Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11grudnia 2017r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący - SSR Beata Kalińska

Protokolant – sekr. sąd. Anna Ostromecka

w obecności oskarżyciela publ. nie stawił się zawiadomiony prawidłowo

po rozpoznaniu w dniu 18/09/2017r., 10/10/2017r., 30/11/2017r. sprawy

W. T. (1)

s. N. i S. z domu B.

ur. (...) w U.

obwinionego o to, że:

w dniu 08.06.2017r. o godz. 17:27 w O. na skrzyżowaniu ul. (...) z ul. (...) kierując samochodem marki C. o nr rej (...) nie zastosował się do pionowego znaku A-7 i nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu kierującemu samochodem marki P. o nr rej (...) w wyniku czego doprowadził do zderzenia, uszkodzenia pojazdów oraz zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym, a następnie oddalił się z miejsca zdarzenia nie przekazując swoich danych personalnych drugiemu uczestnikowi zdarzenia

- tj. za wykroczenie z art. 86 § 1 kw, art. 97 kw w zw. z § 5 ust. 5 Rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych w zw. z art. 17 ust. 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym, w zw. z art. 44 ust. 1 pkt. 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym

ORZEKA:

I.  obwinionego W. T. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów z art. 86 § 1 kw, art. 97 kw w zw. z § 5 ust. 5 Rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych w zw. z art. 17 ust. 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym, w zw. z art. 44 ust. 1 pkt. 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym i za to z mocy art. 86 § 1 kw w zw. z art. 9 § 2 kw skazuje go na karę grzywny w wymiarze 400( czterysta) złotych;

II.  zwalnia obwinionego od kosztów postępowania i opłaty.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 08 czerwca 2017 r. około godz. 17:20 obwiniony W. T. (1) poruszał się pojazdem marki C. o nr rej. (...) ulicą (...) w kierunku skrzyżowania z ulicą (...) w O.. Jechał w kolumnie pojazdów. Wjazd na ul. (...) z ul. (...) możliwy jest po ustąpieniu pierwszeństwa pojazdom poruszającym się ul. (...), która jest drogą z pierwszeństwem przejazdu. Przed wjazdem na ul. (...) znajduje się znak A-7 „ustąp pierwszeństwa” zaś na jezdni znajdują się znaki poziome - linia warunkowego zatrzymania ze znaków P-15 „trójkątów podporządkowania”. Obwiniony zatrzymał się przed linią warunkowego zatrzymania i oczekiwał na możliwość skrętu w lewo w ul. (...) w stronę ul. (...). Pokrzywdzony poruszał się pojazdem marki P. o nr rej. (...). Jechał ul. (...) od ul. (...) i zamierzał skręcić w ul. (...). Jechał drogą główną. Zbliżając się do skrzyżowania ul. (...) pokrzywdzony poruszał się z prędkością około 20-24 km/h i przed skrzyżowaniem włączył kierunkowskaz sygnalizując zamiar skrętu w lewo w ul. (...). Obwiniony przed wjazdem na skrzyżowanie włączył lewy kierunkowskaz. Po chwili zatrzymania przekroczył linię warunkowego zatrzymania i wjechał na skrzyżowanie pomimo, iż znajdował się na nim pokrzywdzony wykonujący manewr skrętu w lewo. Gdy pokrzywdzony zaczął wjeżdżać w ul. (...) obwiniony gwałtownie zahamował, jednak nadwozie samochodu przemieściło się do przodu w wyniku czego doprowadził do zderzenia pojazdów. Obwiniony W. T. (1) zatrzymał pojazd i po chwili ,gdy miał możliwość wjazdu na ul. (...), gwałtownie ruszył oddalając się z miejsca zdarzenia i nie pozostawiając swoich danych personalnych pokrzywdzonemu. Kierujący z samochodu jadącego za obwinionym zatrzymał się i przekazał pokrzywdzonemu iż posiadana nagranie zdarzenia na swoim rejestratorze ruchu. Pokrzywdzony zgłosił zdarzenie na Policję.

W wyniku zdarzenia w samochodzie P. powstały uszkodzenia w postaci otarć i zarysowań powłoki na lewej stronie nakładki tylnego zderzaka i na lewej stronie listwy ozdobnej nakładki tylnego zderzaka. Natomiast w samochodzie marki C. powstały uszkodzenia w postaci otarć iż zarysowań powłoki lakierniczej oraz nawarstwień substancji koloru (...) na lewej stronie nakładki przedniego zderzaka oraz powyżej lampy przedniego kierunkowskazu.

