Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 listopada 2012 r.

Sąd Rejonowy w Złotoryi II Wydział Karny w składzie:

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej--------------------

po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2012 r.

sprawy

M. G.

urodz. (...) w O.

syna W. i W. z d. K.

oskarżonego o to, że:

w dniu 06 września 2012 roku na 73 km autostrady (...) rejonu (...) kierował samochodem osobowym m – ki (...) o numerach rejestracyjnych (...) w ruchu lądowym będąc w stanie nietrzeźwości, mając w kolejnych badaniach I próba 0,49 mg/l, II próba 0,47 mg/l i III próba 0,41 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu

to jest o czyn z art. 178a§1 kk

I uznaje oskarżonego M. G. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w części wstępnej wyroku i za to na podstawie art. 178a§1 kk skazuje go na karę 120 (sto dwadzieścia) stawek dziennych grzywny po 10 (dziesięć) złotych każda stawka;

II na podstawie art. 42§2 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 1 (jeden) roku, a na podstawie art. 63§2 kk na poczet tego środka karnego zalicza mu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 6 września 2012 r. do dnia uprawomocnienia się wyroku;

III na podstawie art. 627 kpk i art. 3 ust 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe i wymierza mu opłatę w wysokości 120 złotych.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

W dniu 06 września 2012 r. w czwartek M. G. jechał autostradą (...) swoim samochodem marki M. o numerze rejestracyjnym (...) w stanie nietrzeźwości.

W chwili badania miał następujące stężenie alkoholu w organizmie: I badanie o godz. 9.38 – 0,49 mg/l, II badanie o godz. 10.18 - 0,47 mg/l, III badanie o godz. 10.30 – 0,41 mg/l w wydychanym powietrzu.

M. G. spożywał alkohol w dniu poprzednim.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego M. G. – k. 59,

zeznania świadka M. Ł. – k. 34, 60,

zeznania świadka J. A. – k. 36, 60,

wyniki badania alkosensorem i alkometrem– k. 2, 3,

protokół oględzin samochodu – k. 29-30.

M. G. ma 50 lat, ma wykształcenie średnie, z zawodu jest kierowcą-mechanikiem, do 15 września 2012 r. pracował jako kierowca-mechanik i zarabiał 2500 złotych netto miesięcznie, jest rozwiedziony, ma dwoje dorosłych dzieci, nie był leczony psychiatrycznie ani odwykowo, nie był karany. W dniu 06 września 2012 r. zostało mu odebrane prawo jazdy kategorii (...). Zastosowano wobec niego zabezpieczenie majątkowe, polegające na zatrzymaniu samochodu M..

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego – k. 6-7, 59,

zapytanie o karalność– 17,

postanowienie o zatrzymaniu prawa jazdy – k. 24,

kserokopia zaświadczenia o wysokości zarobków – k. 18,

postanowienie o zabezpieczeniu majątkowym – k. 27-28,

informacja z UM we W. – k. 50,

kwestionariusz – k. 58.

M. G. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wnosił o warunkowe umorzenie postępowania, wskazując, że był przekonany, że wsiadając za kierownicę był trzeźwy, a prawo jazdy jest potrzebne mu do wykonywania zawodu.

Sąd zważył, co następuje:

Wina i sprawstwo oskarżonego nie budziły wątpliwości sądu.

Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, jego wyjaśnienia zostały potwierdzone odczytanymi zeznaniami świadków M. Ł. i J. A., podejmujących wtedy interwencję policjantów, oraz wynikami badania oskarżonego na obecność i poziom alkoholu w organizmie.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, że alkohol spożywał dnia poprzedniego, na co wskazuje pora zatrzymania go i malejące stężenie alkoholu.

Pozostałe dowody również nie budziły wątpliwości sądu i sąd ustalił przebieg zdarzenia tak, jak to w poprzedniej części uzasadnienia opisano.

Sąd w pełni podzielił stanowisko oskarżyciela publicznego co do kwalifikacji prawnej czynu oskarżonego. Oskarżony prowadził bowiem w stanie nietrzeźwości samochód w ruchu lądowym, czym wypełnił znamiona ustawowe, opisane w art. 178a§1 kk.

Rozważając rodzaj reakcji karnej na zachowanie oskarżonego, sąd nie przychylił się do stanowiska oskarżonego i jego obrońcy, wnoszących o warunkowe umorzenie postępowania.

Wymierzając oskarżonemu karę, sąd, stosownie do treści art. 53 kk, wziął pod uwagę przede wszystkim stopień winy i społecznej szkodliwości jego czynu, które uznał za dość znaczne. Oskarżony prowadził bowiem samochód osobowy w stanie nietrzeźwości blisko dwukrotnie przekraczającym normę (i to rozumianą jako granica między wykroczeniem a przestępstwem). Samochód prowadził na autostradzie, a zatem drodze o wysokim natężeniu ruchu, gdzie pojazdy mogą rozwijać znaczne prędkości i gdzie szczególnie potrzebny jest taki stan kierowcy, który nie jest zakłócony działaniem substancji spowalniających reakcję i obniżających koncentrację. Sąd wziął pod uwagę jako okoliczność łagodzącą to, że alkohol oskarżony spożywał dzień wcześniej. Sąd uwzględnił potrzeby prewencji indywidualnej, mające istotne znaczenie dla oskarżonego, pracującego jako kierowca i to w przedsiębiorstwie komunikacji publicznej, gdzie zachowywanie trzeźwości w czasie prowadzenia pojazdu jest wymagane jeszcze bardziej, niż w przypadku przeciętnego kierowcy. Sąd wziął także pod uwagę względy prewencji generalnej, związane ze znaczną ilością tego typu występków, mimo surowej polityki karnej ustawodawcy w tym zakresie i licznych informacji medialnych o dużej liczbie zatrzymywanych nietrzeźwych kierowców.

Mając na uwadze te okoliczności, mogąc wymierzyć karę grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do 2 lat pozbawienia wolności, sąd uznał za najbardziej właściwe wymierzenie kary grzywny, gdyż oskarżony nie był dotąd karany.

Ilość stawek dziennych sąd określił biorąc pod uwagę wskazane wyżej kryteria wymiaru kary, a wysokość dziennej stawki na najniższym poziomie na podstawie sytuacji materialnej oskarżonego, która obecnie jest przeciętna, ale wskutek wyroku może ulec pogorszeniu.

Z tych względów, na podstawie art. 178a§1 kk orzeczono, jak w punkcie I części dyspozytywnej wyroku.

Sąd miał obowiązek orzec wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów albo pojazdów mechanicznych określonego rodzaju, stosownie do treści art. 42§2 kk. Sąd uznał, że w sprawie brak okoliczności, które nakazywałyby objęcie zakazem jedynie pewnego rodzaju pojazdów mechanicznych. Wprawdzie zakaz powyższy spowoduje poważne reperkusje w zakresie możliwości wykonywania przez oskarżonego pracy, to jednak są to normalne następstwa, tj. takie które mógł i powinien przewidywać, jego zachowania.

Z tego powodu, na podstawie art. 42§2 kk i art. 63§2 kk, sąd orzekł, jak w punkcie II wyroku.

Mając na uwadze stabilną sytuację materialną oskarżonego, uznał, iż brak jest podstaw do odstąpienia od obciążania oskarżonego kosztami sądowymi i stąd, na podstawie art. 627 kpk i art. 3 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych, zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym opłatę w kwocie 120 złotych, orzekając, jak w punkcie III części dyspozytywnej wyroku.