Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 października 2017 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 października 2017 r. w S.

odwołania R. Ż.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 6 czerwca 2017 r. Nr (...)

w sprawie R. Ż.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

I. zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonemu R. Ż. przysługuje prawo do emerytury od dnia 11 maja 2017 roku;

II. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. na rzecz R. Ż. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt: IV U 516/17

UZASADNIENIE

Decyzją z 6 czerwca 2017 r. znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił R. Ż. prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczony nie udowodnił, iż do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął 15-letni staż pracy w warunkach szczególnych, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Organ rentowy do pracy w warunkach szczególnych zaliczył ubezpieczonemu okresu zatrudnienia od 24.01.1986 r. do 31.12.1998 r. w Przedsiębiorstwie (...) Spółka z o.o. z wyłączeniem okresów zwolnień lekarskich po 14.11.1991 r. w wymiarze 12 lat, 11 miesięcy i 1 dnia.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył R. Ż. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu odwołania wskazał, że do pracy w warunkach szczególnych powinien mu zostać zaliczony również okres zatrudnienia w Spółdzielni Kółek Rolniczych w S. z siedzibą w Ż. od 16.06.1975 r. do 24.12.1985 r., gdzie pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy jako kierowca ciągnika (odwołanie k.1).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na przepisy prawa i uzasadnienie zawarte w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.2-4).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony R. Ż. w dniu 29 kwietnia 2017 r. ukończył 60-ty rok życia. W dniu 11 maja 2017 r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury. Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy w wymiarze 25 lat uzupełniony pracą w gospodarstwie rolnym, w tym 12 lat, 11 miesięcy i 1 dzień pracy w warunkach szczególnych jako okres zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) Sp. z o.o. od 24.01.1986 r. do 31.12.1998 r. z wyłączeniem zwolnień lekarskich (9 dni).

Z uwagi na brak wymaganego ustawą stażu pracy w warunkach szczególnych decyzją z 6 czerwca 2017 r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury (decyzja z 06.06.2017 r. k.22 akt emerytalnych ubezpieczonego).

R. Ż. od dnia 16 czerwca 1975 r. do dnia 24 grudnia 1985 r. był zatrudniony w Spółdzielni Kółek Rolniczych w S. z siedzibą w Ż. w pełnym wymiarze czasu pracy (świadectwo pracy k. 14 akt emerytalnych). Od dnia 16 czerwca 1975 r. do dnia 30 listopada 1983 r. R. Ż. pracował na stanowisku kierowcy ciągnika, natomiast od 1 grudnia 1983 r. do 24 grudnia 1985 r. odbywał zastępczą służbę wojskową pracując w (...)u w S. jako konserwator na węzłach cieplnych i przy remontach (zeznania ubezpieczonego k. 22v-23). Pracując jako kierowca ciągnika R. Ż. w okresie od wiosny do jesieni każdego roku wykonywał prace polowe zgodnie ze poleceniami dypozytora, natomiast w okresie zimowym tj. od listopada do marca jeździł ciągnikiem na wynajmie, gdyż (...) w S. z siedzibą w Ż. miał podpisane umowy z Zakładem (...) w S. i pracując jako kierowca ciągnika posypywał drogi solą i żwirem, wywoził ciągnikiem śnieg, odśnieżał chodniki ciągnikiem z pługiem, jeździł też np. po przyczepy do S.. Pracę na stanowisku kierowcy ciągnika ubezpieczony wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. W (...) byli też zatrudnieni pracownicy na stanowisku mechaników, którzy zajmowali się naprawami sprzętu rolniczego. Ubezpieczony nie wykonywał pracy mechanika. W przypadku awarii ciągnika, jeździł innym, gdyż spółdzielnia dysponowała ciągnikami zapasowymi przewidując takie sytuacje (zeznania świadków: J. F. k. 21v-22, C. M. k. 22, H. W. k.22 v, zeznania ubezpieczonego k. 22v-23, akta osobowe).

Ubezpieczony jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego i we wniosku z dnia 11 maja 2017 r. wniósł o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa (okoliczności niesporne, oświadczenia zawarte we wniosku o emeryturę -k.2).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie R. Ż. okazało się uzasadnione.

Zgodnie z art.184 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r. Nr 153, poz.1227 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art.32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy, tj. w dniu 1 stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl przywołanego wyżej art.32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art.27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z §4 ust.1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 25 lat mężczyzna), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z §2 ust.1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczony spełnia przesłankę wymaganego okresu pracy w warunkach szczególnych. Poza sporem pozostawało bowiem, że ubezpieczony osiągnął wymagany ustawą wiek z dniem 29 kwietnia 2017 r., spełnił przesłankę „ogólnego” stażu pracy, oraz złożył wniosek o przekazaniu środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym za pośrednictwem Zakładu na dochody budżetu państwa. Ubezpieczony podnosił, że posiada 15-letni okres zatrudnienia w warunkach szczególnych, gdyż oprócz stażu pracy uznanego przez organ rentowy w wymiarze 12 lat, 11 miesięcy i 1 dnia stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę jako kierowca ciągnika będąc zatrudnionym w Spółdzielni Kółek Rolniczych w S. z siedzibą w Ż..

Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe dało podstawy do ustalenia, że ubezpieczony w okresie od 16 czerwca 1975r. do 30 listopada 1983 r. w wymienionym zakładzie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę na stanowisku kierowcy ciągnika wykonując prace opisane w stanie faktycznym. Przeprowadzone przez sąd dowody z zeznań świadków: J. F. (k. 21v-22), C. M. (k. 22), H. W. (k.22 v), którzy pracowali razem z ubezpieczonym w tym okresie, z zeznań ubezpieczonego w charakterze strony oraz dokumentacja znajdująca się w aktach osobowych ubezpieczonego jednoznacznie dowodzi tego, że ubezpieczony w okresie od 16 czerwca 1975 r. do 30 listopada 1983 r. wykonywał tylko pracę na stanowisku kierowcy ciągnika. Sąd w całości obdarzył wiarygodnością w/w dowody.

Podsumowując Sąd uznał, iż ubezpieczony był zatrudniony na stanowisku kierowcy ciągnika w okresie od 16 czerwca 1975 r. do 30 listopada 1983 r. tj. przez 8 lat, 5 miesięcy i 14 dni. Praca na powyższym stanowisku stanowi pracę w warunkach szczególnych wymienioną w wykazie A, Dziale VIII, poz. 3 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Okres od 01.12.1983 r. do 24.12.1985r. nie został zaliczony, gdyż w tym okresie ubezpieczony odbywał zastępczą służbę poborowych w (...)u w S. na stanowisku konserwatora.

Podkreślić jednak należy, że skoro o zakwalifikowaniu pracy do pracy w warunkach szczególnych nie decyduje nazwa stanowiska, ale rodzaj wykonywanych czynności, to również fakt, iż zakład pracy nie wystawił ubezpieczonemu świadectwa pracy w warunkach szczególnych nie powoduje, iż nie wykonywał on pracy w tych warunkach.

W ocenie Sądu charakter pracy kierowcy ciągnika wykonującego wyłącznie transport oraz kierowcy ciągnika wykonującego w pewnych okresach wyłącznie transport, w innych zaś przemiennie transport i prace polowe nie różni się - polega bowiem na kierowaniu określonym pojazdem mechanicznym. Nadto praca polowa jest nawet bardziej uciążliwa, gdyż wykonywana jest w cięższych warunkach, gdyż towarzyszy tej pracy duży hałas w związku z pracą wykonywaną różnymi maszynami rolniczymi, większe drgania związane z wykonywaniem prac polowych na nierównych powierzchniach. Z tego też względu nie da się podzielić poglądu Sądu Najwyższego wyrażonego w wyrokach z dnia 23 lutego 2017 r., I UK 76/16 i z dnia 16.12.2016r., II UK 512/15 , iż wykonywanie przez kierowcę ciągnika prac innych niż transportowe - np. polowych, wyklucza zaliczenie takiego zatrudnienia do stażu pracy w warunkach szczególnych, gdyż nie są to prace wymienione w wykazie A dział VIII załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz. 43 ze zm.). Stanowisko Sądu Najwyższego nie zasługuje na aprobatę, również dlatego, że w wykazie A, Dziale VIII, poz. 3 oprócz pracy na stanowisku kierowcy ciągnika, wymienione zostały również praca kombajnisty i praca kierowcy pojazdów gąsiennicowych. Zważywszy na powyższe, z całą pewnością ustawodawcy chodziło o uznanie za pracę w warunkach szczególnych wykonywanie prac polowych wymienionymi pojazdami rolniczymi, w przeciwnym razie praca kombajnisty i kierowcy pojazdów gąsiennicowych nigdy nie byłaby uznana za prace w warunkach szczególnych, gdyż trudno sobie wyobrazić, aby kombajny i pojazdy gąsiennicowe jeździły w przedsiębiorstwach transportowych.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, że ubezpieczony na datę 1 stycznia 1999 r. udowodnił staż pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 21 lat, 4 miesięcy i 15 dni i w związku z powyższym spełnia wszystkie przesłanki do przyznania mu emerytury.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że R. Ż. przysługuje prawo do emerytury od 11 maja 2017 r. tj. od dnia w którym spełnił wszystkie przesłanki do przyznania tego prawa (dzień złożenia wniosku o przekazaniu środków zgromadzonych na rachunku OFE na dochody budżetu państwa). Na podstawie art. 98 § 1 i 3 kpc oraz § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 sierpnia 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. 2015, poz. 1804 ze zm.)

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w wyroku.