Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Ca 485/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 listopada 2017 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Sądu Okręgowego Dariusz Iskra

Sędziowie: Sędzia Sądu Okręgowego Joanna Misztal-Konecka

Sędzia Sądu Rejonowego Anna Wołucka-Ławnikowicz

(delegowana)

Protokolant Protokolant Beata Prokop

po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2017 roku w Lublinie, na rozprawie

sprawy z powództwa B. M. i A. M. (1)

przeciwko J. M.

o zapłatę odszkodowania

na skutek apelacji pozwanej od wyroku Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie z dnia 22 lutego 2017 roku, w sprawie I C 595/16

I. zmienia częściowo zaskarżony wyrok:

1) w punkcie I w ten sposób, że oddala powództwo również w części obejmującej żądanie zasądzenia kwoty 13000 zł (trzynaście tysięcy złotych),

2) w punkcie III w ten sposób, że zasądzoną od J. M. na rzecz B. M. i A. M. (1) kwotę 3617 zł (trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu obniża do kwoty 1199,75 zł (tysiąc sto dziewięćdziesiąt dziewięć złotych siedemdziesiąt pięć groszy);

3) w punkcie IV w ten sposób, że nakazuje pobrać od J. M. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie kwotę 1054 zł (tysiąc pięćdziesiąt cztery złote) tytułem części nieuiszczonej opłaty od pozwu, a w pozostałej części nieuiszczoną opłatę od pozwu przejmuje na rachunek Skarbu Państwa;

II. oddala apelację w pozostałej części;

III. zasądza od B. M. i A. M. (1) na rzecz J. M. kwoty po 1225 zł (tysiąc dwieście dwadzieścia pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

Joanna Misztal-Konecka Dariusz Iskra Anna Wołucka-Ławnikowicz

Sygn. akt II Ca 485/17

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 17 grudnia 2013 roku, wniesionym do Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie w dniu 20 grudnia 2013 roku, powodowie – B. M. i A. M. (1) wnieśli o zasądzenie solidarnie na ich rzecz od J. M. „z tytułu odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przy wykonywaniu czynności notarialnych (sporządzaniu aktu notarialnego z dnia 31 stycznia 2008 r. Repertorium A Nr (...)), kwot zasądzonych nakazem zapłaty z dnia 22 lutego 2012 r. wydanym przez Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie II Wydział Cywilny w sprawie o sygn. akt: II Nc 179/12, solidarnie od (powodów – D.I.) (…) na rzecz (...) Bank (...) Spółka Akcyjna w W., tj:

1. kwoty 22.688,64 zł z umownymi odsetkami od dnia 10 stycznia 2012 r. do dnia zapłaty liczonymi według zmiennej stopy procentowej obowiązującej w (...) S.A., która na dzień wystawienia wyciągu z ksiąg banku nr (...) wynosi 24% w stosunku rocznym,

2. kwoty 9.027,18 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 20 lutego 2012 r. do dnia zapłaty,

3. kwoty 2.821 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania”.

Powodowie wnieśli również o zasądzenie od pozwanej solidarnie na rzecz powodów kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powodowie wskazali, że w dniu 31 stycznia 2008 roku w Kancelarii Notarialnej przy ul. (...) w L. przed notariuszem J. M. stawili się: A. M. (2) oraz małżonkowie B. M. i A. M. (1). Notariusz J. M. sporządziła w tym dniu akt notarialny (Repertorium A Nr(...)), na mocy którego A. M. (2) sprzedał B. i A. małżonkom M. własność nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny nr (...), położony w L. przy ul. (...), o powierzchni użytkowej 57,73 m^{(
2)}, wraz z przynależną piwnicą nr (...) o powierzchni użytkowej 3,36 m^{(
2)}, i wraz ze związanymi z jego własnością prawami, objęty księgą wieczystą Kw Nr (...), za cenę 180000 zł, a B. i A. małżonkowie M. przedmiotowy lokal ze związanymi z jego własnością prawami kupili za fundusze wspólne do majątku wspólnego.

Powodowie wskazali, że A. M. (2) nie żyje; był on bratem A. M. (1).

Powodowie wskazali ponadto, że w § 1 przedmiotowego aktu notarialnego A. M. (2) oświadczył, że w księdze wieczystej Kw Nr (...), prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Lublinie X Wydział Ksiąg Wieczystych, na podstawie umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego oraz umowy sprzedaży tego lokalu z 2002 roku wpisany jest on jako właściciel nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny nr (...), o powierzchni użytkowej 57,73 m^{(
2)}, położony w L. przy ul. (...). Lokal ten składa się z czterech pokoi, przedpokoju, kuchni, łazienki i wc, a położony jest na IV kondygnacji budynku. Do lokalu przynależy piwnica nr (...) o powierzchni użytkowej 3,36 m^{(
2)}. Z własnością tego lokalu związany jest udział wynoszący 6109/238187 części domu i innych urządzeń nie służących do wyłącznego użytku właścicieli poszczególnych lokali oraz taki sam udział w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości objętej księgą wieczystą Kw Nr (...). Dział III i IV tej księgi wieczystej wpisów nie zawiera.

Powodowie wskazali, że A. M. (2) oświadczył, iż przedmiotowa nieruchomość nie jest obciążona ograniczonymi prawami rzeczowymi ani roszczeniami osób trzecich i nie ma ograniczeń w rozporządzaniu nią, w tym również nie istnieją warunki powstania hipoteki przymusowej obciążającej powyższą nieruchomość. Przedmiotowy lokal znajduje się w budynku wielorodzinnym, budynek ma ponad 30 lat, zaś lokal wymaga przeprowadzenia remontu. Powyższe okoliczności notariusz uznał za potwierdzone jedynie na podstawie zawiadomienia z księgi wieczystej Kw Nr (...), wydanego przez Sąd Rejonowy w Lublinie X Wydział Ksiąg Wieczystych w dniu 6 maja 2002 roku.

