Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV U 113/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 października 2017 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:

SSR Barbara Kokoryn

Protokolant:

sekr. sądowy Tomasz Miłosz

po rozpoznaniu w dniu 04 października 2017 r. w Olsztynie

sprawy Z. B. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o zasiłek opiekuńczy

na skutek odwołania Z. B. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

1)  z dnia 28 grudnia 2016 roku nr (...) - (...)

2)  03 kwietnia 2017 roku nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje odwołującemu prawo do zasiłku opiekuńczego za okres od 07 listopada 2016 roku do 10 listopada 2016 roku i od 10 lutego 2017 roku do 22 lutego 2017 r.

UZASADNIENIE

orzeczenia- Transkrypcja

W odwołaniu od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w O. z dnia 28 grudnia 2016roku numer (...) - (...) i z dnia 3 kwietnia 2017 roku numer (...) Z. B. (2) wniósł o zmianę zaskarżonych decyzji i przyznanie odwołującemu prawa do zasiłku opiekuńczego od dnia 7 listopada 2016 roku do 10 listopada 2016 roku i od dnia 10 lutego 2017 roku do dnia 22 lutego 2017 roku.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. po rozpoznaniu w dniu 28 grudnia 2016 roku i 3 kwietnia 2017 roku na podstawie artykułu 34 ustawy z dnia 25 czerwca 1990 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jednolity Dziennik Ustaw z 2016 roku, pozycja 372) odmówił wnioskodawcy prawa do zasiłku opiekuńczego za okresy od dnia 7 listopada 2016 roku do 10 listopada 2016 roku i od 10 lutego 2017 roku do 22 lutego 2017 roku.

Ubezpieczony nie zgodził z decyzją, składając odwołanie, wskazał, że nie można zgodzić się ze stanowiskiem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, albowiem jego córka O. B. od urodzenia jest osobą niepełnosprawną. W związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji wymaga stałej opieki i pomocy innej osoby oraz stałego współudziału na co dzień w procesie jej leczenie rehabilitacji i edukacji. W okresie, w którym Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił wnioskodawcy prawa do zasiłku opiekuńczego, odwołujący wskazał, że odwoził córkę i żonę do sanatorium oraz się nimi opiekował. Wskazał również, że żona nie mogła sama jechać z córką ani sama opiekować się małoletnią , gdyż schorzenie córki wyklucza jazdę samochodem bez udziału opiekuna. Podczas jazdy samochodem z uwagi na częste ataki padaczki córki musi ona pozostawać pod stałą obserwacją. Dlatego też żona wnioskodawcy nie mogła jednocześnie i prowadzić samochodu, i opiekować się dzieckiem. Podobnie było w miejscu, do którego przyjechały.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony Z. B. (2) jest ojcem małoletniej O. B., która jest osobą niepełnosprawną.

W związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji wymaga stałej opieki i pomocy innej osoby oraz stałego współudziału na co dzień w procesie jej leczenia rehabilitacji i edukacji. W związku z tym, że małoletnia cierpi na padaczkę i posiada znaczne problemy zdrowotne, przy których jako jedyny opiekun nie może występować K. B., odwołujący wraz z żoną wybrał się na turnus rehabilitacyjny, który został zorganizowany w miejscowości W..

Między innymi brał udział w zajęciach rehabilitacyjnych, które powodowały zwiększenie częstotliwości problemów zdrowotnych małoletniej, w tym ataków padaczki, która jest padaczką lekooporną. Małoletnia miała problemy z utrzymaniem kontaktu ze środowiskiem; najczęściej traciła kontakt i usypiała.

W tym okresie również miała problem z refluksem i wymiotami. W związku z tym odwołujący nie mógł zostawić dziecka sam, nawet na chwilę, a w czasie kiedy jego żona zajmowała się innymi czynnościami potrzebnymi do utrzymania własnego dobrego stanu zdrowia, odwołujący zajmował się dzieckiem.

W związku z tym, że oboje odwołujący wraz ze swoją żoną musieli zajmować się dzieckiem- małoletnią O. B., należy uznać, że nie zaistniała okoliczność uprawniająca Zakład Ubezpieczeń do kwestionowania jego prawa do zasiłku opiekuńczego.

Sąd zważył, co następuje:

Roszczenie odwołującego zasługuje na uwzględnienie.

Przepis powołany wyżej, czyli artykuł 34 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczenia pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jednolity Dziennik Ustaw z 2016 roku, pozycja 372), wskazuje, że jeżeli poza ubezpieczonym są inni członkowie rodziny pozostający we wspólnym gospodarstwie domowym, mogący zapewnić opiekę dziecku lub choremu członkowi rodziny, nie jest on uprawniony do uzyskania zasiłku opiekuńczego. Do przykładowego katalogu osób, które pozostając we wspólnym gospodarstwie domowym, nie mogą zapewnić opieki, należą: pracownik odpoczywający po pracy na nocnej zmianie, osoba całkowicie niezdolna do pracy, osoba chora, osoba prowadząca gospodarstwo rolne, osoba prowadząca działalność pozarolniczą, która nie może regulować swojego czasu pracy w sposób dowolny (ma ustalone godziny pracy) oraz osoba niezobowiązana do sprawowania opieki na podstawie przepisów kodeksu rodzinnego i opiekuńczego jeżeli odmawia ona sprawowania opieki. Żaden z powyższych przypadków w tej sprawie nie zaistniał.

Jednocześnie żona odwołującego K. B. nie była w stanie zaopiekować się przez pełne 24 godziny każdego dnia małoletnią O. B. z uwagi na szczególny rodzaj schorzenia, na które cierpi małoletnia.

Biorąc zatem pod uwagę przepisy opisane wyżej oraz artykuł 477 14 § 2 kpc, Sąd orzekł jak w wyroku.

SSR Barbara Kokoryn