Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 listopada 2017 roku

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Mariusz Zawicki

Protokolant: Edyta Jurkowska

po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2017 roku w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa D. S. (1)

przeciwko (...). (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S.

o zapłatę

i pozwu wzajemnego (...). (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S.

przeciwko D. S. (1)

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...). (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. na rzecz powoda D. S. (1) kwotę 11.164 (jedenaście tysięcy sto sześćdziesiąt cztery) złote i 83 (osiemdziesiąt trzy) grosze z odsetkami ustawowymi od kwot i dat:

- 615 złotych od dnia 5 listopada 2015 roku do dnia zapłaty;

- 1.230 złotych od dnia 20 października 2015 roku do dnia zapłaty;

- 3.185,70 złotych od dnia 15 października 2015 roku do dnia zapłaty;

- 4.361,70 złotych od dnia 12 września 2015 roku do dnia zapłaty;

- 959,40 złotych od dnia 29 października 2015 roku do dnia zapłaty;

- 690 złotych od dnia 21 października 2015 roku do dnia zapłaty;

- 123 złotych od dnia 30 października 2015 roku do dnia zapłaty;

przy czym od dnia 1 stycznia 2016 roku odsetki ustawowe za opóźnienie;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 5.376 (pięć tysięcy trzysta siedemdziesiąt sześć) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu związanych w powództwem głównym;

3.  oddala powództwo wzajemne;

4.  zasądza od powoda wzajemnego (...). (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. na rzecz pozwanej wzajemnej D. S. (1) kwotę 4800 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu związanych z powództwem wzajemnym.

Sygnatura akt: XI GC 513/16

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2016r. powódka D. S. (1) złożyła pozew przeciwko (...). (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S. o zapłatę kwoty 11.164,83 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwot i dat szczegółowo wskazanymi w pozwie oraz złożyła wniosek o zasądzenie kosztów postępowania sądowego.

W uzasadnieniu swego żądania powódka wskazała, iż w dniu 11 grudnia 2014r. strony zawarły umowę, której przedmiotem było świadczenie przez powódkę na rzecz pozwanej usług z zakresu rachunkowości. Strony nadto ustaliły, iż wynagrodzenie miesięczne będzie wyliczane zgodnie z treścią załącznika do umowy. Strona powodowa z tytułu świadczonych usług wystawiła faktury, które pozwana przyjęła i zaakceptowała, jednakże nie zostały one przez nią zapłacone. Powódka wzywała stronę pozwaną do zapłaty należnej kwoty, jednakże bezskutecznie.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 02 lutego 2016 roku Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie orzekł zgodnie z żądaniem powódki.

W sprzeciwie od powyższego nakazu zapłaty strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powódki na rzecz pozwanej kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwana wskazała, iż w ramach współpracy powódka miała nie tylko prowadzić księgowość spółki, ale także miała prowadzić wsparcie dotyczące organizacji oraz prowadzenia działalności polskiej spółki przez prezesa Zarządu- J. K. (1), a w tym celu na stanowisku managera został zatrudniony mąż powódki. Pozwana wskazała, iż powódka wymusiła na niej podpisanie umowy w brzmieniu przez nią przedstawionym. Nadto pozwana wskazała, iż kwestionowała roszczenia powódki, co do Z. jak i co do wysokości, a jednym z powodów wypowiedzenia umowy był brak przejrzystości oraz wielość wskazanych roszczeń. Powódka była informowana, iż koszty obsługi, jakie wylicza, są wygórowane. Strona pozwana poinformowała także, iż rachunki wystawiane przez księgową pomiędzy polską a niemiecką firmą wystawiane były w sposób błędny poprzez błędne określenie stawki VAT, a w konsekwencji pozwana poniosła szkodę. Strona powoda zobowiązana była także do organizowania działalności pozwanej w taki sposób, aby mogła ona w szybki i zgodny z literą prawa sposób delegować pracowników do pracy do Niemiec. Brak rozeznania powódki w tej materii doprowadził do błędnego zorganizowania sposobu delegowania pracowników, a w konsekwencji doprowadził do powstania zadłużeń pozwanej w stosunku do ZUS. Nadto pozwana wskazała, iż powódka przez okres 2 miesięcy odmawiała wydania spółce jej dokumentacji. Pozwana zatrzymała wynagrodzenie powódki do czasy ostatecznej weryfikacji zasadności jej roszczeń oraz ich wysokości, a nadto do momentu ustalenia wysokości szkody, jaka wyrządzona została pozwanej.

W dniu 16 maja 2016r. (...). (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. złożyła przeciwko D. S. (1) powództwo wzajemne o zapłatę kwoty 25.227,30 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od D. S. (1) kosztów postępowania. W uzasadnieniu powódka wzajemna wskazała, iż na przełomie sierpnia-września 2015r. zaczęła zauważać nieprawidłowości i nierzetelności w dokumentacji księgowej spółki, dlatego też w dniu 27 października 2015r. wypowiedziała umowę ze skutkiem natychmiastowym. Nieprawidłowości dotyczyły m.in. błędnie wskazanej stawki VAT oraz sposobu jego rozliczenia, gdyż spółka świadczy usługi opiekuńcze podlegające zwolnieniu przedmiotowemu na terminie Polski. Spółka informowała również pozwaną wzajemną o konieczności wydania dokumentów spółki, a także wskazała, iż w związku z błędami w dokumentacji zmuszona jest do wstrzymania się z płatnością roszczeń do dnia zweryfikowania kompletnej dokumentacji oraz ustalenia istnienia ewentualnych błędów. Powódka wzajemna zmuszona była zlecić innego podmiotowi profesjonalnemu – K. M. dokonanie poprawek na nieprawidłowo wystawionych rachunkach. Wynagrodzenie K. M. z tego tytułu wraz z wykonaniem usług kadrowej wyniosło łącznie 25.227,30 zł. Powódka wzajemna wskazała, iż D. S. (1) odpowiedzialna jest za szkodę w majątku spółki, na którą składana się wynagrodzenie należne K. M..

