Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 08 czerwca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – SSR Tomasz Zieliński

Protokolant – sekr. Anna Rogojsza, Oksana Mądra,

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w G.– Janusza Wałach, Urszuli Bolik,

po rozpoznaniu w dniu 04.03.2016 r., 07.04.2016 r., 13.09.2016 r., 18.10.2016 r., 22.11.2016r., 22.12.2016 r., 07.02.2017 r., 07.04.2017 r., 26.05.2017 r. sprawy

1. K. S.

urodz. (...). r. w C.

syna H. i K. z d. W.

oskarżonego o to, że:

I.  W okresie od dnia 21 lipca 2014r. do dnia 22 lipca 2014r. w m. P. gm. M. i w W. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wspólnie i w porozumieniu z inna osobą po uprzednim wprowadzeniu pracownika banku co do tożsamości podając się za K. Z. (1) i posługując się jego danymi osobowymi, wygenerował rachunek bankowy nr (...) w (...) Banku SA Oddział w W. na osobę K. Z. (1), a następnie posługując się wymienionym rachunkiem bankowym w toku czynności weryfikacyjnych związanych z ubieganiem się o pożyczki w innych podmiotach gospodarczych po zalogowaniu się na oficjalnych stronach firm pożyczkowych oraz posługując się danymi osobowymi K. Z. (1) oraz wskazując fałszywe miejsce zatrudnienia wymienionego, zawarł za pośrednictwem systemu informatycznego posługując się danymi wymienionego umowy o pożyczkę doprowadzając udzielające pożyczki podmioty gospodarcze do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w wysokości udzielonych pożyczek, których następnie nie podjął się spłaty , a mianowicie:

-

w dniu 21.07.2014r. zawarł umowę pożyczki nr (...) w wysokości 600 zł na okres 30 dni z (...) Sp. z o. o. w W.,

-

w dniu 22.07.2014r. zawarł umowę pożyczki nr (...) w wysokości 300zł na okres 20 dni z V. Sp. z o. o. w W.,

-

w dniu 22.07.2014r. zawarł umowę pożyczki krótkoterminowej w wysokości 500zł z L.. pl. (...). z o. o. w W.,

-

w dniu 22.07. 2014r. zawarł umowę pożyczki nr (...) w wysokości 200zł na okres 30 dni z F. Bank (...) w Polsce,

działając na szkodę tych podmiotów i doprowadzając do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie ogólnej 1.600zł przy czym zarzucanego mu czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy kary pozbawienia wolności będąc skazanym za umyślne przestępstwo podobne,

tj. o czyn z art. 286§1kk w zw. z art. 12kk w zw. z art. 64§1kk

2. K. L.

urodz. (...) w S.

córki H. i D. z d. A.

oskarżonej o to, że:

II.  W okresie od dnia 18 lipca 2014r. do dnia 21 lipca 2014r. w m. P. gm. M., T. i w W. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wspólnie i w porozumieniu z inną osobą po uprzednim wprowadzeniu pracownika banku co do tożsamości podając się za K. Z. (1) i posługując się jego danymi osobowymi, wygenerowała rachunek bankowy nr (...) w (...) Banku (...) SA w T. na osobę K. Z. (1), a następnie posługując się wymienionym rachunkiem bankowym w toku czynności weryfikacyjnych związanych z ubieganiem się o pożyczki w innych podmiotach gospodarczych po zalogowaniu się na oficjalnych stronach firm pożyczkowych oraz posługując się danymi osobowymi K. Z. (1) oraz wskazując fałszywe miejsce zatrudnienia wymienionego, zawarła za pośrednictwem systemu informatycznego posługując się danymi wymienionego umowy o pożyczkę doprowadzając udzielające pożyczki podmioty gospodarcze do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w wysokości udzielonych pożyczek, których następnie nie podjęła się spłaty , a mianowicie:

-

w dniu 19.07.2014r. zawarła umowę pożyczki nr (...) w wysokości 750 zł z W.. pl (...). z o. o. w W.,

-

w dniu 21.07.2014r. zawarł umowę pożyczki odnawialnej w wysokości 1400zł z (...). Sp. z o. o. w W.,

działając na szkodę tych podmiotów i doprowadzając do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie ogólnej 2.150 zł .

tj. o czyn z art. 286§1kk w zw. z art. 12kk

III.  W dniu 19 lipca 2014r. w m. W. i w W. w wykonaniu z góry powziętego zamiaru z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, po zalogowaniu się na oficjalnej stronie firmy pożyczkowej (...) Sp. z. o. w W. oraz posługując się danymi osobowymi L. F. (1), usiłowała zawrzeć za pośrednictwem systemu informatycznego posługując się danymi wymienionego umowę o pożyczkę w wysokości 1400zł i doprowadzić wymienioną Spółkę do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, lecz zamierzonego celu nie osiągnęła z uwagi na czynności weryfikacyjne i odmowę udzielenia pożyczki z uwagi na brak wymaganej opłaty w wysokości 0,01zł

tj. o czyn z art. 13§1kk w zw. z art. 286§1kk

1.  Oskarżonych K. S. i K. L. uniewinnia od popełnienia czynów zarzucanych im aktem oskarżenia zaś kosztami postępowania na podstawie art. 632 pkt 2 kpk obciąża Skarb Państwa.

2.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. W. O. tytułem wynagrodzenia za obronę oskarżonego K. S. wykonywaną z urzędu kwotę 1.512,00 zł powiększoną o kwotę 347,76 zł stanowiącą 23% podatek VAT tj. łącznie 1.859,76 (jeden tysiąc osiemset pięćdziesiąt dziewięć 76/100) zł.

3.  Na podstawie art. 230§2kpk nakazuje zwrócić P. P. S.A. Biuro (...) w K. zabezpieczony, jako dowód rzeczowy oryginał dowodu wpłaty z dnia 18.07.2014 r. przechowywany na k. 299 akt.

