Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 listopada 2017 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Agnieszka Leżańska

Protokolant st. sekr. sądowy Cezary Jarocki

po rozpoznaniu w dniu 26 października 2017 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku J. N.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania J. N.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 20 marca 2015r. sygn. (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, iż ustala prawo J. N. do przeliczenia emerytury przy uwzględnieniu kwoty bazowej, obowiązującej w miesiącu marcu 2015 roku w kwocie 3.308,33 złotych, poczynając od dnia 1 marca 2015 roku;

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. na rzecz ubezpieczonego J. N. kwotę 60,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt VU 966/16

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2015 roku ubezpieczony J. N. złożył do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. wniosek o przeliczenie emerytury według kwoty bazowej obowiązującej od dnia 1 marca 2015 roku, przy uwzględnieniu okresu zatrudnienia od dnia 13.marca 2014 roku do dnia złożenia wniosku.

Zaskarżoną decyzją z dnia 20 marca 2015 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. przeliczył emeryturę wnioskodawcy, począwszy od dnia 1 marca 2015 roku tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek, doliczając do stażu pracy okres zatrudnienia do dnia 23 lutego 2015 roku. Ponadto organ rentowy poinformował skarżącego, że podstawa wymiaru świadczenia jest w dalszym ciągu ustalona przy uwzględnieniu dotychczasowego wskaźnika wysokości podstawy wymiaru tj. 288,94%, który został ograniczony do 250%.

Od powyższej decyzji wnioskodawca złożył w dniu 14 maja 2015 roku odwołanie, wnosząc o przeliczenie świadczenia na podstawie art.110 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z FUS, przy zastosowaniu kwoty bazowej obowiązującej w marcu 2015 roku. Skarżący podniósł, że od dnia ustalenia prawa do świadczenia do zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie wysokości emerytury nie pobrał świadczenia wskutek zawieszenia prawa do emerytury. Ponadto J. N. wskazując na błędne rozstrzygnięcia decyzji z dnia 7 kwietnia 2015 roku, znak (...), którą ustalono kwotę wypłaty emerytury, do której prawo uległo zawieszeniu od dnia 1 października 2011 roku do 21 listopada 2012 roku, wniósł o zawieszenie postępowania w toczącej się odrębnej sprawę o sygn. VU 759/15 sprawie z odwołania od decyzji o wypłacie emerytury ( nr (...)), do czasu prawomocnego zakończenia postępowania, ewentualnie o łączne rozpoznanie obu odwołań.

Postanowieniem z dnia 12 grudnia 2016 roku, Sąd Okręgowy- Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Piotrkowie Tryb. na podstawie art.177§ 1 pkt 1 k.p.c. zawiesił postepowanie w sprawie do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia toczącej się postępowania w sprawie sygn. akt VU 759/15.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny :

wnioskodawca J. N. urodzony w dniu (...), w dniu 6 listopada 2008 roku wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o przyznanie prawa do emerytury górniczej. Wnioskodawca nie był członkiem otwartego funduszu emerytalnego (dowód: wniosek o emeryturę z dnia 6 listopada 2008 roku k. 7-11 akt emerytalnych).

Decyzją z dnia 16 grudnia 2008 roku, organ rentowy - po rozpatrzeniu wniosku z dnia 6 listopada 2008 r, - przyznał J. N. emeryturę od dnia 1 listopada 2008 r., czyli od miesiąca zgłoszenia wniosku - zawieszając wypłatę świadczenia z powodu kontynuacji zatrudnienia. Do obliczenia wysokości świadczenia zastosowano kwotę bazową - 2.275,31 zł. i wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynoszący 300,40%, obliczony z 10 lat kalendarzowych, tj. od 1/1991 do 12/2000, który został następnie ograniczony do 250% (dowód : decyzja z dnia 16 grudnia 2008 roku k. 45-46).

