Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 listopada 2017 roku

Sąd Rejonowy w Bełchatowie II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący SSR Piotr Nowak

Protokolant : st. sekr. sąd. Ewa Grabarz

Po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 24 października 2017 roku i 24 listopada 2017 roku

sprawy przeciwko

G. N. /N./, synowi A. i J. z domu B.,ur. (...) w Z.

oskarżonemu o to, że

w dniu 31.07.2017r. ok. godz. 01.55 w ruchu lądowym w B. na ul. (...) jechał jako kierujący samochodem osobowym marki T. o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości z wynikiem 0,63 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu,

tj. o czyn z art. 178a § 1 kk

1.  oskarżonego G. N. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycję art. 178a § 1 kk i za to na podstawie art. 178a § 1 kk wymierza mu karę grzywny w rozmiarze 100 (sto) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 (dziesięć) złotych;

2.  na podstawie art. 42 § 2 kk orzeka wobec oskarżonego G. N. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 3 (trzech) lat;

3.  na podstawie art. 63 § 4 kk zalicza oskarżonemu G. N. na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych okres zatrzymania prawa jazdy od 31 lipca 2017 r.;

4.  na podstawie art. 43a § 2 kk orzeka wobec oskarżonego G. N. świadczenie pieniężne w kwocie 5.000 (pięć tysięcy) złotych na rzecz Funduszu (...);

5.  pobiera od G. N. 100 złotych (sto) złotych opłaty i zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 70 (siedemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu wydatków poniesionych w sprawie.

Sygn. akt II K 633/17

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 30 lipca 2017 roku w godzinach wieczornych oskarżony G. N. przebywał w swoim miejscu zamieszkania. Po godzinie 20.00 wypił trzy butelki piwa (...) o pojemności ½ litra każda. Około godziny 23.00 położył się spać. Około godziny 1.00 dnia następnego obudziła go żona, która stwierdziła, iż źle się czuje z powodu bólów w klatce piersiowej. Stwierdziła, iż ma problemy z oddychaniem i drętwieje jej lewa strona ciała. Oskarżony wsiadł wówczas za kierownicę samochodu i zawiózł małżonkę do Szpitala (...) w B.. Po udzieleniu pomocy, po godzinie 01.30 oskarżony postanowił wrócić wraz z małżonką do miejsca zamieszkania

/dowód: wyjaśnienia oskarżonego G. N. k. 9 – 10, 39 - 40, kserokopia dokumentacji lekarskiej k. 34 - 36/.

W tym czasie na terenie B. pełnił służbę patrol Sekcji (...) Komendy Powiatowej Policji w B., w skład którego wchodził m.in. młodszy aspirant P. P.. Około godziny 1.50 na ul. (...) policjanci zatrzymali do kontroli samochód osobowy marki T. (...) nr rej. (...). Od zatrzymanego kierowcy, którym okazał się oskarżony G. N., wyczuwalna była woń alkoholu. Dlatego też został on poddany badaniu stanu trzeźwości.

/dowód: zeznania świadka P. P. k. 44, notatka urzędowa k. 1/.

Przeprowadzone badania wykazały o godzinie 1.58 obecność 0,63 mg/l alkoholu w wydychanym przez oskarżonego G. N. powietrzu, o godz. 02.14 obecność 0,62 mg/l, o godz. 02.24 obecność 0,64 mg/l, zaś dwadzieścia dwie minuty później – 0,57 mg/l alkoholu w wydychanym z ust powietrzu.

/dowód: protokół użycia urządzenia kontrolno – pomiarowego k. 2, 3/.

G. N. nie był uprzednio karany sądownie.

/dowód: dane o karalności k. 17/.

Oskarżony zatrudniony jest w (...) z miesięcznym uposażeniem ok. 4000 złotych. Jest żonaty, posiada jedno dorosłe dziecko.

/dowód: oświadczenie oskarżonego k. 38 - 39/.