Sygn. akt IIK 263/15

UZASADNIENIE

Na podstawie wyników rozprawy głównej sąd ustalił i zważył, co następuje:

W dniu 18 lipca 2014 roku pracownik Banku (...) Oddział w T. R. G. (1) około godz. 14:00 w związku z tym, że był zajęty nie odebrał połączenia od osoby telefonującej z nr (...) na jego telefon służbowy. Nieustalony mężczyzna po chwili zatelefonował ponownie tym razem do pracującej z nim w tym samym pokoju D. R., która odebrała połączenie. Podczas rozmowy podał, iż nazywa się K. Z. (1) i zapytał o warunki, które musi spełnić w celu założenia rachunku bankowego oraz do której godziny ich oddział jest otwarty. Po uzyskaniu informacji, że do godz. 17:00 poinformował D. R., że pracuje do godz. 18:00 i zwrócił się z prośbą o możliwość założenia rachunku bankowego po godzinach pracy banku. Nie chcąc stracić klienta, który dodał, że przyjdzie jeszcze tego samego dnia z innymi osobami poinformowała go, że założeniem rachunku zajmie się jej kolega R. G. (1) oraz że specjalnie zostanie w tym celu po godzinach pracy. Podała mu również nr telefonu, pod którym może się z nim skontaktować. Około godz. 15:00 R. G. (1) odebrał połączenie od mężczyzny, który twierdząc, że nazywa się K. Z. (1) poinformował go, iż dzwoni w sprawie założenia rachunku bankowego. Tym razem telefonował on z nr (...) i podał dane w postaci miejsca zamieszkania, serii i numeru dowodu osobistego, numery PESEL oraz nazwiska rodowego matki niezbędne do zawarcia umowy rachunku. Dane te R. G. (1) wprowadził do systemu elektronicznego, który automatycznie wygenerował dwa rachunki pocztowe konto standardowe nr (...) oraz pocztowe konto oszczędnościowe nr (...). Przekazał również dzwoniącej osobie, że ma stawić się około godz. 18:00 z dowodem osobistym w celu podpisania umowy. Mężczyzna ten przed zakończeniem rozmowy zapytał go jeszcze o to czy może już teraz podać nr rachunku, jaki zostanie mu przyznany, gdyż jak twierdził tego samego dnia miał otrzymać przelew od pracodawcy. R. G. (1) poinformował go, że po wprowadzeniu danych otrzyma projekt umowy, w którym będzie wskazany nr rachunku i wówczas przekaże go. W związku z tym umówili się na telefon za kilka minut i gdy mężczyzna ten zadzwonił podał mu nr rachunku z wygenerowanego przez system projektu umowy oraz przypomniał, że będzie na niego czekał w godzinach od 18:00 do 19:00. Tego samego dnia na rachunek nr (...) osoba podająca się za M. N. zamieszkałego (...)-(...) K. ul. (...) dokonała w Urzędzie Pocztowym (...) wpłaty 15 zł wskazując, jako odbiorcę K. Z. (1) zamieszkałego (...)-(...) M. (...), na którego założono ten rachunek. Przed godziną 18:00 nieustalony mężczyzna ponownie zadzwonił do R. G. (1). Tym razem poinformował go, że nie będzie mógł przyjść i w związku z tym umówili się na poniedziałek 21 lipca 2014 roku w godzinach pomiędzy 17:00 a 18:00. Swoje przyjście o umówionej w piątek godzinie potwierdził w dniu 21.07.2014 r. dzwoniąc około godz. 9.00. Następnie w godzinach popołudniowych zadzwonił jeszcze raz informując R. G. (1), że przyjdzie jednak w dniu 22.07.2014 r., w którym również nie pojawił się (dowód: zeznania R. G. (1) k. 206-208 i k. 281-282, Ż. A. (1) k. 211-212 i k. 284-285; pismo Poczty Polskiej k. 298a; dowód wpłaty k. 299).

Projekt umowy rachunku bankowego na rzecz K. Z. (1) został wygenerowany na podstawie jego danych osobowych w posiadanie, których weszła nieustalona osoba w okolicznościach, których również nie zdołano ustalić. W dniu 19.07.2014 r. o godz. 9:47:36 nieustalona osoba po zalogowaniu się na stronie internetowej (...) firmy (...) pl (...). z o.o. z siedzibą w W. z komputera o nr IP (...) wypełniła formularz wniosku o pożyczkę w kwocie 750,00 zł, w którym jako pożyczkobiorcę wskazała K. Z. (1) oraz jego dane w postaci serii i nr dowodu osobistego A. (...), nr PESEL (...), adresu zameldowania i jednocześnie do korespondencji (...) (...)-(...) M., miejsca zatrudnienia w nieistniejącym zakładzie (...) z siedzibą w M. przy ul. (...), nr telefonu pracodawcy +48 (...), nr telefonu do kontaktu +48 (...), z którego dzwonił również nieustalony mężczyzna do Banku (...) w celu założenia rachunku oraz adresu email (...) Dla celów zwianych z weryfikacją na wskazane konto osoba występująca z wnioskiem o pożyczkę z rachunku wygenerowanego w Banku (...) 0001 dzień wcześniej, na który w tym celu wpłacono kwotę 15,00 zł przelała na wskazany rachunek firmy (...) pl kwotę 10 gr. Po pozytywnej weryfikacji zawarto z K. Z. (1) elektronicznie umowę pożyczki kwoty 750,00 zł z terminem spłaty do dnia 31.07.2014 r., którą przelano na wskazany we wniosku nr rachunku (...) (dowód: zeznania A. J. (1) k. 231-232, k. 244-245, K. Z. (1) k. 611-612 i k. 2-3 w części odczytanej w trybie art. 391§1kpk, A. Z. k. 600v oraz k. 47v w części odczytanej w trybie art. 391§1kpk; pismo K. Z. (1) do Banku (...) k. 10; potwierdzenie wydania karty płatniczej w Banku (...) k. 12; notatka urzędowa k. 114; wydruk ze strony internetowej Ewidencji Działalności Gospodarczej k. 115; informacja dotycząca dostawy Internety k. 82-83; pismo W. pl k. 48; odpis umowy k. 121-125, k. 234-238, k. 247-251).

W dniu 19.07.2014 r. o godz. 10:54:46 nieustalona osoba po zarejestrowaniu się na stronie internetowej firmy (...) Sp. z o.o. z/s w W. złożyła z komputera o adresie IP (...) wniosek o pożyczkę w kwocie 1.400,00 zł. We wniosku, jako pożyczkobiorcę wskazano K. Z. (1) oraz jego dane w postaci: serii i nr dowodu osobistego A. (...), nr PESEL (...), adresu zameldowania (...) (...)-(...) M., nr telefonu +48 (...), z którego dzwonił również nieustalony mężczyzna do Banku (...) w celu założenia rachunku, adresu email (...) i nr rachunku (...), z którego przelano na wskazany nr rachunku dla celów związanych z weryfikacja kwotę 1 gr. Umowę pożyczki zawarto z K. Z. (1) elektronicznie w dniu 21.07.2014 r. zaś kwotę 1.400,00 zł, którą miał spłacić w terminie 30 dni tj. do dnia 20.08.2014 r. przelano na wskazany we wniosku rachunek w Banku (...) (dowód: zeznania P. S. (1) k. 72-73, k. 267-269, K. Z. (1) j/w; pismo V. pl k. 53-54; informacja dotycząca dostaw Internetu k. 82-83; odpis dokumentacji przedłożonej przez K. Z. k. 13-28; zawiadomienie k. 66).

