Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 listopada 2017roku

Sąd Rejonowy w Człuchowie III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący SSR Agnieszka Biernikowicz

Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Kantak - Rekowska

po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2017 roku w Człuchowie

na rozprawie

sprawy

z powództwa małol. T. N.

przeciwko S. N.

o podwyższenie alimentów

1.  podwyższa alimenty ustalone wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego w Człuchowie z dnia 14 marca 2011 roku w sprawie o sygn.. akt III RC 42/11 od pozwanego S. N. na rzecz małoletniej powódki T. N. z kwot po 400,- zł miesięcznie do kwot po 480,- zł (czterysta osiemdziesiąt złotych) miesięcznie, płatne do 15-go dnia każdego miesiąca do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki I. Z., poczynając od dnia 20 marca 2017 roku wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w przypadku uchybienia w terminie płatności którejkolwiek z rat,

2.  w powstałym zakresie powództwo oddala,

3.  wyrokowi w punkcie 1-szym nadaje rygor natychmiastowej wykonalności,

4.  odstępuje od obciążenia pozwanego kosztami sądowymi.

/-/Agnieszka Biernikowicz

(Na oryginale właściwy podpis)

Sygn. akt III RC 51/17

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 20 marca 2017 r. I. Z. jako przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki T. N. wniosła o podwyższenie alimentów od pozwanego S. N. na rzecz powódki z kwot po 400 zł miesięcznie ustalonych wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego w Człuchowie z dnia 14 marca 2011r. w sprawie o sygn. akt III RC 42/11 do kwot po 600 zł miesięcznie płatnych do 15 dnia każdego miesiąca poczynając od dnia 1 marca 2017r. Podała, że pozwany nie uczestniczy w wychowaniu powódki i nie interesuje się jej potrzebami.

Pozwany S. N. wniósł o oddalenie powództwa podnosząc, iż nie jest w stanie łożyć alimentów w dochodzonej wysokości, gdyż zmieniła się jego sytuacja. Zarabia niepełne 1500 zł netto miesięcznie. Od 2015r. pozostaje w związku małżeńskim. Na jego utrzymaniu pozostaje także syn K. N. urodzony (...) Jego żona zarabia 1784 zł netto miesięcznie. Koszt utrzymania mieszkania zajmowanego z rodziną wynosi 900 zł co miesiąc. Na dojazdy do pracy wydaje po 300 zł miesięcznie. Utrzymuje samochód z 1991r. Co miesiąc spłaca po 566 zł pożyczki bankowej zaciągniętej na remont mieszkania, której łączny koszt wynosi 67. 964 zł . Jego żona spłaca dwa kredyty w łącznej miesięcznej wysokości 413 zł. Ponadto na żywność dla rodziny wydaje co miesiąc około 500 zł, na kosmetyki i środki higieny 100 zł, ubranie 100 zł. W toku przesłuchania zgodził się na podwyższenie alimentów do kwot po 450 zł miesięcznie od 1 sierpnia 2017r. , a w pozostałej części wniósł o oddalenie powództwa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletnia T. N. urodziła się (...) Jest córką I. Z. i S. N..

- niesporne, a nadto odpis aktu urodzenia k. 4 w aktach III RC 42/11, w aktach III RC 42/11

Wyrokiem zaocznym w dniu 14 marca 2017r. Sąd Rejonowy w Człuchowie zasądził od pozwanego S. N. na rzecz małoletniej powódki T. N. alimenty w wysokości po 400 zł miesięcznie.

- wyrok k. 10 w aktach III RC 42/11;

Małoletnia T. N. mieszkała wówczas wraz z matką u jej rodziców w R.. Od stycznia 2011r. I. Z. prowadziła działalność gospodarczą – sklep, uzyskując na rozpoczęcie tej działalności pomoc z urzędu pracy, gdyż uprzednio była osobą bezrobotną. Dochody z tej działalności nie wystarczały na jej utrzymanie, więc korzystała z pomocy rodziców mogąc nieodpłatnie z nimi mieszkać. Na żywność, ubrania, leki i szczepienia dla powódki potrzebowała około 400 zł miesięcznie. Gdy przebywała w pracy małoletnią T. N. opiekowała się jej matka.

- niesporne,

Pozwany S. N. był wówczas stanu wolnego. Mieszkał z rodzicami w miejscowości K.. Jego jedynym dzieckiem była T. N., przy czym nie uczestniczył w procesie jej wychowywania.

