Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 grudnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym

w składzie:

Przewodniczący: SSO Remigiusz Chmielewski,

Sędziowie: SO Małgorzata Tomkiewicz,

SO Dariusz Firkowski (spr.),

Protokolant: st. sekr. sąd. Rafał Banaszewski

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Janusza Płońskiego

po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2013r.

sprawy P. P., J. L.i B. S. oskarżonych o przestępstwo z art. 278§1 kk, art.292§1 kk i inne

na skutek apelacji wniesionych przez oskarżonego B. H.S. i obrońców oskarżonych P. P.i J. L.

od wyroku Sądu Rejonowego w Mrągowie z dnia 24 czerwca 2013r. sygn. akt II K 445/12

I zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że na podstawie art.69§1 i 2 kk i art.70§1pkt.1 kk wykonanie orzeczonych wobec oskarżonych P. P.i J. L.kar pozbawienia wolności warunkowo zawiesza tytułem próby na okres 3 ( trzech ) lat i w pozostałej części utrzymuje go w mocy,

II zwalnia oskarżonych P. P. i J. L. od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze oraz zasądza od oskarżonego B. H. S. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze w tym opłatę w kwocie 100 ( sto ) zł a także ustala na kwotę 100 ( sto ) zł od tego oskarżonego opłatę za I instancję.

Sygn. Akt VII Ka 909/13

UZASADNIENIE

1/ P. P.i J. L. zostali oskarżeni o to, że:

I w okresie od 17 stycznia 2012 roku do dnia 21 stycznia 2012 roku w miejscowości S., gm. S.z działki oznaczonej numerem (...)obręb S., działając w i celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu, czynem ciągłym, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru dopuścili się jednej kradzieży zwykłej mienia w postaci wałków drewna gatunku olcha typu papierówka (...)w ilości 112 metrów przestrzennych wartości około 11 000 zł oraz raz usiłowali dokonać kradzieży drewna tego samego gatunku w ilości 30 metrów przestrzennych wartości około 3000 zł, działając na szkodę P. M., mianowicie:

a/ w dniu 17 stycznia 2012 r. w miejscowości S., gm. S.z działki oznaczonej numerem (...)obręb S., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu, dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci wałków drewna o długości 2, 5 metra z gatunku olcha, typu papierówka (...) w ilości 112 metrów przestrzennych o wartości 11.000 złotych na szkodę P. M.,

b/ dniu 21 stycznia 2012 r. w miejscowości S., gm. S.z działki oznaczonej numerem (...)obręb S., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu, usiłowali dokonać zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci wałków drewna o długości 2,5 metra z gatunku olcha, typu papierówka (...) w ilości około 30 metrów przestrzennych o wartości około 3.000 złotych na szkodę P. M., jednak zamierzonego celu nie osiągnęli z uwagi na interwencję pokrzywdzonego i policji,

tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

2/ B. S. został oskarżony o to, że:

II. W dniu 17 stycznia 2012 r. w miejscowości P., gm. J., nabył od J. L.i P. P.drewno w postaci wałków o długości 2,5 metra gatunku olsza, typu papierówka (...) w ilości około 112 metrów przestrzennych o wartości 11.000 złotych, o którym na podstawie towarzyszących okoliczności powinien i mógł przypuszczać, że zostało uzyskane za pomocą czynu zabronionego,

tj. o przestępstwo z art. 292 § 1 k.k.

Sąd Rejonowy w Mrągowie wyrokiem z dnia 24 czerwca 2013r. w sprawie II K 445/12

orzekł:

I skarżonych P. P.i J. L.uznał za winnych popełnienia zarzucanego im czynu i za to na podstawie art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. skazał ich, opierając wymiar kary o przepis art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. na kary po 8 ( osiem) miesięcy pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierzył im grzywny w rozmiarze po 200 (dwieście) stawek dziennych ustalając wysokość stawki na 25 (dwadzieścia pięć) złoty ch;

II oskarżonego B. S.uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 292 § 1 k.k. skazał go na karę grzywny w rozmiarze 50 ( pięćdziesięciu) stawek dziennych ustalając wysokość stawki na 20 (dwadzieścia) złotych;

III dowody rzeczowe nakazał postawić w aktach sprawy;

Powyższy wyrok zaskarżyli oskarżony B. S. i obrońcy oskarżonych P. P. i J. L..

