Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Stan faktyczny

W dniu 24 marca 2014 r. samochód M. nr rej. (...) będący własnością J. Ż. (zamieszkałego w N., Niemcy) został na drodze szybkiego ruchu A52 w Republice Federalnej Niemiec (w okolicach D.) uderzony w tył przez pojazd M. nr rej. (...), którym poruszał się R. K. (1). R. K. (1) ponosił wyłączną winę za spowodowanie kolizji, gdyż nie zachował należytej ostrożności (pojazd poszkodowanego hamował – acz nie nazbyt gwałtownie – przed sygnalizacją świetlną, bo zapaliło się światło żółte). Pojazd R. K. (1) w chwili wypadku był ubezpieczony w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w Towarzystwie (...) S.A. w W..

Brak podstaw do zakwestionowania przebiegu kolizji podanego przez uczestników.

Dowód: pisemne oświadczenie sprawcy, k. 6

zeznania powoda z rozprawy

opinia biegłego P. S., k. 164-179

Niemiecki ubezpieczyciel zajmujący się likwidacją szkody ( (...)).

Okoliczności bezsporne

W Niemczech poszkodowany J. Ż. zlecił fachowemu ekspertowi przygotowanie ekspertyzy dotyczącej zakresu szkody. Za usługę zapłacił 697,34 euro.

Dowód: rachunek, k. 13

Przebieg kolizji nie wywołał znacznych zniszczeń, kolizja była typowa, nieskomplikowana w przebiegu. Przeciętny koszt prywatnej ekspertyzy rzeczoznawcy w Niemczech w tego rodzaju, nieskomplikowanej, sprawie wahał się od 350 do 400 euro.

Rzeczywisty koszt przywrócenia stanu poprzedniego pojazdu poszkodowanego (wg lokalnych cen niemieckich) wynosiłby 3.944,79 euro ( netto).

Dowód: opinia biegłego P. S., k. 164-179

Wartość pojazdu poszkodowanego przed szkodą wynosił 8.400 euro ( brutto).

Dowód: opinia biegłego R. D., k. 288-298

Ocena dowodów

Sąd uznał opinie obu biegłych (P. S. i R. D.) za jasne, pełne i wewnętrznie niesprzeczne.

Przebieg wypadku opisał szczegółowo i spójnie poszkodowany. Zeznaniom tym Sąd dał wiarę. Zgodny z tymi zeznaniami jest dokument prywatny w postaci oświadczenia sprawcy (k. 6). Wartość dowodowa takiego dokumentu w danej sytuacji (tj. kiedy jest w pełni spójna z zeznaniami drugiego uczestnika kolizji) przekracza więc minimalne ramy definicyjne dokumentu prywatnego jako dowodu w postępowaniu cywilnym i można z takiego dokumentu również wywodzić w danym przypadku także ustalenia co do prawdziwości opisanych w nim zdarzeń.

Pozwany sprawca wypadku nie wdał się w spór i wyrok co do niego był wyrokiem zaocznym.

Kwalifikacja prawna

W niniejszej sprawie zastosowaniu podlegało prawo materialne obowiązujące w państwie, w którym miał miejsce wypadek komunikacyjny (art. 34 ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. w zw. z art. 3 Konwencji o prawie właściwym dla wypadków drogowych, sporządzonej w H. dnia 4 maja 1971 r., Dz. U. 2003 r., Nr 63, poz. 585), czyli prawo cywilne obowiązujące na terytorium Republiki Federalnej Niemiec.

Zgodnie z § 249 niemieckiego Kodeksu cywilnego ( (...)), kto zobowiązany jest do naprawienia szkody, zobowiązany jest do przywrócenia stanu, który istniałby, gdyby okoliczność zobowiązująca do naprawienia szkody nie wystąpiłaby. Jeżeli obowiązek naprawienia szkody wynika z uszkodzenia osoby lub rzeczy, wierzyciel może żądać zamiast przywrócenia stanu poprzedniego zapłaty koniecznej sumy pieniężnej. W razie uszkodzenia rzeczy suma pieniężna obejmuje podatek obrotowy tylko wówczas i w tylko w takim zakresie, w jakim faktycznie powstał obowiązek jego zapłaty.

Ostatnie zdanie cytowanego przepisu powoduje, że odszkodowanie pieniężne w zakresie symulowanego kosztu przywrócenia stanu poprzedniego uszkodzonego pojazdu należy zasądzić w ujęciu netto (tj. bez podatku VAT).

Zgodnie z § 115 (1) ustawy o umowie ubezpieczenia ( (...)) odpowiedzialność ubezpieczonego i ubezpieczyciela jest solidarna.

Zgodnie z § 7 (1) i (2) ustawy o zasadach ruchu drogowego (StVG) jeżeli podczas eksploatacji pojazdu mechanicznego […] dojdzie do uszkodzenia […] rzeczy, wówczas posiadacz pojazdu jest zobowiązany do naprawienia powstałej z tego tytułu szkody. Odpowiedzialność tę wyłącza tylko siła wyższa. Strona pozwana nawet nie powoływała się na siłę wyższą.

Z powyższych uregulowań prawnych wynika, że w świetle ustalonego stanu faktycznego odpowiedzialnym za spowodowanie wypadku i naprawienie szkody jest R. K. (1), którego odpowiedzialność w danym wypadku jest solidarna z ubezpieczycielem.

Granicą odpowiedzialności w zakresie symulowanego kosztu naprawienia szkody (tzw. fikcyjna likwidacja) jest koszt naprawy netto (3.944,79 euro). W niniejszym przypadku jednak – z uwagi na treść art. 321 § 1 k.p.c. – zasądzeniu w wyroku podlega kwota wskazana w pozwie jako koszt naprawy, bo jest niższa (3.780,65 euro).

Ponadto posiadacz pojazdu i ubezpieczyciel są odpowiedzialni za typowy i akceptowany w praktyce na terenie Niemiec wydatek w postaci kosztu ekspertyzy rzeczoznawcy. Jednak w tym przypadku limitującym czynnikiem była rzeczywista górna granica takich kosztów, biorąc pod uwagę fakt, że kolizja nie była skomplikowana do opracowania przecz rzeczoznawcę (górną granicę przyjęto zgodnie z opinią biegłego P. S. na kwotę 400 euro). Wynika to z ogólnie akceptowanej w Niemczech zasady wyboru takiego sposobu kompensacji szkody, który wymaga najmniejszego nakładu ekonomicznego (por. k. 128).

Mając powyższe na uwadze na mocy § 7 (1) ustawy o zasadach ruchu drogowego (StVG) w zw. z § 249 i § 246 niemieckiego Kodeksu cywilnego ( (...)) w zw. z § 115 (1) ustawy o umowie ubezpieczenia ( (...)) zasądzono solidarnie od pozwanych na rzecz powoda: koszty tzw. „fikcyjnej likwidacji” szkody (3.780,65 euro) oraz uzasadniony wydatek (400 euro) wraz odsetkami ustawowymi (§ 246 (...)) od w/w kwot odpowiednio: od 24 kwietnia 2014 r. oraz od 14 kwietnia 2014 r. – do dnia zapłaty ( punkt I. sentencji).

W pozostałym zakresie powództwo oddalono na mocy § 249 (...) a contrario ( punkt II. sentencji).

O kosztach procesu orzeczono w punkcie IV. sentencji co do zasady (art. 108 § 1 zdanie drugie k.p.c.). Przyjęto odpowiedzialność za koszty w proporcji wygranej/przegranej (art. 100 k.p.c.) oraz dwukrotność stawek radcowskich/adwokackich z uwagi na skomplikowany i czasochłonny charakter sprawy.

W punkcie III. sentencji w stosunku do pozwanego R. K. opatrzono punkt I. sentencji rygorem natychmiastowej wykonalności, zgodnie z art. 333 § 1 pkt 3 k.p.c.