Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 października 2017r.

Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Marek Dziwiński

Protokolant: Aneta Bącal

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 października 2017r. w K.

sprawy z powództwa J. G. (1), P. G. (1)

przeciwko Č. A. z siedzibą w P. działającą przez (...) S.A. Oddział w Polsce z siedzibą w W.

o zapłatę

I  zasądza od strony pozwanej Č. A. z siedzibą w P. działającą przez (...) S.A. Oddział w Polsce z siedzibą w W. na rzecz powoda J. G. (1) kwotę 8.905,75 zł (słownie złotych: osiem tysięcy dziewięćset pięć i 75/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 04.05.2015r. do dnia zapłaty;

II  zasądza od strony pozwanej Č. A. z siedzibą w P. działającą przez (...) S.A. Oddział w Polsce z siedzibą w W. na rzecz powoda J. G. (1) kwotę 1.663,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

III  zasądza od strony pozwanej Č. A. z siedzibą w P. działającą przez (...) S.A. Oddział w Polsce z siedzibą w W. na rzecz powoda P. G. (1) kwotę 3.040,00 zł (słownie złotych: trzy tysiące czterdzieści i 00/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 04.05.2015r. do dnia zapłaty;

IV  dalej idące powództwo P. G. (1) oddala;

V  zasądza od strony pozwanej Č. A. z siedzibą w P. działającą przez (...) S.A. Oddział w Polsce z siedzibą w W. na rzecz powoda P. G. (1) kwotę 601,50 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

VI  przyznać biegłemu sądowemu D. G. od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze kwotę 499,42 zł tytułem wydatków na wynagrodzenie biegłego związane z jego stawiennictwem na rozprawie w dniu 11.10.2017r.;

VII  nakazuje zwrócić stronie pozwanej Č. A. z siedzibą w P. działającą przez (...) S.A. Oddział w Polsce z siedzibą w W. od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze kwotę 519,19 zł tytułem zwrotu niewykorzystanej zaliczki na biegłego;

VIII  nakazuje stronie pozwanej Č. A. z siedzibą w P. działającą przez (...) S.A. Oddział w Polsce z siedzibą w W. aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze kwotę 499,42 zł tytułem wydatków wyłożonych przez Skarb Państwa na koszty stawiennictwa biegłego sądowego D. G. na rozprawie w dniu 11.10.2017r.

Sygn. akt I C 1201/15

UZASADNIENIE

Powodowie J. G. (1) i P. G. (1) wnieśli, po ostatecznym sprecyzowaniu (k. 60-62), o zasądzenie od strony pozwanej Č. A. z siedzibą w P. działającą przez (...) S.A. Oddział w Polsce z siedzibą w W.:

1.  kwoty 8 905,75 zł tytułem odszkodowania za wypadek komunikacyjny na rzecz powoda J. G. (1) wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty,

2.  kwoty 4 040,00 zł, w tym zadośćuczynienia w kwocie 4 000,00 zł oraz odszkodowania w kwocie 40,00 zł, na rzecz powoda P. G. (1) wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty,

3.  zasądzenie na rzecz powoda J. G. (1) kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego w kwocie 1 200,00 zł,

4.  zasądzenie na rzecz powoda P. G. (1) kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego w kwocie 600,00 zł.

W uzasadnieniu powodowie wskazali, że w dniu 8.12.2014 r. P. G. (1), kierujący pojazdem marki O. (...), należącym do jego ojca J. G. (1), uległ wypadkowi samochodowemu z winy kierującego innym pojazdem, posiadającego ubezpieczenie OC u strony pozwanej. W wyniku kolizji uszkodzeniu uległ pojazd J. G. (1), natomiast P. G. (1) doznał obrażeń ciała w postaci skręcenia i naderwania odcinka szyjnego kręgosłupa. Powodowie podnieśli, że dochodzona na rzecz J. G. (1) kwota 8 905,75 zł stanowi różnicę między rzeczywistym kosztem naprawy uszkodzonego pojazdu, a wysokością świadczenia już wypłaconego. Powodowie wskazali, że za przyznaniem zadośćuczynienia za obrażenia ciała P. G. (1) w kwocie 4 000,00 zł przemawiają doznane przez niego urazy oraz długotrwale utrzymujący się ból. Zasadny jest również zwrot kosztu zakupu kołnierza w kwocie 40 zł.

W odpowiedzi strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od każdego z powodów na rzecz strony pozwanej kosztów procesu.