B. S.w nieformalnej apelacji wyrokowi zarzucił rażącą niesprawiedliwość, gdyż wyraźnie on go krzywdzi. Skarżacy między innymi wskazał, że w żaden sposób nie mógł przypuszczać, że właściciel drewna Pan M.w rzeczywistości nie jest tym za kogo się podaje. Wiarygodność legalności drewna potwierdzał i zapewniał wielokrotnie w rozmowach telefonicznych wspólny znajomy S. S.. Transakcja przebiegała przez kilka dni, nie był to szybki zakup towaru z przestępstwa, była ustalana spokojnie, bez pośpiechu charakterystycznego dla kradzieży. Drewno miało być dostarczane sukcesywnie, a kupujący wyrażał chęć nabycia całej jego ilości. Podczas oględzin na miejscu zeskładowanego drewna, oszuści byli bardzo pewni siebie, a ich zachowanie nie wzbudzało żadnych podejrzeń. Posiadali dokument zezwalający na wycinkę, który został wystawiony przez Wójta Gminy S., opatrzony oryginalnymi pieczęciami i podpisami. Autentyczność okazanego dokumentu potwierdził również przewoźnik D. K., który mieszka w okolicy wycinanego lasu, stwierdził również, iż w czasie ładowania drewna za dnia, obecni byli na placu pracownicy pozyskujący drewno. W kwestii własności ziemi, na której drewno leżało, nie miało znaczenia sprawdzenie tego faktu, gdyż właścicielem był M.. Oskarżony zarzucił , że Sąd w żadnym stopniu nie odniósł się do fałszerstwa tablic rejestracyjnych w samochodzie sprawców, a jest to kluczowy dowód na to iż cała ta mistyfikacja była przygotowywana starannie, tak żeby wprowadzić w błąd kupującego B. S.. Sprawcy wiedzieli dokładnie, że nie kupi on drewna pochodzącego z niewiadomego źródła gdyż już przy pierwszym spotkaniu zażądał dokumentu potwierdzającego legalność wyciętego drewna, którego cena nie odbiegała w żaden sposób od realiów rynku (przedstawione faktury wcześniej nabytego drewna). Świadkowie zeznali również, że na zakupione drewno miała być wystawiona faktura VAT, co jednoznacznie potwierdza fakt, iż drewno pochodziło ze źródła legalnego. Kolejnym aspektem, na który sąd nie zwrócił uwagi jest fakt, iż kupującym była firma PHU (...), należąca do E. S., a płacącym był prawny pełnomocnik i pracownik P. S., jest to ujęte w zeznaniach oskarżonych i świadków. Sąd również pominął kwestię zwrotu kwoty 10.000 złotych wyłudzonej przez oszustów, na szkodę firmy PHU (...).

Podnosząc powyższe zarzuty skarzacy jak sie wydaje wniósł o zmianę wyroku i uniewinnienie od popłenia przypaisanego mu czynu.

Obrońca J. L. wyrokowi zarzuciła:

a/ obrazę przepisów prawa materialnego - art. 69 § 1 i 2 kk przez nieuwzględnienie przesłanek wynikających z tych przepisów - dotychczasowego sposobu życia oskarżonego J. L., jego dobrej opinii i niekaralności, warunków osobistych - co w konsekwencji doprowadziło do wykluczenia oskarżonego z pod dobrodziejstwa instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary,

b/ obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia - a mianowicie art. 4 kpk, art. 5 § 1 i 2 kpk oraz art. 410 kpk, - polegającą na pominięciu i nie ustosunkowaniu się w uzasadnieniu wyroku do zeznań świadków: J. T., P. M., J. S.i M. S., które mają znaczenie przy ustaleniu prawidłowego stanu faktycznego sprawy

c/ błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na treść orzeczenia - polegającego na oparciu ustalenia stanu faktycznego sprawy głównie na wyjaśnieniach osk. K. W.i osk. B. S., podczas gdy wyjaśnienia te nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń, nie znajdują potwierdzenia w innych dowodach i są formą obrony skonstruowaną na potrzeby procesu

W oparciu o powyższe wniosła o o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania lub ewentualnie o zmianę zaskarżonego orzeczenia przez zastosowanie wobec oskarżonego J. L.dobrodziejstwa instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary.

