Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 grudnia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Nowym Targu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Aleksander Jędryka

Protokolant: st. sekr. sądowy Małgorzata Ożańska

przy udziale Prokurator: Bernadety Jarosz- Zaczyńskiej

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 26.11.2015r., 01.02.2016r., 04.02.2016r., 24.03.2016r., 31.05.2016r., 05.09.2016r., 19.10.2016 roku z oskarżenia publicznego sprawy:

1.R. M. (1) (M.)

s. R. i M. z domu T.

ur. (...) w K.

2. E. W. (1)

c. W. i K. z domu P.

ur. (...) w K.

3. M. C. (1) (C.)

s. M. i M. z domu W.

ur. (...) w K.

oskarżonych o to, że:

I. w okresie od 5 stycznia 2004 roku do 27 kwietnia 2004 roku w N. i K. działając wspólnie i w porozumieniu z A. B. (1), S. P. (1), D. C., celem osiągnięcia korzyści majątkowej , E. W. (1) i R. M. (1) wzięli udział w zorganizowaniu zdarzenia pozorującego kolizję drogową w dniu 5.01.2004r.w N., będącego podstawą uzyskania odszkodowania z tytułu umowy ubezpieczenia OC samochodu marki V. (...) o nr rej. (...) w ten sposób, że z uczestnikami tego zdarzenia w tym z M. C. (1) uzgodnili okoliczności w jakich miało dojść i doszło do takiej kolizji drogowej na skrzyżowaniu ulic (...) 1000 lecia, będącej podstawą wypłaty odszkodowania z umowy ubezpieczenia za szkody w pojeździe marki M. (...) o nr rej. (...), a M. C. (1) wziął udział w tej pozorowanej kolizji także w ten sposób, że kierował samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) - którym to zachowaniem wprowadzili ubezpieczyciela (...) S.A. o/ w K. w błąd co do faktu i okoliczności powstania uszkodzeń w tych pojazdach i niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 17.033,15 zł, za szkody w pojeździe marki M. (...) nr rej. (...), z ubezpieczenia OC pojazdu marki V. (...) o nr. rej. (...),

- tj. o przest. z art. 298 § 1 kk i art. 286§1kk w zw. z art. 11§ 2 kk,

4. A. P. (1)

s. J. i S. z domu O.

ur. (...) w Z.

oskarżonego o to, że:

II. w okresie od 21 lutego 2004 roku do 1 kwietnia 2004 roku w N., Z. i K. działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. D. (1) i innymi ustalonymi i nieustalonymi i nieustalonymi osobami, odnośnie których materiały wyłączono do odrębnego postepowania, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wprowadził w błąd pracowników (...) SA Odział w Z., co do faktu i okoliczności powstania uszkodzeń w samochodach marki H. (...) o nr rej. (...) kierowanym przez Z. D. (1) i kierowanym przez siebie samochodzie marki C. (...) o nr rej. (...), w ten sposób, że w dniu 21.02.2004 roku w N. wziął udział w pozorowanej kolizji drogowej, będącej podstawą wypłaty odszkodowania z ubezpieczenia OC samochodu C. (...) o nr rej. (...), czym doprowadził w/w firmę ubezpieczeniową do niekorzystanego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 7.740 złotych z tytułu wypłaty nienależnego odszkodowania za szkody w pojeździe marki H. (...) o nr rej. (...),

- tj. o przest. z art. 298 § 1 kk i art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk,

5. P. D. (1) (D.)

s. A. i B. z domu F.

ur. (...) w C.

oskarżonego o to, że:

III. w okresie od 22 lipca 2004 roku do 4 października 2004 roku w S. rejonu (...) i K. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami, celem osiągnięcia korzyści majątkowej – wprowadził w błąd pracowników (...) SA O/ w K., co do faktu i okoliczności powstania uszkodzeń samochodów w tym pozostającego w dyspozycji W. W. (2) samochodu marki V. (...) o nr rej. (...), kierowanego przez siebie samochodu marki T. (...) o nr rej. (...), samochodu marki V. o nr rej. (...) własności J. J. (2) kierowanego przez ustaloną osobę samochodu marki P. o nr rej. (...), w ten sposób, że dnia 22.07.2004 roku w S. uczestniczył w zdarzeniu pozorującym kolizję drogową, będącą podstawą wypłaty odszkodowania z ubezpieczenia OC samochodu marki P. (...) o nr rej. (...) czym doprowadził w/w ubezpieczyciela do niekorzystanego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 41.601,36 złotych z tytułu wypłaty odszkodowania za uszkodzone w tym zdarzeniu samochody – w tym za szkody w pojeździe marki T. (...) w kwocie 20.601,50 złotych,

- tj. o przest. z art. 298 § 1 kk, art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk,

a nadto

6. R. M. (1) (M.)

s. R. i M. z domu T.

ur. (...) w K.

7. E. W. (1)

c. W. i K. z domu P.

ur. (...) w K.

oskarżonych o to, że:

IV. w okresie od 25 czerwca 2005 roku do 15 października 2005 roku w B., rejonu (...) i N., działając wspólnie i w porozumieniu z D. C., A. B. (1) i innymi ustalonymi jak i nieustalonymi osobami, w tym tymi odnośnie których materiały wyłączono do odrębnego postępowania, celem osiągnięcia korzyści majątkowej E. W. (1) i R. M. (1) wzięli udział w zorganizowaniu zdarzenia pozorującego kolizję drogową z udziałem samochodów marki C. (...) o nr rej. (...) kierowanego przez A. B. (1), A. (...) o nr rej. (...) kierowanego przez R. M. (1), motocykla marki S. o nr rej. (...) kierowanego przez G. A. (1), F. (...) o nr rej. (...) kierowanego przez T. N. (1) - w ten sposób, że z uczestnikami tego zdarzenia w tym z T. N. (1) i G. A. (1) ustalili najpierw okoliczności w jakich miało dojść i doszło w dniu 25.06.2005 roku w B. do pozorowanej kolizji drogowej w której T. N. wziął następnie udział kierując samochodem marki F. (...) o nr rej. (...)

a G. A. wziął udział kierując motocyklem marki S. o nr rej. (...), którym to zachowaniem wprowadzili ubezpieczyciela - Towarzystwo (...) w błąd, co do faktu i okoliczności powstania uszkodzeń w tych pojazdach i niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej wysokości 31.477, 13 zł w tym za szkody w pojazdach: marki F. (...) o nr rej. (...) w kwocie 6.606, 60 zł, marki C. (...) o nr rej. (...) w kwocie 20.870,53 zł, motocyklu S. o nr rej. (...), w kwocie 4.000 zł - z ubezpieczenia OC pojazdu marki A. (...) o nr rej. (...),

- tj. o przest. z art. 298 §1kk i art. 286 §1kk w zw. z art. 11§ 2 kk,

8. B. R. (1) (R.)

s. M. i B. z domu K.

ur. (...) w K.

9. M. P. (1) (P.)

s. F. i T. z domu K.

ur. (...) w M.

oskarżonych o to, że:

V. w okresie od 27 października 2005 roku do 14 kwietnia 2006 roku w P. i K. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi jak i nieustalonymi osobami, w tym z ustaloną osobą kierującą samochodem marki R. (...) o nr rej. (...), odnośnie której materiały wyłączono do odrębnego postępowania, W. W. (2) kierującym samochodem marki F. (...) o nr rej. (...), działając celem osiągnięcia korzyści majątkowej – B. R. (1) wprowadził w błąd pracowników Towarzystwa (...)/ w K. odnośnie okoliczności powstania uszkodzeń w samochodzie marki V. o nr rej. (...), w ten sposób, że w dniu 14.11.2005 roku w K. zgłosił szkodę komunikacyjną odnośnie kolizji drogowej z dnia 27.10.2005 roku w P., która została upozorowana, a w której uczestniczył kierując samochodem marki V. o nr rej. (...), natomiast M. P. (1) wprowadził w błąd pracowników (...)/ w K. zgłaszając szkodę komunikacyjną w dniu 28.10.2005 roku w K. odnośnie tej samej upozorowanej kolizji drogowej, w której uczestniczył kierując samochodem marki B. o nr rej. (...), będącą podstawą wypłaty odszkodowania z ubezpieczenia OC samochodu marki F. (...) o nr rej. (...) – czym doprowadzili Towarzystwo (...) SA Oddział w K. do niekorzystanego rozporządzenia mieniem za szkody w pojeździe marki V. o nr rej. (...) w kwocie 28.830,20 złotych na szkody w pojeździe marki R. (...) o nr rej. (...), w kwocie 19.790,40 złotych , za szkody w pojeździe marki B. o nr rej. (...) w kwocie 8.393 złotych,

- tj. o przest. z art. 298 § 1 kk i art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk,

10. K. N. (1) (N.)

s. Z. i A. z domu S.

ur. (...) w N.

oskarżonych o to, że:

VI. w okresie od 27 października 2005 roku do 14 kwietnia 2006 roku w N., P. i K. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi jak i nieustalonymi osobami, w tym z W. W. (2) kierującym samochodem marki F. (...) o nr rej. (...), celem osiągnięcia korzyści majątkowej wprowadził w błąd pracowników Towarzystwa (...) zgłaszając w dniu 05.12.2005 roku w N. szkodę w samochodzie marki R. (...) o nr rej. (...), w którym to zawiadomieniu podał okoliczności w jakich doszło do uszkodzenia tego pojazdu w kolizji drogowej z dnia 27.10.2005 roku w P., wiedząc, że zdarzenie to zostało upozorowane, czym doprowadził ubezpieczyciela do niekorzystanego rozporządzenia mieniem za szkody w pojeździe marki R. (...) o nr rej. (...) w kwocie 19.790,40 złotych , za szkody w pojeździe marki V. (...) w kwocie 28.830,20 złotych, za szkodę w pojeździe marki B. o nr rej. (...) w kwocie 8.393 złotych z ubezpieczenia OC pojazdu m-ki F. (...) o nr rej. (...)

- tj. o przest. z art. 298 § 1 kk i art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk,

11. A. S. (1) (S.)

s. J. i M. z domu Ż.

ur. (...) w K.

oskarżonego o to, że:

VII. w okresie od 7 listopada 2005 roku do 14 kwietnia 2006 roku w R. i K. działając wspólnie i w porozumieniu z A. P. (2) i innymi ustalonymi jak i nieustalonymi osobami, odnośnie których materiały wyłączono do odrębnego postępowania, celem osiągnięcia korzyści majątkowej wprowadził w błąd pracowników Towarzystwa (...) SA O/w K. , co do faktu i okoliczności powstania uszkodzeń samochód w tym w kierowanym przez siebie samochodzie marki J. (...) o nr rej. (...), kierowanym przez A. P. (2) samochodzie marki R. (...), nr rej. (...), kierowanym kolizję drogową, będącą podstawą wypłaty odszkodowań z ubezpieczenia OC samochodów marki J. (...) o nr rej. (...), czym doprowadził w/w Towarzystwo (...) do niekorzystanego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 64.198,76 złotych, w tym za szkody w pojeździe marki R. (...) nr rej. (...) w kwocie 24.923,30 złotych na szkodę w pojeździe marki B. o nr rej. (...) w kwocie 39.275,46 złotych z ubezpieczenia OC pojazdu j. (...) o nr rej. (...),

- tj. o przest. z art. 298 § 1 kk, art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk,

12.A. S. (2)

c. J. i H. z domu A.

ur. (...) w Z.

