Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 sierpnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 4 sierpnia 2017 r. w Grudziądzu na rozprawie

sprawy z powództwa P. N. S. F. I. Z. we W.

przeciwko L. Z.

o zapłatę

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 3.617,00 zł (trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 812/17

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 4 sierpnia 2017 r.

P. N. S. F. I. Z. we W. w pozwie wniesionym w dniu 22 marca 2017 roku domagał się zasądzenia od L. Z. kwoty 11.741,14 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenia zwrotu kosztów procesu. Z pozwu wynikało, że dochodzone roszczenie stanowi wierzytelność z tytułu umowy kredytu zawartej przez pozwanego 2 grudnia 2008 r. z (...) Bank (...) S.A. w W., a powód nabył ją od pierwotnego wierzyciela. Na dochodzoną kwotę składały się:

- należność główna w kwocie 7.780,80 zł,

- skapitalizowane odsetki od należności głównej, w kwocie 3.960,34 zł, naliczone do dnia poprzedzającego dzień sporządzenia pozwu.

W nakazie zapłaty z 31 marca 2017 r. referendarz sądowy uwzględnił żądanie pozwu w całości (k. 22 akt).

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany zgłosił zarzuty braku legitymacji czynnej po stronie powoda, nie wykazania istnienia i wysokości wierzytelności oraz przedawnienia roszczenia (k. 25-26v akt).

W piśmie z 13 czerwca 2017 r. powód odniósł się do zarzutów pozwanego, przedłożył dokumenty dla wykazania zasadności i wysokości roszczenia. W zakresie zarzutu przedawnienia powołał się na okoliczności, które jego zdaniem doprowadziły do skutecznego przerwania terminu przedawnienia, tj. wypowiedzenie umowy, wystąpienie z wnioskiem o nadanie klauzuli wykonalności na bankowy tytuł egzekucyjny i uzyskanie klauzuli wykonalności, skierowanie sprawy przez bank (pierwotnego wierzyciela) na drogę postępowania egzekucyjnego i umorzenie tego postępowania (k. 33-50v akt).

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 2 grudnia 2008 r. L. Z. zawarł z (...) S.A. w P. umowę kredytu odnawialnego, na mocy której przyznano mu limit kredytowy w kwocie 8.000 zł.

Dowód: umowa kredytu – k. 38-41 akt

Na skutek braku spłaty wykorzystanego limitu kredytowego, w dniu 25 lutego 2010 r. (...) S.A. w P. Oddział w Polsce wystawił bankowy tytuł egzekucyjny (dalej także: b.t.e.) przeciwko pozwanemu, w którym wskazano, że na dzień wystawienia b.t.e. w księgach banku figuruje wymagalne zadłużenie L. Z. z tytułu umowy z dnia 2 grudnia 2010 r. w kwocie 9.134,25 zł, na które składają się:

- 7.780,80 zł z tytułu niespłaconego kapitału kredytu,

- 1003,25 zł z tytułu niespłaconych od dnia 15 sierpnia 2009 r. do dnia 7 lutego 2010 r. odsetek umownych,

- 63,04 zł z tytułu niespłaconych od dnia 15 sierpnia 2009 r. do dnia 25 lutego 2010 r. odsetek karnych za opóźnienie,

- 284,16 zł z tytułu niespłaconych od dnia 15 sierpnia 2009 r. do dnia 7 lutego 2010 r. opłat,

- 3 zł z tytułu niespłaconych prowizji.

W wystawionym bankowym tytule egzekucyjnym wskazano, że dalsze odsetki ustawowe od kwoty wykorzystanego kapitału kredytu powinny być naliczane od 26 lutego 2010 r. do dnia zapłaty.

Dowód : b.t.e. – k. 42 akt

Postanowieniem z dnia 31 marca 2010 r. Sąd Rejonowy w Golubiu-Dobrzyniu nadał klauzulę wykonalności wymienionemu b.t.e. na rzecz wierzyciela (...) S.A. w P. Oddział w Polsce.

Dowód : postanowienie o nadaniu klauzuli wykonalności – k. 43 akt

Na podstawie wymienionego b.t.e. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Golubiu-Dobrzyniu J. M. prowadziła na wniosek (...) S.A. w P. Oddział w Polsce przeciwko L. Z. postępowanie egzekucyjne pod sygn. akt Km 757/10, jednak postanowieniem z dnia 7 czerwca 2016 r. zostało ono umorzone na wniosek wierzyciela.

Dowód : postanowienie komornika z 7.06.2016 r. – k. 44-45 akt

Umową przelewu z dnia 19 maja 2016 r. (...) Bank (...) S.A. w W. (następca prawny (...) S.A. w P. Oddział w Polsce) sprzedał powodowi wierzytelność wobec pozwanego z tytułu niespłaconego kredytu wraz z odsetkami i opłatami. W załączniku do umowy przelewu wskazano, co składa się na kwotę przelewu, tj.