Obrońca P. P. wyrokowi zarzucił:

1/ błąd w ustaleniach faktycznych, mający wpływ na treść orzeczenia, polegający na:

- bezpodstawnym, będącym wynikiem wadliwej oceny dowodów uznaniu, iż tak P. P., jak i J. L.mieli świadomość, iż drewno będące przedmiotem transportu i sprzedaży H. S.nie stanowiło własności K. W.z uwagi na wcześniej wykonane prace związane z jego wycinką;

- wadliwym uznaniu, iż J. L.przedstawiał się jako (...)podczas kontaktów z H. S., choć prawidłowa analiza dowodów (wyjaśnień oskarżonych, zeznań S. S., K. W., G. W.) prowadzić winna do wniosków odmiennych;

2/ naruszenie przepisów postępowania, a mianowicie art. 7 kpk poprzez dowolną ocenę wyjaśnień oskarżonych, zeznań K. W., G. W., choć twierdzenia P. P.i J. L.korelują ze sobą, wzajemnie się uzupełniają, pozostają w zgodzie z pozostałym materiałem dowodowym m.in. z zeznaniami S. S., A. M., D. K., M. S., WojciechaGawrona, J. S., co czyni ocenę Sądu I instancji sprzeczną z zasadami logiki, wiedzy i doświadczenia życiowego;

3/ naruszenie art. 424 § 1 i 2 kpk poprzez brak odniesienia się do istotnych dowodów w sprawie m.in. przesłuchania świadków A. M., D. K., M. S., G. W., S. S. i innych, które w wybranych aspektach stanowiły istotny materiał dla rozstrzygnięcia. Sąd a quo w sposób zdawkowy, lakoniczny odniósł się do rozstrzygnięcia w zakresie negatywnej prognozy kryminologicznej względem P. P., co w istocie kontrolę instancyjną w tym zakresie czyni niezwykle utrudnioną;

Ponadto z ostrożności obrończej zarzucił:

4/ rażącą surowość orzeczonej kary wobec P. P. poprzez wymierzenie 8 miesięcy pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, choć właściwa ocena sylwetki oskarżonego, karanego dotychczas jedynie za przestępstwo nieumyślnego spowodowania wypadku komunikacyjnego, winna prowadzić do konkluzji, iż zasługuje on na zastosowanie względem niego środka probacyjnego, jeżeli ostatecznie Sąd uzna jego winę. Sąd I instancji w oderwaniu od dyrektyw określonych w art. 69 kk dokonał pobieżnej oceny P. P. pod kątem jego prognozy kryminologicznej, posiłkując się sprzeczną z przywołanym wyżej przepisem prawa materialnego argumentacją związaną z rzekomą determinacją oskarżonego w popełnieniu przestępstwa. Powyższe stanowi jedną z dyrektyw wymiaru kary, nie mieści się natomiast w przesłankach zastosowania bądź nie środka probacyjnego.

Mając na uwadze stawiane zarzuty skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia i uniewinnienie oskarżonego od stawianego mu zarzutu ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia. Z ostrożności obrończej wniósł o zmianę orzeczenia poprzez obwarowanie wymierzonej kary pozbawienia wolności warunkowym zawieszeniem jej wykonania na stosowny okres próby.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacje obrońców oskarżonych są zasadne w zakresie postulatu dotyczącego warunkowego zawieszenia wykonania kar pozbawienia wolności. W pozostałym zakresie brak jest podstaw do podzielenia zarzutów wszystkich apelacji