Przesłuchany na etapie postępowania przygotowawczego i sądowego oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, w dniu 30 lipca 2017 r. wieczorem w domu wypił trzy butelki piwa, a następnie poszedł spać. Po północy obudziła go małżonka twierdząc, że źle się czuje i ma niepokojące objawy. Wsiadł wówczas za kierownicę samochodu i zawiózł ją do szpitala. Gdy wracali do domu po udzielonej pomocy lekarskiej samochód został zatrzymany do kontroli przez policję. Okazało się, że oskarżony jest nietrzeźwy. Został przewieziony do budynku komendy, zaś pojazd pozostawiono pod opieką małżonki. Ponieważ ta źle się czuła, zadzwoniła do mieszkającego w B. syna, który odwiózł ją do domu.

/dowód: wyjaśnienia oskarżonego G. N. k. 9 – 10, 39 – 40, 44/.

Sąd zważył, co następuje:

Zebrany w sprawie materiał dowodowy w sposób nie budzący wątpliwości pozwala przyjąć, iż oskarżony popełnił zarzucane mu przestępstwo, zwłaszcza że w toku postępowania G. N. nie kwestionował swojego sprawstwa.

Wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie Sąd uznał za wiarygodne, albowiem znajdują one potwierdzenie w innych źródłach dowodowych w postaci protokołu użycia urządzenia kontrolno – pomiarowego /k. 2, 3/ oraz zeznań świadka P. P. (funkcjonariusza przeprowadzającego kontrolę drogową) i treści notatki urzędowej Policji /k. 1/.

Nie budzą również wątpliwości wyjaśnienia oskarżonego w zakresie przyczyn, dla których kierował on samochodem w momencie zdarzenia, albowiem te znajdują potwierdzenie w kserokopii dokumentacji lekarskiej wskazującej, iż w nocy z 30 na 31 lipca 2017 roku S. N. (żona oskarżonego) korzystała z pomocy lekarskiej w Szpitalu (...) w B..

Mając na uwadze wskazane powyżej okoliczności Sąd uznał, iż wina umyślna G. N. nie budzi żadnych wątpliwości.

Zachowanie oskarżonego polegające na tym, że w dniu 31 lipca 2017 roku o godz. 01.55 w B. na ul. (...) jechał jako kierujący samochodem osobowym marki T. (...) nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości – wyczerpuje dyspozycję art. 178a § 1 KK.

Do bytu przestępstwa określonego w art. 178a § 1 KK wystarczy sama jazda pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości. Nie ma przy tym znaczenia, czy kierując naruszył jeszcze inne przepisy ruchu drogowego, czy też nie. Popełnione ono zostaje, umyślnie, w momencie gdy pijany kierujący wsiada za kierownicę pojazdu mechanicznego i rusza w drogę. Biorąc pod uwagę powyższe oraz fakt, iż w wydychanym przez G. N. powietrzu stwierdzono obecność 0,63 mg/l alkoholu, zachowanie oskarżonego wyczerpało znamiona przestępstwa określonego w art.178 a § 1 KK, będąc przy tym czynem zawinionym, karygodnym i społecznie szkodliwym w stopniu wyższym niż znikomy.

Sąd wymierzając oskarżonemu karę miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 kk. Jako okoliczności przemawiające na korzyść oskarżonego Sąd potraktował jego przyznanie się do popełnienia zarzucanego czynu oraz uprzednią sądową niekaralność.