W odpowiedzi na pozew wzajemny D. S. (1) wskazała, iż wnosi o jego oddalenie oraz zasądzenie kosztów postępowania. W uzasadnieniu wskazała, iż powódka (pozwana wzajemna) należycie wykonywała usługi księgowe, nadto brak jest podstaw do przyjęcia, że spółka świadczyła usługi, które byłyby zwolnione od podatku VAT. Powódka (pozwana wzajemna) wskazała nadto, iż nie jest prawdą, że nie informowała pozwanej o zaliczce na podatek dochodowy, a nadto nie są znane okoliczności związane z rzekomym nieprawidłowym zgłaszaniem do ZUS składek na ubezpieczenia społeczne oraz składkę zdrowotną dotyczące zleceniobiorców spółki. Nadto wskazała, iż pozwana (powódka wzajemna) była zobowiązana do dostarczania dokumentów, które powinny zostać ujęte w księgach rachunkowych za dany miesiąc. Powódka wskazała nadto, iż nie było możliwości świadczenia usług kadrowych w miesiącach wrzesień-październik 2015r., gdyż nie zostały dostarczone przez pozwaną odpowiednie dokumenty. Co do usług świadczonych na rzecz pozwanej przez inny podmiot powódka wskazała, iż usługi te zostały wykonane całkowicie zbytecznie, a pozwana nie wykazała związku przyczynowego między działaniem czy zaniechaniem powódki a jakąkolwiek szkodą.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 11 grudnia 2014r. (...). (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. (Zleceniodawca) zawarła z D. S. (1) (Zleceniobiorca) umowę, na podstawie której zleceniobiorca był zobowiązany do wykonania następujących prac (§ 1):

1.  prowadzenie ksiąg handlowych zleceniodawcy w okresie na jaki umowa została zawarta, w szczególności:

- prowadzenie ewidencji zdarzeń gospodarczych na podstawie dostarczonych dokumentów oraz sporządzanie zestawień obrotów i sald w terminie do 18 każdego miesiąca,

- prowadzenie dokumentacji podatkowej zleceniodawcy, w tym sporządzanie deklaracji podatkowych (CIT, PIT, VAT) oraz niezbędnych rejestrów i zestawień,

- prowadzenie ewidencji środków trwałych,

- przygotowanie poleceń przelewu w udostępnionym systemie bankowym,

- sporządzanie sprawozdań statystycznych do GUS;

2. inne zlecone prace z dziedziny rachunkowości i finansów.

Zgodnie z § 5 umowy wykonując zlecone czynności zleceniobiorca zobowiązuje się m.in. do dokonywania wpisów do urządzeń ewidencyjnych i prowadzenia tych urządzeń z należytą starannością, w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami prawa, przedstawiania zleceniodawcy do podpisu deklaracji podatkowych i innych dokumentów, dostarczania w imieniu zleceniodawcy deklaracji podatkowych do właściwego Urzędu Skarbowego. Do obowiązków D. S. (2) należało także zajmowanie się rekrutacją pracowników do pracy w niemieckiej spółce z siedzibą w H..

Zgodnie z § 6 ust. 1 umowy zleceniobiorca bierze na siebie odpowiedzialność za zachowanie prawidłowych procedur księgowych stosowanie do obowiązujących przepisów w tym zakresie. Zleceniobiorca odpowiada za szkody wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązań wynikających z umowy (ust. 2).

W § 9 umowy wskazano, iż za wykonane czynności zleceniobiorca otrzymywać będzie od zleceniodawcy wynagrodzenie miesięczne, ustalone zgodnie z załącznikiem nr 1 plus podatek VAT. Miesiąc oznacza wykonywanie usług w okresie od daty podpisania umowy do 18 kolejnego miesiąca. Za wykonywane czynności określone w § 1 ust. 2, tj. inne zlecone prace z dziedziny rachunkowości i finansów, zleceniobiorca otrzymywać będzie wynagrodzenie w kwocie 150 zł netto plus podatek VAT za każdą 1 godzinę poświęconą na realizację zadania, płatne za każdy zakończony miesiąc kalendarzowy w terminie do 7 dni od daty wystawienia faktury.

Umowa została zawarta na czas określony- 12 miesięcy od daty zawarcia. Zleceniodawca ma prawo do rozwiązania umowy bez zachowania okresy wypowiedzenia w wypadku naruszenia przez zleceniobiorcę obowiązków wynikających z umowy. (§ 10).

Zgodnie z § 12 umowy po rozwiązaniu umowy zleceniobiorca przekaże zleceniodawcy wszelkie dokumenty dotyczące zleceniodawcy, sprawozdania, rejestry, zbiory danych itp. Przekazanie nastąpi w formie protokołu zdawczo-odbiorczego w terminie 14 dni do zakończenia umowy. Zwłoka w odbiorze dokumentów może spowodować obciążenie zleceniodawcy kosztami składowania dokumentów.

Załącznikiem nr 1 do umowy był cennik usług za świadczone usługi, w kwotach netto.

D. S. (1) wykonywała w sposób należyty prace objęte przedmiotem umowy.

(...). (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. współpracowała ze spółką niemiecką z siedzibą w H. w ten sposób, iż spółka niemiecka podpisywała umowy dotyczące pracy jako opiekun bezpośrednio z pacjentami, natomiast spółka polska werbowała pracowników, których oddelegowywała do pracy za granicą na rzecz niemieckiej spółki. Wynagrodzenie płaciła im (...). (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S., a na koniec miesiąca wystawiała ona spółce niemieckiej faktury, a wysokość tych faktur uwzględniała wynagrodzenie tych pracowników plus należności publiczno-prawne i kilka procent na koszty administracyjne (...). (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S..

Dowód:

- umowa, k.17-8;

- załącznik, k.19;

- zeznania K. S., k.147;

- zeznania A. S., k.148-149, 224-226;

- dokumenty księgowe, k.155-189;

- zeznania D. S. (1), k.226-228.

