Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 grudnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Krakowie, Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Ireneusz Bieniek (spr.)

Sędziowie: SO Urszula Gubernat

SR del. Izabella Pękala

Protokolant: st. prot. Ewa Krzyk

przy udziale Marii Zębali Prokuratora Prokuratury Rejonowej del. do Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2013 roku, sprawy

J. G.

oskarżonego o przestępstwo z art 178a§1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Wadowicach VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Suchej Beskidzkiej z dnia 4 czerwca 2013r. sygn. akt VII K 158/13

zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy i zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 230 (dwieście trzydzieści) złotych tytułem kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

SSO Urszula Gubernat SSO Ireneusz Bieniek SSR Izabella Pękala

Sygn. akt IV Ka 865/13

UZASADNIENIE

J. G. został oskarżony o to, że:

w dniu 03 maja 2013 roku w miejscowości S., woj. (...) prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki B. o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości 2,69 promila (1,28 mg/l) alkoholu w wydychanym powietrzu

tj. o czyn z art. 178a§1kk

Sąd Rejonowy w Wadowicach VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Suchej Beskidzkiej wyrokiem z dnia 4 czerwca 2013 roku, sygn. akt VII K 158/13 orzekł w tym przedmiocie następująco:

I.  oskarżonego J. G. uznaje za winnego popełnia czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia, stanowiącego występek z art. 178a§1kk i za to na mocy powołanego przepisu wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na mocy art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 1 pkt 1 kk tak orzeczoną karę pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata;

III.  na mocy art. 71 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego karę grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych określając wysokość jednej stawki na kwotę 10 (dziesięć) złotych, a to w zw. z art. 33§3 kk;

IV.  na mocy art. 42 § 2 kk orzeka środek karny w postaci zakazu prowadzenia przez oskarżonego wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 (czerech) lat;

V.  na mocy art. 43 § 3 kk nakłada na oskarżonego obowiązek zwrotu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdów do właściwego miejscowo wydziału komunikacji;

VI.  na zasadzie art. 627 kpk oraz art. 2 i 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (teks jedn. Dz.U. z 1983r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 572,09 (pięćset siedemdziesiąt dwa 09/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Wyrok ten w całości zaskarżył obrońca oskarżonego zarzucając w apelacji:

1.  błąd w ustaleniach faktycznych, polegający na przyjęciu, iż oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu z art. 178a§1 kk

2.  obrazę przepisów prawa procesowego, a zwłaszcza art. 5 i 7 kpk przez bezzasadną odmowę wiary wyjaśnieniom oskarżonego.

W oparciu o powyższe zarzuty apelujący wniósł o:

1.  zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu opisanego w akcie oskarżenia,

ewentualnie

2.  uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Odwoławczy zważył co następuje:

Apelacja nie jest zasadna, a podniesione w niej zarzuty nietrafne. Chybione są zarzuty obrazy przepisów art. 5 i 7 kpk.

Wbrew tym zarzutom Sąd Rejonowy dokonał prawidłowej oceny dowodów zgodnej z dyrektywami art. 7 kpk, a więc z zasadami prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego. Jest to zatem ocena swobodna, pozbawiona cech dowolności, korzystająca w konsekwencji z ochrony wyżej wskazanego przepisu. Ocena dowodów została przedstawiona w wyczerpujący sposób w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Argumentacja zawarta w apelacji nie podważa prawidłowego toku rozumowania Sądu I instancji, a jest jedynie niezasadną polemiką z trafną oceną dowodów dokonaną przez ten Sąd. W szczególności trafne są ustalenia, iż oskarżony po raz drugi przyjechał pod sklep pomiędzy 15 ⁰⁰ a 16 ^00. . Sąd nie pomija przy tym rozbieżności w zeznaniach świadków w tym zakresie. Należy jednak wykluczyć aby było tak jak zeznał świadek R. B., iż oskarżony rozmawiał ze świadkiem M. P. około południa. Po rozmowie z nietrzeźwym oskarżonym M. P. zawiadomiła Policję, a policjant udał się na interwencję z polecenia dyżurnego około godziny 16 ¹⁰ . Nie ulega więc wątpliwości, iż powtórny przyjazd oskarżonego pod sklep miał miejsce pomiędzy godz. 15 ⁰⁰ a 16 ⁰⁰ i wówczas to oskarżony rozmawiał z M. P..

Z opinii retrospektywnej biegłego wynika natomiast w sposób niewątpliwy, że oskarżony około godz. 15 ³⁰, a więc pomiędzy 15 ⁰⁰ a 16 ⁰⁰ znajdował się w stanie nietrzeźwości.

Chybiony jest zarzut obrazy przepisu art. 5 § 2 kpk. Po przeprowadzonej prawidłowej ocenie dowodów Sąd meriti nie miał żadnych wątpliwości co do któregokolwiek z elementów stanu faktycznego, a nie ma ich także i Sąd Odwoławczy. Brak jest również podstaw do powzięcia takich wątpliwości, które zgodnie z dyspozycją art. 5 § 2 kpk należałoby rozstrzygnąć na korzyść oskarżonego. W konsekwencji po przeprowadzonej prawidłowej ocenie dowodów Sąd Rejonowy trafnie ustalił stan faktyczny, nie dopuszczając się błędu w tych ustaleniach.

W związku z powyższym uznając apelację za niezasadną, a nadto mając na uwadze, iż Sąd Rejonowy nie dopuścił się żadnych uchybień, które należałoby uwzględnić niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów (art. 439, 440 i 455 kpk) Sąd Odwoławczy zaskarżony wyrok utrzymał w mocy (art. 437 § 1 kpk) i w związku z tym kosztami sądowymi za postępowanie odwoławcze obciążył oskarżonego (art. 636 § 1 kpk).

SSO Urszula Gubernat SSO Ireneusz Bieniek SSR Izabella Pękala

E.K.