Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 4 października 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w następującym składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Barbara Braziewicz (spr.)

Sędziowie: SO Anna Hajda

SR (del.) Maryla Majewska-Lewandowska

po rozpoznaniu w dniu 4 października 2016 r. w(...) na posiedzeniu niejawnym sprawy egzekucyjnej

z wniosku wierzyciela(...)we W.

przeciwko A. S. (poprzednio N.)

o egzekucję świadczeń pieniężnych

na skutek zażalenia wierzyciela

na postanowienie Sądu Rejonowego w(...)

z dnia 20 lutego 2016 r., sygn. akt II Co 5939/15

postanawia:

oddalić zażalenie.

SSR (del.) Maryla Majewska –Lewandowska SSO Barbara Braziewicz SSO Anna Hajda

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z 20 lutego 2016 r. Sąd Rejonowy w (...) oddalił skargę wierzyciela(...) we W. na czynność Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w (...) M. K. w postaci postanowienia o umorzeniu postępowania egzekucyjnego z dnia 30 września 2015 r., w sprawie o sygn. akt Km 1948/14. W uzasadnieniu podał, że wierzyciel domagał się uchylenia zaskarżonej czynności i zasądzenie kosztów postępowania, podając, że przed wydaniem postanowienia o umorzeniu egzekucji z uwagi na jego bezskuteczność, pismem z 15 lipca 2015 r. wskazał komornikowi inne sposoby egzekucji, zarzucał, iż nie został poinformowany o skutkach tego pisma. Komornik zaprzeczył, aby wierzyciel wskazał inne sposoby prowadzenia egzekucji. Sąd meriti dokonując analizy akt komorniczych ustalił, że komornik pismem z 13 lipca 2013 r. powiadomił wierzyciela o bezskuteczności egzekucji, jak również wezwał go do złożenia stosownego wniosku, co do dalszego postępowania egzekucyjnego informując równocześnie wierzyciela, że zawiadomienie należy traktować jako wysłuchanie strony przed umorzeniem postępowania egzekucyjnego. Wobec bezskutecznego upływu terminu, Komornika postanowieniem z 30 września 2015 r. umorzył egzekucję. W oparciu o tak poczynione ustalenia faktyczne Sąd Rejonowy uznał skargę za nieuzasadnioną. Sąd ten doszedł do wniosku, że Komornik nie uchybił przepisom prawa, bowiem zawiadomił wierzyciela o ustaleniach świadczących o bezskuteczności egzekucji. Zwrócił się do wierzyciela o złożenie dalszych wniosków, jednakże ten tego nie uczynił. Równocześnie wierzyciel nie wykazał, że złożył Komornikowi pismo z dnia 15 lipca 2015 r. wskazując sposób dalszej egzekucji. Pismo to nie znajduje się w aktach egzekucyjnych, a do samej skargi nie został doręczony dowód jego nadania Komornikowi lub potwierdzenie jego odbioru. Wobec tego, nie można było ustalić, że takie pismo zostało w rzeczywistości złożone.

Zażalenie na to postanowienie złożył wierzyciel zaskarżając je w całości, wnosząc o jego uchylenie i zasądzenie zwrotu należnych stronie powodowej kosztów procesu. W uzasadnieniu wywiódł, że pismo z 15 lipca 2015 r. zostało nadane komornikowi w dniu 16 lipca 2015 r., za pośrednictwem operatora pocztowego, co potwierdza dołączony przez wierzyciela odpis księgi nadawczej. Podniósł, że gdyby przesyłka nie została odebrana przez Komornika, to operator pocztowy zwróciłby ją nadawcy, czego nie uczynił, a więc należy domniemywać, że korespondencja została we właściwy sposób doręczona.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie okazało się bezzasadne.

Wbrew twierdzeniu skarżącego, Sąd Rejonowy wydał trafne orzeczenie, a jego ustalenia faktyczne i prawne są prawidłowe, które Sąd Okręgowy podziela i uznaje za własne.

Zdaniem Sądu Okręgowego zasadnie w sprawie umorzono postępowanie egzekucyjne, w oparciu o art. 824 § 1 pkt 3 k.p.c. Przepis ten mówi, że postępowanie umarza się w całości lub części z urzędu jeżeli jest oczywiste, że z egzekucji nie uzyska się sumy wyższej od kosztów egzekucyjnych.