13. E. W. (1)

c. W. i K. z domu P.

ur. (...) w K.

oskarżonych o to, że:

VIII. w okresie od 28 stycznia 2007 roku do 22 marca 2007 roku w B., K., K., N., działając wspólnie i w porozumieniu z T. P., D. C., R. R. (2), J. K. (1) oraz innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, co do których materiały wyłączono do odrębnego postępowania, działając celem osiągnięcia korzyści majątkowej E. W. (1) wzięła udział w zorganizowanym zdarzeniu pozorującego kolizję drogową w dniu 28 stycznia 2007 roku w B. rejonu (...), będącego podstawą uzyskania odszkodowania z tytułu umowy ubezpieczenia OC samochodu marki O. (...) o nr rej. (...) w ten sposób, że z uczestnikami tego zdarzenia uzgodniła okoliczności w jakich miało dojść i doszło do tej pozorowanej kolizji drogowej, z udziałem samochodów marki C. (...) o nr rej. (...) należącego do T. P., należącego do J. K. (1) samochodu marki O. (...) o nr rej.(...) kierowanego przez R. R. (2) samochodu marki P. o nr rej. (...), kierowanego przez A. S. (2) samochodu marki O. (...) o nr rej. (...), natomiast A. S. (2) wzięła udział w tej upozorowanej kolizji drogowej kierując ponadto samochodem marki O. (...) o nr rej. czym wprowadziły w błąd pracowników (...) Asekuracja Oddział w N., co do okoliczności powstania uszkodzeń we wskazanych wyżej samochodach doprowadzając w/w firmę ubezpieczeniową do niekorzystanego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 38.764,08 złotych z tytułu wypłaconych odszkodowań z umów ubezpieczenia w tym za szkody w pojeździe marki C. (...) o nr rej. (...) w kwocie 20.786,53 złotych, marki P. o nr rej. (...) w kwocie 9.600 zlotych, marki O. (...) o nr rej. (...) w kwocie 8.377,55 złotych z ubezpieczenia OC pojazdu marki O. (...) o nr rej. (...),

- tj. o przest. z art. 298 § 1 kk, art. 286 § 1 kk w zw z art. 11 § 2 kk,

I. Na zasadzie art. 414 § 1 kpk w zw. z art. 17 § 1 pkt 1 kpk uniewinnia oskarżonego R. M. (1) od czynu zarzuconego mu w pkt I aktu oskarżenia;

II. Na zasadzie art. 414 §1 kpk w zw. z art. 17 § 1 pkt 1 kpk uniewinnia oskarżoną E. W. (1) od czynów zarzuconych jej w pkt I i IV aktu oskarżenia;

III. Na zasadzie art. 414 §1 kpk w zw. z art. 17 § 1 pkt 1 kpk uniewinnia oskarżonego P. D. (1) od czynu zarzuconego mu w pkt III aktu oskarżenia;

IV. Na zasadzie art. 414 §1 kpk w zw. z art. 17 § 1 pkt 1 kpk uniewinnia oskarżonych B. R. (1) i M. P. (1) od czynu zarzuconego im w pkt V aktu oskarżenia oraz uniewinnia K. N. (1) od czynu zarzuconego mu w pkt VI aktu oskarżenia;

V. Uznaje oskarżonego M. C. (1) za winnego tego, że w okresie od 5 stycznia 2004 roku do 27 kwietnia 2004roku w N. i K. działając wspólnie i w porozumieniu z A. B. (1), S. P. (1) i D. C. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wziął udział w zdarzeniu pozorującym kolizję drogową w dniu 5.01.2004r.w N., będącym podstawą uzyskania odszkodowania z tytułu umowy ubezpieczenia OC samochodu marki V. (...) o nr rej. (...) w ten sposób, że kierując samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) wziął udział w tej pozorowanej kolizji z samochodem m-ki M. (...) o nr rej. (...) - wprowadzając ubezpieczyciela (...) S.A. o/ w K. w błąd, co do faktu i okoliczności powstania uszkodzeń w wymienionych pojazdach i niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 17.033,15 zł, za szkody w pojeździe marki M. (...) nr rej. (...), z ubezpieczenia OC pojazdu marki V. (...) o nr. rej. (...), co stanowi występek z art. 298 § 1 kk w zb. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to na mocy art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk przy zast. art. 37a kk wymierza mu karę 200 (dwustu) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej na 25 (dwadzieścia pięć) złotych;

VI. Uznaje oskarżonego A. P. (1) za winnego czynu zarzuconego mu w pkt II aktu oskarżenia stanowiącego występek z art. 298 § 1 kk, art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to na mocy art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk przy zast. art. 37a kk wymierza mu karę 200 (dwustu) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej na 25 (dwadzieścia pięć) złotych;

VII. Na mocy art. 46 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego A. P. (1) obowiązek naprawienia szkody w części poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego (...) SA w Ł. kwoty 7.740 (siedem tysięcy siedemset czterdzieści) złotych;

VIII. Uznaje oskarżonego R. M. (1) za winnego tego, że w okresie od 25 czerwca 2005 roku do 15 października 2005 roku w B., rejonu (...) i N., działając wspólnie i w porozumieniu z D. C., A. B. (1), T. N. (1) i G. A. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wziął udział w zorganizowaniu zdarzenia pozorującego kolizję drogową z udziałem samochodów marki C. (...) o nr rej. (...) kierowanego przez A. B. (1), A. (...) o nr rej. (...) kierowanego przez R. M. (1), motocykla marki S. o nr rej. (...) kierowanego przez G. A. (1), F. (...) o nr rej. (...) kierowanego przez T. N. (1) - w ten sposób, że z uczestnikami tego zdarzenia w tym z T. N. (1) i G. A. (1) ustalili najpierw okoliczności w jakich miało dojść i doszło w dniu 25.06.2005 roku w B. do pozorowanej kolizji drogowej w której T. N. (1) wziął następnie udział kierując samochodem marki F. (...) o nr rej. (...), a G. A. (1) wziął udział pozostawiając we wskazanym mu miejscu motocykl marki S. o nr rej. (...), którym to zachowaniem wprowadzili ubezpieczyciela - Towarzystwo (...) w błąd, co do faktu i okoliczności powstania uszkodzeń w tych pojazdach i niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej wysokości 31.477,13zł w tym za szkody w pojazdach: marki F. (...) o nr rej. (...) w kwocie 6.606, 60 zł, marki C. (...) o nr rej. (...) w kwocie 20.870,53 zł, motocyklu S. o nr rej. (...), w kwocie 4.000 zł - z ubezpieczenia OC pojazdu marki A. (...) o nr rej. (...), co stanowi występek z art. 298 § 1 kk i art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to na mocy art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wonności, której wykonanie na mocy art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 kk warunkowo zawiesza na okres 2 (dwóch) lat próby;

IX. Na mocy art. 33 § 2 kk wymierza oskarżonemu R. M. (1) karę 100 (sto) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej na 15 (piętnaście) złotych;

X. Uznaje oskarżonego A. S. (1) za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt VII aktu oskarżenia stanowiącego występek z art. 298 § 1 kk, art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to na mocy art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk przy zast. art. 37a kk wymierza mu karę 200 (dwustu) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej na 25 (dwadzieścia pięć) złotych;

XI. Uznaje oskarżoną A. S. (2) za winną popełnienia czynu zarzuconego jej w pkt VIII aktu oskarżenia, przy przyjęciu, iż umyślnie wzięła udział w zdarzeniu pozorującym kolizję pozostawiając na wskazanym jej miejscu samochód marki O. (...) o nr rej. (...), co stanowi występek z art. 298 § 1 kk, art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to na mocy art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk przy zast. art. 37a kk wymierza jej karę 100 (sto) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej na 15 (piętnaście) złotych;

XII. Na mocy art. 46 § 1 kk orzeka wobec oskarżonej A. S. (2) obowiązek naprawienia szkody w części poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego (...) SA kwoty 8.377,55 (osiem tysięcy trzysta siedemdziesiąt siedem 55/100) złotych;

XIII. Uznaje oskarżoną E. W. (1) za winną popełnienia czynu zarzuconego jej w pkt VIII aktu oskarżenia stanowiącego występek z art. 298 § 1 kk, art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to na mocy art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk przy zast. art. 37a kk wymierza jej karę 200 (dwustu) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej na 25 (dwadzieścia pięć) złotych;

XIV. Na zasadzie art. 632 pkt 2 kpk zasądza od Skarbu Państwa na rzecz oskarżonych P. D. (1) i B. R. (1) kwoty po 1.224 (jeden tysiąc dwieście dwadzieścia cztery) złote, na rzecz oskarżonego K. N. (1) kwotę 840 (osiemset czterdzieści) złotych a na rzecz M. P. (1) kwotę 972 (dziewięćset siedemdziesiąt dwa ) złote tytułem poniesionych przez nich wydatków na ustanowienie obrońców;

XV. Na zasadzie art. 627 kpk zasądza od oskarżonych:

- R. M. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę (...) (dwa tysiące sto siedemnaście) złotych tytułem kosztów sądowych, w tym 420 (czterysta dwadzieścia) złotych) tytułem opłaty,

- E. W. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 696,50 (sześćset dziewięćdziesiąt sześć 50/100) złotych tytułem kosztów sądowych, w tym 500 (pięćset) złotych) tytułem opłaty,

- M. C. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 994 (dziewięćset dziewięćdziesiąt cztery) złotych tytułem kosztów sądowych, w tym 500 (pięćset) złotych) tytułem opłaty,

- A. P. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 760 (siedemset sześćdziesiąt) tytułem kosztów sądowych, w tym 500 (pięćset) złotych) tytułem opłaty,

- A. S. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 534 (pięćset trzydzieści cztery) złotych tytułem kosztów sądowych, w tym 500 (pięćset) złotych) tytułem opłaty,

- A. S. (2) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 346,50 (trzysta czterdzieści sześć 50/100) złotych, w tym 150 (sto pięćdziesiąt) złotych) tytułem opłaty, a w pozostałym zakresie objętym orzeczeniami uniewinniającymi kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 414/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 8 grudnia 2016 r.

I.  R. M. (1), E. W. (1) i M. C. (1) zarzucono aktem oskarżenia, że :

w okresie od 5 stycznia 2004 roku do 27 kwietnia 2004 roku w N. i K. działając wspólnie i w porozumieniu z A. B. (1), S. P. (1), D. C., celem osiągnięcia korzyści majątkowej wzięli udział w zorganizowaniu zdarzenia pozorującego kolizję drogową w dniu 5.01.2004r.w N., będącego podstawą uzyskania odszkodowania z tytułu umowy ubezpieczenia OC samochodu marki V. (...) o nr rej. (...) w ten sposób, że z uczestnikami tego zdarzenia w tym z M. C. (1) uzgodnili okoliczności w jakich miało dojść i doszło do takiej kolizji drogowej na skrzyżowaniu ulic (...) 1000-L., będącej podstawą wypłaty odszkodowania z umowy ubezpieczenia za szkody w pojeździe marki M. (...) o nr rej. (...), a M. C. (1) wziął udział w tej pozorowanej kolizji także w ten sposób, że kierował samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) - którym to zachowaniem wprowadzili ubezpieczyciela (...) S.A. o/ w K. w błąd co do faktu i okoliczności powstania uszkodzeń w tych pojazdach i niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 17.033,15 zł, za szkody w pojeździe marki M. (...) nr rej. (...), z ubezpieczenia OC pojazdu marki V. (...) o nr. rej. (...)- tj. przest. z art. 298 § 1 kk i art. 286§1kk w zw. z art. 11§ 2 kk.

II.  A. P. (1) zarzucono aktem oskarżenia, że:

w okresie od 21 lutego 2004 roku do 1 kwietnia 2004 roku w N., Z. i K. działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. D. (1) i innymi ustalonymi i nieustalonymi i nieustalonymi osobami, odnośnie których materiały wyłączono do odrębnego postępowania, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wprowadził w błąd pracowników (...) SA Odział w Z., co do faktu i okoliczności powstania uszkodzeń w samochodach marki H. (...) o nr rej. (...) kierowanym przez Z. D. (1) i kierowanym przez siebie samochodzie marki C. (...) o nr rej. (...), w ten sposób, że w dniu 21.02.2004 roku w N. wziął udział w pozorowanej kolizji drogowej, będącej podstawą wypłaty odszkodowania z ubezpieczenia OC samochodu C. (...) o nr rej. (...), czym doprowadził w/w firmę ubezpieczeniową do niekorzystanego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 7.740 złotych z tytułu wypłaty nienależnego odszkodowania za szkody w pojeździe marki H. (...) o nr rej. (...), - tj. przest. z art. 298 § 1 kk i art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk,

III. P. D. zarzucono aktem oskarżenia, że:

w okresie od 22 lipca 2004 roku do 4 października 2004 roku w S. rejonu (...) i K. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami, celem osiągnięcia korzyści majątkowej – wprowadził w błąd pracowników (...) SA O/ w K., co do faktu i okoliczności powstania uszkodzeń samochodów w tym pozostającego w dyspozycji W. W. (2) samochodu marki V. (...) o nr rej. (...), kierowanego przez siebie samochodu marki T. (...) o nr rej. (...), samochodu marki V. o nr rej. (...) własności J. J. (2) kierowanego przez ustaloną osobę samochodu marki P. o nr rej. (...), w ten sposób, że dnia 22.07.2004 roku w S. uczestniczył w zdarzeniu pozorującym kolizję drogową, będącą podstawą wypłaty odszkodowania z ubezpieczenia OC samochodu marki P. (...) o nr rej. (...) czym doprowadził w/w ubezpieczyciela do niekorzystanego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 41.601,36 złotych z tytułu wypłaty odszkodowania za uszkodzone w tym zdarzeniu samochody – w tym za szkody w pojeździe marki T. (...) w kwocie 20.601,50 złotych,- tj. przest. z art. 298 § 1 kk, art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk,

IV. R. M. (1) i E. W. (1) zarzucono ponadto aktem oskarżenia, że:

w okresie od 25 czerwca 2005 roku do 15 października 2005 roku w B., rejonu (...) i N., działając wspólnie i w porozumieniu z D. C., A. B. (1) i innymi ustalonymi jak i nieustalonymi osobami, w tym tymi odnośnie których materiały wyłączono do odrębnego postępowania, celem osiągnięcia korzyści majątkowej E. W. (1) i R. M. (1) wzięli udział w zorganizowaniu zdarzenia pozorującego kolizję drogową z udziałem samochodów marki C. (...) o nr rej. (...) kierowanego przez A. B. (1), A. (...) o nr rej. (...) kierowanego przez R. M. (1), motocykla marki S. o nr rej. (...) kierowanego przez G. A. (1), F. (...) o nr rej. (...) kierowanego przez T. N. (1) - w ten sposób, że z uczestnikami tego zdarzenia w tym z T. N. (1) i G. A. (1) ustalili najpierw okoliczności w jakich miało dojść i doszło w dniu 25.06.2005 roku w B. do pozorowanej kolizji drogowej, w której

