Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ P

Dnia 16 listopada 2017 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie:

Przewodniczący: SSR Janina Olchowska

Protokolant: Oksana Madra

W dniu 16 listopada 2017r., na rozprawie rozpoznał sprawę

z powództwa P. S.

przeciwko A. S. (1) reprezentującej małoletnie córki W. S., A. S. (2)

o ustalenie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego

oraz o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności

1.Powództwa oddala

2.Zwalnia powoda od ponoszenia kosztów postępowania

3.Zasądza od Skarbu Państwa (kasa SR w Giżycku) na rzecz

Kancelarii Adwokackiej w G. adw. K. L.-

W. kwotę 1107,- ( jeden tysiąc sto siedem złotych

w tym VAT 23% -207zł ) tytułem wynagrodzenia pełnomocnika

z urzędu.

UZASADNIENIE

Powód P. S. w pozwie skierowanym przeciwko A. S. (1) wniósł o ustalenie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 12.10.2010r. w sprawie sygn. III RC 323/10, którego wysokość ustalana była następnie wyrokami tutejszego Sądu w sprawach o sygn. III RC 532/12 oraz III RC 223/15, ostatecznie na kwotę po 200 zł miesięcznie na każde małoletnie dziecko (łącznie 400 zł miesięcznie).

W uzasadnieniu swojego powództwa powód wskazał, że ze związku z pozwaną A. S. (1) ma dwoje małoletnich dzieci – A. i W. i zobowiązany jest do alimentów na ich rzecz w wysokości po 200 zł miesięcznie na każde dziecko.

P. S. argumentował, że przebywa w Zakładzie Karnym w B.. Jego stan zdrowia jest zły. Nie posiada żadnych dochodów ani majątku. Zadłużenie alimentacyjne wraz z kosztami komorniczymi obciążające go wynosi około 110.000 zł.

Powód wskazywał, że pozwana nie pobiera alimentów z Funduszu alimentacyjnego

i przebywa na stałe z dziećmi poza granicami kraju. W dalszej części uzasadnienia pozwu podniósł, iż komornik sądowy nalicza odsetki od powództwa i należności alimentacyjne na rzecz małoletnich, co go obciąża . Pozwana z partnerem pracuje za granicą, nadto otrzymuje pomoc finansową od państwa. Powód nie pracuje i nie może uzyskać zatrudnienia, gdyż przebywa w zakładzie karnym.

Do tutejszego Sądu po wniesieniu powyższego pozwu wpłynęło drugie powództwo P. S. przeciwko A. S. (1) o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności. W swym drugim pozwie powód podnosił przytoczone już wcześniej argumenty, nadto wskazywał, że nie ma innych osób, które mogłyby wspomóc go finansowo. Powód kierował do Komornika Sądowego oraz (...)u w M. bezskuteczne prośby o umorzenie zadłużenia.

Przesłuchany w charakterze strony P. S. sprecyzował, iż domaga się pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności od dnia wydania wyroku (k. 127).

Sprawy z powyższych powództw P. S. połączone zostały postanowieniem z dnia 25.11.2016r. do wspólnego rozpoznania (k. 13).

Pozwana A. S. (1) w piśmie z dnia 23 marca 2017r. (k. 77) poinformowała, że przebywa na stałe w Anglii, gdzie pracuje, a dzieci stron się uczą i nie ma możliwości stawienia się na rozprawę. Wniosła o oddalenie w całości powództwa o ustalenie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego. Podniosła, że wyraża zdziwienie żądaniem powoda. Wskazała, że P. S. najpierw żądał sądowego ustalenia kontaktów z dziećmi, a po ich ustaleniu nie realizował tych kontaktów. Powód pozwał również A. S. (1) o odszkodowanie w wysokości 90.000 zł z tytułu braku kontaktów z dziećmi, a sprawa ta jest w toku. Wskazała, że duża ilość pozwów kierowanych przez powoda, których wszystkich nie wymieniła, ma na celu przedstawienie go jako nieszczęśliwego ojca. Argumentowała, że jej zdaniem - P. S. powinien łożyć na utrzymanie swoich dzieci, a zatem jego powództwa są bezzasadne i winny być oddalone.