Wniosek o wszczęcie egzekucji powinien spełniać wymogi formalne pisma procesowego, a ponadto spełniać wymogi szczególne, wśród których należy wymienić obowiązek wskazania świadczenia, które ma być egzekwowane, sposobu egzekucji oraz dołączenie tytułu wykonawczego ( art.796 k.p.c.). Organ egzekucyjny jest związany bezwzględnie zarówno samym wnioskiem jak i żądaniem wnioskodawcy co do zakresu i sposobu egzekucji, jeśli jest adekwatny do obranego rodzaju egzekucji. Tym samym Komornik był związany wskazanym przez wierzyciela sposobem egzekucji. Komornik po wyczerpaniu wskazanych mu przez wierzyciela sposobów egzekucji pismem z dnia 7 lipca 2015r. zawiadomił wierzyciela o stanie egzekucji, sygnalizując wyraźnie, iż na moment sporządzenia pisma postępowanie egzekucyjne jest całkowicie bezskuteczne wobec dłużnika i zostanie umorzone. Wobec powyższego Komornik wskazał precyzyjnie jakie działania może podjąć wierzyciel, w tym stwierdził, że może wskazać nowe sposoby egzekucji. Powyższe pismo zostało wierzycielowi skutecznie doręczone 13 lipca 2015r. Zatem komornik na zasadzie art. 827k.p.c wysłuchał wierzyciela przed umorzeniem postępowania egzekucyjnego, następnie wobec braku jakiejkolwiek aktywności ze strony wierzyciela na podstawie art. 824§1 pkt 3 k.p.c. umorzył postępowanie egzekucyjne.

Wbrew temu, co twierdzi skarżący nie wykazał on, że wykonał zobowiązanie komornika z 7 lipca 2015r.. W aktach komorniczych brak wniosku wierzyciela z 15 lipca 2015r., o którym mowa w treści skargi.

Wskazać należy, że stosownie do art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Zgodnie zaś z art. 232 k.p.c. znajdującego odpowiednie zastosowanie w postępowaniu egzekucyjnym, strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Przepisy te, określają obowiązującą w prawie cywilnym materialnym i procesowym ogólną zasadę dowodzenia. Z ich treści wynika, że regułą jest, iż to strona podnosząca jakieś twierdzenie, które ma charakter pozytywny (np. twierdzenie o tym, że spełniło się świadczenie, że została zawarta umowa, że pismo procesowe zostało nadane itd.) powinna tę tezę udowodnić.

Zatem w okolicznościach niniejszej sprawy to skarżący powinien wykazać, że doręczył komornikowi pismo z 15 lipca 2015r., na które powołuje się w skardze. Jednakże skarżący nie wywiązał się z ciążącego na nim obowiązku. Do wniesionej skargi dołączył wprawdzie swoje pismo z 15 lipca 2015 r., jednakże, nie dołączył do niej dowodów jego nadania do Komornika. Co istotne także składając zażalenie na zaskarżane postanowienie, znając już argumentację Sądu meriti, nadal okoliczności przesłania do Komornika pisma przedmiotowego nie potwierdził, co mógł zrobić dołączając stosowane dokumenty do zażalenia. Zatem za niewystarczające należało uznać same twierdzenia skarżącego, że pismo z 15 lipca 2015 r. zostało nadane Komornikowi 16 lipca 2015 r., za pośrednictwem operatora pocztowego, co potwierdza dołączony przez wierzyciela odpis księgi nadawczej, skoro taki odpis wyciągu z takiej księgi przez skarżącego nie został do akt sądowych dołączony. Mając na względzie powyższe nie można było uznać, że wierzyciel sprostał obowiązkowi udowodnienia faktów, z których chciał wywieść skutki prawne, skoro nie można było ustalić, że takie pismo zostało przez niego do Komornika w rzeczywistości wysłane. Zatem zasadnie przyjął Sąd meriti, że skarżący nie wykazał, że złożył Komornikowi pismo z 15 lipca 2015 r., w którym wskazał dalsze sposoby egzekucji. Tym samym słusznie, w ustalonych okolicznościach sprawy, Komornik umorzył postępowanie w przedmiotowej sprawie egzekucyjnej.

Z tych względów, a także mając na uwadze argumentację Sądu Rejonowego, oddalono zażalenie na skutek nie stwierdzenia wad zaskarżonego postanowienia wskazanych w zażaleniu przez skarżącego, jak i podlegających uwzględnieniu z urzędu.

Reasumując, w oparciu o art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c., oddalono zażalenie wierzyciela.

.

SSR (del.) Łukasz Malinowski SSO Barbara Braziewicz SSO Anna Hajda