Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 listopada 2016 r.

Sąd Rejonowy w Nowym Dworze Mazowieckim II Wydział Karny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Tomasz Morycz

Protokolant: Anna Kopeć

przy udziale Prokuratora Małgorzaty Komsty

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 listopada 2016 r

sprawy K. P.

s. A. i Z. zd. P.

ur. (...) w N.

oskarżonego o to, że:

w dniu (...) r. w miejscowości W. Nowy i (...) gmina L. powiat (...) wbrew przepisom ustawy posiadał znaczne ilości środków psychotropowych w postaci amfetaminy w łącznej ilości 387,6 grama netto i 42 sztuk tabletek E. zawierającej 3,4-M. o łącznej masie netto 12,66 grama,

to jest o czyn z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii

o r z e k a

I. oskarżonego K. P. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, za który na podstawie art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii skazuje go i wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

II. na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek dowodów rzeczowych w postaci środków psychotropowych, opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) pod poz. 15-17, zarządzając ich zniszczenie;

III. na podstawie art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonej wobec niego kary pozbawienia wolności czas tymczasowego aresztowania od dnia 12 lipca 2016 r., godz. 9.50 do dnia 25 listopada 2016 r.;

IV. na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 kpk zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. M. kwotę 420 (czterysta dwadzieścia) złotych powiększoną o podatek od towarów i usług tytułem wynagrodzenia za udzieloną oskarżonemu pomoc prawną z urzędu;

V. na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych w całości, którymi obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 624/16

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu zgromadzonego materiału dowodowego ustalono następujący stan faktyczny:

W dniu (...)r. funkcjonariusze Policji w osobach Ł. M. i A. W. otrzymali polecenie udania się do miejscowości (...). Powyższe wynikało z uzyskania informacji, iż w tym dniu K. P. będzie przewoził komunikacją miejską znaczne ilości środków psychotropowych. W pewnym momencie w miejscowości W. Nowy funkcjonariusze Policji zauważyli idącego polną drogą mężczyznę odpowiadającego rysopisem K. P.. Kiedy zbliżyli się do niego i poinformowali, kim są i okazali identyfikatory, mężczyzna zaczął uciekać. Po krótkim pościgu został ujęty i zatrzymany.

Powyższym mężczyzną okazał się K. P., który uprzednio w miejscowości (...) odebrał od nieustalonego mężczyzny środki psychotropowe w postaci amfetaminy w łącznej ilości 387,6 grama netto, które znajdowały się w słoiku i 42 sztuki tabletek E. zawierające 3,4-M. o łącznej ilości 12,66 grama netto, które znajdowały się w pudełku. Ujawniono je podczas przeszukania plecaka K. P., następnie poddając oględzinom i weryfikacji. Przeszukania pomieszczeń mieszkalnych, zarówno w miejscowości (...), jak i w W., dały efekt negatywny.

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie: protokołu zatrzymania osoby (2-2v), protokołów przeszukania mieszkania (k.4-7, 8-10), protokołów przeszukania osoby (k.11-13), protokołów oględzin rzeczy (k.14-14v, 21-21v, 47-48v), świadectw legalizacji (k.15, 22), opinii biegłego B. Ł. (k.168-172), zeznań świadka Ł. M. (k.16v, 267) i wyjaśnień oskarżonego K. P. (k.33, 35-36, 266).

Przesłuchiwany w postępowaniu przygotowawczym oskarżony K. P. (k.33) oświadczył, że przyznaje się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Jak wyjaśnił, w dniu 12 lipca 2016 r. przyjechał z W., żeby odebrać towar, to znaczy amfetaminę. Wysiadł w L. i poszedł do W.. Tam jest trasa na W.. Odebrał słoik w reklamówce od klienta z samochodu i miał go dostarczyć do W.. Szedł drogą i zatrzymało go (...) z W.. Nic więcej na ten temat nie powie, bo obawia się o własne życie i zdrowie, jak również o życie bliskich.

