Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II K 874/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 czerwca 2017 roku

Sąd Rejonowy w G. II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Piotr Gensikowski

Protokolant: Wioletta Fabińska

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w G. M. G.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8.3.2016 r., 1.4.2016 r., 3.6.2016 r., 28.7.2016 r., 21.10.2016 r., 29.12.2016 r., 23.1.2017 r., 4.4.2017 r., 13.4.2017 r., 24.5.2017 r.

sprawy karnej

2. R. O. (1)

s. Z. i T. z d. C., ur. (...) w G., zam. (...)-(...) G. ul. (...), nie karanego, PESEL: (...)

oskarżonego o to, że:

1/ w dniu 24.08.2012 roku w G. przy ul. (...) wspólnie i w porozumieniu ze S. Z. (1) - właścicielem Zakładu (...) w G. przy ul. (...) działając z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził Zakład Ubezpieczeń Społecznych Inspektorat w G. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem na kwotę 4000 zł w ten sposób, że podczas składania wniosku o wypłatę zasiłku pogrzebowego po osobie zmarłej H. H. (1) wprowadził w błąd pracownika w/wej instytucji przedkładając dokumentację stwierdzającą pokrycie przez siebie kosztów pogrzebu czym działał na szkodę ZUS, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk

oraz sprawy karnej

3. P. B. (1)

s. K. i R. z d. Z., ur. (...) w G., zam. (...)-(...) G. ul. (...), nie karanego, PESEL: (...)

oskarżonego o to, że:

2/ w dniu 09.11.2011 roku w G. przy ul. (...) wspólnie i w porozumieniu ze S. Z. (1) - właścicielem Zakładu (...) w G. przy ul. (...) działając z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził Zakład Ubezpieczeń Społecznych Inspektorat w G. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem na kwotę 4000 zł w ten sposób, że podczas składania wniosku o wypłatę zasiłku pogrzebowego po osobie zmarłej H. K. wprowadził w błąd pracownika w/w-nej instytucji przedkładając dokumentację stwierdzającą pokrycie przez siebie kosztów pogrzebu czym działał na szkodę ZUS, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk

3/ w dniu 22.06.2012 roku w G. przy ul. (...) wspólnie i w porozumieniu ze S. Z. (1) - właścicielem Zakładu (...) w G. przy ul. (...) działając z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził Zakład Ubezpieczeń Społecznych Inspektorat w G. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem na kwotę 4000 zł w ten sposób, że podczas składania wniosku o wypłatę zasiłku pogrzebowego po osobie zmarłej J. W. wprowadził w błąd pracownika w/w-nej instytucji przedkładając dokumentację stwierdzającą pokrycie przez siebie kosztów pogrzebu czym działał na szkodę ZUS, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk

oraz sprawy karnej

4. G. Z. (1)

s. T. i B. z d. J., ur. (...) w Ś., zam. (...)-(...) N. ul. (...), karanego, PESEL: (...)

oskarżonego o to, że:

4/ w dniu 10.05.2012 roku w G. przy ul. (...) wspólnie i w porozumieniu ze swoim bratem S. Z. (1) - właścicielem Zakładu (...) w G. przy ul. (...) działając z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził Zakład Ubezpieczeń Społecznych Inspektorat w G. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem na kwotę 4000 zł w ten sposób, że podczas składania wniosku o wypłatę zasiłku pogrzebowego po osobie zmarłej Z. F. wprowadził w błąd pracownika w/w-nej instytucji przedkładając dokumentację stwierdzającą pokrycie przez siebie kosztów pogrzebu czym działał na szkodę ZUS, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk

5/w dniu 10.10.2012 roku w G. przy ul. (...) wspólnie i w porozumieniu ze swoim bratem S. Z. (1) - właścicielem Zakładu (...) w G. przy ul. (...) działając z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził Zakład Ubezpieczeń Społecznych Inspektorat w G. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem na kwotę 4000 zł w ten sposób, że podczas składania wniosku o wypłatę zasiłku pogrzebowego po osobie zmarłej B. R. wprowadził w błąd pracownika w/w-nej instytucji przedkładając dokumentację stwierdzającą pokrycie przez siebie kosztów pogrzebu czym działał na szkodę ZUS, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk

6/ w dniu 31.10.2013 roku w G. przy ul. (...) wspólnie i w porozumieniu ze swoim bratem S. Z. (1) - właścicielem Zakładu (...) w G. przy ul. (...) działając z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził Zakład Ubezpieczeń Społecznych Inspektorat w G. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem na kwotę 4000 zł w ten sposób, że podczas składania wniosku o wypłatę zasiłku pogrzebowego po osobie zmarłej J. K. wprowadził w błąd pracownika w/w-nej instytucji przedkładając dokumentację stwierdzającą pokrycie przez siebie kosztów pogrzebu czym działał na szkodę ZUS, tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

oraz sprawy karnej

5. A. S. (1)

s. H. i H. z d. K., ur. (...) w G., zam. (...)-(...) G., ul. (...), nie karanego, PESEL: (...)

oskarżonego o to, że:

7/ w dniu 13.06.2011 roku w G. przy ul. (...) wspólnie i w porozumieniu ze S. Z. (1) - właścicielem Zakładu (...) w G. przy ul. (...) działając z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził Zakład Ubezpieczeń Społecznych Inspektorat w G. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem na kwotę 4000 zł w ten sposób, że podczas składania wniosku o wypłatę zasiłku pogrzebowego po osobie zmarłej B. Z. wprowadził w błąd pracownika w/w-nej instytucji przedkładając dokumentację stwierdzającą pokrycie przez siebie kosztów pogrzebu czym działał na szkodę ZUS, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk

oraz sprawy karnej

6. S. Z. (1),

s. T. i B. z d. J., ur. (...) w Ś., zam. (...)-(...) N. ul. (...), nie karanego, PESEL: (...)

oskarżonego o to, że:

8/ w dniu 13.06.2011 roku w G. przy ul. (...) wspólnie i w porozumieniu z A. S. (1) działając z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził Zakład Ubezpieczeń Społecznych Inspektorat w G. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem na kwotę 4000 zł w ten sposób, że jako właściciel Zakładu (...) w G. przy ul. (...), który faktycznie pokrywał koszty pogrzebu nakłonił A. S. do złożenia wniosku o wypłatę zasiłku pogrzebowego po osobie zmarłej B. Z. a tym samym wprowadzeniu w błąd pracownika w/w-nej instytucji przy składaniu dokumentacji stwierdzającej pokrycie przez A. S. kosztów pogrzebu czym działał na szkodę ZUS, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk

9/ w dniu 09.11.2011 roku w G. przy ul. (...) wspólnie i w porozumieniu P. B. (1) działając z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził Zakład Ubezpieczeń Społecznych Inspektorat w G. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem na kwotę 4000 zł w ten sposób, że jako właściciel Zakładu (...) w G. przy ul. (...), który faktycznie pokrywał koszty pogrzebu nakłonił P. B. do złożenia wniosku o wypłatę zasiłku pogrzebowego po osobie zmarłej H. K. a tym samym wprowadzeniu w błąd pracownika w/w-nej przy składaniu dokumentacji stwierdzającej pokrycie przez P. B. kosztów pogrzebu czym działał na szkodę ZUS, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk

10/ w dniu 10.05.2012 roku w G. przy ul. (...) wspólnie i w porozumieniu ze swoim bratem G. Z. (1) działając z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził Zakład Ubezpieczeń Społecznych Inspektorat w G. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem na kwotę 4000 zł w ten sposób, że jako właściciel Zakładu (...) w G. przy ul. (...), który faktycznie pokrywał koszty pogrzebu nakłonił swojego brata G. Z. do złożenia wniosku o wypłatę zasiłku pogrzebowego po osobie zmarłej Z. F. a tym samym wprowadzeniu w błąd pracownika w/w-nej przy składaniu dokumentacji stwierdzającej pokrycie przez G. Z. kosztów pogrzebu czym działał na szkodę ZUS, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk

11 / w dniu 22.06.2012 roku w G. przy ul. (...) wspólnie i w porozumieniu P. B. (1) działając z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził Zakład Ubezpieczeń Społecznych Inspektorat w G. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem na kwotę 4000 zł w ten sposób, że jako właściciel Zakładu (...) w G. przy ul. (...), który faktycznie pokrywał koszty pogrzebu nakłonił P. B. do złożenia wniosku o wypłatę zasiłku pogrzebowego po osobie zmarłej J. W. a tym samym wprowadzeniu w błąd pracownika w/w-nej przy składaniu dokumentacji stwierdzającej pokrycie przez P. B. kosztów pogrzebu czym działał na szkodę ZUS, tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

12/ w dniu 24.08.2012 roku w G. przy ul. (...) wspólnie i w porozumieniu z R. O. (1) działając z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził Zakład Ubezpieczeń Społecznych Inspektorat w G. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem na kwotę 4000 zł w ten sposób, że jako właściciel Zakładu (...) w G. przy ul. (...), który faktycznie pokrywał koszty pogrzebu nakłonił R. O. do złożenia wniosku o wypłatę zasiłku pogrzebowego po osobie zmarłej H. H. (1) a tym samym wprowadzeniu w błąd pracownika w/w-nej przy składaniu dokumentacji stwierdzającej pokrycie przez R. O. kosztów pogrzebu czym działał na szkodę ZUS, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk

13/ w dniu 10.10.2012 roku w G. przy ul. (...) wspólnie i w porozumieniu ze swoim bratem G. Z. (1) działając z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził Zakład Ubezpieczeń Społecznych Inspektorat w G. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem na kwotę 4000 zł w ten sposób, że jako właściciel Zakładu (...) w G. przy ul. (...), który faktycznie pokrywał koszty pogrzebu nakłonił swojego brata G. Z. do złożenia wniosku o wypłatę zasiłku pogrzebowego po osobie zmarłej B. R. a tym samym wprowadzeniu w błąd pracownika w/w-nej przy składaniu dokumentacji stwierdzającej pokrycie przez G. Z. kosztów pogrzebu czym działał na szkodę ZUS, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk

14/ w dniu 24.10.2012 roku w G. przy ul. (...) wspólnie i w porozumieniu ze S. Z. (2) działając z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził Zakład Ubezpieczeń Społecznych Inspektorat w G. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem na kwotę 4000 zł w ten sposób, że jako właściciel Zakładu (...) w G. przy ul. (...) , który faktycznie pokrywał koszty pogrzebu nakłonił S. Z. do złożenia wniosku o wypłatę zasiłku pogrzebowego po osobie zmarłej I. W. a tym samym wprowadzeniu w błąd pracownika w/w-nej przy składaniu dokumentacji stwierdzającej pokrycie przez S. Z. kosztów pogrzebu czym działał na szkodę ZUS, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk

15/ w dniu 31.10.2013 roku w G. przy ul. (...) ze swoim bratem G. Z. (1) działając z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził Zakład Ubezpieczeń Społecznych Inspektorat w G. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem na kwotę 4000 zł w ten sposób, że jako właściciel Zakładu (...) w G. przy ul. (...), który faktycznie pokrywał koszty pogrzebu nakłonił swojego brata G. Z. do złożenia wniosku o wypłatę zasiłku pogrzebowego po osobie zmarłej J. K. a tym samym wprowadzeniu w błąd pracownika w/w- nej przy składaniu dokumentacji stwierdzającej pokrycie przez G. Z. kosztów pogrzebu czym działał na szkodę ZUS, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk

16/ w dniu 10.12.2013 roku w G. przy ul. (...) wspólnie i porozumieniu ze S. Z. (2) działając z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej usiłował doprowadził Zakład Ubezpieczeń Społecznych Inspektorat w G. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 4000 zł w ten sposób, że jako właściciel Zakładu (...) w G. przy ul. (...), który faktycznie pokrywał koszty pogrzebu nakłonił S. Z. do złożenia wniosku o wypłatę zasiłku pogrzebowego po osobie zmarłej E. L. a tym samym wprowadzeniu w błąd pracownika w/w-nej przy składaniu dokumentacji stwierdzającej pokrycie przez S. Z. kosztów pogrzebu, lecz do wypłaty środków nie doszło, czym działał na szkodę ZUS, tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 k.k.

o r z e k ł :

stosując na podstawie art. 4 § 1 KK przepisy KK obowiązujące do 30 czerwca 2015 r.