(dowody: protokół zawiadomienia o wykroczeniu k. 3-4, protokół oględzin pojazdu m-ki P. k. 8, płyta (...) z nagraniem z rejestratora jazdy k. 9, protokół odtworzenia płyty k. 10, protokół oględzin pojazdu m-ki C. k. 18, wydruk z bazy (...) k. 30, opinia biegłego W. R. k. 47-70, częściowo wyjaśnienia obwinionego płyta(...) z nagraniem rozprawy k. 41, zeznania M. W. płyta (...) z nagraniem rozprawy k. 41, zeznania M. W. płyta (...) z nagraniem rozprawy k. 41, opinia ustna biegłego W. R. płyta (...) z nagraniem z rozprawy k. 80)

Wobec powyższego W. T. (1) został obwiniony o popełnienie wykroczeń z art. 86 § 1 kw i art. 97 kw w zw. z art. 17 ust. 2 i art. 44 ust. 1 pkt. 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

W toku przeprowadzonego postępowania obwiniony nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu wykroczeń. Jednocześnie nie wykluczył możliwości, że podczas hamowania mógł najechać na samochód pokrzywdzonego. Kategorycznie zaprzeczył aby ujawnione na jego samochodzie uszkodzenia miały związek z przedmiotowym zdarzeniem. Obwiniony przyznał iż w dniu zdarzenia śpieszył się na umówione spotkanie w innej części miasta. Podał, że tworzył się za nim korek i musiał wjechać na drogę z pierwszeństwem. Wyjaśnił, że wjeżdżając na skrzyżowanie przekroczył linię warunkowego zatrzymania na odległość około 1 metra. Zaznaczył, że pokrzywdzony wykonując manewr skrętu w lewo jechał bardzo szybko i manewr ten wykonał nie sygnalizując go wcześniej kierunkowskazem. Obwiniony wyjaśnił, że kierunkowskaz włączył dopiero na skrzyżowaniu i od razu zaczął skręcać. Obwiniony podkreślił, że ustąpił pierwszeństwa przejazdu kilku samochodom, odnośnie pokrzywdzonego był przekonany, że pojazd ten jedzie przez skrzyżowanie na wprost. Pojazd pokrzywdzonego zauważył gdy znajdował się przed jego maską.

Sąd zważył co następuje:

Sąd podzielił wyjaśnienia obwinionego jedynie w zakresie w jakim przyznał ,iż mogło dojść do kontaktu pojazdów, nie sposób jednak podzielić wyjaśnień obwinionego w pozostałej części ponieważ są nielogiczne i niespójne oraz pozostają w oczywistej sprzeczności z nagraniem z rejestratora jazd a także z opinią biegłego. W ocenie Sądu wyjaśnienia obwinionego stanowią przyjętą przez niego linię obrony zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności za popełnione wykroczenie. Obwiniony stara się poprzez wyjaśnienia przenieść odpowiedzialność na pokrzywdzonego. Obwiniony wskazywał iż wjechał na skrzyżowanie i przekroczył linię warunkowego zatrzymania ,mimo to twierdzi iż to zachowanie nie było nieustąpieniem pierwszeństwa.

Najbardziej wiarygodnym i obiektywnym dowodem w sprawie jest nagranie z rejestratora jazdy z samochodu jadącego zaraz za obwinionym. Na nagraniu wyraźnie można zauważyć moment, gdy pojazd pokrzywdzonego zbliża się do skrzyżowania i wykonuje manewr skrętu w lewo. Pojazd wbrew twierdzeniom obwinionego jeszcze przed wykonaniem manewru skrętu posiadał włączony kierunkowskaz. Manewr skrętu kierujący pojazdem P. wykonał płynnie, gdyż znajdował się na drodze z pierwszeństwem przejazdu. Analiza nagrania pozwala także stwierdzić iż obwiniony ruszył i przekroczył linię warunkowego zatrzymania, gdy w polu widzenia kamery znajdował się już samochód pokrzywdzonego. Podkreślić należy iż kamera umieszczona była za samochodem obwinionego zatem to pole widzenia było ograniczone w stosunku do możliwości postrzegania jakie posiadał obwiniony. Miał on bowiem zdecydowanie większą możliwość obserwacji skrzyżowania i pojazdów poruszających się ul. (...). Mimo nadjeżdżającego pojazdu pokrzywdzonego obwiniony kontynuował wjazd na skrzyżowanie. Światła stop w jego pojeździe zapaliły się dopiero w chwili ,gdy samochód pokrzywdzonego znajdował się tuż przed maską samochodu obwinionego. Wyraźnie widać, iż w wyniku hamowania nadwozie samochodu obwinionego przesunęło się do przodu i wtedy doszło do kontaktu pojazdów. Obwiniony nie zatrzymał się nie sprawdził uszkodzeń w obu pojazdach tylko dość energicznie odjechał w kierunku ul. (...). To kierujący z samochodu jadącego za nim rozmawiał z pokrzywdzonym.

Z treścią nagrania korespondują zeznania pokrzywdzonego M. W. (2), który kierował samochodem P.. Pokrzywdzony wskazał iż manewr skrętu z ul. (...) w ul. (...) wykonał prawidłowo. Zaznaczył iż poruszał się z prędkością około 20 km/h. Wskazał iż po kontakcie pojazdów zatrzymał samochód zaraz za przejściem dla pieszych znajdującym się ul. (...). Podkreślił, że obwiniony obejrzał się w jego stronę ,po czym z piskiem opon odjechał. Pokrzywdzony wskazał iż przed samym zdarzeniem próbował odbić w prawo aby uniknąć kontaktu pojazdów, mimo to doszło do zderzenia samochodów. Pokrzywdzony zaznaczył, że w jego ocenie obwiniony nie obserwował należycie drogi i nie zauważył wykonywanego przez niego manewru skrętu w lewo, a manewr hamowania podjął w ostatniej chwili.

Sąd w pełni podzielił powyższe zeznania ponieważ są jasne, pełne i spójne oraz korespondują z innymi dowodami zgromadzonymi w sprawie.

Sąd uznał za wiarygodne także zeznania właścicielki pojazdu P. M. W. (3), która potwierdziła uszkodzenie powstałe w samochodzie w wyniku zdarzenia. Zaznaczyła iż nie była świadkiem zdarzenia a oglądała jedynie nagranie z rejestratora jazdy. Podała , że pojazd nie był wcześniej uszkodzony w tylnej części.

W ocenie Sądu nie sposób uznać za wiarygodne zeznań M. W. (4), który znajdował się na przystanku autobusowym na ul. (...) koło T., ponieważ są one nielogiczne i sprzeczne z innymi dowodami zgromadzonymi w sprawie w tym z nagraniem i opinią biegłego. Ponadto świadek znajdował się w znacznej odległości od miejsca zdarzenia, natężenie ruchu pojazdów było dość duże i trudno przyjąć aby z tak dużej odległości mógł zaobserwować szczegóły zdarzenia.

Z uwag na rozbieżności odnośnie przebiegu zdarzenia Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu ruchu drogowego W. R. (2). Biegły po zapoznaniu się materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie a także wykonaniu oględzin miejsca zdarzenia ustalił, iż bezpośrednią przyczyną zdarzenia było nieustąpienie pierwszeństwa przejazdu przez kierującego pojazdem C.. Obwiniony swoim zachowaniem zmusił kierującego pojazdem P. do wykonania manewrów obronnych. Biegły wskazał ,iż z analizy nagrania wynika ,iż obwiniony najprawdopodobniej zdążył zatrzymać pojazd jednak w wyniku gwałtownego hamowania nadwozie jego pojazdu przemieściło się w kierunku przodu wskutek wygięcia elementów zawieszenia. W ocenie biegłego w tym momencie doszło do kontaktu obu pojazdów. Ponadto w czasie badań przeprowadzonych na miejscu zdarzenia w ramach przygotowania opinii biegły ustalił ,iż obwiniony miał możliwość zauważenia zbliżającego się z jego prawej strony pojazdu P.. Biegły podkreślił, że wyjeżdżając z ul. (...) na ul. (...) istnieje możliwość obserwacji ul. (...) w obu jej kierunkach i nie ma przy tym konieczności wjazdu poza linię warunkowego zatrzymania. Podkreślił że istnieje możliwość bezkolizyjnego i bezpiecznego wjazdu na skrzyżowanie. Dodatkowo wskazał iż analiza uszkodzeń pozwala stwierdzić iż doszło do kontaktu pojazdów ponieważ charakter i lokalizacja uszkodzeń koresponduje ze sobą, mają one charakter otarciowy. Ponadto na samochodzie obwinionego znajdują się naniesienia w (...) kolorze jak listwa ozdobna zderzaka pojazdu P.. Biegły zaznaczył także ,iż brak jest możliwości ustalenia czy pokrzywdzony wykonując bardzo gwałtowne hamowanie mógł uniknąć zdarzenia. Ponadto poruszał się on drogą z pierwszeństwem przejazdu i to na obwinionym ciążył obowiązek upewnienia się czy może wjechać na skrzyżowanie i obserwacji jakie manewry wykonują kierujący poruszający się ul. (...).