Przesłuchiwany w postępowaniu przygotowawczym oskarżony K. P. (k.35-36) oświadczył, że przyznaje się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Odebrał to w W. i miał przewieźć do W.. Nie może powiedzieć, skąd to miał, bo obawiał się o zdrowie i życie swoje i konkubiny. To była jego pierwsza wystawka. Dostał to od jednej osoby. Praktycznie tej osoby wcześniej nie znał. Nie zna jej imienia i nazwiska. Przekazanie nastąpiło w okolicach jego domu. Ta osoba przyjechała tam samochodem. Dostał kontakt z W.. Woli to odsiedzieć, niż trafić na wózek inwalidzki. Nie wie, skąd pochodziła ta osoba. Dostał propozycję z W., żeby sobie dorobić. Mieszka w W., miał udać się do L., skąd miał pójść do W.. Tam miał być na ulicy o konkretnej godzinie i odebrać przesyłkę. Poszedł tam pieszo, a potem miał autobusem zawieźć to do W.. Miał to zawieźć tej samej osobie, od której dostał namiar. Miał to zrobić za 800 złotych. Policja pojawiła się przed L.. To był samochód cywilny. Nie miał telefonu do tej osoby. Wcześniej miał powiedziane, gdzie ma być.

Przesłuchiwany w postępowaniu sądowym oskarżony K. P. (k.266) oświadczył, że przyznaje się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Jak wyjaśnił, nie chce powiedzieć, od kogo to miał. Nie chce narażać siebie, (...) i(...) (...). Nie wie, dlaczego to zrobił. Dał się po prostu wrobić. Wiedział, że był wcześniej karany. Jakby poszedł na współpracę, to na pewno by mu ktoś groził. Poza tym to by chyba były nie groźby, tylko czyny. Opuścił zakład karny w (...)r. Później miał sprawę za wypłacenie pieniędzy z bankomatu. Do tej sprawy wyszedł w grudniu 2015 r., kiedy uchylono mu areszt. Przeciwko niemu jest prowadzone postępowanie w prokuraturze w Ł., ale nie ma ksywki (...), imienia B. i nazwiska, którego nie pamięta. Nie ma pojęcia, czy ktoś inny się tym zajmował. Został wystawiony. Dał się wrobić.

Sąd zważył, co następuje:

W świetle całokształtu zgromadzonego materiału dowodowego wina oskarżonego K. P. i okoliczności popełnienia zarzucanego mu czynu nie budzą żadnych wątpliwości.

Sąd dał w całości wiarę wyjaśnieniom oskarżonego K. P. (k.33, 35-36, 266), uznając je za spójne, logiczne i korespondujące z pozostałym materiałem dowodowym, w tym w szczególności protokołem zatrzymania osoby, protokołem przeszukania osoby, protokołami oględzin rzeczy, opinią biegłego B. Ł. i zeznaniami świadka Ł. M.. Oskarżony K. P. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, wskazując w szczególności, że odebrał środki psychotropowe w miejscowości (...), mając je przewieźć do W., jednak został ujęty i zatrzymany przez funkcjonariuszy Policji. Brak również podstaw do zakwestionowania jego relacji, że nie znał mężczyzny od którego je otrzymał, jak również obawiał się mężczyzny, który mu to zlecił, stwierdzając że w przypadku podjęcia współpracy z organami ścigania jemu i jego bliskim grozi niebezpieczeństwo.

To samo tyczy się zeznań świadka Ł. M. (k.16v, 267), który dokładnie, spontanicznie i obiektywnie opisał interwencję, wskazując w szczególności, że funkcjonariusze Policji posiadali informację, że tego dnia w miejscowości (...) oskarżony K. P. będzie przewoził komunikacją miejską znaczne ilości środków psychotropowych, zauważając go, ujmując i zatrzymując po pościgu w miejscowości W. Nowy. Nie miał on również żadnych wątpliwości, że podczas przeszukania posiadanego przez niego plecaka ujawniono środki psychotropowe, które znajdowały się w słoiku i pudełku. W tym miejscu wskazać należy, że świadek Ł. M. jest osobą obcą dla oskarżonego K. P. i wcześniej go nie znającą, nie mając żadnego powodu, żeby składać obciążające go zeznania. Ponadto przedstawiona przez niego wersja wydarzeń koresponduje z wyjaśnieniami oskarżonego K. P., który nie kwestionował zarówno okoliczności zdarzenia, jak i swojej winy.

Sąd dokonał ustaleń faktycznych także na podstawie dokumentów w postaci protokołu zatrzymania osoby (2-2v), protokołów przeszukania mieszkania (k.4-7, 8-10), protokołów przeszukania osoby (k.11-13), protokołów oględzin rzeczy (k.14-14v, 21-21v, 47-48v) i świadectw legalizacji (k.15, 22), które zostały sporządzone przez upoważnione osoby lub podmioty, nie budząc żadnych zastrzeżeń. Szczególnie istotny jest tu protokół przeszukania osoby, z którego wynika, że oskarżony K. P. miał przy sobie środki psychotropowe.