I. Oskarżonego R. O. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie 1-szym aktu oskarżenia, to jest czynu zabronionego z art. 286 § 1 kk i za to na podstawie art. 286 § 1 kk wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności, a na podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierza mu karę 30 (trzydziestu) stawek dziennych grzywny, przyjmując wysokość jednej stawki za równoważną kwocie 10 zł (dziesięciu) złotych,

II. Oskarżonego P. B. (1) uznaje za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w punkcie 2-gim i 3-cim aktu oskarżenia, z tym ustaleniem, że popełnił je w podobny sposób w krótkich odstępach czasu, to jest ciągu czynów zabronionych z art. 286 § 1 kk i za to na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności, a na podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierza mu karę 60 (sześćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, przyjmując wysokość jednej stawki za równoważną kwocie 10 zł (dziesięciu) złotych,

III. Oskarżonego G. Z. (1) uznaje za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w punkcie 4, 5 i 6 aktu oskarżenia, z tym ustaleniem, że popełnił je w podobny sposób w krótkich odstępach czasu, to jest ciągu czynów zabronionych z art. 286 § 1 kk i za to na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, a na podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierza mu karę 90 (dziewięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, przyjmując wysokość jednej stawki za równoważną kwocie 10 zł (dziesięciu) złotych,

IV. Oskarżonego A. S. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie 7-mym aktu oskarżenia, to jest czynu zabronionego z art. 286 § 1 kk i za to na podstawie art. 286 § 1 kk wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności, a na podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierza mu karę 30 (trzydziestu) stawek dziennych grzywny, przyjmując wysokość jednej stawki za równoważną kwocie 10 zł (dziesięciu) złotych,

V. Oskarżonego S. Z. (1) uznaje za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w punkcie od 8 do 16 aktu oskarżenia, z tym ustaleniem, że popełnił je w podobny sposób w krótkich odstępach czasu, to jest ciągu czynów zabronionych z art. 286 § 1 kk i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, a na podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierza mu karę 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, przyjmując wysokość jednej stawki za równoważną kwocie 10 zł (dziesięciu) złotych,

VI. Na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego S. Z. (1) obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w T. kwoty 32.000 zł (trzydzieści dwa tysiące złotych),

VII. Na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonych wobec oskarżonych kar pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 2 (dwóch) lat próby,

VIII. Zasądza na rzecz Skarbu Państwa od oskarżonego S. Z. (1) kwotę 600 zł (sześćset złotych) opłaty oraz kwotę 97,33 zł (dziewięćdziesiąt siedem złotych 33/100) tytułem wydatków poniesionych w sprawie w części go obciążającej,

IX. Zasądza na rzecz Skarbu Państwa od oskarżonego R. O. (1) kwotę 240 zł (dwustu czterdziestu) złotych opłaty, od oskarżonego P. B. (1) kwotę 300 zł (trzystu) złotych opłaty, od oskarżonego G. Z. (1) kwotę 360 zł (trzystu sześćdziesięciu) złotych opłaty,

X. Zwalnia oskarżonych R. O. (1) , P. B. (1) , G. Z. (1) od obowiązku uiszczenia wydatków postępowania, którymi obciąża Skarb Państwa.

XI. Zwalnia oskarżonego A. S. (1) od obowiązku uiszczenia opłaty, zwalnia oskarżonego od obowiązku uiszczenia wydatków postępowania, którymi obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

R. O. (1), P. B. (1), G. Z. (1), A. S. (1), S. Z. (2), od czasu do czasu pomagali S. Z. (1), właścicielowi zakładu (...), przy organizacji pogrzebów.

dowód: wyjaśnienia oskarżonego R. O. (1) (k. 258), wyjaśnienia oskarżonego G. Z. (1) (k. 274), wyjaśnienia oskarżonego A. S. (1) (k. 279), zeznania świadka S. Z. (2) (k. 74)

S. Z. (1), jako właściciel zakładu pogrzebowego, miał podpisaną umowę z (...) w G. dotyczącą pochówku osób zmarłych, które nie miały rodziny i nie miały świadczeń z ZUS-u. Realizując tę umowę pracownicy (...)u przekazywali mu kompletną dokumentację osoby zmarłej, a więc kartę zgonu i akt zgonu.

dowód: wyjaśnienia oskarżonego S. Z. (1) (k. 485v.), zeznania świadka E. D. (k. 57v., k. 505v.)

S. Z. (1) poprosił A. S. (1) o to, aby złożył wniosek o wypłatę zasiłku pogrzebowego z tytułu pochówku osoby zmarłej.

dowód: wyjaśnienia oskarżonego S. Z. (1) (k. 486)

Dnia 13 czerwca 2011 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. Inspektorat w G. złożono podpisany przez A. S. (1) wniosek o wypłatę zasiłku pogrzebowego za zmarłego B. Z.. A. S. (1) podpisał oświadczenie, że w całości pokrył wydatki związane z pochówkiem zmarłego. Do wniosku dołączono opłaconą fakturę (...) sp. z o.o. na kwotę 712,80 zł, opłaconą fakturę za kwiaty na kwotę 370 zł, a także opłacone faktury wystawione przez S. Z. (1) na łączną kwotę 3140,20 zł.

dowód: wniosek wraz z załącznikami (k. 238)

A. S. (1) przed złożeniem wniosku nie pokrył wydatków związanych z pochówkiem osoby zmarłej.

dowód: wyjaśnienia oskarżonego A. S. (1) (k. 279)

S. Z. (1) jako właściciel zakładu pogrzebowego nie był uprawniony do złożenia wniosku o wypłatę zasiłku pogrzebowego osób, które za życia były uprawnione do uzyskania świadczeń z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. W rozmowie z P. B. (1) poprosił go o to, aby on złożył odpowiedni wniosek.

dowód: wyjaśnienia oskarżonego P. B. (1) (k. 270), wyjaśnienia oskarżonego S. Z. (1) (k. 486)

W mieszkaniu I. A. (1), dalszej krewnej zmarłego H. K., pojawił się P. B. (1), który zapytał się jej, czy z ramienia zakładu (...) może zająć się pochówkiem zmarłego. P. B. (1) powiedział, że wymieniony zakład pogrzebowy wykłada pieniądze na pochówek, a potem ZUS im te pieniądze zwraca. I. A. (2) się na to zgodziła, zanosząc jedynie rzeczy do ubrania zmarłego, w tym garnitur, koszulę, buty, bieliznę, książeczkę i różaniec.

dowód: zeznania świadka I. A. (2) (k. 252v.-253)

Dnia 9 listopada 2011 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. Inspektorat w G. złożono podpisany przez P. B. (1) wniosek o wypłatę zasiłku pogrzebowego za zmarłego H. K.. P. B. (1) podpisał oświadczenie, że w całości pokrył wydatki związane z pochówkiem zmarłego. Do wniosku dołączono opłaconą fakturę (...) sp. z o.o. na kwotę 804,60 zł, opłaconą fakturę za kwiaty na kwotę 300 zł, opłacony rachunek za ceremonię pogrzebową na kwotę 200 zł, a także faktury z tzw. odroczonym terminem płatności wystawione przez S. Z. (1) na łączną kwotę 2850 zł płatne do 9 grudnia 2011 r.

dowód: wniosek wraz z załącznikami (k. 238)

Wśród rachunków dołączonych do wniosku była faktura obejmująca m.in. garnitur dla zmarłego, mimo że stosowny garnitur dla zmarłego przyniosła wcześniej I. A. (2).

dowód: wniosek wraz z załącznikami (k. 238), zeznania świadka I. A. (2) (k. 252v.-253)

Po otrzymaniu kwoty 4.000 złotych zasiłku pogrzebowego P. B. (1) pieniądze te częściowo przekazał S. Z. (1).

dowód: wyjaśnienia oskarżonego P. B. (1) (k. 270)

K. P., pracownik szpitala w G., powiadomiła S. Z. (1) o śmierci J. W., przekazując mu dokumentację dotyczącą śmierci tej osoby w celu dokonania jej pochówku.

dowód: zeznania świadka K. P. (k. 247)

Dnia 22 czerwca 2012 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. Inspektorat w G. złożono podpisany przez P. B. (1) wniosek o wypłatę zasiłku pogrzebowego za zmarłego J. W.. P. B. (1) podpisał oświadczenie, że w całości pokrył wydatki związane z pochówkiem zmarłego. Do wniosku dołączono opłaconą fakturę (...) sp. z o.o. na kwotę 950,40 zł, opłaconą fakturę za kwiaty na kwotę 230 zł, a także faktury z tzw. odroczonym terminem płatności wystawione przez S. Z. (1) na łączną kwotę 2940 zł płatne do 20 lipca 2012 r.

dowód: wniosek wraz z załącznikami (k. 238)

Po otrzymaniu kwoty 4.000 złotych zasiłku pogrzebowego P. B. (1) pieniądze te częściowo przekazał S. Z. (1).

dowód: wyjaśnienia oskarżonego P. B. (1) (k. 270)

S. Z. (1) jako właściciel zakładu pogrzebowego nie był uprawniony do złożenia wniosku o wypłatę zasiłku pogrzebowego osób, które za życia były uprawnione do uzyskania świadczeń z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. W rozmowie z R. O. (1) poprosił go o to, aby on złożył odpowiedni wniosek.

dowód: wyjaśnienia oskarżonego R. O. (1) (k. 258), wyjaśnienia oskarżonego S. Z. (1) (k. 486)

K. P., pracownik szpitala w G., powiadomiła S. Z. (1) o śmierci H. H. (1), przekazując mu dokumentację dotyczącą śmierci tej osoby w celu dokonania jej pochówku.

dowód: zeznania świadka K. P. (k. 246v.)

Dnia 24 sierpnia 2012 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. Inspektorat w G. złożono podpisany przez R. O. (1) wniosek o wypłatę zasiłku pogrzebowego za zmarłego H. H. (1). R. O. (1) podpisał oświadczenie, że w całości pokrył wydatki związane z pochówkiem zmarłego. Do wniosku dołączono opłaconą fakturę (...) sp. z o.o. na kwotę 1188 zł, a także faktury z tzw. odroczonym terminem płatności wystawione przez S. Z. (1) na łączną kwotę 2820 zł płatne do 24 września 2012 r.

dowód: wniosek wraz z załącznikami (k. 238)

Po otrzymaniu kwoty 4.000 złotych zasiłku pogrzebowego R. O. (1) pieniądze te przekazał S. Z. (1).

dowód: wyjaśnienia oskarżonego R. O. (1) (k. 258)

S. Z. (1) jako właściciel zakładu pogrzebowego nie był uprawniony do złożenia wniosku o wypłatę zasiłku pogrzebowego osób, które za życia były uprawnione do uzyskania świadczeń z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. W rozmowie z bratem G. Z. (1) poprosił go o to, aby on złożył odpowiednie wnioski.

dowód: wyjaśnienia oskarżonego G. Z. (1) (k. 274), wyjaśnienia oskarżonego S. Z. (1) (k. 486)

Dnia 10 maja 2012 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. Inspektorat w G. złożono podpisany przez G. Z. (1) wniosek o wypłatę zasiłku pogrzebowego za zmarłego Z. F.. G. Z. (1) podpisał oświadczenie, że w całości pokrył wydatki związane z pochówkiem zmarłego. Do wniosku dołączono opłaconą fakturę (...) sp. z o.o. na kwotę 842,40 zł, opłaconą fakturę za kwiaty na kwotę 250 zł, a także opłacone faktury wystawione przez S. Z. (1) na łączną kwotę 3140 zł.

dowód: wniosek wraz z załącznikami (k. 165-177)

Po otrzymaniu kwoty 4.000 złotych zasiłku pogrzebowego G. Z. (1) część tych pieniędzy przekazał S. Z. (1).

dowód: wyjaśnienia oskarżonego G. Z. (1) (k. 274)

Dnia 10 października 2012 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. Inspektorat w G. złożono podpisany przez G. Z. (1) wniosek o wypłatę zasiłku pogrzebowego za zmarłą B. R.. G. Z. (1) podpisał oświadczenie, że w całości pokrył wydatki związane z pochówkiem zmarłego. Do wniosku dołączono opłaconą fakturę (...) sp. z o.o. na kwotę 1188 zł, opłacony rachunek za kwiaty na kwotę 400 zł, a także faktury z tzw. odroczonym terminem płatności wystawione przez S. Z. (1) na łączną kwotę 2440 zł płatne do 9 listopada 2012 r.

dowód: wniosek wraz z załącznikami (k. 153-164)

Po otrzymaniu kwoty 4.000 złotych zasiłku pogrzebowego G. Z. (1) część tych pieniędzy przekazał S. Z. (1).

dowód: wyjaśnienia oskarżonego G. Z. (1) (k. 274)

K. P., pracownik szpitala w G., powiadomiła S. Z. (1) o śmierci J. K., przekazując mu dokumentację dotyczącą śmierci tej osoby w celu dokonania jej pochówku.

dowód: zeznania świadka K. P. (k. 232v.-233)