Strona pozwana w uzasadnieniu przyznała, że w wyniku kolizji z dnia 8.12.2014 r. z udziałem pojazdu należącego do J. G. (1) wypłaciła kwotę 10 447,00 zł tytułem odszkodowania za koszty naprawy pojazdu, która w pełni kompensuje szkodę i doprowadzi do przywrócenia stanu zniszczonego samochodu do stanu sprzed kolizji. Strona pozwana wskazała, że przedłożony przez powodów kosztorys jest dokumentem prywatnym i nie może być traktowany jako opinia biegłego sądowego, a koszty jej sporządzenia nie pozostają w związku ze zdarzeniem wyrządzającym szkodę. Strona pozwana przyznała, że odmówiła uznania roszczenia z tytułu zadośćuczynienia na rzecz P. G. (1), gdyż doszła do przekonania, że u powoda w wyniku kolizji nie doszło do powstania jakichkolwiek uszkodzeń ciała, rozstroju zdrowia lub krzywdy wymagającej kompensaty w dochodzonej pozwem wysokości. Strona pozwana wskazała, że zgłaszane przez powoda dolegliwości o niewielkim nasileniu oraz niewielkie zmiany w badaniach lekarskich wynikają ze zmian chorobowych odcinka kręgosłupa szyjnego przed dniem 8.12.2014 r. Ponadto strona pozwana podniosła, że nie ponosi odpowiedzialności za wydatki powoda związane z zakupem kołnierza, a odsetki – w razie uznania roszczenia za zasadne – powinny zostać zasądzone od dnia wydania wyroku.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 8 grudnia 2014 r. na drodze krajowej numer (...) w B. na ul. (...) doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzony został pojazd marki O. (...) należący do J. G. (1), w którym, jako pasażer, podróżował jego syn - P. G. (1). Sprawca zdarzenia ubezpieczony był u strony pozwanej w ramach ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych.

/okoliczności bezsporne/.

W skutek kolizji z 8 grudnia 2014 r. P. G. (1) doznał obrażeń ciała w postaci skręcenia i naderwania odcinka szyjnego kręgosłupa. Zalecono mu, aby nosił kołnierz ortopedyczny. P. G. (1) nosił kołnierz przez 2 tygodnie, który kupił za kwotę 40,00 zł. Wystawiono mu zwolnienie lekarskie w dniach od 16 do 31 grudnia 2014 r. Przyjmował leki przeciwbólowe przez ok. 2 miesiące.

/Dowód: dokumentacja medyczna k. 21-22, faktura nr (...) k. 23, zeznania powoda P. G. z dnia 11.10.2017 r. e-protokół rozprawy od 00:11:46 do 00:15:54/.

W ramach likwidacji szkody Ubezpieczyciel wypłacił tytułem odszkodowania za uszkodzenie auta na rzecz J. G. (1) kwotę 10 447,00 zł.

/okoliczności bezsporne/.

Ł. Z. sporządził na zlecenie J. G. (1) opinię techniczno – ekonomiczną, w której ustalono rzeczywisty koszt naprawy uszkodzonego pojazdu na kwotę 19 002,75 zł. Za wykonanie opinii J. G. (1) zapłacił 350,00 zł.

/Dowód: opinia techniczno-ekonomiczna k. 11-19, faktura VAT nr (...) k. 20/.

Pismem z dnia 21 stycznia 2015 r. powodowie wezwali stronę pozwaną do zapłaty m.in. dodatkowej kwoty 8 555,75 zł tytułem odszkodowania za uszkodzenie auta J. G. (1) oraz kwoty 4 000,00 zł zadośćuczynienia za krzywdę P. G. (1).

/Dowód: pismo z 21.01.2015 r. z akt szkodowych – płyta CD k. 56/.

Ubezpieczyciel odmówił wypłaty zgłoszonych roszczeń.

/okoliczność bezsporna/

Pozew został złożony w tut. Sądzie w dniu 04.05.2015 r.

/dowód: prezentata na pozwie k. 1/.

Koszt naprawy pojazdu J. G. (1) przy uwzględnieniu średnich stawek warsztatowych i cen części oryginalnych O wynosi 19 302,70 zł.

/dowód: opinia sądowa k. 77-112, opinia uzupełniająca k. 149-164, opinia ustna z 11.10.2017 r. e-protokół od 00:02:27 do 00:08:35/.

Sąd zważył co następuje:

Ustaleń stanu faktycznego dokonano przede wszystkim w oparciu o dokumentację lekarską P. G. (1), opinię prywatną i opinie sądowe, dokumentację znajdującą się w aktach szkodowych oraz zeznania P. G. (1). Autentyczność dokumentów nie budziła wątpliwości i nie była przez strony kwestionowana. Bezspornie strona pozwana ponosi co do zasady odpowiedzialność za normalne następstwa wypadku z dnia 8.12.2014 r. Spór zasadzał się o kwestie sposobu naprawienia uszkodzonego pojazdu J. G. (1) oraz oceny doznanych przez P. G. (1) obrażeń ciała pod kątem przyznania zadośćuczynienia.

Odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń wynikała z zawartej umowy ubezpieczenia. Zgodnie z przepisem art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. W myśl art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Według Kodeksu cywilnego związek przyczynowy istnieje jedynie wówczas, gdy w łańcuchu kolejnych przyczyn i skutków mamy do czynienia tylko z takimi przyczynami, które normalnie wywołują dane skutki (więcej w: Komentarz do art. 631 Kodeksu Cywilnego red. Gniewek 2017, wyd. 8/Zagrobelny, Legalis).

Pierwszą składową żądania pozwu stanowiło roszczenie J. G. (1) o naprawę uszkodzonego pojazdu w wysokości różnicy między kalkulacją z prywatnej opinii oraz sumą już wypłaconą przez Ubezpieczyciela z uwzględnieniem kosztów sporządzenia prywatnej opinii. Na zlecenie Sądu biegły z zakresu techniki samochodowej, kalkulacji warsztatowej inż. D. G. sporządził opinię sądową, w której przedstawił trzy warianty kosztów naprawy auta J. G. tj. w oparciu o naprawę przy użyciu części oryginalnych, przy użyciu części zamiennych klasy Q oraz części zamiennych klasy P, PJ i PT. Pojazd J. G. (1) marki O. (...) w chwili kolizji był pojazdem stosunkowo nowym, gdyż 5-letnim. Był to pojazd w typie sportowym, produkowanym w niewielkich ilościach. Nie był wcześniej naprawiany. Zastosowanie w takim przypadku zamienników części, nawet o wysokiej jakości, mogłoby mieć wpływ na estetykę pojazdu i powodowałaby spadek jego wartości. Zdaniem Sądu jedynie zastosowanie części oryginalnych o oznaczeniu O przywróci pojazd powoda do stanu sprzed szkody, a przy tym nie spowoduje wzrostu wartości pojazdu. Biegły określił koszt naprawy pojazdu w tym wariancie na kwotę 19 302,70 zł, która przewyższa żądanie powoda J. G. (1) w zakresie różnicy sumy już wypłaconej. Opinia prywatna okazała się być niezbędna do weryfikacji zasadności roszczenia, dlatego powodowi należy się zwrot kosztów poniesionych na jej sporządzenie. J. G. (1) udokumentował koszt tej kalkulacji w kwocie 350,00 zł przedstawiając fakturę nr (...). Opinia sądowa biegłego D. G. była wyczerpująca i jasna. Biegły uzupełnił opinię po wniesieniu zarzutów przez stronę pozwaną w piśmie z 13.06.2016 r. Strona pozwana pismem z 12.01.2017 r. wniosła zarzut, który został wcześniej wyjaśniony przez biegłego – określił on już bowiem kalkulację naprawy także dla wariantu z użyciem części zamiennych typu (...). Sąd uznał zatem, że należy oddalić wniosek o kolejne uzupełnienie opinii przez biegłego z zakresu techniki samochodowej.

Orzeczenie w zakresie odsetek oparte jest o treść przepisu art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zgodnie z którym zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Dochodzone pozwem roszczenia zostały zgłoszone stronie pozwanej w toku postępowania likwidacyjnego. Powodowie żądali odsetek od dnia wniesienia pozwu, który złożony został w dniu 4 maja 2015 r.

Biorąc pod uwagę wskazane przepisy prawne oraz powyższe rozważania, należało zasądzić od strony pozwanej na rzecz powoda J. G. (1) kwotę
8 905,75 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 04.05.2015 r. do dnia zapłaty, o czym orzeczono w punkcie I sentencji wyroku.