- 7.780,80 zł z tytułu niespłaconego kapitału kredytu,

- 1.239,32 zł z tytułu odsetek umownych naliczonych przez pierwotnego wierzyciela,

- 2.267,39 zł z tytułu niespłaconych od dnia 15 sierpnia 2009 r. do dnia 19 maja 2016 r. odsetek karnych za opóźnienie,

- 247,16 zł z tytułu opłat.

Pismem z 31 maja 2016 r. powód poinformował pozwanego o przelewie i wezwał do spłaty zadłużenia wraz z odsetkami.

Dowody: umowa przelewu wraz z wyciągami z wykazu wierzytelności – k. 10-19 i 47-50v akt

zawiadomienie o przelewie i wezwanie do zapłaty – k. 46 akt

wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu – k. 9 akt

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 1376 ze zm.) przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Pozwany nie zwrócił częściowo kwoty kredytu, zatem bank miał prawo scedować wierzytelność o jego zapłatę na powoda na mocy art. 509 § 1 k.c.

Zgodnie z art. 118 k.c., jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Dochodzone pozwem roszczenia pozostają w związku z działalnością gospodarczą banku. Roszczenia te podlegają zatem trzyletniemu przedawnieniu.

W ocenie Sądu powód wykazał dokumentami istnienie i wysokość wierzytelności względem pozwanego. Zasadny okazał się natomiast zarzut przedawnienia roszczenia.

W uchwale z dnia 29 czerwca 2016 r. w sprawie III CZP 29/16 (OSNC 2017 nr 5, poz. 55) Sąd Najwyższy stwierdził, że nabywca wierzytelności niebędący bankiem nie może powoływać się na przerwę biegu przedawnienia spowodowaną wszczęciem postępowania egzekucyjnego na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności (art. 123 § 1 pkt 2 k.c.). Sąd Najwyższy odwołał się przy tym do swojego wyroku z dnia 19 listopada 2014 r. w sprawie II CSK 196/14, w którym uznano, że przerwanie biegu przedawnienia na podstawie art. 123 § 1 pkt 1 k.c. następuje co do zasady tylko pomiędzy stronami postępowania, jeżeli z istoty łączącego je stosunku prawnego wynika, że są materialnie zobowiązane lub uprawnione, a więc skutek przerwania zachodzi tylko w podmiotowych i przedmiotowych granicach czynności podjętej przez wierzyciela. Wniosek o wszczęcie egzekucji wywołuje zatem skutek przerwy wtedy, gdy pochodzi od wierzyciela wskazanego w tytule egzekucyjnym, na którego rzecz została wydana klauzula wykonalności; nie jest bowiem wystarczająca tożsamość wierzytelności, lecz konieczna jest również identyczność osób, na rzecz których czynność ta została dokonana. Skutki prawne postępowania egzekucyjnego wszczętego na podstawie bankowego tytułu wykonawczego związane są więc tylko z podmiotami w nim uczestniczącymi na podstawie tego tytułu w granicach podmiotowych i przedmiotowych ukształtowanych treścią klauzuli wykonalności.

Z kolei w uchwale z 9 czerwca 2017 r., III CZP 17/17 (LEX nr 2302761, (...) Biul.SN 2017/6/9), Sąd Najwyższy przesądził, że wniosek o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu nie przerywa biegu przedawnienia roszczenia objętego tym tytułem wobec cesjonariusza niebędącego bankiem. Sąd Rejonowy orzekający w tej sprawie, podziela te poglądy.

Skoro zatem termin wymagalności roszczenia objętego cesją przypadał na 15 sierpnia 2009 r., a czynności przedsięwzięte przez cesjonariusza (bank), zmierzające do przerwy biegu przedawnienia, nie mogły odnieść skutku wobec powoda, należało uznać, że w chwili wnoszenia pozwu roszczenie powoda było przedawnione, a podniesiony przez pozwanego zarzut przedawnienia okazał się zasadny.

Wraz z roszczeniem głównym przedawnia się również roszczenie o zwrot odsetek (zob. uchwała 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 26 stycznia 2005 r., III CZP 42/04, OSNC 2005, nr 9, poz. 149), dlatego zarzut przedawnienia okazał się zasadny również wobec roszczenia o zapłatę odsetek.

Z podanych względów Sąd na podstawie art. 118 k.c. powództwo oddalił.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. Powód przegrał sprawę w całości, dlatego powinien zwrócić pozwanemu koszty procesu, na które składają się: koszty radcy prawnego w kwocie 3.600 zł (§ 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych - Dz. U. poz. 1804 ze zm.) i opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł (k. 28 akt).