Dnia 31 października 2013 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. Inspektorat w G. złożono podpisany przez G. Z. (1) wniosek o wypłatę zasiłku pogrzebowego za zmarłego J. K.. G. Z. (1) podpisał oświadczenie, że w całości pokrył wydatki związane z pochówkiem zmarłego. Do wniosku dołączono opłaconą fakturę (...) sp. z o.o. na kwotę 1134 zł, a także faktury z tzw. odroczonym terminem płatności wystawione przez S. Z. (1) na łączną kwotę 2870 zł płatne do 30 listopada 2013 r.

dowód: wniosek wraz z załącznikami (k. 142-152)

Po otrzymaniu kwoty 4.000 złotych zasiłku pogrzebowego G. Z. (1) część tych pieniędzy przekazał S. Z. (1).

dowód: wyjaśnienia oskarżonego G. Z. (1) (k. 274)

S. Z. (1) poprosił S. Z. (2), aby ten dał mu jego dowód osobisty, by wziął na swoje nazwisko zasiłek pogrzebowy za osobę zmarłą. S. Z. (1) tłumaczył mu, że wszystko jest legalne, że on osobiście nie może wziąć na siebie tego zasiłku. S. Z. (1) podał S. Z. (2) do podpisania wniosek o wypłatę zasiłku pogrzebowego. S. Z. (2) nie poniósł żadnych kosztów, nie widział na oczy żadnych rachunków, czy faktur.

dowód: zeznania świadka S. Z. (2) (k. 74)

Dnia 24 października 2012 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. Inspektorat w G. złożono podpisany przez S. Z. (2) wniosek o wypłatę zasiłku pogrzebowego za zmarłego I. W.. S. Z. (2) podpisał oświadczenie, że w całości pokrył wydatki związane z pochówkiem zmarłego. Do wniosku dołączono opłaconą fakturę (...) sp. z o.o. na kwotę 1080 zł, opłacony rachunek za kwiaty na kwotę 400 zł, a także faktury z tzw. odroczonym terminem płatności wystawione przez S. Z. (1) na łączną kwotę 2540 zł płatne do 24 listopada 2012 r.

dowód: wniosek wraz z załącznikami (k. 4-17)

Po otrzymaniu kwoty 4.000 złotych zasiłku pogrzebowego S. Z. (2) całość tych pieniędzy przekazał S. Z. (1), a za przysługę ten dał mu 50 zł.

dowód: zeznania świadka S. Z. (2) (k. 74)

A. L., pracownik (...)u w G., powiadomiła S. Z. (1) o śmierci E. L., przekazując mu dokumentację dotyczącą śmierci tej osoby w celu dokonania jej pochówku.

dowód: zeznania świadka A. L. (k. 64v.-65), zeznania świadka A. C. (k. 43v.-44)

S. Z. (1) poprosił S. Z. (2), aby ten dał mu jego dowód osobisty, by wziął na swoje nazwisko zasiłek pogrzebowy za osobę zmarłą. S. Z. (1) podał S. Z. (2) do podpisania wniosek o wypłatę zasiłku pogrzebowego. S. Z. (2) nie poniósł żadnych kosztów, nie widział na oczy żadnych rachunków, czy faktur.

dowód: zeznania świadka S. Z. (2) (k. 74v.)

Dnia 10 grudnia 2013 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. Inspektorat w G. złożono podpisany przez S. Z. (2) wniosek o wypłatę zasiłku pogrzebowego za zmarłego E. L.. S. Z. (2) podpisał oświadczenie, że w całości pokrył wydatki związane z pochówkiem zmarłego. Do wniosku dołączono opłaconą fakturę (...) sp. z o.o. na kwotę 1134 zł, a także faktury z tzw. odroczonym terminem płatności wystawione przez S. Z. (1) na łączną kwotę 2870 zł płatne do 31 grudnia 2013 r.

dowód: wniosek wraz z załącznikami (k. 18-37)

W dniu 29 kwietnia 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. wydał wobec S. Z. (2) decyzję o odmowie przyznania prawa do zasiłku pogrzebowego po zmarłym E. L..

dowód: kopia decyzji (k. 38)

W październiku 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. wydał wobec G. Z. (1) oraz S. Z. (2) decyzje o zwrocie nienależnie pobranych zasiłków pogrzebowych. S. Z. (2) odwołał się od tej decyzji do sądu, ale bezskutecznie. Od decyzji odwołał się również G. Z. (1), a postępowanie sądowe w tej sprawie jest zawieszone.

dowód: pismo (k. 675), kopia odwołania (k. 520-523, k. 530-533), kopia wyroku (k. 529), kopia decyzji (k. 534-535, k. 541)

G. Z. (1) był do tej pory karany za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. na karę 10 miesięcy ograniczenia wolności oraz za przestępstwo z art. 209 § 1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby.

dowód: karta karna (k. 623)

S. Z. (1), P. B. (1), A. S. (1), R. O. (1) nie byli do tej pory karani za przestępstwa.

dowód: zapytanie o karalność (k. 624 -627)

Oskarżony A. S. (1) w toku postępowania przygotowawczego i sądowego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu zabronionego (k. 279). Sąd dał wiarę wyjaśnieniom tego oskarżonego co do tego, że podpisał się pod wnioskiem o wypłatę zasiłku pogrzebowego, gdyż w tej części jego wyjaśnienia pokrywają się z treścią tego wniosku (k. 238). Sąd dał także wiarę wyjaśnieniom tego oskarżonego co do tego, że nie pokrył wydatków związanych z pochówkiem zmarłego. Oskarżony w swych wyjaśnieniach nie pamiętał wszakże, czy pokrył te wydatki, choć przypuszczał, że tego nie zrobił, bo był osobą bezrobotną, dorabiającą, jego żona nigdzie nie pracowała i w związku z tym nie miałby na to funduszy i liczyła się każda złotówka. Przytoczone wyjaśnienia oskarżonego A. S. (1) co do tego, że nie pokrył wydatków związanych z pochówkiem zmarłego przed złożeniem wniosku o wypłatę zasiłku pogrzebowego znajdują wsparcie w zestawieniu wysokości poniesionych wydatków z dochodami oskarżonego uzyskiwanymi w czasie składania tego wniosku. W zakresie zmarłego B. Z. oskarżony 13.6.2011 r. do wniosku o wypłatę zasiłku pogrzebowego załączył zapłacone faktury na łączną sumę 4222,82 zł. Tymczasem z zeznania podatkowego za 2011 r. wynika, że oskarżony A. S. (1) zadeklarował przychód osiągnięty w tym roku na kwotę 0 zł (k. 655). W ocenie sądu deklaracja ta podważa możliwość wysupłania przez oskarżonego kwoty 4222 zł na pokrycie wydatków związanych z pochówkiem osoby zmarłej, która dla niego była osobą obcą. Za odmową wiarygodności wyjaśnień oskarżonego w tym zakresie przemawiały także depozycje S. Z. (2) (k. 198), który podał, że ten oskarżony nie pokrył wydatków związanych z pochówkiem osoby zmarłej.

Sąd nie dał natomiast wiary wyjaśnieniom oskarżonego A. S. (1) złożonym w toku postępowania sądowego, w których odwołał swoje wcześniejsze wyjaśnienia, podając, że nie pamięta wcześniejszych wyjaśnień, bo brał silne leki, a nadto sam pokrywał koszty związane z pochówkiem osoby zmarłej. Oskarżony dodał, że był w stanie pokryć koszty pochówku z handlu złomem, bo zbierał złom, który następnie sprzedawał (k. 485). Przytoczone wyjaśnienia oskarżonego złożone przed sądem nie mają pokrycia w opinii biegłych lekarzy psychiatrów (k. 317-318), z której wynikało, że funkcjonowanie oskarżonego po urazie w 2014 r. umożliwia mu odtwarzanie zdarzeń przed urazem. Sąd podzielił wnioski tej opinii, gdyż została ona przeprowadzona na podstawie wyników bezpośredniego badania oskarżonego przez biegłych. Wsparciem dla tych wyjaśnień nie są również zeznania złożone przez świadka J. J. (k. 615v.), gdyż zeznał on, iż w przeszłości trzykrotnie pozwolił mu za darmo zabrać złom w postaci puszek, przy czym dodał, że to były znikome ilości złomu. Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka, bo nie było podstaw do ich podważenia. Zdaniem Sądu w świetle zasad doświadczenia życiowego zeznania te nie uzasadniają jednak tezy, iż oskarżony ze zbycia złomu pobranego od świadka był w stanie pokryć wydatki związane z pochówkiem osoby zmarłej wynoszące łącznie ponad 4 tysiące złotych.

Oskarżony R. O. (1) w toku postępowania przygotowawczego i sądowego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu zabronionego (k. 258, k. 483v.-484). Sąd dał wiarę wyjaśnieniom tego oskarżonego co do tego, że podpisał się pod wnioskiem o wypłatę zasiłku pogrzebowego, gdyż w tej części jego wyjaśnienia pokrywają się z treścią tego wniosku (k. 238). Sąd nie dał natomiast wiary wyjaśnieniom tego oskarżonego co do tego, że pokrył wydatki związane z pochówkiem zmarłego. Oskarżony w swych wyjaśnieniach nie pamiętał wszakże, jakiej wysokości były te wydatki, nie pamiętał, gdzie załatwiał wszelkie formalności związane z tym wnioskiem, nie pamiętał, na jakim cmentarzu zmarły został pochowany, nie pamiętał, czy sam składał wniosek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, czy też tylko go podpisał. Zdaniem Sądu przytoczone okoliczności, o których nie pamiętał oskarżony przemawiają za tym, że nie pokrył on wydatków związanych z pochówkiem zmarłego. Za taką oceną wyjaśnień oskarżonego świadczy również to, że jak podał oskarżony po uzyskaniu zasiłku pogrzebowego całość otrzymanej należności przekazał on oskarżonemu S. Z. (1). Zdaniem Sądu przemawia to za tym, że wszelkie wydatki związane z pochówkiem zmarłego poniósł oskarżony S. Z. (1), a nie oskarżony R. O. (1), gdyż stanowi to jedynie wytłumaczenie przekazania zasiłku pogrzebowego w całej wysokości. Wiarygodności wyjaśnień oskarżonego R. O. (1) co do tego, że pokrył wydatki związane z pochówkiem zmarłego przed złożeniem wniosku o wypłatę zasiłku pogrzebowego sprzeciwia się także zestawienie wysokości poniesionych wydatków z dochodami oskarżonego uzyskiwanymi w czasie składania tego wniosku. W zakresie zmarłego H. H. (1) oskarżony 24.8.2012 r. załączył zapłacone faktury na łączną sumę 1188 zł. Tymczasem z zeznania podatkowego za 2011 r. wynika, że oskarżony R. O. (1) zadeklarował przychód osiągnięty w tym roku na kwotę 28356,10 zł, a dochód na kwotę 23.319 zł (k. 655). Dodatkowo z informacji z (...)u wynika, że oskarżony w latach 2011-2013 korzystał z pomocy społecznej tego ośrodka w postaci posiłków dla dziecka (k. 648). W ocenie sądu wysokość dochodu osiągniętego w 2011 r. w powiązaniu z korzystaniem przez oskarżonego z przytoczonej formy pomocy społecznej, a także koniecznością utrzymania dwójki małoletnich dzieci podważają możliwość poniesienia przez oskarżonego wydatków związanych z pochówkiem osoby zmarłej, która dla niego była osobą obcą. Za odmową wiarygodności wyjaśnień oskarżonego w tym zakresie przemawiały także depozycje S. Z. (2) (k. 198), który podał, że ten oskarżony nie pokrył wydatków związanych z pochówkiem osoby zmarłej.

