Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 marca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu V Wydział Gospodarczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2017 r. w Toruniu

na rozprawie

sprawy z powództwa D. R. (1)

przeciwko M. D. (1)

o zapłatę

I. Zasądza od pozwanego M. D. (1) na rzecz powódki D. R. (1) kwotę 8.610 zł (osiem tysięcy sześćset dziesięć złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 3 czerwca 2015r. do dnia zapłaty.

II. Zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 1.517 zł (tysiąc pięćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt: V GC 47/16

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 14 marca 2017 roku

Powódka D. R. (1) w dniu 28 czerwca 2015 roku złożyła pozew do tut. Sądu przeciwko M. D. (1) o zapłatę. Wniosła o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kwoty 8.610 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 3 czerwca 2015 roku i zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazała, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pozwany zamówił u powódki w dniu 13 maja 2015 roku wykonanie i montaż toalety wolnostojącej za cenę 57.810 zł brutto. Pozwany tytułem ceny zapłacił dwie raty w łącznej kwocie 49.200 zł. Powódka nadmieniła, iż wywiązała się z zawartej umowy, w związku z czym wystawiła fakturę VAT nr (...) na trzecią ratę w kwocie 8.610 zł brutto z terminem płatności 2 czerwca 2016 roku. Pozwany nie uiścił pozostałej do zapłaty ceny w umówionym terminie, więc powódka pismem z dnia 10 czerwca 2015 roku wezwała pozwanego do zapłaty należności. Do dnia wniesienia powództwa pozwany nie uregulował należności.

Sąd Rejonowy w Toruniu V Wydział Gospodarczy w dniu 21 października 2015 roku wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym nakazał pozwanemu M. D. (1) aby zapłacił na rzecz powódki D. R. (1) kwotę 8.610 zł wraz
z odsetkami ustawowymi od dnia 3 czerwca 2015 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 1.292 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Pozwany M. D. (1) w ustawowym terminie wniósł sprzeciw od wydanego
w sprawie nakazu zapłaty zaskarżając nakaz w całości i wnosząc o oddalenie powództwa oraz zwrot kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwany wskazał, iż nie przyjął i nie zaksięgował wystawionej przez powódkę faktury VAT nr (...) płatnej przelewem z terminem wymagalności do dnia
2 czerwca 2015 roku, ponieważ uregulował on należność w kwocie 8.610 zł na podstawie wystawionej wcześniej przez powódkę faktury VAT nr (...) z dnia 2 czerwca 2015 roku opiewającą na tę samą kwotę 8.610 zł. Pozwany wskazał, iż przekazał tą kwotę osobiście przedstawicielowi powódki W. R. w dniu 2 czerwca 2015 roku
w obecności świadków J. D. (1) i K. C. i na tej podstawie otrzymał w tym samym czasie fakturę VAT nr (...) z dnia 2 czerwca 2015 roku z potwierdzeniem jej zapłaty w formie gotówki. Pozwany nadmienił, że gdyby nie zapłacił za dostarczoną toaletę, powód nie zostawiłby jej na terenie budowy, a o wystawieniu faktury (...) roku dowiedział się dopiero z dniem doręczenia nakazu zapłaty.

Powódka D. R. (1) w odpowiedzi na sprzeciw zakwestionowała podniesiony przez pozwanego zarzut spełnienia świadczenia twierdząc, iż na żadnym etapie nie otrzymała zapłaty kwoty 8.610 zł. Nadto wskazała, iż W. R. nie jest pracownikiem ani przedstawicielem powódki, a nadto pozwany nie przedłożył żadnego pokwitowania na dowód spełnienia świadczenia. Powódka wskazała, że pozwanemu nie zostały przekazane klucze do toalet, jak i dokument gwarancji i dokumentacja techniczno-rozruchowa, które powódka przekazuje z chwilą pełnego rozliczenia jej wynagrodzenia, co przemawia za tym,
iż pozwany nie uiścił pełnego wynagrodzenia.