W dniu 22.07.2014 r. R. G. (1) w godzinach popołudniowych w związku z tym, że nie stawił się w celu podpisania umowy rachunku mężczyzna, który podał dane K. Z. (1) postanowił skontaktować się z nim dzwoniąc pod nr (...), z którego telefonował on do niego. Podjął kilka prób połączenia jednak żadnego nie odebrano. Ostatecznie zdecydował się sprawdzić czy na podanym przez niego nr rachunku wykonywane były jakieś operacje finansowe w szczególności czy wpłynęło wynagrodzenie za pracę. Z dokonanych przez R. G. (1) ustaleń wynikało, że na rachunek w dniu 18.07.2014 r. wpłynęła z rachunku rozliczeniowego nr (...) należącego do (...) S.A. (...) kwota 15,00 zł oraz dwie pożyczki z formy V. i W., które następnie przelano na konto nr (...), którego posiadaczem była mieszkanka S. oskarżona K. L.. Rachunek bankowy w Banku (...) S.A. otwarty został przez oskarżoną 23.02.2013 r. w Urzędzie Pocztowym w S. zaś w dniu 21.07.2014 r., gdy szła jedna z ulic w tym mieście ze swoim konkubentem podszedł do nich nieznany jej mężczyzna. Zaproponował on oskarżonej kwotę 200,00 zł za założenie przez nią rachunku bankowego, na który jak stwierdził przeleje swoją wypłatę, gdyż pokłócił się z żoną. Kwotę, która wpłynie na to konto ona następnie wypłaci i przekaże mu pieniądze zaś on da jej za to 200,00 zł. Po konsultacji z konkubentem K. L. zgodziła się i z mężczyzną tym, który nie przestawił się poszła do Urzędu Pocztowego przy ul. (...), gdzie zawarła z Bankiem (...) S.A. kolejną umowę o prowadzenie rachunków bankowych, o kartę płatniczą oraz o świadczenie usług drogą elektroniczną dla osób fizycznych nr (...) m.in. w ramach umowy pocztowe konto standardowe nr (...), który podała temu mężczyźnie. Na rachunek ten przelał on z rachunku nr (...) wygenerowanego w dniu 18.07.2014 r. w ramach projektu umowy rachunku bankowego na nazwisko K. Z. (1) kwotę 2.160,00 zł z tytułu udzielonych przez spółki (...) pl i (...) pożyczek. Pieniądze te K. L. następnie wypłaciła i przekazała temu mężczyźnie zaś on zgodnie z umową dał jej kwotę 200,00 zł (dowód: zeznania R. G. (1) j/w, Ż. A. (1) j/w, wyjaśnienia oskarżonej k. L. k. 656-678 oraz k. 400-402 i k. 450-452 odczytane w trybie art. 389§1kpk przez sąd wezwany k. 657 oraz w trybie art. 377§4kpk podczas rozprawy w dniu 04.03.2016 r. przez sąd rozpoznający sprawę; pismo Banku (...) k. 306; wyciągi z rachunków k. 203-204, k. 312; potwierdzenie założenia rachunku k. 307 oraz k. 463, umowa prowadzenia rachunków bankowych k. 308-310 ; pismo Banku (...) k. 483; formularz wypłaty z rachunku k. 484; notatka urzędowa k. 286).

W dniu 21.07.2014 r. za pośrednictwem Internetu nieustalona osoba złożyła wniosek o otwarcie rachunku prowadzonego w ramach T-M. usługi bankowe (...) Bank S.A. podając dane K. Z. (1), w których posiadanie weszła w nieustalonych okolicznościach w postaci: serii i nr dowodu osobistego A. (...), nr PESEL (...), adresu zamieszkania, zameldowania i do korespondencji (...) (...)-(...) M., nr telefonu kontaktowego +48 (...) oraz adresu email (...) Następnie dokonała przelewu autoryzowanego z rachunku bankowego w Banku (...), którego nr (...) wygenerowano w związku z wnioskiem o otworzenie na danie K. Z. (1) rachunku bankowego z dnia 18.07.2014 r. Po dokonaniu przelewu automatycznie została wygenerowana i zapisana w formie elektronicznej umowa o rachunek bankowy nr (...), którą wydrukowano i przesłano K. Z. (1) (dowód: pismo A. Banku k. 260, historia rachunku bankowego k. 261, umowa rachunku oszczędnościowo rozliczeniowego k. 262-263).

W dniu 21.07.2014 r. o godz. 12:55:33 nieustalona osoba zalogowała się za pośrednictwem Internetu na stronie internetowej (...) firmy (...) Sp. z o.o. z siedziba w W., która zajmuje się udzielaniem krótkoterminowych pożyczek w ramach świadczonych usług finansowych z komputera o adresie IP (...). Następnie wnosząc pożyczkę w kwocie 600,00 zł zarejestrowała się podając dane K. Z. (1), w których posiadanie weszła w nieustalonych okolicznościach w postaci: serii i nr dowodu osobistego A. (...), nr PESEL (...), adresu zamieszkania, zameldowania i jednocześnie do korespondencji (...) (...)-(...) M., nr telefonu kontaktowego +48 (...), adresu email (...) i miejsca zatrudnienia w nieistniejącym zakładzie (...) z siedzibą w M.. Po zarejestrowaniu się wnioskodawca z rachunku bankowego nr (...) otwartego w tym samy dniu w (...) Banku S.A. przelała na wskazane przez firmę (...) Sp. z o.o. konto 1 gr potwierdzając tym samym przyjęcie i akceptację warunków umowy pożyczki w wysokości 600,00 zł z terminem zwrotu do 20.08.2014 r. Kwotę powyższą wpłacono na rachunek wskazany przez osobę występującą z wnioskiem o rachunek bankowy w (...) Banku S.A., którego posiadaczem był K. Z. (1), i dokonano z niego przelewu kwoty 1 gr (dowód: zeznania K. O. (1) k. 277-279, K. Z. (1) k. 57; pismo (...) Sp. z o.o. k. 126-127; informacja dotycząca dostawcy Internetu k. 192; odpis zawiadomienia o rozpoczęciu windykacji k. 62; odpis z druku przedłużenia wpłaty i spłaty k. 63).

W dniu 21.07.2014 r. osoba podając się za K. Z. (1) złożyła na stronie (...) firmy (...) PL (...). z o.o. wniosek nr (...) o pożyczkę kwoty 300,00 zł. Następnie osoba ta zalogowała się o godz. 13:30:44 z komputera o adresie IP (...) podając podczas rozmowy weryfikacyjnej dane K. Z. (1) w postaci: serii i nr dowodu osobistego A. (...), nr PESEL (...), adresu zameldowania (...) (...)-(...) M., nr telefonu kontaktowego +48 (...), adresu email (...) oraz że jest zatrudniona, jako magazynier w firmie (...) z siedzibą w M.. Następnie podczas kolejnego logowania w tym dniu o godz. 22:04:55 z komputera o adresie IP (...) dokonała przelewu z rachunku bankowego w (...) Banku S.A. nr (...) otwartego w tym samym dniu kwoty 1 gr i po pozytywnym rozpatrzeniu wniosku w dniu 22.07.2014 r. na wskazany nr rachunku dokonano przelewu kwoty 300,00 zł z okresem spłaty 20 dni (dowód: zeznania Ł. G. (1) k. 228, K. Z. (1) j/w; pismo V. k. 128-129; odpis ostatecznego wezwania do zapłaty k. 61; odpis zawiadomienia o rozpoczęciu egzekucji k. 62; informacja dotycząca dostawy Internetu k. 195).

W dniu 22.07.2014 r. o godz. 7:19:38 osoba podająca się za K. Z. (1) zarejestrowała się na stronie firmy (...) pl (...). z o.o. udzielającej pożyczek krótkoterminowych logując się z komputera o adresie IP (...). We wniosku o pożyczkę w kwocie 500,00 zł podała danie K. Z. (1) w postaci: serii i nr dowodu osobistego A. (...), nr PESEL (...), adresu zameldowania (...) (...)-(...) M., nr telefonu kontaktowego +48 (...), adresu email (...) oraz że jest zatrudniona w firmie (...) z siedzibą w M.. Następnie wnioskodawca dokonał opłaty rejestracyjnej na konto pożyczkodawcy z rachunku bankowego w (...) Banku S.A. nr (...) otwartego poprzedniego dnia. Wniosek rozpatrzono pozytywnie i udzielono pożyczki w kwocie 500,00 zł, której przelewu dokonano na wskazany przez pożyczkodawcę nr rachunku bankowego (dowód: zeznania F. R. (1) k. 188, K. Z. (1) j/.w; pismo firmy (...) pl (...). z o.o. k. 118; odpisu wezwania do zapłaty k. 69; informacji dotyczącej dostawcy internetowego k. 193).

W dniu 21.07.2014 r. o godz. 13:24 do (...) Bank (...) w Polsce z siedzibą we W. osoba podająca się za K. Z. (1) z komputera o adresie IP (...) wypełniony na stronie internetowej (...) wniosek o udzielnie pożyczki w wysokości 200,00 zł na okres 30 dni. Wnioskodawca podał dane w postaci: serii i nr dowodu osobistego A. (...), nr PESEL (...), adresu zamieszkania (...) (...)-(...) M., nr telefonu kontaktowego +48 (...), adresu email (...) pl. (...) dokonał również przelewu na rachunek pożyczkobiorcy nr (...) kwoty 1 gr z rachunku w A. Banku (...) założonego w tym dniu również na dane K. Z. (1), na który po udzieleniu pożyczki (...) Bank (...) przelała kwotę 200,00 zł (dowód: zeznania K. P. (1) k. 177-179, K. Z. (1) j/w; pismo F. Bank (...) k. 67).

Pieniądze udzielonych przez firmę (...) Sp. z o.o., V. Sp. z o.o., L. pl (...). z o.o. i F. Bank (...) w łącznej kwocie 1.600,00 zł zgromadzone na rachunku K. Z. (1) nr (...) w dniu 22.07.2014 r., przelano na rachunek nr (...) w (...) Banku S.A., którego posiadaczem był mieszkaniec B. oskarżony K. S.. Rachunek ten został otwarty przez niego w dniu 22.07.2014 r. w oddziale w B. przy ul. (...), do którego przyszedł on z przypadkowo spotkanym, mężczyzną. Zaczepił go on pytając czy założy konto, na które przeleje pieniądze drogą internetową, ponieważ potrzebna jest mu gotówka, a nie zabrał ze sobą dowodu osobistego i nie może jej wypłacić. Zaproponował mu za tą przysługę kwotę 50,00 zł twierdząc, że wszystko potrwa około pół godziny. K. S. zgodził się na jego propozycję i obaj udali się do (...) Banku S.A., gdzie zawarł umowę rachunku rozliczeniowo oszczędnościowego nr (...) podając swoje dane, która została wygenerowana automatycznie. Następnie udali się do kafejki internetowej mieszczącej się na dworu kolejowym w B., gdzie mężczyzna ten dokonał przelewu internetowego na nr rachunku oskarżonego, który przed chwilą otworzył kwoty 1.550,00 zł. Po pewnym czasie ponownie udali się do (...) Banku S.A. przy ul. (...), w którym K. S. wypłacił z rachunki powyższą kwotę i przekazał ją temu mężczyźnie za co otrzymał od niego 50,00 zł i następnie rozstali się (dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 600 oraz k. 418-419 w części odczytanej w trybie art. 389§1kpk; pismo (...) Banku S.A. k. 313, umowa rachunku k. 315-316, kserokopia dowodu osobistego k. 314, historia rachunku k. 315v, karta klienta k. 316v).

W dniu 19.07.2014 r. o godz. 12:45:33 nieustalona osoba posługująca się danymi L. F. (2), któremu 16.07.2014 r. na terenie miejscowości B. skradziono dokumenty m.in. w postaci dowodu osobistego (fakt ten zgłosił on w KP w W.) z komputera o adresie IP (...) zarejestrowała się na stronie (...) Sp. z o.o. i wypełniła wniosek o pożyczkę w kwocie 1.400,00 zł na okres 30 dni. We wniosku wskazano dane L. F. (2) w postaci: nr PESEL (...), serii i nr dowodu osobistego (...), nr (...), adresu email (...) i adresu zameldowania (...)-(...) W. ul. (...). Pożyczka nie został udzielona, gdyż osoba ta nie przelała opłaty weryfikacyjnej w wysokości 1 gr (dowód: protokół zeznań L. F. (1) odczytany w trybie art. 392§1kpk z k. 179; pismo V. pl k. 53-54).