Na wstępie zauważyć należy, że zgromadzone w sprawie dowody, Sąd meriti poddał wszechstronnej analizie i ocenie, czemu dał wyraz w pisemnych motywach skarżonego wyroku. Przedstawiony w nich tok rozumowania jest zgodny z zasadami logiki i doświadczenia życiowego i w żadnym wypadku nie wykracza poza granice przyznanej Sądowi swobody. Stąd też odnosząc się do zarzutu obrazy przepisów art. 4 k.p.k. i art. 7 k.p.k. należy stwierdzić, że jest on chybiony. Takim samym jest zarzut dotyczący błędu w ustaleniach faktycznych. Zauważyć trzeba, że podnosząc tego rodzaju zarzuty skarżący jedynie polemizują z ustaleniami faktycznymi Sądu I instancji, nie wykazując natomiast, jakich to uchybień w zakresie logicznego rozumowania, prowadzących do błędnych wniosków w zakresie stanu faktycznego dopuścił się Sąd I instancji przy ocenie materiału dowodowego. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynikają powody rozstrzygnięcia o winie wszystkich oskarżonych, a Sąd Okręgowy w pełni podziela przedstawioną tam argumentację . Apelacje obrońców oraz B. S. w istocie nie wskazują na takie okoliczności, które nie byłyby przedmiotem uwagi Sądu Rejonowego i nie zawierają też takiej argumentacji, która wnioski tego Sądu mogłaby skutecznie podważyć. W tej sytuacji nie ma potrzeby ponownego przytaczania całości argumentacji zawartej w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, którą Sąd Okręgowy podziela i należy jedynie zaakcentować niektóre elementy, które przemawiają za odmową podzielania stanowiska skarżących.

Wobec praktycznej tożsamości zarzutów apelacji obrońców możliwe jest jednoczesne się do nich ustosunkowanie.

Przede wszystkim zauważyć należy, że chybione są te zarzuty wniesionych środków zaskarżenia, które w istocie zmierzają do przerzucenia całości odpowiedzialności za zarzucane aktem oskarżenia czyny na K. W., która w niniejszym postępowaniu była już świadkiem. Podkreślić również należy, że ten jej obecny status nie niweczy rozstrzygnięcia, które uprzednio do niej zapadło albowiem wymieniona dobrowolnie poddała się karze, przy czym dla kwestii odpowiedzialności P. P. i J. L. nie ma decydującego znaczenia wymiar kary orzeczony w stosunku do karanej już K. W.

Wbrew zatem zarzutom skarżących relacja tej ostatniej w powiązaniu z innymi dowodami, w tym wyjaśnieniami B. S., z którymi się uzupełnia i tworzy logiczną całość oraz zeznaniami pokrzywdzonego pozwoliła na dokonanie w sprawie trafnych ustaleń i w konsekwencji przypisania winy P. P. i J. L.. Całkowicie chybione są zarzuty związane z tym, że faktycznie oskarżeni nie wiedzieli, że drewno nie stanowiło własności K. W.. Powyższe nie znajduje oparcia tak w twierdzeniach K. W. ale i wyjaśnieniach B. S.. Ten ostatni konsekwentnie i stanowczo opisywał tak rolę K. W. jak i obu oskarżonych. Analiza zatem tych wypowiedzi w niebudzący wątpliwości sposób wskazuje na zawinienie oskarżonych. B. S. nie miał bowiem żadnego interesu w tym aby w szczególny sposób „chronić” K. W. i obciążać pozostałych oskarżonych. Gwoli zatem podkreślenia wskazać należy, że to J. L. dzwonił do B. S. a gdy oskarżeni spotkali się w miejscu gdzie leżało drewno J. L. w obecności P. P. przedstawił się jako (...), przy czym oskarżeni potwierdzili, że drewno stanowi ich własność- porównaj wyjaśnienia B. S. k.40.