D. S. (1) wystawiła (...). (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S. faktury VAT:

- nr FS (...) z dnia 28 sierpnia 2015r. na kwotę 4.361,70 zł z terminem płatności do dnia 11 września 2015r., w treści faktury wpisując „usług rachunkowe za 08 ryczałt, rachunek do umowy zlecenia (...), deklaracja (...)rozliczenie pracownika, Deklaracja PIT-11, zwrot kosztów opłaty za przesyłkę, inne usług zlecone (konsultacje/doradztwo)”;

- nr FS (...) z dnia 30 września 2015r. na kwotę 3.185,70 zł z terminem płatności do dnia 14 października 2015r., w treści faktury wpisując „usług rachunkowe za 09 ryczałt, rachunek do umowy zlecenia za 08, zaświadczenia do pracowników, usługi dodatkowe”;

- nr FS (...) z dnia 12 października 2015r. na kwotę 1.230 zł z terminem płatności do dnia 19 października 2015r., w treści faktury wpisując „usług rachunkowe ryczałt za 10”;

- nr FS (...) z dnia 13 października 2015r. na kwotę 690,03 zł z terminem płatności do dnia 20 października 2015r., w treści faktury wpisując „Deklaracja PIT-11, zwrot kosztów opłaty za przesyłki”;

- nr FS (...) z dnia 14 października 2015r. na kwotę 959,40 zł z terminem płatności do dnia 28 października 2015r., w treści faktury wpisując „Deklaracja (...) rozliczenie pracownika”;

- nr FS (...) z dnia 22 października 2015r. na kwotę 123 zł z terminem płatności do dnia 29 października 2015r., w treści faktury wpisując „Deklaracje VAT-UE, Deklaracja VAT-7”;

- nr FS (...) z dnia 28 października 2015r. na kwotę 615 zł z terminem płatności do dnia 04 listopada 2015r., w treści faktury wpisując „usług rachunkowe za 11”.

W dniu 28 października 2015r. D. S. (1) wezwała (...). (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w S. do zapłaty kwoty 9.754,53 zł, która to należność wynika z wystawionych faktur.

Dowód:

- wezwanie z dnia 28 października 2015r. wraz z dowodem odbioru, k.8-9;

- faktury, k.10-16.

D. S. (1) informowała (...). (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w S. o konieczności płatności podatków oraz o odpowiedzialności karno-skarbowej wynikającej z braku płatności w terminie.

Dowód:

- zeznania D. S. (1), k.226-228.

(...). (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. była wzywana do zapłaty wynagrodzenia przez osoby, z którymi zawierała umowy dotyczące pracy jako opiekun.

Dowód:

- pismo z dnia 01 września 2015r. oraz 21 września 2015r., k.204-209;

- wiadomość e-mail, k.212.

W dniu 27 października 2015r. (...). (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. wypowiedziała D. S. (1) umowę z dnia 11 grudnia 2014r.

Bezsporne.

Pismami z dnia 02 listopada 2015r., 30 listopada 2015r. oraz w korespondencji mailowej (...). (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. wzywała D. S. (1) do wydania dokumentów stanowiących własność spółki w związku z rozwiązaniem umowy z dnia 11 grudnia 2014r. Nadto informowała, iż ustaliła istnienie błędów w dokumentacji księgowej prowadzonej przez D. S. (1), które mogły wyrządzić lub wyrządziły spółce szkodę, w związku z tym spółka wstrzymuje się z płatnościami roszczeń do dnia zweryfikowania kompletnej dokumentacji oraz ustalenia istnienia ewentualnych błędów, w tym także ustalenia wysokości szkody. Spółka zobowiązała również D. S. (1) do wskazania sposobu ustalenia wysokości należności wyszczególnionych w wezwaniu do zapłaty w sposób umożliwiający weryfikację ich zasadności oraz wysokości.

Dowód:

- pismo z dnia 02 listopada 2015r., k.54-55, 111-111v;

- pismo z dnia 30 listopada 2015r., k.52-53, 102-102v, 140-141;

- korespondencja mailowa, k.43-49, 142.

W dniach: 09 listopada 2015r., 16 listopada 2015r., 18 listopada 2015r. zostały sporządzone protokoły przekazania dokumentacji (...). (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. przez D. S. (1).

Dowód:

- protokoły przekazania, k.105-110.

Pismami z dnia 01 grudnia 2015r. 02 grudnia 2015r. D. S. (1) wzywała spółkę do odbioru dokumentów spółki dostarczonych przez Pocztę Polską. W piśmie nadto D. S. (1) wskazała, iż deklarowała chęć wcześniejszego zwrotu dokumentacji, jeżeli spółka ureguluje zaległości wobec niej. Nadto wskazała, iż dokumenty zostały przesłane na koszt odbiorcy, na adres siedziby spółki, a spółka odmawia ich odbioru. Nadto poinformowała, iż umowa nie nakłada na żądną ze stron obowiązku osobistego uczestnictwa w przekazywaniu dokumentacji, a zatem wezwania do osobistego stawiennictwa siedziby spółki jest bezpodstawne.

Dowód:

- pismo z dnia 02 grudnia 2015r., k.94v, 101;

- pismo z dnia 01 grudnia 2015r., k.104, 112v.

W dniu 10 grudnia 2015r. (...). (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. złożyła do Prokuratury Rejonowej w Szczecinie zawiadomienie o podejrzeniu przestępstwa przez D. S. (1) w postaci ukrywania dokumentów na szkodę spółki.

Dowód:

- zawiadomienie, k.57-60.

W dniu 02 lutego 2016r. (...). (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. wystosowała do D. S. (1) pismo, w którym poinformowała, iż w związku z nieprawidłowo sporządzonymi rachunkami oraz fakturami, zostały one przekazane innego podmiotowi profesjonalnemu celem dokonania poprawek. Nadto wskazała, iż w związku z odmową wykonania zobowiązania w sposób należyty spółka zmuszona była przekazać dokumentację i zlecić odpowiednie czynności innemu podmiotowi na koszt D. S. (1).

Wiadomością e-mail z dnia 04 marca 2016r. J. K. (1), prezes zarządu (...). (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S., ponownie poinformowała D. S. (1) o konieczności przekazania dokumentacji profesjonalnemu podmiotowi i obciążenia jej z tego tytułu kosztami. Wskazała nadto, iż zestawienie faktur do niemieckiej spółki (...) w H. nie powinno wykazać NP a ZW.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 04 marca 2016r., k.50-51;

- pismo z dnia 02 lutego 2016r., k.56, 97.

Pismem z dnia 13 lutego 2016r. D. S. (1) informowała spółkę, iż wszystkie dokumenty dotyczące spółki zostały zwrócone. Nadto wskazała, iż w korespondencji mailowej spółka zarzuca błędy w wystawionych rachunkach co do zastosowanej stawki VAT (w ocenie spółki zamiast stawki (...), czyli niepodlegające opodatkowaniu, winna być stawka (...), czyli zwolniony). D. S. (1) wskazała iż podała podstawę prawną zastosowanej stawki VAT prosząc jednocześnie o podanie podstawy prawnej, która ma być źródłem twierdzenia, że zastosowana interpretacja przepisów przez biuro rachunkowe jest błędna, jednakże spółka nie udzieliła odpowiedzi.