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie zeznań pokrzywdzonych K. Z. (1) i L. F. (1), świadków A. Z., P. S. (1), K. P. (1), F. R. (1), R. G. (1), Ż. A. (1), Ł. G. (1), A. J. (1), K. O. (1) i M. D. oraz wyjaśnienia oskarżonych, a nadto pozostały materiał dowodowy ujawniony w toku przewodu sądowego.

Oskarżony K. S. podczas rozprawy sądowej nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień, co mając na uwadze sąd na podstawie art. 389§1kpk odczytał w odpowiednim zakresie protokoły poprzednio złożonych przez niego wyjaśnień (wyjaśnienia k. 600).

Również przesłuchany w charakterze podejrzanego na etapie postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu (wyjaśnienia w części odczytane w trybie art. 389§1kpk z k. 418-419). W złożonych wówczas wyjaśnieniach twierdził, że nie zaciągnął żadnego kredytu przez Internet, gdyż nie zna się na tym i nie potrafi posługiwać się komputerem. Utrzymywał nadto, że miało miejsce takie zdarzenia, podczas którego w pobliżu centrum handlowego (...) w B., gdzie czasem chodził na zakupy przypadkowo spotkał mężczyznę w wieku około 30 lat, którego nie znał. Zaczepił go on pytając, czy założy konto, na które on przeleje pieniądze drogą internetową, ponieważ potrzebna jest mu gotówka, a nie zabrał ze sobą dowodu osobistego. Mężczyzna ten, jak wyjaśnił zaproponował mu za tę przysługę 50,00 zł twierdząc, że wszystko potrwa około pół godziny. Przyznał, że zgodził się na jego propozycję nie pytając go o kartę i obaj udali się do (...) Banku S.A., gdzie założył konto. Następnie udali się do kafejki internetowej na dworcu kolejowym w B., gdzie mężczyzna ten wziął od niego umowę i wykonał jakąś operację. Dodał, że po pewnym czasie ponownie udali się do banku, do którego wszedł sam (mężczyzna ten czekał na zewnątrz) i po okazaniu dowodu osobistego w kasie wypłacił z rachunku, który założył kwotę 1.500,00 zł lub 1.550,00 zł, z której dostał 50,00 zł i rozstali się. Konta tego nie zlikwidował, gdyż uznał, że jak już je założył to nich zostanie. Mężczyzny tego nigdy więcej nie spotkał natomiast kartę do tego konta przesłono mu zaś on ją tylko aktywował. Zaprzeczył temu, żeby znał K. Z. (1) lub K. L. oraz żeby posiadał komputer. Przyznał, że przez krótki czas w 2000 r. po zwolnieniu z kopalni posiadał Internet, gdyż założył go dla dzieci i to one posługiwały się nim. Wyjaśnił nadto, że nigdy nie przebywał w W. zaś nazwa gmina M. nic mu nie mówi oraz że nikomu nie udostępniał swoich dokumentów. Nie kwestionując tego, że w tym czasie posiadał w sieci O. telefon na kartę, który dała mu córka twierdził, że potrafi z niego zatelefonować, ale nie wie jak wysyłać sms-y.

Potwierdzając odczytany fragment protokołu zastrzegł, że nie ma nic więcej do dodania oraz że udzieli odpowiedzi tylko na pytania obrońcy. Wyjaśnił, że mężczyzna, który był normalnie ubrany powiedział mu, że przeleje pieniądze na jego konto zaś on je wypłaci. Dodał, że nie wiedział, iż jest to coś złego i że chce go on w ten sposób wykorzystać. Utrzymywał nadto, że gdy rozmawiał z nim podszedł do nich jego znajomy R. L., który mieszka przy tej samej ulicy, co on i słyszał tą rozmowę. Dodał, że na konto, które założył i jest ono nadal aktywne wpłynęły tylko pieniądze wpłacone przez tego mężczyznę zaś on później żadnych pieniędzy nie wpłacał (wyjaśnienia k. 600).

Do popełnienia zarzucanych aktem oskarżenia czynów nie przyznała się zarówno na etapie postępowania przygotowawczego (wyjaśnienia k. 400-402 i k. 450-452, które odczytano w trybie art. 377§4kpk i art. 389§1kpk), jak i w wyjaśnieniach złożonych przed sądem przesłuchana w trybie art. 396§2kpk w zw. z art.. 377§4kpk oskarżona K. L..

W złożonych poraz pierwszy w toku postępowania przygotowawczego wyjaśnieniach (k. 400-402) nie przyznając się do zarzucanych czynów utrzymywała, iż nie zna K. Z. (1) zamieszkałego P. gmina M.. Twierdząc początkowo, że posiadała nr (...) ostatecznie wyjaśniła, że nie zna jednak tego numeru oraz że nic nie mówią jej wskazane przez przesłuchującego numery (...). Odnosząc się natomiast do wskazanego jej numeru (...) przyznała, że do zeszłego roku należał do niej oraz że dostawała na ten nr tzw. głuche telefony i w związku z tym zmieniła go w 2014 r.. na obecny. Zaprzeczające temu, żeby w dniu 19.07.2014 r. zawierała umowę pożyczki z firmą (...) na nazwisko L. F. (1) zamieszkałego W. ul. (...) wyjaśniła, że w okresie od 22.06.2012 r. do 14.08.2014 r. odbywała kary pozbawienia wolności w Areszcie Śledczym w K.. Dodała, że w tym czasie jej telefon o numerze (...) znajdował się w miejscu, w którym była zameldowana. Przebywał tam jej konkubent R. J., z którym obecnie mieszka, jednak jak zaznaczyła nie wie czy używał on tego telefonu. Twierdząc, że nie zna K. S. zamieszkałego B. ul. (...) utrzymywała nadto, że nigdy nie zakładała rachunku bankowego w A. Banku ani w żadnym innym na nazwisko Z. K.. Nie kwestionowała natomiast tego, że miała kiedyś założony rachunek w Banku (...) w S., którego jak wyjaśniła nr nie zna, gdyż w związku z zajęciem komorniczym nie korzystała z niego. Zaprzeczyła również temu, żeby telefonicznie zakładała rachunek w placówce Banku (...) S.A. w T.. Odnosząc się do 21.07.2014 r. wyjaśniła, że w dniu tym nie mogła nic wypłacać na poczcie w S., gdyż przebywała w zakładzie karnym.