Oskarżony P. B. (1) w toku postępowania przygotowawczego i sądowego nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów zabronionych (k. 270, k. 484-484v.). Sąd dał wiarę wyjaśnieniom tego oskarżonego co do tego, że podpisał się pod wnioskami o wypłatę zasiłku pogrzebowego, gdyż w tej części jego wyjaśnienia pokrywają się z treścią tych wniosków (k. 238). Sąd nie dał natomiast wiary wyjaśnieniom tego oskarżonego co do tego, że od czasu do czasu nie pomagał oskarżonemu S. Z. (1) przy wykonywaniu usług związanych z organizacją pogrzebów, bo w tej części jego wyjaśnienia były sprzeczne z zeznaniami świadka S. Z. (2) (k. 74), którym sąd dał wiarę z przyczyn opisanych poniżej przy analizie wyjaśnień oskarżonego S. Z. (1). Sąd nie dał również wiary wyjaśnieniom oskarżonego P. B. (1) co do tego, że pokrył wydatki związane z pochówkiem zmarłych osób. Oskarżony w swych wyjaśnieniach nie pamiętał wszakże, jakiej wysokości były te wydatki. Zdaniem Sądu przytoczona okoliczność, o której nie pamiętał oskarżony przemawia za tym, że nie pokrył on wydatków związanych z pochówkiem zmarłych. Za taką oceną wyjaśnień oskarżonego świadczy również to, że jak podał oskarżony po uzyskaniu zasiłku pogrzebowego część otrzymanej należności przekazał on oskarżonemu S. Z. (1). Zdaniem Sądu przemawia to za tym, że wydatki związane z pochówkiem zmarłego poniósł oskarżony S. Z. (1), a nie oskarżony P. B. (1), gdyż stanowi to jedynie wytłumaczenie przekazania mu części zasiłku pogrzebowego. Kwoty, które pozostawił sobie oskarżony P. B. (1), nie stanowiły zatem zwrotu wydatków poniesionych przez oskarżonego w związku z pochówkiem zmarłych, będąc w istocie swego rodzaju wynagrodzeniem, korzyścią majątkową, uzyskaną za złożenie wniosków o wypłatę zasiłków pogrzebowych. Wiarygodności wyjaśnień oskarżonego P. B. (1) co do tego, że pokrył wydatki związane z pochówkiem zmarłych przed złożeniem wniosków o wypłatę zasiłku pogrzebowego sprzeciwia się także zestawienie wysokości poniesionych wydatków z dochodami oskarżonego uzyskiwanymi w czasie składania tych wniosków. W zakresie zmarłego H. K. oskarżony 9.11.2011 r. załączył zapłacone faktury na łączną sumę 1304,60 zł, zaś w zakresie zmarłego J. W. oskarżony 22.6.2012 r. załączył zapłacone faktury na łączną sumę 1180,40 zł. Tymczasem z zeznania podatkowego za 2011 r. wynika, że oskarżony P. B. (1) zadeklarował przychód osiągnięty w tym roku na kwotę 11687 zł (k. 655). Podobnie z zeznania podatkowego za 2012 r. wynika, że oskarżony P. B. (1) zadeklarował przychód osiągnięty w tym roku na kwotę 11501 zł (k. 655). W ocenie sądu deklaracja te, w powiązaniu z koniecznością utrzymania dwójki małoletnich wówczas dzieci, podważają możliwość pokrycia przez oskarżonego wydatków związanych z pochówkiem osób zmarłych, które dla niego była osobami obcymi. Wiarygodności wyjaśnień oskarżonego P. B. (1) co do tego, że pokrył wydatki związane z pochówkiem zmarłego H. K. sprzeciwiają się także zeznania świadka I. A. (2) (k. 252v.-253), która podała, że oskarżony w rozmowie z nią przyznał, że wydatki pokrywa zakład pogrzebowy, a następnie zwraca się o ich zwrot do ZUS-u. Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka, bo nie miała ona interesu w złożeniu zeznań niekorzystnych dla oskarżonych, będąc zadowolona z tego, że zakład zajął się pogrzebem jej wujka H. K.. Za odmową wiarygodności wyjaśnień oskarżonego w tym zakresie przemawiały także depozycje S. Z. (2) (k. 198), który podał, że ten oskarżony nie pokrył wydatków związanych z pochówkiem osoby zmarłej.

Oskarżony G. Z. (1) w toku postępowania przygotowawczego i sądowego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu zabronionego (k. 274, k. 484v.-485). Sąd dał wiarę wyjaśnieniom tego oskarżonego co do tego, że podpisał się pod wnioskami o wypłatę zasiłku pogrzebowego, gdyż w tej części jego wyjaśnienia pokrywają się z treścią tych wniosków (k. 142-152, k. 165-177, k. 153-164). Sąd nie dał natomiast wiary wyjaśnieniom tego oskarżonego co do tego, że pokrył wydatki związane z pochówkiem zmarłych. Za taką oceną wyjaśnień oskarżonego świadczy to, że jak podał oskarżony po uzyskaniu zasiłków pogrzebowych część otrzymanych należności przekazał on swojemu bratu oskarżonemu S. Z. (1). Zdaniem Sądu przemawia to za tym, że wydatki związane z pochówkiem zmarłych poniósł oskarżony S. Z. (1), a nie oskarżony G. Z. (1), gdyż stanowi to jedynie wytłumaczenie przekazania części zasiłków pogrzebowych. Kwoty, które pozostawił sobie oskarżony G. Z. (1), nie stanowiły zatem zwrotu wydatków poniesionych przez oskarżonego w związku z pochówkiem zmarłych, będąc w istocie swego rodzaju wynagrodzeniem, korzyścią majątkową, uzyskaną za złożenie wniosków o wypłatę zasiłków pogrzebowych. Wiarygodności wyjaśnień oskarżonego G. Z. (1) co do tego, że pokrył wydatki związane z pochówkiem zmarłych przed złożeniem wniosków o wypłatę zasiłku pogrzebowego sprzeciwia się także zestawienie wysokości poniesionych wydatków z dochodami oskarżonego uzyskiwanymi w czasie składania tych wniosków. W zakresie zmarłego Z. F. oskarżony 10.5.2012 r. załączył zapłacone faktury na łączną sumę 4232,40 zł, w zakresie zmarłej B. R. oskarżony 10.10.2012 r. załączył zapłacone faktury na łączną sumę 1588 zł, zaś w przypadku zmarłego J. K. oskarżony 31.10.2013 r. załączył faktury zapłacone na sumę 1134 złotych. Tymczasem z zeznania podatkowego za 2011 r. wynika, że oskarżony G. Z. (1) zadeklarował przychód osiągnięty w tym roku na kwotę 6755 zł, zaś w 2012 r. przychód na kwotę 10385 zł (k. 656), a w 2013 r. oskarżony był osobą bezrobotną. W ocenie sądu deklaracje te, w powiązaniu z koniecznością utrzymania małoletniego wówczas dziecka, podważają możliwość pokrycia przez oskarżonego wydatków związanych z pochówkiem osób zmarłych, które dla niego były osobami obcymi. Za odmową wiarygodności wyjaśnień oskarżonego w tym zakresie przemawiały także depozycje S. Z. (2) (k. 198), który podał, że ten oskarżony nie pokrył wydatków związanych z pochówkiem osoby zmarłej.

Oskarżony S. Z. (1) w toku postępowania przygotowawczego i sądowego nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów zabronionych (k. 284, k. 485v.-486). Oskarżony wyjaśnił, że poprosił swych znajomych o to, aby pochowali obce osoby zmarłe i dodał, że pozostali oskarżeni pokryli wydatki związane z pochówkiem tych osób. Oskarżony zaprzeczył również, aby pozostali współoskarżeni byli u niego zatrudnieni. Zdaniem Sądu wsparciem dla wyjaśnień tego oskarżonego co do tego, że oskarżeni będący wnioskodawcami pokryli wydatki związane z pochówkiem zmarłych osób nie były zeznania pracownika (...) B. S. (k. 664v.-665). Z zeznań tej osoby wynika wszakże, że przed wystawieniem faktury na daną osobę nie miała obowiązku jej legitymowania. W ocenie Sądu zeznania tego świadka nie potwierdzają zatem wersji oskarżonego S. Z. (1), że każdy z oskarżonych będący wnioskodawcą pokrył osobiście wydatki związane z pochówkiem osoby zmarłej. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego S. Z. (1) co do tego, że pozostali współoskarżeni oraz S. Z. (2) pokryli wydatki związane z pochówkiem osób zmarłych. W pierwszej kolejności należy wskazać, że wyjaśnienia tego oskarżonego nie znajdują wsparcia w wyjaśnieniach pozostałych współoskarżonych P. B. (1), G. Z. (1), R. O. (1), którym Sąd nie dał wiary z przyczyn opisanych powyżej co do tego, że pokryli oni wydatki związane z pochówkiem osób zmarłych. Po drugie, wyjaśnienia tego oskarżonego są sprzeczne z wyjaśnieniami współoskarżonego A. S. (1) , który podał, że nie pamięta, czy pokrył wydatki pochówku osoby zmarłej, przypuszczając, że nie, bo go nie było na to stać. Po trzecie, wyjaśnienia oskarżonego S. Z. (1) są sprzeczne z depozycjami S. Z. (2) (k. 74-74v., k. 198, k. 507v.-508), z których wynika, że zarówno on, jak i oskarżeni A. S. (1), R. O. (1), P. B. (1) oraz G. Z. (1) nie pokryli wydatków związanych z pochówkiem zmarłych, za których podpisali wnioski o wypłatę zasiłków pogrzebowych. Zdaniem sądu depozycje S. Z. (2) złożone w tym postępowaniu co do tego, że on, jak i pozostałe osoby współpracujące z oskarżonym S. Z. (1), nie pokryły wydatków związanych z pochówkiem osób zmarłych zasługują na wiarygodność, gdyż po pierwsze znajdują wsparcie w treści pozaprocesowych pism związanych z postępowaniem administracyjnym w przedmiocie zwrotu zasiłku. W pismach z października i listopada 2014 r. S. Z. (2) konsekwentnie podnosił, że nie pokrył tych wydatków, gdyż pokrył je oskarżony S. Z. (1) (k. 520-524). Oskarżony S. Z. (1) , a także pozostali współoskarżeni, próbowali w toku postępowania podważyć wiarygodność relacji S. Z. (2), wskazując, że z uwagi na podejmowanie pracy u konkurencyjnej firmy chce zaszkodzić jego firmie, przejmując rynek usług pogrzebowych. Jako dowód wspierający przytoczoną argumentację oskarżeni powołali się na treść artykułu prasowego opublikowanego w Gazecie (...) (k. 519). Zdaniem Sądu przytoczonej argumentacji nie można jednak uznać za przekonującą. S. Z. (2), jak również żaden inny pracownik firmy, której jest on obecnie pracownikiem nie zawiadomił wszakże organów ścigania o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez pozostałych współoskarżonych w tej sprawie. Ponadto, S. Z. (2) został w toku tego postępowania prawomocnie pociągnięty do odpowiedzialności karnej za przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. Z treści artykułu nie wynika, aby S. Z. (2) powiadomił dziennikarza o podejrzeniu procederu w zakładzie pogrzebowym oskarżonego. Co więcej z treści tego artykułu wynika, że podejrzenie popełnienia przez oskarżonych przestępstwa komentował Prokurator, a także właściciele innych zakładów pogrzebowych. Przytoczone okoliczności – zdaniem Sądu – niweczą argumentację podważającą wiarygodność relacji przekazanych w toku postępowania przez S. Z. (2). Świadek S. Z. (2) nie ukrywał, że nieprzyjemności związane z wykryciem bezprawnego złożenia wniosków o wypłatę zasiłku pogrzebowego częściowo wpłynęły na zaprzestanie współpracy z oskarżonym S. Z. (1) (k. 508), ale zdaniem sądu taka reakcja tej osoby stanowi typową próbę odcięcia się świadka od towarzystwa pozostałych oskarżonych, zerwania ze środowiskiem, które wpędziło go w kłopoty. Zdaniem Sądu brak jest jednak wystarczających podstaw, by twierdzić, że zeznając na niekorzyść oskarżonych świadek uczynił to kłamliwie, chcąc się na nich zemścić. Zeznania świadka S. Z. (2) co do okoliczności, w jakich został podpisany i następnie złożony wniosek o wypłatę zasiłku pogrzebowego po zmarłych I. W. oraz E. L. znajdują wreszcie wsparcie w zeznaniach świadka A. Z. (k. 195-196, k. 507), którym sąd dał wiarę, bo nie znalazł argumentów podważających ich wiarygodność.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka E. D. (k. 57-58, k. 223-224, k. 505v.-506), zeznaniom świadka A. L. (k. 64v.-65, k. 506v.-507), zeznaniom świadka K. P. (k. 232-233, k. 246-247, k. 589v.-590), zeznaniom świadka A. C. (k. 43-44, k. 192-193, k. 590-590v., k. 677v.), choć dla oceny wiarygodności wyjaśnień oskarżonych, a w efekcie dla rozważań, czy wyczerpali oni swym zachowaniem znamiona występku z art. 286 § 1 k.k. zeznania te nie miały znaczenia, gdyż świadek ten nie miał wiedzy odnośnie tego, czy oskarżeni pokryli wydatki związane z pochówkiem osób zmarłych. Z podobnych względów Sąd dał wiarę zeznaniom świadka J. R. (k. 235-236, k. 564v.-565), choć dla oceny wiarygodności wyjaśnień oskarżonych, a w efekcie dla ustalenia, czy wyczerpali oni swym zachowaniem znamiona występku z art. 286 § 1 k.k. zeznania te nie miały znaczenia, gdyż świadek ten nie miał wiedzy odnośnie tego, czy oskarżeni pokryli wydatki związane z pochówkiem osób zmarłych.

Sąd dał wiarę wnioskom o wypłatę zasiłku pogrzebowego, a także załączonym do nich rachunkom, fakturom, a także innym dokumentom zgromadzonym w sprawie, gdyż z urzędu, a także na wniosek stron nie zakwestionowano ich autentyczności oraz prawdziwości.

