Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 listopada 2017 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu X Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2017 r. w Toruniu

sprawy z powództwa Prokury Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego we W.

przeciwko P. R.

o zapłatę

I.  oddala powództwo

II.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 917 zł (dziewięćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 08.06.2017r. powód Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W. domagał się zasądzenia
na jego rzecz od pozwanego P. R. kwoty 1862,60 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu. Uzasadniając żądanie, powołał się na nabycie od (...) Bank S.A. (pop. (...) Bank (...) SA) wierzytelności przeciwko pozwanemu z tytułu umowy z dnia 18.04.2008r., na podstawie umowy przelewu wierzytelności zawartej w dniu 15.05.2015r . Wyjaśnił, że dług pozwanego wynosi 1862,60 zł, w tym należność główna w kwocie 1103,25 zł.

Nakazem zapłaty wydanym dnia 06.07.2017 r. Referendarz w tutejszym Sądzie orzekł zgodnie z żądaniem pozwu oraz zasądził kwotę 625 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Wskazany nakaz zapłaty został zaskarżony przez pozwanego w całości. W sprzeciwie pozwany podniósł zarzut niewykazania istnienia wierzytelności, nadto podniósł zarzut braku legitymacji czynnej, błędnego wyliczenia roszczenia, a z ostrożności procesowej podniósł także zarzut przedawnienia.

Po doręczeniu odpisu sprzeciwu strona powodowa, mimo zobowiązania Sądu, nie ustosunkowała się do podniesionych zarzutów i nie zajęła stanowiska w sprawie.

Na rozprawę w dniu 22.11.2017r. nie stawiła się żadna ze stron, nie domagano się uzupełnienia postepowania dowodowego.

Sąd ustalił, co następuje:

Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty
w W. na podstawie umowy z dnia 15.05.2015 r. nabył wierzytelności od (...) Bank spółka akcyjna we W.. Z wyciągu z elektronicznego załącznika do umowy cesji wynikało, iż nabyta została wierzytelność wobec P. R. z tytułu umowy z dnia 18.04.2008r.

Dowód : Umowa przelewu wierzytelności wraz z wyciągiem z załącznika– k. 9-13, 14

W dniu 02.06.2017r. powód wystawił wyciąg z ksiąg rachunkowych Funduszu Sekurytyzacyjnego i ewidencji analitycznej, z którego wynikało, iż powód nabył od (...) Bank S.A. wierzytelność wobec P. R. w łącznej wysokości 1862,60 zł, z czego należność główna wynosiła 1103,25 zł.

Dowód: wyciąg z ksiąg rachunkowych Funduszu – k. 8,

Powód w nieustalonym czasie wystawił zawiadomienie do P. R. o nabyciu wierzytelności od (...) Bank S.A. Zawiadomienie nie zostało przez nikogo podpisane. W dniu 12.04.2017r. (...) S.A. we W., wystąpiło do pozwanego o zapłatę kwoty 2029,90 zł

Dowód: zawiadomienie o cesji – k. 15v

Wezwanie do zapłaty – k. 15

Sąd zważył, co następuje:

Spór w przedmiotowej sprawie dotyczył zasadności dochodzonego roszczenia wobec podniesienia przez pozwanego zarzutu nieistnienia roszczenia, braku legitymacji czynnej po stronie powoda, błędnego wyliczenia kwoty roszczenia i zarzutu przedawnienia.

Stan faktyczny ustalony został na podstawie dokumentów, które zasługiwały na walor wiarygodności, gdyż ich rzetelność i autentyczność nie zostały w toku procesu podważone.

Podstawę prawną dochodzonego roszczenia miał stanowić art. 69 ust. 1 ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (jedn. tekst: Dz.U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 ze zm.), zgodnie z którym przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Powód nie przedłożył żadnego dokumentu potwierdzającego zawarcie umowy przez pozwanego z pierwotnym wierzycielem. Sporne pozostawało więc zarówno istnienie jak i wysokość zadłużenia.

Przechodząc do zarzutu nieistnienia roszczenia stwierdzić należy co następuje. Nie ulega wątpliwości, że dłużnik przelanej wierzytelności może przeciwko jej nabywcy podnieść zarzut nieistnienia wierzytelności objętej przelewem wskutek tego, że nigdy nie powstała (art. 513 § 1 k.c.). Zgodnie z art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Ze względu na zakwestionowanie przez stronę pozwaną istnienia wierzytelności, strona powodowa powinna wykazać wystąpienie zdarzeń skutkujących powstaniem dochodzonych pozwem roszczeń. Ciężarowi temu strona powodowa nie podołała, za dowód dochodzonego roszczenia przedstawiając jedynie wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu wraz z wyciągiem z elektronicznego załącznika do umowy cesji oraz zawiadomienie o przelewie wierzytelności i wezwanie do zapłaty. Powód nie przedstawił żadnego dokumentu potwierdzającego kiedy i w jakiej wysokości miałoby powstać ewentualne zadłużenie. Zgodnie z art. 194 ust.1 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach sekurytyzacyjnych (Dz.U. nr 146, poz. 1546 ze zm.), księgi rachunkowe funduszu sekurytyzacyjnego, wyciągi z tych ksiąg podpisane przez osoby upoważnione do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych funduszu i opatrzone pieczęcią towarzystwa zarządzającego funduszem sekurytyzacyjnym oraz wszelkie wystawione w ten sposób oświadczenia zawierające zobowiązania, zwolnienie z zobowiązań, zrzeczenie się praw lub pokwitowanie odbioru należności mają moc prawną dokumentów urzędowych oraz stanowią podstawę do dokonania wpisów w księgach wieczystych i rejestrach publicznych. Zgodnie z ust.2 cytowanego artykułu moc prawna dokumentów urzędowych, o której mowa w ustępie pierwszym nie obowiązuje w odniesieniu do dokumentów wymienionych w tym przepisie w postepowaniu cywilnym. Treść tego przepisu, (wprowadzona w następstwie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 lipca 2011 r., P 1/10 (OTK-A 2011, nr 6, poz. 53)), skutkuje niedopuszczalnością traktowania wyciągu z ksiąg funduszu sekurytyzacyjnego za dowód istnienia wierzytelności nabytej przez taki fundusz o mocy dowodu urzędowego i nakłada na fundusz ciężar wykazania istnienia tej wierzytelności przy użyciu innych adekwatnych środków dowodowych. Strona powodowa w rozpoznawanej sprawie nie wystąpiła natomiast z inicjatywą dowodową w tym zakresie. W rezultacie, zarzut niewykazania dochodzonych roszczeń okazał się również trafny.

Z uwagi na zasadność podniesionego zarzutu nieistnienia roszczenia, ewentualne badanie zarzutu przedawnienia i pozostałych zarzutów byłoby bezprzedmiotowe.

Z podanych względów, na podstawie art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (jedn. tekst: Dz.U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 ze zm.), powództwo podlegało oddaleniu jako bezzasadne, o czym orzeczono w punkcie I sentencji wyroku.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. w punkcie II sentencji wyroku. Pozwana wygrała proces w całości ponosząc koszty w postaci kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 900 zł oraz opłaty od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł. Strona powodowa jako strona przegrana powinna wrócić pozwanej poniesione koszty w całości.