- niesporne,

Obecnie powódka ma 8,5 lat. Jest uczennicą III klasy szkoły podstawowej. Nadal mieszka z matką w R.. Do szkoły ma 2 km i jest do niej dowożona samochodem. Przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki do dnia 31 sierpnia 2017r. była zarejestrowana jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku. Obecnie od 1 września 2017r, pracuje jako nauczyciel wychowania przedszkolnego za wynagrodzeniem 1650 zł netto. Mieszka z córką w domu matki, z którą prowadzi wspólne gospodarstwo domowe. Partycypuje w kosztach utrzymania mieszkania przekazując matce kwotę 450 zł miesięcznie w tym w części na żywność, przy czym dodatkowo kupuje do domu środki czystości. Żywność dla małoletniej powódki wraz z niezbędnymi dla niej środkami higieny kosztuje około 400- 450 zł miesięcznie, a odzież i obuwie około 200 zł miesięcznie. I. Z. kupiła dla niej z początkiem bieżącego roku szkolnego tornister za 150 zł, piórnik za 50 zł, a łącznie z przyborami plastycznymi i podręcznikiem do religii na wyposażenie małoletniej do szkoły wydała około 400 zł. Opłaciła także składkę na roczne ubezpieczenie szkolne powódki 40 zł oraz składkę na radę rodziców 40 zł. W związku występującymi u powódki w okresie od maja dolegliwościami alergicznymi zażywa ona dostępne bez recepty leki na alergię, które kosztują około 30-40 zł miesięcznie. Nadto powódka przeziębia się średnio 2 razy w roku i wówczas leki potrzebuje leków za około 50 zł. W bieżącym roku T. N. wymagała leczenia stomatologicznego. Ze względu na długi czas oczekiwania na wizytę w ramach publicznej służby zdrowia skorzystała z 3 wizyt prywatnych u dentysty, z których każda kosztowała do 70 zł. Co roku małoletnia powódka jeździ na szkolne wycieczki za około 100 zł. Zorganizowanie przyjęcia urodzinowego dla małoletniej z udziałem jej koleżanek kosztowało 300 zł

- zaświadczenie k. 4, zeznania przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki z dnia 15 listopada 2017r. k. 86;

Pozwany S. N. ma 31 lat. Posiada wykształcenie średnie. Ukończył technikum elektryczne. Ma prawo jazdy kategorii B. Od 2 stycznia 2013r. jest zatrudniony w firmie (...) Budowlane i (...) z siedzibą w P. jako pracownik budowlany na czas nieokreślony w pełnym wymiarze czasu pracy. Jego średnie wynagrodzenie brutto za 3 miesiące wynosiło w dniu 25 lipca 2017r. 2000 zł, tj. 1459,48 zł netto. Wysokość jego wynagrodzenia jest stała niezależna od sezonu. W tym charakterze i w tej firmie pozwany zarobkuje od 2011r. Nie posiada majątku w postaci nieruchomości lub oszczędności. Jest właścicielem samochodu marki V. (...) z 1991 r., z którego korzysta dojeżdżając do pracy, na co przeznacza około 300 zł miesięcznie. Roczne ubezpieczenie OC tego pojazdu kosztowało 548 zł , a pozostałe koszty jego utrzymania nie przekraczają 250 zł rocznie.

Pozwany mieszka w K. wraz z żoną i synem, który urodził się (...) , przy czym związek małżeński z matką tego dziecka zawarł 21 lutego 2015r. Wraz z żoną, która pracuje w sklepie (...) za wynagrodzeniem 1784 zł netto miesięcznie, i synem zajmuje mieszkanie swego ojca, za które czynsz wynosi 450 zł, a opłata za prąd 78 zł miesięcznie. Nadto ponosi co miesiąc opłatę ze telewizję dwa razy po 19,90 zł oraz Internet 19,90 zł. Opłata za przedszkole jego syna wynosi 180 zł miesięcznie. Spłaca kredyt zaciągnięty w kwietniu 2015r. w wysokości 44.456,25 zł, który przeznaczył na remont zajmowanego mieszkania nalężącego do jego ojca po 568 zł miesięcznie. Termin spłaty kredytu przypada na 2025 rok. Także jego żona zobowiązana jest do spłaty kredytu bankowego, jaki zaciągnęła w 13 września 2016r. na finansowanie bieżących potrzeb konsumpcyjnych lub na inny dowolny cel w wysokości 11. 574,09 zł, w comiesięcznych ratach po 246,88 zł do 13 września 2021r. Nadto żona pozwanego w kwietniu 2017 r. zawarła umowę kredytu z bankiem, który udzielił jej kredytu w wysokości 9000 zł z okresem spłaty do 18 marca 2023 r. po 167,46 zł miesięcznie. Środki uzyskane z kredytów pozwany i jego żona przeznaczyli na remont zajmowanego przez nich mieszkania.

