Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 marca 2017 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Woli w Warszawie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Ewa Rugienis

Protokolant: Weronika Bieńkowska

po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2017 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy z powództwa K. K.

przeciwko Bankowi (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego Banku (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda K. K. kwotę 3148,77 zł /trzy tysiące sto czterdzieści osiem złotych 77/100/ wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 2838,24 zł /dwa tysiące osiemset trzydzieści osiem złotych 24/100/ od dnia 22 lutego 2016 r. do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  koszty procesu wzajemnie znosi między stronami;

4.  nadaje rygor natychmiastowej wykonalności wyrokowi w zakresie pkt. 1 co do kwoty 2838,24 zł /dwa tysiące osiemset trzydzieści osiem złotych 24/100/.

Sygn. akt I C 957/16

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 22 lutego 2016 r., powód K. K. wniósł o zasądzenie od pozwanego Banku (...) S.A. w W. kwoty 3.148,77 zł wraz z odsetkami ustawowymi w wysokości ustawowej od ww. kwoty od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

Uzasadniając pozew powód wskazał, iż pozwany Bank (...) S.A., złożył wniosek o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu numer (...), wystawionemu przez pozwany Bank względem K. K.. Sąd Rejonowy w Krośnie l Wydział Cywilny postanowieniem z dnia 02 marca 2015 r. nadał klauzulę na ww. BTE. Pozwany Bank skierował wniosek do komornika, który następnie wszczął postępowanie egzekucyjne w oparciu o powyższy tytuł wykonawczy. Na skutek zażalenia K. K., Sąd Okręgowy w Krośnie I Wydział Cywilny zmienił zaskarżone postanowienie sądu rejonowego i oddalił wniosek o nadanie klauzuli wykonalności. W konsekwencji powód skierował względem pozwanego Banku wezwanie do natychmiastowego zwrotu wyegzekwowanych kwot przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Raciborzu S. K. w sprawie o sygn. akt Km 7686/15. Pomimo wezwania z dnia 5 października 2015 r. pozwany nie dokonał zwrotu na rzecz powoda wyegzekwowanej kwoty. Na żądaną kwotę składa się 2.838,24 zł tytułem przekazanych przez Komornika na rzecz wierzyciela wyegzekwowanych kwot oraz 310,53 zł tytułem kosztów postępowania egzekucyjnego. W świetle powyższego, w ocenie powoda, powództwo jest w pełni uzasadnione i konieczne. (pozew k. 2-5)

W odpowiedzi na pozew pozwany wskazał, iż uznaje powództwo w całości wnosząc o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego i opłaty od pełnomocnictwa, w oparciu o art. 101 k.p.c. Pozwany przyznał okolicznościom faktycznym, na które powoływał się powód, jednakże wskazał, iż w dniu 23 października 2015 r. nadał przekaz pieniężny zgodny z wezwaniem z dnia 5 października 2015 r. Jednakże nie został on odebrany przez K. K., a w konsekwencji został zwrócony do nadawcy. Zdaniem pozwanego, nie dał on powodu do wytoczenia powództwa, bowiem uznał roszczenie w sposób dorozumiany jeszcze przed wytoczeniem powództwa, a w konsekwencji istnieją podstawy do zasądzenia kosztów na jego rzecz w oparciu o art. 101 k.p.c. (odpowiedź na pozew k. 33-34v)

W piśmie z dnia 8 marca 2017 r. pozwany wskazał, iż uznaje roszczenie jedynie w zakresie żądania kwoty 2838,24 zł, które to kwoty zostały przekazane od Komornika na rzecz wierzyciela. (pismo pozwanego k. 110)

W toku postępowania strony podtrzymały stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Bank (...) S.A. w W. (ówcześnie Bank (...) S.A. w W.) wystawił bankowy tytuł egzekucyjny nr (...) przeciwko K. K..

W dniu 18 lutego 2015 r. Bank (...) S.A. w W. złożył wniosek o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu numer (...). Sąd Rejonowy w Krośnie I Wydział Cywilny postanowieniem z dnia 02 marca 2015 r. nadał klauzulę na objęty wnioskiem BTE.

Pozwany bank skierował w dniu 28 kwietnia 2015 r. wniosek do komornika, który następnie wszczął postępowanie egzekucyjne. Sprawa została zarejestrowana pod sygn. akt KM 7686/15.

Już po wszczęciu postępowania egzekucyjnego na skutek zażalenia powoda z dnia 18 maja 2014 r., Sąd Okręgowy w Krośnie I Wydział Cywilny zmienił zaskarżone postanowienie sądu rejonowego i oddalił wniosek o nadanie klauzuli.

(okoliczności bezsporne)

Postanowieniem z dnia 1 września 2015 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Raciborzu S. K. umorzył postępowanie egzekucyjne w sprawie KM 7686/15 na wniosek dłużnika. Koszty egzekucji wyniosły 310,53 zł i w całości zostały pokryte przez K. K.. W toku postępowania KM 7685/15 Komornik wyegzekwował i przekazał na rzecz wierzyciela kwoty 977,92 zł , 925,64 zł oraz 934,68 zł.

