Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 09 maja 2017 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu Wydział V Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Krzysztof Kędzia

Protokolant: Małgorzata Wywijas

po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2017 roku w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa: M. W.

przeciwko: (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w K.

o zapłatę

orzeka:

I.  zasądza od pozwanego (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w K. na rzecz powódki M. W. kwotę 1.472,00 euro (słownie: tysiąc czterysta siedemdziesiąt dwa euro) z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwot:

- 319,80 euro od dnia 13.07.2015 roku do dnia zapłaty,

- 492,00 euro od dnia 21.07.2015 roku do dnia zapłaty,

- 485,00 euro od dnia 19.08.2015 roku do dnia zapłaty,

- 175,20 euro od dnia 20.09.2015 roku do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 2.667,00 zł. tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Krzysztof Kędzia

Sygn. akt V GC 323/16

UZASADNIENIE

Pełnomocnik powódki M. W. złożył w dniu 07.01.2016r. pozew przeciwko (...) Sp. z o.o. sp. k. z/s w K. o zapłatę kwoty 1.472,00 EURO wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty:

- 319,80 EURO od dnia 13.07.2015r. do dnia zapłaty;

- 492,00 EURO od dnia 21.07.2015r. do dnia zapłaty;

- 485,00 EURO od dnia 19.08.2015r. do dnia zapłaty;

- 175,20 EURO od dnia 20.09.2015r. do dnia zapłaty.

Ponadto wniesiono o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu podano, że pozwany zlecił powódce wykonanie usługi transportowej. Wynagrodzenie z tytułu przewozu miał zapłacić zlecający, jednakże powódka nie otrzymała wynagrodzenia. Powodem braku zapłaty należności było potrącenie wzajemnej wierzytelności przez pozwanego, który powołał się na fakt wyrządzenia przez powódkę szkody transportowej. Powódka zgłosiła szkodę ubezpieczycielowi, jednak ten nie dopatrzył się podstaw do przyjęcia odpowiedzialności powódki i odmówił wypłaty odszkodowania.

W dniu 05.02.2016r. Sąd Rejonowy w Kaliszu wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, zgodnie z żądaniem pozwu.

Pełnomocnik pozwanego złożył w ustawowym terminie sprzeciw od nakazu zapłaty, wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych. Podniesiono zarzut potrącenia dochodzonych przez powódkę wierzytelności.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany przyznał, że zawarł z powódką umowę przewozu towarów na podstawie zlecenia transportowego, jednakże wykonując usługę transportową powódka uszkodziła towar. W związku z powyższym obciążono ją kwotą 1.472,00 EURO, wynikającą z wystawionej na jej rzecz noty.

Sąd ustalił, co następuje:

Powódka w ramach prowadzonej przez siebie działalności świadczy usługi transportu drogowego. Na zlecenie pozwanego, pośredniego zleceniodawcy, powódka wykonała w dniach od 04-06.02.2015r. usługę transportową na podstawie zlecenia transportowego nr 1ta (...)MB z dnia 04.02.2015r. na trasie J. (Francja) – D. (Wielka Brytania). W zleceniu pozwany wskazał termin załadunku i rozładunku towaru oraz kwotę wynagrodzenia. Zgodnie z wymaganiami nadawcy towar miał być dostarczony do odbiorcy małym autem i takie auto zostało przez powódkę podstawione. Towar został załadowany we Francji na samochód powódki przez nadawcę. Podczas wykonywania transportu, kierowca samochodu zgłosił pracownicy pozwanego, że folia streczowa jakim była owinięta 1 z 3 transportowanych palet pękła i uszkodzony został towar – taśmy wielkogabarytowe, które następnie rozwinęły się w przestrzeni ładunkowej. Nieprawidłowe wykonanie transportu zostało odnotowane na liście przewozowym CMR przez odbierającego w Wielkiej Brytanii.

Dowód: zlecenie transportowe dla powódki k. 61-62; potwierdzenie załadunku dla pozwanego k. 63; tłumaczenie na j. polski k. 128-129; list przewozowy CMR k. 64; tłumaczenie na j. polski k. 130; zdjęcia k. 65-67, 79-81, 219-221; zeznania świadka M. U. k. 294-294v.

W związku z otrzymaniem od klienta informacji o uszkodzeniu towaru, dnia 12.02.2015r. pozwana złożyła powódce reklamację oświadczając, że wszystkie koszty w wysokości 1.472,00 EURO, wynikające z zaistniałej sytuacji, zostaną scedowane na powódkę. Wniesiono również o poinformowanie o tym zdarzeniu ubezpieczyciela powódki.

Dowód: reklamacja pozwanego k. 68; reklamacja nadawcy k. 69-76; faktura nadawcy za szkodę k. 77; tłumaczenia na j. polski k. 128-141; zeznania świadka M. U. k. 294-294v.

Kontynuując współpracę z pozwanym, jako pośrednim zleceniodawcą, powódka wykonała w dniach od 30.04-04.05.2015r., 05.05-06.05.2015r., 06.07-07.07.2015r. oraz 08.07-09.07.2015r. usługi transportowe na podstawie zleceń transportowych nr (...) (...) (...) z dnia 30.04.2015r., (...) (...) (...) z dnia 05.05.2015r., (...) (...) z dnia 06.07.2015r. oraz (...) (...) (...) z dnia 08.07.2015r. na trasach S. (Włochy) – O. (Czechy), (...) C. (Francja) – S. (Włochy), F. (Francja) – M. (Hiszpania) oraz D. (Francja) – B. Et G. (Francja). W zleceniach pozwany wskazał terminy załadunków i rozładunków oraz kwoty wynagrodzenia. Za prawidłowo wykonane zlecenia powódka wystawiła faktury VAT nr (...) z dnia 06.05.2015r na kwotę 319,80 EURO, (...) (...)z dnia 04.05.2015r na kwotę 492,00 EURO, (...) (...)z dnia 07.07.2015r na kwotę 596,55 EURO oraz (...)/231/15 z dnia 09.07.2015r na kwotę 430,50 EURO.

Dowód: zlecenia transportowe dla powódki k. 10-17; listy przewozowe CMR k. 18-21; faktury wraz z dowodami nadania k. 22-30.

Dnia 02.07.2015r. pozwany wystawił na rzecz powódki notę obciążeniową nr (...) (...)/ (...) na kwotę 1.472,00 EURO za nieprawidłowe wykonanie zlecenia nr 1ta(...) (...) z dnia 04.02.2015r. i uszkodzenie towaru. Natomiast w dniach 10.07.2015r. i 13.08.2015r. pozwany wystosował do powódki oświadczenia nr (...) i (...)o potrąceniu należności przysługujących powódce z tytułu wykonanych przez nią 4 usług transportowych wymienionych wyżej.

Dowód: noty wraz z z.p.o. k. 82-84; oświadczenia wraz z z.p.o. k. 85-92.

Pozwana nie zgodziła się na to, twierdząc, że z ustaleń dokonanych przez jej ubezpieczyciela wynika, iż brak jest podstaw do wypłaty odszkodowania, gdyż wina za uszkodzenia towaru leży po stronie nadawcy, który nieprawidłowo zapakował towar na palecie. Uszkodzenia natomiast nie były spowodowane wadliwym transportem towaru przez powódkę.

Dowód: korespondencja elektroniczna k. 109-113; pismo ubezpieczyciela powoda k. 30-30v.; akta szkody. 148-252; zeznania świadka M. U. k. 294-294v.

Z uwagi na zgłoszoną reklamację, do dnia wniesienia pozwu nie została uregulowana przez pozwanego płatność na rzecz powódki za wykonany przez nią transport.

Dowód: zeznania świadka M. U. k. 294-294v.

Sąd zważył, co następuje:

Zawarta między powódką a pozwanym umowa przewozu miała być wykonana według postanowień zawartych w Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów z dnia 19 maja 1962 roku, zwaną powszechnie Konwencją CMR (Dz. U. Nr 49, poz. 238 z 14 września 1962r.). Wynika to zarówno ze sformułowania zawartego w zleceniu przewozu wykonywania przewozu na podstawie dokumentów CMR, jak i z art. 1 ust. 1 tejże konwencji CMR, według którego konwencja znajduje zastosowanie do każdego zarobkowego przewozu drogowego dokonywanego pojazdami, niezależnie od miejsca zamieszkania i przynależności państwowej stron umowy o ile miejsce przyjęcia przesyłki do przewozu i miejsce przewidziane dla jej dostawy znajdują się w dwóch różnych krajach, z których przynajmniej jeden jest krajem umawiającym się, jak to ma miejsce w przedmiotowej sprawie.

Ponieważ jednak konwencja CMR nie reguluje w całości wszystkich kwestii związanych z umową przewozu, a w szczególności nie zawiera samej definicji umowy przewozu, to do stosunków prawnych powstałych na gruncie przewozów międzynarodowych podlegających konwencji CMR znajdują zastosowanie pomocniczo, w kwestiach nie uregulowanych konwencyjnie, przepisy ustawy z dnia 15 listopada 1984r. prawo przewozowe (tekst jednolity Dz. U. Nr 50, poz. 601 z 2000r. z późniejszymi zmianami), a także przepisy kodeksu cywilnego.

Zgodnie z treścią art. 774 k.p.c. przez umowę przewozu przewoźnik zobowiązuje się w zakresie swego przedsiębiorstwa do przewiezienia za wynagrodzeniem osób lub rzeczy.

Stosownie do treści art. 17 ust. 1 i 4 Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR), przewoźnik odpowiada za całkowite lub częściowe zaginięcie towaru lub za jego uszkodzenie, które nastąpiło w czasie między przyjęciem towaru a jego wydaniem, jak również za opóźnienie dostawy. Przewoźnik jest zwolniony od swej odpowiedzialności, jeżeli zaginięcie lub uszkodzenie towaru powstało ze szczególnego niebezpieczeństwa wynikającego z jednej lub kilku następujących przyczyn:

a) użycie pojazdów otwartych i nie przykrytych opończą, jeżeli to użycie było wyraźnie uzgodnione i zaznaczone w liście przewozowym;

b) brak lub wadliwe opakowanie, jeżeli towary, ze względu na swe naturalne właściwości, w razie braku lub wadliwego opakowania, narażone są na zaginięcie lub uszkodzenie;

c) manipulowanie, ładowanie, rozmieszczenie lub wyładowanie towaru przez nadawcę lub przez odbiorcę albo przez osoby działające na rachunek nadawcy lub odbiorcy;

d) naturalne właściwości niektórych towarów, mogące powodować całkowite lub częściowe ich zaginięcie albo uszkodzenie, w szczególności przez połamanie, rdzę, samoistne wewnętrzne zepsucie, wyschnięcie, wyciek, normalny ubytek lub działanie robactwa i gryzoni;

e) niedostateczność lub wadliwość cech lub numerów na sztukach przesyłki;

f) przewóz żywych zwierząt.

Jeżeli przewoźnik ustali, że ze względu na okoliczności faktyczne, zaginięcie lub uszkodzenie mogło wynikać z jednej lub kilku przyczyn wymienionych w artykule 17, ust. 4, istnieje domniemanie, że to uszkodzenie z nich wynika (art. 18 ust 2 zd. 1 Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów CMR).

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że uszkodzenie towaru na skutek rozerwania się folii strecz, zabezpieczającej towar na jednej z trzech palet. Transportowany na tej palecie towar posiadał zatem wadliwe opakowanie. Wynika to z przedłożonych w sprawie zdjęć. Potwierdziła to także świadek M. U.. Z zeznań świadka M. U. wynika również, że towar załadowywany oraz rozmieszczany był na samochód należący do powódki przez zleceniodawcę we Francji. Zatem zachodzą w niniejszym wypadku 2 przesłanki wynikające z art. 17 ust 4 Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów CMR, a mianowicie wymienione pod literą b i c wyżej wymienionego artykułu. Stanowią one podstawę do zwolnienia od odpowiedzialności powódki za uszkodzenie towaru. W ocenie Sądu, wpływ na rozerwanie opakowania miała również wysokość załadowanego na paletę towaru mierząca ok. 2 metrów. Ze zdjęć dołączonych do akt sprawy zarówno przez strony jaki i do akt szkody jasno wynika, że towar był prawidłowo zabezpieczony przez kierowcę pasami transportowymi, gdyż nie uległ przemieszczeniu.

W tej sytuacji zarzut potrącenia jest bezskuteczny, gdyż pozwany nie był wierzycielem względem powoda ( art. 498 § 1 k.c.). Pozwany powinien zapłacić powodowi w całości sporne roszczenie.

Odsetki ustawowe za opóźnienie należą się powodowi na mocy art. 481 § 1 i 2 k.c.

W związku z powyższym należało orzec jak w pkt I wyroku.

O kosztach procesu postanowiono na podstawie art. 98 k.p.c. Pozwany w całości przegrał proces dlatego Sąd obciążył go kosztami postępowania. Na koszty te składa się opłata sądowa od pozwu w wysokości 250,00zł, zwrot kosztów zastępstwa procesowego poniesionego przez powódkę w wysokości 2.400,00zł oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17,00zł.

SSR Krzysztof Kędzia