Decyzją z dnia 26.02.2010 roku, na wniosek ubezpieczonego z dnia 1.02.2010 roku, organ rentowy, na podstawie art. 110 ust.2 ustawy emerytalnej, przeliczył emeryturę ubezpieczonego z zastosowaniem nowej kwoty bazowej 2.578,26 i wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wynoszącego ( przed ograniczeniem do 250%,)- 283,95%, który ustalono na podstawie zarobków z 20 lat kalendarzowych 1983-4987, 1991-1998, 2001-2006, 2009 (dowód: decyzja z dnia 26 lutego 2010 roku k.81-82 akt ZUS).

Decyzją z dnia 28 kwietnia 2011 roku, po rozpatrzeniu wniosku skarżącego z dnia 15 kwietnia 2011 roku, ustalono ponownie wysokość emerytury J. N., poprzez doliczenie do stażu pracy okresu zatrudnienia do dnia 17 lutego 2011 roku oraz przeliczono podstawę wymiaru emerytury z zastosowaniem kwoty bazowej 2.822,66 zł. oraz WWPW wynoszącego 283,62% ( obliczony z lat 1983-1987, 1991-1998, 2002-2006, 2009-2010) (dowód: decyzja z dnia 28 kwietnia 2011 roku k.103 akt ZUS).

Decyzją z dnia 17 kwietnia 2012 roku, doliczono staż pracy do dnia 16 marca 2012 roku oraz ustalono ponownie podstawię wymiaru w myśl. art. 110 ust.l ustawy o emeryturach i rentach z FUS w oparciu o wskaźnik wysokości podstawy wymiaru 288,61 % (ustalony na podstawie zarobków z lat 1983-1987, 1991—1999, 2002-2003, 2005, 2007, 2009, 2011) i nową kwotę bazową- 2.974,69 zł. (dowód: decyzja z dnia 17 kwietnia 2012 roku k.120 akt ZUS).

Po rozpoznaniu wniosku ubezpieczonego z dnia 4 kwietnia 2013r., organ rentowy decyzją z dnia 18 kwietnia 2013 roku, doliczył skarżącemu do stażu pracy okres zatrudnienia do dnia 25 marca 2013r. oraz poinformował, że po przeliczeniu podstawy wymiaru z uwzględnieniem nowej kwoty bazowej świadczenie okazało się niekorzystne, w związku z czym do ustalenia wysokości emerytury przyjęto dotychczasową kwotę bazową tj. 2.974,69 zł. (dowód: decyzja ZUS w Z. z dnia 18 kwietnia 2013 roku k. 134- 137 akt ZUS).

W dniu 4 grudnia 2014r. wpłynął do organu rentowego wniosek o wypłatę zawieszonej emerytury wraz z odsetkami w oparciu o przepisy ustawy z dnia 13 grudnia 2013 roku o ustaleniu i wypłacie emerytur, do których prawo uległo zawieszeniu w okresie od dnia 1października 2011 roku do dnia 21listopada 2012r.oku. Do wniosku ubezpieczony załączył zaświadczenie pracodawcy o wysokości przychodu uzyskanego w 2011 i 2012r. w okresie zawieszenia z wyszczególnieniem wynagrodzenia w poszczególnych miesiącach oraz oświadczenie na druku ZUS Rw-73, iż jego zamiarem jest osiąganie przychodu w wysokości powodującej zmniejszenie świadczenia (dowód: wniosek z dnia 4 grudnia 2014 roku k. 158-159 akt ZUS).

W dniu 5 grudnia 2014 roku ubezpieczony złożył wniosek o przeliczenie emerytury według nowej kwoty bazowej, obowiązującej od 1marca 2014 roku oraz doliczenie stażu pracy. Wobec powyższego, decyzją z dnia 11grudnia 2014 roku, doliczono staż pracy do 12 marca 2014r. oraz ponownie ustalono podstawę wymiaru, mnożąc wskaźnik wysokości podstawy wymiaru ograniczony do 250% przez nową kwotę bazową -3.191,93 zł. WWPW wynoszący przed ograniczeniem 288.94 %, został ustalony w oparciu o zarobki z 20 lat kalendarzowych, tj. 1983-1987,1991-1999. 2002-2003, 2006-2007. 2009-2013.Emerytura została przeliczona od 1grudnia 2012r, tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Organ rentowy przekazał na rachunek bankowy ubezpieczonego należność za okres od dnia 1grudnia 2014 do dnia 31grudnia 2014r.

(dowód: decyzja z dnia 11 grudnia 2014 roku k. 173 akt ZUS).

Powyższa decyzja została wydana na podstawie przepisów art. 1-5 ustawy z dnia 13grudnia 2013 roku o ustaleniu i wypłacie emerytur, do których prawo uległo zawieszeniu w okresie od dnia 1października 2011 roku do dnia 21 listopada 2012r. (Dz.U. z 2014r., poz.169), art 104 -106 ustawy z dnia 17grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 z późn. zm.) oraz w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 22lipca 1992 r. w sprawie szczegółowych zasad zawieszania lub zmniejszania emerytury i renty (Dz. U. Nr 58, poz. 290 ze zm.).

Decyzją z dnia 20 marca 2015 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z., po rozpoznaniu wniosku z dnia 5 marca 2015 roku o zmianę stażu pracy i podstawy wymiaru emerytury, przeliczył emeryturę wnioskodawcy począwszy od dnia 1 marca 2015 roku tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek, przeliczając świadczenie wnioskodawcy w ten sposób, że doliczył do stażu pracy okres zatrudnienia do dna 23 lutego 2015 roku. Ponadto organ rentowy poinformował skarżącego, że podstawa wymiaru świadczenia jest w dalszym ciągu ustalona przy uwzględnieniu dotychczasowego wskaźnika wysokości podstawy wymiaru tj. 288,94%.

Emerytura wnioskodawcy płatna ( była i jest) z uwzględnieniem wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 288,94% obliczonego z 20 lat kalendarzowych tj. okresu 1983-1987, 1991-1999, 2002-2003, 2006-2007,2009,2013 ( dowód: decyzja z dnia 20 marca 2015 roku k.206-207 akt ZUS).

Decyzją z dnia 7 kwietnia 2015r., znak: (...), organ rentowy dokonał rozliczenia emerytury w związku z przychodem osiągniętym przez odwołującego w roku 2014, w okresie od dnia 1grudnia 2014 do 31grudnia 2014 roku i ustalił, że przychód osiągnięty w w/wym. o powyższego ubezpieczonemu przysługuje za ten okres wyrównanie w kwocie 557,91 zł. brutto (dowód: decyzja z dnia 7 kwietnia 2015 roku o rozliczeniu i zwrocie emerytury (...) k.216).

Drugą decyzją z dnia 7 kwietnia 2015r., znak: (...), ustalono natomiast kwotę wypłaty zawieszonej emerytury, do której prawo uległo zawieszeniu od dnia 01października 2011 roku do dnia 21listopada 2012r oku ( dowód: decyzja o wypłacie zawieszonej emerytury z dnia 7 kwietnia 2015 roku (...) k. 198-200 akt ZUS).

Od powyższej decyzji wnioskodawca złożył w dniu 14 maja 2015 roku odwołanie, wnosząc o przeliczenie świadczenia na podstawie art.110 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z FUS, przy zastosowaniu kwoty bazowej obowiązującej w marcu 2015 roku. Skarżący podniósł, iż od dnia ustalenia prawa do świadczenia do zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie wysokości emerytury nie pobrał świadczenia wskutek zawieszenia prawa do emerytury. Ponadto J. N. wskazując na błędne rozstrzygnięcia decyzji z dnia 7 kwietnia 2015 roku, znak (...), którą ustalono kwotę wypłaty emerytury, do której prawo uległo zawieszeniu od dnia 1 października 2011 roku do 21 listopada 2012 roku, wniósł o zawieszenie postępowania w toczącej się odrębnej sprawę o sygn. VU 759/15 w sprawie z odwołania od decyzji o wypłacie emerytury ( nr (...)) do czasu prawomocnego zakończenia postępowania ewentualnie o łączne rozpoznanie obu odwołań ( dowód: odwołanie od decyzji z dnia 7 kwietnia 2015 roku znak (...) k.1-4, zaświadczenia k.5-8.odpowiedź na odwołanie k.9-10 akt VU759/15).

Wyrokiem z dnia 28 grudnia 2016 roku, wydanym w sprawie VU 759/15, Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. V Wdział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zmienił zaskarżoną decyzję z dnia 7 kwietnia 2015 roku w ten sposób, że odmówił J. N. prawa do podjęcia i wypłaty emerytury za okres od 1 października 2011 roku do dnia 21 listopada 2012 roku oraz zasądził od ZUS w Z. na rzecz ubezpieczonego kwotę 120 zł. (dowód: wyrok w sprawie o sygn. akt VU 759/15 z dnia 28 grudnia 2016 roku k.49 oraz uzasadnieniemk.55-59 akt sprawy VU759/15).Wyrok jest prawomocny (dowód: notatka urzędowa k.17 akt sprawy, postanowienie z dnia 14 marca 20217 k.68akt VU759/15).

Postanowieniem z dnia 3 lipca 2017 roku Sąd Okręgowy- Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Piotrkowie Tryb. podjął zawieszone postępowanie w sprawie.

( dowód: postanowienie z dnia 3 lipca 2017 roku k.18 akt ).

Ubezpieczony J. N. w spornym okresie osiągnął wynagrodzenie z tytułu zatrudnienia w wysokości: w miesiącu wrześniu 2011 roku w kwocie 9.711,69 złotych brutto (5.667,16 zł. netto, -10.201 lr.-9.711,99 zł. brutto, 7.573,73 zł. netto, 11.201 lr.-9.810,38 zł. brutto,7.650,08 netto, 12.201 lr.-10.547,90 zł. brutto, 7.247,76 netto, 01.2012 r.-10.537,46 zł brutto, 7.254,55 zł. netto, -02.2012 r.-10.560,27 zł. brutto, 7.272,46 ń. netto,- 03.2012 r.-l 1.169,94 zł brutto, 7.687,19 zł netto, -04.2012 r.-10.555,48 zł. brutto, 7.266,70 zł. Netto, -05.2012 r.- 10.550,77 zł. brutto, 7.260,99 zł. netto, -06.2012 r.-10.056,66 zł. brutto, 7.098,72 zł. netto, - 07.2012 r.-l 1.026,57 zł brutto, 7.602,61 zł. Netto, -08.2012r. -11.453,13 zł brutto, 8.015,64 zł. Netto, - 09.2012r. -11.128,89 zł brutto, 8.688,48 zł netto, -10.2012r. -11.151,00 zł. brutto, 8.443,11 netto, -11.2012r.-11.121,15 zł brutto, 8.681,52 zł. netto.

Nadto w dniu 26.11.2011 roku wypłacono nagrodę za okres od dnia 5.12.2010- 04.12.2011 roku w kwocie 11.815,05 złotych brutto, 9.174,92 zł. netto, nagrodę roczną za 2011 rok w kwocie 11.815,05 zł netto , 8.093,90 zł. netto, nagrodę jubileuszową w kwocie 24.054,20 zł. brutto, 19.724, 20 zł netto, oraz nagrodę barbórkową za okres za okres od dnia 5.12.2011- 04.12.2012 roku w kwocie 13.505,73 zł. brutto, 10.483,59 zł. netto (dowód: zaświadczenie Zakładu Pracy o zatrudnieniu i wynagrodzeniu J. N. k-32).

Wnioskodawca otrzymał od pracodawcy zaległe wypłaty świadczeń dotyczących lat 2013 i 2014 tj. kwoty po 2.786,40 zł rocznie ( dowód: odpis zaświadczenia Rp-7 z dnia 21 kwietnia 2015 roku k.8 akt sprawy).

Przy uwzględnieniu kwoty bazowej obowiązującej w marcu 2015 roku tj. 3.308,33 zł., przyjmując wskaźnik 253,43% hipotetyczna wysokość emerytury wnioskodawcy wyniosłaby brutto 5.754,84 zł (po kolejnych waloryzacjach od : marzec 2016-5768,65zł, od marca 2017 roku -5.794,03 zł., byłaby więc wyższa od dotychczasowej ( dowód: pismo ZUS z dnia 2 października 2017 roku k.28 akt sprawy).

Sąd Okręgowy ocenił i zważył, co następuje:

odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Skarżący wnosząc przedmiotowe odwołanie, jako podstawę swojego roszczenia wskazał przepis art. 110 z dnia 17 grudnia 1998 r. (Dz.U. Nr 162, poz. 1118) o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, zgodnie z którym wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie od podstawy wymiaru ustalonej w sposób określony w art. 15, z uwzględnieniem ust. 3, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego przypadającą w całości lub w części po przyznaniu świadczenia, a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego. Warunek posiadania wyższego wskaźnika wysokości podstawy wymiaru nie jest wymagany od emeryta lub rencisty, który od dnia ustalenia prawa do świadczenia do dnia zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie świadczenia, w myśl ust. 1, nie pobrał świadczenia wskutek zawieszenia prawa do emerytury lub renty lub okres wymagany do ustalenia podstawy przypada w całości po przyznaniu prawa do świadczenia, a wskaźnik wysokości podstawy wynosi co najmniej 130%. Okres ostatnich 20 lat kalendarzowych, o których mowa w art. 15 ust. 1, obejmuje okres przypadający bezpośrednio przed rokiem, w którym zgłoszono wniosek o ponowne ustalenie wysokości świadczenia, z uwzględnieniem art. 176. Powyższy przepis reguluje więc możliwość ponownego ustalenia prawa do emerytury lub renty w przypadku wskazania podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego przypadającej w całości lub w części po przyznaniu świadczenia. Taka sytuacja może zaistnieć pod warunkiem jednak, że wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego, chyba że od dnia ustalenia prawa do świadczenia do dnia zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie prawa do świadczenia emeryt lub rencista nie pobierał świadczenia wskutek zawieszenia prawa do emerytury lub renty lub okres wymagany do ustalenia podstawy przypada w całości po przyznaniu prawa do świadczenia, a wskaźnik podstawy wynosi co najmniej 130%.