Przesłuchana ponownie (k. 450-452) wyjaśniła, że nadal nie przyznaje się do zarzucanych jej czynów jednak chce sprostować poprzednio złożone wyjaśnienia. Utrzymywała mianowicie, iż w lipcu 2014 r., gdy szła ulicą (...) w S. z konkubentem R. J. podszedł do nich nieznany jej mężczyzna w wieku około 30 lat, wzrostu około 170 cm posiadający widoczne tatuaże. Zaproponował on jej kwotę 200,00 zł za założenie rachunku bankowego w Banku (...), na który przeleje swoja wypłatę, gdyż pokłócił się z żoną. Kwotę, która wpłynie na jej konto, jak wyjaśniła miała następnie wypłacić i przekazać mu pieniądze za co on obiecał jej 200,00 zł. Przyznała, że po konsultacji z konkubentem zgodziła się i że z mężczyzną tym poszła do urzędu pocztowego przy ul. (...), gdzie zawarła umowę nr (...), której kopię okazano jej podczas przesłuchania. Wyjaśniła nadto, że po założeniu rachunku podała mu jego numer i mężczyzna ten przelał kwotę prawie 3 tys. zł, której wysokości dokładnie nie pamiętała, a następnie na poczcie w S. wypłaciła ją i przekazała mu pieniądze. Dał on jej wówczas 200,00 zł i rozstali się. Dodała, że nigdy więcej nie spotkała go. Wskazała również na numer (...), z którego korzystała m.in. zakładając ten rachunek dodając, że potem wyrzuciła z niego kartę SIM i kupiła nową, gdyż właśnie na ten numer dostawała głuche telefony, o czym mówiła w poprzednich wyjaśnieniach.

Podczas przesłuchania w trybie art. 396§2kpk w zw. z art. 377§4kpk przez sąd wezwany (k. 657-658) również nie przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów, konsekwentnie twierdząc, że gdy była na spacerze (tym razem wskazała na towarzyszące jej dzieci) zaczepił ją nieznany jej mężczyzna, który zaproponował żeby założyła konto w banku, na które on przeleje swoja wypłatę, gdyż pokłócił się z żoną, za co zapłaci jej 200,00 zł. Po uzyskaniu od niego zapewnienia, że nie będzie miała kłopotów, przyznała, że zgodziła się i wówczas poszli na pocztę przy ul. (...) w S., gdzie założyła konto. Następnie, jak wyjaśniła dała mu nr tego konta i przelał on na nie pieniądze w kwocie około 2.900,00 zł, której nie była jednak pewna. Pieniądze te wypłaciła i przekazała mu zaś on dał jej 200,00 zł. Dodała, iż skusiła się na kwotę 200,00 zł nie przypuszczając, iż może mieć w związku z tym kłopoty. Potwierdziła również odczytane jej protokoły wyjaśnień, które złożyła w postępowaniu przygotowawczym przyznając, że takiej treści wyjaśnienia rzeczywiście złożyła. Odnośnie pierwszego przesłuchania przyznała nadto, że pomyliła się wówczas, co do tego, kiedy wyszła z aresztu tj. nie 14.08.2014 r., jak wyjaśniła a 14.08.2013 r. Konsekwentnie zaprzeczała temu, żeby znała osobę o danych K. Z. (1) oraz żeby była w posiadaniu jego danych osobowych. Twierdziła również, że w życiu nie była w T. i nie zakładała rachunku bankowego w banku w tej miejscowości a nadto, iż nie zawarła w dniu 19.07.2014 r. umowy pożyczki na kwotę 750,00 zł w firmie (...) pl (...). z o.o. i w dniu 21.07.2014 r. umowy pożyczki odnawialnej w kwocie 1.400,00 zł z (...) Sp. z o.o. Wyjaśniła nadto, że nie posługiwała się w dniu 19.07.2014 r. danymi osobowymi L. F. (1) i nie usiłowała za pośrednictwem systemu informatycznego zawrzeć umowy o pożyczkę w wysokości 1.400,00 zł. Odnośnie kwoty 2.160,00 zł, która wpłynęła w dniu 21.07.2014 r. na jej rachunek bankowy w Banku (...) S.A. konsekwentnie utrzymywała, że odbyło się to w okolicznościach, które opisała na początku za co otrzymała 200,00 zł. Dodała, że mężczyzna, który zaproponował jej założenie rachunku twierdził, iż nie ma przy sobie dokumentów zaś przelewu dokonał używając telefonu komórkowego. Przelew ten, jak twierdziła zaraz był na jej koncie. Utrzymywała nadto, iż rozpoznałaby tego mężczyznę, gdyby okazano jej go.

Oskarżonym zarzucono popleśnienie wspólnie i w porozumieniu w warunkach czynu ciągłego określonych w art. 12kk występku określonego w art. 286§1kk. Przestępstwo oszustwa określone w art. 286§1kk polega na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym lub cudzym, jeżeli sprawca działał w określony sposób, mianowicie wprowadzając w błąd, wyzyskując błąd lub wyzyskując niezdolność pokrzywdzonego do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Wprowadzenie w błąd polega na podjęciu przez sprawcę podstępnych zabiegów prowadzących do wywołania u pokrzywdzonego mylnego wyobrażenia o rzeczywistości. Pozostałe sposoby a mianowicie wyzyskanie błędu innej osoby i wyzyskanie niezdolności tej osoby do należytego pojmowania przedsiębranego działania zdaniem sądu w sprawie powyższej nie mają miejsca, a w związku z tym ich szczegółowe omówienie nie jest konieczne. Przestępstwo określone w art. 286§1kk jest przestępstwem materialnym, którego skutkiem jest niekorzystne rozporządzenie mieniem. Przez rozporządzenie mieniem rozumieć należy wszelkie czynności prowadzące do zmiany stanu majątkowego w szczególności zmiany we władaniu mieniem. Znamię „niekorzystnego rozporządzenia mieniem” zostaje natomiast spełnione wówczas, gdy sprawca działając w sposób opisany w art. 286§1kk doprowadza inną osobę do takiego rozporządzenia mieniem, które jest niekorzystne z punktu widzenia jej interesu. Oszustwo jest przestępstwem umyślnym zaliczanym do tzw. celowościowej odmiany przestępstw kierunkowych, gdyż ustawa wymaga, aby zachowanie sprawcy było ukierunkowane na określony cel, którym jest osiągnięcie korzyści majątkowej. W doktrynie oraz orzecznictwie podkreśla się, że o zamiarze sprawcy przesądza całokształt tak podmiotowych jak i przedmiotowych okoliczności sprawy (patrz m.in. Kodeks karny, pod red. A. Zoll, Część szczególna, Komentarz, tom II, Zakamycze 2006; Kodeks karny, Praktyczny komentarz pod red. M. Mozgowa, wyd. 2, Volter Kluwer Polska Sp. z o.o. 2007 r.).