R. O. (1) został oskarżony o to, że:

P. B. (1) został oskarżony o to, że:

G. Z. (1) został oskarżony o to, że:

A. S. (1) został oskarżony o to, że:

S. Z. (1) został oskarżony o to, że:

11/ w dniu 22.06.2012 roku w G. przy ul. (...) wspólnie i w porozumieniu P. B. (1) działając z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził Zakład Ubezpieczeń Społecznych Inspektorat w G. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem na kwotę 4000 zł w ten sposób, że jako właściciel Zakładu (...) w G. przy ul. (...), który faktycznie pokrywał koszty pogrzebu nakłonił P. B. do złożenia wniosku o wypłatę zasiłku pogrzebowego po osobie zmarłej J. W. a tym samym wprowadzeniu w błąd pracownika w/w-nej przy składaniu dokumentacji stwierdzającej pokrycie przez P. B. kosztów pogrzebu czym działał na szkodę ZUS, tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

Oskarżony R. O. (1) w swych wyjaśnieniach nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W ocenie Sądu w świetle materiału dowodowego zebranego w niniejszej sprawie popełnienie przez oskarżonego zarzucanego mu czynu przestępnego nie ulegało jednak wątpliwości. Wniosek ten wynikał w pierwszej kolejności z wyjaśnień samego oskarżonego, który podał, że współoskarżony S. Z. (1) jako właściciel zakładu pogrzebowego nie był uprawniony do złożenia wniosku o wypłatę zasiłku pogrzebowego osób, które za życia były uprawnione do uzyskania świadczeń z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, więc w rozmowie z oskarżonym R. O. (1) poprosił go o to, aby on podpisał odpowiedni wniosek. Z treści wniosku wraz z załącznikami wynikało w dalszej kolejności, że oskarżony podpisał go, domagając się wypłaty zasiłku pogrzebowego za zmarłego H. H. (1), załączając rachunki i faktury mające dokumentować pokrycie wydatków na pochówek tej osoby. Zdaniem Sądu, oskarżony wprowadził w błąd pracownika ZUS-u, gdyż w istocie nie pokrył tych wydatków. Sąd nie dał wszakże wiary wyjaśnieniom oskarżonego R. O. (1) co do tego, że pokrył wydatki związane z pochówkiem zmarłego. Oskarżony w swych wyjaśnieniach nie pamiętał wszakże, jakiej wysokości były te wydatki, nie pamiętał, gdzie załatwiał wszelkie formalności związane z tym wnioskiem, nie pamiętał, na jakim cmentarzu zmarły został pochowany, nie pamiętał, czy sam składał wniosek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, czy też tylko go podpisał. Zdaniem Sądu przytoczone okoliczności, o których nie pamiętał oskarżony przemawiają za tym, że nie pokrył on wydatków związanych z pochówkiem zmarłego. Za taką oceną wyjaśnień oskarżonego świadczy również to, że jak podał oskarżony po uzyskaniu zasiłku pogrzebowego całość otrzymanej należności przekazał on oskarżonemu S. Z. (1). Zdaniem Sądu przemawia to za tym, że wszelkie wydatki związane z pochówkiem zmarłego poniósł oskarżony S. Z. (1), a nie oskarżony R. O. (1), gdyż stanowi to jedynie wytłumaczenie przekazania zasiłku pogrzebowego w całej wysokości. Wiarygodności wyjaśnień oskarżonego R. O. (1) co do tego, że pokrył wydatki związane z pochówkiem zmarłego przed złożeniem wniosku o wypłatę zasiłku pogrzebowego sprzeciwia się także zestawienie wysokości poniesionych wydatków z dochodami oskarżonego uzyskiwanymi w czasie składania tego wniosku. W zakresie zmarłego H. H. (1) oskarżony 24.8.2012 r. załączył zapłacone faktury na łączną sumę 1188 zł. Tymczasem z zeznania podatkowego za 2011 r. wynika, że oskarżony R. O. (1) zadeklarował przychód osiągnięty w tym roku na kwotę 28356,10 zł, a dochód na kwotę 23.319 zł (k. 655). Dodatkowo z informacji z (...)u wynika, że oskarżony w latach 2011-2013 korzystał z pomocy społecznej tego ośrodka w postaci posiłków dla dziecka (k. 648). W ocenie sądu wysokość dochodu osiągniętego w 2011 r. w powiązaniu z korzystaniem przez oskarżonego z przytoczonej formy pomocy społecznej, a także koniecznością utrzymania dwójki małoletnich dzieci podważają możliwość poniesienia przez oskarżonego wydatków związanych z pochówkiem osoby zmarłej, która dla niego była osobą obcą. Za odmową wiarygodności wyjaśnień oskarżonego w tym zakresie przemawiały także depozycje S. Z. (2) (k. 198), który podał, że ten oskarżony nie pokrył wydatków związanych z pochówkiem osoby zmarłej.

Przy wniosku dotyczącym wypłaty zasiłku pogrzebowego za zmarłego oskarżony R. O. (1) , działając wspólnie i w porozumieniu z oskarżonym S. Z. (1), przedłożyli część opłaconych rachunków i faktur, a część faktur z tzw. odroczonym terminem płatności. Z zeznań świadka A. C. wynikało, że podstawą wniosków mogą być tego typu faktury (k. 677v.). Zdaniem Sądu przytoczona okoliczność wynikająca z zeznań tego świadka nie wyłącza jednak konieczności przyjęcia sprawstwa i winy oskarżonych, gdyż żaden z nich nie powoływał się w swych wyjaśnieniach na to, że nie wprowadził pracowników pokrzywdzonego w błąd co do pokrycia wydatków z tej racji, że przedkładał faktury z tzw. odroczonym terminem płatności. Ponadto, w przypadku, gdy do wniosku załączono faktury z tzw. odroczonym terminem płatności, obok nich oskarżeni dołączyli również opłacone rachunki, czy faktury, a jak wynika z wcześniej omówionych dowodów, którym sąd dał wiarę, oskarżeni będący formalnie wnioskodawcami nie pokryli tych „opłaconych” rachunków, czy faktur, wprowadzając tym samym pokrzywdzonego w błąd w tym zakresie. Dlatego też należało przyjąć, że mimo, iż w przypadku wniosku podpisanego przez oskarżonego R. O. (1) część faktur była z tzw. odroczonym terminem płatności, oskarżony, działający wspólnie i w porozumieniu z oskarżonym S. Z. (1), wprowadzili w błąd pracowników pokrzywdzonego co do pokrycia przed złożeniem wniosków wydatków związanych z pochówkiem zmarłych osób przez wnioskodawców.

Oskarżony R. O. (1) , podpisując wniosek o wypłatę zasiłku, działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla współoskarżonego S. Z. (1). Zachowanie tego oskarżonego doprowadziło do wypłaty zasiłku w kwocie 4000 zł, co było niekorzystnym rozporządzeniem mienia przez pokrzywdzonego, gdyż oskarżony nie spełniał przesłanek, aby uzyskać ten zasiłek. Z tych względów sąd uznał oskarżonego R. O. (1) za winnego popełnienia czynu z art. 286 § 1 k.k. opisanego w punkcie 1-szym aktu oskarżenia.

Występek przewidziany w art. 286 § 1 k.k. jest zagrożony karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Rozważając w tych ramach wymiar kary wobec oskarżonego R. O. (1) Sąd uwzględnił następujące okoliczności. Uwzględniając dyrektywę proporcjonalności kary do stopnia społecznej szkodliwości czynu przestępnego, Sąd na niekorzyść oskarżonego potraktował działanie na szkodę Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, a więc instytucji publicznej, a także działanie wspólnie i w porozumieniu z inną osobą. W ramach oceny zachowania oskarżonego z punktu widzenia dyrektywy proporcjonalności kary do stopnia winy sprawcy Sąd na korzyść oskarżonego potraktował jego podrzędną rolę w popełnieniu przestępstwa. W ramach dyrektywy prewencji indywidualnej na korzyść oskarżonego Sąd potraktował również jego uprzednią niekaralność za przestępstwo. Mając na względzie wszystkie powyżej opisane okoliczności Sąd uznał, że należało wymierzyć wobec oskarżonego na podstawie art. 286 § 1 k.k. karę 8 miesięcy pozbawienia wolności. Rodzaj wymierzonej kary odpowiada zdaniem Sądu stopniowi społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego, który należy ocenić jako dość znaczny. Z kolei wymiar jednostkowy kary pozbawienia wolności, jedynie nieznacznie przekraczający dolną granicę ustawowego wymiaru kary, odpowiada podrzędnemu udziałowi oskarżonemu w popełnieniu przypisanego mu czynu. Sąd wymierzając karę pozbawienia wolności w tym wymiarze wyszedł także z przekonania, że jej wymiar odpowiada dyrektywie prewencji indywidualnej. Zdaniem Sądu poprzednia niekaralność oskarżonego za podobne przestępstwo przemawiała za tym, że czyn, który popełnił oskarżony miał charakter wyjątkowy i nie stanowił wyraz lekceważenia i nieakceptowania zasad współżycia w społeczeństwie. W świetle tych okoliczności nie ulega zatem wątpliwości, że dla powstrzymania oskarżonego przed popełnieniem innego lub podobnego przestępstwa za wystarczające należy uznać wymierzenie mu kary pozbawienia wolności w wymiarze 8 miesięcy pozbawienia wolności. W ocenie Sądu kara ta zdaje się wreszcie czynić zadość wskazaniom prewencji ogólnej, a mianowicie uzmysławia ona społeczeństwu, a także społeczności, w której znajduje się oskarżony, że oszustwo kosztem instytucji publicznej spotyka się z natychmiastową reakcją organów wymiaru sprawiedliwości. Oskarżony R. O. (1) działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla współoskarżonego S. Z. (1). Dlatego też sąd na podstawie art. 33 § 2 k.k. orzekł wobec tego oskarżonego karę 30 stawek dziennych grzywny, uwzględniając przy jej wymiarze te same okoliczności, które zostały wzięte pod uwagę przy wymiarze kary pozbawienia wolności. Sąd przyjął wysokość jednej stawki za równoważną kwocie 10 zł (dziesięciu) złotych, biorąc pod uwagę z jednej strony wysokość miesięcznych dochodów oskarżonego, a z drugiej konieczność utrzymania przez niego małoletnich dzieci.

Z tych względów orzeczono jak w punkcie I-szym wyroku.

Oskarżony P. B. (1) w swych wyjaśnieniach nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. W ocenie Sądu w świetle materiału dowodowego zebranego w niniejszej sprawie popełnienie przez oskarżonego zarzucanych mu czynów przestępnych nie ulegało jednak wątpliwości. Wniosek ten wynikał w pierwszej kolejności z wyjaśnień samego oskarżonego, który podał, że współoskarżony S. Z. (1) jako właściciel zakładu pogrzebowego nie był uprawniony do złożenia wniosku o wypłatę zasiłku pogrzebowego osób, które za życia były uprawnione do uzyskania świadczeń z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, więc w rozmowie z oskarżonym P. B. (1) poprosił go o to, aby on podpisał odpowiednie wnioski. Z treści wniosków wraz z załącznikami wynikało w dalszej kolejności, że oskarżony podpisał je, domagając się wypłaty zasiłku pogrzebowego za zmarłego H. K. oraz J. W., załączając rachunki i faktury mające dokumentować pokrycie wydatków na pochówek tych osób. Zdaniem Sądu, oskarżony wprowadził w błąd pracownika ZUS-u, gdyż w istocie nie pokrył tych wydatków. Sąd nie dał wszakże wiary odmiennym wyjaśnieniom oskarżonego, gdyż oskarżony nie pamiętał wszakże, jakiej wysokości były te wydatki. Zdaniem Sądu przytoczona okoliczność, o której nie pamiętał oskarżony przemawia za tym, że nie pokrył on wydatków związanych z pochówkiem zmarłych. Za taką oceną wyjaśnień oskarżonego świadczy również to, że jak podał oskarżony po uzyskaniu zasiłku pogrzebowego część otrzymanej należności przekazał on oskarżonemu S. Z. (1). Zdaniem Sądu przemawia to za tym, że wydatki związane z pochówkiem zmarłego poniósł oskarżony S. Z. (1), a nie oskarżony P. B. (1), gdyż stanowi to jedynie wytłumaczenie przekazania mu części zasiłku pogrzebowego. Kwoty, które pozostawił sobie oskarżony P. B. (1), nie stanowiły zatem zwrotu wydatków poniesionych przez oskarżonego w związku z pochówkiem zmarłych, będąc w istocie swego rodzaju wynagrodzeniem, korzyścią majątkową, uzyskaną za złożenie wniosków o wypłatę zasiłków pogrzebowych. Wiarygodności wyjaśnień oskarżonego P. B. (1) co do tego, że pokrył wydatki związane z pochówkiem zmarłych przed złożeniem wniosków o wypłatę zasiłku pogrzebowego sprzeciwia się także zestawienie wysokości poniesionych wydatków z dochodami oskarżonego uzyskiwanymi w czasie składania tych wniosków. W zakresie zmarłego H. K. oskarżony 9.11.2011 r. załączył zapłacone faktury na łączną sumę 1304,60 zł, zaś w zakresie zmarłego J. W. oskarżony 22.6.2012 r. załączył zapłacone faktury na łączną sumę 1180,40 zł. Tymczasem z zeznania podatkowego za 2011 r. wynika, że oskarżony P. B. (1) zadeklarował przychód osiągnięty w tym roku na kwotę 11687 zł (k. 655). Podobnie z zeznania podatkowego za 2012 r. wynika, że oskarżony P. B. (1) zadeklarował przychód osiągnięty w tym roku na kwotę 11501 zł (k. 655). W ocenie sądu deklaracja te, w powiązaniu z koniecznością utrzymania dwójki małoletnich wówczas dzieci, podważają możliwość pokrycia przez oskarżonego wydatków związanych z pochówkiem osób zmarłych, które dla niego była osobami obcymi. Wiarygodności wyjaśnień oskarżonego P. B. (1) co do tego, że pokrył wydatki związane z pochówkiem zmarłego H. K. sprzeciwiają się także zeznania świadka I. A. (2) (k. 252v.-253), która podała, że oskarżony w rozmowie z nią przyznał, że wydatki pokrywa zakład pogrzebowy, a następnie zwraca się o ich zwrot do ZUS-u. Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka, bo nie miała ona interesu w złożeniu zeznań niekorzystnych dla oskarżonych, będąc zadowolona z tego, że zakład zajął się pogrzebem jej wujka H. K.. Za odmową wiarygodności wyjaśnień oskarżonego w tym zakresie przemawiały także depozycje S. Z. (2) (k. 198), który podał, że ten oskarżony nie pokrył wydatków związanych z pochówkiem osoby zmarłej.