W wyniku przeprowadzonej rozprawy Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W. S. urodzona (...) oraz A. S. (2) ur. (...) są córkami A. S. (1) i P. S..

Wyrokiem tutejszego Sądu z dnia 25 lutego 2010r. sygn. III RC 323/09 ustalono obowiązek alimentacyjny P. S. na rzecz małoletnich dzieci.

Kolejnym wyrokiem SR w Giżycku z dnia 31 marca 2016r. sygn. III RC 223/15 poczynając od dnia 01 sierpnia 2015r. wysokość tych alimentów ustalono na kwoty po 200 zł miesięcznie na każde dziecko

(dowód: wyrok w aktach sprawy SR w Giżycku sygn. III RC 223/15, odpisy aktów urodzenia k. 4 – 5 i wyrok k. 28 akt sprawy SR w Giżycku sygn. III RC 532/12).

P. S. od czerwca 2010r. przebywa w zakładzie karnym. Osadzony został za popełnienia przestępstw kradzieży, rozbojów oraz wymuszenia. Koniec wykonywania kary pozbawienia wolności przez powoda przypada na grudzień 2019r. Od momentu osadzenia powoda w zakładzie karnym nie płaci on alimentów na rzecz małoletnich dzieci. Zaległość alimentacyjna obciążająca P. S. wynosi ponad 100.000 zł. Tocząca się egzekucja komornicza tych należności jest bezskuteczna. Powód ma wykształcenie zawodowe, a przed wykonywaniem kary pozbawienia wolności pracował w firmie ogólnobudowlanej. Nie ma innych osób na utrzymaniu oraz nie ciążą na nim inne obowiązki alimentacyjne. W zakładzie karnym nie jest zatrudniony. Choruje i nie widzi na jedno oko. Nie ma orzeczonego stopnia niepełnosprawności.

(dodwód: zeznania P. S. k. 126 – 128).

Powód zwracał się wielokrotnie z prośbami do (...) u w M. o wstrzymanie świadczeń alimentacyjnych przyznanych A. i W. S. oraz o umorzenie zaległości wraz z ustawowymi odsetkami, które go obciążają (pozew k. 10v, pismo k. 21 akt sprawy SR w Giżycku sygn. III Nsm 285/15).

Pozwana A. S. (1) wraz z małoletnimi dziećmi wyjechała na stałe do Anglii. Pracuje tam zarobkowo, zaś W. i A. uczęszczają do szkoły.

(dowód:pismo k. 77, informacja kuratora k. 25 akt sprawy SR w Giżycku sygn. III Nsm 285/15, pismo k. 60 akt sprawy SR w Giżycku sygn. III Nsm 285/15, informacja ze szkoły k. 91 – 92 akt sprawy SR w Giżycku sygn. III Nsm 285/15).

A. S. (1) nie pobiera alimentów z Funduszu alimentacyjnego

w Polsce (d: zeznania P. S. k. 126 – 128, decyzja k. 62 akt sprawy SR w Giżycku sygn. III Nsm 285/15).

Sąd ustalił i zważył, co następuje :

Rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba, że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania, a zakres tych świadczeń wyznaczają z jednej strony usprawiedliwione potrzeby dziecka, z drugiej możliwości zarobkowe i majątkowe rodzica – art. 133 § 1 kr i o oraz art.135 § 1 kr i o.

Powództwo opozycyjne wniesione przez dłużnika, oparte może być na przesłankach z art. 840 § 1 kpc. Nie narusza prawomocności wyroku. Przedmiotem tego powództwa nie jest zmiana, lecz pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności, z powodów określonych w art. 840 § 1 kpc.

Co do powództwa przeciwko A. S. (1) reprezentującej małoletnie córki W. S. i A. S. (2) o ustalenie, że wygasł obowiązek alimentacyjny P. S. wobec dzieci, to nie znajduje ono podstaw w zebranym materiale dowodowym.

