Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 września 2017 roku

Sąd Rejonowy w Bełchatowie I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Lucyna Szafrańska

Protokolant: Magdalena Kajzler

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 września 2017 roku w B.,

sprawy z powództwa A. Z.

przeciwko Towarzystwu (...) SA w W. ,

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) Spółka Akcyjna w W. na rzecz powódki A. Z. kwotę 20000,00 zł (dwadzieścia tysięcy złotych) tytułem zadośćuczynienia wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 8 grudnia 2014 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) Spółka Akcyjna w W. na rzecz powódki A. Z. kwotę 6173,70 zł (sześć tysięcy sto siedemdziesiąt trzy złote siedemdziesiąt groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 172/16

UZASADNIENIE

W pozwie złożonym 16-03-2016 r. pełnomocnik powoda A. Z. wniósł
o zasądzenie na rzecz powoda od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 20 000 zł z tytułu zadośćuczynienia
z ustawowymi odsetkami od dnia 08-12-2014 r. do dnia zapłaty oraz o zwrot kosztów procesu wskazując, że powód doznał szkody w wypadku wynikającym ze złego stanu chodnika na cmentarzu w B., którego właściciel – Parafia R.-Katolicka Narodzenia (...) w B. zawarła ubezpieczenie OC z pozwanym towarzystwem ubezpieczeń.

Pełnomocnik pozwanej spółki nie uznał żądania pozwu wnosząc o jego oddalenie. Pozwana zakwestionowała swoją odpowiedzialność podnosząc, że właścicielowi terenu nie można przypisać zawinionego zachowania, gdyż dbał o stan chodnika i na bieżąco naprawiał nierówności. Zaznaczył, że fotografie załączone do pozwu nie są dowodem stanu chodnika w dniu 02-11-2013 r. (tj. w dniu wypadku), ponieważ nie wiadomo, kiedy zostały zrobione.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny

W dniu 02-11-2013 r. na cmentarzu w B. A. Z. potknęła się na nierównej nawierzchni chodnika i upadła.

(dowód: zeznania powódki k. 107 w zw. z k. 57, zeznania świadka B. D. k. 58-59)

Chodnik w miejscu, w którym doszło do wypadku był w bardzo złym stanie. (...) był popękany, z „uskokami” i ubytkami, o które można się było potknąć.

(dowód: fotografie k. 8-11, zeznania powódki k. 107 w zw. z k. 57, zeznania świadka B. D. k. 58-59, zeznania świadka M. J. – karta 107)

Na chodnikach na cmentarzu występowały ubytki, pęknięcia, nierówności, różnice w wysokości nawierzchni, kruszenie fragmentów nawierzchni, np. w wyniku zamarzania. Jeśli zostały zauważone przez kierownika lub pracowników cmentarza, były w miarę na bieżąco naprawiane. Chodnik na którym doszło do wypadku został wyremontowany już po zdarzeniu w 2014 r. lub w 2015 r.

( dowód: zeznania świadka M. J.)

Właściciel terenu cmentarza – Parafia R.-Katolicka Narodzenia (...)
w B. w dniu zdarzenia miała zawartą umowę ubezpieczenia OC z pozwanym towarzystwem ubezpieczeń.

(okoliczności niesporne)

Powódka zgłosiła szkodę pozwanemu, żądając zapłaty zadośćuczynienia, w piśmie doręczonym pozwanemu 07-11-2014 r. Pozwany odmówił przyznania zadośćuczynienia podnosząc, że właścicielowi terenu nie można przypisać zawinionego zachowania, gdyż dbał o stan chodnika i na bieżąco naprawiał nierówności.

(okoliczności niesporne; dowód: decyzja k. 21)

Przed wypadkiem powódka samodzielnie prowadziła dom, sprzątała, robiła ciasta, pierogi. Teraz w sprzątaniu, myciu okien pomagają jej córki i mąż.

(dowód: zeznania powódki k. 107 w zw. z k. 58, zeznania świadka B. D. k. 58-59, zeznania świadka R. Z. k. 60)

W wyniku przedmiotowego wypadku powódka doznała złamania nasady dalszej kości

promieniowej lewej z przemieszczeniem odłamów.