Co do zarzutu, że K. W.„nie miało nic być wiadomo by ktoś podawał się za M.” –k.892, to w taki sposób wypowiedziała się ona na rozprawie w dniu 19 lutego 2013r.- k.611. Jednakże w świetle jej relacji z postępowania przygotowawczego oraz z rozprawy nie budzi wątpliwości, że znała ona tak pokrzywdzonego jak i oskarżonego J. L., przy czym powyższe nie może skutecznie podważyć relacji B. S.co do podawania się przez J. L.za P. M.. Znaczenia dla ustaleń w sprawie nie ma także kwestia wzajemnych relacji K. W.i P. P.. Zatem J. L.nie został w sprawę „wplątany” lecz aktywnie uczestniczył w przypisanym mu czynie. Zwrócić bowiem uwagę należy, że w kolejnym spotkaniu oskarżonych uczestniczyła również K. W., która występowała w roli „właścicielki” drewna, przy czym po tym jak B. S.na polecenia J. L.i K. W.przekazał im swój dowód osobisty wypisany został dokument jak na k.253. Podkreślić również należy, że w istocie nie może spowodować uwolnienia P. P.od odpowiedzialności fakt, że K. W.przekręciła nazwisko pokrzywdzonego albowiem jest to naturalne w sytuacji gdy nazwiskiem (...)określał pokrzywdzonego P. M.jej mąż. Faktycznego znaczenia dla określenia odpowiedzialności oskarżonych nie ma również kwestia zakupu pojazdu M.oraz wiążące się z tym zeznania J. S.albowiem jest to poza jakimkolwiek związkiem z przedmiotem niniejszego postępowania. Wracając do wyjaśnień B. S.to zauważyć także należy, że ten ostatni poza kwestią wskazywania, że J. L.określał się jako (...)nie różnicował roli obu oskarżonych i konsekwentnie i stanowczo wskazywał, że obaj byli stronami transakcji i uczestniczyli w spotkaniach i to im zapłacił. Znamienne jest to, że po pierwszej transakcji to P. P.dzwonił do B. S.w sprawie kolejnej partii drewna i zostało ustalone, że transport odbędzie się w dniu 20 stycznia 2012r. -k.41 odw.

Co do rzekomej „jawności” działania oskarżonych, to zauważyć należy, że P. P. nie przedstawiał się B. S. zaś J. L. występował jako (...). Tym samym okoliczności związane z poruszaniem się oskarżonych samochodem należącym do J. L. oraz korzystanie przez niego ze swojego telefonu a także organizowanie kolejnego transportu drewna w żaden sposób nie przemawiają za brakiem ich zawinienia ale w istocie wskazują na ich determinację i swoistą pewność w przestępczym procederze. Podobnie ocenić należy kontakt P. P. z bratem B. S. na stacji benzynowej albowiem z relacji P. S. wynika, że wówczas się jedynie przywitali i nie rozmawiali ze sobą przy czym z zeznań świadka niezbicie wynika, że to obaj oskarżeni oferowali jego bratu drewno –k.88 odw.-89. Logiki w ustaleniach i argumentacji Sądu I instancji w żaden również sposób nie może podważyć powoływanie się na zeznania D. K. albowiem wynika z nich jedynie to, wprawdzie miał z oskarżonymi mówić o wielu transportach, to faktycznie kolejnego miał dokonać jedynie w dniu 21 stycznia 2012r. -k.20, k.560. Co do zeznań G. W. to wprawdzie stwierdził on, że nie wie jaka była rola jego żony w procederze kradzieży drewna to jednocześnie przyznał, że K. W. wiedziała gdzie on pracuje i była z nim gdy oglądał działkę-k.563 zaś W. G. zeznał, że małżonkowi W. byli jego podwykonawcami i dokonywali zrywki drewna, które było zabrane. Tym samym niezrozumiały jest zarzut, że „nikomu postronnemu nie była przekazywana informacja o prowadzonej wycince drzew” -k.905. Wreszcie jeśli chodzi o zeznania S. S. to wskazać należy, że wymieniony w swoich pierwszych zeznaniach podał, że B. S., któremu podał nr telefonu J. L. pytał go „ czy dobrze zna obu mężczyzn” i poinformował również świadka, że z oskarżonymi była „jakaś kobieta” a zatem wbrew zarzutowi apelującego B. S. nie wypytywał się świadka o K. W.-k.906.