W. i A. nie są pełnoletnie, mają odpowiednio 9 i 8 lat, nie są zatem w stanie samodzielnie się utrzymać. Brak również jakichkolwiek informacji wskazujących na to, że posiadają majątek, który wystarczyłby na pokrycie kosztów ich utrzymania i wychowania. Takiej okoliczności nie podnosił również powód, który przesłuchany nie kwestionował tego, że jego małoletnie dzieci potrzebują wsparcia w postaci alimentów. Trwa zatem obowiązek alimentacyjny ich rodziców, oparty na wymienionym przepisie, dlatego powództwo P. S. o ustalenie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego należało oddalić.

Pozwany przebywa w zakładzie karnym, gdzie nie jest zatrudniony. Odnośnie możliwości zasądzenia alimentów od osoby pozbawionej wolności wypowiadał się już kilkakrotnie Sąd Najwyższy. W uchwale 7 sędziów z dnia 26 maja 1995r. IIICZP 178/94 (LEX 4233) stwierdził, że „Możliwości zarobkowe zobowiązanego do alimentacji, który odbywa karę pozbawienia wolności i nie jest zatrudniony, ustala się według zasad określonych w art. 135 k.r.o. Z uwagi na okoliczności sprawy sąd może nie uwzględnić niekorzystnej dla możliwości zarobkowych zobowiązanego, jaką spowodowało umieszczenie go w zakładzie karnym (art. 136 k.r.o.). Okoliczność odbywania kary pozbawienia wolności nie pozwala zatem na stwierdzenie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego, który obciąża powoda.

Oczywistym jest, że w zakresie zatrudnienia powód nie posiada swobody, a zdany jest na działania służby więziennej. Sąd wziął jednak pod uwagę również to, że pozwany utracił możliwości zarobkowe przez konsekwencje popełnionych przestępstw. Powód podał, że odbywa kary za przestępstwa kradzieży, rozboje i wymuszenie, które nie należą do kategorii nieumyślnych. Zachowaniem swym zobowiązany utrudnił wykonywanie obowiązku utrzymania dzieci. Postępowanie takie nie może uzasadniać stwierdzenia wygaśnięcia świadczeń na ich rzecz.

Powództwo P. S. przeciwko A. S. (1) o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności oparte zostało na stwierdzeniu powoda, iż pozwana przebywa za granicą, nie pobiera alimentów z Funduszu alimentacyjnego, a komornik mimo tego w dalszym ciągu nalicza powodowi bieżące alimenty, odsetki oraz koszty egzekucyjne. Ponadto powód przebywa w zakładzie karnym, nie pracuje i nie ma majątku.

Zgodnie z tezą wyroku Sądu Najwyższego z dnia 11 maja 2011r. ICSK 486/10 (LEX nr 1043962) „Jeżeli dłużnik twierdzi, że po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie na skutek którego zobowiązanie wygasło albo nie może być egzekwowane (np. świadczenia alimentacyjne zostały spełnione albo roszczenie alimentacyjne uległo przedawnieniu), to wówczas właściwą drogą jest powództwo przewidziane w art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c.” .

Odbywanie kary pozbawienie wolności przez zobowiązanego do świadczeń alimentacyjnych - jak już wskazano - nie jest zdarzeniem na skutek którego zobowiązanie wygasło albo nie może być egzekwowane. Okoliczność, iż pozwana nie korzysta z pomocy Funduszu alimentacyjnego nie ma zaś wpływu na istnienie obowiązku alimentacyjnego, który obciąża pozwanego. Innymi słowy P. S. zobowiązany jest uiszczania alimentów na rzecz małoletnich córek niezależnie od tego, czy matka dzieci pobiera świadczenia z funduszu.

Mając powyższe na uwadze Sąd oba powództwa oddalił.

Sąd zwolnił powoda od ponoszenia kosztów postępowania uznając za celowe odstąpienie od obciążania nimi P. S., którego ustalona sytuacja finansowa nie pozwala na poniesienie tych kosztów.

O wynagrodzeniu adwokata z urzędu orzeczono na podstawie §2, §4 ust. 1, 2 i 3, §9 ust. 1 pkt 3, §10 ust. 4 w zw. z §10 ust. 1 pkt 9 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu z dnia 3 października 2016r. (Dz. U. 2016 poz. 1714).