Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 stycznia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Kielcach, IX Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Anna Szeliga

Protokolant: sekr. sądowy Anna Misztal

przy udziale oskarżyciela publicznego ---------------

po rozpoznaniu w dniu 30 grudnia 2013 roku

sprawy J. F. (1)

obwinionego o wykroczenie z art. 107 kw

na skutek apelacji wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Kielcach

z dnia 5 marca 2013r. sygn. akt XI W 2836/12

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.  zasądza od obwinionego J. F. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 90 (dziewięćdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania przed sądem II instancji.

Sygn. akt IXKa1081)13

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Kielcach wyrokiem z dnia 5 marca 2013r. uznał obwinionego J. F. (2) za winnego tego, że w dniu w okresie czasu daty bliżej nieustalonej od miesiąca stycznia 2011 roku do dnia 20 maja 2012 roku w K. w celu dokuczenia pani O. P. kilkakrotnie poprzez zaczepienie jej słowami „ O. wzięłaś leki na głowę aby ci nie odpierdalało „ złośliwie ją niepokoił , stanowiącego wykroczenie z art. 107kw i za to na podstawie art.107 kw w zw. z art. 24§1i3kw wymierzył mu karę 400 zł grzywny. Na podstawie art. 624§1kpk w zw. z art. 119kpw zwolnił obwinionego J. F. (1) od ponoszenia kosztów postępowania na rzecz Skarbu Państwa .

Apelację od tego wyroku wniósł obwiniony J. F. (1), który zarzucił rozstrzygnięciu naruszenie prawa procesowego poprzez :

- rozpoznanie sprawy i wydanie wyroku w oparciu o nieistniejące dowody , których sąd nie przedstawił w wyroku, jak również ich nie ocenił ,

- oparcie przedmiotowego wyroku na subiektywnych ocenach zeznających świadków , w sytuacji, gdy ocena materiału dowodowego należy do sądu ,

- naruszenie zasady domniemania niewinności art. 5kpk poprzez przyjęcie , iż każde zachowanie obwinionego wobec oskarżycielki posiłkowej stanowi wykroczenie z art. 107kw,

- obrazę art. 7kpk poprzez niezastosowanie,

- obrazę art. 4kpk poprzez niezastosowanie ,

- obrazę art. 107kw,

- obrazę art.34kpw.

W konkluzji skarżący wniósł o zmianę wyroku i uniewinnienie go od popełnienia zarzucanego wykroczenia .

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Apelacja obwinionego J. F. (1) nie zasługuje na uwzględnienie.

Analiza materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie oraz pisemnych motywów zaskarżonego wyroku pozwala na stwierdzenie , iż Sąd Rejonowy nie dopuścił się błędu, tak w ocenie przeprowadzonych dowodów , jak też w dokonywaniu na ich podstawie ustaleń faktycznych . Sąd Rejonowy rozważył wszystkie okoliczności mające znaczenie dla poczynienia prawidłowych ustaleń co do czynu obwinionego , wskazał także przesłanki na podstawie których przyjął , iż J. F. (1) dopuścił się przypisanego mu wykroczenia . Apelacja nie przytacza żadnych okoliczności , które mogłyby podważyć prawidłowość rozumowania i ustaleń Sądu I instancji, stanowi polemikę z prawidłowymi ustaleniami faktycznymi , opartą na wybiórczo przytoczonych okolicznościach.

Jak słusznie wskazał Sąd Rejonowy przeprowadzone dowody tj. zeznania oskarżycielki posiłkowej O. P., a także świadków D. S. i M. S. w sposób zbieżny ze sobą opisują zachowanie obwinionego , który kilkakrotnie , w różnych sytuacjach zwracał się do pokrzywdzonej z pytaniem czy wzięła leki , sugerując , iż jest chora psychicznie . Wbrew wywodom obwinionego, Sąd Rejonowy dostrzegł, że pomiędzy pokrzywdzoną, a obwinionym istnieje konflikt i uwzględniając tą okoliczność oceniając przeprowadzone dowody , zachował należytą ostrożność. O. P. przesłuchiwana kilkakrotnie w toku postępowania pozostawała konsekwentna w opisie zachowania obwinionego, wskazała, iż złośliwe zachowanie J. F. (1) rozpoczęło się od sytuacji, kiedy na jednej z rozpraw dowiedział się on o tym, iż pokrzywdzona pozostawała na zwolnieniu lekarskim związanym z depresją , wskazała również , iż takie zachowania miały miejsce kilkakrotnie , opisując również okoliczności w jakich były podejmowane. Zeznania pokrzywdzonej , co słusznie zauważył Sąd Rejonowy , znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadków D. S. i M. S., które niezależnie od siebie , słyszały słowa wypowiadane przez obwinionego J. F. (1).