Powodowie wskazali, że okoliczności te nie były jednak zgodne z prawdą, o czym powodowie powzięli wiadomość w momencie doręczenia nakazu zapłaty z dnia 22 lutego 2012 roku, wydanego przez Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie II Wydział Cywilny w sprawie II Nc 179/12. Z akt przedmiotowego postępowania powodowie po raz pierwszy uzyskali informację, że w dacie sporządzania aktu notarialnego, to jest w dniu 31 stycznia 2008 roku, lokal będący przedmiotem umowy był obciążony przez sprzedającego A. M. (2) hipoteką zwykłą umowną w kwocie 50000 zł na rzecz (...) Spółki Akcyjnej I Oddział w L. z tytułu pożyczki z terminem spłaty na dzień 1 marca 2014 roku, wpisaną do księgi wieczystej na wniosek z dnia 31 marca 2004 roku oraz hipoteką kaucyjną umowną do kwoty 13000 zł na rzecz (...) Spółki Akcyjnej I Oddział w L. z tytułu spłaty odsetek od udzielonej pożyczki z terminem spłaty na dzień 1 marca 2014 roku, wpisaną do księgi wieczystej na wniosek z dnia 31 marca 2004 roku. Z powyższego wynika, że przedmiotowe obciążenia widniały w księdze wieczystej w dniu 31 stycznia 2008 roku, to jest w dacie sporządzania aktu notarialnego sprzedaży nieruchomości przez notariusz J. M.. Wskutek zaniechania notariusza powodowie pozostawali w przekonaniu, że zakupiona przez nich nieruchomość jest wolna od obciążeń. Z niewiadomych przyczyn notariusz nie potwierdziła oświadczeń sprzedającego A. M. (2) aktualnym na dzień sporządzania aktu odpisem księgi wieczystej nieruchomości, uznała natomiast wskazywane przez sprzedającego okoliczności za potwierdzone na podstawie zawiadomienia z księgi wieczystej Kw Nr (...), wydanego przez Sąd Rejonowy w Lublinie X Wydział Ksiąg Wieczystych w dniu 6 maja 2002 roku, a zatem niemal 6 lat przed sporządzeniem przedmiotowego aktu notarialnego. Powyższe – w ocenie powodów – stanowi zaniechanie należytej staranności, do której obowiązany jest notariusz przy wykonywaniu czynności notarialnych. Notariusz nie udzieliła jednak stronom stosownych wskazówek i ostrzeżeń.

Powodowie powołali się na treść przepisu art. 49 ustawy z dnia 14 lutego 1991 roku – Prawo o notariacie i wskazali, że zaniechanie notariusza doprowadziło do powstania szkody po stronie powodów, gdyż wierzyciel hipoteczny – (...) Spółka Akcyjna skierował do nich roszczenia, jako do dłużników rzeczowych z tytułu hipoteki zaciągniętej w 2004 roku przez sprzedającego A. M. (2). Z tego względu powodowie zostali zobowiązani do zapłaty kwot wskazanych na wstępie. W chwili obecnej przeciwko powodom prowadzone jest postępowanie egzekucyjne z wniosku wierzyciela – (...) Spółki Akcyjnej.

Powodowie wskazali, że ich szkoda wynikła z zaniechania notariusza polegającego na braku weryfikacji stanu prawnego nieruchomości będącej przedmiotem aktu notarialnego, braku zapoznania się z treścią księgi wieczystej prowadzonej dla nieruchomości będącej przedmiotem aktu notarialnego oraz braku poświadczenia stanu prawnego przedmiotowej nieruchomości aktualnym na dzień sporządzania aktu notarialnego odpisem z księgi wieczystej, a poprzestaniu na potwierdzeniu tego stanu zawiadomieniem Sądu datowanym na niemal 6 lat przed sporządzaniem aktu. Z uwagi na powyższe pozwana zobowiązana jest do rekompensaty za zaistniałą szkodę poprzez zapłatę na rzecz powodów kwot dochodzonych niniejszym pozwem (k. 2-5).

W piśmie z dnia 15 maja 2014 roku, stanowiącym odpowiedź na pozew, pozwana, reprezentowana przez pełnomocnika, nie uznała powództwa ani co do zasady, ani co do wysokości, wnosząc o jego oddalenie w całości oraz zasądzenie od powodów solidarnie na rzecz pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych (k. 46-50).

W piśmie procesowym z dnia 18 września 2014 roku powodowie, reprezentowani przez pełnomocnika, wskazali, że podstawą określonej w art. 49 ustawy – Prawo o notariacie odpowiedzialności notariusza, jest przepis art. 415 k.c., a zatem jest to odpowiedzialność deliktowa (k. 112-113).

Postanowieniem z dnia 17 czerwca 2014 roku Sąd Rejonowy postanowił zawiadomić (...) Spółkę Akcyjną z siedzibą w W. o toczącym się postępowaniu oraz treści art. 84 k.p.c. Ubezpieczyciel nie zgłosił interwencji ubocznej (k. 58v, 95).

Wyrokiem z dnia 6 listopada 2014 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie:

I. zasądził od J. M. na rzecz B. M. i A. M. (1) kwotę 34536,82 zł z odsetkami:

- umownymi od kwoty 22688,64 zł, liczonymi według zmiennej stopy procentowej obowiązującej w (...) Bank (...) Spółce Akcyjnej, która w lutym 2012 roku wynosiła 24% w stosunku rocznym, poczynając od dnia 10 stycznia 2012 roku do dnia zapłaty,

- ustawowymi od kwoty 9027,18 zł w wysokości 13% w stosunku rocznym, poczynając od dnia 20 lutego 2012 roku do dnia zapłaty, z zastrzeżeniem możliwości zmiany stopy procentowej odsetek ustawowych;

II. oddalił powództwo w pozostałej części;

III. zasądził od J. M. na rzecz B. M. i A. M. (1) kwotę 2468 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV. pobrał od J. M. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie kwotę 1727 zł tytułem nieuiszczonej opłaty od pozwu, od ponoszenia której powodowie zostali zwolnieni (k. 171-171v).

W uzasadnieniu wyroku Sąd Rejonowy ustalił, że A. M. (1) oraz jego żona B. M. zamieszkiwali w lokalu nr (...) położonym w L. przy ul. (...). Właścicielem tego lokalu był brat A. A. M., który w lokalu tym mieszkał jedynie od czasu do czasu.

Sąd ustalił, że A. M. (2), chcąc wyjechać na stałe za granicę, postanowił sprzedać swojemu bratu oraz jego żonie nieruchomość lokalową stanowiącą lokal mieszkalny nr (...), położony w L. przy ul. (...), którzy w celu zdobycia środków pieniężnych na zakup zdecydowali się zawrzeć umowę kredytową w (...) Z. C. z siedzibą w L.. Tam też wskazano im, że w celu zawarcia umowy sprzedaży przedmiotowego lokalu mają się udać do współpracującego ze (...) Z. C. z siedzibą w L. notariusza – J. M..