Dowód:

- pismo z dnia 13 lutego 2016r., k.94;

- zeznania D. S. (1), k.226-228.

K. M., księgowa, wystawiła (...). (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S. następujące faktury:

- nr 1/12/2015 z dnia 15 grudnia 2015r. tytułem świadczonych usług kadrowych za okresy 09.2015-10.2015r, wykonane w listopadzie 2015r. na kwotę 1.980,30 zł;

- fakturę pro-forma nr prof 01/05/16 z dnia 13 maja 2016r. tytułem dokonanych korekt w dokumentacji spółki i odtworzenia planu kont w łącznej wysokości 23.247 zł.

W dniu 12 maja 2016r. J. K. (2) wystawiła (...). (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S. fakturę (...) na kwotę 385,20 zł tytułem świadczonej usługi kserograficznej.

Dowód:

- faktura z dnia 13 maja 2016r., k.87;

- faktura nr (...), k.88;

- dowód wypłaty, k.89;

- faktura nr (...), k.90;

- zeznania J. K. (1), k.229-231.

J. K. (1)- prezes zarządu (...). (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S., miała problemy z porozumiewaniem się w j. polskim. Spółka ta, w relacjach z D. S. (1) dotyczących umowy z dnia 11 grudnia 2014r., była reprezentowania przez adw. P. J., E. M. oraz Ł. K. oraz A. S., w związku z czym nie istniała bariera językowa oraz związane z nią utrudnienia w porozumiewaniu się.

Dowód:

- pełnomocnictwo, k.95;

- pismo z dnia 21 grudnia 2015r., k.98-98v;

- wiadomości e-mail, k.113-139, 143-145;

- zeznania J. K. (1), k.229-231.

D. S. (1) zwracała dokumenty stanowiące własność (...). (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. za pomocą Poczty Polskiej, jednakże spółka odmawiała ich odbioru. Ostatecznie D. S. (1) osobiście zaniosła powyższe dokumenty pełnomocnikowi spółki.

Dowód:

- dokumenty dot. przesyłek, k.96, 99-100v, 103;

- zeznania D. S. (1), k.226-228.

D. S. (1) zwracała się do (...). (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. o nadesłanie dokumentów, które niezbędne są do wykonywania przez D. S. (1) umowy. Spółka nadsyłała dokumenty, jednakże ze znacznym opóźnieniem, co skutkowało wykonywaniem prac przez D. S. (1) po terminie. Niemiecka spółka z H. nie przelewała (...). (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S. dostatecznej ilości pieniędzy, nie opłacało w całości całych kwot z faktur, co wpływało na kondycję finansową i płynność polskiej spółki oraz skutkowało zaległościami płatniczymi w ZUS i US.

D. S. (1) zakwalifikowała usługi prowadzenia domu i opieki jako „odwrotne obciążenie”, stosując na fakturze w miejscu stawki VAT określenie (...).

Usługi świadczone przez (...). (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w S. na terenie Polski nie korzystałyby ze zwolnienia podatkowego, dlatego też jest podstawa do zwrotu podatku VAT od nabyć na terenie kraju.

Dowód:

- wiadomości e-mail, k. 121-122;

- opinia biegłej A. K., k.255-286;

- opinia uzupełniająca biegłej A. K., k.338-407;

- opinia pisemna biegłej A. K., k.433-457;

- opinia pisemna z dnia 03 listopada 2017r., k.486-496;

- ustna uzupełniająca opinia, k.498-499;

- zeznania D. S. (1), k.226-228;

- zeznania J. K. (1), k.229-231.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo główne zasługiwało na uwzględnienie w całości, natomiast powództwo wzajemne uznano za niezasadne.

Stan faktyczny sprawy, dla obu powództw, Sąd ustalił w oparciu o dokumenty złożone przez strony, zeznania świadków, zeznania powódki (pozwanej wzajemnej), częściowo zeznania pozwanej (powódki wzajemnej) oraz częściowo o opinię biegłego.

Sąd wskazuje, iż zeznania świadków A. S. oraz K. S. nie były istotne dla niniejszej sprawy, gdyż świadkowie Ci nie orientowali się dobrze w sprawie. Ich zeznania potwierdziły, że strony zawarły ze sobą umowę Zeznania powódki (pozwanej wzajemnej) Sąd uznał za w pełni wiarygodne, nadto korespondowały one z dokumentami złożonymi do akt. Natomiast co do zeznań pozwanej (powódki wzajemnej) Sąd wskazuje, iż stanowią one jedynie potwierdzenie okoliczności wskazywanych w pismach procesowych strony pozwanej, których zasadności sąd nie dopatrzył się w niniejszym postępowaniu. Sąd nadto dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu księgowości i rachunkowości w osobie A. K. na okoliczność ustalenia czy dokumentacja księgowa przedsiębiorcy (...). (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. była prowadzona przez powódkę D. S. (1) w sposób prawidłowy oraz zgodny z obowiązującymi przepisami a także przy uwzględnieniu uzasadnionego interesu spółki w szczególności kwestii rozliczania należności podatkowych pomiędzy polską spółką a jej niemieckim kontrahentem w sprawie prawidłowości określania charakterystyki działalności polskiego podmiotu na rzecz niemieckiej spółki i tym samym zakwalifikowania bądź niezakwalifikowania jako świadczenie usług opiekuńczych.

W związku z licznymi zarzutami zgłaszanymi przez strony postępowania biegła złożyła jeszcze dwie opinie uzupełniające oraz była wezwana do stawienia się w Sądzie celem złożenia ustnej uzupełniającej opinii. Strona pozwana po złożeniu ustnych wyjaśnień wnosiła o wyznaczenie terminu do ustosunkowania się do opinii, jednakże Sąd oddalił ten wniosek. Należy wskazać, iż biegła w sposób bardzo szczegółowy wypowiadała się we wszystkich opiniach co do podnoszonych kwestii, ostatecznie wyjaśniając wszelkie wątpliwości na rozprawie. Dopuszczenie pisma strony pozwanej, które mogłoby skutkować zobowiązaniem biegłej do sporządzenia kolejnej opinii, zmierzałoby do wydłużenia postępowania sądowego, gdyż nie wnosiłoby nowych informacji do sprawy, gdyż wszystkie kwestie zostały przez biegłą obszernie wyjaśnione. Sąd wskazuje, iż opinie były spójne, logiczne i wyczerpujące, a metodologia przyjęta przez biegłą nie może budzić zastrzeżeń, dlatego też w przeważającej części Sąd uznał ją za w pełni wiarygodną, nie zgadzając się z nią jedynie w kwestii zakwalifikowania świadczonych usług opieki jako usług podlegających zwolnieniu z podatku VAT. Sąd zauważa, ze obie strony postępowania miały świadomość tego, ze biegła stawi się na rozprawę celem złożenia ustnej opinii uzupełniającej. Odraczanie rozprawy po każdorazowej opinii ustnej uzupełniającej jest niezasadne. Strony na bieżąco miały możliwość zadawania pytań biegłej. Złożenie przez biegłą pisma nie tylko nie utrudniało stronom odniesienie się do wywodów biegłej, lecz wręcz ułatwiało. Biegła bowiem złożyła usystematyzowane odpowiedzi na pytania, z którymi można było się zapoznać i dokładnie przeanalizować tak w kontekście zarzutów, jak i wcześniejszych wypowiedzi biegłej.

Powódka (pozwana wzajemna) świadczyła na rzecz pozwanej (powódki wzajemnej) usługi księgowe, co nie stanowi przedmiotu sporu. Regulacje w tym zakresie zawiera art. 750 k.c., zgodnie z którym do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu. Zgodnie z art. 734 § 1 k.c. przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie. Jeżeli ani z umowy, ani z okoliczności nie wynika, że przyjmujący zlecenie zobowiązał się wykonać je bez wynagrodzenia, za wykonanie zlecenia należy się wynagrodzenie (art. 735 § 1 k.c.).

Bezsporne było, iż początkowo współpraca stron przebiegała bezproblemowo. Umowa zawarta między stronami z dnia 11 grudnia 2014r. określała zakres obowiązków D. S. (1). Nadto, dołączony do umowy załącznik nr 1, tj. cennik usług, szczegółowo określał wynagrodzenie powódki (pozwanej wzajemnej) za poszczególne czynności. Wynagrodzenie D. S. (1), oprócz ustalonej miesięcznej należności, obejmował właśnie poszczególne czynności, których cena określana była w załączniku do umowy.

Pozwana (powódka wzajemna) w początkowych zarzutach wskazywała, iż D. S. (1) wymusiła na niej podpisanie przedmiotowej w brzmieniu ustalonym przez powódkę (pozwaną wzajemną), gdyż pozwana, a dokładniej prezes zarządu J. K. (1), nie włada w języku polskim. Zarzut ten należy uznać za bezzasadny, gdyż jak wynika z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy oraz zeznań samej pozwanej (k.229) w sprawach dotyczących przedmiotowej umowy pozwana była reprezentowania czy to przez A. S., pracownika niemieckiej spółki, czy przez adw. P. J., E. M. oraz Ł. K., którzy tłumaczyli żądania. Umowa została podpisana, zatem nie można zatem uznać, iż pozwana nie była świadoma treści łączącej strony umowy. Do dnia wyrokowania pozwana nie złożyła skutecznie oświadczenia o uchyleniu się od skutków prawnych złożenia oświadczenia czy to pod wpływem błędu, czy przymusu.

Kolejnym zarzutem strony pozwanej (powodowej wzajemnej) było to, iż według niej powódka (pozwana wzajemna) źle prowadziła księgowość spółki i wystawiała faktury za świadczenie swoich usług w kwotach zawyżonych. Spółka wskazała, iż D. S. (1) źle wystawiała faktury pomiędzy (...). (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w S. a niemiecką spółką (...) w H. poprzez błędne określenie stawki VAT. Nadto wskazała, iż wskutek złej organizacji (...) spółka miała zadłużenia w stosunku do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Pozwana (powódka wzajemna) wskazała, iż powódka (pozwana wzajemna) była zobowiązana do wydania dokumentów stanowiących własność spółki po rozwiązaniu umowy, które zostały wydane z opóźnieniem, a nadto iż złożyła powódce (pozwanej wzajemnej) oświadczenie o zatrzymaniu wynagrodzenia do czasu ustalenia ostatecznej weryfikacji zasadności jej roszczeń oraz ich wysokości, a nadto do momentu ustalenia wysokości szkody, jaka została wyrządzona pozwanej.

Sąd wskazuje, że żaden z zarzutów pozwanej (powódki wzajemnej) nie zasługuje na uwzględnienie. Powstrzymanie się spółki od zapłaty powódce (pozwanej wzajemnej) należnego wynagrodzenia i jego zatrzymanie jest niezasadne. Zatrzymaniu temu nie towarzyszyły bowiem żadne inne czynności, które mogłyby wpływać na zasadność takiego działania. Pozwana (powódka wzajemna) zatrzymała wynagrodzenie D. S. (1) za świadczone przez nią usługi, gdyż czekała na ostateczną weryfikację zasadności i wysokości roszczeń (k.52-53). Brak zapłaty za wykonaną pracę należy uznać za bezprawne. Powstrzymaniu się z wypłatą wynagrodzenia nie towarzyszyły bowiem inne działania: spółka nie złożyła oświadczenia o potrąceniu swoich należności względem D. S. (1) z należnym jej wynagrodzeniem, nadto nie złożyła żadnego oświadczenia o obniżenia ceny w związku z zaistniała sytuacją. Pozwana (powódka wzajemna) nie zapłaciła wynagrodzenia, gdyż według niej poniosła szkodę z winy powódki (pozwanej wzajemnej). Należy wskazać, iż spółka jednostronnie zadecydowała wstrzymaniu się z wypłatą wynagrodzenia, bez żadnych podstaw materialnoprawnych gdyż umowa nie przewiduje sytuacji i nie daje uprawnienia spółce to powstrzymywania się z zapłatą wynagrodzenia w momencie stwierdzenia jakichkolwiek nieprawidłowości lub podejrzeń. Skoro powódka (pozwana wzajemna) świadczyła usługi na rzecz pozwanej (powódki wzajemnej), a świadczyła je w sposób należyty, o czym mowa będzie w dalszej części rozważań, spółka miała obowiązek wypłaty należnego wynagrodzenia.

Samo wykonywanie przez powódkę (pozwaną wzajemną) usług księgowych na rzecz pozwanej (powódki wzajemnej) nie było kwestionowane przez strony. Spółka natomiast kwestionowała wysokość cen, które D. S. (1) żądała za wykonywanie pracy, a nadto zarzucała powódce (pozwanej wzajemnej), iż świadczone przez nią usługi nie były prowadzone w sposób prawidłowy i naraziły spółkę na szkodę.

Odnosząc się do zarzutu dotyczącego wysokości należności należy wskazać, iż Sąd nie dopatrzył się żadnych naruszeń ze strony D. S. (1). Załączony do umowy o świadczenie usług załącznik nr 1, stanowiący cennik usług, który był integralną częścią umowy i nie był kwestionowany przez spółkę, zawierał szczegółowe wyliczenie ewentualnie wykonywanych prac wraz z przypisaną im kwotą. Nie znajduje zatem podstaw zarzut pozwanej (powódki wzajemnej), iż nie wiedziała skąd się wzięły poszczególne kwoty, jaka jest ich podstawa. Podpisując umowę pozwana spółka godziła się na jej ustalenia, w tym wysokość kwot, zatem późniejsze zarzuty w tej kwestii nie są trafne. Tym bardziej, że jak wynika z akt sprawy wcześniejsze faktury wystawiane przez powódkę (pozwaną wzajemną) były przez spółkę opłacane (k.226).

Pozwana (powódka wzajemna) zarzucała powódce (pozwanej wzajemnej), iż jej działania doprowadziły do szkody w majątku spółki. Podnosiła, iż z winy D. S. (1) powstały zaległości w ZUS. Odnosząc się w tym miejscu do współpracy polskiej i niemieckiej spółki, to polegała ona na tym, że pozwana (powódka wzajemna) werbowała pracowników, których oddelegowywała do pracy za granicą na rzecz spółki niemieckiej, która podpisywała umowy z pacjentami.

Wynagrodzenie dla pracowników było otrzymywane od polskiej spółki, która zawierała z nimi umowy. Ostatecznie polska spółka wystawiała spółce niemieckiej faktury, a należności z nich wynikające obejmowały wynagrodzenie pracowników, należności publiczno-prawne i koszty administracyjne polskiej spółki. Należy zwrócić uwagę na zeznania powódki (pozwanej wzajemnej), które Sąd w całości uznaje za wiarygodne, która wskazuje, iż niemiecka spółka, do której wysyłani byli rekrutowani przez pozwaną (powódkę wzajemną) pracownicy, nie opłacała w całości wystawianych faktur, co skutkowało w efekcie końcowym tym, iż polska spółka miała zaległości płatnicze w ZUS czy w Urzędzie Skarbowym. Okoliczność braku całościowych wpłat przez niemiecką spółkę przyznaje również sama pozwana (k.230). Powyższe wskazuje, iż jakiekolwiek zaległości w płatnościach dla ZUS czy US nie mogły powstać z winy powódki (pozwanej wzajemnej), gdyż uzależnione to było od wpłat dokonywanych przez niemiecką spółkę, a na które to działania D. S. (1) nie miała już żadnego wpływu. Pozwana (powódka wzajemna) zgodnie z zasadą zabezpieczenia interesów finansowych kontrahenta, była informowana przez powódkę (pozwaną wzajemną) o konieczności regulowania zobowiązań podatkowych w terminie i o konsekwencjach naruszenia tych obowiązków (k.227).

Pozwana (powódka wzajemna) zarzucała również, iż powódka (pozwana wzajemna) nierzetelnie prowadziła sprawy związane ze zgłaszaniem i wyrejestrowaniem zleceniobiorców spółki do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, co również naraziło spółkę na szkodę. Wskazywała, iż dokumenty były zgłaszane po terminie. W tym miejscu należy się odnieść do korespondencji mailowej złożonej do akt, z których wynika, iż D. S. (1) wzywała pozwaną (powódkę wzajemną) do złożenia odpowiednich dokumentów (k.121-122), które ostatecznie otrzymała, jednakże z opóźnieniem. Pozwana (powódka wzajemna) nie wykazała, zgodnie z art. 6 k.c., iż to D. S. (1) odpowiada za dostarczanie dokumentów do odpowiednich instytucji po terminie. Biegła A. K. w sporządzonych przez siebie opiniach wskazała, iż dokumenty dotyczące zgłoszenia do ubezpieczenia czy zgłoszenia do wyrejestrowania zostały złożone po terminie, jednakże nie można stwierdzić, iż winę w tym zakresie ponosi powódka (pozwana wzajemna). Sąd nie ma wątpliwości, iż odpowiedzialność związaną z niedostarczeniem odpowiednich dokumentów ponosi pozwana spółka. Jej opieszałość w wywiązywaniu się z obowiązków i dostarczaniem na prośbę powódki (pozwanej wzajemnej) dokumentacji skutkowała tym, iż D. S. (1) sporządzała i dostarczała wymagane dokumentacji po wyznaczonym terminie. Taka okoliczność wyłącza odpowiedzialność powódki (pozwanej wzajemnej) za zaistniałe opóźnienia czy poniesione z tego tytuły koszty. Nie można bowiem winić strony za to, iż wykonywała swoje czynności prawidłowo, sumiennie, a jakiekolwiek przeszkody w realizacji zadań zgodnie z umową spowodował zleceniodawca.

Spór w niniejszej sprawie ogniskował się także wokół tego, czy powódka (pozwana wzajemna) prawidłowo prowadziła księgowość w zakresie podatku VAT, tj. czy usługi świadczone przez spółkę można było zakwalifikować jako usługi opiekuńcze, podlegające zwolnieniu podatkowemu, czy też z tytułu świadczonych usług (...) w sposób uzasadniony odliczała podatek. Pozwana (powódka wzajemna) wskazywała, iż D. S. (1) winna na fakturach wpisywać podatek VAT (...), tj. zwolniony, zamiast (...), tj. niepodlegający opodatkowaniu. Sąd częściowo w tym zakresie podziela stanowisko biegłej, która wskazała, iż D. S. (1) prawidłowo zakwalifikowała usługi prowadzenia domu i opieki jako „odwrotne obciążenie” stosując na fakturze w miejscu stawki VAT określenie (...). Powódka (pozwana wzajemna) dokonywała zwrotu naliczonego podatku, na co biegła wskazała, a z którym to stanowiskiem Sąd nie zgadza się, iż usługi opieki świadczone na terytorium Polski są zwolnienie z podatku ( (...)) i nie przysługuje prawo odliczenia naliczonego podatku. Usługi te są w niniejszej sprawie świadczone na terenie Niemiec, zatem nie daje to prawa do odliczenia podatku naliczonego, ponieważ gdyby były świadczone na terytorium kraju, to związku z tym, że korzystałyby ze zwolnienia z podatku, nie przysługiwałoby prawo do odliczenia od nabyć związanych z tymi usługami. Powódka (pozwana wzajemna) wskazała, iż skoro usługi opiekuńcze były świadczone na terenie Niemiec, to nie ma podstawy do uznania, iż podlegają one zwolnieniu od podatku VAT. Podstawę prawną zwolnienia od podatku VAT reguluje art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r. poz. 1221), zgodnie z którym zwalnia się od podatku usługi opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku, świadczone w miejscu ich zamieszkania przez podmioty inne niż wymienione w pkt 22, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną.

Pozwana (powódka wzajemna) wskazywała na treść interpretacji przepisów prawa podatkowego wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w P. z 12 maja 2015r. (...)-1-125/15-2/, która miała dotyczyć tożsamego stanu faktycznego, gdzie osoby zatrudnione przez podmiot polski świadczyły usługi jak w niniejszej sprawie i zakwalifikowane je jako opiekunki, a nadto organ wydający interpretację wskazał, iż na charakterystykę świadczonej usługi nie ma jakiegokolwiek wpływu fakt, iż podmiot polski był podwykonawcą na rzecz podmiotu zagranicznego, który faktycznie zawierał umowy opieki. Sąd pragnie wskazać, iż w zupełności nie neguje ustaleniom poczynionym w treści powyższej interpretacji, jednakże wskazuje, iż jest to niewiążąca powszechnie interpretacja przepisów, jedna z wielu możliwych wykładni. Nie mogą zatem stanowić one jedynego wyznacznika dla podejmowanych działań i obligatoryjnego stosowania przepisów prawa podatkowego zgodnie z jej założeniami. Strona powodowa (pozwana wzajemna) jest profesjonalnym podmiotem działającym na rynku przed długi okres, z dużym doświadczeniem zawodowym. To, że w niniejszej sprawie postąpiła w sposób odmienny do wskazywanej interpretacji nie uzasadnia przyjęcia, iż postąpiła ona w sposób nieprawidłowy. Nieprawidłowe postępowanie cechować powinien brak znajomości przepisów, niestosowanie przepisów, stosowanie przepisów nieobowiązujących, wykonywanie czynności księgowych i rachunkowych po terminie i tym podobne, takich zaś zarzutów powódce (pozwanej wzajemnej) przypisać nie można.

Zdaniem Sądu działania powódki (pozwanej wzajemnej) polegające na tym, iż uznała, że świadczone usługi opiekuńcze nie podlegają zwolnieniu podatkowemu, a w konsekwencji dokonywała zwrotu podatku VAT, należy uznać za prawidłowe, chociaż odmienne od działań wskazywanych czy zalecanych w interpretacji przepisów. D. S. (1) postępowała zgodnie ze swoją długoletnią praktyką i nie można przypisywać jej winy w błędnie prowadzonej dokumentacji tylko z tego powodu, iż jej czynności i sposób prowadzenia księgowości odbiegał od treści wskazanej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Sąd pragnie również wskazać, iż strona pozwana (powodowa wzajemna) wskazywała, iż D. S. (1) odmawiała dostarczenia dokumentów stanowiących własność spółki. Sąd nie uznał, iż taka okoliczność miała miejsce, gdyż jak wynika z dokumentów złożonych do akt sprawy powódka (pozwana wzajemna) wysyłała dokumenty spółce, jednakże ta ich nie odbierała, jedynie wzywała do osobistego stawiennictwa. W umowie łączącej strony jednakże nie ma zapisu, który nakazywałby zdać dokumenty poprzez osobiste ich wręczenie, dlatego też wskazywanie, iż powódka (pozwana wzajemna) odraczała w czasie wydanie dokumentów należy uznać za niezasadne.

Reasumując, Sąd uznał, iż powództwo główne zasługiwało w całości na uwzględnienie. Strona powodowa (pozwana wzajemna) wykazała zasadność i wysokość swoich roszczeń. Przedłożone przez nią faktury, z których wynika kwota dochodzona niniejszym pozwem, nie budzi wątpliwości. Argumenty strony pozwanej (powodowej wzajemnej), mające na celu wykazanie, iż powódka (pozwana wzajemna) świadczyła usługi w sposób nieprawidłowy, co skutkowało poniesieniem szkody przez pozwaną, a nadto nie wykazała wysokości swojego roszczenia, nie zasługują w żadnym stopniu na uwzględnienie.

Mając na uwadze powyższe, Sąd w punkcie I zasądził na rzecz powódki (pozwanej wzajemnej) od pozwanej spółki kwotę dochodzoną pozwem.

Podstawą prawną orzeczenia o odsetkach od kwoty zasądzonej w pkt 1 stanowi norma zawarta w art. 481 § 1 k.c., zgodnie z którą jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. W związku z tym, iż Sąd uznał, iż powództwo główne zasługiwało w całości na uwzględnienie, zasadne było zasądzenie odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia następnego po datach wskazanych na fakturach.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu związanych z powództwem głównym znajduje podstawę prawną w art. 108 § 1 zdanie pierwsze k.p.c. w zw. z art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Pozwana (powódka wzajemna) przegrała powództwo główne w całości, zatem zobowiązana jest uiścić na rzecz powódki (pozwanej wzajemnej) kwotę 5.376 zł, na którą to kwotę składają się: opłata od pozwu 559 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł, wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 4.800 zł zgodnie z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015r. poz. 1804), o czym orzeczono w pkt 2 wyroku.

Z kolei powództwo wzajemne zasługiwało na oddalenie w całości.

Roszczenie powództwa wzajemnego dotyczyło szkody poniesionej przez powódkę wzajemną (pozwaną), którą poniosła z winy pozwanej wzajemnej (powódki). Spółka wskazała, iż w związku z nieprawidłowościami powstałymi z winy D. S. (1) zmuszona była zatrudnić nową księgową K. M., w celu dokonania poprawy dokumentów spółki i świadczenia usług, gdyż umowa z dnia 11 grudnia 2014r. została wypowiedziana, a która to księgowa przy okazji wykryła szereg nieprawidłowości. W związku z powyższymi usługami (...) wystawiła powódce wzajemnej (pozwanej) fakturę na kwotę 23.247,00 zł oraz na kwotę 1.980,30 zł, dlatego też powództwem wzajemnym spółka dochodziła zapłaty kwoty 25.227,30 zł.

Należy wskazać, iż fakt świadczenia usług przez K. M. dla spółki nie jest przedmiotem sporu. Istotne dla wykazania zasadności roszczenia powództwa wzajemnego jest to, czy szkoda, którą spółka poniosła, jest w związku przyczynowo- skutkowym z działaniem D. S. (1). Rolą powódki wzajemnej (pozwanej) było wykazanie takiej relacji, zgodnie z art. 6 k.c.

Zgodnie z art. 471 k.c. dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Zdaniem Sądu strona powodowa wzajemna (pozwana) nie wykazała, aby pomiędzy szkodą powstałą w jej majątku, z uwagi na konieczność zatrudnienia nowej księgowej i uiszczenia z tego tytułu określonych kwot, a działaniem pozwanej wzajemnej (powódki) istniał jakikolwiek związek przyczynowo- skutkowy. Zarzuty spółki, iż D. S. (1) nieprawidłowo wykonywała swoje prace co doprowadziło do wypowiedzenia umowy bez zachowania terminów wypowiedzenia zostały uznane za niezasadne w miejscu rozważań dotyczących powództwa głównego. Sąd zatem nie będzie się skupiał na analizie, czy D. S. (1) prawidłowo wykonywała swoje obowiązki, gdyż jak już ustalono Sąd nie miał wątpliwości, iż umowa realizowana przez pozwaną wzajemną (powódkę) była wykonywana w sposób sumienny, rzetelny, a problemy jakie powstały w trakcie współpracy, były wynikiem działań samej spółki, związanych z opieszałością czy też narzucaniem stosowania określonych interpretacji przepisów. Sąd zatem skupił się na ustaleniu, czy koszty, które powódka wzajemna (pozwana) uiściła na rzecz nowej księgowej były pierwotnie wygenerowane przez D. S. (1), w związku z jej nieprawidłowym działaniem.

Sąd doszedł do wniosku, iż zgromadzone w aktach sprawy dokumenty nie pozwalają ustalić związku przyczynowo- skutkowego związanego z powstaniem szkody a działaniem powódki. Spółka dołączyła do akt faktury wystawione przez nową księgową na łączną kwotę 25.227,30 zł i wskazała, iż taką to kwotę należna jest zapłacić pozwana wzajemna (powódka) na jej rzecz. Same jednak faktury nie są wystarczające do uznania, iż zobowiązana z tego tytułu jest D. S. (1). To, czy spółka faktycznie poniosła takie koszty nie ma znaczenia, gdyż nie zostało w ogóle udowodnione źródło takich kosztów. Sąd nie jest w stanie ustalić, w jaki sposób pozwana wzajemna (powódka) przyczyniła się do wygenerowania takich kosztów, tzn. które jej działania spowodowały, iż nowa księgowa wystawiła spółce fakturę na te konkretne kwoty. Wysokość szkody nie została wykazana przez spółkę.

Wysokość szkody była kwestionowana przez powódkę (karta 203) stąd, nawet jeśli przyjąć (czego sad nie uczynił), że do dokumentów wkradły się błędy wywołujące konieczność ich poprawy, pozwana (powódka wzajemna) powinna wykazać realność i zasadność wysokości kosztów zapłaty związanych z ich usunięciem. Istnieć bowiem powinien nie tylko związek przyczynowy między działaniem powódki D. S. (1) a wystąpieniem szkody po stronie spółki (takiego sąd nie dopatrzył się) ale przede wszystkim korelacją między wysokością kwotową przedstawianej szkody a działaniem powódki (pozwanej wzajemnej). Poza fakturą, będącą dokumentem wyłącznie księgowym nie przedstawiano dowodów na okoliczność zasadności wypłaty konkretnej wysokości wynagrodzenia osobie, która kontrolowała dokumenty księgowe i rachunkowe spółki. O ile skutecznie pozwana wzajemna kwestionowała wysokość tej kwoty o tyle powódka wzajemna nie wykazała zasadności zapłaty takiej właśnie kwoty (a nie niższej) za wykonane czynności. Nie można przecież uznać, że sama zapłata faktury odpowiednio zatytułowanej powoduje po stornie D. S. (1) obowiązek zwrotu spółce tych kosztów. Przy przyjęciu takiej zasady, D. S. (1) miałaby obowiązek zapłaty każdej kwoty, nawet kilkuset tysięcy złotych. Między działaniem podmiotu a wysokością szkody z jednej strony powinna być ścisła korelacja, wysokość tę wykazać powinna pozwana spółka. Z drugiej spółka powinna likwidować szkodę (ta zdaniem sądu nie powstała) realnymi środkami, a zatem wykazać, iż poniosła realne i zasadne koszty do naprawienia szkody. Tego w niniejszym procesie nie uczyniono. Sąd nie dysponował żadnymi danymi umożliwiającymi sprawdzenie jakie czynności wykonały osoby kontrolujące prace D. S. (1), ile tych czynności było, jaki był ich koszt i czy to był koszt realnie i zwyczajowo ponoszony przy tego typu czynnościach.

Związek przyczynowo- skutkowy pomiędzy taką kwotą, a działaniem D. S. (1) nie został wykazany, zatem Sąd nie ma podstaw do uznania, iż kwota dochodzona powództwem wzajemnym jest uzasadniona i pozwana wzajemna (powódka) przyczyniła się do jej powstania w takiej oto wysokości.

Mając na uwadze powyższe, Sąd w pkt 3 wyroku oddalił powództwo wzajemne.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu związanych z powództwem wzajemnym znajduje podstawę prawną w art. 108 § 1 zdanie pierwsze k.p.c. w zw. z art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Powódka wzajemna (pozwana) przegrała powództwo wzajemne w całości, zatem zobowiązana jest uiścić na rzecz pozwanej wzajemnej (powódki) kwotę 4.800 zł, na którą to kwotę składa się: wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 4.800 zł zgodnie z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015r. poz. 1804), o czym orzeczono w pkt 4 wyroku.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

-(...)

- (...)

3.  (...)

4.  (...)

5.  (...)