Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 listopada 2013 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym

w składzie:

Przewodniczący: SSO Dorota Lutostańska

Sędziowie SO Małgorzata Tomkiewicz (spr.)

SO Remigiusz Chmielewski

Protokolant st.sekr.sądowy Jolanta Jankowska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Marii Kuleszy-Chaleckiej

po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2013r.

sprawy P. S.

oskarżonego o przestępstwo z art. 278§1 kk i art. 279§1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie

z dnia 10 lipca 2013r. sygn. akt II K 528/13

I. zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że w miejsce orzeczonej w pkt. VI nawiązki na podstawie art. 46 & 1 kk orzeka wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłacenie na rzecz pokrzywdzonego M. B. kwoty 400zł;

II. w pozostałym zakresie wyrok ten utrzymuje w mocy;

III. zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

UZASADNIENIE

P. S. został oskarżony o to, że:

I. w dniach 12/13 listopada 2012 r. w O.na terenie stacji benzynowej L. przy ul. (...), po uprzednim zerwaniu kłódki zabezpieczającej dokonał włamania do klatki z butlami gazowymi, a następnie z wnętrza dokonał kradzieży 11 sztuk butli gazowych p łącznej wartości strat 1100 złotych na szkodę (...) Związku (...)w O.,

- tj. o przestępstwo z art. 279 § 1 kk;

II. w okresie od 31 grudnia 2012 r. do 13 stycznia 2013 r. w O.przy ul. (...)z pomieszczenia suszarni mieszczącej się w piwnicy budynku dokonał zaboru w celu przywłaszczenia dwóch rowerów o łącznej wartości strat 1550 złotych na szkodę M. B..

Sąd Rejonowy w Olsztynie , wyrokiem z dnia 10 lipca 2013 r. sygn. akt II K 528/13 orzekł:

I.  oskarżonego P. S. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu w pkt I aktu oskarżenia przestępstwa i za to z mocy art. 279 § 1 kk wymierzył mu karę 1 roku i 2 miesiecy pozbawienia wolności;

II.  oskarżonego P. S. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu w pkt II aktu oskarżenia przestępstwa, z tym ustaleniem, że łączna wartość zabranego mienia wynosiła około 2000 zł i za to z mocy art. 278§ 1 kk wymierzył mu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności;

III.  na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk wymierzone oskarżonemu w pkt I i II wyroku kary pozbawienia wolności połączył wymierzył P. S. karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

IV.  na podstawie art. 69 § 1 kk, art. 70 § 1 pkt 1 kk i art. 73 § 1 kk wykonanie wymierzonej kary łącznej warunkowo zawiesił na okres próby 5 lat, oddając oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora;

V.  na podstawie art. 46 § 1 kk zasądził od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego (...)Związku(...) sp. z o.o. w O.kwotę 1.100 złotych tytułem obowiązku naprawienia szkody;

VI.  na podstawie art. 46 § 2 kk zasądził od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego M. B. nawiązkę w kwocie 400 złotych;

VII.  na podstawie art. 624 § 1 kp zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w całości.

Apelację od tego wyroku wniósł oskarżyciel publiczny , zaskarżając przedmiotowy wyrok w części orzeczenia o karze na niekorzyść oskarżonego. Wyrokowi temu skarżący zarzucił:

rażącą niewspółmierność kary orzeczonej wobec P. S.wyrażającej się zastosowaniem w stosunku do oskarżonego warunkowego zawieszenia wykonania kary łącznej 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności poprzez błędne uznanie, że właściwości i warunki osobiste wymienionego, a w szczególności jego młody wiek i postawa jako dozorowanego do sprawy Sądu Rejonowego w Olsztynie o sygn. akt II K (...), przemawiają za istnieniem pozytywnej prognozy kryminologicznej, podczas gdy analiza materiału dowodowego sprawy prowadzi do wniosku, że orzeczenie w tym zakresie jest rażąco łagodne w stosunku do stopnia społecznej szkodliwości czynów i nie uwzględnia w należyty sposób dotychczasowej karalności podejrzanego za ciężkie przestępstwa przeciwko mieniu, nie spełnia celów zapobiegawczych i wychowawczych jakie ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także nie zaspokaja społecznego poczucia sprawiedliwości, prowadzi do odmiennych wniosków i winna skutkować orzeczeniem wobec oskarżonego bezwzględnej kary łącznej pozbawienia wolności, bez warunkowego jej zawieszenia.

Wskazując na powyższy zarzut autor apelacji wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w części dotyczącej rozstrzygnięcia o karze i orzeczenie wobec oskarżonego bezwzględnej kary łącznej 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności bez możliwości zastosowania środka probacyjnego w postaci warunkowego zawieszenia jej wykonania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zarzuty zawarte w apelacji co do swej istoty nie są trafne.

Rażąca niewspółmierność kary, o jakiej mowa w art. 438 pkt 4 kpk, zachodzić może tylko wówczas, gdy na podstawie ujawnionych okoliczności, które powinny mieć zasadniczy wpływ na wymiar kary, można było przyjąć, że zachodziłaby wyraźna różnica pomiędzy karą wymierzoną przez sąd pierwszej instancji a karą, jaką należałoby wymierzyć w instancji odwoławczej w następstwie prawidłowego zastosowania w sprawie dyrektyw wymiaru kary przewidzianych w art. 53 k.k. oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo Sądu Najwyższego.