Sąd ustalił, co następuje :

M. D. (1) (...) zamówił u D. R. (1) (...) toaletę wolnostojącą wraz z wyposażeniem. Należność za wykonanie przedmiotu zamówienia została ustalona na kwotę 47.000 zł + 23% VAT tj. 57.810 zł brutto, która miała zostać zapłacona w następujący sposób: pierwsza rata w formie przedpłaty w kwocie 24.600 zł brutto w terminie do dnia 13 maja 2015 roku; druga rata w kwocie 24.600 zł brutto płatną do dnia 18 maja 2015 roku; trzecia rata w kwocie 8.610 zł brutto w dniu dostawy i montażu toalety oraz akceptacji Konserwatora Zabytków na podstawie wystawionej faktury VAT. Termin realizacji został określony do dnia 30 maja 2015 roku.

(okoliczność bezsporna, nadto dowód: zamówienie z dnia 13 maja 2015 roku, k. 9; potwierdzenie przyjęcia zamówienia z dnia 13 maja 2015 roku, k. 45; wydruk
z centralnej ewidencji i informacji o działalności gospodarczej, k. 7-8.)

D. R. (1) (...) w dniu 13 maja 2015 roku wystawiła fakturę VAT nr (...) na kwotę24.600 zł tytułem „zaliczki na zakup toalety publicznej według zamówienia”. Faktura została opłacona przez M. D. (1) w dniu 14 maja 2015 roku.

W dniu 18 maja 2015 roku D. R. (1) (...) wystawiła fakturę VAT nr (...) na kwotę 24.600 zł tytułem „zaliczki II rata na zakup toalety publicznej według zamówienia”. Faktura została opłacona przez M. D. (1) w dniu 19 maja 2015 roku.

(dowód: faktura VAT nr (...), k. 46; potwierdzenie wykonania operacji bankowej, k. 49; faktura nr (...), k. 47)

W dniu 2 czerwca 2016 roku nastąpił montaż toalety publicznej w S..
W protokole odbioru zaznaczono, iż odbierający M. D. (1) wnosi zastrzeżenia odnośnie wykonawstwa, a odbiór przedmiotu zamówienia nastąpi po usunięciu usterek. Klucze do toalet, dokument gwarancji i dokumentacja techniczno-rozruchowa nie zostały przekazane odbiorcy. M. D. (1) otrzymał jeden klucz od toalety.

D. R. (1) w dniu 2 czerwca 2015 roku wystawiła fakturę VAT nr (...) na kwotę 8.610 zł. W fakturze zostało określone, że zapłata zostanie dokonana gotówką
w terminie 2 czerwca 2015 roku. W polu do zapłaty: została wskazana kwota 8.610,00 zł. Na fakturze widnieje zastrzeżenie, że do czasu zapłaty towar pozostaje własnością sprzedawcy. Faktura nie została opłacona przez M. D. (1).

(dowód: faktura VAT nr (...) z dnia 2 czerwca 2015 roku, k. 48; zeznania świadka W. R., k. 98-99; zeznania powódki D. R. (1), k. 136-137; protokół z odbioru i przekazania z dnia 2 czerwca 2015 roku, k. 140; zeznania świadka E. R., k. 147-148 )

W dniu 9 -13 czerwca 2015 roku M. D. (1) zwracał się do D. R. (1)
z wnioskiem o poprawę usterek i braków w toalecie. Wskazywał, iż zgodnie z zamówieniem, odbioru końcowego powinien dokonać Konserwator Zabytków oraz, że po usunięciu usterek oczekuje zgłoszenia toalety do odbioru i dostarczenia akceptacji Konserwatora Zabytków