Zakres przemieszczenia odłamów pomimo próby leczenia zachowawczego kwalifikował do leczenia operacyjnego. Operowana była dnia 05.11.2013 r.; po zabiegu unieruchomienie gipsowe przez 2 tygodnie, a następnie stosowano usprawnianie. Leczenie zakończono 26.02.2014 r. Obecnie skarży się na utrudnienia w wykonywaniu cięższych czynności ręką lewą np. ugniatanie ciasta, robienie pierogów, pranie.

W wyniku leczenia u powódki stwierdza się przemieszenie odłamów z zaburzeniem powierzchni stawowej co powoduje dolegliwości bólowe powysiłkowe, mierne ograniczenie ruchomości nadgarstka oraz osłabienie siły mięśniowej. Kwalifikuje to do orzeczenia trwałego uszczerbku w ramach pozycji w wysokości 7%.

Znaczne dolegliwości bólowe powódka odczuwała przez tydzień, a o zmniejszającym się charakterze do 5 tygodni.

Powódka - osoba praworęczna ze względu na unieruchomienie i ograniczenie ruchomości nadgarstka lewego wymagała pomocy innych osób w wykonywaniu takich podstawowych czynności życiowych jak: ubieranie i rozbieranie się, sporządzanie posiłków, kąpiel i czynności higieniczne, utrzymanie porządku domowego, zakupy.

(dowód: opinia biegłego ortopedy k. 92-94)

Sąd Rejonowy zważył, co następuje

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Okoliczności faktyczne istotne dla rozstrzygnięcia sprawy Sąd ustalił na podstawie dowodu z niekwestionowanych przez strony opinii biegłego oraz zeznań powoda i świadków, a także fotografii przedstawiających miejsce zdarzenia. Sąd dał wiarę zeznaniom , ponieważ są spójne, logiczne i konsekwentne. Bezsprzecznie stan chodnika w miejscu zdarzenia był bardzo zły i stwarzał dla pieszych duże zagrożenie potknięcia i upadku. Zły stan chodnika wskazanego przez powódkę potwierdziła w swych zeznaniach świadek – kierownik cmentarza. W ocenie Sądu przytoczone okoliczności świadczą o winie Parafii przejawiającej się w nienależytym dbaniu o stan nawierzchni chodnika. Związek przyczynowy pomiędzy stanem chodnika a potknięciem i upadkiem oraz doznanymi urazami jest niewątpliwy w świetle opinii biegłego ortopedy i zeznań powoda oraz świadków. Rodzi to po stronie Parafii odpowiedzialność za szkodę na podstawie art. 415 i 361 § 1 kc. Odpowiedzialność ubezpieczyciela jest konsekwencją zawarcia przez Parafię umowy ubezpieczenia OC (art. 822 § 1 kc).

Podstawą żądania powoda są przepisy art. 444 § 1 oraz art. 455 § 1 kc.

Zgodnie z art. 444 § 1, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Art. 445 § 1 stanowi, że w wypadkach przewidzianych w art. 444 sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Uszkodzenie ciała w rozumieniu art. 444 § 1 kc polega na naruszeniu integralności fizycznej człowieka (np. rany, złamania). Naruszenie to może dotyczyć nie tylko samej powłoki cielesnej, ale również tkanek oraz narządów wewnętrznych (uszkodzenie organów wewnętrznych). Rozstrój zdrowia natomiast wyraża się w zakłóceniu funkcjonowania poszczególnych organów bez ich widocznego uszkodzenia (np. zatrucie, nerwica, choroba psychiczna). Możliwe jest jednoczesne zaistnienie uszkodzenia ciała i rozstroju zdrowia.

Przepisy kodeksu cywilnego nie zawierają żadnych kryteriów, jakie należy uwzględniać przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia pieniężnego. Sąd powinien wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności konkretnej sprawy mające wpływ na rozmiar doznanej krzywdy, a zwłaszcza stopień i czas trwania cierpień fizycznych i psychicznych, prognozę na przyszłość, wiek poszkodowanego.