Taka dysproporcja, różnica w przedmiotowej sprawie nie zachodzi. Sąd odwoławczy całkowicie podziela dokonane przez Sąd Rejonowy ustalenia faktyczne dotyczące kwestii mających wpływ na wymiar kary, a także dokonaną przez Sąd meriti ocenę znaczenia i ciężaru gatunkowego tych okoliczności w kontekście wymierzonej oskarżonemu kary łącznej.

W przypadku warunkowego zawieszenia wykonania kary ustawodawca wskazuje na pierwszeństwo celu zapobiegawczego, tj. zapobieżenia powrotności do przestępstwa. Sąd oceniając czy zaistniała pozytywna prognoza kryminologiczna bierze pod uwagę okoliczności o charakterze podmiotowym, związane ściśle z osobą sprawcy (postawa sprawcy, dotychczasowy sposób życia, zachowanie się sprawcy po popełnieniu przestępstwa) jednak katalog ten nie jest katalogiem zamkniętym, a wymierzenie kary winno w dalszym ciągu uwzględniać dyrektywy wymiaru kary opisane w treści art. 53 kk i 54 kk. Jednocześnie zatem w sytuacji wymierzenia kary osobie młodocianej Sąd winien kierować się przede wszystkim tym, aby sprawcę wychować. Z powyższego wynika, że przypisanie popełnionym przez oskarżonego czynom znacznej społecznej ich szkodliwości, samo w sobie nie przemawiaj jeszcze za bezwzględną potrzebą orzeczenia wobec P. S. kary pozbawienia wolności bez warunkowego jej zawieszenia. Podobnie wskazywany przez skarżącego sam fakt uprzedniej karalności oskarżonego, nie oznacza jeszcze, że wykluczona jest możliwość skorzystania z instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary.

Zdaniem Sądu Okręgowego w istocie w stosunku do oskarżonego zachodzi pozytywna prognoza kryminologiczna. O pozytywnej prognozie, uzasadniającej zastosowanie warunkowego zawieszenia wykonania kary, decyduje całościowa ocena przesłanek wskazanych w art. 69 § 2 kk, a także dyrektyw z art. 53 i 54 kk. Oznacza to, że sprawca nie musi charakteryzować się zupełnie "nienagannym" trybem życia (tak trafnie SN w wyroku z dnia 28 lipca 1980 r., Rw 258/80, OSNKW 1980, nr 12, poz. 91), jeżeli ocena jego właściwości i warunków osobistych uzasadnia prognozę pozytywną, w szczególności będzie za nią silnie przemawiać okazany żal z powodu popełnienia przestępstwa oraz staranie się o naprawienie szkody, co przecież miało miejsce w przedmiotowej sprawie. Ponadto jak słusznie zauważył Sąd Rejonowy, oskarżony mimo popełnienia przestępstwa w okresie próby, należycie wywiązywał się z obowiązków osoby dozorowanej, jego kontakt z kuratorem był systematyczny i jak można wnioskować oparty był na szczerości i wzajemnym szacunku, (P. S. przyznał kurator, że w stosunku do niego toczyło się postępowanie karne) co oznacza, że oskarżony rozumie znaczenie nałożonego na niego obowiązku i konsekwencje uchybienia w jego wykonywaniu.

Nie bez znaczenia pozostaje także powołany przez Sąd I instancji fakt, iż oskarżony nie nadużywa alkoholu, nie przebywa w środowisku deprymującym go, co skłania do przekonania, że dokonane przez niego czyny miały charakter jedynie incydentalny .

Nadmienić jednocześnie wypada, iż w ocenie Sądu Okręgowego, sam fakt prowadzenia przeciwko oskarżonemu postępowania karnego i orzeczenie kary z warunkowym jej zawieszeniem aż na pięcioletni, a więc maksymalny okres próby, wpłynął na niego wychowawczo i mimo orzeczenia kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, nie popełni on już więcej działań mających na celu naruszenie przepisów prawa karnego. Nie można, zdaniem Sądu pominąć także faktu, iż P. S. jest osobą młodą, chcącą podjąć zatrudnienie. Zdaniem Sądu daleko idące konsekwencje jakie niewątpliwie spowodowałoby orzeczenie kary bezwzględnej pozbawienia wolności nie przyczyniłoby się do resocjalizacji oskarżonego.

Mając na względzie powyższe, zarzuty oskarżyciela publicznego zawarte w apelacji nie zasługiwały na uwzględnienie.

Sąd z urzędu (w uwzględnieniu stanowiska prokuratora wyrażonego na rozprawie) dostrzegając błędnie powołaną kwalifikację prawną przy orzeczeniu zapłaty na rzecz M. B. (2) kwoty 400 złotych, zmienił podstawę zasądzenia ww. kwoty z art. 46 § 2 kk jako nawiązki, na art. 46 § 1 kk jako obowiązek naprawienia szkody. Z prawidłowych ustaleń faktycznych dokonanych przez Sąd Rejonowy wynika bowiem, że skradziony pokrzywdzonemu rower wymaga obecnie naprawy, a jej koszt (konkretnie zakup niezbędnych części) wynosi 400 złotych. Stąd mając na względzie treść art. 455 kpk dokonano zmiany wyroku jedynie w tym zakresie, w pozostałej części wyrok ten jako prawidłowy i słuszny utrzymując w mocy (art. 437 & 2 kpk ).

Mając na względzie sytuację rodzinną oskarżonego, który nie ma żadnego majątku ani stałego źródła dochodu, mieszka z matką i pozostaje na jej utrzymaniu, Sąd Okręgowy, na mocy art. 634 kpk w zw. z art. 624 § 1 kpk zwolnił oskarżonego od zapłaty kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.