S. N. pali papierosy, na które wydaje 50 zł miesięcznie. Nie czyni na rzecz powódki jakichkolwiek prezentów. Wskazał, że jeśliby wiedział o wycieczkach córki i innych dodatkowych wydatkach na jej rzecz, to byłby w stanie odłożyć dla niej dodatkowe pieniądze oprócz alimentów.

- niesporne, a nadto zaświadczenie k. 50, wydruk karty płacy k. 49, zeznania pozwanego k. 84 , dokumenty na k. 35.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo oparte na treści art. 138 k.r.o. okazało się w części uzasadnione. Zgodnie z tym przepisem w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Jak stanowi natomiast treść art. 135 § 1. k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego, przy czym według § 2 tego przepisu wykonywanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Analiza okoliczności przedmiotowej sprawy wskazuje na to, że niewątpliwie nastąpiła zmiana stosunków po stronie małoletniej powódki w okresie, jaki minął od dnia wydania przed Sąd Rejonowy w Człuchowie wyroku ustalającego od pozwanego jej rzecz alimenty w wysokości po 400 zł miesięcznie. Małoletnia nie ma już 2 lecz 8 lat, co spowodowało iż zmienił się zakres usprawiedliwianych jej potrzeb, a także wielkość środków, jakich potrzebuje, by je zaspokoić z powodu także wzrostu cen, jaki nastąpił od 2011r. tj. przez okres ponad 5 lat. Powódka znajduje się wieku intensywnego rozwoju fizycznego i intelektualnego, a tym samym potrzebuje większych sum na żywność, a także odzież i obuwie, które z powodu jej wzrostu musi być cykliczne wymieniana na większą. Niezbędne są też wydatki na jej edukację w związku z rozpoczęciem realizowania przez nią obowiązku szkolnego, a także na rozrywkę, w tym wycieczki szkolne, organizację przyjęcia urodzinowego z udziałem koleżanek. Za usprawiedliwione uznać także należy czynione przez matkę powódki wydatki na jej leczenie stomatologiczne, jako iż powszechnie wiadomym jest, że czas oczekiwania do stomatologa na wizytę bezpłatną w ramach świadczeń publicznej służby zdrowia jest dość długi. Tego zaś typu leczenie u dziecka musi zostać podjęte bezzwłocznie, gdy tylko ujawni się jego konieczność. Uwzględniając przedstawione przez przedstawicielkę powódki potrzeby dziecka, a także sumy pieniężne jakie wykłada, by potrzeby te pokryć, sąd uznał, że średnio miesięcznie na ich zaspokojenie niezbędna jest suma około 800 zł miesięcznie. Pozwany, poza kosztami leczenia stomatologicznego, nie kwestionował zasadności tych wydatków ani ich wysokości, przy czym uwzględniając zasady doświadczenia życiowego nie sposób uznać, że któryś z czynionych na rzecz dziecka wydatków nie jest niezbędny.

Sąd miał na uwadze, iż także sytuacja powoda uległa zmianie, albowiem w 2015r. zawarł on związek małżeński, a także w 2013r. został ojcem kolejnego dziecka, wobec którego również ciąży na nim obowiązek alimentacyjny. Mimo tego uznano, że S. N. jest w stanie łożyć na rzecz powódki alimenty wyższe od dotychczasowych. Sąd miał bowiem na uwadze to, że jeśli pozwany w pełni wykorzystywałby swe możliwości zarobkowe, to byłby w stanie osiągnąć wynagrodzenie wyższe od otrzymywanego. Uzyskuje on bowiem aktualnie za świadczenie pracy wynagrodzenie, równe wynagrodzeniu minimalnemu, które od 1 stycznia 2017r. wynosi 2000 zł brutto. Wynagrodzenie w tej wysokości jako gwarantowane każdemu pracownikowi przysługuje zatem osobom zatrudnionym, które nie posiadają jakichkolwiek kwalifikacji zawodowych. Tymczasem pozwany posiada wykształcenie średnie, jak również odpowiednie kwalifikacje zawodowe umożliwiające mu świadczenie pracy jako pracownik ogólnobudowlany, prawo jazdy kategorii B, a także, co istotne, odpowiednie doświadczenie zawodowe, gdyż w tym charakterze pracuje już od 2011r. Zasadnym jest więc uznanie, że gdyby pozwany wykazał odpowiednią dbałość o pełne wykorzystanie tych umiejętności, to uzyskiwałby wynagrodzenie w wysokości wyższej niż 2000 zł brutto.