(postanowienie o umorzeniu postępowania w sprawie KM 7686/15 k. 22, informacja od Komornika k. 21)

Pismem z dnia 5 października 2015 r. K. K. skierował do pozwanego wezwanie do natychmiastowego zwrotu wyegzekwowanych przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Raciborzu S. K. w sprawie o sygn. akt Km 7686/15, w tym kwoty w łącznej wysokości 2.838,24 zł (977,92 zł ,925,64 zł oraz 934,68 zł) tytułem nienależytego świadczenia oraz kwotę opłaty egzekucyjnej pobraną przez komornika, stanowiącą 8% z kwot przekazanych wierzycielowi tytułem odszkodowania. Jednocześnie wskazał, że pobrane nienależne świadczenia pozwany powinien zwrócić przekazem pocztowym na adres ul. (...), (...)-(...) R..

(wezwane do zapłaty k. 7, potwierdzenie nadania k. 7A)

W dniu 23 października 2015 r. pozwany nadał przekaz pieniężny na kwotę 2.838,24 zł na adres powoda, jednak został on zwrócony z adnotacją „nie podjęto w terminie odbioru”.

( potwierdzenie nadania przekazu pocztowego k.36, zwrotne potwierdzenie odbioru przekazu pocztowego k.37)

Pismem z dnia 18 listopada 2015 r. Bank (...) S.A. poinformował powoda o zwrocie przekazu pocztowego, jednocześnie kierując prośbę o podanie numeru rachunku bankowego, na który mógłby dokonać zwrotu wyegzekwowanej przez komornika kwoty. K. K. nie ustosunkował się do wezwania Banku, bowiem w tym czasie przebywał za granicą.

(pismo pozwanego k. 38, twierdzenia powoda k. 107)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów oraz w oparciu o zgodne twierdzenia stron, zawarte w złożonych pismach procesowych.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w przeważającej części.

Na gruncie niniejszej sprawy poza sporem było, iż Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Raciborzu S. K. w toku postępowania KM 7686/15 toczącego się w oparciu o tytuł wykonawczy, w którym na skutek wywiedzionego zażalenia uchylona została klauzula wykonalności, wyegzekwował i przekazał na rzecz wierzyciela kwoty 977,92 zł, 925,64 zł oraz 934,68 zł. Koszty postępowania egzekucyjnego w sprawie KM 7686/15 wyniosły 310,53 zł i zostały w całości pokryte przez dłużnika. Zdaniem pozwanego nie dał on podstaw do wytoczenia powództwa, bowiem uznał roszczenie próbując zapłacić na rzecz powoda jeszcze przed wszczęciem niniejszego postępowania, kwotę wyegzekwowaną i przekazaną przez Komornika.

W odpowiedzi na pozew pełnomocnik pozwanego uznał roszczenie powoda, natomiast w piśmie z dnia 8 marca 2017 r. pozwany wskazał, iż uznaje roszczenie jedynie w zakresie żądania kwoty 2838,24 zł, które to kwoty zostały przekazane od Komornika na rzecz wierzyciela.

Zgodnie z treścią przepisu art. 213 § 2 k.p.c. Sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa.

Uznanie powództwa jest to oświadczenie pozwanego o tym, iż uznaje zasadność roszczenia powoda, jak również podstawę faktyczną uzasadniającą to roszczenie. Uznanie może dotyczyć całości lub części roszczenia zgłoszonego w pozwie.

Jak podkreśla się w doktrynie, uznanie jest stanowczym, bezwarunkowym oświadczeniem woli i wiedzy pozwanego, jest aktem dyspozycyjności materialnej pozwanego, który za zasadne uznaje zarówno roszczenie powoda, jak i przyznaje uzasadniające je przytoczone przez powoda okoliczności faktyczne, a w konsekwencji godzi się na wydanie wyroku uwzględniającego żądanie pozwu.

Uznanie powództwa powinno być - jak każda czynność procesowa - wyraźne oraz jednoznacznie określone i nienasuwające wątpliwości co do swej treści oraz zakresu, w jakim pozwany uznał żądanie pozwu. W myśl art. 213 § 2 k.p.c., Sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że jest ono sprzeczne z prawem, zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. Ocena, czy zachodzi jedna z wymienionych przesłanek niedopuszczalności uznania powództwa, powinna nastąpić w zasadzie wyłącznie w świetle materiału procesowego znajdującego się w aktach sprawy (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 21 stycznia 1999 roku, sygn. akt I ACa 890/98, OSA 1999 r., nr 11-12, poz. 52). Uznanie powództwa jest aktem dyspozycyjności pozwanego, który nie tylko uznaje samo żądanie powoda, ale i to, że uzasadniają je przytoczone przez powoda okoliczności faktyczne i godzi się na wydanie wyroku uwzględniającego to żądanie (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z 28 października 1976 r., sygn. akt II CRN 232/76, OSNCP 1977 r., nr 5-6, poz. 101, oraz z 14 września 1983 r., sygn. akt III CRN 188/83, OSNCP 1984 r., nr 4, poz. 60).

