Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 października 2017r.

Sąd Rejonowy w Toruniu II Wydział Karny w składzie:

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej Toruń Centrum-Zachód – Magdaleny Wójcikiewicz-Syczyło

po rozpoznaniu w dniu 27.10 .2017r.

sprawy:

M. W. (1) s. T. i E. z domu C. ur. (...) w M.

1.  Sądu Rejonowego w Międzyrzeczu z 19.05.2010r. sygn.. akt IIK 177/10 za czyn z art. 278§1kk popełniony 12.03.2010r. na karę 2 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat tytułem próby; postanowieniem z dnia 13.07.2012r. zarządzono wykonanie w/w kary pozbawienia wolności;

2.  Sądu Rejonowego w Międzyrzeczu z 8.05.2012r. . sygn.. akt IIK 809/11 za ciąg przestępstw z art. 279§1kk popełnionych 26.09.2011r. na karę 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat tytułem próby; postanowieniem z dnia 29.10.2012r. zarządzono wykonanie w/w kary pozbawienia wolności;

3.  Sądu Rejonowego w Międzyrzeczu z 19.09.2012r. sygn.. akt IIK 505/12 za czyn z art. 178§1kk w zw. z art. 177§1kk popełniony 21.05.2012r. na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat tytułem próby; ;

4.  Sądu Rejonowego w Międzyrzeczu z 11.07.2016r. sygn. akt IIK 195/15 za czyn z art. 278§1kk popełnionych w okresie od 7 do 17 października 2011 r. na karę 1 roku pozbawienia wolności, za ciąg przestępstw popełnionych od 9 grudnia 2011r. do 20 grudnia 2011r. z art. 278§1kk popełnionych na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, za ciąg przestępstw z art. 279§1kk popełnionych w okresie od 26.09.2011r. do 7.11.2011r. na karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności, w miejsce w/w kar orzeczono karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności ;

5.  Sądu Rejonowego w Toruniu z 31.05.2017r. sygn.. akt VIII K 1568/16 za czyn z art. 157§1kk w zw. z art. 160§1kk w zw. z art. 11§2kk w zw. z art. 57a§1kk popełniony 13 maja 2016r. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności

orzeka

I.  na mocy art. 569§1kpk w zw. z art.91§2kk w zw. z art. 85§1kk i art. 86§1kk łączy kary pozbawienia wolności orzeczone na mocy wyroków Sądu Rejonowego w Toruniu o sygn. akt VIIIK 1568/16 oraz Sądu Rejonowego w Międzyrzeczu IIK 195/15 i orzeka karę łączną 1 ( jednego ) roku i 10 ( dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 577 kpk zalicza na poczet orzeczonej w punkcie I kary łącznej pozbawienia wolności okres odbytej dotychczas kary pozbawienia wolności orzeczonej w sprawie VIIIK 1568/16 od 20.07.2017r.;

III.  na podstawie art. 572 kpk umarza postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego co do kar orzeczonych na mocy wyroków Sądu Rejonowego w Międzyrzeczu o sygn.. akt IIK 505/12, IIK 809/11 , IIK 177/10;

IV.  w pozostałym zakresie wyroki podlegające łączeniu podlegają odrębnemu wykonaniu;

V.  kosztami postępowania w przedmiocie wydania wyroku łącznego obciąża Skarb Państwa;

VI.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. I. K. kwotę 120 ( sto dwadzieścia ) złotych powiększoną o należną stawkę podatku VAT tytułem zwrotu kosztów obrony udzielonej skazanemu z urzędu.