Nadto mając na uwadze wysokość wydatków, jakie czyni pozwany na dojazd do pracy (300 zł miesięcznie), na spłatę zaciągniętego przez siebie kredytu (548 zł miesięcznie), a także na alimenty na rzecz powódki po 400 zł miesięcznie, które zgodził się podnieść do kwot po 450zł, tj. łącznie obecnie 1248 zł przyjąć należy, że wątpliwymi są twierdzenia pozwanego o uzyskiwanych przez niego dochodach. Istotnym bowiem jest, że na jego potrzeby, w tym na papierosy, na jakie przeznacza 50 zł miesięcznie, z otrzymywanego przez niego wynagrodzenia pozostawałaby mu kwota około 210 zł miesięcznie, która nie jest sumą wystarczającą na zaspokojenie podstawowych potrzeb jego, a także małoletniego jego syna. Pozwany wyraźnie bowiem wskazał, że ponosi koszty utrzymania zajmowanego przez niego wspólnie z żoną i synem mieszkania, które wynoszą 900 zł miesięcznie. W skład tej sumy wchodzą także należności, których nie sposób zaliczyć do niezbędnych kosztów utrzymania. Dotyczy to wydatków na Internet oraz dwukrotnie po 19,90 zł za telewizję tj. łącznie około 60 zł miesięcznie. Wprawdzie żona pozwanego pracuje, lecz także i jej wynagrodzenie za pracę nie jest wysokie i trudno uznać, by spłacając dwa kredyty w łącznej wysokości około 413 zł miesięcznie była w stanie zaspokoić swe usprawiedliwione potrzeby w zakresie żywności i ubioru, środków czystości, a także potrzeby małoletniego K. N., jeśli w całości pokrywałaby koszty utrzymania mieszkania. Ważnym także jest, że pozwany mimo wykazywania swej trudnej sytuacji finansowej podał, że gdyby wiedział o zwiększonych potrzebach córki, to byłyby w stanie odkładać dodatkowe środki, by móc je przekazać powódce. Dodatkowo, biorąc po uwagę wielkość dochodów pozwanego i jego żony w łącznej wysokości 3200 zł miesięcznie, nie sposób uznać, że osoby o takim statusie materialnym zdecydowały się na tak znaczną dla niech inwestycję, jaką jest remont nienależącego do nich mieszkania, albowiem na ten cel przeznaczyły już, jak podał pozwany, 38.100 zł w okresie od 2015r. Wskazać także należy, że mimo deklarowanych niewysokich dochodów pozwany jak i jego żona zdecydowali się na dość szybkie terminy spłat zaciągniętych zobowiązań finansowych. Okoliczności te przemawiają za przyjęciem, że pozwany otrzymuje wynagrodzenie wyższe od udokumentowanych, bądź posiada inne źródła dochodów, których nie ujawnił w przedmiotowym postępowaniu. Pozwany ma bowiem ma możliwość uzyskiwana dodatkowego zarobku poza pracą etatową. Wykorzystując swe umiejętności, jak też doświadczenie zawodowe jest on w stanie wykonywać dodatkowo odpłatnie drobne prace remontowo –budowlane.

W tym stanie rzeczy podwyższono alimenty na rzecz T. N. do kwot po 500zł miesięcznie, a w pozostałej części powództwo jako niezasadne oddalono. Tak rozstrzygając sąd uwzględnił, że pozwany nie spełnia wobec powódki swego obowiązku alimentacyjnego poprzez osobiste starania o jej wychowanie. Obowiązek ten w całości spoczywa na matce powódki, która z tego powodu ciążący na niej obowiązek alimentacyjny w postaci starań o jej utrzymanie powinna spełniać w mniejszej części aniżeli pozwany.

Wskazać należy, że istniejące po stronie pozwanego zobowiązanie finansowe nie może zwalniać go z obowiązku łożenia wyższych alimentów na rzecz powódki. Obowiązkiem każdego rodzica jest bowiem takie gospodarowanie swym majątkiem i planowanie wydatków, aby móc spełnić zwiększające się wraz z wiekiem dziecka jego potrzeby.

Sąd nadał wyrokowi w części podwyższającej alimenty rygor natychmiastowej wykonalności zgodnie z obowiązkiem wynikającym z art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. Według tego przepisu, jeżeli Sąd zasądza alimenty, z urzędu nadaje takiemu wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności.

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 113 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398 z późn. zm.). Jak wynika bowiem z art. 113 ust. 1 wyżej powołanej ustawy, kosztami sądowymi, których nie miała obowiązku uiścić strona inicjująca proces, Sąd obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją ku temu podstawy przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu, przy czym zgodnie z ust. 4 art. 113 w/w ustawy w sytuacji szczególnie uzasadnionej możliwym jest odstąpienie od obciążenia kosztami sądowymi.

III RC 81/17

Z/

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)