Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W pozwie złożonym 13 września 2016 roku Przedsiębiorstwo (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w K. żądało zasądzenia od pozwanej (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. kwoty 199 731,39 zł, z ustawo­wymi odsetkami za opóźnienie:

a)  od kwoty 15 688,70 zł od dnia 26 maja 2016 r. do dnia zapłaty,

b)  od kwoty 31 377,40 zł od dnia 30 maja 2016 r. do dnia zapłaty,

c)  od kwoty 15 211,41 zł od dnia 3 czerwca 2016 r. do dnia zapłaty,

d)  od kwoty 88 897,86 zł od dnia 6 czerwca 2016 r. do dnia zapłaty,

e)  od kwoty 13 256,45 zł od dnia 8 czerwca 2016 r. do dnia zapłaty,

f)  od kwoty 11 766,52 zł od dnia 10 czerwca 2016 r. do dnia zapłaty,

g)  od kwoty 23 533,05 zł od dnia 16 czerwca 2016 r. do dnia zapłaty,

a także zasądzenia kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu podano, że w ramach współpracy handlowej pozwany zamówił od powoda towary, których sprzedaż została potwierdzona wskazanymi faktu­rami VAT. Pozwany odebrał zamówiony towar. Pozwany nie kwestionował istnienia, jak i wysokości długu wobec powoda lecz nie zapłacił dochodzonej pozwem kwoty (pozew k. 2-6).

W dniu 28 września 2016 roku Sąd wydał przeciwko stronie pozwanej nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym (nakaz zapłaty k. 67).

W dniu 25 października 2016 r. strona pozwana wniosła sprzeciw od powyż­szego nakazu zapłaty, domagając się oddalenia powództwa oraz zasądzenia od strony powodowej kosztów procesu. Pozwana zarzuciła nieudowodnienie roszczenia przez stronę powodową oraz brak uprzedniego podjęcia próby ugodowego zakończenia sporu (sprzeciw od nakazu zapłaty k. 71-72).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strony w niniejszej sprawie - powodowe Przedsiębiorstwo (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w K. oraz pozwana (...) Spółka z ograni­czoną odpowiedzialnością w K. - są przedsiębiorcami (bezsporne).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, powodowa spółka nawiązała współpracę z pozwaną. Pozwana zamówiła od powódki towary w postaci rur kanaliza­cyjnych. Tytułem sprzedaży owych towarów, powódka wystawiła pozwanej faktury VAT:

-

z dnia 26.02.2016 r. nr 171/MAG/16 na kwotę 15 688,70 zł, z terminem płatności do 25.05.2016 r.,

-

z dnia 29.02.2016 r. nr 182/MAG/16 na kwotę 31 377,40 zł, z terminem płatności do 29.05.2016 r.,

-

z dnia 9.03.2016 r. nr 220/MAG/16 na kwotę 15 211,41 zł, z terminem płatności do 2.06.2016 r.,

-

z dnia 9.03.2016 r. nr 221/MAG/16 na kwotę 36 938,97 zł, z terminem płatności do 5.06.2016 r.,

-

z dnia 14.03.2016 r. nr 227/MAG/16 na kwotę 21 755,50 zł, z terminem płatności do 5.06.2016 r.,

-

z dnia 30.03.2016 r. nr 292/MAG/16 na kwotę 30 203,39 zł, z terminem płatności do 5.06.2016 r.,

-

z dnia 14.03.2016 r. nr 228/MAG/16 na kwotę 13 256,45 zł, z terminem płatności do 7.06.2016 r.,

-

z dnia 14.03.2016 r. nr 226/MAG/16 na kwotę 11 766,52 zł, z terminem płatności do 9.06.2016 r.,

-

z dnia 29.03.2016 r. nr 278/MAG/16 na kwotę 23 533,05 zł, z terminem płatności do 15.06.2016 r. (dowód: poświadczone kopie faktur VAT k. 23, 26, 30, 36, 43, 47, 51, 58, 61).

Towar opisany w ww. fakturach VAT został wydany na rzecz strony pozwanej, która przyjęła go bez zastrzeżeń, nie składała też reklamacji ani nie dokonywała jego zwrotu (dowód: poświadczone kopie dokumentów WZ k. 24, 25, 27, 28, 29, 31, 37, 38, 44, 45, 46, 48, 49, 52, 59, 60, 62, 63, zeznania świadków J. K. i R. O. na rozprawie w dniu 16.08.2017 r. k. 116).

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 535 § 1 k.c., przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Powódka udowodniła za pomocą przedstawionych przez nią dowodów z poświad­czonych kopii dokumentów (których zgodność z oryginałem nie została zakwe­stionowana przez pozwaną), iż pozwaną obciążały należności pieniężne określone w fakturach opisanych w ustaleniach faktycznych Sądu, z tytułu ceny sprzedaży, należnej powódce w związku ze sprzedażą na rzecz pozwanej towarów określonych w owych fakturach.

Rację ma pozwana twierdząc, iż same tylko dokumenty faktur i dokumenty wydania z magazynu, w dodatku pozbawio­ne podpisów ze strony ich odbiorcy, nie stanowią wystarczającego dowodu, z którego wprost można by wywodzić zawarcie okre­ślonej umowy oraz powstanie opisanych w nich zobowiązań pieniężnych.

Jednakże w niniejszej sprawie strona powodowa, oprócz faktur i dokumentów WZ, przedstawiła także dowód z zeznań świadków – J. K. i R. O., z zeznań których wynikają okoliczności zawarcia umowy sprzedaży oraz odebrania towaru i jego niezakwestionowania.

Zgodnie z art. 231 k.p.c., Sąd może uznać za ustalone fakty mające istotne zna­czenie dla rozstrzygnięcia sprawy, jeżeli wniosek taki można wyprowadzić z innych ustalonych faktów (domniemanie faktyczne). W rozpoznanej sprawie, fakt zawarcia przez pozwaną umów sprzedaży towarów, których specyfikacja, ilość i cena określone zostały w treści przed­stawionych przez powódkę faktur, można wyprowadzić z przedsta­wionych przez powódkę dokumentów faktur i dokumentów WZ, zawierających wszyst­kie istotne elementy umowy sprzedaży oraz ozna­czenie sprzedawcy i nabywcy owych rzeczy, pozostających w ścisłym związku z zeznaniami powołanych wyżej świadków. Wszystkie te dowody rozpatrywane łącznie prowadzą do wniosku, że takie umowy sprzedaży rzeczywiście były przez pozwaną zawierane.

Strona pozwana z kolei nie przedstawiła żadnych kontrdowodów, z których wynika­łyby okoliczności przeciwne powołanym przez powódkę, ewentualnie takie okoliczności, które skutkowałyby zwolnieniem pozwanej z zobowiązania lub ustaleniem braku jego wyma­galności.

W takiej sytuacji całokształt zgromadzonego materiału dowodowego przemawia za uwzględnieniem powództwa jako mającego podstawy faktyczne zgodnie z ustaleniami Sądu oraz powołaną również wyżej podstawę prawną.

W zakresie odsetek za opóźnienie, roszczenie pozwu znajduje podstawę prawną w art. 481 § 1 i 2 k.c.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c., zasądzając je od strony pozwanej, jako przegrywającej proces. Na koszty ponie­sione przez powódkę złożyła się opłata od pozwu 9987 zł, opłata za czynności radcy prawnego 7200 zł oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł.

ZARZĄDZENIE

−

doręczyć odpis wyroku z uzasadnieniem p-kowi strony pozwanej