Sygn. akt II K 903/17

UZASADNIENIE

M. W. (1) został skazany wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego w Międzyrzeczu z 19.05.2010r. sygn.. akt IIK 177/10 za czyn z art. 278§1kk popełniony 12.03.2010r. na karę 2 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat tytułem próby; postanowieniem z dnia 13.07.2012r. zarządzono wykonanie w/w kary pozbawienia wolności;

2.  Sądu Rejonowego w Międzyrzeczu z 8.05.2012r. . sygn.. akt IIK 809/11 za ciąg przestępstw z art. 279§1kk popełnionych 26.09.2011r. na karę 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat tytułem próby; postanowieniem z dnia 29.10.2012r. zarządzono wykonanie w/w kary pozbawienia wolności;

3.  Sądu Rejonowego w Międzyrzeczu z 19.09.2012r. sygn.. akt IIK 505/12 za czyn z art. 178§1kk w zw. z art. 177§1kk popełniony 21.05.2012r. na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat tytułem próby; ;

4.  Sądu Rejonowego w Międzyrzeczu z 11.07.2016r. sygn. akt IIK 195/15 za czyn z art. 278§1kk popełnionych w okresie od 7 do 17 października 2011 r. na karę 1 roku pozbawienia wolności, za ciąg przestępstw popełnionych od 9 grudnia 2011r. do 20 grudnia 2011r. z art. 278§1kk popełnionych na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, za ciąg przestępstw z art. 279§1kk popełnionych w okresie od 26.09.2011r. do 7.11.2011r. na karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności, w miejsce w/w kar orzeczono karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności ;

5.  Sądu Rejonowego w Toruniu z 31.05.2017r. sygn.. akt VIII K 1568/16 za czyn z art. 157§1kk w zw. z art. 160§1kk w zw. z art. 11§2kk w zw. z art. 57a§1kk popełniony 13 maja 2016r. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności.

/ dowód: karta karna-k. 11-11v.;

Odpisy wyroków-k. 27-30v.,47-58

Opinia o skazanym-k. 42

Zgodnie z treścią art. 569 § 1 kpk właściwym do wydania wyroku łącznego jest sąd, który wydał ostatni wyrok skazujący w pierwszej instancji, w sytuacji gdy zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby prawomocnie skazanej wyrokami różnych sądów. Ze względu na to, że ostatni wyrok skazujący w I instancji wydał Sąd Rejonowy w Toruniu właściwym do orzekania w przedmiocie wydania wyroku łącznego będzie właśnie ten Sąd.

W tym miejscu należy wskazać, iż w realiach przedmiotowej sprawy miały zastosowanie przepisy obowiązujące od 1 lipca 2015r., albowiem ostatnie wyroki skazujące M. W. zapadły po tej dacie. Zgodnie z treścią art. 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r ( Dz. U. z 2015 r., poz.396 ) o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych ustaw przepisów rozdziału IX ustawy o karze łącznej, nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia tej ustawy.

Z przytoczonych wyżej względów sąd wydając rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie bazował na przepisach obowiązujących po w/w nowelizacji kodeksu karnego.

Zgodnie z przepisem art. 569 § 1 k.p.k. przesłanki wydania wyroku łącznego są spełnione wtedy gdy zachodzą warunki orzeczenia kary łącznej określone w art. 85 k.k. a oskarżony został już prawomocnie skazany co najmniej dwoma prawomocnymi wyrokami.

Warunki orzeczenia kary łącznej przewiduje art. 85§1 kk zgodnie, z którym jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną. Stosownie do § 2 art. 85 kk podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89 w całości lub części kary lub kary łączne za przestępstwa o których mowa w § 1.

Kryteria łączenia kar w wyroku łącznym określa art. 86§1 kk. Zgodnie z tym przepisem sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy.

W realiach niniejszej sprawy wykonaniu podlegały kary pozbawienia wolności orzeczone w wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu wydanym w sprawie VIII K 1568/16 w wymiarze 1 roku i 6 miesięcy oraz Sądu Rejonowego w Międzyrzeczu w sprawie IIK 195/15 w wymiarze 8 miesięcy .

Zatem kara łączna pozbawienia wolności mogła być orzeczona, w granicach 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności przy zastosowaniu pełnej absorpcji (tj. od najwyższej z kar wykonywanych) do ich sumy tj. do 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności.