Sąd podzielił wnioski wynikające z opinii biegłego B. Ł., wydanej na podstawie przeprowadzonych badań chemicznych (k.168-172), która w zabezpieczonych dowodach stwierdziła środki psychotropowe w postaci amfetaminy w łącznej ilości 387,6 grama netto i 42 sztuki tabletek E. zawierające 3,4-M. o łącznej ilości 12,66 grama netto. Powyższa opinia nie była kwestionowana, jednoznacznie odpowiadając na pytania wymagające wiedzy specjalnej i nie budząc żadnych wątpliwości. Tym samym w oparciu o nią dokonano odpowiednich ustaleń faktycznych.

To samo tyczy się opinii sądowo - psychiatrycznej biegłych J. P. i S. F. , które nie stwierdziły u oskarżonego K. P. choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego. Rozpoznały natomiast zaburzenia osobowości i uzależnienie od alkoholu w wywiadzie. Stan psychiczny w czasie czynu nie znosił ani nie ograniczał jego zdolności rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Aktualny stan zdrowia psychicznego pozwala na udział w czynnościach postępowania karnego oraz prowadzenie obrony w sposób samodzielny i rozsądny. Jego poczytalność nie budzi żadnych wątpliwości.

Dokonując analizy całokształtu zgromadzonego materiału dowodowego stwierdzić należy, że wina oskarżonego K. P., opis czynu i przyjęta kwalifikacja prawna nie budzą żadnych wątpliwości.

Przestępstwo z art. art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii polega na posiadaniu, wbrew przepisom ustawy, znacznej ilości środków odurzających lub substancji psychotropowych. Jak wynika z wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 22 stycznia 2008 r., II AKa 300/07, „kryterium ilościowe pojęcia „znaczna ilość" powinno być zawsze ocenione przez pryzmat liczby porcji, które mogą być przygotowane do bezpośredniego użycia”. Z kolei w wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 20 lutego 2008 r., II AKa 10/08 wynika, że „znaczną ilością" środków odurzających lub substancji psychotropowych w rozumieniu ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii jest ilość pozwalająca na sporządzenie co najmniej kilkuset jednorazowych porcji, mogących odurzyć co najmniej kilkaset osób”. Jest to przestępstwo umyślne, które może być popełnione zarówno z zamiarem bezpośrednim, jak i ewentualnym, będące zagrożone karą pozbawienia wolności od roku do lat 10. Biorąc pod uwagę, że w plecaku posiadanym przez oskarżonego K. P. ujawniono środki psychotropowe, które wcześniej odebrał od nieustalonego mężczyzny, po czym miał je przewieźć i przekazać innemu nieustalonemu mężczyźnie, nie ulega wątpliwości, że wiedział, co i w jakiej ilości otrzymał, chcąc popełnić zarzucany mu czyn. Zważywszy na okoliczność, że były to środki psychotropowe w postaci amfetaminy w łącznej ilości 387,6 grama netto i 42 sztuki tabletek E. zawierające 3,4-M. o łącznej ilości 12,66 grama netto, nie ulega wątpliwości, że ich ilość była znaczna, pozwalając na sporządzenie dużej ilości porcji mogących odurzyć dużą ilość osób. Nie zaistniały jakiekolwiek okoliczności wyłączające jego winę.

Wymierzając karę oskarżonemu K. P. kierowano się dyrektywami wymiaru kary wskazanymi w treści art. 53 kk, mając w szczególności na uwadze motywację i sposób zachowania się sprawy, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, stopień społecznej szkodliwości czynu, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, dostosowanie dolegliwości kary do stopnia winy, cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Dyrektywy te dzieli się na okoliczności obciążające i okoliczności łagodzące.

W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu zarzucanego oskarżonemu K. P., przy której Sąd kierował się wskazówkami wynikającymi z treści art. 115 § 2 kk. Wzięto zatem pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób
i okoliczności popełnienia czynów, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. Okolicznością obciążającą jest przede wszystkim rodzaj i ilość środków psychotropowych, albowiem oskarżony K. P. posiadał amfetaminę w łącznej ilości 387,6 grama netto i 42 sztuki tabletek E. zawierające 3,4 M. o łącznej ilości 12,66 grama netto. Nie można ich zatem uznać za środki o niewielkim stopniu oddziaływania, a ilości za niewielką. Na jego niekorzyść przemawia również uprzednia karalność (k. 232-233 - ostatnia karta karna), w tym za czyny o znacznym stopniu społecznej szkodliwości, za które wymierzono mu kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia ich wykonania. Tym samym oskarżony K. P. nie wyciągnął żadnych wniosków z zapadłych orzeczeń, ponownie wchodząc w konflikt z prawem. Podkreślić należy, że oskarżony K. P. nie liczył się z konsekwencjami popełnienia przestępstwa, myśląc tylko o szybkim i łatwym zarobku. Mimo iż miał możliwość uzyskania dochodów w inny sposób, to jednak zgodził się uczestniczyć w przestępczym procederze i spełniać rolę kuriera przewożącego środki psychotropowe. Niezależnie od posiadania bliskich, to jest konkubiny i jej dziecka, świadomie i dobrowolnie podjął ryzyko, wiedząc że może ponieść surowe konsekwencje. Ponadto dokonał tego niedługo po wyjściu na wolność, nie doceniając możliwości rozpoczęcia nowego etapu w swoim życiu i udowadniając, że nie zna innego sposobu postępowania jak przestępczy. Odnotować też należy, że oskarżony K. P. naprawdę nie zrozumiał naganności swojego postępowania, w swoich wyjaśnieniach podkreślając, że zostawił wystawiony i dał się wrobić. Wskazuje to na to, iż nie dostrzega, że to on zgodził się uczestniczyć w przestępczym procederze i to on ponosił związane z tym ryzyko, starając się przerzucić odpowiedzialność na innych. Nie można też zapominać, że został ujęty i zatrzymany po pościgu. Okolicznością łagodzącą jest jedynie przyznanie się do popełnienia zarzucanego mu czynu na etapie postępowania przygotowawczego i podtrzymanie tego stanowiska w postępowaniu sądowym, nie utrudniając go w jakikolwiek sposób. Sąd wziął również pod uwagę, że mimo wszystko stara się zmienić swoje życie, posiadając bliskich w postaci konkubiny i jej dziecka, z którymi zamieszkuje i którzy są dla niego ważni. Mimo wszystko zdaniem Sądu są widoki na to, że oskarżony K. P. trwale zmieni swoje postępowanie. Najpierw jednak powinien ponieść konsekwencje czynu, który popełnił.

Mając powyższe na uwadze, Sąd uznał, że karą właściwą dla oskarżonego K. P., skazanego na podstawie art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, będzie wymierzona na podstawie tego przepisu kara 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności. Zważywszy na okoliczność, że Sąd mógł mu wymierzyć karę pozbawienia wolności od roku do lat 10, orzeczonej kary, która jest zbliżona do dolnej granicy ustawowego zagrożenia nie można uznać za zbyt surową.

Biorąc pod uwagę, że oskarżony K. P. był wcześniej skazany na karę pozbawienia wolności i orzeczono wobec niego karę pozbawienia wolności przekraczającą rok, dopuszczając się zarzucanego mu czynu po dniu 1 lipca 2015 r., kiedy weszła w życie nowelizacja przepisów kodeksu karnego uniemożliwiająca w takiej sytuacji skorzystanie z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, orzeczono karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. Jednocześnie, na podstawie art. 63 § 1 kk, na poczet orzeczonej wobec oskarżonego K. P. kary pozbawienia wolności zaliczono czas tymczasowego aresztowania od dnia (...)r., godz. (...) do dnia (...)r.

Ponadto Sąd, na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, orzekł przepadek dowodów rzeczowych w postaci środków psychotropowych, opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) pod poz. 15-17, zarządzając ich zniszczenie. Biorąc pod uwagę, iż oskarżony K. P. popełnił czyn z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, a wskazany przepis przewiduje w takich sytuacjach obligatoryjny przepadek, należało zastosować powyższą instytucję.

Jednocześnie Sąd, na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 kpk, zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. M. kwotę 420 (czterysta dwadzieścia) złotych powiększoną o podatek od towarów i usług tytułem wynagrodzenia za udzieloną oskarżonemu K. P. pomoc prawną z urzędu. Powyższe wynika z § 2, § 3 i § 17 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

Dodatkowo Sąd, na podstawie art. 624 § 1 kpk, zwolnił oskarżonego K. P. od kosztów sądowych w całości, którymi obciążył Skarb Państwa. Biorąc pod uwagę, że utrzymuje się z prac dorywczych i uzyskuje nieregularne dochody, których wysokość nie jest znaczna, był przez dłuższy czas tymczasowo aresztowany i musi odbyć pozostałą część kary pozbawienia wolności, należało przyjąć, że obciążanie go tymi należnościami jest bezcelowe.