(dowód: korespondencja e-mail z dnia 9 czerwca 2015 roku, k. 54-55; korespondencja e-mail z dnia 15 czerwca 2015 roku, k. 56-57; pismo z dnia 15 czerwca 2015 roku, k. 63; pismo z dnia 19 czerwca 2015, k. 65.)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o zeznania świadka W. R., E. R., zeznania powódki D. R. (1); przedłożone przez strony postępowania dokumenty tj. zamówienie z dnia 13 maja 2015 roku, potwierdzenie przyjęcia zamówienia z dnia 13 maja 2015 roku, wydruk z centralnej ewidencji i informacji o działalności gospodarczej, fakturę VAT nr (...), potwierdzenie wykonania operacji bankowej, fakturę nr (...), fakturę VAT nr (...) z dnia 2 czerwca 2015 roku, protokół z odbioru i przekazania z dnia 2 czerwca 2015 roku, korespondencje e-mail
z dnia 9 czerwca 2015 roku, korespondencje e-mail z dnia 15 czerwca 2015 roku, pismo z dnia 15 czerwca 2015 roku, pismo z dnia 19 czerwca 2015. Strony nie podważały wiarygodności przedłożonych do sprawy dokumentów, a również Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania ich autentyczności.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków W. R. i E. R., co do przebiegu zdarzeń, jaki miał miejsce w dniu dokonywania montażu toalety, w którym to dniu doszło do spotkania stron i uzgodnienia w przedmiocie rozliczenia się z pozostałej części wynagrodzenia za wykonane prace, odmawiając jednocześnie wiarygodności zeznaniom J. D. (2) i K. C.. W pierwszej kolejności należy wskazać,
iż zeznania wyżej wskazanych świadków są sprzeczne co do okoliczności związanych
z przekazaniem pieniędzy: J. D. (2) twierdzi, iż pieniądze zostały przeliczone,
a K. C. zeznała, iż pieniądze liczone nie były. Nadto zarówno świadek J. D. (2) jak i K. C. wskazały, że pieniądze zostały przekazane E. R., podczas gdy pozwany twierdził w sprzeciwie, iż przekazał je W. R.. W ocenie Sądu mało jest wiarygodne, by pozwany godził się zapłacić powódce resztę wynagrodzenia w sytuacji, gdy podczas odbioru zgłoszone zostały usterki
i zastrzeżenia dotyczące jakości wykonanych prac, a odbiór uzależniony został od poprawienia wskazanych uchybień. Oceniając wiarygodność zeznań świadków Sąd wziął pod uwagę również to, że pozwany zarzucając powódce cały szereg uchybień i wad w wykonaniu toalety, wskazując na poniesienie znacznych kosztów na ich usunięcie, nie wystąpił do powódki z roszczeniami z tym związanymi. Pozwala to przypuszczać, że brak zapłaty ostatniej raty miał rekompensować ewentualnie poniesione koszty poprawek.

Sąd dał wiarę również zeznaniom powódki D. R. (1), bowiem jej zeznania były wewnętrznie spójne, jasne oraz precyzyjne, a ponadto znajdowały potwierdzenie
w pozostałym zgromadzonym materiale dowodowym. Nadto Sąd pominął dowód
z przesłuchania pozwanego, bowiem nie stawił się na termin rozprawy pomimo wezwania.

W niniejszej sprawie strony zgodnie oświadczyły, że pozwany M. D. (2) zamówił
u powódki D. R. (2) toaletę wolnostojącą, której montaż i odbiór odbył się w dniu
2 czerwca 2015 roku. Powódka niniejszym pozwem żądała zapłaty kwoty 8.610 zł tytułem ostatniej raty za wykonaną toaletę, zgodnie z fakturą VAT (...) z dnia 2 czerwca 2015 roku, która miała zostać zapłacona w dniu odbioru toalety. Pozwany z kolei odmawiał zapłaty przedmiotowej kwoty wskazując, iż faktura VAT nr (...) została już przez niego uregulowana w dniu 2 czerwca 2015 roku przy montowaniu toalety.