Sąd ustalił, że w celu sfinalizowania umowy o kredyt A. i B. małżonkowie M. dostarczyli (...). Z. C. z siedzibą w L. między innymi zaświadczenia o swoich dochodach oraz z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i Urzędu Skarbowego o niezaleganiu z płatnościami, zaś dostarczeniem dokumentów związanych z własnością lokalu zajmował się wyłącznie A. M. (2), który przedłożyć miał odpis z księgi wieczystej prowadzonej dla lokalu mieszkalnego nr (...), położonego w L. przy ul. (...) oraz umowę, na podstawie której stał się jego właścicielem.

Sąd Rejonowy ustalił, że w toku formalności poprzedzających zawarcie umowy kredytu mieszkaniowego (...) Z. C. z siedzibą w L., między innymi na podstawie przedłożonego przez A. M. (2) zawiadomienia z księgi wieczystej Kw Nr (...), wydanego przez Sąd Rejonowy w Lublinie X Wydział Ksiąg Wieczystych w dniu 6 maja 2002 roku, stwierdziła, iż lokal mieszkalny nr (...), położony w L. przy ul. (...), stanowi dobre zabezpieczenie kredytu.

Sąd Rejonowy ustalił, że A. oraz B. małżonkowie M. przed sporządzeniem umowy sprzedaży lokalu nie kontaktowali się w ogóle z notariuszem J. M.. Dopiero w dniu 31 stycznia 2008 roku wraz z A. M. (2) stawili się w należącej do niej Kancelarii Notarialnej w L. przy ul. (...).

Sąd Rejonowy ustalił, że w dniu 31 stycznia 2008 roku notariusz J. M. sporządziła umowę w formie aktu notarialnego Repertorium A Nr (...), której projekt miała już wcześniej przygotowany, na mocy której A. M. (2) sprzedał swojemu bratu – A. M. (1) oraz jego żonie – B. M. nieruchomość stanowiącą lokal mieszkalny nr (...), położony w L. przy ul. (...), o powierzchni użytkowej 57,73 m^{(
2)}, wraz z przynależną piwnicą nr (...), o powierzchni użytkowej 3,36 m^{(
2)}, i ze związanymi z jego własnością prawami, objęty księgą wieczystą Kw Nr (...), za cenę 180000 zł, którą A. i B. małżonkowie M. zobowiązali się zapłacić w terminie 3 dni z przyznanego B. M. kredytu w (...) im. Z. (...), na co A. M. (2) wyraził zgodę.

Sąd ustalił, że dla zabezpieczenia wszelkich wierzytelności (...) Z. C. z siedzibą w L. wynikających z umowy kredytu mieszkaniowego nr (...) z dnia 31 stycznia 2008 roku, udzielonego B. M., A. i B. małżonkowie M. w wymienionym wyżej akcie notarialnym ustanowili na nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny nr (...) hipotekę kaucyjną do sumy najwyżej 449538 zł na rzecz (...) Z. C. z siedzibą w L. na warunkach określonych w umowie kredytowej. Spłata kredytu ustalona została do dnia 29 stycznia 2033 roku. Hipoteka ta – stosownie do wniosku kredytowego z dnia 13 grudnia 2007 roku – miała stanowić zabezpieczenie kredytu w kwocie 180000 zł z pierwszeństwem zaspokojenia.

Sąd wskazał, że w § 1 aktu notarialnego ujawnione zostało oświadczenie A. M. (2), zgodnie z którym w księdze wieczystej Kw Nr (...), prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Lublinie X Wydział Ksiąg Wieczystych, na podstawie umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego oraz umowy sprzedaży tego lokalu z 2002 roku, wpisany jest on jako właściciel nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny nr (...), o powierzchni użytkowej 57,73 m^{(
2)}, położony w L. przy ul. (...). Lokal ten składa się z czterech pokoi, przedpokoju, kuchni, łazienki i wc, a położony jest na IV kondygnacji budynku; do lokalu przynależy piwnica nr (...) o powierzchni użytkowej 3,36 m^{(
2)}. Z własnością tego prawa związany jest udział wynoszący 6109/238187 części domu i innych urządzeń nie służących do wyłącznego użytku właścicieli poszczególnych lokali oraz taki sam udział w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości objętej księgą wieczystą Kw Nr (...). Dział III i IV tej księgi wpisów nie zawiera.

Sąd wskazał, że na potwierdzenie swojego oświadczenia A. M. (2) przedłożył zawiadomienie z księgi wieczystej Kw Nr (...), wydane przez Sąd Rejonowy w Lublinie X Wydział Ksiąg Wieczystych w dniu 6 maja 2002 roku, oświadczając jednocześnie, iż nieruchomość nie jest obciążona ograniczonymi prawami rzeczowymi, ani roszczeniami osób trzecich i nie ma ograniczeń w rozporządzaniu nią, w tym również nie istnieją warunki powstania hipoteki przymusowej obciążającej powyższą nieruchomość. Przedmiotowy lokal znajduje się w budynku wielorodzinnym, budynek ma ponad 30 lat, zaś lokal wymaga przeprowadzenia remontu

Sąd ustalił, że bezpośrednio po sporządzeniu umowy sprzedaży nieruchomości lokalowej małżonkowie M. udali się do (...) Z. C. z siedzibą w L., gdzie po przedstawieniu umowy sprzedaży B. M. podpisała umowę kredytu mieszkaniowego nr (...).

Sąd ustalił, że w dniu 31 stycznia 2008 roku w dziale IV księgi wieczystej Nr (...), prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Lublinie X Wydział Ksiąg Wieczystych dla nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny nr (...), położony w L. przy ul. (...), na rzecz (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej I Oddziału w L. wpisane były dwie hipoteki:

- hipoteka umowna zwykła w wysokości 50000 zł celem zabezpieczenia spłaty należności głównej oraz

- hipoteka umowna kaucyjna do kwoty 13000 zł celem zabezpieczenia spłaty odsetek i innych należności ubocznych wynikających z umowy pożyczki zawartej z A. M. (2) w dniu 30 marca 2004 roku. Hipoteki te zostały wpisane w dniu 22 kwietnia 2004 roku wskutek wniosku złożonego przez A. M. (2) w dniu 31 marca 2004 roku, o godzinie 9.26.

Sąd ustalił, że o tym, iż nieruchomość stanowiąca lokal mieszkalny nr (...), położony w L. przy ul. (...), obciążona jest hipoteką umowną w kwocie 50000 zł oraz hipoteką kaucyjną do kwoty 13000 zł, A. i B. małżonkowie M. dowiedzieli się w listopadzie 2011 roku podczas dokonywania formalności związanych z koniecznością dokonania wpisu do księgi wieczystej prowadzonej dla przedmiotowego lokalu hipoteki na rzecz (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W..

Sąd ustalił, że w dniu 20 lutego 2012 roku (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniosła pozew o zapłatę przeciwko B. i A. małżonkom M., jako dłużnikom rzeczowym, na skutek którego Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie w dniu 22 lutego 2012 roku wydał nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym w sprawie II Nc 179/12, w którym orzekł, że pozwani – B. M. i A. M. (1) w ciągu dwóch tygodni od doręczenia niniejszego nakazu zapłaty powinni solidarnie zapłacić powodowi – (...) Bank (...) Spółce Akcyjnej w W. kwotę 22688,64 zł z odsetkami umownymi od dnia 10 stycznia 2012 roku do dnia zapłaty, liczonymi według zmiennej stopy procentowej obowiązującej w (...) Spółce Akcyjnej, która na dzień wystawienia wyciągu z ksiąg banku nr (...) wynosi 24% w stosunku rocznym, kwotę 9027,18 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 20 lutego 2012 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 2821 zł tytułem kosztów postępowania albo wnieść w tym terminie zarzuty do tutejszego Sądu

Sąd ustalił, że postanowieniem z dnia 5 kwietnia 2012 roku, wydanym w sprawie II Nc 179/12, Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie nadał z urzędu klauzulę wykonalności nakazowi zapłaty z dnia 22 lutego 2012 roku w całości, jako prawomocnemu

Sąd wskazał, że w piśmie z dnia 3 czerwca 2013 roku B. i A. małżonkowie M. skierowali do J. M. wezwanie do zapłaty kwot objętych nakazem zapłaty wydanym w sprawie II Nc 179/12. W odpowiedzi na wezwanie notariusz nie uznał swojej odpowiedzialności. (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W., z którym notariusz J. M. ma zawartą umowę w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody związane z wykonywaniem zawodu notariusza, odmówił przyjęcia odpowiedzialności, stwierdzając brak podstaw do wypłaty odszkodowania.

Sąd ustalił, że na podstawie wymienionego wyżej tytułu wykonawczego (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wszczęła przeciwko A. i B. małżonkom M. postępowanie egzekucyjne, w toku którego lokal mieszkalny nr (...) położony w L. przy ul. (...) został zbyty w wyniku licytacji w dniu 29 maja 2014 roku. Postępowanie to nie jest obecnie zakończone i znajduje się na etapie przysądzenia własności nieruchomości.

Sąd Rejonowy przytoczył treść przepisu art. 49 ustawy z dnia z dnia 14 lutego 1991 roku – Prawo o notariacie i wyjaśnił, że chociaż regulacja ta nie rozstrzyga w sposób jednoznaczny o charakterze odpowiedzialności notariusza, a mianowicie czy jest to odpowiedzialność oparta na delikcie (415 k.c.), czy też jest to odpowiedzialność kontraktowa (art. 471 k.c.), niemniej w orzecznictwie Sądu Najwyższego przeważa pogląd o deliktowym charakterze odpowiedzialności notariusza zarówno wobec jego klientów, jak i wobec osób trzecich.

Sąd Rejonowy omówił przesłanki odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną czynem niedozwolonym wynikające z przepisu art. 415 k.c. i wskazał, że wierzyciela obciąża ciężar udowodnienia tych przesłanek.

Sąd uznał, że w rozpoznawanej sprawie zachodzą przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej deliktowej po stronie pozwanej, pozwalające stwierdzić, iż roszczenie powodów jest usprawiedliwione co do zasady.

Sąd Rejonowy wskazał, że notariusz J. M. przy sporządzeniu aktu notarialnego z dnia 31 stycznia 2008 roku, Repertorium A Nr (...), dopuściła się rażącego niedbalstwa, w związku z czym niewątpliwie naraziła A. i B. małżonków M. na powstanie szkody majątkowej. Jednym z głównych obowiązków notariusza jest czuwanie nad należytym zabezpieczeniem praw i słusznych interesów stron oraz innych osób, dla których czynność ta może powodować skutki prawne. J. M. sporządziła przedmiotowy akt notarialny, nie wymagając od A. M. (2) przedłożenia aktualnego odpisu z księgi wieczystej prowadzonej dla nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny nr (...), położony w L. przy ul. (...), a tym samym nie zbadała z należytą starannością stanu prawnego tej nieruchomości na datę dokonania czynności i w żaden sposób nie zweryfikowała złożonego przez niego oświadczenia, przez co nie zadbała należycie o interesy powodów. Pozwana uznała bowiem za wystarczające przedłożenie przez A. M. (2) zawiadomienia o dokonaniu wpisu w księdze wieczystej Kw Nr (...), prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Lublinie, X Wydział Ksiąg Wieczystych, wydanego w dniu 6 maja 2002 roku, celem potwierdzenia tego, że jest on właścicielem przedmiotowego lokalu oraz tego, iż lokal ten nie jest obciążony żadnymi ograniczonymi prawami rzeczowymi ani roszczeniami osób trzecich. Przedłożony przez A. M. (2) dokument pochodził z dnia 6 maja 2002 roku, a zatem niemal sprzed 6 lat przed sporządzeniem umowy sprzedaży, i nie stanowił nawet odpisu z księgi wieczystej prowadzonej dla przedmiotowej nieruchomości, gdyż było to jedynie zawiadomienie o założeniu księgi wieczystej Kw Nr (...) dla nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny nr (...), położony w L. przy ul. (...), i wpisaniu w niej jako właściciela A. M. (2). Pozwana, sporządzając umowę sprzedaży lokalu mieszkalnego, nie tylko nie zweryfikowała w żaden sposób oświadczenia A. M. (2) odnośnie istnienia obciążeń zbywanej przez niego nieruchomości, lecz również nie zweryfikowała należycie tego, czy w dacie sporządzenia tej umowy nadal pozostawał on jego właścicielem. Pozwana oparła się bowiem w tym względzie jedynie na oświadczeniu A. M. (2) i zawiadomieniu o dokonaniu wpisu w księdze wieczystej Kw nr (...) wydanym w dniu 6 maja 2002 roku, chociaż w okresie między dokonaniem zawiadomienia o wpisie a datą dokonania czynności prawnej (zbycia nieruchomości lokalowej) mogły nastąpić zmiany w stanie prawnym nieruchomości. Gdyby pozwana przy sporządzeniu przedmiotowej umowy dochowała należytej staranności, to niewątpliwie z łatwością mogłaby ustalić, że oświadczenie A. M. (2) odnośnie istnienia obciążeń zbywanej przez niego nieruchomości było niezgodne z prawdą i poinformowałaby o tym A. i B. małżonków M.. W dniu 31 stycznia 2008 roku w dziale IV księgi wieczystej Kw Nr (...), prowadzonej dla przedmiotowej nieruchomości, na rzecz (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej I Oddział w L. wpisane były bowiem:

1) hipoteka umowna zwykła w wysokości 50000 zł celem zabezpieczenia spłaty należności głównej oraz

2) hipoteka umowna kaucyjna do kwoty 13000 zł celem zabezpieczenia spłaty odsetek i innych należności ubocznych wynikających z umowy pożyczki zawartej z A. M. (2) w dniu 30 marca 2004 roku.

Hipoteki te zostały wpisane w dniu 22 kwietnia 2004 roku wskutek wniosku złożonego przez A. M. (2) w dniu 31 marca 2004 roku o godz. 9.26.

Sąd uznał, że powodowie w dniu 31 stycznia 2008 roku nie mieli żadnych podstaw, aby przypuszczać, iż złożone przez A. M. (2) oświadczenie odnośnie tego, iż przedmiotowy lokal nie jest obciążony żadnymi ograniczonymi prawami rzeczowymi było niezgodne z prawdą, tym bardziej, iż działali również oni w zaufaniu do pozwanej wykonującej zawód zaufania publicznego.

Sąd Rejonowy uznał, że na skutek bezprawnego zachowania pozwanej polegającego na sporządzeniu umowy sprzedaży nieruchomości lokalowej jedynie w oparciu o oświadczenie A. M. (2) i zawiadomienie o dokonaniu wpisu w księdze wieczystej Kw Nr (...), prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Lublinie, wydane w dniu 6 maja 2002 roku, po stronie powodów powstała szkoda majątkowa, a między tym bezprawnym zachowaniem a szkodą istnieje adekwatny związek przyczynowo-skutkowy.

W ocenie Sądu pierwszej instancji wystąpienie po stronie powodów szkody majątkowej wynika z uzyskania przez nich statusu dłużników rzeczowych, to zaś powodowane jest nabyciem przez nich obciążonej hipotekami nieruchomości lokalowej. Natomiast rozmiar tak powstałej szkody majątkowej okazał się szerszy, aniżeli ten wynikający z wydanego przeciwko powodom jako dłużnikom rzeczowym nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym w sprawie II Nc 719/12.

Sąd uznał, że w stanie faktycznym ustalonym w przedmiotowej sprawie zaistniał adekwatny związek przyczynowy. Gdyby bowiem pozwana sporządziła akt notarialny z dnia 31 stycznia 2008 roku z należytą starannością i zażądała od A. M. (2) przedłożenia aktualnego odpisu z księgi wieczystej prowadzonej dla lokalu mieszkalnego nr (...), położnego w L. przy ul. (...), wówczas z całą pewnością, bez najmniejszego trudu byłaby w stanie stwierdzić, że złożone przez A. M. (2) oświadczenie odnośnie tego, iż lokal ten nie jest obciążony ograniczonymi prawami rzeczowymi jest niezgodne z prawdą i zdołałaby poinformować o tym powodów przy sporządzeniu aktu notarialnego. Gdyby zaś powodowie posiadali wiedzę, że lokal obciążony jest na rzecz (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej I Oddział w L. hipoteką umowną zwykłą w wysokości 50000 zł celem zabezpieczenia spłaty należności głównej oraz hipoteką umowną kaucyjną do kwoty 13000 zł celem zabezpieczenia spłaty odsetek i innych należności ubocznych wynikających z umowy pożyczki zawartej z A. M. (2) w dniu 30 marca 2004 roku, wówczas nie zdecydowaliby się na nabycie nieruchomości lokalowej, a tym samym nie byliby zobowiązani – wyłącznie jako dłużnicy rzeczowi – do znoszenia zaspokojenia się z niej przez wierzyciela hipotecznego.

Skutki powyższych zaniedbań notariusza w zakresie ustalenia aktualnego na datę dokonania czynności notarialnej stanu prawnego zbywanej nieruchomości, w tym również jej stanu prawnego w zakresie obciążeń, okazały się o wiele bardziej szersze niż wynikające z zabezpieczenia hipotecznego na rzecz (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej I Oddział w L.. Jak wynika bowiem z poczynionych w toku postępowania sądowego ustaleń faktycznych, w dniu 29 maja 2014 roku doszło do zlicytowania w trybie egzekucji komorniczej przedmiotowej nieruchomości lokalowej, której wartość w dniu dokonania czynności z 31 stycznia 2008 roku, jej strony ustaliły na kwotę 180000 zł.

W następstwie egzekucji komorniczej skierowanej przeciwko powodom, jako dłużnikom rzeczowym, nastąpiło zbycie należącego do nich prawa własności za kwotę 108200 zł, a tym samym powodowie utracili powyższy składnik majątkowy. Istotne jest również to, że Spółdzielcza (...) w L., która na zakup nieruchomości lokalowej udzieliła powodom kredytu, zabezpieczeniem którego była hipoteka kaucyjna do kwoty 449538 zł z pierwszeństwem zaspokojenia, postawiła swój kredyt w stan natychmiastowej wymagalności i przyłączyła się do egzekucji wierzyciela bankowego.

W ocenie Sądu Rejonowego doznana przez powodów szkoda majątkowa będąca następstwem nabycia obciążonej hipotekami nieruchomości lokalowej, wykracza poza zabezpieczenie hipoteczne obciążające nieruchomość w dniu 31 stycznia 2008 roku i objęte nakazem zapłaty w sprawie II Nc 719/12. Rozmiar doznanej przez powodów szkody majątkowej – jako następstwo nabycia obciążonej hipotekami nieruchomości lokalowej – odpowiada co najmniej wartości rynkowej nieruchomości lokalowej, który to składnik wyszedł z majątku powodów na skutek licytacji komorniczej. Powodowie zaś w przedmiotowej sprawie dochodzą od pozwanej naprawienia szkody w takim rozmiarze, jaki wynika z wydanego przeciwko nim w sprawie II Nc 719/12 nakazu zapłaty, a więc w rozmiarze mniejszym, aniżeli faktycznie doznana przez nich szkoda majątkowa.

Sąd wskazał, że żądanie powodów podlegało oddaleniu jedynie w takim zakresie, w jakim dochodzili oni spełnienia świadczenia na swoją rzecz solidarnie. Przyjęcie konstrukcji solidarności (zarówno biernej, jak i czynnej) uwarunkowane jest bowiem istnieniem podstawy prawnej w tym względzie, zaś ta w niniejszej sprawie nie występuje i nie została wykazana przez powodów.

Jako podstawę rozstrzygnięcia o kosztach procesu za pierwszą instancję Sąd Rejonowy wskazał przepisy art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c.

Od wyroku z dnia 6 listopada 2014 roku apelację wniosła J. M., zaskarżając wyrok w części obejmującej rozstrzygnięcia zawarte w punktach I, III i IV.

Pozwana podniosła zarzut przedawnienia roszczenia powodów i wskazała, że przedawnienie nastąpiło z dniem 14 sierpnia 2012 roku.

Pozwana wniosła o dopuszczenie dowodu z dokumentu w postaci informacji udzielonej przez Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie X Wydział Ksiąg Wieczystych (pisma z dnia 16 grudnia 2014 roku) na okoliczność daty dowiedzenia się przez powodów o powstałej po ich stronie szkodzie polegającej na uzyskaniu przez B. M. i A. M. (1) z dniem 31 stycznia 2008 roku statusu dłużników rzeczowych w związku z nabyciem od A. M. (2) nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny nr (...), położony w L. przy ul. (...) (księga wieczysta numer (...)), obciążonej hipotekami: zwykłą umowną w wysokości 50 000 zł oraz kaucyjną do kwoty 13 000 zł, ustanowionych na rzecz (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej I Oddział w L..

Pozwana wniosła o:

1. zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powodów na rzecz pozwanej kosztów procesu przed Sądem pierwszej instancji;

2. zasądzenie od powodów na rzecz pozwanej kosztów procesu przed Sądem drugiej instancji (k. 197-200v).

W odpowiedzi na apelację powodowie, reprezentowani przez pełnomocnika, wnieśli o oddalenie apelacji oraz o zasądzenie od pozwanej na rzecz powodów kosztów postępowania przed Sądem drugiej instancji, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych (k. 209-212).

Na rozprawie apelacyjnej pełnomocnik pozwanej popierał apelację. Pełnomocnik powodów wniósł o oddalenie apelacji i oddalenie wniosków dowodowych pozwanej (k. 222v).

Wyrokiem z dnia 16 czerwca 2016 roku, wydanym w sprawie II Ca 43/15, Sąd Okręgowy w Lublinie orzekł, że:

I. zmienia częściowo zaskarżony wyrok w punkcie I w ten sposób, że zasądzoną od J. M. na rzecz B. M. i A. M. (1) kwotę 34536,82 zł obniża do kwoty 31715,82 zł i oddala powództwo w części obejmującej żądanie zasądzenia kwoty 2821 zł;

II. uchyla zaskarżony wyrok:

1) w punkcie I w części zasądzającej:

a) odsetki od kwoty 22688,64 zł, liczone według zmiennej stopy procentowej obowiązującej w (...) Banku (...) Spółce Akcyjnej, a która to stopa procentowa wynosiła w lutym 2012 roku 24% w stosunku rocznym, od dnia 10 stycznia 2012 roku do dnia zapłaty,

b) odsetki ustawowe od kwoty 9027,18 zł od dnia 20 lutego 2012 roku do dnia zapłaty,

2) w punkcie III i IV

i w tym zakresie przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu Lublin-Zachód w Lublinie, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach instancji odwoławczej;

III. oddala apelację w pozostałej części (k. 284-284v).

Sąd Okręgowy wskazał, że przyczyną częściowego uchylenia zaskarżonego wyroku1 było nierozpoznanie istoty sprawy w odniesieniu do dwóch żądań powodów.

Przyczyną nierozpoznania istoty sprawy w odniesieniu do części żądań pozwu było niedokładne określenie tych żądań. W rozpoznawanej sprawie powodowi dochodzili naprawienia szkody majątkowej poprzez zasądzenie świadczenia w pieniądzu. Żądanie odszkodowania powinno zostać wyrażone konkretną kwotą pieniężną, co jednak w rozpoznawanej sprawie nie miało miejsca w odniesieniu do dwóch żądań, a mianowicie żądania obejmującego:

a) „odsetki” od kwoty 22688,64 zł, liczone według zmiennej stopy procentowej obowiązującej w (...) Banku (...) Spółce Akcyjnej, a która to stopa procentowa wynosiła w lutym 2012 roku 24% w stosunku rocznym, od dnia 10 stycznia 2012 roku do dnia zapłaty,

b) „odsetki” ustawowe od kwoty 9027,18 zł od dnia 20 lutego 2012 roku do dnia zapłaty.

W związku z powyższym, na podstawie art. 386 § 4 k.p.c. Sąd Okręgowy uchylił zaskarżony wyrok:

1) w punkcie I w części zasądzającej:

b) odsetki ustawowe od kwoty 9027,18 zł od dnia 20 lutego 2012 roku do dnia zapłaty,

2) w punkcie III i IV

i w tym zakresie przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu Lublin-Zachód w Lublinie.

Sąd Okręgowy wskazał, że przy ponownym rozpoznaniu sprawy należy w pierwszej kolejności wezwać pełnomocnika powodów do usunięcia opisanego wyżej braku formalnego pozwu, to jest przez wyrażenie żądania odszkodowania ze wskazanych tytułów w oznaczonych kwotach, w wyznaczonym terminie pod rygorem zawieszenia postępowania.

Sąd Okręgowy wskazał, że apelacja pozwanej jest również częściowo uzasadniona, gdy chodzi o żądanie zasądzenia odszkodowania w kwocie 2821 zł za szkodę polegającą na zasądzeniu od B. M. i A. M. (1) kosztów procesu w sprawie I Nc 179/12 Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie w tej właśnie kwocie.

W odniesieniu do rozstrzygnięcia zasądzającego kwotę 2821 zł tytułem odszkodowania nastąpiło naruszenie przepisu art. 361 § 1 k.c. przez jego niewłaściwe zastosowanie.

Sąd Okręgowy wyjaśnił, że w stanie faktycznym rozpoznawanej sprawy nie można uznać, że zasądzenie od powodów kosztów postępowania nakazowego w sprawie II Nc 179/12 na rzecz (...) Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. pozostawało w normalnym związku przyczynowym z zachowaniem J. M.. Oczywiście między tymi faktami istnieje pewien rodzaj przyczynowości, jednak nie można uznać, że zasądzenie od B. M. i A. M. (1), jako dłużników rzeczowych, kosztów postępowania nakazowego na rzecz wierzyciela dochodzącego roszczeń zabezpieczonych hipotekami stanowi normalne następstwo zaniechania notariusza – J. M., która nie sprawdziła stanu prawnego nieruchomości lokalowej ujawnionego w księdze wieczystej.

Sąd Okręgowy wyjaśnił, że apelacja pozwanej jest bezzasadna w tej części, w której dotyczy rozstrzygnięcia zasądzającego kwotę 31715,82 zł z tytułu odszkodowania. Szkoda powodów obejmowała zasądzony od nich na rzecz Banku kredyt w kwocie 22688,64 zł i obciążające kredytobiorcę (dłużnika osobistego) odsetki za opóźnienie w kwocie 9027,18 zł.

Na podstawie art. 108 § 2 k.p.c. Sąd Okręgowy pozostawił Sądowi Rejonowemu Lublin-Zachód w Lublinie rozstrzygnięcie o kosztach instancji odwoławczej.

W dniu 3 października 2016 roku B. M. i A. M. (1), reprezentowani przez pełnomocnika, wykonując zarządzenie sędziego z dnia 21 września 2016 roku wskazali, że wnoszą o zasądzenie od J. M. na swoją rzecz:

1) kwoty 13684,05 zł tytułem odsetek umownych od kwoty 22688,64 zł za okres od dnia 10 stycznia 2012 roku do dnia 30 kwietnia 2015 roku, liczonych według zmiennej stopy procentowej w stosunku rocznym w wysokości:

- 24% w okresie od dnia 10 stycznia 2012 roku do dnia 9 maja 2012 roku,

- 25% w okresie od dnia 10 maja 2012 roku do dnia 7 listopada 2012 roku,

- 24% w okresie od dnia 8 listopada 2012 roku do dnia 5 grudnia 2012 roku,

- 23% w okresie od dnia 6 grudnia 2012 roku do dnia 9 stycznia 2013 roku,

- 22% w okresie od dnia 10 stycznia 2013 roku do dnia 6 lutego 2013 roku,

- 21% w okresie od dnia 7 lutego 2013 roku do dnia 6 marca 2013 roku,

- 19% w okresie od dnia 7 marca 2013 roku do dnia 8 maja 2013 roku,

- 18% w okresie od dnia 9 maja 2013 roku do dnia 5 czerwca 2013 roku,

- 17% w okresie od dnia 6 czerwca 2013 roku do dnia 3 lipca 2013 roku,

- 16% w okresie od dnia 4 lipca 2013 roku do dnia 8 października 2014 roku,

- 12% w okresie od dnia 9 października 2014 roku do dnia 4 marca 2015 roku,

- 10% w okresie od dnia 5 marca 2015 roku do dnia 30 kwietnia 2015 roku,

2) kwoty 3586,14 zł tytułem odsetek ustawowych od kwoty 9027,18 zł za okres od dnia 20 lutego 2012 roku do dnia 30 kwietnia 2015 roku, w wysokości 13% w stosunku rocznym w okresie od dnia 20 lutego 2012 roku do dnia 22 grudnia 2014 roku oraz 8% w stosunku rocznym w okresie od dnia 23 grudnia 2014 roku do dnia 30 kwietnia 2015 roku.

Powodowie wskazali, że kwoty odsetek obliczone zostały do dnia 30 kwietnia 2015 roku, to jest do dnia wydania przez Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie postanowienia zatwierdzającego plan podziału kwoty uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości powodów, sporządzony przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie Jacka Gabrysia, w sprawie VIII Co 1103/14 (k. 332-332v).

W piśmie procesowym z dnia 28 października 2016 roku pozwana, reprezentowana przez pełnomocnika, oświadczyła, że kwestionuje co do zasady i wysokości roszczenie odszkodowawcze pozwanych określone w piśmie z dnia 3 października 2016 roku (k. 338)

Wyrokiem z dnia 22 lutego 2017 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie:

I. zasądził od J. M. na rzecz B. M. i A. M. (1) kwotę 13000 zł;

II. oddalił powództwo w pozostałej części;

III. zasądził od J. M. na rzecz B. M. i A. M. (1) kwotę 3617 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV. nakazał pobranie od J. M. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie kwoty 1727 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

W uzasadnieniu wyroku Sąd Rejonowy ustalił, że A. M. (1) i jego żona B. M. mieszkali w lokalu numer (...) przy ulicy (...) w L.. Właścicielem tego lokalu był brat A. A. M., który „pomieszkiwał” w tym lokalu jedynie od czasu do czasu.

Sąd Rejonowy ustalił, że A. M. (2), chcąc wyjechać na stałe za granicę, postanowił sprzedać swojemu bratu oraz jego żonie nieruchomość lokalową stanowiącą lokal mieszkalny numer (...) przy ulicy (...) w L., a oni w celu zdobycia środków pieniężnych na jego zakup zdecydowali się zawrzeć umowę kredytową z instytucją finansową, w której wskazano im, że w celu zawarcia umowy sprzedaży tego lokalu mają udać się do współpracującego z nią notariusza J. M..

Sąd Rejonowy ustalił, że w celu sfinalizowania umowy o kredyt A. M. (1) i B. M. dostarczyli (...) Z. C. w L. między innymi zaświadczenia o ich dochodach oraz o niezaleganiu z płatnościami na rzecz ZUS i urzędu skarbowego. Dostarczeniem dokumentów związanych z własnością lokalu zajmował się wyłącznie A. M. (2), który przedłożyć miał odpis z księgi wieczystej prowadzonej dla lokalu mieszkalnego oraz umowę, na podstawie której stał się jego właścicielem.

Sąd Rejonowy ustalił, że w toku załatwiania formalności poprzedzających zawarcie umowy kredytu mieszkaniowego Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa im. Z. C. z siedzibą w L. stwierdziła, między innymi na podstawie złożonego przez A. M. (2) zawiadomienia z księgi wieczystej Nr (...), wydanego przez Sąd Rejonowy w Lublinie w dniu 6 maja 2002 roku, iż lokal mieszkalny numer (...), położony przy ulicy (...) w L., stanowi dobre zabezpieczenie kredytu.

Sąd Rejonowy ustalił, że A. M. (1) i B. M. przed sporządzeniem umowy sprzedaży prawa do lokalu nie kontaktowali się w ogóle z notariuszem J. M.. Dopiero w dniu 31 stycznia 2008 roku z A. M. (2) stawili się w jej kancelarii notarialnej w L. przy ulicy (...).

Sąd Rejonowy ustalił, że w dniu 31 stycznia 2008 roku notariusz J. M. sporządziła akt notarialny Repertorium A Nr (...) obejmujący umowę sprzedaży, której projekt miała już wcześniej przygotowany, a na podstawie której A. M. (2) sprzedał swojemu bratu – A. M. (1) oraz jego żonie – B. M. nieruchomość stanowiącą lokal mieszkalny numer (...) w L. przy ulicy (...) wraz z przynależną piwnicą numer (...) i ze związanymi z jego własnością prawami, objęty księgą wieczystą Nr (...) za cenę 180000 zł, którą A. M. (2) i B. M. zobowiązali się zapłacić w terminie 3 dni z przyznanego B. M. kredytu w (...) Z. C., na co A. M. (2) wyraził zgodę. Równocześnie, dla zabezpieczenia wszelkich wierzytelności (...) Z. C. w L. wynikających z umowy kredytu mieszkaniowego numer (...) z dnia 31 stycznia 2008 roku, A. M. (1) i B. M. ustanowili w tym akcie notarialnym hipotekę kaucyjną do sumy najwyżej 449538,00 zł na nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny, objętej księgą wieczystą Nr (...), na rzecz Spółdzielczej (...) w L. na warunkach określonych w umowie kredytowej. Spłata kredytu ustalona została do dnia 29 stycznia 2033 roku. Hipoteka, stosownie do wniosku kredytowego z dnia 13 grudnia 2007 roku, miała stanowić zabezpieczenie kredytu w kwocie 180000 zł z pierwszeństwem zaspokojenia.

Sąd Rejonowy ustalił, że bezpośrednio po zawarciu umowy sprzedaży małżonkowie M. udali się do placówki (...) Z. C. w L., gdzie B. M. zawarła umowę kredytu mieszkaniowego numer (...).

Sąd Rejonowy ustalił, że w dniu 31 stycznia 2008 roku w dziale IV księgi wieczystej Nr (...), prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Lublinie dla nieruchomości stanowiący lokal mieszkalny numer (...) w L. przy ulicy (...), wpisane były dwie hipoteki na rzecz (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej – umowna zwykła w wysokości 50000 zł celem zabezpieczenia spłaty należności głównej oraz hipoteka umowna kaucyjna do kwoty 13000 zł celem zabezpieczenia spłaty odsetek i innych należności ubocznych wynikających z umowy pożyczki zawartej z A. M. (2) w dniu 30 marca 2004 roku. Hipoteki zostały wpisane w dniu 22 kwietnia 2004 roku na skutek wniosku złożonego przez A. M. (2) w dniu 31 marca 2004 roku, o godz. 9.26.

Sąd Rejonowy ustalił, że o tym, iż ta nieruchomość jest obciążona hipoteką umowną w kwocie 50000 zł oraz hipoteką kaucyjną do kwoty 13000 zł A. M. (1) i B. M. dowiedzieli się w listopadzie 2011 roku podczas dokonywania formalności związanych z koniecznością dokonania wpisu do tej księgi wieczystej hipoteki na rzecz (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W..

Sąd Rejonowy ustalił, że w dniu 20 lutego 2012 roku (...) Bank (...) Spółka Akcyjna w W. wniosła przeciwko B. M. i A. M. (1), jako dłużnikom rzeczowym, pozew o zapłatę, na skutek którego Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie w dniu 22 lutego 2012 roku wydał nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym w sprawie II Nc 179/12, którym orzekł, że B. M. i A. M. (1) w ciągu dwóch tygodni od doręczenia nakazu zapłaty powinni solidarnie zapłacić powodowi (...) Bankowi (...) Spółce Akcyjnej w W. kwotę 22688,64 zł z umownymi odsetkami od dnia 10 stycznia 2012 roku do dnia zapłaty, liczonymi według zmiennej stopy procentowej obowiązującej w (...) Spółce Akcyjnej, która na dzień wystawienia wyciągu z ksiąg banku nr (...) wynosi 24% w stosunku rocznym, kwotę 9027,18 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 20 lutego 2012 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 2821 zł tytułem kosztów postępowania albo wnieść w tym terminie zarzuty do tego Sądu.

Sąd Rejonowy ustalił, że postanowieniem z dnia 5 kwietnia 2012 roku, wydanym w sprawie II Nc 179/12, Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie nadał z urzędu klauzulę wykonalności nakazowi zapłaty z dnia 22 lutego 2012 roku, w całości jako prawomocnemu.

Sąd Rejonowy ustalił, że w piśmie z dnia 3 czerwca 2013 roku B. M. i A. M. (1) skierowali do J. M. wezwanie do zapłaty kwot objętych tym nakazem zapłaty. W odpowiedzi wezwanie notariusz nie uznała swojej odpowiedzialności. (...) Spółka Akcyjna w W., z którym notariusz J. M. zawarła umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody związane z wykonywaniem zawodu notariusza, odmówił przyjęcia odpowiedzialności.

Sąd Rejonowy ustalił, że na podstawie tytułu wykonawczego (...) Bank (...) Spółka Akcyjna w W. spowodowała wszczęcie przeciwko A. M. (1) i B. M. postępowania egzekucyjnego, w toku którego lokal mieszkalny numer (...) w L. przy ulicy (...) został zbyty w wyniku licytacji i przysądzenia jego własności. Po przysądzeniu jego własności i dokonaniu podziału sumy uzyskanej z egzekucji (...) Bank (...) Spółka Akcyjna w W., na podstawie postanowienia sądowego z dnia 30 maja 2015 roku otrzymał kwotę 63000 zł z tytułu hipoteki zwykłej w kwocie 50000 zł i hipoteki umownej kaucyjnej w kwocie 13000 zł.

Sąd Rejonowy ustalił, że należność odsetkowa za okres od dnia 10 stycznia 2012 roku do dnia 30 kwietnia 2015 roku od kwoty 22688,64 zł wynosiła 13000 zł.

Sąd Rejonowy przytoczył treść przepisów art. 49 ustawy z dnia z dnia 14 lutego 1991 roku – Prawo o notariacie i art. 415 k.c.

Sąd Rejonowy uznał, że wystąpienie po stronie powodów szkody majątkowej ewidentnie wynika z uzyskania przez nich statusu dłużników rzeczowych wskutek nabycia przez nich obciążonej hipotekami nieruchomości. Pomiędzy bezprawnym działaniem pozwanej a powstałą po stronie powodów szkodą zachodzi adekwatny związek przyczynowy również w zakresie odsetek umownych według zmiennej stopy procentowej w stosunku rocznym w wysokości: