Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 grudnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Bydgoszczy VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Iwona Wiśniewska

Protokolant: stażysta Karolina Wesołowska

po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2017 r. w Bydgoszczy

sprawy M. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o zasiłek chorobowy

na skutek odwołania M. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 22 marca 2016 r. nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonej prawo do zasiłku chorobowego za okres od 18 marca 2016 r. do 24 marca 2016 r

SSR Iwona Wiśniewska

Sygn. akt VII U 412/16

UZASADNIENIE

Decyzją z 22 marca 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił M. P. prawa do zasiłku chorobowego za okres od 18 do 24 marca 2016 r. wskazując, iż lekarz orzecznik ZUS na skutek kontroli zaświadczenia lekarskiego ubezpieczonej stwierdził, iż 17 marca 2016 r. niezdolność do pracy ustała.

W odwołaniu ubezpieczona podała, że nie zgadza się z zaskarżoną decyzją, powołując się na swój stan zdrowia i ocenę lekarza prowadzącego – neurologa.

W odpowiedzi na odwołanie organ wniósł o oddalenie dowołania, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczona M. P. z powodu choroby stała się niezdolna do pracy. Lekarz prowadzący wystawił jej zaświadczenie lekarskie w którym stwierdził, że w okresie od 24 lutego do 24 marca 2016 r. nie jest ona zdolna do pracy zarobkowej.

Dowód: zaświadczenie lek. ZUS ZLA – akta organu.

Kontrolę prawidłowości zaświadczenia lekarskiego przeprowadził w dniu 17 marca 2016 r. lekarz orzecznik ZUS, który badając jedynie dolegliwości kręgosłupa stwierdził, że ubezpieczona cierpi na bóle kręgosłupa, lecz może wykonywać nadal zawód fryzjerki, jest sprawna fizycznie i zdolna do każdej pracy. Lekarz orzecznik stwierdził, że wystawione zaświadczenie jest nieprawidłowe a ubezpieczona jest zdolna do pracy od 17 marca 2016 r. i wystawił nowe zaświadczenie stwierdzające zdolność do pracy ubezpieczonej.

Dowód: zaświadczenie lek. orzecznika ZUS z 17.03.2016 r., orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z 17.03.2016 r., opinia lek. z 17.03.2016 r. – akta organu.

Na podstawie powyższego orzeczenia lekarza orzecznika ZUS organ w dniu 22 marca 2017 r. wydał decyzję, którą odmówił ubezpieczonej prawa do zasiłku chorobowego na okres od 18 do 24 marca 2016 r.

Dowód: decyzja ZUS z 22.03.2016 r. – akta organu.

Na przełomie kwietnia i maja 2016 r. rozpoznano u ubezpieczonej nowotwór o niepewnym lub nieznanym charakterze centralnego systemu nerwowego – mózg, przysadka mózgowa.

Dowód: skierowanie do pracowni rezonansu magnetycznego z 2.05.2016 r., skierowanie do poradni neurologicznej z 24.04.2016 r., skierowanie do poradni specjalistycznej z 29.04.2016 r. – k. 15 akt sprawy.

Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z 28 lipca 2016 r. stwierdzono, iż w związku z rokowaniem odzyskania zdolności do pracy, istnieją okoliczności uzasadniające ustalenie uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego na okres 6 miesięcy, licząc od dnia wyczerpania zasiłku chorobowego. W uzasadnieniu lekarz orzecznik wskazał na zawroty głowy, omdlenia, upadki, uczucia zatkania i braku powietrza, stałego zmęczenia, zaburzenia ostrości widzenia, bóle łydek. Dodatkowo zwrócił uwagę na problemy psychiatryczne – zaburzenia depresyjne, diagnozę gruczolaka, napadowe kołatanie serca, zaburzenia nastrojów.

Dowód: orzeczenie lek. orzecznika ZUS z 28.07.2016 r. – k. 23 akt sprawy.

W dniu 19 sierpnia 2016 r. zdiagnozowano i potwierdzono dotychczasowe przypuszczenia, iż ubezpieczona cierpi na niezłośliwy nowotwór gruczołów wydzielania wewnętrznego w przysadce. Lekarz neurochirurg skierował 3 października 2016 r. ubezpieczoną na konsultację neurochirurgiczną.

Dowód: skierowanie do specjalistycznej poradni neurochirurgicznej z 19.08.2016 r. – k. 23, karta informacyjna z 3.10.2016 r. z poradni neurochirurgiczną – k. 46, karta informacyjna z 19.08.2016 r. kliniki endokrynologii i diabetologii – k. 50-51 akt sprawy.

Orzeczeniem z 18 października 2016 r. lekarz orzecznik ZUS stwierdził, iż w związku z rokowaniem odzyskania zdolności do pracy, istnieją okoliczności uzasadniające ustalenie uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego na okres 4 miesięcy, licząc od daty ustania uprawnień do poprzedniego świadczenia.

Dowód: orzeczenie lek,. orzecznika ZUS z 18.10.2016 r. – k. 47 akt sprawy.

Orzeczeniem z 10 marca 2017 r. lekarz orzecznik ZUS uznał ubezpieczoną za częściowo niezdolną do pracy do 31 sierpnia 2018 r. W orzeczeniu lekarz powołał się na problemy natury psychologicznej (zaburzenia depresyjne) oraz na gruczolaka przysadki mózgowej. Lekarz orzecznik wskazał, że orzeczona niezdolność powstała przez 1 stycznia 2017 r.

Dowód: orzeczenie lek. ZUS z 10.03.2017 r. – k. 87 akt sprawy.

Ubezpieczona cierpi na guza płata gruczołowego przysadki mózgowej, rwę kulszową lewostronną w okresie regresji, zmiany zwyrodnieniowe z dyskopatią C5-C6, C6-C7, L5-S1 z przewlekłym zespołem bólowym kręgosłupa bez cech zaostrzenia, w okresie remisji. Z neurologicznego punktu widzenia niezdolność do pracy powódki ustała w dniu 18 marca 2016 r. Natomiast z punktu widzenia medycyny pracy i medycyny przemysłowej liczne schorzenia ubezpieczonej, datowane od 2016 r. spowodowały, że była ona niezdolna do pracy w okresie od 18 do 23 marca 2016 r. Nowotwór stwierdzony u ubezpieczonej na przełomie kwietnia i maja 2016r., mógł powodować niezdolność do pracy jeszcze przed jego zdiagnozowaniem. Nadto nawet w okresie remisji rozwijał się i powodował dolegliwości wpływające na tą zdolność. Z punktu widzenia endokrynologicznego ubezpieczona, która cierpi na guza przysadki mózgowej nieczynnego hormonalnie (makrogruczolaka), bez konieczności leczenia operacyjnego, kwalifikuje się do dalszej obserwacji i z tego powodu była niezdolna do pracy w okresie od 18 do 24 marca 2016 r., gdyż guz powodował dolegliwości uniemożliwiające pracę, powodujące niezdolność do pracy w spornym okresie. Z punktu widzenia psychiatrycznego ubezpieczona cierpi na zaburzenia depresyjne nawracające, które powodowały niezdolność do pracy w okresie od 18 do 24 marca 2016 r. i powodują nadal tą niezdolność. Z powodu swoich schorzeń ubezpieczona leczy się w poradni zdrowia psychicznego, okulistycznej, reumatologicznej, endokrynologicznej.

Dowód: opinia sądowo-lekarska biegłego lek. neurologa B. R. z 14.09.2016 r. – k. 26-27, opinia sądowo-lekarska biegłego lek. neurologa P. W. z 13.12.2016 r. – k. 55-57, opinia sądowo-lekarska biegłego lek. medycyny pracy I. D. z 24.04.2017 r. – k. 129, opinia sądowo-lekarska biegłego lek. endokrynologa E. B. – k. 140-142, opinia uzupełniająca lek. E. B. z 20.07.2017 r. – k. 161, opinia sądowo-psychiatryczna lek. psych. M. G. – k. 164-166 akt sprawy; akta medyczne zawarte w aktach sprawy.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

Dowody zgromadzone w sprawie były spójne, konkretne, wzajemnie zgodne oraz uzupełniające się. Sąd dał im wiarę w całości. Ponadto żadna ze stron nie zakwestionowała wiarygodności środków dowodowych w postaci dokumentów.

W przedmiotowej sprawie sporną była kwestia ustalenia czy ubezpieczona w okresie od 18 do 24 marca 2016 r. była niezdolna do pracy, czy też niezdolność ustała, zgodnie z orzeczeniem lek. orzecznika ZUS. W tym celu Sąd powołał dowód z opinii biegłych.

W opinii z 14 września 2016 r. biegła lek. neurolog B. R. rozpoznała u ubezpieczonej guza płata gruczołowego przysadki mózgowej, rwę kulszową lewostronną w okresie regresji, dyskopatię C5-C6, C6-C7, L5-S1 z przewlekłym zespołem bólowym kręgosłupa bez cech zaostrzenia. W ocenie biegłej niezdolność do pracy ubezpieczonej ustąpiła w dniu badania przez lek. orzecznika ZUS, ponieważ z dokumentacji med. wynika, iż wówczas nie stwierdzono u ubezpieczonej objawów neurologicznych. Biegła omówiła neurologiczne schorzenie kręgosłupa, stwierdzając w przedmiocie guza, iż wymaga ona dalszej obserwacji. Biegła nie orzekła, dlaczego guz przysadki nie kwalifikuje odwołującej jako osoby niezdolnej do pracy w spornym okresie (k. 26-27).

Ubezpieczona na rozprawie w dniu 21 października 2016 r. wniosła zastrzeżenia do opinii biegłego, wskazując, iż się z nią nie zgadza, bowiem biegła nie uwzględniła zgłaszanych jej objawów i dolegliwości w postaci – bólów głowy, zawrotów, mdłości, zachwiania równowagi, omdleń. Ubezpieczona wskazała, iż biegła nie zbadała czy te dolegliwości mogły być efektem wykrytego gruczolaka. Ponadto ubezpieczona wskazała, że biegła nie brała pod uwagę jej depresji oraz problemów ze wzrokiem (k. 39).

Przechylając się do zastrzeżeń ubezpieczonej Sąd przeprowadził dowód z opinii drugiego biegłego neurologa. Biegły lek. neurolog P. W. w opinii z 13 grudnia 2016 r. rozpoznał gruczolaka przysadki mózgowej bez zaburzeń hormonalnych i bez deficytu neurologicznego i zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego z dyskopatią szyjną C-C6 i C6-C7 oraz kręgosłupa L-S z dyskopatią L5-S1 z okresowym zespołem bólowym szyjnym i L-S w okresie remisji. Biegły szeroko omówił wnioski, wskazując, iż w zakresie zdiagnozowanego guza, nie występują braki neurologiczne i hormonalne, dlatego w jego ocenie ubezpieczona była zdolna do pracy od 18 marca 2016 r. Ustanie niezdolności do pracy uzasadnione jest brakiem nasilonego zespołu korzeniowego kręgosłupopochodnego, brakiem deficytu neurologicznego i zaburzeń hormonalnych w przebiegu gruczolaka przysadki (k. 55-57).

Zastrzeżenia do powyższej opinii wniosła ubezpieczona, wskazując, iż opinia została wydana na podstawie wybiórczo wybranej dokumentacji medycznej, po powierzchownym, pięciominutowym badaniu. Biegły orzekł o ustaniu niezdolności w trakcie faktycznego leczenia, wnioskował sprzecznie z objawami, jak np. drętwienie kończyn, stwierdzając mimo to, iż występuje brak deficytu neurologicznego. W ocenie ubezpieczonej opinia biegłego jest sprzeczna z faktycznym pogarszaniem się jej stanu zdrowia. Ubezpieczona wniosła o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłych neurologa, neurochirurga i endokrynologa (k. 66-68).

Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych endokrynologa, psychiatry i lekarza medycyny pracy kierując się treścią dotychczasowych opinii, zastrzeżeń do opinii oraz treścią dokumentacji medycznej (k. 79).

Opinią z 24 kwietnia 2017 r. biegły lek. medycyny sądowej I. D., wskazała, że ubezpieczona leczyła się z powodu bólów i zawrotów głowy, omdleń, upadków, uczucia stałego zmęczenia, okresowo zaburzeń ostrości widzenia, bólów łydek, zaburzeń depresyjnych, napadowego kołatania serca. Biegła analizując dokumenty medyczne i zdiagnozowane schorzenia, stwierdziła, że niezdolność do pracy wynikała z rozwijającego się schorzenia, mimo iż diagnoza została postawiona później i mimo okresowych zmian nasilenia. W ocenie biegłej orzeczona niezdolność do pracy przez ZUS w 2017 r. oraz przyznanie jej świadczenia rehabilitacyjnego, wskazuje, iż stan zdrowia ubezpieczonej uległ dalszemu pogorszeniu, a w spornym okresie była ona niezdolna do pracy. Biegła podkreśliła, że schorzenia ubezpieczonej należy datować przynajmniej na 2016 r., a stan jej zdrowia ulega stałemu pogorszeniu, czego dowodem jest przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego przez lekarzy orzeczników ZUS. Biegła stwierdziła, że zarówno przyczyny neurologiczne jak i inne zdiagnozowane schorzenia – guz przysadki oraz depresja, mogły powodować tą niezdolność do pracy w spornym okresie, co dodatkowo potwierdza stopniowy rozwój guza oraz jego niezauważalny przebieg (k. 129).

Zastrzeżenia do opinia wniósł organ rentowy, który stwierdził, że opinia zawiera elementy niewchodzące w przedmiotowy zakres sprawy, ponadto nie zawiera ona argumentów merytorycznych, a okoliczności przedstawione w opinii są jedynie dowodem na wystąpienie objawów w późniejszym okresie (k. 138).

Sąd nie uwzględnił powyższych zastrzeżeń organu, gdyż nie podał on w jakim zakresie opinia wykracza poza przedmiot sprawy i dlaczego. Ponadto wskazać trzeba, że biegła orzekła w oparciu o cały dostępny materiał dowodowy w postaci dokumentacji medycznej, a nadto dokonała wnioskowania na podstawie swojej wiedzy i doświadczenia. Trafność diagnozy i opinię biegłej potwierdziły opinie psychiatryczna i endokrynologiczna. Należy podnieść, iż biegła nie podważyła opinii neurologów, a jedynie poza aspektami neurologicznymi oceniła również inne schorzenia ubezpieczonej, które to łącznie wskazują na niezdolność do pracy w spornym okresie. Stwierdzić należy, że organ nie zdołał skutecznie podważyć zasad wnioskowania biegłej.

W opinii z 16 czerwca 2017 r. biegła sądowa endokrynolog E. B. podała, że ubezpieczona była leczona z przyczyn neurologicznych głównie z powodu dolegliwości bólowych kręgosłupa szyjnego, piersiowego i lędźwiowego. Biegła wskazała, że w 26 kwietnia 2016 r. odwołująca była konsultowana w SOR Szpitala (...) w B. z powodu omdleń z wtórnym urazem głowy, zawrotów, bólów głowy od kilku lat, nudności. Po zdiagnozowaniu gruczolaka, ubezpieczona była z tego powodu konsultowana przez neurochirurga, który nie stwierdził konieczności leczenia operacyjnego i zalecił dalszą obserwację. Następnie wykonano diagnostykę hormonalną guza przysadki, przy zgłaszanych dolegliwościach jak bóle i zawroty głowy, okresowe omdlenia, zaburzenia ostrości widzenia, trudności w zasypianiu, problemy z koncentracją i pamięcią. Diagnostyka nie wykazała zaburzeń hormonalnych guza, lecz odwołująca została poddana pod opiekę poradni endokrynologicznej. Biegła wskazała również, iż ubezpieczona była leczona operacyjnie z powodu mięśniaków macicy, a nadto podlega leczeniu w poradni zdrowia psychicznego, w poradni okulistycznej i reumatologicznej. W ocenie biegłej guz przysadki, mimo, iż nieczynny hormonalnie, musi podlegać dalszej obserwacji medycznej. Biegła stwierdziła, że ubezpieczona była niezdolna do pracy w spornym okresie, wyjaśniając, iż etiopatogeneza gruczolaków przysadki jest procesem złożonym i do końca jeszcze niewyjaśnionym. Rozwój guza przebiega wieloetapowo, a pierwszym etapem jest inicjacja, dalszym promocja, następnie progresja. Biegła wskazała, że z objawów neurologicznych guza wymienia się zaburzenia pola widzenia, ból głowy, porażenie nerwów okoruchowych. Biegła podkreśliła, iż ból głowy jest częstym zjawiskiem w przypadku dużych guzów, a taki występuje u ubezpieczonej (powyżej 1 cm - makrogruczolak), a spowodowany jest najczęściej napinaniem unerwionej przepony siodła tureckiego. Nadto biegła wyjaśniła, że tego typu guzy charakteryzują się powolnym wzrostem. Biegła orzekła, iż biorąc pod uwagę objawy i dolegliwości ubezpieczonej oraz wiedzę na temat tych guzów, w marcu 2016 r. guz był już obecny w przysadce mózgowej ubezpieczonej i dawał dolegliwości przez nią opisane (k.140-142).

Zastrzeżenia do powyższej opinii wniósł organ wskazując, iż fakt obecności guza nie skutkował deficytem funkcji pod postacią zaburzeń endokrynologicznych lub objawów ciasnoty wewnątrzczaszkowej, ponadto schorzenie nie wymagało pilnej interwencji neurochirurgicznej. W ocenie organu wymiary guza i okresowość objawów mogły powodować jedynie czasową niezdolność do pracy. W ocenie organu opinia biegłej jest sprzeczna w definicją długotrwałej niezdolność do pracy (k. 152).

W opinii uzupełniającej z 20 lipca 2017 r. biegła endokrynolog E. B. wyjaśniła, iż zastrzeżenia organu są nieusprawiedliwione, gdyż objawy i dolegliwości z jakimi zmagała się ubezpieczona jednoznacznie wskazują na wzmożenie ciśnienia śródczaszkowego, przy czym na samym początku ich powstania nie było jeszcze ustalonego rozpoznania, bowiem dopiero utrata przytomności z wtórnym urazem głowy spowodowała ustalenie diagnozy, na podstawie badania tomografii głowy. Biegła stwierdziła, iż bóle i zawroty głowy z okresowymi omdleniami, zaburzenia widzenia i inne, wskazują na wzrost ciśnienia środczaszkowego, a w obrazie klinicznym nie zawsze muszą występować objawy ubytkowe, dlatego w badaniu neurologicznym nie stwierdzono zmian, co nie jest równoznaczne z wyzdrowieniem. Nadto biegła wyjaśniła, iż pilny zabieg neurochirurgiczny wykonuje się w przypadkach bezpośredniego zagrożenia życia. W przypadku guzów przysadki mózgowej najczęściej jest to zabieg planowy i nie w każdym rodzaju guza. Dodatkowo biegła podniosła, iż u ubezpieczonej występuje napinanie unerwionej przepony siodła tureckiego, które potwierdza trafność jego diagnozy i orzeczenia. Biegła w całości podtrzymała swoją opinię główną (k. 161).

W opinii sądowo-psychiatrycznej lek. psych. M. G. rozpoznała u ubezpieczonej zaburzenia depresyjne nawracające, wskazując, iż towarzyszące bóle oraz zdiagnozowany guz jedynie pogłębiają depresję badanej. Biegła stwierdziła, że depresja trwa od 2009 r., kiedy ubezpieczona rozpoczęła leczenie w przychodni zdrowia psychicznego, natomiast zaburzenia depresyjne nawracające istnieją u ubezpieczonej od 2014 r. W ocenie biegłej ubezpieczona jest i była niezdolna do pracy w spornym okresie (k. 164-166).

Organ rentowy nie wniósł do powyższych opinii zastrzeżeń, zgodnie ze stanowiskiem przewodniczącego KL ZUS (k. 180).

W ocenie Sądu wszelkie zastrzeżenia organu rentowego i ubezpieczonej zostały wyjaśnione i odparte przez opinie biegłych. Zważyć trzeba, iż najobszerniejsza opinia biegłego lek. endokrynologa wykazała dlaczego z powodu guza przysadki ubezpieczona była niezdolna do pracy w okresie spornym, uzasadniając, dlaczego biegli neurolodzy nie orzekli podobnie. Należy podkreślić, w szczególności fragment opinii biegłej endokrynolog w którym biegła wyjaśnia, iż bóle i zawroty głowy z okresowymi omdleniami, zaburzenia widzenia i inne, wskazują na wzrost ciśnienia środczaszkowego, a w obrazie klinicznym nie zawsze muszą występować objawy ubytkowe, dlatego w badaniu neurologicznym nie stwierdzono zmian, co nie jest równoznaczne z wyzdrowieniem. Powyższe w ocenie Sądu logicznie i jasno tłumaczy, czemu biegli neurolodzy na podstawie obrazu neurologicznego nie stwierdzili niezdolności do pracy. Dodatkowo należy zaznaczyć, co wykazali biegli w swoich opiniach, w szczególności biegły endokrynolog, że w przypadku guzów przysadki mózgowej, leczenie przebiega pod okiem neurologa, neurochirurga gdy już są widoczne objawy deficytów neurologicznych i konieczna jest operacja, natomiast w przypadku gdy guz nie wykazuje powyższych objawów, nie powoduje powyższych braków a ciągle się rozwija lub już jest czynny hormonalnie leczenie powinno być prowadzone przez specjalistę endokrynologa. Nienależnie od tego który lekarz (jakiej specjalności) zdiagnozował guza przysadki, leczenie powinno być prowadzone głownie przez endokrynologa, gdyż to w zakresie tej specjalizacji znajduje się badanie, diagnozowanie i leczenie zaburzeń funkcji gruczołów wydzielania wewnętrznego (zaburzenia wydzielania hormonów) np. przysadki mózgowej, tarczycy, nadnerczy, jajników. Zatem pacjent ze zdiagnozowanym guzem przypadki mózgowej, jest poza pewnymi wyjątkami kierowany do specjalisty endokrynologa. Biorąc powyższe pod uwagę, jak również treść opinii głównej i uzupełniającej biegłego endokrynologa, należy stwierdzić, iż Sąd kierował się przede wszystkim jego opinią i oceną stanu zdrowia ubezpieczonej, ponieważ neurolodzy skupiali się jedynie na aspekcie neurologicznym, który jak wykazano, nie zawsze jest najbardziej istotny w przypadku gruczolaków.

Nadto należy zauważyć, że opinie biegłych neurologów nie uwzględniały stanu zdrowia psychicznego ubezpieczonej. Z uwagi na rodzaj specjalizacji, nie mogły być wiążące w tym zakresie. Z wniosków płynących z opinii biegłych neurologów wynika, że brali oni przy ocenie stanu zdrowia ubezpieczonej, głównie względy neurologiczne, powołując się przede wszystkim na jej leczenie neurologiczne związane z dolegliwościami kręgosłupa. Natomiast z ustalonego stanu faktycznego wynika jasno, iż ubezpieczona była niezdolna do pracy z powodów endokrynologicznych – guza przysadki mózgowej oraz z powodu zaburzeń depresyjnych nawracających.

W tym miejscu Sąd wyjaśnia, że dowód z opinii biegłych, jak podkreśla się w orzecznictwie, podlega ocenie Sądu przy zastosowaniu art. 233 § 1 K.p.c., na podstawie właściwych dla jej przedmiotu kryteriów zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażonych w niej wniosków. Biorąc pod uwagę przedstawione kryteria należy stwierdzić, że przeprowadzone w niniejszej sprawie dowody z opinii biegłych są w pełni przydatne dla ustalenia stanu faktycznego sprawy i stanu zdrowia ubezpieczonej. Biegli wydali swoje opinie po przeprowadzeniu badania przedmiotowego, jaki i po gruntownej analizie akt sprawy, uwzględniając całą dostępną dokumentację lekarską. Wnioski opinii omówiono szeroko, sformułowane zostały one w sposób jasny i precyzyjny, a końcowe stanowisko zostało szczegółowo, przekonująco i logicznie uzasadnione. Przedstawione konkluzje są kategoryczne, a ich uzasadnienie przedstawione zostało w sposób przystępny i zrozumiały.

Sąd oceniając materiał dowodowy kierował się zasadami logicznego rozumowania oraz doświadczeniem życiowym.

Odnosząc się do meritum sprawy Sąd wskazuje, że w myśl art. 6 i 7 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U.10.77.512 j.t.) zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego. W myśl zaś art. 7 pkt. 1 ustawy zasiłek chorobowy przysługuje również osobie, która stała się niezdolna do pracy po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego, jeżeli niezdolność do pracy trwała bez przerwy co najmniej 30 dni i powstała nie później niż w ciągu 14 dni od ustania tytułu ubezpieczenia chorobowego. Definicja tytułu ubezpieczenia chorobowego zawarta jest natomiast w art. 3 pkt 1 powołanej ustawy, który określa ten tytuł jako zatrudnienie lub inną działalność, których podjęcie rodzi obowiązek ubezpieczenia chorobowego, lub uprawnienie do objęcia tym ubezpieczeniem na zasadach dobrowolności w rozumieniu przepisów ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

W przedmiotowej sprawie istniały podstawy do przyznania ubezpieczonej prawa do zasiłku chorobowego. W przekonaniu Sądu nie doszło do ustania niezdolności do pracy, zgodnie z orzeczeniem kontrolnym lekarza orzecznika ZUS. Ze zgodnych opinii biegłych lek. medycyny pracy, lek. endokrynologa oraz lek. psychiatry wynika, że ubezpieczona z powodu zaburzeń depresyjnych nawracających oraz guza przysadki mózgowej była w spornym okresie niezdolna do pracy, a więc zasiłek chorobowy jest jej za ten okres należny. Sąd zaznacza, iż orzeczenie lekarzy ZUS stwierdzające, iż ubezpieczona kwalifikuje się z medycznego punktu widzenia do przyznania jej świadczenia rehabilitacyjnego na okres 10 miesięcy łącznie stanowi logiczną ciągłość i kontynuację orzeczeń i diagnoz jakie płynęły z opinii biegłych. Wskazać należy, iż bez znaczenia pozostały uwagi zarówno biegłych neurologów jak i organu, że guz nie powodował deficytów neurologicznych, gdyż jak wykazały opinie biegłego endokrynologa, dolegliwości i objawy wskazywały na powstanie i przyrost guza i z pewnością choroba już istniała, a rosnące zarówno w sile jak i częstotliwości objawy i dolegliwości, z jakimi zmagała się ubezpieczona czyniły ją niezdolną do pracy.

Z tych względów na zasadzie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. odwołanie podlegało uwzględnieniu, co skutkowało zmianą zaskarżonej decyzji i przyznaniem ubezpieczonej prawa do zasiłku chorobowego za sporny okres.

SSR Iwona Wiśniewska