Współsprawstwo, jako forma zjawiskowa popełnienia przestępstwa zostało natomiast okresowe w art. 18§1kk. Podstawowymi elementami współsprawstwa są wspólne wykonanie znamion czynu zabronionego oraz zachodzące między współsprawcami porozumienie. Z istoty współsprawstwa wynika, że każdy ze współsprawców ponosi odpowiedzialność za całość uzgodnionego przestępstwa, a więc także w tej części, w której znamiona czynu zabronionego zostały zrealizowane zachowaniem innego lub innych współsprawców. Współsprawcą jest zatem, nie tylko ten, kto wykonuje całość lub część znamion wykonawczych, lecz także ten, którego zachowanie „dopełnia” zachowanie innych uczestników porozumienia w stopniu, który zgodnie z porozumieniem i podziałem ról współdecydował o popełnieniu przestępstwa. W judykaturze zwraca się uwagę na to, że przepis art. 18§1kk nie wprowadza żadnych dodatkowych warunków dotyczących formy porozumienia. Może do niego dojść nawet w sposób dorozumiany, przy czym ważny jest przede wszystkim zamiar współdziałania z drugą osobą w wykonaniu czynu zabronionego. Do przyjęcia współsprawstwa wystarcza, zatem obiektywne współdziałanie w ramach wykonania podziału ról uprzednio uzgodnionego (lub przeprowadzonego dopiero w toku wykonania czynu), jeżeli każdy ze współsprawców obejmował swym zamiarem cały zespół przedmiotowych znamion przestępnego przedsięwzięcia (patrz m.in. Kodeks karny, praktyczny komentarz pod red. Marka Mozgawa wydanie 3, Wydawnictwo Oficyna Warszawa 2010 rok, Kodeks karny. Komentarz, wydanie V komentarz LEX 2010; również m.in. wyrok SN z dnia 12.07.1979 r. IIKR 189/79, wyrok SN z dnia 12.12.2002 r. IIIKKN 371/00).

Dodatkowo podnieść należy, że ciężar dowodu inaczej zwany ciężarem dowodzenia lub niekiedy ciężarem udowodnienia w znaczeniu ogólnym w doktrynie rozumiany jest jako konieczność udowodnienia określonej tezy z procesie pod rygorem nie uznania lub, co najmniej ryzyka nie uznania jej przez procesowy organ rozstrzygający. Tę konieczność udowodnienia wysuwanych twierdzeń ze względu na własny interes procesowy pod rygorem odrzucenia danego twierdzenia, czyli przegrania procesu określa się mianem „materialnego ciężaru dowodu”. Zasadą postępowania karnego jest, iż ciężar udowodnienia winy oskarżonego spoczywa zawsze na oskarżycielu. Musi on udowodnić zaistnienie czynu wypełniającego znamiona określonego przestępstwa, sprawstwo oskarżonego oraz zdolność ponoszenia przez niego odpowiedzialności karnej. Wymóg udowodnienia odnieść należy jednak tylko do ustaleń niekorzystnych dla oskarżonego, ponieważ on sam korzysta z domniemania niewinności (art. 5§1kpk), a niedające się usunąć wątpliwości tłumaczy się na jego korzyść (art. 5§2kpk). Konsekwencją zasady domniemania niewinności jest przepis art. 74§1kpk zgodnie, z którym oskarżony nie ma obowiązku dowodzenia swojej niewinności, a tym bardziej obowiązku dostarczania dowodów na swoją niekorzyść. Z zasady ciężaru dowodu wynika, że twierdzenia oskarżonego sprzeczne z tezą oskarżyciela, jako strony obarczonej ciężarem udowodnienia jego winy, nie muszą być udowodnione, aby były uznane za zdatną podstawę decyzji. Oskarżonego należy uniewinnić zarówno wtedy, gdy wykazana zostanie jego niewinność, jak i wtedy, kiedy wprawdzie nie zostanie udowodniona jego niewinność, ale nie zostanie udowodniona również jego wina. Tak uprzywilejowana pozycja oskarżonego w procesie karnym nie oznacza, że absolutnie każde jego gołosłowne twierdzenie (nawet najbardziej absurdalne) może być przyjęte za podstawę rozstrzygnięcia. Jak każdy dowód również wyjaśnienia oskarżonego podlegają ocenie sądu, a jako niezgodnie z innymi okolicznościami ustalonymi w sprawie lub wręcz nieprawdopodobne mogą być odrzucone (patrz m.in. T. Grzegorczyk, Kodeks postępowania karnego, Komentarz, Zakamycze, Wydanie III rozszerzone i uzupełnione 2003 r.; Kodeks postępowania karnego, Komentarz pod red. J. Bafi, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1976 r.; Polska procedura karna – podstawowe założenia teoretyczne, M. Cieślak, PWN Warszawa 1984 r. s. 346-353).

Przechodząc w tym miejscu do omówienia zgromadzonego w powyższej sprawie materiału dowodowego, który stanowił podstawę dokonanych przez sąd ustaleń faktycznych, przede wszystkim podnieść należy, że w świetle zeznań pokrzywdzonych K. Z. (1) i L. F. (1), których dane osobowe wykorzystano do popełnienia i usiłowania popełnienia przestępstw oszustw w okresie od 21.07.214 r. do 22.07.2014 r. na szkodę spółek (...), Via Sms pl, L. pl, F. Bank (...) (zarzut I aktu oskarżenia) i w okresie od 18.07.2014 r. do 21.07.214 r. na szkodę spółek (...) pl i (...) (zarzut II aktu oskarżenia) oraz w dniu 19.07.2014 r. na szkodę spółki (...) (zarzut III aktu oskarżenia) a także do założenia rachunków bankowych na nazwisko K. Z. (1) w (...) Bank S.A. i Banku (...) S.A w T., jak również zeznania przedstawicieli pokrzywdzonych spółek i banków świadków P. S., K. P., F. R., R. G., Ż. A., Ł. G., A. J. i K. O. okoliczności popełnienia opisanych w zarzutach stawianych aktem oskarżenia czynów wyczerpujących znamiona występków z art. 286§1kk w zw. z art. 12kk i z art. 13§1kk w zw. z art. 286§1kk w podanym wyżej rozumieniu nie budzą najmniejszej wątpliwości. Zeznaniom wszystkich wymienionych wyżej świadków, które tworzą spójną, wzajemnie uzupełniającą się i logiczną całość sąd dał w pełni wiarę.

Sąd dał również wiarę zeznaniom A. Z., która potwierdziła wiarogodność zeznań męża K. Z. (1) w części dotyczącej tego, iż nie zaciągał on żadnych pożyczek w bankach. Za wiarygodne uznać należy również dowody z zawnioskowanych dokumentów, które zostały wytworzone przez sprawców w ramach zaciągniętych pożyczek. Dowody powyższe niewątpliwe wykazały zaistnienie czynów opisanych w stawianych aktem oskarżenia zarzutach wypełniających znamiona przestępstw oszustw z art. 286§1kk i w tej części prokurator, jako oskarżyciel publiczny wywiązał się z ciążącego na nim ciężaru udowodnienia. Z dowodów tych nie wynika natomiast w żaden sposób to, że współsprawcami tych czynów w podanym wyżej rozumieniu zawartym w art. 18§1kk byli oskarżeni.

Prokurator nie przedstawił również żadnych innych dowodów, które wskazywałyby na ich współsprawstwo zaś złożonych przez nich wyjaśnień nie można uznać za sprzeczne z tezą oskarżyciela, absurdalne i gołosłowne twierdzenia. Przedstawione przez K. S. okoliczności, w których otworzył w dniu 22.07.2014 r. rachunek bankowy w (...) Banku S.A. Oddział w B., na który następnie w tym samym dniu nieustalony mężczyzna, który namówił go do tego przelał kwotę 1.550,00 zł uzyskaną w wyniku popełnienia oszustwa na szkodę spółek (...), Via Sms pl i L. pl oraz F. Banku (...) w okresie od 21.07.2014 r. do 22.07.2014 r., o czym oskarżony nie mógł wiedzieć, gdyż nie przedstawiono żadnego dowodu potwierdzającego to, że miał tego świadomość zdaniem sądu w rzeczywistości mogły mieć miejsce. W świetle jego wyjaśnień z pewnością nie można przypisać mu współsprawstwa w popełnieniu zarzucanego mu w pkt I aktu oskarżenia przestępstwa, ale również jakiegokolwiek innego, dlatego sąd uniewinnił go od jego popełnienia.

Od popełnienia zarzucanych czynów sąd z tych samych powodów uniewinnił również oskarżoną K. L., gdyż złożone przez nią poraz pierwszy wyjaśnienia k. 400-402 w części, w której początkowo przyznała, że posiadała kiedyś telefon o nr (...), który jak wynika z dokumentów związanych z wnioskiem o kredyt był wskazywany, jako telefon kontaktowy z wnioskodawcą, odnośnie, którego to telefonu następnie wycofała się twierdząc, że nie zna tego numeru nie mogą stanowić dowodu na jej współsprawstwo. Nie udowodniono, bowiem, że rzeczywiście byłą w posiadaniu telefonu o tym numerze, gdyż z informacji operatora (...) S.A. (k. 369-370) wynika, że brak jest danych osobowych abonenta tego numeru. Także odnośnie nr (...), co do którego oskarżona twierdziła, że należał do niej, który niewątpliwie został wskazany przez osobę ubiegającą się o pożyczkę w firmie (...) pl w dniu 19.07.2014 r., jako telefon pracodawcy (k. 119), oskarżona w kolejnych wyjaśnieniach w sposób przekonujący wykazała, że w tym czasie posługiwała się numerem (...). Jej wiarygodność w tej części potwierdzają dokumenty związane z zawarciem przez nią w dniu 21.07.2014 r. umowy rachunku bankowego, w których wskazała właśnie ten numer telefonu (k. 307-310, k. 463). Wyjaśniła nadto wówczas, że właśnie w tym telefonie w związku z głuchymi telefonami zmieniła kartę o czym mówiła w pierwszych wyjaśnieniach a nie o numerze (...). Również odnośnie tego numeru prokurator nie przedstawił żadnego dowodu z którego wynikałoby w sposób nie budzący wątpliwości, że oskarżona byłą w jego posiadaniu, gdyż z informacji operatora (...) S.A. (k. 369-370) również wynika, że nie był przydzielony abonentowi sieci ruchomej O..

W sprawie powyższej nie wniosły natomiast niczego odnośnie zarzutów stawianym oskarżonym zeznania świadków:

-

M. S. (k. 138-138) pracownicy (...) Banku S.A. w W., która opisała umowy pożyczek inne niż zarzucane aktem oskarżenia zawarte na dane osobowe K. Z. (1);

-

M. D. (k. 320) przedstawiciela firmy (...) Sp. z o.o., która nie wstępowała w ogóle jako pokrzywdzona w powyższej sprawie;

-

A. R. (k. 352-354) zatrudnionej w firmie (...) Sp. z o.o. w W. także nie będącej pokrzywdzoną w powyższej sprawie.

Reasumując stwierdzić należy, że oskarżyciel, jako strona obarczona ciężarem udowodnienia winy oskarżonych nie przedstawił dowodów, które wykazałyby w sposób niebudzący wątpliwości, że wspólnie i w porozumieniu z innymi nieustalonymi osobami dopuścili się oni zarzucanych im przestępstw, co mając na uwadze sąd uniewinnił ich zaś kosztami postępowania na podstawie art. 632 pkt 2 kpk obciążył Skarb Państwa.

W związku z ustanowieniem oskarżonemu K. S. obrońcy z urzędu sąd na podstawie art. 618§1 pkt 11kpk zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. W. O. wynagrodzenie w kwocie brutto 1.859,76 zł.

Odnośnie zabezpieczonego, jako dowód rzeczowy oryginału dowodu wpłaty orzeczono jak w pkt 2 wyroku na podstawie art. 230§2kpk.