Przy wnioskach dotyczących wypłaty zasiłku pogrzebowego za zmarłych oskarżony P. B. (1) , działając wspólnie i w porozumieniu z oskarżonym S. Z. (1), przedłożyli część opłaconych rachunków i faktur, a część faktur z tzw. odroczonym terminem płatności. Z zeznań świadka A. C. wynikało, że podstawą wniosków mogą być tego typu faktury (k. 677v.). Zdaniem Sądu przytoczona okoliczność wynikająca z zeznań tego świadka nie wyłącza jednak konieczności przyjęcia sprawstwa i winy oskarżonych, gdyż żaden z nich nie powoływał się w swych wyjaśnieniach na to, że nie wprowadził pracowników pokrzywdzonego w błąd co do pokrycia wydatków z tej racji, że przedkładał faktury z tzw. odroczonym terminem płatności. Ponadto, w przypadkach, gdy do wniosków załączono faktury z tzw. odroczonym terminem płatności, obok nich oskarżeni dołączyli również opłacone rachunki, czy faktury, a jak wynika z wcześniej omówionych dowodów, którym sąd dał wiarę, oskarżeni będący formalnie wnioskodawcami nie pokryli tych „opłaconych” rachunków, czy faktur, wprowadzając tym samym pokrzywdzonego w błąd w tym zakresie. Dlatego też należało przyjąć, że mimo, iż w przypadku wniosków podpisanych przez oskarżonego P. B. (1) część faktur była z tzw. odroczonym terminem płatności, oskarżony, działający wspólnie i w porozumieniu z oskarżonym S. Z. (1), wprowadzili w błąd pracowników pokrzywdzonego co do pokrycia przed złożeniem wniosków wydatków związanych z pochówkiem zmarłych osób przez wnioskodawców.

Oskarżony P. B. (1) , podpisując wnioski o wypłatę zasiłku, działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla współoskarżonego S. Z. (1). Zachowanie tego oskarżonego doprowadziło za każdym razem do wypłaty zasiłku w kwocie 4000 zł, co było niekorzystnym rozporządzeniem mienia przez pokrzywdzonego, gdyż oskarżony nie spełniał przesłanek, aby uzyskać ten zasiłek. Z tych względów sąd uznał oskarżonego P. B. (1) za winnego popełnienia czynów z art. 286 § 1 k.k. opisanych w punkcie 2-gim i 3-cim aktu oskarżenia. Zdaniem Sądu oskarżony popełnił te czyny w podobny sposób w krótkich odstępach czasu, a więc w warunkach określonych w art. 91 § 1 k.k.

W toku postępowania sąd nie doszukał się okoliczności ograniczających lub wyłączających winę oskarżonego. W szczególności z opinii biegłych lekarzy psychiatrów wynikało, że poczytalność oskarżonego w czasie popełnienia tych czynów nie była w żadnej części ograniczona (k. 319-320).

Występek przewidziany w art. 286 § 1 k.k. jest zagrożony karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8, przy czym sąd mógł w tym przypadku wymierzyć karę w wysokości górnej granicy ustawowego zagrożenia, zwiększonego o połowę (art. 91 § 1 k.k.). Rozważając w tych ramach wymiar kary wobec oskarżonego P. B. (1) Sąd uwzględnił następujące okoliczności. Uwzględniając dyrektywę proporcjonalności kary do stopnia społecznej szkodliwości czynu przestępnego, Sąd na niekorzyść oskarżonego potraktował działanie na szkodę Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, a więc instytucji publicznej, działanie wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, a także wysokość wyrządzonej dwoma czynami szkody w łącznej kwocie 8000 złotych. W ramach oceny zachowania oskarżonego z punktu widzenia dyrektywy proporcjonalności kary do stopnia winy sprawcy Sąd na korzyść oskarżonego potraktował jego podrzędną rolę w popełnieniu przestępstwa. W ramach dyrektywy prewencji indywidualnej na korzyść oskarżonego Sąd potraktował również jego uprzednią niekaralność za przestępstwo. Mając na względzie wszystkie powyżej opisane okoliczności Sąd uznał, że należało wymierzyć wobec oskarżonego za ciąg przestępstw na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. karę 10 miesięcy pozbawienia wolności. Rodzaj wymierzonej kary odpowiada zdaniem Sądu stopniowi społecznej szkodliwości czynów popełnionych przez oskarżonego, który należy ocenić jako dość znaczny. Z kolei wymiar jednostkowy kary pozbawienia wolności, jedynie nieznacznie przekraczający dolną granicę ustawowego wymiaru kary, odpowiada podrzędnemu udziałowi oskarżonemu w popełnieniu przypisanego mu czynu. Sąd wymierzając karę pozbawienia wolności w tym wymiarze wyszedł także z przekonania, że jej wymiar odpowiada dyrektywie prewencji indywidualnej. Zdaniem Sądu poprzednia niekaralność oskarżonego za podobne przestępstwo przemawiała za tym, że czyn, który popełnił oskarżony miał charakter wyjątkowy i nie stanowił wyraz lekceważenia i nieakceptowania zasad współżycia w społeczeństwie. W świetle tych okoliczności nie ulega zatem wątpliwości, że dla powstrzymania oskarżonego przed popełnieniem innego lub podobnego przestępstwa za wystarczające należy uznać wymierzenie mu kary pozbawienia wolności w wymiarze 10 miesięcy pozbawienia wolności. W ocenie Sądu kara ta zdaje się wreszcie czynić zadość wskazaniom prewencji ogólnej, a mianowicie uzmysławia ona społeczeństwu, a także społeczności, w której znajduje się oskarżony, że oszustwo kosztem instytucji publicznej spotyka się z natychmiastową reakcją organów wymiaru sprawiedliwości. Oskarżony P. B. (1) działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla współoskarżonego S. Z. (1). Dlatego też sąd na podstawie art. 33 § 2 k.k. orzekł wobec tego oskarżonego karę 60 stawek dziennych grzywny, uwzględniając przy jej wymiarze te same okoliczności, które zostały wzięte pod uwagę przy wymiarze kary pozbawienia wolności. Sąd przyjął wysokość jednej stawki za równoważną kwocie 10 zł (dziesięciu) złotych, biorąc pod uwagę z jednej strony wysokość miesięcznych dochodów oskarżonego, a z drugiej konieczność utrzymania innych członków rodziny.

Z tych względów orzeczono jak w punkcie II-gim wyroku.

Oskarżony G. Z. (1) w swych wyjaśnieniach nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. W ocenie Sądu w świetle materiału dowodowego zebranego w niniejszej sprawie popełnienie przez oskarżonego zarzucanych mu czynów przestępnych nie ulegało jednak wątpliwości. Wniosek ten wynikał w pierwszej kolejności z wyjaśnień samego oskarżonego, który podał, że współoskarżony S. Z. (1) jako właściciel zakładu pogrzebowego nie był uprawniony do złożenia wniosku o wypłatę zasiłku pogrzebowego osób, które za życia były uprawnione do uzyskania świadczeń z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, więc w rozmowie z oskarżonym G. Z. (1) poprosił go o to, aby on podpisał odpowiednie wnioski. Z treści wniosków wraz z załącznikami wynikało w dalszej kolejności, że oskarżony podpisał je, domagając się wypłaty zasiłku pogrzebowego za zmarłego Z. F., B. R. oraz J. K., załączając rachunki i faktury mające dokumentować pokrycie wydatków na pochówek tych osób. Zdaniem Sądu, oskarżony wprowadził w błąd pracownika ZUS-u, gdyż w istocie nie pokrył tych wydatków. Sąd nie dał wszakże wiary odmiennym wyjaśnieniom oskarżonego, gdyż jak podał oskarżony po uzyskaniu zasiłków pogrzebowych część otrzymanych należności przekazał on swojemu bratu oskarżonemu S. Z. (1). Zdaniem Sądu przemawia to za tym, że wydatki związane z pochówkiem zmarłych poniósł oskarżony S. Z. (1), a nie oskarżony G. Z. (1), gdyż stanowi to jedynie wytłumaczenie przekazania części zasiłków pogrzebowych. Kwoty, które pozostawił sobie oskarżony G. Z. (1), nie stanowiły zatem zwrotu wydatków poniesionych przez oskarżonego w związku z pochówkiem zmarłych, będąc w istocie swego rodzaju wynagrodzeniem, korzyścią majątkową, uzyskaną za złożenie wniosków o wypłatę zasiłków pogrzebowych. Wiarygodności wyjaśnień oskarżonego G. Z. (1) co do tego, że pokrył wydatki związane z pochówkiem zmarłych przed złożeniem wniosków o wypłatę zasiłku pogrzebowego sprzeciwia się także zestawienie wysokości poniesionych wydatków z dochodami oskarżonego uzyskiwanymi w czasie składania tych wniosków. W zakresie zmarłego Z. F. oskarżony 10.5.2012 r. załączył zapłacone faktury na łączną sumę 4232,40 zł, w zakresie zmarłej B. R. oskarżony 10.10.2012 r. załączył zapłacone faktury na łączną sumę 1588 zł, zaś w przypadku zmarłego J. K. oskarżony 31.10.2013 r. załączył faktury zapłacone na sumę 1134 złotych. Tymczasem z zeznania podatkowego za 2011 r. wynika, że oskarżony G. Z. (1) zadeklarował przychód osiągnięty w tym roku na kwotę 6755 zł, zaś w 2012 r. przychód na kwotę 10385 zł (k. 656), a w 2013 r. oskarżony był osobą bezrobotną. W ocenie sądu deklaracje te, w powiązaniu z koniecznością utrzymania małoletniego wówczas dziecka, podważają możliwość pokrycia przez oskarżonego wydatków związanych z pochówkiem osób zmarłych, które dla niego były osobami obcymi. Za odmową wiarygodności wyjaśnień oskarżonego w tym zakresie przemawiały także depozycje S. Z. (2) (k. 198), który podał, że ten oskarżony nie pokrył wydatków związanych z pochówkiem osoby zmarłej.

Przy wnioskach dotyczących wypłaty zasiłku pogrzebowego za zmarłą B. R. oraz J. K. oskarżony G. Z. (1) , działając wspólnie i w porozumieniu z oskarżonym S. Z. (1), przedłożyli część opłaconych rachunków i faktur, a część faktur z tzw. odroczonym terminem płatności. Z zeznań świadka A. C. wynikało, że podstawą wniosków mogą być tego typu faktury (k. 677v.). Zdaniem Sądu przytoczona okoliczność wynikająca z zeznań tego świadka nie wyłącza jednak konieczności przyjęcia sprawstwa i winy oskarżonych, gdyż żaden z nich nie powoływał się w swych wyjaśnieniach na to, że nie wprowadził pracowników pokrzywdzonego w błąd co do pokrycia wydatków z tej racji, że przedkładał faktury z tzw. odroczonym terminem płatności. Ponadto, w przypadkach, gdy do wniosków załączono faktury z tzw. odroczonym terminem płatności, obok nich oskarżeni dołączyli również opłacone rachunki, czy faktury, a jak wynika z wcześniej omówionych dowodów, którym sąd dał wiarę, oskarżeni będący formalnie wnioskodawcami nie pokryli tych „opłaconych” rachunków, czy faktur, wprowadzając tym samym pokrzywdzonego w błąd w tym zakresie. Dlatego też należało przyjąć, że mimo, iż w przypadku wniosków podpisanych przez oskarżonego G. Z. (1) część faktur była z tzw. odroczonym terminem płatności, oskarżony, działający wspólnie i w porozumieniu z oskarżonym S. Z. (1), wprowadzili w błąd pracowników pokrzywdzonego co do pokrycia przed złożeniem wniosków wydatków związanych z pochówkiem zmarłych osób przez wnioskodawców.