Sąd uznał, iż brak jest podstaw do zastosowania wobec oskarżonego wnioskowanej przez jego obrońcę instytucji warunkowego umorzenia postępowania. W pierwszej kolejności wskazać należy na relatywnie wysoki stopień nietrzeźwości oskarżonego, oscylujący na poziomie około 1,5 promilla. Oczywiście Sąd zauważa powód, dla którego oskarżony siadł za kierownice pojazdu. Zły stan zdrowia małżonki oskarżonego jednakże w żaden sposób nie usprawiedliwia zachowania G. N.. Miał on bowiem możliwość wezwania do małżonki karetki pogotowia, a z takiego rozwiązania nie skorzystał. Także po zakończeniu badań na terenie szpitala oskarżony miał możliwość uniknięcia popełnienia przestępstwa, bądź to zostawiając samochód na parkingu szpitala i wracając do domu taksówką, bądź to korzystając z pomocy mieszkającego w B. syna (co okazało się możliwe po zatrzymaniu oskarżonego przez Policję).

Powyższe okoliczności w ocenie Sądu nie pozwalają na przyjęcie, iż stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego był nieznaczny, co jest warunkiem sine qua non do warunkowego umorzenia postępowania. O ile kwestia ta mogłaby być rozważana w sytuacji, gdyby oskarżony poprzestał na dowiezieniu małżonki do szpitala, to absolutnie brak jest podstaw do przyjmowania, iż zachowanie oskarżonego uzasadnione było niezależnymi od niego okolicznościami na etapie po udzieleniu żonie pomocy lekarskiej i powrotu do domu.

Sąd uznał, że nie ma potrzeby orzekania w stosunku do oskarżonego kary pozbawienia wolności nawet z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Sąd zachowanie G. N. poczytał jako jednorazowy wybryk, a mając na względzie jego uprzednią niekaralność zakłada, iż podobne zachowanie nie zdarzy się w przyszłości. Tym samym nie ma potrzeby sięgania po najsurowszy rodzaj kary przewidziany przez art. 178a § 1 KK. Dlatego też Sąd skorzystał z możliwości, jaką daje mu ten przepis i orzekł wobec oskarżonego karę łagodniejszego rodzaju, tj. karę grzywny samoistnej.

Zdaniem Sądu kara 100 stawek dziennych grzywny ta jest adekwatna do stopnia winy G. N. oraz stopnia społecznej szkodliwości czynu. Spełni także cele kary w zakresie jej ogólnospołecznego oddziaływania oraz cele represyjne względem osoby oskarżonego.

Określając wysokość jednaj stawki dziennej na kwotę 10 złotych Sąd uznał, iż odpowiada ona aktualnej kondycji finansowej i majątkowej oskarżonego i nie powinna stanowić dla niego nadmiernej uciążliwości, zwłaszcza że jest osiąga on regularne dochody z tytułu zatrudnienia i dodatkowo nie ma nikogo na utrzymaniu.

Stosownie do treści art. 42 § 2 k.k. Sąd zobligowany był, by orzec w stosunku do oskarżonego G. N. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego. Wymierzając ów środek karny w rozmiarze 3 lat (a więc najniższym ustawowo przewidzianym wymiarze) Sąd miał na uwadze wagę naruszonej przez oskarżonego zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym, jego stopień nietrzeźwości oraz masowość tego typu przestępstw. Ów środek karny ma za zadanie ochronę bezpieczeństwa w komunikacji pełniąc funkcję zabezpieczającą. Jego ratio legis polega na tym, by osoby nie przestrzegające zasad bezpieczeństwa wyłączyć z ruchu drogowego, celem zapewnienia tegoż bezpieczeństwa innym użytkownikom ruchu.

Sąd na podstawie art. 63 § 4 KK z mocy prawa na poczet orzeczonego środka karnego zaliczono oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 31 lipca 2017 roku.

Sąd zobligowany treścią art. 43a § 2 KK orzekł od oskarżonego G. N. świadczenie pieniężne w kwocie 5.000 złotych na rzecz Funduszu (...).

Na podstawie art. 627 KPK Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania, włącznie z wydatkami poniesionymi w toku postępowania przygotowawczego w kwocie 170 złotych, w tym opłatę w kwocie 100 wymierzoną na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych /tekst jednolity Dz. U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 z późn. zm./.