Natomiast odnosząc się do wniesionych środków odwoławczych w zakresie rozstrzygnięcia o karze podnieść należy, że na tle okoliczności przedmiotowej sprawy, które nie budzą wątpliwości zachodziła zgodnie z postulatem skarżących konieczność zmiany wyroku w zakresie warunkowego zawieszenia wykonania kar pozbawienia wolności wobec P. P. i J. L.. Wobec faktu odzyskania przez pokrzywdzonego drewna-k.47 odw. oraz zakończenia drugiego zachowania oskarżonych na etapie usiłowania a także wniosków wynikających z treści kart karnych jak na k. 916 i 918 uznano, że możliwe i celowe jest orzeczenie wobec J. L. i P. P. kar pozbawiania wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania. Tak ukształtowany rodzaj i wymiar kar ( kary grzywny orzeczone w stosunku do oskarżonych utrzymano w mocy ) winien odzwierciedlać społeczną szkodliwość czynu i stopień zawinienia oskarżonych oraz spełnić cele określone w art.53 kk, w szczególności wychowawcze jak również właściwie kształtować świadomość prawną społeczeństwa.

Odnośnie apelacji B. S. to wbrew jego zarzutom postępowanie wykazało, że dopuścił się on nieumyślnego paserstwa. Oprócz argumentów wskazanych w uzasadnieniu jak na k.880-881 wskazać należy na jeszcze i inne okoliczności. Mianowicie jak wynika z zebranych w sprawie dowodów, w tym zeznań pokrzywdzonego P. M. jedynie on dysponował oryginalnym dokumentem -k.560 pozwalającym na wycinkę drzew. Zatem jedynie kopią takiego dokumentu wykonaną za pomocą skanu dysponowała K. W., która uzyskała go poprzez e-mail-k.47. Zwrócić również uwagę należy na zeznania S. S., który podał, że oskarżony zrelacjonował mu, że „kobieta ( K. W. ) nie ma wszystkich dokumentów, tylko jakąś kserokopie pozwolenia i nie miała ona także dowodu osobistego” a świadek zasugerował aby B. S. wszystko sprawdził -k193-194. Tym samym S. S. potwierdził, że jedynie zna J. L. natomiast nie gwarantował legalności pochodzenia drewna. Ponadto jeszcze raz zwrócić uwagę należy na okoliczności kontaktu oskarżonego tak z K. W. i pozostałymi oskarżonymi oraz sposób sporządzenia dokumentu jak na k.255 oraz jego formę i treść. Analiza tych faktów pozwala na pewne stwierdzenie, że B. S. nie dochował należytej i nakazanej staranności przy zakupie drewna. W konsekwencji mógł i powinien przypuszczać, że zostało ono uzyskane za pomocą czynu zabronionego. Tym samym powoływanie się na fałszerstwo tablic rejestracyjnych, pewność w zachowaniu współoskarżonych oraz oferowana cena nie może spowodować uwolnienia go do odpowiedzialności za przypisany czyn. Podobnie to, że kupującym był firma PHU (...) a płacącym P. S. nie ma wpływu na kwestie jego odpowiedzialności albowiem to oskarżony przeprowadził powyższa transakcję związaną z nabyciem drewna pochodzącego z czynu niedozwolonego.

Wreszcie kwestia ewentualnego zwrotu dla oskarżonego kwoty zapłaconej za drewno pozostaje poza granicami niniejszego postępowania.

Mając powyższe na uwadze zaskarżony wyrok zmieniono w ten sposób, że na podstawie art.69§1 i 2 kk i art.70§1pkt.1 kk wykonanie orzeczonych wobec oskarżonych P. P.i J. L.kar pozbawienia wolności warunkowo zawieszono tytułem próby na okres 3 ( trzech ) lat i w pozostałej części utrzymano go w mocy- art.437§2 kpk, art.438pkt.2-4 kpk,

Na podstawie art.624§1 kpk zwolniono oskarżonych P. P. i J. L. od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze uznając, że przemawiają ją tym względy słuszności oraz na podstawie art.627 kpk i art.3ust.1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądzono od oskarżonego B. H. S. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze w tym opłatę w kwocie 100 ( sto ) zł a także ustalono na kwotę 100 ( sto ) zł od tego oskarżonego opłatę za I instancję.