Przechodząc do merytorycznej oceny powództwa, w ocenie Sądu jest ono w pełni uzasadnione. Strony łączyła umowa o dzieło, uregulowana w art. 627 k.c., który precyzuje,
iż w umowie o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. W niniejszej sprawie D. R. (1) zobowiązała się do wykonania toalety wolnostojącej, a M. D. (1) zobowiązał się do zapłaty wynagrodzenia. Bezsporne było, iż pozwany nie odstąpił od zawartej umowy,
a kwestia prawidłowości wykonanych przez powódkę prac nie była przedmiotem oceny sądu, bowiem pozwany nie zgłaszał żadnych związanych z tym roszczeń, powołując się jedynie na fakt zapłaty dochodzonego roszczenia. Mimo zarzutu pozwanego, że wystawiona faktura nr (...) z dnia 2 czerwca 2015 roku została już opłacona, pozwany nie udowodnił swoich twierdzeń. Wskazany w fakturze sposób zapłaty – gotówka, nie jest jednoznaczny
z otrzymaniem gotówki, a jedynie precyzuje w jakiej formie zapłata ma zostać dokonana. Na fakturze pod tak określonym sposobem zapłaty przy kwocie faktury znajduje się treść: „do zapłaty”, co w przypadku dokonania zapłaty byłoby zbędne bądź opatrzone dodatkową adnotacją „zapłacono”. Nadto na fakturze widnieje zastrzeżenie, iż do czasu zapłaty za towar pozostaje on własnością sprzedawcy. Tym samym przedłożona przez pozwanego faktura, nie stanowi dowodu na uregulowanie przez niego należności, bowiem nie wynika to z jej treści. Pozwany nie przedłożył żadnego pokwitowania za rzekomo wpłacone pieniądze, a zeznania świadków J. D. (2) i K. C. zostały uznane przez Sąd za niewiarygodne.

W myśl art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Zgodnie z art. 232 zd. 1 k.p.c. strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Oznacza to, iż zgodnie
z zasadą kontradyktoryjności ciężar dowodu spoczywa na stronach postępowania cywilnego. To one, a nie sąd, są wyłącznym dysponentem toczącego się postępowania i one wreszcie ponoszą odpowiedzialność za jego wynik. Strona, która nie przytoczyła wystarczających dowodów na poparcie swoich twierdzeń, ponosi ryzyko niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia, o ile ciężar dowodzenia co do tych okoliczności na niej spoczywał, zaś sąd powinien wyciągnąć ujemne konsekwencje z braku udowodnienia faktów przytoczonych na uzasadnienie żądań lub zarzutów (...)). W niniejszej sprawie pozwany M. D. (1) nie udowodnił, iż kwota wynikająca z faktury nr (...) z dnia 2 czerwca 2015 roku została przez niego zapłacona. Wprost przeciwnie, z zeznań świadków E. R.
i W. R. jednoznacznie wynika, że w dniu 2 czerwca 2015 roku pozwany nie przekazał powódce spornej kwoty.

Mając powyższe na względzie Sąd zasądził od pozwanego M. D. (1) na rzecz powódki D. R. (1) kwotę8.610zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia
3 czerwca 2015 roku do dnia zapłaty.

O odsetkach orzeczono zgodnie z art. 481 k.c., który stanowi, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. W niniejszej sprawie termin płatności kwoty 8.610 zł został precyzyjnie określony w wystawionej fakturze na dzień
2 czerwca 2015 roku, a więc początkowy termin naliczenia odsetek przypada na dzień
3 czerwca 2015 roku.

Odnośnie kosztów orzeczono zgodnie z art. 98 §1 i 3 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W niniejszej sprawie stroną przegrywająca w sprawie jest pozwany i to on został zobowiązany do zwrotu kosztów postępowania stronie powodowej. Na koszty niniejszego postępowania składa się opłata od pozwu w kwocie 300 zł ustalona zgodnie z art. 28 pkt 4 ustawy o kosztach sądowych
w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005 r. (Dz.U. Nr 167, poz. 1398) tj. z dnia 21 kwietnia 2016 r. (Dz.U. z 2016 r. poz. 623) oraz koszty zastępstwa procesowego w kwocie 1.200 zł ustalone zgodnie z §6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu z dnia 28 września 2002 r. (Dz.U. Nr 163, poz. 1349) tj.
z dnia 25 lutego 2013 r. (Dz.U. z 2013 r. poz. 490) wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł. Łączne koszty postępowania wyniosły zatem 1.517 zł.