Orzekając karę łączną, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Zgodnie z utrwalonym w tym względzie stanowiskiem doktryny i judykatury sąd wydając wyrok łączny może wymierzyć karę łączną stosując zasadę pełnej absorpcji jak i zasadę pełnej kumulacji biorąc dodatkowo pod uwagę „czy pomiędzy poszczególnymi czynami, za które wymierzono te kary, istnieje ścisły związek podmiotowy lub przedmiotowy, czy też związek ten jest dość odległy lub w ogóle go brak, a ponadto(…) czy okoliczności, które zaistniały już po wydaniu poprzednich wyroków( m.in. zachowanie się skazanego po wydaniu poszczególnych wyroków jednostkowych), przemawiają za korzystnym lub niekorzystnym ukształtowaniem kary łącznej [Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 14 września 2006 r. sygn. akt II AKa 244/06]. Związek przedmiotowy zbiegających się realnie przestępstw ocenia się według tożsamości lub podobieństwa dóbr naruszonych poszczególnymi z nich oraz zwartości czasowej i miejscowej ich popełnienia. Związek podmiotowy rozumie się natomiast jako podobieństwo rodzaju winy i zamiarów. ( wyrok SA w Krakowie z 14.03.2007r., IIAka 44/07,KZS 2007/4/27).

Należy podkreślić, iż w judykaturze i piśmiennictwie wskazuje się, że absorpcję kar należy stosować bardzo ostrożnie biorąc pod uwagę negatywną – co do sprawcy- przesłankę prognostyczną, jaką jest popełnienie kilku przestępstw. Zasadę absorpcji stosuje się bowiem , gdy przestępstwa objęte realnym zbiegiem, wskazują na bliską więź podmiotową i przedmiotową, są jednorodzajowe i popełnione zostały w bliskim związku czasowym i miejscowym, stanowiąc jeden zespół zachowań sprawcy, objęty jednym planem działania, mimo godzenia w różne dobra osobiste.

Należy zaakcentować, iż z karty karnej skazanego wynika, iż orzekane wobec niego kary o charakterze wolnościowym nie przynosiły pozytywnego rezultatu, bowiem zarządzono ich wykonanie.

Nadto przy wymiarze kary łącznej sąd nie mógł tracić z pola widzenia faktu,iż pomiędzy czynami nie zachodziła łączność podmiotowa i przedmiotowa, były bowiem skierowane przeciwko różnym dobrom prawnym, ponadto pomiędzy czynami występował znaczny, kilkuletni odstęp czasu, nie były związane z realizacją jednego, szerszego zamiaru. Co więcej analiza skazań M. W. daje asumpt do konkluzji,iż stosowane wobec niego oddziaływania probacyjne nie przyniosły pozytywnych rezultatów, skoro oskarżony dopuszczał się czynów o coraz wyższym ładunku społecznej szkodliwości.

Przy wymiarze kary łącznej sąd wziął pod uwagę również opinię o skazanym z Zakładu Karnego w C.. Wynika z niej, iż w miejscu zamieszkania skazany miał pozytywną opinię. Z kolei zachowanie skazanego w trakcie odbywania kary pozbawienia wolności należy uznać za umiarkowane. Nie był dotychczas karany dyscyplinarnie ani nagradzany regulaminowo. Nie uczestniczy również w podkulturze przestępczej . W grupie współosadzonych funkcjonuje zgodnie, w stosunku do przełożonych jest regulaminowy. Karę pozbawienia wolności odbywa w systemie zwykłym ,nie jest bowiem zainteresowany zmianą na system programowego oddziaływania. W stosunku do popełnionych przestępstw ma krytyczny stosunek. W jednostce penitencjarnej jest zatrudniony w firmie (...) i właściwie wywiązuje się z obowiązków wynikających z zatrudnienia. Jest pozytywnie zmotywowany do odbycia zajęć z zakresu przeciwdziałania agresji oraz profilaktyki alkoholowej.

W tym miejscu należy zaakcentować, iż w /w okoliczności zdaniem sądu nie mogą stanowić wystarczającej podstawy do zastosowania całkowitej absorpcji. Przytoczona powyżej opinia nie daje zdaniem sądu podstaw do wysnucia pozytywnej prognozy kryminologicznej, świadczy raczej o tym, iż skazany zaczął przystosowywać się do warunków izolacji penitencjarnej.