Zadośćuczynienie określone w art. 445 § 1 kc ma przede wszystkim charakter kompensacyjny i tym samym jego wysokość musi przedstawiać ekonomicznie odczuwalną wartość. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego wysokość ta nie może być nadmierna w stosunku do doznanej krzywdy i aktualnych stosunków majątkowych społeczeństwa, a więc winna być utrzymana w rozsądnych granicach (p. wyrok SN z dnia 22 marca 1978 r., IV CR 79 / 78 ). Winna to być zatem kwota „odpowiednia”. Dla oceny, czy określona suma jest „odpowiednim” w rozumieniu art. 445 § 1 kc zadośćuczynieniem za doznaną krzywdę, decydujące znaczenie ma charakter i rozmiar krzywdy doznanej przez poszkodowanego. Nie bez znaczenia jest tak ze szeroko rozumiana sytuacja życiowa, w jakiej znajduje się poszkodowany. Na ocenę tę nie ma natomiast wpływu sytuacja – w szczególności majątkowa – sprawcy szkody (p. wyrok SN z dnia 7 października 1998 r., I CKN 419 / 98).

Powstały u powódki uszczerbek zdrowia biegły lekarz ocenił na 7 % korzystając
z Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (Dz.U.2013.954 j.t.) i ocena taka powinna być punktem odniesienia dla Sądu przy ustalaniu rozmiaru doznanej krzywdy. Nie należy jednak zapominać, iż procentowy rozmiar uszkodzenia ciała i rozstroju zdrowia jest tylko jednym (posiłkowym) z kryteriów ustalania wysokości zadośćuczynienia i nie determinuje tej kwoty bez uwzględnienia wszystkich innych okoliczności sprawy.

Powódka w wyniku wypadku doznała urazów fizycznych oraz stresu spowodowanego samym wypadkiem i koniecznością poddania się leczeniu, w tym operacyjnemu, odczuwała dolegliwości bólowe oraz z powodu doznanych urazów i przebiegu leczenia doznawała ograniczeń w wykonywaniu zwykłych codziennych czynności oraz dotychczasowych aktywności, co powodowało dodatkowy dyskomfort.

Znaczne dolegliwości bólowe powódka odczuwała przez tydzień, a o zmniejszającym się charakterze do 5 tygodni.

Powódka ze względu na unieruchomienie i ograniczenie ruchomości nadgarstka lewego wymagała pomocy innych osób w wykonywaniu takich podstawowych czynności życiowych jak: ubieranie i rozbieranie się, sporządzanie posiłków, kąpiel i czynności higieniczne, utrzymanie porządku domowego, zakupy.

Doznany przez powódkę uszczerbek jest trwały i nadal doświadcza ona jego następstw. Pomimo przeprowadzonego leczenia powódka odczuwa dolegliwości bólowe powysiłkowe, mierne ograniczenie ruchomości nadgarstka oraz osłabienie siły mięśniowej. Należy mieć na uwadze , iż powódka jest osoba starszą, zamieszkuje tylko z mężem , który przeszedł chorobę nowotworową. Zatem jego pomoc przy zwykłych czynnościach domowych była ograniczona.

Biorąc pod uwagę wszystkie powyższe okoliczności Sąd uznał, iż żądanie zadośćuczynienia w objętej powództwem kwocie 20 000 zł jest w pełni uzasadnione.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 w zw. z art. 817 § 1 kc uznając za zasadne ich żądanie za okres od dnia następnego po upływie 30-dniowego terminu liczonego od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. zgodnie
z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, zasądzając od pozwanego na rzecz powoda zwrot wszystkich poniesionych przez powoda kosztów, ponieważ pozwany
w całości przegrał proces. Na koszty po stronie powoda złożyły się: opłata sądowa od pozwu 1 000 zł, wydatki na opinię biegłego 359,70 zł, wynagrodzenie pełnomocnika (4 800 zł) ustalone w oparciu o § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych w zw. z § 2 rozporządzenia z dnia 3 października 2016 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłat za czynności radców prawnych, wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa (17 zł).

Mając na uwadze powyższe ustalenia faktyczne, rozważania oraz powołane
w nich przepisy należało orzec jak w wyroku.

(Sz. K.)