Sąd w pełni podzielił treść opinii biegłego ponieważ jest pełna i rzetelna. Biegły odpowiedział na pytania postawione przez Sąd i swoje stanowisko wyczerpująco uzasadnił. Treść opinii biegły podtrzymał na rozprawie.

Wobec powyższych ustaleń Sąd uznał obwinionego W. T. (2) za winnego tego, że 08.06.2017 r. o godz. 17:27 w O. na skrzyżowaniu ul. (...) z ul. (...) kierując samochodem marki c. o nr rej. (...) nie zastosował się do pionowego znaku A-7 i nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu kierującemu samochodem marki P. o nr rej. (...) w wyniku czego doprowadził do zderzenia, uszkodzenia pojazdów oraz zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym, a następnie oddalił się z miejsca zdarzenia nie przekazując swoich danych personalnych drugiemu uczestnikowi zdarzenia. Swoim zachowaniem obwiniony W. T. (1) wyczerpał znamiona wykroczeń z art. 86 § 1 kw i art. 97 kw w zw. z § 5 ust. 5 rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych w zw. z art. 17 ust. 2, art. 44 ust. 1 pkt. 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Znamieniem warunkującym odpowiedzialność z art. 86 § 1 kw jest spowodowanie zagrożenia w ruchu drogowym poprzez niezachowanie szczególnej ostrożności. Zagrożenie w ruchu drogowym w danej sytuacji niewątpliwie powstało z uwagi na zderzenie obu pojazdów i ich uszkodzenie. Poza tym do zdarzenia doszło na ulicy o dość dużym natężeniu ruchu samochodowego. Skrzyżowanie oznakowane jest znakami pionowymi oraz poziomymi. Oznakowanie jest wyraźne, czytelne i widoczne z daleka. Dodatkowo przed wjazdem na ul. (...) na jezdni znajdują się znaki poziome - linia warunkowego zatrzymania ze znaków P-15 „trójkątów podporządkowania”. Ulica (...) jest ulicą podporządkowaną wobec ulicy (...) i to na obwinionym ciążył obowiązek ustąpienia pierwszeństwa przejazdu pokrzywdzonemu poruszającemu się z drogą z pierwszeństwem. Obwiniony potwierdził, iż widział nadjeżdżający z prawej strony samochód pokrzywdzonego. To na obwinionym ciążył obowiązek ustąpienia pierwszeństwa wszystkim pojazdom poruszającym się ul. (...) i upewnienia się czy może bezpiecznie wjechać na skrzyżowanie.

Art. 44 ustawy Prawo o ruchu drogowym określa obowiązki ciążące na kierującym, który uczestniczy w zdarzeniu drogowym. Kierujący musi podać swoje dane personalne, dane właściciela pojazdu, a także dane dotyczące zakładu ubezpieczeń z którym zawarta jest umowa obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Obwiniony miał świadomość, że doszło do kontaktu pojazdów, bowiem obejrzał się na pojazd pokrzywdzonego. Ponadto po zdarzeniu bardzo szybko i energicznie odjechał z miejsca zdarzenia.

Przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu. Doświadczenie życiowe pokazuje, że kierowcy dopuszczają się takich zachowań nagminnie w ostatniej chwili wjeżdżając na skrzyżowanie, nie zwracając uwagi na innych uczestników ruchu. Zachowanie to zasługuje na szczególne potępienie, bowiem jest ono niejednokrotnie przyczyną groźnych w skutkach wypadków drogowych.

Mając na uwadze powyższe Sąd wymierzył obwinionemu karę grzywny w wysokości 400 złotych. Odpowiada ona stopniowi społecznej szkodliwości czynu, spełnia swoje cele w zakresie prewencji generalnej i indywidualnej.

Sąd na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw zwolnił obwinionego od kosztów postępowania i opłaty.