Dokonując analizy treści art. 110 ust. 1 wskazać należy, iż wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie od podstawy wymiaru ustalonej w sposób określony w art. 15 z uwzględnieniem ust. 3, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne (...) przypadającą w całości lub w części po przyznaniu świadczenia, a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego, natomiast według ust. 2 tego przepisu: warunek posiadania wyższego wskaźnika wysokości podstawy wymiaru nie jest wymagany od emeryta lub rencisty, który od dnia ustalenia prawa do świadczenia do dnia zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie świadczenia, w myśl ust. 1 nie pobrał świadczenia wskutek zawieszenia prawa do emerytury lub renty, lub okres wymagany do ustalenia podstawy przypada w całości po przyznaniu prawa do świadczenia, a wskaźnik wysokości podstawy wynosi co najmniej 130%. Warunkiem więc obliczenia ponownie emerytury ubezpieczonego od podstawy wymiaru ustalonej w sposób określony w art. 15 jest od spełnienie czterech warunków określonych w przepisie art. 110 ust. 1 w zw. z ust. 2 EmRentyFUSU. Trzy z tych warunków mają charakter materialnoprawny, to jest nieprzerwane zawieszenie emerytury od dnia ustalenia prawa do niej i kontynuowanie po ustaleniu prawa do emerytury działalności objętej obowiązkiem ubezpieczenia społecznego oraz posiadanie wskaźnika wysokości emerytury co najmniej 130%. (...). Czwartym warunkiem, o charakterze formalnym, przewidzianym w art. 110 ust. 2 EmRentyFUSU, jest zgłoszenie wniosku nie tylko o podjęcie zawieszonej emerytury, ale również o ponowne obliczenie świadczenia na podstawie art. 15 opierając się na podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia z okresu przypadającego co najmniej w części po ustaleniu prawa do emerytury po raz pierwszy. Wskazać przy tym należy, iż przepis art. 110 ust. 2 EmRentyFUSU ma na celu zrównanie sytuacji osób ubezpieczonych, które po spełnieniu warunków do uzyskania świadczenia z ubezpieczenia społecznego w postaci emerytury, czy renty kontynuują nieprzerwanie działalność objętą obowiązkiem ubezpieczenia emerytalno-rentowego, niezależnie od tego, czy po spełnieniu warunków do nabycia świadczenia złożyły wniosek o ustalenie uprawnień do świadczenia, lecz go nie pobierały, jak to miało miejsce w sytuacji ubezpieczonego, czy też takiego wniosku nie złożyły. W przypadku osób, które po spełnieniu warunków do świadczenia nie złożyły wniosku o ustalenie prawa do tego świadczenia i kontynuowały działalność objętą obowiązkiem ubezpieczenia, jest oczywiste, że w każdym czasie, gdy złożą wniosek o przyznanie świadczenia, wówczas mogą wskazać okres, z którego w świetle prawa podstawa wymiaru składek może być wzięta do obliczenia podstawy wymiaru świadczenia, a więc i okres ubezpieczenia przypadający po spełnieniu warunków do nabycia świadczenia. Ich świadczenie będzie obliczone oczywiście z uwzględnieniem kwoty bazowej z dnia złożenia wniosku o przyznanie świadczenia. Natomiast w przypadku osób, które po spełnieniu warunków do przyznania świadczenia złożą wniosek o ustalenie prawa do niego, ale nie będą jego pobierać, lecz będą nieprzerwanie kontynuować działalność objętą ubezpieczeniem, wyżej dokonana wykładnia gramatyczna prowadziłaby do pozbawienia ich możliwości skorzystania z prawa do obliczenia wysokości świadczenia z uwzględnieniem kwoty bazowej z daty złożenia wniosku o podjęcie wypłaty zawieszonego świadczenia, jeżeli równocześnie z tym wnioskiem nie złożą wniosku o obliczenie ponownie wysokości świadczenia stosownie do art. 110 ust. 1 EmRentyFUSU. Ich sytuacja zatem byłaby gorsza od sytuacji osób, które wcześniej nie występowały o ustalenie prawa do świadczenia, gdyż utraciłyby możliwość wyliczenia świadczenia od, z reguły wyższej, kwoty bazowej z dnia złożenia wniosku o podjęcie wypłaty świadczenia.