W tej sytuacji podzielić należy dokonaną przez Sąd Rejonowy ocenę zeznań pokrzywdzonej oraz świadków , jako dowodów wiarygodnych , spójnie ze sobą opisujących okoliczności zdarzenia . Zwrócić uwagę należy, że obwiniony J. F. (1) zaprzeczył popełnieniu zarzucanego mu wykroczenia i odmówił składania wyjaśnień. Słusznie w tym zakresie Sąd Rejonowy uznał, iż nie można obwinionemu dać wiary , bowiem pozostaje to w sprzeczności z zeznaniami oskarżycielki posiłkowej oraz świadków D. S. i M. S.. Ponadto zauważyć należy , że zaprzeczanie popełnieniu zarzucanego wykroczenia , w kontekście znajdujących się w aktach sprawy pism autorstwa J. F. (1) i złożonego na rozprawie w dniu 8.11.2012r. (k.55) oświadczenia , w których obwiniony bez żadnych oporów określa oskarżycielkę posiłkową , jako osobę chorą psychicznie , tym bardziej wydaje się mało wiarygodne. Odnosząc się zaś do treści apelacji wskazać należy, iż nie podważa wiarygodności zeznań świadków fakt, iż nie potrafiły wskazać konkretnych dat w których obwiniony złośliwie niepokoił O. P. , powyższe jest w pełni zrozumiałe jeżeli uwzględni się fakt, że pokrzywdzona dopiero po kilkukrotnych tego rodzaju zachowaniach J. F. (1) zdecydowała się złożyć zawiadomienie o wykroczeniu .

Wbrew zatem wywodom apelacji obwinionego, przeprowadzone dowody nie nasuwają żadnych wątpliwości , iż popełnił przypisany mu czyn kwalifikowany z art. 107kw. Podsumowując powyższe rozważania stwierdzić należy, że zarówno ocena dowodów, jak też poczynione na ich podstawie ustalenia faktyczne zostały dokonane przez Sąd Rejonowy prawidłowo zgodnie z zasadami określonymi w art. 7kpk. Nie naruszył Sąd Rejonowy przepisu art. 5§2kpk , bowiem wątpliwości o których mowa w tym przepisie muszą zaistnieć po stronie sądu orzekającego , a nie strony procesowej, tymczasem z uzasadnienia zaskarżonego wyroku nie wynika, by Sąd I instancji powziął jakiekolwiek wątpliwości co do stanu faktycznego niniejszej sprawy.

Odnosząc się do wymiaru kary stwierdzić należy, iż Sąd Rejonowy oceniając stopień społecznej szkodliwości i stopień winy popełnionego przez J. F. (1) wykroczenia , uwzględnił wszystkie okoliczności wpływające na wymiar kary , co powoduje , iż orzeczona wobec obwinionego kara grzywny jest adekwatna i sprawiedliwa. Nie ulega wątpliwości , iż okoliczności popełnienia przypisanego obwinionemu wykroczenia wskazują na wysoki stopień jego winy. Za taka oceną przemawia przede wszystkim to, że działanie obwinionego było nie tylko uporczywe, jawne , ale także nakierowane na wywołanie u pokrzywdzonej poczucia niepokoju i wstydu.

Dlatego też mając na uwadze powyższe argumenty należało na podstawie art. 109§2kpw w zw. z art. 437§1kpk orzec jak w wyroku. Na podstawie art. 119kpw w zw. z art. 634kpk zasądzono od obwinionego kwotę 90 zł tytułem kosztów postępowania odwoławczego , na którą to kwotę złożyło się 50 zł tytułem wydatków w II instancji ( §3 rozporządzania Ministra Sprawiedliwości z dnia 10.10.2001r. w sprawie zryczałtowanych wydatków postępowania Dz. U. nr 118 poz.1269 ) i 40 zł opłaty od wymierzonej kary ( art. 8 i 3 ust.1 ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23.06.1973r. Dz. U. z 1983r. nr 49 poz.223 ze zmianami )

SSO Anna Szeliga