Oskarżony G. Z. (1) , podpisując wnioski o wypłatę zasiłku, działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla współoskarżonego S. Z. (1). Zachowanie tego oskarżonego doprowadziło za każdym razem do wypłaty zasiłku w kwocie 4000 zł, co było niekorzystnym rozporządzeniem mienia przez pokrzywdzonego, gdyż oskarżony nie spełniał przesłanek, aby uzyskać ten zasiłek. Z tych względów sąd uznał oskarżonego G. Z. (1) za winnego popełnienia czynów z art. 286 § 1 k.k. opisanych w punkcie 4, 5 i 6 aktu oskarżenia. Zdaniem Sądu oskarżony popełnił te czyny w podobny sposób w krótkich odstępach czasu, a więc w warunkach określonych w art. 91 § 1 k.k.

Występek przewidziany w art. 286 § 1 k.k. jest zagrożony karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8, przy czym sąd mógł wymierzyć karę w wysokości górnej granicy ustawowego zagrożenia, zwiększonego o połowę (art. 91 § 1 k.k.). Rozważając w tych ramach wymiar kary wobec oskarżonego G. Z. (1) Sąd uwzględnił następujące okoliczności. Uwzględniając dyrektywę proporcjonalności kary do stopnia społecznej szkodliwości czynu przestępnego, Sąd na niekorzyść oskarżonego potraktował działanie na szkodę Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, a więc instytucji publicznej, działanie wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, a także wysokość wyrządzonej trzema czynami szkody w łącznej kwocie 12.000 złotych. W ramach oceny zachowania oskarżonego z punktu widzenia dyrektywy proporcjonalności kary do stopnia winy sprawcy Sąd na korzyść oskarżonego potraktował jego podrzędną rolę w popełnieniu przestępstwa. W ramach dyrektywy prewencji indywidualnej na niekorzyść oskarżonego Sąd potraktował jego uprzednią karalność za dwa przestępstwa. Mając na względzie wszystkie powyżej opisane okoliczności Sąd uznał, że należało wymierzyć wobec tego oskarżonego za ciąg przestępstw na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. karę 1 roku pozbawienia wolności. Rodzaj wymierzonej kary odpowiada zdaniem Sądu stopniowi społecznej szkodliwości czynów popełnionych przez oskarżonego, który należy ocenić jako dość znaczny. Z kolei wymiar jednostkowy kary pozbawienia wolności odpowiada dyrektywie prewencji indywidualnej. Zdaniem Sądu poprzednia karalność oskarżonego za przestępstwa przemawiała za tym, że czyny, które popełnił oskarżony nie miały charakteru wyjątkowego i stanowiły wyraz tendencji do lekceważenia i nieakceptowania zasad współżycia w społeczeństwie. W świetle tych okoliczności nie ulega zatem wątpliwości, że dla powstrzymania oskarżonego przed popełnieniem innego lub podobnego przestępstwa za konieczne należy uznać wymierzenie mu kary pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku pozbawienia wolności. W ocenie Sądu kara ta zdaje się wreszcie czynić zadość wskazaniom prewencji ogólnej, a mianowicie uzmysławia ona społeczeństwu, a także społeczności, w której znajduje się oskarżony, że oszustwo kosztem instytucji publicznej spotyka się z natychmiastową reakcją organów wymiaru sprawiedliwości. Oskarżony G. Z. (1) działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla współoskarżonego S. Z. (1). Dlatego też sąd na podstawie art. 33 § 2 k.k. orzekł wobec tego oskarżonego karę 90 stawek dziennych grzywny, uwzględniając przy jej wymiarze te same okoliczności, które zostały wzięte pod uwagę przy wymiarze kary pozbawienia wolności. Sąd przyjął wysokość jednej stawki za równoważną kwocie 10 zł (dziesięciu) złotych, biorąc pod uwagę, że jako zdrowy młody mężczyzna jest w stanie uzyskiwać dochody pozwalające na uiszczenie tej kary grzywny.

Z tych względów orzeczono jak w punkcie III-cim wyroku.

Oskarżony A. S. (1) w swych wyjaśnieniach nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W ocenie Sądu w świetle materiału dowodowego zebranego w niniejszej sprawie popełnienie przez oskarżonego zarzucanego mu czynu przestępnego nie ulegało jednak wątpliwości. Wniosek ten wynikał w pierwszej kolejności z wyjaśnień samego oskarżonego, który podał, że współoskarżony S. Z. (1) jako właściciel zakładu pogrzebowego nie był uprawniony do złożenia wniosku o wypłatę zasiłku pogrzebowego osób, które za życia były uprawnione do uzyskania świadczeń z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, więc w rozmowie z oskarżonym A. S. (1) poprosił go o to, aby on podpisał odpowiedni wniosek. Z treści wniosku wraz z załącznikami wynikało w dalszej kolejności, że oskarżony podpisał go, domagając się wypłaty zasiłku pogrzebowego za zmarłego B. Z., załączając rachunki i faktury mające dokumentować pokrycie wydatków na pochówek tej osoby. Zdaniem Sądu, oskarżony wprowadził w błąd pracownika ZUS-u, gdyż w istocie nie pokrył tych wydatków. Sąd dał wszakże wiarę pierwszym chronologicznie wyjaśnieniom oskarżonego A. S. (1) co do tego, że nie pokrył wydatków związanych z pochówkiem tego zmarłego. Oskarżony w swych wyjaśnieniach nie pamiętał wszakże, czy pokrył te wydatki, choć przypuszczał, że tego nie zrobił, bo był osobą bezrobotną, dorabiającą, jego żona nigdzie nie pracowała i w związku z tym nie miałby na to funduszy i liczyła się każda złotówka. Przytoczone wyjaśnienia oskarżonego A. S. (1) co do tego, że nie pokrył wydatków związanych z pochówkiem zmarłego przed złożeniem wniosku o wypłatę zasiłku pogrzebowego znajdują wsparcie w zestawieniu wysokości poniesionych wydatków z dochodami oskarżonego uzyskiwanymi w czasie składania tego wniosku. W zakresie zmarłego B. Z. oskarżony 13.6.2011 r. do wniosku o wypłatę zasiłku pogrzebowego załączył zapłacone faktury na łączną sumę 4222,82 zł. Tymczasem z zeznania podatkowego za 2011 r. wynika, że oskarżony A. S. (1) zadeklarował przychód osiągnięty w tym roku na kwotę 0 zł (k. 655). W ocenie sądu deklaracja ta podważa możliwość wysupłania przez oskarżonego kwoty 4222 zł na pokrycie wydatków związanych z pochówkiem osoby zmarłej, która dla niego była osobą obcą. Za odmową wiarygodności wyjaśnień oskarżonego w tym zakresie przemawiały także depozycje S. Z. (2) (k. 198), który podał, że ten oskarżony nie pokrył wydatków związanych z pochówkiem osoby zmarłej.

Oskarżony A. S. (1) , podpisując wniosek o wypłatę zasiłku, działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla współoskarżonego S. Z. (1). Zachowanie tego oskarżonego doprowadziło do wypłaty zasiłku w kwocie 4000 zł, co było niekorzystnym rozporządzeniem mienia przez pokrzywdzonego, gdyż oskarżony nie spełniał przesłanek, aby uzyskać ten zasiłek. Z tych względów sąd uznał oskarżonego A. S. (1) za winnego popełnienia czynu z art. 286 § 1 k.k. opisanego w punkcie 7-mym aktu oskarżenia.

Występek przewidziany w art. 286 § 1 k.k. jest zagrożony karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Rozważając w tych ramach wymiar kary wobec oskarżonego A. S. (1) Sąd uwzględnił następujące okoliczności. Uwzględniając dyrektywę proporcjonalności kary do stopnia społecznej szkodliwości czynu przestępnego, Sąd na niekorzyść oskarżonego potraktował działanie na szkodę Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, a więc instytucji publicznej, a także działanie wspólnie i w porozumieniu z inną osobą. W ramach oceny zachowania oskarżonego z punktu widzenia dyrektywy proporcjonalności kary do stopnia winy sprawcy Sąd na korzyść oskarżonego potraktował jego podrzędną rolę w popełnieniu przestępstwa. W ramach dyrektywy prewencji indywidualnej na korzyść oskarżonego Sąd potraktował również jego uprzednią niekaralność za przestępstwo. Mając na względzie wszystkie powyżej opisane okoliczności Sąd uznał, że należało wymierzyć wobec oskarżonego na podstawie art. 286 § 1 k.k. karę 8 miesięcy pozbawienia wolności. Rodzaj wymierzonej kary odpowiada zdaniem Sądu stopniowi społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego, który należy ocenić jako dość znaczny. Z kolei wymiar jednostkowy kary pozbawienia wolności, jedynie nieznacznie przekraczający dolną granicę ustawowego wymiaru kary, odpowiada podrzędnemu udziałowi oskarżonemu w popełnieniu przypisanego mu czynu. Sąd wymierzając karę pozbawienia wolności w tym wymiarze wyszedł także z przekonania, że jej wymiar odpowiada dyrektywie prewencji indywidualnej. Zdaniem Sądu poprzednia niekaralność oskarżonego za podobne przestępstwo przemawiała za tym, że czyn, który popełnił oskarżony miał charakter wyjątkowy i nie stanowił wyraz lekceważenia i nieakceptowania zasad współżycia w społeczeństwie. W świetle tych okoliczności nie ulega zatem wątpliwości, że dla powstrzymania oskarżonego przed popełnieniem innego lub podobnego przestępstwa za wystarczające należy uznać wymierzenie mu kary pozbawienia wolności w wymiarze 8 miesięcy pozbawienia wolności. W ocenie Sądu kara ta zdaje się wreszcie czynić zadość wskazaniom prewencji ogólnej, a mianowicie uzmysławia ona społeczeństwu, a także społeczności, w której znajduje się oskarżony, że oszustwo kosztem instytucji publicznej spotyka się z natychmiastową reakcją organów wymiaru sprawiedliwości. Oskarżony A. S. (1) działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla współoskarżonego S. Z. (1). Dlatego też sąd na podstawie art. 33 § 2 k.k. orzekł wobec tego oskarżonego karę 30 stawek dziennych grzywny, uwzględniając przy jej wymiarze te same okoliczności, które zostały wzięte pod uwagę przy wymiarze kary pozbawienia wolności. Sąd przyjął wysokość jednej stawki za równoważną kwocie 10 zł (dziesięciu) złotych.

Z tych względów orzeczono jak w punkcie IV-tym wyroku.

Oskarżony S. Z. (1) w swych wyjaśnieniach nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. W ocenie Sądu w świetle materiału dowodowego zebranego w niniejszej sprawie popełnienie przez oskarżonego zarzucanych mu czynów przestępnych nie ulegało jednak wątpliwości. Wniosek ten wynikał w pierwszej kolejności z wyjaśnień samych współoskarżonych, którzy podali, że oskarżony S. Z. (1) jako właściciel zakładu pogrzebowego nie był uprawniony do złożenia wniosku o wypłatę zasiłku pogrzebowego osób, które za życia były uprawnione do uzyskania świadczeń z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, więc w rozmowie z oskarżonym G. Z. (1), P. B. (1), R. O. (1), A. S. (1), a także świadkiem S. Z. (2) poprosił ich o to, aby podpisali odpowiednie wnioski, a on wszystkim się już zajmie. Tym samym oskarżony nakłonił te osoby, aby podpisały odpowiednie wnioski o wypłatę zasiłku pogrzebowego, mimo że nie mieli oni zamiaru pokryć wydatków związanych z pochówkiem zmarłych, a więc w istocie nakłonił pozostałych współoskarżonych do wprowadzenia w błąd pracownika pokrzywdzonego co do tego, że pokryli te wydatki. Z treści wniosków wraz z załącznikami wynikało w dalszej kolejności, że wymienieni współoskarżeni podpisali je, domagając się wypłaty zasiłku pogrzebowego za zmarłego B. Z., H. K., Z. F., J. W., H. H. (1), B. R., I. W. oraz J. K. i E. L., załączając rachunki i faktury mające dokumentować pokrycie wydatków na pochówek tych osób. Zdaniem Sądu, oskarżony będący wnioskodawcami wprowadzili w błąd pracownika ZUS-u, gdyż w istocie nie pokryli tych wydatków. W zakresie oskarżonego A. S. (1), P. B. (1), G. Z. (1), R. O. (1), a także świadka S. Z. (2) wniosek, iż wymienieni nie pokryli wydatków wynika z wyjaśnień tych oskarżonych oraz zeznań tego świadka, porównania wysokości ich dochodów w czasie składania wniosków z deklarowanymi wydatkami poniesionymi na pochówek zmarłych, a także z zeznań świadka S. Z. (2). W związku z tym należy przyjąć, że wydatki na pochówek zmarłych B. Z., H. K., Z. F., J. W., H. H. (1), B. R., I. W. oraz J. K. i E. L. faktycznie pokrył oskarżony S. Z. (1) , a po wypłacie przez ZUS zasiłków pogrzebowych każdy z pozostałych współoskarżonych przekazywał mu otrzymane pieniądze.