W niniejszej sprawie nie zachodziły jakiekolwiek przesłanki uzasadniające kwestionowanie uznania powództwa przez pozwanego. Okoliczności sprawy w zakresie niezbędnym do oceny uznania były bezsporne. W świetle powyższego Sąd uznał, iż oświadczenie pozwanego o uznaniu powództwa w zakresie kwoty 2838,24 zł było skuteczne oraz nie budziło żadnych wątpliwości.

Jednocześnie powództwo było zasadne w zakresie żądania zasądzenia kwoty 310,53 zł tytułem kosztów postępowania egzekucyjnego, które w całości poniósł K. K.. Zdaniem Sądu, Bank (...) S.A. w W. uzyskując świadczenie w oparciu o tytuł wykonawczy, który przestał istnieć w obrocie prawnym (wniosek o nadanie klauzuli wykonalności na bankowy tytuł egzekucyjny numer (...) przez Sąd Rejonowy w Krośnie I Wydział Cywilny został oddalony po rozpoznaniu zażalenia) winien zwrócić na rzecz powoda kwotę 310,53 zł stanowiącą koszty egzekucyjne, jakie powstały w toku egzekucji w sprawie KM 7686/15. Niewątpliwie kwota ta stanowiła szkodę w majątku dłużnika, a odpowiedzialnym za ten uszczerbek jest pozwany prowadzący egzekucję w oparciu o uchylony następnie tytuł wykonawczy, ergo zasadzenie tej kwoty na rzecz powoda było zasadne w oparciu o przepis art. 415 k.c.

W konsekwencji Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3148,77 zł (uznane roszczenie w kwocie 2838,24 zł plus zasądzona kwota 310,53 zł stanowiąca uszczerbek w majątku K. K.), o czym orzeczono jak w pkt 1 sentencji wyrok. O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 k.c. zasądzając odsetki od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

Jednocześnie Sąd oddalił roszczenie odsetkowe w zakresie roszczenia odsetek od kwoty 310,53 zł. Przepis bowiem art. 481 § 1 k.c. nie ma zastosowania do świadczeń pieniężnych zasądzonych prawomocnym orzeczeniem o kosztach procesu (vide uchwała Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z 2011-05-20, III CZP 16/11), w ocenie Sądu również kosztów postepowania egzekucyjnego. Mając na względzie powyższe, orzeczono jak w pkt 2 sentencji.

O kosztach procesu orzeczono w oparciu o art. 100 k.p.c. znosząc wzajemnie między stronami koszty procesu. Decyzja, czy w wypadku uwzględnienia powództwa tylko w pewnej części koszty procesu powinny być wzajemnie zniesione, czy też stosunkowo rozdzielone, powinna być zawsze oparta na słuszności i w tym zakresie sąd zachowuje prawo do dyskrecjonalnej oceny (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 6 czerwca 2012 r., IV CZ 4/12, IC 2013, nr 10, s. 46). Sąd mając na względzie okoliczności faktyczne sprawy uznał, iż zasądzenie jakichkolwiek kwot od pozwanego na rzecz powoda, pomimo wygrania w przeważającej części niniejszego postępowania, byłoby niezasadne i sprzeczne z zasadą słuszności.

Jednocześnie Sąd nie znalazł podstaw do zasądzenia kosztów zgodnie z wnioskiem Banku od powoda na rzecz pozwanego. Zgodnie z art. 101 k.p.c. zwrot kosztów należy się pozwanemu pomimo uwzględnienia powództwa, jeżeli nie dał powodu do wytoczenia sprawy i uznał przy pierwszej czynności procesowej żądanie pozwu. W niniejszej sprawie w dacie wniesienia pozwu niewątpliwie istniało roszczenie powoda względem pozwanego a zatem nie sposób twierdzić, aby wystąpienie z roszczeniem powoda było niecelowe w dacie wszczęcia pozwu. Wprawdzie Bank podjął próbę spłaty części roszczenia na rzecz powoda, jednakże finalnie do spłaty nie doszło, bowiem wysłany przekaz pieniężny nie został odebrany. W konsekwencji roszczeniu powoda nie sposób odmówić zasadności w chwili inicjacji niniejszego postępowania.

Z kolei na podstawie art. 333 § 1 pkt 2 k.p.c. wyrokowi nadano w zakresie pkt 1 rygor natychmiastowej wykonalności co do kwoty w zakresie której powód uznał powództwo, o czym orzeczono w pkt 4 sentencji wyroku.

SSR Ewa Rugienis

Zarządzenie: odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom stron bez pouczeń