Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V Kz 847/17

POSTANOWIENIE

Dnia 15 grudnia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Łodzi V Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: Sędzia S.O. Zbigniew Mierzejewski

Protokolant: st. sekr. sąd. Sylwia Kurek

przy udziale Prokuratora Tomasza Makowskiego

po rozpoznaniu w sprawie T. S.

oskarżonego o czyn z 178a § 1 k.k.

zażalenia prokuratora

na postanowienie Sądu Rejonowego w Pabianicach z dnia 1 czerwca 2017 r. w sprawie II K 185/17

w przedmiocie sprostowania oczywistej omyłki pisarskiej

na podstawie 437 § 1 i 2 k.p.k. i art. 438 pkt 2 k.p.k.

postanawia:

uchylić zaskarżone postanowienie.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 1 czerwca 2017 roku Sąd Rejonowy w Pabianicach sprostował w trybie art. 105 § 1 k.p.k. omyłkę pisarską w wyroku tegoż sądu z dnia 19 maja 2017 roku poprzez wyeliminowanie z punktu 4 sentencji wyroku słów „w sferze ruchu lądowego”.

Postanowienie Sądu Rejonowego zaskarżył zażaleniem prokurator zarzucając zaskarżonemu orzeczeniu obrazę przepisów postępowania, to jest art. 105 § 1 k.p.k., polegającą na tym, że w trybie sprostowania oczywistej omyłki pisarskiej Sąd Rejonowy dokonał ingerencji w merytoryczną część wyroku rozstrzygającą o rodzaju środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych.

W konkluzji zażalenia prokurator wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Zażalenie prokuratora było zasadne.

Powołując się na przepis art. 105 § 1 k.p.k. i przewidziany w nim tryb sprostowania oczywistych omyłek pisarskich i rachunkowych sąd I instancji de facto dokonał korekty merytorycznej treści wyroku w zakresie odnoszącym się do orzeczonego środka karnego. Z całkowitą pewnością stwierdzona omyłka nie miała charakteru techniczno – pisarskiego. Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem Sądu Najwyższego w trybie prostowania omyłki pisarskiej nie mogą być naprawiane wady merytoryczne orzeczenia czy też błędne rozstrzygnięcia. Takie uchybienia mogą być tylko naprawiane poprzez wniesienie środka odwoławczego (por. np. wyrok SN z 25.3.1975 r., IV KR 15/75, OSNKW 1975, Nr 7, poz. 91; post. SN z 27.2.2008 r., IV KO 21/08, Biul. PK 2008, Nr 6, s. 21).

Mając na uwadze powyższe należało uchylić zaskarżone postanowienie.