T. N. wziął następnie udział kierując samochodem marki F. (...) o nr rej. (...) a G. A. wziął udział kierując motocyklem marki S. o nr rej. (...), którym to zachowaniem wprowadzili ubezpieczyciela - Towarzystwo (...) w błąd, co do faktu i okoliczności powstania uszkodzeń w tych pojazdach i niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej wysokości 31.477, 13 zł w tym za szkody w pojazdach: marki F. (...) o nr rej. (...) w kwocie 6.606, 60 zł, marki C. (...) o nr rej. (...) w kwocie 20.870,53 zł, motocyklu S. o nr rej. (...), w kwocie 4.000 zł - z ubezpieczenia OC pojazdu marki A. (...) o nr rej. (...)- tj. przest. z art. 298 §1kk i art. 286 §1kk w zw. z art. 11§ 2 kk,

V. B. R. (1) i M. P. (1) zarzucono aktem oskarżenia że:

w okresie od 27 października 2005 roku do 14 kwietnia 2006 roku w P. i K. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi jak i nieustalonymi osobami, w tym z ustaloną osobą kierującą samochodem marki R. (...) o nr rej. (...), odnośnie której materiały wyłączono do odrębnego postępowania, W. W. (2) kierującym samochodem marki F. (...) o nr rej. (...), działając celem osiągnięcia korzyści majątkowej – B. R. (1) wprowadził w błąd pracowników Towarzystwa (...)/ w K. odnośnie okoliczności powstania uszkodzeń w samochodzie marki V. o nr rej. (...), w ten sposób, że w dniu 14.11.2005 roku w K. zgłosił szkodę komunikacyjną odnośnie kolizji drogowej z dnia 27.10.2005 roku w P., która została upozorowana, a w której uczestniczył kierując samochodem marki V. o nr rej. (...), natomiast M. P. (1) wprowadził w błąd pracowników (...)/ w K. zgłaszając szkodę komunikacyjną w dniu 28.10.2005 roku w K. odnośnie tej samej upozorowanej kolizji drogowej, w której uczestniczył kierując samochodem marki B. o nr rej. (...), będącą podstawą wypłaty odszkodowania z ubezpieczenia OC samochodu marki F. (...) o nr rej. (...) – czym doprowadzili Towarzystwo (...) SA Oddział w K. do niekorzystanego rozporządzenia mieniem za szkody w pojeździe marki V. o nr rej. (...) w kwocie 28.830,20 złotych na szkody w pojeździe marki R. (...) o nr rej. (...), w kwocie 19.790,40 złotych , za szkody w pojeździe marki B. o nr rej. (...) w kwocie 8.393 złotych - tj. przest. z art. 298 § 1 kk i art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk,

VI.  K. N. (1) zarzucono aktem oskarżenia, że:

w okresie od 27 października 2005 roku do 14 kwietnia 2006 roku w N., P. i K. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi jak i nieustalonymi osobami, w tym z W. W. (2) kierującym samochodem marki F. (...) o nr rej. (...), celem osiągnięcia korzyści majątkowej wprowadził w błąd pracowników Towarzystwa (...) zgłaszając w dniu 05.12.2005 roku w N. szkodę w samochodzie marki R. (...) o nr rej. (...), w którym to zawiadomieniu podał okoliczności w jakich doszło do uszkodzenia tego pojazdu w kolizji drogowej z dnia 27.10.2005 roku w P., wiedząc, że zdarzenie to zostało upozorowane, czym doprowadził ubezpieczyciela do niekorzystanego rozporządzenia mieniem za szkody w pojeździe marki R. (...) o nr rej. (...) w kwocie 19.790,40 złotych , za szkody w pojeździe marki V. (...) w kwocie 28.830,20 złotych, za szkodę w pojeździe marki B. o nr rej. (...) w kwocie 8.393 złotych z ubezpieczenia OC pojazdu m-ki F. (...) o nr rej. (...) tj. przest. z art. 298 § 1 kk i art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk,

VII.  A. S. (1) zarzucono aktem oskarżenia, że:

w okresie od 7 listopada 2005 roku do 14 kwietnia 2006 roku w R. i K. działając wspólnie i w porozumieniu z A. P. (2) i innymi ustalonymi jak i nieustalonymi osobami, odnośnie których materiały wyłączono do odrębnego postępowania, celem osiągnięcia korzyści majątkowej wprowadził w błąd pracowników Towarzystwa (...) SA O/w K. , co do faktu i okoliczności powstania uszkodzeń samochód w tym w kierowanym przez siebie samochodzie marki J. (...) o nr rej. (...), kierowanym przez A. P. (2) samochodzie marki R. (...), nr rej. (...), kierowanym kolizję drogową, będącą podstawą wypłaty odszkodowań z ubezpieczenia OC samochodów marki J. (...) o nr rej. (...), czym doprowadził w/w Towarzystwo (...) do niekorzystanego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 64.198,76 złotych, w tym za szkody w pojeździe marki R. (...) nr rej. (...) w kwocie 24.923,30 złotych na szkodę w pojeździe marki B. o nr rej. (...) w kwocie 39.275,46 złotych z ubezpieczenia OC pojazdu j. (...) o nr rej. (...) -tj. przest. z art. 298 § 1 kk, art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk,

VIII. A. S. (2) i E. W. (1) zarzucono aktem oskarżenia, że:

w okresie od 28 stycznia 2007 roku do 22 marca 2007 roku w B., K., K., N., działając wspólnie i w porozumieniu z T. P., D. C., R. R. (2), J. K. (1) oraz innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, co do których materiały wyłączono do odrębnego postępowania, działając celem osiągnięcia korzyści majątkowej E. W. (1) wzięła udział w zorganizowanym zdarzeniu pozorującego kolizję drogową w dniu 28 stycznia 2007 roku w B. rejonu (...), będącego podstawą uzyskania odszkodowania z tytułu umowy ubezpieczenia OC samochodu marki O. (...) o nr rej. (...) w ten sposób, że z uczestnikami tego zdarzenia uzgodniła okoliczności w jakich miało dojść i doszło do tej pozorowanej kolizji drogowej, z udziałem samochodów marki C. (...) o nr rej. (...) należącego do T. P., należącego do J. K. (1) samochodu marki O. (...) o nr rej.(...) kierowanego przez R. R. (2) samochodu marki P. o nr rej. (...), kierowanego przez A. S. (2) samochodu marki O. (...) o nr rej. (...), natomiast A. S. (2) wzięła udział w tej upozorowanej kolizji drogowej kierując ponadto samochodem marki O. (...) o nr rej. czym wprowadziły w błąd pracowników (...) Asekuracja Oddział w N., co do okoliczności powstania uszkodzeń we wskazanych wyżej samochodach doprowadzając w/w firmę ubezpieczeniową do niekorzystanego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 38.764,08 złotych z tytułu wypłaconych odszkodowań z umów ubezpieczenia w tym za szkody w pojeździe marki C. (...) o nr rej. (...) w kwocie 20.786,53 złotych, marki P. o nr rej. (...) w kwocie 9.600 złotych, marki O. (...) o nr rej. (...) w kwocie 8.377,55 złotych z ubezpieczenia OC pojazdu marki O. (...) o nr rej. (...)- tj. przest. z art. 298 § 1 kk, art. 286 § 1 kk w zw z art. 11 § 2 kk,

Zarzuty postawione oskarżonym dotyczą łącznie siedmiu zdarzeń drogowych zaistniałych w N., S., B., R. i P. w latach 2004 -2007.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny odnośnie poszczególnych siedmiu zdarzeń:

Ad. I W dniu 5 stycznia 2004r. na ulicy (...) w N. doszło do zderzenia dwóch pojazdów, z których samochód marki V. (...) o nr rej.(...) kierowany przez jego właściciela M. C. (1) na łuku drogi zjechał na lewy pas ruchu zderzając się z jadącym z przeciwka samochodem ciężarowym marki M. (...) o nr rej. (...) użytkowanym przez S. P. (1). W wyniku zderzenia obydwa pojazdy uległy uszkodzeniom. Sama kolizja i mechanizm zderzenia zostały wcześniej uzgodnione- ustalono, że sprawcą kolizji będzie M. C. (1), który wyjedzie na łuku drogi poza oś jezdni. W uzgodnieniach tych wzięli udział : S. P. (1), D. C., A. B. (1), M. C. (1). D. C. będący pracodawcą A. B. skojarzył wymienione osoby ze sobą. A. B. (1) zgodził się podać za kierowcę samochodu M.. Od D. C. otrzymał za to 300 zł. Faktycznie obserwował to zdarzenie z boku. Na podstawie relacji M. C. (1) i A. B. (1) funkcjonariusz Policji M. N. sporządził notatkę urzędową, w której jako sprawcę zdarzenia wskazał M. C. (1) a jako poszkodowanego – (...) nr rej. (...) kierowany przez A. B. (1). Na M. C. (1) nałożony został mandat karny w kwocie 400 zł. Ubezpieczycielem wymienionego samochodu V. (...) było T.U. (...) S.A. W (...) przedstawicielstwie S. P. (1) w dniu 08.01.2004r. zgłosił szkodę komunikacyjną. Podał na piśmie, że A. B. (1) kierując jego samochodem jechał od strony Z. w kierunku K., przy czym w N., na łuku drogi doszło do czołowego zderzenia z samochodem marki V. (...), którego „wyniosło” na przeciwny pas ruchu. Właścicielem samochodu M. (...) nr rej. (...) był bank (...) S.A. który wyraził zgodę na wypłacenie odszkodowania jego użytkownikowi tj. S. P. (1). S. P. (1) T. A. wypłaciło w dniu 27.04.2004 r. kwotę 17.033,15 zł odszkodowania za uszkodzony pojazd z kosztami holowania i przestoju technologicznego k.1498, 1500-1501.

Dowód: notatka urzędowa k. 1519, częściowo zeznania i wyjaśnienia A. B. (1) k.4320-4322 oraz k.622-625 akt sygn. IIIK338/12 Sądu Okręgowego w Krakowie, częściowo zeznania S. P. (1) k.4322-4323,częściowo wyjaśnienia M. C. (1) k.4262, zeznania M. N. (...), 2810- (...), kopia zgłoszenia szkody k.1569, kopie dowodów rejestracyjnych k. 1568, 1574, kopia pisma Banku (...) S.A. k.1511, kopia zawiadomienia o wypłacie odszkodowania k.1480.

W dniu 5 stycznia 2004 r. R. M. (1) nie był obecny w N., gdyż od 2 stycznia 2004 r. przez tydzień przebywał w S. wraz ze swoją córką D. M. i kolegą R. C.. Był to wyjazd wypoczynkowy – jeździli tam na nartach i snowboardzie a córka R. M. (1) startowała w zawodach. E. W. (1) jest znajomą R. M. (1) w dniu 5 stycznia 2014 r. nie była w N..

Dowód: częściowo wyjaśnienia R. M. (1) k.4259-4261, zeznania R. C. k.4443-4444, zeznania R. M. (2) k.4440-4441, zeznania J. N. k.4442-4443, publikacje internetowe dotyczące zawodów snowboardowych k.4496-4498, wyjaśnienia E. W. (1) k.4261

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 19 grudnia 2012r. sygn. akt III K 338/12 D. C. , A. B. (1) i S. P. (1) zostali uznani za winnych współudziału w opisanym wyżej zdarzeniu pozorującym kolizję drogową i wyłudzenia odszkodowania z umowy OC pojazdu marki V. (...) nr rej. (...). Wyrokiem tym S. P. (1) zobowiązany został do naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę kwoty 17.033, 15 zł na rzecz T. A.

Dowód: odpis wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie sygn. akt III K 338/12 k.2375-2403

R. M. (1) ma 52 lata i wykształcenie średnie, jest niepełnosprawny ruchowo, nie pracuje, pozostaje na utrzymaniu ojca, nie ma majątku większej wartości, nie był leczony psychiatrycznie ani odwykowo, leczy się neurologicznie, nie był karany.

Dowód : oświadczenie oskarżonego k.4259, 3618-3619, informacja z Krajowego Rejestru Karnego (...)- (...), informacja o stanie majątkowym (...), opinia sądowo-psychiatryczna k.3757-3760.

E. W. (1) ma 52 lata i wykształcenie średnie, jest rozwiedziona, nie ma majątku większej wartości, jest zatrudniona w zakładzie swoje córki, nie była leczona psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo, nie była karana.

Dowód : oświadczenie oskarżonej k. 4261, 3042, informacja z Krajowego Rejestru Karnego k.3218, informacja o stanie majątkowym (...)

M. C. (1) ma 38 lat i wykształcenie średnie, jest żonaty, ma dwoje małoletnich dzieci, pracuje jako kierowca, jest właścicielem dwóch działek gruntowych o pow. 30 arów, nie był leczony psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo, nie był karany.