W wyroku TK z 18.11.2008 r. ( P 47/07, OTK-A 2008, Nr 9, poz. 156) stwierdzono, że art. 110 ust. 1 EmRentyFUSU nie jest niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP w zakresie, w jakim uzależnia prawo do ponownego obliczenia emerytury od wskazania do jej obliczenia podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe, przypadającej w całości lub w części po przyznaniu świadczenia. W zw. z art. 15 ust. 1 i 6 EmRentyFUSU podstawa wymiaru może być ustalona zarówno z okresu kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o ponowne ustalenie prawa do świadczenia ( M. Kwiatkowska, Ustalenie, s. 12; K. Antonów, Ustawa, komentarz do art. 109–111). Kolejny warunek związany jest z koniecznością wskazania podstawy wymiaru składek opierających się na przepisach prawa polskiego. Nowa podstawa wymiaru świadczenia ma przypadać w całości lub w części po przyznaniu świadczenia, przy czym sformułowanie "przyznanie świadczenia" nie jest trafne, gdyż prawo do świadczeń emerytalno-rentowych jest – wobec ich nabycia z mocy prawa – ustalane (poza emeryturami wyjątkowymi). Stąd też w istocie chodzi o datę ustalenia prawa do świadczenia decyzją organu rentowego. Kolejnym warunkiem ponownego przeliczenia prawa do świadczenia jest wykazanie odpowiedniej wysokości WWPW. Co do zasady WWPW ma być wyższy od poprzedniego, przy czym warunek ten nie musi być spełniony w przypadku emeryta lub rencisty, który od dnia ustalenia prawa do świadczenia do dnia zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie świadczenia nie pobierał świadczenia wskutek zawieszenia prawa do emerytury lub renty lub okres wymagany do ustalenia podstawy przypada w całości po przyznaniu prawa do świadczenia, a wskaźnik wysokości podstawy wynosi, co najmniej 130%. Wykładnia art. 110 ust. 2 EmRentyFUSU wskazuje zatem na dwie przesłanki zwolnienia z wykazywania wyższego wskaźnika wymiaru od poprzednio obliczonego, a mianowicie, gdy: 1) wnioskodawca nie pobierał świadczenia wskutek jego zawieszenia od dnia ustalenia do niego prawa do dnia zgłoszenia wniosku o ponowne jego ustalenie lub gdy

2) pobierał świadczenie i :a) wskazuje nowe (po przyznaniu świadczenia) okresy do obliczenia podstawy wymiaru świadczenia) okres wymagany do ustalenia podstawy (por. art. 15 EmRentyFUSU) przypada w całości po przyznaniu prawa do świadczenia; c) WWPW (nie wyższy od poprzedniego) wynosi, co najmniej 130%.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, iż skarżący korzysta ze zwolnienia z wykazywania wyższego wskaźnika wymiaru od poprzednio obliczonego, albowiem nie pobierał świadczenia wskutek jego zawieszenia od dnia ustalenia do niego prawa do dnia zgłoszenia wniosku o ponowne jego ustalenie. Organ rentowy bowiem decyzją z dnia 16 grudnia 2008 roku przyznał J. N. emeryturę od dnia 1 listopada 2008 r., czyli od miesiąca zgłoszenia wniosku - zawieszając wypłatę świadczenia z powodu kontynuacji zatrudnienia. Do obliczenia wysokości świadczenia zastosowano kwotę bazową - 2.275,31 zł. i wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynoszący 300,40%, obliczony z 10 lat kalendarzowych, tj. od 1/1991 do 12/2000, który został następnie ograniczony do 250%. Wnioskodawca przez następne lata kontynuował zatrudnienie, wobec czego świadczenie nie było mu wypłacane. Podkreślić w tym miejscu należy, iż prawomocnym wyrokiem z dnia 28 grudnia 2016 roku, wydanym w sprawie VU 759/15, Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. V Wdział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zmienił zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń społecznych z dnia 7 kwietnia 2015 roku w ten sposób, że odmówił J. N. prawa do podjęcia i wypłaty emerytury za okres od 1 października 2011 roku do dnia 21 listopada 2012 roku.

Przy uwzględnieniu zaś kwoty bazowej obowiązującej w marcu 2015 roku tj. 3.308,33 zł., przyjmując wskaźnik 253,43% hipotetyczna wysokość emerytury wnioskodawcy wyniosłaby brutto 5.754,84 zł (po kolejnych waloryzacjach od : marzec 2016-5768,65zł, od marca 2017 roku -5.794,03 zł., byłaby więc wyższa od dotychczasowej.

W tej sytuacji, Sąd Okręgowy uznając zasadność argumentacji skarżącego orzekł, jak w punkcie 1 wyroku.

O kosztach postępowania sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w związku z § 12 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku z późn. zm. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomo0cy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. z 2013 r. poz. 461 z późn. zm.).