Drugą składową pozwu stanowiło żądnie powoda P. G. (1) o zasądzenie kwoty w łącznej wysokości 4 040,00 zł, przy czym domagał się on kwoty 4 000,00 zł zadośćuczynienia za doznane obrażenia ciała, oraz kwoty 40,00 zł odszkodowania za koszt zakupu kołnierza ortopedycznego. Podstawa prawna żądania zadośćuczynienia z powodu doznanych obrażeń ciała znajduje się w przepisach art. 444 i nast. k.c. W razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu (art. 444 § 1 k.c.). W wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę (art. 445 § 1 k.c.). Powód P. G. (1) przedstawił powypadkową dokumentację lekarską z (...) Centrum Medycznego sp. z o.o. w J. z 15 i 22 grudnia 2014 r., z której jednoznacznie wynika, że rozpoznano u niego skręcenie i naderwanie odcinka szyjnego kręgosłupa. Zalecono noszenie miękkiego kołnierza, wypisano zwolnienie lekarskie na łączny okres od 16 do 31 grudnia 2014 r. Prima facie doznane obrażenia, ich charakter, umiejscowienie, a także podane przez powoda dolegliwości bólowe, ich stopień, okres ich odczuwania – musiały powstać w skutek kolizji z dnia 8 grudnia 2014 r., za skutki której odpowiedzialność gwarancyjną ponosi Ubezpieczyciel. Strona pozwana wystąpiła z wnioskiem o dopuszczenie dowodu z opinii biegłych z zakresu rekonstrukcji wypadków oraz z zakresu medycyny sądowej. Zdaniem Sądu niezasadne było sięganie po opinię z dwóch powodów. Po pierwsze związek przyczynowy między kolizją a doznanymi u powoda obrażeniami jest na tyle oczywisty, że zbędne jest opiniowanie w tym zakresie. Po wtóre relacja czasowa między zdarzeniem szkodowym, a datą pierwszej konsultacji lekarskiej skłania do uznania, że P. G. (1) doznał opisanych urazów w wyniku wypadku. Powtórzenia wymaga stwierdzenie, że doznane przez powoda urazy, ich umiejscowienie, zgłaszane dolegliwości z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością powstały w następstwie kolizji z dnia 8.12.2014 r. Sąd zdecydował się przyznać zadośćuczynienie na rzecz P. G. (1) w kwocie 3 000,00 zł. Powód zgłaszał dolegliwości bólowe, przyjmował leki w celu ich załagodzenia. Przebywał także 2 tygodnie na zwolnieniu lekarskim, nosił kołnierz ortopedyczny, który niewątpliwie przeszkadzał mu w codziennym funkcjonowaniu. Z drugiej zaś strony doznane urazy nie pozostawiły u niego dużych, trwałych uszkodzeń ciała, nie korzystał także z zabiegów rehabilitacyjnych. Tak określona wysokość zadośćuczynienia, z jednej strony pozwoli powodowi zrekompensować przykre skutki wypadku, z drugiej zaś – nie spowoduje jego nadmiernego wzbogacenia. W myśl art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W związku z doznanymi przez P. G. następstwami obrażeń ciała pozostają poniesione przez niego wydatki na zakup zaleconego kołnierza ortopedycznego, który powód zakupił za kwotę 40,00 zł, co udokumentował fakturą numer (...). Powyższe motywy skłoniły Sąd do zasądzenia od strony pozwanej na rzecz powoda P. G. (1) kwoty 3 040,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 4.05.2015 r. do dnia zapłaty oraz do oddalenia dalej idącego powództwa P. G. (1), o czym orzeczono punktach III i IV wyroku.

Orzeczenie o kosztach znajdujące się w punkcie II sentencji, znajduje oparcie w regule wynikającej z art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie z którą strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Na koszty powoda J. G. (1) składa się opłata sądowa w wysokości 446,00 zł, koszty zastępstwa prawnego w wysokości 1 200,00 zł, a także opłata skarbowa od pełnomocnictwa. Łącznie – 1663,00 zł.

W zakresie roszczenia powoda P. G. (1), o kosztach procesu orzeczono w oparciu o regułę wzajemnego zniesienia i rozdzielenia. Zgodnie z przepisem art. 100 zd. 1 k.p.c. w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Powód wygrał sprawę w 75 %, przegrał – 25 %. Odwrócone proporcje odnoszą się do strony pozwanej. Po dokonaniu wzajemnych rozliczeń powodowi P. G. (1) należała się kwota 601,50 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, o czym orzeczono w punkcie V wyroku.

Biegły D. G. stawił się na rozprawę w dniu 11 października 2017 r., na której złożył opinię uzupełniającą. Przedstawił przy tym rachunek na kwotę 499,42 zł, w którym liczył koszty wynagrodzenia i dojazdu. Zdaniem Sądu biegłemu należało przyznać wynagrodzenie i zwrócić koszty dojazdu w kwocie wskazanej rachunkiem, o czym orzeczono w punkcie VI sentencji. Kwotę tę przyznano biegłemu ze środków Skarbu Państwa.

Opinia uzupełniająca była przydatna w rozstrzyganiu o roszczenie J. G. (1), które w całości, na jego rzecz, zostało zasądzone. Koszty biegłego powinny zatem obciążyć stronę pozwaną. Na podstawie art. 113 ust 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w danej instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Na podstawie powołanego przepisu, w związku z art. 98§1 k.p.c., należało nakazać stronie pozwanej, aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze kwotę 499,42 zł tytułem wydatków wyłożonych tymczasowo na koszty stawiennictwa biegłego. Takie rozstrzygnięcie znajduje wydźwięk w punkcie VIII wyroku.

Na rachunku Sądu pozostała do zwrotu nadpłata z zaliczek na biegłego w wysokości 519,19 zł. Wpłaty były dokonywane przez stronę pozwaną - Č. A. z siedzibą w P. działającą przez (...) S.A. Oddział w Polsce z siedzibą w W. – dlatego należało tę sumę zwrócić wpłacającemu, o czym orzeczono w VII punkcie wyroku. Do takiego rozstrzygnięcia obligowała dyspozycja przepisu art. 84 uksc.