Dowód : oświadczenie oskarżonego k. 4262, informacja z Krajowego Rejestru Karnego k. 3439, informacja o stanie majątkowym k. 3806

Oskarżeni : R. M. (1), E. W. (1) nie przyznali się do zarzuconego im udziału w upozorowaniu kolizji drogowej ani w ogóle do udziału w tym zdarzeniu. Potwierdzili, że znają się jeszcze z lat szkolnych (wyjaśnienie E. W.) ale nie utrzymują bliskich kontaktów. E. W. (1) wyjaśniła, że zna również M. C. (1), który mieszka w pobliżu i jest kolegą jej córki. R. M. (1) wyjaśnił, że w dniu zdarzenia (tj. 5.01.2004 r.) przebywał w S., gdzie jego córka uczestniczyła w zawodach snowboardowych. M. C. (1) również nie przyznał się do upozorowania kolizji drogowej. Wyjaśnił, że faktycznie brał udział w kolizji drogowej w N., gdzie uznany został za winnego tej kolizji i nie otrzymał żadnego odszkodowania.

Przedstawiony wyżej stan faktyczny ustalono w oparciu o dane zawarte w notatce urzędowej funkcjonariusza Policji M. N., częściowo zeznania i wyjaśnienia A. B. (1), częściowo zeznania S. P. (1), częściowo wyjaśnienia M. C. (1), i kopie dokumentów z akt szkody. Zarzut aktu oskarżenia oparty został w głównej mierze o zeznania i wyjaśnienia A. B. (1). Wyjaśnieniom i zeznaniom tego świadka sąd dał wiarę w części dotyczącej samego faktu upozorowania kolizji drogowej w N. i przebiegu tego zdarzenia na drodze. Odmówił natomiast wiary tym fragmentom, które świadek przedstawiał w sposób niepewny, lub sprzeczny z innymi dowodami. W toku prowadzonego uprzednio przeciwko niemu postępowania podał on, że ze S. P. (1), D. C. pojechali pod N., gdzie na Stacji (...) spotkali się z kobietą i mężczyzną, którzy przywieźli jak to określił- młodego mężczyznę, który miał kierować „golfem”. Mężczyzna towarzyszący kobiecie był wysokim blondynem i według A. B. brał „chyba” później udział razem z nim w upozorowanej kolizji w B., gdzie występował jako sprawca zdarzenia. Para ta miała podczas spotkania na stacji benzynowej „wodzić prym” w ustaleniu okoliczności zderzenia pojazdów, które zorganizowano w N.. Na okazanej mu tablicy ze zdjęciami osób A. B. rozpoznał na zdjęciu R. M. (1) jako organizatora i uczestnika kolizji w B..(k.625,650 akt III K 338/12 SO w Krakowie). Zeznając na rozprawie A. B. podał, że nie pamięta już czy spotkanie z innymi osobami dotyczące uzgodnienia okoliczności kolizji miało miejsce przed zdarzeniem w N. czy w B.. Ogólnie świadek lepiej pamiętał okoliczności tej drugiej kolizji. Wspomniani przez niego kobieta i mężczyzna mieli według niego pochodzić z okolic N.. Świadek S. P. (1) dysponent samochodu M. uczestniczącego w przedmiotowej kolizji w N. nie potwierdził zeznań A. B. o wspólnym spotkaniu na stacji benzynowej i podał, że nie zna R. M. (1) i E. W. (1). Sąd powziął więc wątpliwość co do zaistnienia tego spotkania i udziału w nim R. M. (1) i E. W. (1) tym bardziej, że poza zeznaniami A. B. brak jest innych dowodów, które wskazywałyby na ich związek ze zdarzeniem drogowym z dnia 5.01.2004 r. Wątpliwości te sąd rozstrzygnął na korzyść tych oskarżonych zważywszy na treść zeznań świadka R. C., R. M. (2), J. N. oraz przedłożone przez obrońcę R. M. zdjęcia i wydruki z wynikami zawodów. Pierwszy ze świadków potwierdził, że oskarżony R. M. przez tydzień obejmujący datę 5.01.2004 r. przebywał z nim i swoją córką w S. co potwierdzają po części tabela wyników zawodów i związana nimi publikacja internetowa (k.4496,4497). Zeznania tych świadków a także zdjęcia ( k. 4435,4446) wskazują, że R. M. (1) w tym okresie przez ok. 3 lata miał włosy zafarbowane na czarny kolor – co jest sprzeczne z rysopisem podanym przez A. B.. Z tych względów sąd uniewinnił R. M. (1) i E. W. (1) od czynu zarzuconego im w pkt I aktu oskarżenia.

Odnośnie części zarzutu dotyczącej M. C. (1) przeprowadzone dowody nie pozostawiają wątpliwości, że świadomie i celowo wziął on udział w upozorowaniu w kolizji drogowej w dniu 5.01.2004 r. Niespornym jest, że kierował on w czasie tego zdarzenia samochodem marki V. (...) , albowiem sam to przyznał a wynika to również z notatki urzędowej i zeznań funkcjonariusza Policji M. N.. Zdarzenie to było zaplanowane i zorganizowane, czego w sposób spójny dowodzą zeznania i wyjaśnienia A. B. i S. P.. To M. C. (1) wreszcie niespornie doprowadził do zderzenia obydwu pojazdów zjeżdżając na pas ruchu przeznaczony dla kierunku przeciwnego, co w logiczny sposób dowodzi jego świadomego i celowego udziału w tym zdarzeniu. Sąd dał wiarę zeznaniom M. N., albowiem korespondują one z treścią sporządzonej przez niego notatki urzędowej a także zeznaniami A. B.. Sąd uwzględnił dane wynikające z akt szkodowych, gdyż ich treść ani autentyczności nie była kwestionowana a z urzędu również nie budziła wątpliwości.

Ad. II W dniu 21 lutego 2004r. ok. godz. godz. 18.00 w rejonie skrzyżowania ul. (...) z ul. (...) w N. doszło do zderzenia dwóch samochodów osobowych. Polegało ono na tym, że pojazd marki C. (...) o nr rej. (...) kierowany przez A. P. (1) uderzył w tył poprzedzającego go samochodu marki H. (...) o nr rej. (...) kierowanego przez Z. D. (1). Kolizja ta nie była przypadkowa lecz jej okoliczności zostały wcześniej uzgodnione przez T. W., który skojarzył ze sobą obydwu kierujących a zarazem właścicieli wymienionych samochodów i udzielił im wskazówek co do miejsca i sposobu zderzenia ich pojazdów. Funkcjonariusz Policji P. H. na podstawie wysłuchanych na miejscu relacji obydwu kierowców sporządził notatkę urzędową, w której jako sprawcę kolizji wskazał A. P. (1). Ten zaś potwierdził to w podpisanym przez siebie oświadczeniu. W dniu 1 marca 2004 r. w przedstawicielstwie (...) SA Z. D. (1) zgłosił szkodę komunikacyjną i złożył upoważnienie do przelania kwoty odszkodowania według wyceny kosztów naprawy na rzecz zakładu (...) w N.. Odszkodowanie wyniosło 7740 zł, która to kwota została przelana na konto w/w zakładu w dniu 1.04.2004 r.

Dowód : notatka urzędowa o kolizji k.720, oświadczenie sprawcy wypadku k. 723, zgłoszenie szkody k. 733,upoważnienie 719,decyzja o przyznaniu odszkodowania k.716, adnotacja o przelewie k.715, zeznania P. H. k. 4612-4613, 2805,zeznania Z. D. (1) k.1620

Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Krakowa- Nowej Huty w Krakowie z dnia 30 września 2013r. sygn. II.K. 350/13/ N Z. D. (1) został uznany za winnego współudziału w opisanym wyżej zdarzeniu pozorującym kolizję drogową i wyłudzenia odszkodowania z umowy OC pojazdu marki C. (...) o nr rej. (...).

Dowód : odpis wyroku k.2626-2636

A. P. (1) ma 62 lata i wykształcenie średnie, jest żonaty, nie pracuje, jest współwłaścicielem domu mieszkalnego, nie był leczony psychiatrycznie neurologicznie ani odwykowo, nie był karany

Dowód : oświadczenie oskarżonego k. 3068-3069, informacja Krajowego Rejestru Karnego k. 3240-3241, informacja o stanie majątkowym k. 3434.

Przesłuchany w postępowaniu przygotowawczym A. P. (1) nie przyznał się do zarzuconego mu czynu i wyjaśnił, że faktycznie uczestniczył w kolizji drogowej przejeżdżając przez N. samochodem C. (...). Oskarżony podał, że nie wie z jakiego powodu najechał wtedy na samochód jadący przed nim. Szczegółów zdarzenia nie pamiętał. Wyjaśnieniom tym odmówiono wiary uznając je za nieprzekonujące i wykrętne. Wątpliwości budzi sam deklarowany przez oskarżonego powód znalezienia się jego pojazdu na miejscu zdarzenia. Oskarżony zamieszkały w S. miał wracać wtedy z Ż. przez C. i C. a zdarzenie miało miejsce w N. na odcinku wylotowym ul. (...) w kierunku Z..

Ustalając okoliczności faktyczne tego zdarzenia sąd uznał natomiast za wiarygodne zeznania i wyjaśnienia Z. D. (1). Świadek ten wyjaśniając uprzednio w sprawie III K 338/12 Sądu Okręgowego w Krakowie podał, że na kolizję tę pojechał z T. W. i innym jeszcze mężczyzną , którego określił jako „chłopak”. Dalej podał, że w kolizji brały udział dwa pojazdy jeden marki (...), oraz drugi typu amerykańskiego - V. na (...) numerach rejestracyjnych. On kierował samochodem marki H., natomiast pojazd (...) uderzył w jego tył, gdy zatrzymał się do skrętu w lewo. Za udział w tej kolizji otrzymał 600 złotych od T. W.. Zeznając w później w toku śledztwa do niniejszej sprawy podał że kolizja była zorganizowana przez T. W.. Samochodem H. (...) przyjechał młody chłopak a potem na stacji PKN (...) czekali na drugiego uczestnika, który przyjechał samochodem typu V. , który posiadał (...) numery rejestracyjne. Ustalenia co do przyczyn kolizji były takie, że on kierując samochodem marki H. miał wykonać manewr skrętu w lewo, a kierowca samochodu marki (...) miał się zagapić i uderzyć w jego tył. Zeznania tego świadka sąd uznał za wiarygodne, gdyż były one niezmienne w toku kolejnych przesłuchań mimo odmiennych ról procesowych Z. D.. Zeznania te korespondują również z danymi odnotowanymi w notatce urzędowej przez funkcjonariusza Policji a także zawartymi w dokumentach z akt szkodowych. Co do tych dokumentów nie były zgłaszane żadne zastrzeżenia odnośnie ich autentyczności lub rzetelności a sąd z urzędu ich nie powziął. W minimalnym zakresie uwzględniono zeznania świadka T. W. tj. odnośnie potwierdzenia, że dysponował samochodem H. (...) zarejestrowanym na Z. D. (1). Ogół zeznań oraz wyjaśnień tego świadka oceniono jako ogólnikowe i nacechowane tendencją do umniejszenia swej odpowiedzialności w związku z toczącym się odrębnie procesem przez Sądem Okręgowym w Krakowie w sprawie VI K 104/13 w którym występuje jako oskarżony.

Zaznaczyć jednak należy że na gruncie przedstawionych wyżej dowodów A. P. (1) niewątpliwie świadomie wziął udział w upozorowaniu kolizji w dniu 21.02.2004 r. w N.. Jego udział w tym zdarzeniu jest niesporny a polegało ono na tym, że kierowany przez niego samochód najechał i uderzył od tyłu samochód kierowany przez Z. D. (1), który w sposób stanowczy przyznaje i opisuje to zdarzenie jako zaplanowane również z udziałem kierowcy drugiego samochodu. Podkreślić należy, że bez celowego udziału A. P. (1) do zderzenia tego by nie doszło, dlatego sąd uznał go za winnego zarzuconego mu czynu.

Ad. III W dniu 28 lipca 2004 r. na drodze krajowej nr (...) w S. doszło do zdarzenia drogowego z udziałem 4 pojazdów: samochód marki P. (...) nr rej. (...) kierowany przez K. W. (1) włączając się do ruchu z placu przed hurtownią (...) uderzył w prawy bok jadącego w kierunku Z. samochodu marki T. (...) nr rej. (...) kierowanego przez P. D. (1). Ten wykonując manewr obronny zjechał na lewe pobocze drogi, gdzie uderzył w zaparkowany tam przez W. W. (2) samochód marki V. (...) nr rej. (...), a ten z kolei popchnięty do tyłu uderzył w stojący za nim samochód marki V. nr rej. (...) własności J. J. (2). Funkcjonariusz Policji M. P. (2) sporządził notatkę urzędową dotyczącą tego zderzania i ukarał K. W. (2) mandatem karnym w wysokości 500 zł. W dniu 28 lipca 2004 r. W. W. (2) w Towarzystwie (...) Oddział w K. zgłosił szkodę z tytułu tej kolizji drogowej, podając , że uszkodzony w niej samochód marki V. (...) o nr rej. (...) stanowiący własność M. i T. S. zaparkowany był na chodniku. Na szkicu zawartym w zgłoszeniu W. W. (2) zaznaczył, że w kolizji tej uczestniczyły jeszcze samochody P. (...), V. i M.. Podał ponadto numer rejestracyjny i numer polisy samochodu P. (...). Te same dane podał J. J. (2) zgłaszając również w (...) w dniu 27 lipca 2004r. powstanie szkody w swoim samochodzie marki V.. Na załączonym szkicu zaznaczył udział w kolizji samochodu sprawcy marki P. - P, samochodu poszkodowanego - T. oraz samochodu „T4” i swojego samochodu V. (...). W opisie zdarzenia podał, że samochód marki V. o nr rej. (...) zostawił na poboczu i udał się na zakupy a po wyjściu ze sklepu ok. 19-tej zastał zbiegowisko ludzi oraz rozbite pojazdy w tym jego pojazd marki V.. Sprawcą zdarzenia był (...) 59 ML.

Za szkody powstałe w tym zdarzeniu ubezpieczyciel samochodu P. (...) nr rej. (...) - T.U. (...) S.A. wypłacił następujące kwoty tytułem odszkodowań lub kosztów naprawy pojazdów :

- M. oraz T. S. w kwocie 9.000 zł dot. samochodu V. (...) nr rej. (...),

- firmie (...) kwotę 11.999, 86 zł dot. samochodu V. nr rej. (...)

- P. D. (1) w kwocie 301, 50zł oraz na rzecz (...) Bank S.A. O/S. w kwocie 20.300 złotych tj. łącznie 20.601,50 dot. samochodu T. (...) nr rej. (...) wyniosła 20.601, 50 zł.

Dowód : notatka urzędowa k.743, zgłoszenia szkody k. 747-749, 3103-3107,arkusze likwidacyjne k.3244,3124, zdjęcia pojazdów k.3270, 3297,pismo (...) S.A. k.3624

W opisanym zdarzeniu W. W. (2) wziął udział umyślnie za namową mężczyzny znanego mu jako R. W.. Według uzgodnionego planu pozostawił przekazany mu samochód V. (...) na poboczu drogi przed marketem w S., a sam wszedł do tego sklepu. Zderzenia pojazdów nie widział ani nie miał wcześniej kontaktu z ich kierowcami. P. D. (1) nie miał wiedzy o tym planie. Jechał wtedy na umówione spotkanie w Z.. Kierował samochodem T. (...), którego współwłaścicielem był G. Bank kredytujący jego zakup. Gdy przejeżdżał przez S., z parkingu z prawej strony wyjechał samochód marki P. zajeżdżając mu drogę. P. D. (1) ocierając się bokiem o ten samochód, skręcił na lewy pas ruchu a następnie, aby uniknąć zderzenia z nadjeżdżającymi z przeciwka pojazdami zjechał na lewe pobocze zderzając się czołowo z zaparkowanym tam samochodem marki V., który przesunął się do tyłu uderzając w samochód V..

Dowód : częściowo wyjaśnienia i zeznania W. W. (2) k.4390-4394, 1615-1618, 3517, 3519-3520,odpis wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa - Nowej Huty w Krakowie sygn. II K 494/13/N, wyjaśnienia P. D. (1) k.4263-4264

P. D. (1) ma 36 lat i wykształcenie średnie, jest żonaty, pracuje jako kierowca i monter konstrukcji stalowych w firmie (...) w L., jest współwłaścicielem działki budowlanej o pow. 16 arów, nie był leczony psychiatrycznie neurologicznie ani odwykowo, nie był karany

Dowód : oświadczenie oskarżonego k.4263,3170-3171, informacja Krajowego Rejestru Karnego k. 3215, informacja o stanie majątkowym k. 3219.

P. D. (1) nie przyznał się do zarzuconego mu czynu i wyjaśnił, ze jechał wtedy do Z. na umówione spotkanie samochodem m-ki T. (...) i gdy przejeżdża przez S. z parkingu z prawej strony zajechał mu drogę samochód P.. Zmusiło go to do gwałtownego skręty w lewo, przy czym aby uniknąć zderzenia z samochodami nadjeżdżającymi z przeciwka zjechał dalej na pobocze, uderzając w zaparkowany samochód typu BUS, który z kolei uderzył w inny stojący za nim pojazd. Oskarżony odnosząc się do zeznań W. W. (2) zanegował jego zeznanie, w którym twierdził on, że to samochód P. uderzył w BUS-a. Oskarżony podkreślił, że w momencie kolizji to jego samochód był w ruchu i to on uderzył w samochód BUS. Posiadał wtedy dwuletni samochód m-ki T. (...), którego kupno było skredytowane przez G. Bank i to bankowi wypłacono odszkodowanie, a oskarżony naprawił samochód z własnych środków. P. D. (1) wyjaśnił też, że nie zna żadnych osób wymienionych jako współsprawcy zarzuconego mu przestępstwa. W ustaleniach faktycznych Sąd dał częściowo wiarę zeznaniom W. W. (2), co do faktu zamierzonego upozorowania tej kolizji. Analizując jednak jego zeznania w zestawieniu z wyjaśnieniami oskarżonego Sąd doszedł do przekonania, iż wiedza W. W. (2) o szczegółach tego zdarzenia jest fragmentaryczna, a jego pogląd, że w zdarzeniu nie brały udziału osoby przypadkowe nie jest trafny. Podkreślić należy, że W. W. (2) nie znał i nie miał wcześniej kontaktu z innymi uczestnikami tego zdarzenia drogowego, ani też nie widział jego przebiegu, gdyż przebywał wtedy w sklepie. Jako organizatora tego zdarzenia W. W. (2) wskazał wyłącznie znanego sobie R. W.. Zatem przyjąć należy, że jego zeznania w znacznych fragmentach oparte są na przypuszczeniach, a nie wiedzy wynikającej z własnego doświadczenia i obserwacji. W tej stacji również wniosek, że P. D. (1) uczestniczył świadomie w upozorowaniu kolizji jest włącznie przypuszczeniem, które nie jest poparte żadnymi dowodami. Przeczą mu zaś okoliczności zderzenia pojazdów, gdzie to zachowanie kierowcy samochodu P. było głównym i pierwszym czynnikiem sprawczym, a manewry podjęte przez P. D. (1) były jedynie reakcją na nagłe zajechanie mu drogi przez samochód P.. W opozycji do przypuszczeń W. W. (2) stoją również zeznania T. W., który dysponując wiedzą o licznych tego typu pozoracjach organizowanych przez siebie wyraził ocenę, że sytuacji, gdy dochodziło do kolizji z przypadkowymi samochodami mogło być 50%. W ocenie Sądu taka właśnie sytuacja zaistniała podczas zdarzenia w dniu 22.07.2004 roku w S.. Przekonuje o tym fakt, że oskarżony P. D. (1) nie wywołał tego zdarzenia, a ponadto nie osiągnął z niego żadnych korzyści. W tej sytuacji dowodowej Sąd uniewinnił oskarżonego P. D. (1) od zarzuconego mu czynu. W ustaleniach faktycznych Sąd uwzględnił notatkę urzędową ze zdarzenia drogowego oraz kopie dokumentów z postępowania odszkodowawczego – ich treść i autentyczność nie były bowiem kwestionowane.

Ad. IV W dniu 25 czerwca 2005 r. ok. godz. 16.00 na drodze powiatowej nr (...) w B. doszło do zdarzenia drogowego z udziałem 4 pojazdów: samochód marki A. (...) o nr rej. (...) kierowany przez R. M. (1) włączając się do ruchu zajechał drogę pojazdowi typu van marki C. (...) nr rej. (...) kierowanemu przez A. B. (1), który skręcił wtedy w lewo zjeżdżając na lewe pobocze, gdzie uderzył w zaparkowany tam samochód własności T. N. (1) marki F. (...) nr rej. (...) a ten zaś uderzył w stojący za nim motocykl marki S. nr rej. (...) zaparkowany tam przez G. A. (1). Wszystkie cztery pojazdy zostały uszkodzone. Funkcjonariusz Komendy Powiatowej Policji w Z. J. K. (2) sporządził notatkę urzędową, w której jako sprawcę zdarzenia wskazał R. M. (1) a jako poszkodowanych właścicieli pozostałych wymienionych wyżej pojazdów. Zdarzenie to nie było przypadkowe – kolizja pojazdów została wcześniej uzgodniona przez R. M. (1) i posiadacza samochodu C. (...) D. C., którzy odpłatnie „dopuścili do niej” T. N. (1) i G. A. (1).

Dowód : notatka urzędowa k.3353 odwrót, zeznania T. N. (1) k.4326-4327oraz z k. 950, 952-953akt Sądu Okręgowego w Krakowie sygn.. IIIK 338/12, zeznania G. A. (1) k.432, zeznania D. C. k.4445-447 oraz 170 -171 akt Sądu Okręgowego w Krakowie sygn. IIIK 338/12, zeznania A. B. (1) k.4320-4322 oraz 620-629, 648-650 akt Sądu Okręgowego w Krakowie sygn. IIIK 338/12

W dniu 27 czerwca 2005 r. A. B. (1) zgłosił w Towarzystwie (...) w K. szkoda komunikacyjną dot. kolizji drogowej z dnia 25.06.2005r. w B. . W zgłoszeniu podał że jadąc samochodem marki C. (...) nr rej. (...) przez B. w kierunku N. omijał zaparkowany , stojący na głównej drodze, na światłach awaryjnych. samochód marki A.

Nagle pojazd marki A. bardzo szybko ruszył uderzając w bok kierowanego przez niego samochodu, w wyniku czego samochód marki C. (...) został zepchnięty na chodnik, na którym stały zaparkowane pojazdy i uderzył w samochód marki F. (...), który się przesunął i przewrócił motocykl.

G. A. (1) złożył zawiadomienie o szkodzie w swoim motocyklu marki S. o nr rej. (...) w dniu 05 lipca 2005r. w (...) ekspozyturze Towarzystwa (...) S.A. Podał w nim , że samochód prowadzony przez R. M. (1) wymusił pierwszeństwo pojazdowi, który odsuwając się na lewą stronę uderzył w zaparkowaną fiestę a ta z kolei w motocykl.

W dniu 18 lipca 2005r. w (...) ekspozyturze tego samego towarzystwa ubezpieczeniowego oświadczenie o przebiegu zdarzenia złożył R. M. (1) podając w nim , że w dniu 25.06.2005r. w B., około godz. 16-tej , po zrobieniu zakupów udał się do samochodu marki A., aby odjechać zawracając. Nie zauważył przy tym omijającego go pojazdu marki V. – uderzając w niego a ten uderzył w zaparkowany samochód osobowy i motocykl znajdujące się po lewej stronie. W wymienionym towarzystwie ubezpieczeń zgłoszono również szkodę w samochodzie T. N. (1).

Dowód : zgłoszenia szkód i oświadczenie o przebiegu zdarzenia, zeznania T. N. (1) k. 4327, pismo Towarzystwa (...) S.A. k. 3393

Towarzystwo (...) w N. wypłaciło G. A. (1) odszkodowanie w wysokości 4.000 zł za szkody powstałe w jego motocyklu marki S. nr rej. (...). Właścicielowi samochodu marki C. (...)

V. nr rej. (...) Z. H. za szkody w tym pojeździe wypłacono kwotę 20. 870, 53 zł. Za szkody w pojeździe marki F. (...) o nr rej. (...) T. N. (1) zostało wypłacone odszkodowanie w kwocie 6.606, 60 zł.

Dowód : pisma Towarzystwa (...) S.A. k. 3340, 3369, 3393

R. M. (1) i E. W. (1) nie przyznali się do udziału w upozorowaniu tej kolizji. R. M. (1) potwierdził, że brał w niej udział, wyjaśnił, że po zrobieniu zakupów w sklepie chciał nawrócić samochód, tj. włączyć się do ruchu skręcając w lewo. W trakcie wykonywania tego manewru nadjechał z góry rozpędzony samochód V., który uderzył w zaparkowany samochód. Oskarżony określił, że „został upolowany” przez kierowcę V. i T. N. (1), którzy wykorzystali go bez jego wiedzy do upozorowania kolizji. Sąd odmówił wiary oskarżonemu, albowiem jego wyjaśnienia są sprzeczne z pozostałymi dowodami o charakterze osobowym dotyczącymi tego wypadku.

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie notatki urzędowej funkcjonariusza Policji zeznań T. N. (1), G. A. (1), D. C., A. B. (1).

Z zeznań T. N. (1) i G. A. (1) złożonych na rozprawie wynika w sposób spójny i stanowczy, że zdarzenie to zostało zaplanowane i zorganizowane. G. A. (1) zeznał, że z organizatorem zdarzenia nawiązali kontakt telefoniczny za pośrednictwem swojego kolegi i kontaktował się z nim wyłącznie telefonicznie. Rozmówca polecił mu pozostawić motocykl na chodniku w B. przed zaparkowanym tam niebieskim samochodem F. (...). Samej kolizji nie widział, ale od policjanta dowiedział się, że samochód A. wymusił pierwszeństwo na pojeździe C., który uderzył w samochód Fiesta, a ten przewrócił się na jego motocykl. Świadek powiedział, że za udział w tym zdarzeniu zapłacił pośrednikowi 250 euro a sam uzyskał ok. 4.000 złotych odszkodowania. Świadek T. N. (1) również przyznał się do świadomego współudziału w upozorowaniu kolizji w B.. W swoich zeznaniach złożonych w toku śledztwa podał, że udział w zdarzeniu zaproponował mu R. M. (1) i zgodnie z jego wskazówkami przyjechał w uzgodnionym czasie do B., gdzie we wskazanym mu miejscu zaparkował swój pozostawił swój samochód F. (...), przy czym samochodem tym kierował jego szwagier D. Z., który nie był wtedy wtajemniczony w faktyczny cel tego wyjazdu. Zeznając na rozprawie T. N. (1) podtrzymał te zeznania, a także wyjaśnienia złożone w prowadzonym przeciwko niemu postępowaniu. Dodał, że R. M. (1) znał początkowo z imienia, a jego nazwisko powiedzieli mu dopiero podczas przesłuchań policjanci. T. N. (1) podkreślił, że to co zeznał uprzednio było prawdą „chociaż powiedział za dużo, bo on (R. M. (1)) nikogo nie namawiał do tych stłuczek”.

A. B. (1) zeznał, że, kolizja ta była fikcyjna, a winę na siebie wziął kierujący A.. Na miejsce kolizji podwoziła ich kobieta, której imienia nie pamiętał i której nie byłby w stanie rozpoznać (k 274, 2256).

Podobne w swej treści zeznania złożył D. C., lecz zaprzeczył on, aby miał jechać do B. samochodem C., którym miał dysponować, lecz kierował nim A. B. (1). Umówili się, że jego auto miało zostać lekko zarysowane z boku.

W ustaleniach faktycznych sąd uwzględnił treści zawarte w notatce urzędowej sporządzonej na miejscu zdarzenia przez funkcjonariusza Policji, a także kopie dokumentów z postępowań szkodowych. Nie miała znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy opinia biegłego ds. samochodowych przedłożona przez obrońcę R. M. (1), gdyż nie można wykluczyć możliwości, że na ślady z celowego przytarcia obydwu pojazdów tj. C. i A. nałożyły się ślady powstałe w trakcie późniejszego ich bocznego zderzenia. W swojej opinii biegły nie uwzględnił też, bo nie mógł mieć wiedzy o tym- rodzaju nawierzchni na której obydwa samochody mogły być przycierane - nierówności terenu, które miałyby znaczenie dla obrazu uszkodzeń. Generalnie jednak kwestia „przytarcia” jest drugorzędną, gdyż z innych dowodów niewątpliwie wynika, że kolizja pojazdów została upozorowana.

Zeznaniom A. B. (1) i D. C. dano wiarę z tym zastrzeżeniem, że nie do końca są one precyzyjne. A. B. (1) nie miał w istocie wiedzy o uzgodnionych szczegółach kolejnych zderzeń pojazdów, skoro zeznał, że motocykl został przewrócony przypadkowo. Natomiast D. C. nie był pewny, czy był na miejscu zdarzenia. Odnośnie identyfikacji opisywanej przez nich kobiety zeznania te nie dają podstaw do przyjęcia, iż była nią oskarżona E. W. (1). A. B. (1) rozpoznał na okazywanym mu zdjęciu R. M. (1) jako mężczyznę, który „wyjechał mu” podczas kolizji w B., nie był jednak w stanie rozpoznać towarzyszącej mu kobiety. Brak jest dowodów dotyczących ścisłe tego zdarzenia, które wskazywałyby w sposób pewny, że brała w nim udział również E. W. (1). Sama zaś znajomość jej z R. M. (1) stanowi jedynie daleką poszlakę, która nie znajduje uzupełnienia w innych dowodach. Z tej przyczyny Sad uniewinnił oskarżoną E. W. (1) od czynu zarzuconego jej w pkt IV aktu oskarżenia. Odmiennie oceniono natomiast kwestię winy R. M. (1) co do tego czynu. Jego udział w przedmiotowym zdarzeniu jest niesporny. Niesporne jest również to, że jego zachowanie było pierwszym i koniecznym czynnikiem sprawczym następujących później po sobie zderzeń pojazdów. Uwzględniając przy tym zeznania złożone przez T. N. (1) i G. A. (1) oczywistym jest, że R. M. (1) świadomie i celowo wziął udział w upozorowaniu kolizji drogowej.

Ad. V W dniu 27 października 2005r. około godz. 20.45 na drodze krajowej nr (...) w P. doszło do zdarzenia drogowego z udziałem 4 pojazdów, z których samochód marki F. (...) o nr rej. (...) kierowany przez jego właściciela W. W. (2) włączając się do ruchu z parkingu przed restauracją (...) zajechał drogę jadącemu od strony Z. samochodowi osobowemu marki V. (...) nr rej. kierowanemu przez właściciela B. R. (1). Ten wykonując manewr obronny skręcił w lewo i po otarciu się lewym bokiem o lewy tylny narożnik samochodu F. (...) zjechał na parking po lewej stronie drogi, gdzie uderzył w zaparkowany przez M. P. (1) samochód marki B. nr rej. (...), który z kolei uderzył w zaparkowany za nim przez K. N. (1) samochód marki R. (...) o nr rej. (...). Wszystkie cztery wymienione pojazdy uległy uszkodzeniom. Funkcjonariusz Policji M. P. (3) na podstawie relacji kierowców pojazdów sporządził notatkę urzędową, w której jako sprawcę kolizji wskazał W. W. (2) odnotowując, że ukarano go mandatem karnym – 300 zł.

Z wymienionych kierujących jedynie W. W. (2) umyślnie i celowo uczestniczył w tym zdarzeniu. Za namową swego znajomego R. W. pojechał swoim samochodem do P., gdzie na bocznej drodze został on celowo „przytarty” z lewej strony przez bliżej nieustalony większy samochód terenowy. Następnie uzgodniono, że na znak - mrugnięcie świateł tego samego samochodu wyjedzie z parkingu zajeżdżając mu drogę. Plan ten nie został zrealizowany, gdyż W. W. (2) zamiast wyjechać przed wcześniej przygotowanym samochodem, którego kierowca był wtajemniczony w ten plan wyjechał przed samochodem V. B. R. (1). Zdarzenie przybrało nieprzewidziany przez R. W. i W. W. (2) obrót i przypadkowo objęło swymi skutkami samochody B. R. (1), M. P. (1) i K. N. (1).

Dowód : notatka urzędowa k. 818, zeznania M. P. (3) k. 4341-4342, częściowo zeznania W. W. (2) (...)- (...), (...), wyjaśnienia B. R. (1) k.4264-4266, wyjaśnienia M. P. (1) k.4266-4268, wyjaśnienia K. N. (1) k.4160-4162,4205

Ubezpieczycielem samochodu W. W. (2) w zakresie objętym polisą OC było (...) S.A. W dniu 14 listopada 2005r. B. R. (1) u swego ubezpieczyciela wystawcy polisy (...) Casco – E. Hestia zgłosił szkodę komunikacyjną. W opisie zdarzenia podał, że jechał od strony Z. w kierunku K.. W miejscowości P. po minięciu zatoki autobusowej , zza stojącego busa , z parkingu wyjechał samochód marki F. (...) . W celu uniknięcia odbił w prawo i uderzył w zaparkowany samochód marki B.. B. wypłacono odszkodowanie w kwocie 28.830,20 zł, które następnie zostało ubezpieczycielowi (...) S.A. zrefundowane przez (...) S.A.

W dniu 28 października 2005r. w K. M. P. (1) w Towarzystwie (...) w K. złożył zawiadomienie o szkodzie w swoim pojeździe – B. nr rej. (...). W opisie zdarzenia podał, że w P. przy drodze głównej w stronę Z. zatrzymał się na parkingu koło restauracji i udał się coś zjeść. Po 15 minutach słysząc huk i wyjący alarm wyszedł na zewnątrz lokalu i zobaczył , że z jego samochodem zderzył się (...) a za jego pojazdem stał uszkodzony samochód marki R..

k.2130 M. P. (1) tytułem odszkodowania za uszkodzony pojazd marki B. otrzymał kwotę 8.393 zł. – która stanowiła 50 % wyliczonej szkody a drugą o połowę odszkodowania zalecono mu zwrócić się do towarzystwa (...) z uwagi na stwierdzone przyczynienie się B. R. (2). Nie dysponując wystarczającymi środkami ani na proces z ubezpieczycielami ani na naprawę samochodu M. P. (1) sprzedał swój samochód za kwotę 10.000 zł.

K. N. (1) dopiero w dniu 5 grudnia 2005r. zgłosił w (...) filii Towarzystwa (...) szkodę komunikacyjną w swoim samochodzie marki R. (...) o nr rej. (...). W zgłoszeniu szkody napisał , że wracając do domu z K. stanął na poboczu w P. koło zajazdu (...) – aby coś zjeść. Podczas jedzenia posiłku usłyszał huk wyszedł na zewnątrz lokalu i zobaczył 3 „pobite pojazdy” w tym swój. Jako sprawcę kolizji wskazał W. W. (2) kierującego samochodem marki F. o nr rej. (...) . Towarzystwo (...) ekspozytura w N. wypłaciło kwotę tytułem odszkodowania kwotę 19.790,40 zł, która stosownie do upoważnienia K. N. (1) została przekazana firmie (...) w N., gdzie jego pojazd został naprawiony.

Dowód : zgłoszenia szkody komunikacyjnej k. 814-817, k. 2177- 2188, k.2094, pismo E.-Hestia k.838, pisma (...) S.A. k.845, 2130,2130, k.2049 - 205, wyjaśnienia M. P. (1). (...), wyjaśnienia K. N. (1) k. 4160-4162

B. R. (1) ma 32 lata i wykształcenie średnie, jest żonaty ma troje małoletnich dzieci, jest przedsiębiorcą w branży budowlanej, nie ma majątku większej wartości, nie był leczony psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo

Dowód : oświadczenie oskarżonego k. 4264, 3212, informacja z Krajowego Rejestru Karnego k. 4634, informacje o stanie majątkowym k.3527,3529

M. P. (1) ma 36 lat i wykształcenie średnie, jest żonaty, ma małoletnią córkę, utrzymuje się działalności rolniczej, jest właścicielem samochodu M. (...) z 2010 r. nie był leczony psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo

Dowód : oświadczenie oskarżonego k. 4266, 3418, informacja z Krajowego Rejestru Karnego k. 4633, informacje o stanie majątkowym k.3587

K. N. (1) ma 41 lat i wykształcenie zawodowe, jest kawalerem, ma małoletnie dziecko, pracuje w zakładzie pogrzebowym, nie ma majątku większej wartości, nie był leczony psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo

Dowód : oświadczenie oskarżonego k. 4160,4205, informacja z Krajowego Rejestru Karnego k. 4630, informacje o stanie majątkowym k.4166

Oskarżeni B. R. (1), M. P. (1) i K. N. (1) nie przyznali się do zarzuconych im czynów.

B. R. (1) wyjaśnił, że w dniu zdarzenia jechał z domu z Z. do K. swoim samochodem V. (...), który miał wtedy 3 lata. Nagle zza samochodu stojącego w zatoce przystankowej po prawej stronie drogi wyjechał samochód F. (...), z którym doszło do zderzenia, po którym samochód B. R. zjechał na prawe pobocze i tam uderzył w samochód B.. Kierowca F. (...) bezdyskusyjnie wziął winę na siebie. Oskarżony zaznaczył, że został pomówiony o celowy udział w upozorowaniu kolizji i podkreślił, że pomawiający go W. W. (2) twierdził, że wcześniej miało dojść do przytarcia jego samochodu z samochodem z którym się zderzył i który miał być samochodem terenowym. Oskarżony podkreślił, że na miejscu zdarzenia pojawił się zupełnie przypadkowo, a przypuszcza, że W. W. (2) w ciemności się pomylił, ze miał wyjechać przed inne auto.

M. P. (1) wyjaśnił, że jechał wtedy do Z.. Po drodze w P. zatrzymał się na poboczu przed lokalem gastronomicznym. Gdy jadł posiłek usłyszał huk, po czym stwierdził, że w przód jego samochodu wbity jest samochód V.. W wyniku likwidacji szkody zapłacono mu jedynie połowę oszacowanej szkody, gdyż ubezpieczyciel przyjął, iż do kolizji współprzyczynił się B. R. (1). M. P. (1) nie mając środków na proces z ubezpieczycielami ani na naprawę samochodu sprzedał go za 10.000 złotych.

Podobne w treści wyjaśnienia, co do okoliczności zdarzenia złożył K. N. (1) podając, że również zatrzymał się na posiłek i samego zdarzenia pojazdów nie widział. Do naprawy samochodu przystąpił dopiero po 2 miesiącach, ponieważ nie dysponował środkami. Naprawę przeprowadził w warsztacie K. B., który jej koszty rozliczył bezgotówkowo z ubezpieczycielem.

Zarzuty aktu oskarżenia dotyczące wymienionych wyżej oskarżonych oparte są w głównej mierze na wyjaśnieniach i zeznaniach W. W. (2). Również w tym przypadku zeznał on, że w organizacji tej kolizji uczestniczył R. W., zaś on sam kierował samochodem F. (...). Przed kolizją W. „przytarł” jego samochód z innym samochodem terenowym. Sygnałem do wyjazdu na drogę dla niego miało być mrugnięcie światłami. Wyraził tez przypuszczeni, ze w kolizji tej nie mogły brać udziału przypadkowe samochody. Do oceny zeznań W. W. (2) i w tym przypadku odnoszą się również uwagi dotyczącego oceny jego zeznań ad. III. Zdaniem sądu W. W. (2) nie miał pełnej wiedzy o okolicznościach organizacji tego zdarzenia i przyjętego przez organizatorów planu. Wg jego wiedzy w zdarzeniu tym uczestniczyły trzy samochody, podczas gdy faktycznie objęło ono 4 pojazdy. Jeżeli założyć, że miał on się zderzyć z samochodem z którym był wcześniej „przytarty” – to wysnuć należy wniosek, że plan ten nie został przez sprawców zrealizowany, gdyż samochód V. (...), który jest rodzajem limuzyny, z pewnością nie kojarzy się nawet z wyglądu z samochodem terenowym, co potwierdził sam W. W. (2) na rozprawie, gdy okazano mu zdjęcie takiego samochodu. Zauważyć należy, że sposób sygnalizowania wyjazdu przyjęty przez sprawców był zawodny w warunkach ograniczonej widoczności po zmroku. Powszechnie wiadomo, że efekt błyśnięcia światłami nie zawsze jest wynikiem celowego działania, ale może powstać na skutek najechania na wybrzuszenie lub nierówność nawierzchni. Powyższe okoliczności wskazują, że sytuacja zainicjonowana wyjazdem W. W. (2) rozwinęła się w sposób nieprzewidziany przez sprawców, bowiem zajechał on drogę przypadkowemu samochodowi. Jeżeli założyć, że zgodnie z wiedzą W. W. w zdarzeniu miały brać udział trzy pojazdy, to wynika z tego, że tylko jeden samochód stojący na parkingu miał zostać uszkodzony. Uszkodzenia objęły jednak dwa takie samochody, a zeznania W. nie zawierają żadnej informacji, który z kierowców tych samochodów miał być wtajemniczony w przestępczy plan. Nie ma dowodów, które pozwalałyby ta kwestie rozstrzygnąć. Wyjaśnienia K. N. (1) i M. P. (1) w równym stopniu uprawdopodobniają ich nieprzyznanie się i przyjęta linie obrony. Zauważyć należy, że z zeznań W. W. wynika, że na parkingu stało wtedy więcej samochodów, zatem nie można wykluczyć, że żaden z wymienionych oskarżonych nie był świadomym uczestnikiem upozorowania kolizji. Z tych względów sąd uniewinnił B. R. (1), K. N. (1) i M. P. (1) od czynów zarzuconych im aktem oskarżenia.

Ad. VI W dniu 7 listopada 2005r. około godz. 17.00 na drodze krajowej nr (...) w R. w rejonie baru (...) doszło do zderzenia trzech pojazdów. Samochód marki J. (...) nr rej. (...) kierowany przez A. S. (1) jadąc od strony K. uderzył w tył zwalniającego samochodu marki B. o nr (...). Ten zaś uderzył w tył samochodu marki R. (...) nr rej. (...) kierowanego przez A. P. (2), który zatrzymał się na wysokości skrętu na parking baru (...)a po uderzeniu samochód ten obrócił się o 180 stopni przemieszczając się na drugą stronę drogi. Wszystkie trzy pojazdy zostały uszkodzone. Zdarzenie to nie było przypadkowe. Kierowcy pojazdów skojarzeni ze sobą przez T. W. spotkali się wcześniej przy skrzyżowaniu drogi krajowej w R. - Z. po czym uzgodnili miejsce i sposób zderzenia samochodów. Po zdarzeniu zawiadomili Policję. Na podstawie ich relacji jako sprawca kolizji wskazany został A. S. (1) kierujący samochodem (...) C. nr rej. (...). A. S. (1) i A. P. (2) w przeszłości obaj związani byli z klubem sportowym (...).

Dowód : częściowo notatka informacyjna o zdarzeniu drogowym k.1084, zeznania A. P. (2) k.4519-4520,4527-4528, częściowo zeznania T. W. k. 4565, częściowo wyjaśnienia A. S. (1) k. 3161-3163,4268.

Ubezpieczyciel samochodu J. (...) o nr rej. (...) – Towarzystwo (...) wypłacił odszkodowania właścicielom pozostałych dwóch wymienionych wyżej pojazdów w kwotach : 24 923, 30 zł A. P. (2) za szkody w pojeździe R. (...) o nr rej. (...), oraz 39.275, 46 zł J. H. (zam. Sucha H. w Republice Słowacji) za szkody w pojeździe B. o nr rej. (...).

Dowód : pismo Towarzystwa (...) k.2459, wydruk zgłoszonej szkody k.2460

Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Krakowa- Krowodrzy w Krakowie z dnia 26 lutego 2014 r. sygn. akt II K938/13/K A. P. (2) został uznany za winnego m.in. za przestępstwa z art. 298§1kk i art. 286§1kk polegającego na wprowadzeniu w błąd pracowników (...) Asekuracja Oddział w K. co do faktu i okoliczności powstania uszkodzeń samochodów, w tym kierowanego przez siebie samochodu marki R. (...) o nr rej. (...) poprzez uczestniczenie w zdarzeniu pozorującym tę kolizję drogową , z udziałem samochodu J. (...) o nr rej. (...) kierowanego przez A. S. (1), oraz samochodu marki B. o nr rej. (...), kierowanego przez A. M. (1). Sąd zobowiązał A. P. (2) do częściowego naprawienia szkody wyrządzonej tym przestępstwem poprzez zapłatę (...) S.A. kwoty 500 złotych.

Dowód: odpis wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa- Krowodrzy w Krakowie k.2843-2846

A. S. (1) ma 56 lat i wykształcenie zawodowe, jest żonaty, ma dwie dorosłe córki, pracuje jako kierowca w Zakładzie (...) w K., nie ma majątku większej wartości, nie był leczony psychiatrycznie neurologicznie ani odwykowo, nie był karany.

Dowód: oświadczenia oskarżonego A. S. (1) k.3161, 4268, informacja z Krajowego Rejestru Karnego k.4632

A. S. (3) nie przyznał się do zarzuconego mu czynu. Wyjaśnił, że nie uczestniczył w uzgadnianiu tej kolizji i nie zna osób wymienionych w jego zarzucie. Potwierdził, że mógł mieć styczność z A. P. (2), gdyż był kierownikiem sportowym drużyny seniorów klubu (...). Powołując się na wyjaśnienia innych oskarżonych wyraził pogląd, że on również mógł być „upolowany” przy tej kolizji. W swych poprzednich wyjaśnieniach podał, że samochód marki J. (...) został mu pożyczony przez kolegę P. G.. Wyjechał nim na przejażdżkę, aby odreagować osobiste problemy. Sąd odmówił wiary wyjaśnieniom tego oskarżonego z uwagi na zeznania świadka A. P. (2), z których jednoznacznie wynika, że przebieg tego zdarzenia drogowego został wcześniej szczegółowo uzgodniony między kierowcami wszystkich trzech pojazdów, skojarzonymi przez T. W.. Podkreślić należy, że to zachowanie A. P. (2) wywołało kolejne zderzenia poprzedzających go pojazdów. Niewiarygodnie brzmi wersja, aby pojazdy te na ruchliwej zwykle drodze krajowej ustawiły się i czekały na przypadkową osobę, która zderzy się z nimi. Sąd uwzględnił w ustaleniach faktycznych informacje wynikające z notatki urzędowej sporządzonej na miejscu zdarzenia przez

funkcjonariusza Policji oraz dane wynikające ze skopiowanych akt szkody. Dokumenty te nie były kwestionowane przez żadna ze stron procesu. W świetle powyższych dowodów wina oskarżonego A. S. (1) odnośnie zarzuconego mu czynu nie budzi wątpliwości.

Ad. VII W dniu 28 stycznia 2007 r. ok. godz. 18.50 na drodze wojewódzkiej nr (...) w B. doszło zdarzenia drogowego z udziałem czterech samochodów osobowych. J. K. (1) kierujący samochodem O. (...) nr rej. (...) podczas cofania - włączania się tyłem do ruchu zajechał drogę pojazdowi C. (...) o nr rej. (...) własności T. P., który bezpośrednio przed tym udostępnił go innemu kierowcy. Pojazd ten skręcając w prawo uderzył w tył zaparkowanego na poboczu przez A. S. (2) samochodu marki O. (...) o nr rej. (...), który to samochód uderzył z kolei w zaparkowany przed nim przez R. R. (2) samochód marki P. (...) nr rej. (...). A. S. (2) telefonicznie wezwała Policję po wyjściu ze sklepu, w którym robiła zakupy w trakcie zderzenia. Na podstawie relacji kierowców wymienionych samochodów funkcjonariusz Policji K. N. (2) sporządził notatkę urzędową. Jako sprawcę kolizji wskazał w niej J. (...), na którego nałożył mandat karny w kwocie 500 zł.

Opisane zdarzenie nie było dziełem przypadku lecz zostało zorganizowane przez osoby, z którymi kontakt kierowcy samochodów nawiązali za pośrednictwem T. W. i D. C.. Mężczyźni ci oraz E. W. (1) wskazali R. R. (2) i A. S. (2) miejsca, gdzie mają zaparkować swoje samochody a jeden z nich zastąpił T. P. za kierownicą samochodu C. (...).

Dowód : notatka urzędowa k.413, zeznania R. R. (2) k. 4342-4345, 1605-1607, zeznania T. P., częściowo zeznania J. K. (1) k.4345

T. P. w dniu 31.01.2007r. w Towarzystwie (...) o/ w K. zgłosił szkodę komunikacyjną. Oświadczył przy tym, że gdy jechał samochodem marki C. (...) o nr rej. (...) nagle na jego pas ruchu wyjechał samochód marki O. (...) i pomimo podjętej próby ominięcia tego pojazdu samochód ten uderzył w jego pojazd i zepchnął go na parkujące po prawej stronie drogi pojazdy.

(...) Asekuracja O/ w K. wypłaciła T. P. kwotę 20.786, 53 zł tytułem odszkodowania za uszkodzony w tym zdarzeniu samochód C. (...).

R. R. (3) w dniu 30.01.2007r. w Towarzystwie (...) zgłosił szkodę komunikacyjna w samochodzie marki P. (...) nr rej. (...). Jako okoliczności zdarzenia podał iż jego pojazd znajdował się na poboczu drogi zaparkowany przed pojazdem marki O. (...), kiedy samochód O. (...) wymusił pierwszeństwo na samochodzie marki C. (...).

k.483-484 A. S. (2) w dniu 31 stycznia 2007r. w B. ,

w Towarzystwie (...) zgłosiła szkodę komunikacyjną z dnia 28 stycznia 2007r. w B.. W zgłoszeniu tym podała, że samochód którym kierowała to jest marki O. (...) o nr rej. (...) był zaparkowany po prawej stronie jezdni. Jadący samochód O. (...) wymusił pierwszeństwo przed nadjeżdżającym samochodem marki C., który odbijając uderzył w jej pojazd, a ten wskutek uderzenia przesunął się do przodu uderzając w samochód marki P.. Ubezpieczyciel za szkodę w pojeździe marki O. (...) w kwocie 8.377, 55 zł, z czego na rachunek kredytowy w (...) Bank S.A. w J. z tej sumy została przekazana kwota 3.969 zł, natomiast kwota 4.388, 55 zł została wypłacona właścicielowi samochodu J. S. (1) mężowi oskarżonej. Samochód ten w momencie kolizji miał ponad 10 lat a jego wartość przed uszkodzeniem szacowano na 10100 zł.

Dowód : zgłoszenia szkody k. 427-429,456-457,483-484, pismo (...) Asekuracja k.410, arkusz ustalenia wartości k. 472

Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Krakowa- Podgórza w Krakowie z dnia7 maja 2013r. sygn. II K. 746/12/P J. K. (1) został skazany za przest. z art. 298§1kk i art. 286§1kk i inne polegające na wprowadzeniu w błąd pracowników (...) S.A.- obecnie (...) S.A.” O/ w K., K., N. odnośnie faktu i okoliczności powstania uszkodzeń samochodów, poprzez to, że w dniu 28.01.2007r. w B. uczestniczył w zdarzeniu pozorującym kolizję drogową , będącą podstawą wypłaty odszkodowania z ubezpieczenia OC kierowanego przez niego samochodu marki O. (...) o nr rej. (...) , należącego do T. P. i przez niego kierowanego samochodu marki C. (...) o nr rej. (...), zarejestrowanego na J. S. (1), a kierowanego przez A. S. (2) samochodu marki O. (...) o nr rej. (...), zarejestrowanego na P. J. a kierowanego przez R. R. (3) samochodu marki P. o nr rej. (...) i doprowadzenie podanej Firmy ubezpieczeniowej do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 38.764, 08 zł za szkody w pojeździe marki C. (...) w kwocie 20.786, 53 zł, za szkody w pojeździe marki P. w kwocie 9.600 zł, za szkody w pojeździe marki O. (...) w kwocie 8.377, 55 zł- z ubezpieczenia OC pojazdu marki O. (...) o nr rej. (...) OM.

Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Krakowa- Śródmieścia w Krakowie z dnia 20 marca 2013r. sygn./ XIV K 1237/12/S R. R. (3) został uznany za winnego wprowadzenia w błąd pracowników (...) Asekuracja O/ w K., K., N. poprzez uczestniczenie w wyżej podanej , upozorowanej kolizji drogowej , w której kierował samo- chodem marki P. o nr rej. (...) , czym doprowadził tego ubezpieczyciela do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej wysokości 38.764, 06, w tym za szkody w kierowanym przez siebie pojeździe marki P. w kwocie 9.600 zł.- z ubezpieczenia OC samochodu marki O. (...) o nr rej. (...) OM.

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 19.12.2012r. sygn. III K 338/12 D. C. został uznany winny pomocnictwa w zorganizowaniu podanej wyżej kolizji drogowej i doprowadzeniu ubezpieczyciela (...) Asekuracja O/ w K., K., N. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 38.764, 06 – to winnego przestępstw art. 18§3kk w zw. z art. 298§1 kk i art. 18§3kk w zw. z art. 286§1kk

i inne

Dowód : odpisy wyroków k.3132- 3134, 2661-2665, 2375-2377

A. S. (2) ma 35 lat i wykształcenie średnie, jest mężatką, ma dwoje małoletnich dzieci, pracuje jako kierownik restauracji, jest współwłaścicielką domu mieszkalnego, nie była leczona psychiatrycznie neurologicznie ani odwykowo, nie była karana.

Dowód : oświadczenia oskarżonej A. S. (2) k.2613,4269, informacja z Krajowego Rejestru Karnego k. 4631, informacja o stanie majątkowym k. 3219

A. S. (2) i E. W. (1) nie przyznały się do zarzutów dotyczących tego zdarzenia. E. W. (1) oświadczyła, że nie miała nic wspólnego z tym zdarzeniem, natomiast A. S. (2) wyjaśniła, że w B. znalazła się przypadkowo wracając od swojej matki z B.. Zatrzymała się wtedy na chodniku przed sklepem, aby zrobić zakupy. Wyszła, gdy usłyszała huk. Oskarżona ta podkreśliła, że samochód był jej niezbędny do wożenia dzieci. Samochód ten obciążony był kredytem. Ubezpieczyciel wypłacił 8.377 złotych odszkodowania, przy czym 3.800 z tej kwoty przejął bank. Samochód nie nadawał się do naprawy.

Sąd odmówił wiary wyjaśnieniom obydwu oskarżonym zważywszy na treść zeznań R. R. (2) i zeznań T. P.. Z dowodów tych wynika w sposób spójny, że kolizja ta została upozorowana, przy czym kierowcy zostali skojarzeni przez D. C. i T. W..

T. P. zeznał, że 28 stycznia 2007 roku pojechał do B. samochodem C. (...) nr rej. (...). Na miejscu inne osoby, wśród których była kobieta ustawiły odpowiednio jego samochód. Do uczestnictwa w tej kolizji namówił go D. C..

R. R. (2) zeznał, iż od T. W. otrzymał numer telefonu do kobiety o imieniu E., z którą później spotkał się w N. i z którą uzgodnił szczegóły kolizji do której miało dojść w B.. Przesłuchiwany w toku śledztwa 27 marca 2014 roku R. R. (2) rozpoznał na okazanej mu planszy ze zdjęciami E. W. (1), jako kobietę z którą uzgadniał okoliczności uszkodzenia swojego samochodu, a następnie pojechała z nim do B.. Zeznając na rozprawie R. R. (2) podtrzymał te swoje zeznania dodając, że rozpoznał E. W. (1) na 99%. Zeznał również, że mężczyzna, który go później instruował mówił mu, że ja jego samochodem będzie stał O. (...). Następnie świadek słyszał jak kobiecie, która przyjechała takim samochodem powiedziano, aby przestawiła samochód.

Sąd dał wiarę zeznaniom R. R. (2) i T. P., gdyż są one ze sobą spójne. Obydwaj świadkowie wskazywali przy tym na udział w organizacji zdarzenia kobiety rozpoznanej przez R. R. na zdjęciu E. W. (1). Dodać należy, że z zeznań J. K. (1) wynika, że E. W. (1) jest mu znana. Sąd dał wiarę zeznaniom J. K. (1) jedynie w zakresie w jakim opisał on sam przebieg zdarzenia zapoczątkowanego przez niego, włączaniem się do ruchu na drodze. W świetle zeznań wymienionych wyżej świadków zeznania J. K. (1) jawią się jako wykrętne. Sam deklarowany przez niego powód przyjazdu do B. cudzym samochodem jest wątpliwy. Zeznania R. R. (2), zwłaszcza fragmenty dotyczące instruowania A. S. (2) w jaki sposób ustawić samochód, wskazują że świadomie wzięła ona udział w upozorowaniu tego zdarzenia drogowego. Wbrew jej twierdzeniom, że w wyniku kolizji poniosła wyłącznie straty, zauważyć należy, że wypłacone odszkodowanie było niewiele niższe od wartości jej samochodu w dniu zdarzenia a samochód ten liczył ponad 10 lat. Z tych też względów uznano obydwie oskarżone za winne czynów zarzuconych im w pkt VIII aktu oskarżenia.

Dla ustaleń faktycznych marginalne znaczenie miały odczytane na rozprawie zeznania świadków: P. K., W. K., A. G., W. M., P. M., P. D. (2), J. P., M. B., K. W. (3), L. C., M. K., D. K., A. L., M. M. (6), R. B., J. S. (2), M. C. (2), M. P. (4), S. N., K. G., J. W.. Nie mieli oni wiadomości dotyczących bezpośrednio rozpoznawanych w niniejszej sprawie zarzutów. Jedynie zeznania pierwszej grupy świadków ( z M. B. włącznie) – pracowników firm ubezpieczeniowych i rzeczoznawców – były ogólnie przydatne dla analizy i oceny dokumentacji wytworzonych przy likwidacji szkód objętych zarzutami.

Sąd zważył co następuje.

Przedstawiony wyżej materiał dowodowy i ustalony na jego postawie stan faktyczny nie dały podstaw do przypisania winy : R. M. (1) odnośnie czynów zarzuconych mu I aktu oskarżenia, E. W. (1) odnośnie czynów zarzuconych jej pkt I i IV aktu oskarżenia, P. D. (1) odnośnie czynu zarzuconego mu w pkt III aktu oskarżenia, B. R. (1) i M. P. (5) odnośnie czynów zarzuconych im w pkt V aktu oskarżenia zaś K. N. (1) odnośnie czynu zarzuconego mu w pkt VI aktu oskarżenia. Odnośnie zaś pozostałych zarzutów sąd uznał oskarżonych za winnych czynów zarzuconych im w akcie oskarżenia, które jednoczenie wyczerpują znamiona przestępstw z art. 298 § 1 kk i art. 286 § 1 kk.

Odpowiedzialności karnej w wymiarze od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności za pierwsze z wymienionych przestępstw podlega ten kto, w celu uzyskania odszkodowania z tytułu umowy ubezpieczenia, powoduje zdarzenie będące podstawą do wypłaty takiego odszkodowania. Natomiast karze od 6 miesięcy do 8 lat pozbawienia wolności za przestępstwo z art. 286 § 1 kk podlega ten, kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Działania oskarżonych polegające najpierw na umyślnym wywołaniu zdarzeń drogowych skutkujących szkodami w mieniu a następnie na przedstawieniu ich ubezpieczycielom jako przypadkowych kolizji drogowych objętych ich odpowiedzialnością odszkodowawczą dokładnie wyczerpywały przytoczone wyżej znamiona ustawowe. Przestępstwo oszustwa dla swego bytu wymaga stwierdzenia

umyślności po stronie sprawcy wyrażającej się w zamiarze bezpośrednim kierunkowym. W ocenie sądu zamiar oskarżonych, którym przypisano w niniejszej sprawie winę wyrażał się w tym, iż w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wywoływały u pracowników pokrzywdzonych firm ubezpieczeniowych mylne wyobrażenie o losowym charakterze zgłaszanych zdarzeń, co skutkowało rozporządzeniami pieniężnymi niekorzystnymi dla pokrzywdzonych.

Wymierzając oskarżonym kary sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53 kk. Sąd stosując przy wymiarze kary przepis art. 11 § 3 kk orzekł w granicach określonych w art. 286 § kk.

Stopień społecznej szkodliwości czynów oskarżonych oceniono jako wysoki. Zachowania oskarżonych oprócz finalnych szkód materialnych wywoływały też konkretne zagrożenia dla mienia i ludzi w ruchu drogowym. Również stopień winy z uwagi na działanie z premedytacją oskarżonych jego wysoki. Jako istotną okoliczność łagodzącą sąd uwzględnił niekaralność oskarżonych, która nabiera istotnego znaczenia zważywszy, że od czasu popełnienia przypisanych i czynów upłynęło już co najmniej 10 lat. Stanowi to zarazem pozytywną prognozę co do ich przyszłego zachowania.

Różnicując kary wobec poszczególnych oskarżonych sąd wziął po uwagę rolę jaką odegrali w popełnieniu przypisanych im przestępstw oraz spowodowane szkody. Dlatego surowiej potraktowany został R. M. (1), który niewątpliwie zajmował się organizacją zdarzenia drogowego z dnia 25.06.2005 r. w B., zebrał uczestników i wziął w nim osobiście udział wykonując niebezpieczny manewr – niż przykładowo A. S. (2), której rola ograniczyła się do zaparkowania samochodu na chodniku. Orzekając o obowiązku naprawienia szkody sąd przyjął zasadę analogiczną jak w wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie sygn. III K 338/12 – uzależniając wysokość naprawienia szkody od kwoty wyłudzonej konkretnego oskarżonego skutkiem przypisanego mu przestępstwa.

W ten sposób : M. C. (1), A. P. (1), A. S. (1) i E. W. (1) wymierzono kary po 200 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej na 25 złotych.

A. S. (2) wymierzono karę 100 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej na 15 złotych.

R. M. (1) wymierzono mu karę 6 miesięcy pozbawienia wonności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 2 lat próby a nadto z uwagi na działanie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wymierzono mu karę 100 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej na 15 złotych

Na mocy art. 46 § 1 kk orzeczono wobec oskarżonego A. P. (1) obowiązek naprawienia szkody w części poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego (...) SA w Ł. kwoty 7.740 (siedem tysięcy siedemset czterdzieści) złotych. Na podstawie tego samego przepisu orzeczono wobec oskarżonej A. S. (2) obowiązek naprawienia szkody w części poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego (...) SA kwoty 8.377,55 (osiem tysięcy trzysta siedemdziesiąt siedem 55/100) złotych;

Wobec wniosków złożonych przez obrońców uniewinnionych oskarżonych na zasadzie art. 632 pkt 2 kpk zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz oskarżonych P. D. (1) i B. R. (1) kwoty po 1.224 (jeden tysiąc dwieście dwadzieścia cztery) złote, na rzecz oskarżonego K. N. (1) kwotę 840 (osiemset czterdzieści) złotych a na rzecz M. P. (1) kwotę 972 (dziewięćset siedemdziesiąt dwa ) złote tytułem poniesionych przez nich wydatków na ustanowienie obrońców. Wydatki te ustalono na podstawie stawek wynikających z § 14 ust. 1 oraz § 16 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r. w s prawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Nie znajdując podstaw do zwolnienia oskarżonych od kosztów sądowych z powodu ich sytuacji majątkowej i rodzinnej sąd zasądził od nich te koszty na rzecz Skarbu Państwa zaliczając do nich każdemu z oskarżonych : kwotę 30 zł ryczałtu za informację z Krajowego Rejestru Karnego, 4 zł ryczałtu za doręczenia (podzielonego na 10 oskarżonych), poniesione koszty stawiennictwa niektórych świadków podzielone pomiędzy oskarżonych w zależności od zarzutu, którego dotyczyły ich zeznania, oraz opłaty zależne od wymierzonych kar a ustalone na podstawie ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych. Przyjęto przy tym, że sprawy R. M. (1) dotyczyły zeznania świadków: A., B., Z., M., C. ; sprawy M. C. (1) dotyczyły zeznania świadków B. i C.; sprawy A. M. – S. dotyczyły zeznania świadków K. i C.; sprawy E. W. (1) dotyczyły zeznania świadków K. i C..

W ten sposób zasądzono od oskarżonych:

- R. M. (1) kwotę (...) w tym 420 zł tytułem opłaty,

- E. W. (1) 696,50 zł w tym 500 zł tytułem opłaty,

- M. C. (1) kwotę 994 zł w tym 500 zł tytułem opłaty,

- A. P. (1) kwotę 760 zł w tym 500 zł tytułem opłaty,

- A. S. (1) na kwotę 534 zł w tym 500 zł tytułem opłaty,

- A. M. (3) - kwotę 346,50 zł w tym 150 tytułem opłaty.