Należy podkreślić,iż redukowanie kar poprzez stosowanie całkowitej absorpcji stanowiłoby nadużycie instytucji kary łącznej, która ma służyć bynajmniej nie ograniczaniu odpowiedzialności karnej sprawcy, lecz rzeczywistemu oddaniu zawartości kryminalnej czynów, jakich się sprawca dopuścił, by nie została wypaczona przez prostą arytmetykę kar.

W judykaturze podkreśla się, iż na ogół nie ma powodu, by orzekać karę łączną w dolnych granicach, tj. w wysokości najsurowszej ze zbiegających się kar. Popełnienie więcej niż jednego przestępstwa powinno raczej skłaniać do odstąpienia od absorpcji kar, niż za nią przemawiać. Wymierzenie takiej kary prowadziłoby do premiowania sprawcy popełniającego nie jedno, a więcej przestępstw, zatem prowadziłoby do praktycznej bezkarności innych zachowań zabronionych. Zatem jak wskazano wyżej całkowitą zasadę absorpcji stosować należy wyjątkowo albo wtedy, gdy wszystkie czyny wskazują na bliską więź podmiotową i przedmiotową albo orzeczone za niektóre czyny kary są tak minimalne, że w żadnym stopniu nie mogłyby rzutować na karę łączną albo też istnieją jakieś szczególne okoliczności dotyczące osoby skazanego (wyrok SA w Katowicach z 20.05.2008r. IIAKa 129/08).

Jakkolwiek przy wymiarze kary łącznej dopuszczalne jest stosowanie zarówno zasady pełnej absorpcji, jak i zasady pełnej kumulacji, to jednak są to rozstrzygnięcia skrajne, które znajdują zastosowanie w zupełnie wyjątkowych , nietypowych sytuacjach. ( vide: Ibidem).

Reasumując należy zatem wskazać, iż zdaniem sądu w realiach przedmiotowej sprawy nie zachodziły przesłanki do zastosowania zasady pełnej absorpcji. Zatem ostatecznie wymierzona skazanemu kara łączna w wysokości 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności jawi się, jako kara w wymiarze najbardziej racjonalnym. Skazany pomimo stosowania wobec niego kar z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, nie skorzystał z danej mu szansy i dopuszczał się kolejnych przestępstw o coraz silniejszym ładunku społecznej szkodliwości. Taka postawa skazanego, który pomimo licznych oddziaływań probacyjnych w dalszym ciągu dopuszczał się popełnienia czynów karalnych świadczy, zdaniem sądu, o pejoratywnym stosunku skazanego do porządku prawnego. Nie umknęło uwadze sądu, że opinia penitencjarna o skazanym jest w zasadzie neutralna i nie wyróżnia się on w środowisku osadzonych, zaś postępy w procesie wdrożonego wobec niego procesu resocjalizacji określono jako umiarkowane.

Zdaniem sądu orzeczony wymiar kary łącznej będzie z jednej strony stanowił dla skazanego dostateczną dolegliwość i spełni cele zarówno w zakresie prewencji indywidualnej, jak i generalnej, nie będzie bowiem w odczuciu społecznym postrzegany jako bezzasadne premiowanie wielokrotnych sprawców przestępstw.

Na podstawie art. 577 kpk sąd zaliczył na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności okres odbytej dotychczas kary pozbawienia wolności orzeczonej w sprawie VIIIK 1568/16 od 20.07.2017r.;

Nadto na podstawie art. 572 kpk umarzono postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego co do kar orzeczonych na mocy wyroków Sądu Rejonowego w Międzyrzeczu o sygn.. akt IIK 505/12, IIK 809/11 , IIK 177/10, gdyż kary te w momencie wyrokowania nie podlegały wykonaniu.

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie z art. 624 § 1 kpk oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983, Nr 49, poz. 223 ze zm.) uznając, iż uiszczenie stosownych kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa byłoby dla skazanego zbyt uciążliwe ze względu na jego sytuację finansową, albowiem przebywając w Zakładzie Karnym nie ma możliwości pozyskania środków na pokrycie tych należności sądowych.

Nadto Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. I. B.-K. kwotę 120 złotych powiększoną o należną stawkę podatku VAT tytułem zwrotu kosztów obrony udzielonej skazanemu z urzędu, uwzględniając charakter sprawy oraz nakład pracy obrońcy.