Przy części wniosków dotyczących wypłaty zasiłku pogrzebowego za osoby zmarłe oskarżony S. Z. (1) , działając wspólnie i w porozumieniu z pozostałymi współoskarżonymi, do wniosków załączyli część opłaconych rachunków i faktur, a część faktur z tzw. odroczonym terminem płatności. Z zeznań świadka A. C. wynikało, że podstawą wniosków mogą być tego typu faktury (k. 677v.). Zdaniem Sądu przytoczona okoliczność wynikająca z zeznań tego świadka nie wyłącza jednak konieczności przyjęcia sprawstwa i winy oskarżonych, gdyż żaden z nich nie powoływał się w swych wyjaśnieniach na to, że nie wprowadził pracowników pokrzywdzonego w błąd co do pokrycia wydatków z tej racji, że przedkładał faktury z tzw. odroczonym terminem płatności. Ponadto, w przypadkach, gdy do wniosków załączono faktury z tzw. odroczonym terminem płatności, obok nich oskarżeni dołączyli również opłacone rachunki, czy faktury, a jak wynika z wcześniej omówionych dowodów, którym sąd dał wiarę, oskarżeni będący formalnie wnioskodawcami nie pokryli tych „opłaconych” rachunków, czy faktur, wprowadzając tym samym pokrzywdzonego w błąd w tym zakresie. Dlatego też należało przyjąć, że mimo, iż w przypadku wniosków podpisanych przez oskarżonych wnioskodawców część faktur była z tzw. odroczonym terminem płatności, ci oskarżeni, działający wspólnie i w porozumieniu z oskarżonym S. Z. (1), wprowadzili w błąd pracowników pokrzywdzonego co do pokrycia przed złożeniem wniosków wydatków związanych z pochówkiem zmarłych osób przez wnioskodawców.

Oskarżony S. Z. (1) , pokrywając faktycznie wydatki na pochówek osób zmarłych, a także nakłaniając pozostałych współoskarżonych do podpisania wniosków o wypłatę zasiłku wprowadzających w błąd pracownika pokrzywdzonego co do osób pokrywających wydatki, działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie. Oskarżony doskonale zdawał sobie sprawę, że nie może osobiście jako osoba prowadząca działalność gospodarczą złożyć takich wniosków, dlatego też w tym celu potrzebował pozostałych współoskarżonych. Zachowanie tego oskarżonego doprowadziło w ośmiu przypadkach do wypłaty zasiłku za każdym razem w kwocie 4000 zł, co było niekorzystnym rozporządzeniem mienia przez pokrzywdzonego, gdyż oskarżeni będący wnioskodawcami nie spełniali przesłanek, aby uzyskać ten zasiłek. Jedynie raz w przypadku wniosku podpisanego przez oskarżonego S. Z. (2) co do zmarłego E. L. z uwagi na reakcję pracowników pokrzywdzonego zachowanie oskarżonych zakończyło się na usiłowaniu, gdyż nastąpiła odmowa wypłaty zasiłku. Gdyby pracownicy pokrzywdzonego mieli wiedzę, że wnioskodawcy nie pokryli wydatków, to nie nastąpiłaby wypłata zasiłków, bo nie spełniali oni ustawowych przesłanek do uzyskania tych świadczeń. Z tych względów Sąd uznał oskarżonego S. Z. (1) za winnego popełnienia czynów z art. 286 § 1 k.k. i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. opisanych w punkcie od 8-ego do 16-ego aktu oskarżenia. Zdaniem Sądu oskarżony popełnił te czyny w podobny sposób w krótkich odstępach czasu, a więc w warunkach określonych w art. 91 § 1 k.k.

Występek przewidziany w art. 286 § 1 k.k. jest zagrożony karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8, przy czym sąd mógł wymierzyć karę w wysokości górnej granicy ustawowego zagrożenia, zwiększonego o połowę (art. 91 § 1 k.k.). Rozważając w tych ramach wymiar kary wobec oskarżonego S. Z. (1) Sąd uwzględnił następujące okoliczności. Uwzględniając dyrektywę proporcjonalności kary do stopnia społecznej szkodliwości czynu przestępnego, Sąd na niekorzyść oskarżonego potraktował działanie na szkodę Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, a więc instytucji publicznej, działanie wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, a także wysokość wyrządzonej szkody w łącznej kwocie 32.000 złotych. W ramach oceny zachowania oskarżonego z punktu widzenia dyrektywy proporcjonalności kary do stopnia winy sprawcy Sąd na niekorzyść oskarżonego potraktował jego dominującą rolę w popełnieniu przestępstw. W ramach dyrektywy prewencji indywidualnej na korzyść oskarżonego Sąd potraktował jego uprzednią niekaralność za przestępstwa. Mając na względzie wszystkie powyżej opisane okoliczności Sąd uznał, że należało wymierzyć wobec tego oskarżonego na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Rodzaj wymierzonej kary i jej wymiar jednostkowy odpowiada zdaniem Sądu stopniowi społecznej szkodliwości czynów popełnionych przez oskarżonego, który należy ocenić jako dość znaczny. Wymiar jednostkowy kary pozbawienia wolności odpowiadał więc liczbie czynów popełnionych przez oskarżonego, wysokości wyrządzonej tymi czynami szkody, a także dominującej roli oskarżonego. W ocenie Sądu kara ta zdaje się wreszcie czynić zadość wskazaniom prewencji ogólnej, a mianowicie uzmysławia ona społeczeństwu, a także społeczności, w której znajduje się oskarżony, że oszustwo kosztem instytucji publicznej spotyka się z natychmiastową reakcją organów wymiaru sprawiedliwości. Oskarżony S. Z. (1) działał w celu osiągnięcia dla siebie korzyści majątkowej. Dlatego też sąd na podstawie art. 33 § 2 k.k. orzekł wobec tego oskarżonego karę 150 stawek dziennych grzywny, uwzględniając przy jej wymiarze te same okoliczności, które zostały wzięte pod uwagę przy wymiarze kary pozbawienia wolności. Sąd przyjął wysokość jednej stawki za równoważną kwocie 10 zł (dziesięciu) złotych, biorąc pod uwagę, że z uwagi na dochody z prowadzonej działalności gospodarczej jest w stanie uiścić karę grzywny.

Z tych względów orzeczono jak w punkcie V -tym wyroku.

Do dnia zamknięcia przewodu sądowego szkoda wyrządzona zachowaniem oskarżonych w mieniu pokrzywdzonego ZUS nie została naprawiona. Wysokość szkody wynosiła łącznie kwotę 32.000 złotych. Z ustaleń faktycznych wynikało, że każdorazowo po wypłacie zasiłku środki finansowe z tego tytułu wnioskodawca przekazywał oskarżonemu S. Z. (1). Dlatego też sąd na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzekł w punkcie VI-tym wyroku wobec oskarżonego S. Z. (1) obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w T. kwoty 32.000 zł. Zdaniem Sądu orzeczeniu temu nie sprzeciwiała się dyrektywa przewidziana w art. 415 § 1 pkt 2 k.p.k. Decyzje wydane w październiku 2014 r. przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. o zwrocie nienależnie pobranych zasiłków pogrzebowych dotyczyły G. Z. (1) oraz S. Z. (2), zaś obowiązek naprawienia szkody orzeczony w wyroku dotyczy S. Z. (1). Dlatego też z uwagi na brak tożsamości podmiotowej osób zobowiązanych brak było przeszkód do orzeczenia obowiązku naprawienia szkody wobec oskarżonego S. Z. (1).

Na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt 1 k.k. Sąd w punkcie VII-mym wyroku warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej wobec każdego z oskarżonych kary pozbawienia wolności na okres dwóch lat próby. W ocenie Sądu w przypadku wszystkich oskarżonych istnieje wszakże pozytywna prognoza kryminologiczna uzasadniająca przekonanie, że natychmiastowe wykonanie orzeczonej kary nie jest wymagane dla powstrzymania ich przed popełnieniem nowego przestępstwa. Świadczy o tym okoliczność, że oskarżony P. B. (1), A. S. (1), R. O. (1), S. Z. (1) nie popełnili wcześniej przestępstwa (k. 624-627). Pozytywna prognoza kryminologiczna odnosiła się zdaniem Sądu również do oskarżonego G. Z. (1) , mimo jego uprzedniej karalności za przestępstwa (k. 623). Poprzednie przestępstwa popełnione przez tego oskarżonego nie były przeciwko mieniu. Dlatego też w ocenie Sądu należało przyjąć pozytywną prognozę także co do tego oskarżonego.

Na podstawie art. 627 k.p.k. oraz art. 2 ust. 1 pkt 4 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. z 1983 r. Dz. U. Nr 49, poz. 223 ze zm.) w zw. z art. 627 k.p.k. sąd w punkcie VIII-mym wyroku zasądził na rzecz Skarbu Państwa od oskarżonego S. Z. (1) kwotę 600 zł (sześćset złotych) opłaty oraz kwotę 97,33 zł (dziewięćdziesiąt siedem złotych 33/100) tytułem wydatków poniesionych w sprawie w części go obciążającej, a więc obejmującej należność z tytułu trzykrotnego zwracania się z zapytaniem o karalność (3 x 30 zł), a także należność za doręczenia w postępowaniu przygotowawczym i sądowym (łącznie 7,33 zł). Podejmując takie rozstrzygnięcie sąd miał na uwadze miesięczne dochody oskarżonego z działalności gospodarczej w wysokości ok. 2000 złotych (k. 343). Zdaniem Sądu wymienione dochody pozwalają temu oskarżonemu na poniesienie opłaty i wydatków postępowania.

Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. z 1983 r. Dz. U. Nr 49, poz. 223 ze zm.) w zw. z art. 627 k.p.k. sąd w punkcie IX-tym wyroku zasądził na rzecz Skarbu Państwa od oskarżonego R. O. (1) kwotę 240 zł (dwustu czterdziestu) złotych opłaty, od oskarżonego P. B. (1) kwotę 300 zł (trzystu) złotych opłaty, od oskarżonego G. Z. (1) kwotę 360 zł (trzystu sześćdziesięciu) złotych opłaty. Podejmując takie rozstrzygnięcie sąd miał na uwadze miesięczne dochody oskarżonego R. O. (1) w wysokości 1700 zł (k. 341v.), miesięczne dochody oskarżonego P. B. (1) w wysokości od 1000 zł do 2000 zł (k. 342), miesięczne dochody oskarżonego G. Z. (1) w wysokości ok. 700 zł (k. 455v.). Zdaniem Sądu wymienione dochody pozwalają tym oskarżonym na poniesienie opłaty.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd w punkcie X-tym wyroku zwolnił oskarżonych R. O. (1) , P. B. (1) , G. Z. (1) od obowiązku uiszczenia wydatków postępowania, którymi obciążył Skarb Państwa. Podejmując takie rozstrzygnięcie Sąd miał na względzie fakt, iż oskarżeni R. O. (1), P. B. (1) i G. Z. (1) mają na utrzymaniu dwójkę dzieci (k. 341v., k. 342), w związku z czym trudno byłoby im ponieść ciężar wynikający z uiszczenia wydatków niniejszego postępowania.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. z 1983 r. Dz. U. Nr 49, poz. 223 ze zm.) w zw. z art. 624 § 1 k.p.k. Sąd w punkcie XI-tym wyroku zwolnił oskarżonego A. S. (1) w całości od obowiązku uiszczenia opłaty, od obowiązku uiszczenia wydatków postępowania, obciążając nimi Skarb Państwa. Podejmując takie rozstrzygnięcie Sąd miał na względzie fakt, iż utrzymuje się on z opieki społecznej (k. 455), w związku z czym trudno byłoby mu ponieść ciężar wynikający z uiszczenia wydatków niniejszego postępowania.

II K 874/15

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE