Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 9 listopada 2017 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie XI Wydział Gospodarczy w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Jakub Idziorek

Protokolant:Gabriela Wierzgacz

po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2017 r. w Szczecinie

sprawy z powództwa (...) we W.

przeciwko Ł. K.

- o zapłatę

oddala powództwo.

Sygn. akt XI GC 1249/17

UZASADNIENIE

Dnia 29 sierpnia 2017 roku powód (...) wniósł przeciwko pozwanemu Ł. K. pozew o zapłatę kwoty 330,61 złotych wraz z odsetkami ustawowymi licznymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz złożył wniosek o zasądzenie kosztów procesu wg norm przepisanych. W uzasadnieniu swego żądania powód wskazał, iż pozwany uprzednio zawarł ze zbywcą (...) w W. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych, której nie dotrzymał, bowiem nie uregulował wynikających z niej należności, co stało się przyczynkiem do wykupienia przez powódkę powstałych na tym tle wierzytelności.

Pozwany nie wdała się w spór

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 20 czerwca 2013 roku zbywca (...) w W. zawarła z nabywcą (powodem) (...) we W. oraz (...) Spółką Akcyjna we W. umowę sprzedaży wierzytelności wymienionych w formie pisemnej w postaci odpowiedniej listy będącej załącznikiem do umowy oraz w wersji elektronicznej na odpowiednio zabezpieczonej płycie DVD, celem ich dalszej windykacji.

Dnia 19 lipca 2017 roku (...) S.A. we W. sporządził wezwanie do zapłaty kwoty 329,11 zł.

Bezsporne

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Legitymację do dochodzenia roszczeń powód wywodził z umowy cesji. Zgodnie z art. 509 i 510 k.c., wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania; wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Aby doszło do skutecznego przelewu musi istnieć wierzytelność nadająca się do przelewu.

Powód w pozwie wskazał, że pozwanego z poprzednim wierzycielem łączyła umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Nie wskazał jednak z jakiej daty miałaby to być umowa, ani o jakiej treści, nie przedłożył nadto jej odpisu lub chociażby kopii. Same twierdzenia faktyczne pozwu również nie zawierały opisu warunków istotnych umowy. Brak wskazania daty umowy uniemożliwia Sądowi ustalenie, czy do ewentualnej umowy zastosowanie znajdą przepisy ustawy z 16 lipca 2004 roku Prawo telekomunikacyjne – w szczególności nie można ustalić, czy umowa spełnia wymogi zawarte w art. 56 tejże ustawy.

Wyraźnie wskazać należy, iż także sama umowa przelewu wierzytelności nie identyfikuje umowy i roszczenia, a dołączony do niej wyciąg z elektronicznego załącznika do umowy pozbawiony jest jakiejkolwiek wartości dowodowej, co więcej nie wynika z niego o jaką umowę chodzi. Wskazuje jedynie lakonicznie wysokość roszczenia i dane pozwanego. Nie dołączono żadnych dokumentów uprawdopodabniających chociażby istnienie długu po stronie pozwanej. Nie naprowadzono żadnych dowodów na istnienie i wysokość zobowiązania.

Zgodnie art. 339 § 2 k.p.c. w przypadku istnienia okoliczności dających podstawę do wydania wyroku zaocznego „ przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa.”

Z tego przepisu nie wynika, aby zaistnienie podstawy do wydania wyroku zaocznego było równoznaczne z koniecznością uwzględnienia powództwa w całości. Nie podjęcie obrony przez pozwanego zwalnia powoda jedynie z obowiązku udowodnienia twierdzeń faktycznych stanowiących podstawę jego roszczenia. Roszczenie to żądanie ochrony uprawnień uczestników obrotu. Jeżeli kontrahent nie wykona należycie umowy to stronie zawsze służy roszczenie o jej wykonanie bądź roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej niewykonaniem umowy. By móc domagać się wykonania umowy – czego właśnie domaga się powód – konieczne jest, by takowa umowa została zawarta, by zaistniało zdarzenie, które zgodnie z jej treścią obligowało kontrahenta do jej wykonania, oraz żeby kontrahent nie wywiązał się z umowy. Wynikiem rozpatrywania roszczenia o wykonanie umowy jest bowiem zawsze albo jego uwzględnienie, gdy sąd uzna że faktycznie pozwany nie wywiązał się z umowy, albo oddalenie gdy powód nie wykaże należycie swego roszczenia. Badanie przez Sąd zasadności roszczenia składa się z dwóch etapów. W pierwszym etapie Sąd ocenia czy dane roszczenie w danym stanie faktycznym jest uzasadnione, to jest czy zgłoszone przez powoda twierdzenia co do faktów odpowiadają przesłankom roszczenia, z którym wystąpił. Dopiero zaś w wypadku pozytywnego rozstrzygnięcia tej kwestii Sąd przechodzi do drugiego etapu, w którym bada czy fakty podane przez powoda jako podstawa faktyczna roszczenia są prawdziwe. Jeżeli bowiem wywodzone przez powoda fakty nie odpowiadają przesłankom jego roszczenia to bezprzedmiotowe staje się badanie, czy fakty te są prawdziwe czy nie, udowodnienie prawdziwości tych twierdzeń nie będzie bowiem miało wpływu na wynik postępowania. Domniemanie prawdziwości twierdzeń powoda co do okoliczności faktycznych, wynikające z art. 339 § 2 k.p.c. dotyczy ww. drugiego etapu postępowania, w którym badana jest prawdziwość jego twierdzeń. Nie zwalnia ono jednak powoda z obowiązku powołania się ona okoliczności faktyczne uzasadniające jego roszczenie - nie można w myśl tego przepisu uznać za prawdziwe twierdzeń co do faktów, które nie zostały przez powoda przytoczone.

Powód całe swoje roszczenie buduje nie na podstawie umowy – bo o niej nie ma w pozwie słowa pozwalającego na zidentyfikowanie podstawy prawnej żądania (o czym była wyżej) – ale na podstawie lakonicznej tabeli stanowiącej wyciąg z elektronicznego załącznika do umowy cesji. Jeżeli zaś fakty na które powód się powołał nie wskazują na spełnienie wszystkich przesłanek zgłoszonego roszczenia to powództwo musi zostać oddalone już po pierwszym etapie badania sprawy, jeszcze zanim jeszcze ziszczą się okoliczności do nakazania adresatowi określonego zachowania się wskazanych w normie zawartej w art. 339 § 2 k.p.c.. Twierdzenia co do treści umowy są twierdzeniami co do prawa, a nie co do faktów. Umowa reguluje wzajemne relacje stron w ramach danego stosunku prawnego, jeżeli zatem powód wywodzi swe roszczenie z treści umowy to winien on przytoczyć jej postanowienia po to, by sąd miał możliwość zbadania, czy jego roszczenie faktycznie opiera się na owej umowie.

Wskazać przy tym należy, iż zgodnie z treścią art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. To na powodzie ciążył więc ciężar wykazania okoliczności dla niego prawotwórczych. Wreszcie wyciąg z ksiąg funduszu sekurytyzacyjnego nie jest żadnym dokumentem urzędowym, to dokument prywatny, w ogóle nie przesądzający czy pozwany jest dłużnikiem powoda, a jeżeli tak to do jakiej kwoty.

Mając na uwadze, że treść pozwu, złożonego przez zawodowego pełnomocnika, wymyka się ocenie Sądu, powództwo należało oddalić.

O kosztach procesu Sąd nie orzekał, ponieważ zgodnie z art. 98 k.p.c. koszty te w całości powinien ponieść powód jako przegrywający sprawę. Brak danych a by pozwany jakiekolwiek koszty poniósł, stąd nie było podstaw do zasądzania jakiejkolwiek kwoty od powoda na rzecz pozwanego.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

19.12.2017