Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 grudnia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Bielsku-Białej II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2017 r. w Bielsku-Białej

na rozprawie

sprawy z powództwa A. D., D. D., B. D.

przeciwko M. N. (1), I. N. (1)

o ustalenie

na skutek apelacji powodów

od wyroku Sądu Rejonowego w Cieszynie

z dnia 28 lipca 2017 r. sygn. akt I C 1727/16

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od powodów jako dłużników solidarnych na rzecz pozwanych jako wierzycieli solidarnych kwotę 135 zł (sto trzydzieści pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

SSO Joanna Banaś-Paluch SSO Andrzej Roman SSO Piotr Łakomiak

Sygn. akt II Ca 826/17

UZASADNIENIE

Powodowie A. D., D. D. i B. D. w pozwie skierowanym przeciwko M. N. (1) i I. N. (1) domagali się ustalenia, że służebność drogi ustanowiona aktem notarialnym nr rep. (...) PBN w C. sporządzonym 2.10.1962 r. w (...) w C. obciążająca działkę gruntu nr (...) będącą współwłasnością powodów, na rzecz każdoczesnych właścicieli działki (...) wygasła z mocy prawa i obciążenia pozwanych kosztami postępowania. W uzasadnieniu żądania powodowie podali, że od dnia ustanowienia służebności droga nie została urządzona i nie występuje w naturze. Żaden z właścicieli nieruchomości uprawnionej nie urządził ani nie korzystał ze służebności. Przez ponad 10 lat właściciele nie korzystali ze służebności, co z mocy prawa czyni ją zbędną i warunkuje konieczność ustalenia, że z mocy prawa służebność ta wygasła, o co wnoszą na podstawie art. 293 § 1 kc. Powodowie posiadają interes prawny w rozumieniu art. 189 kpc w wystąpieniu z powództwem albowiem istniejący stan formalny w tym stan wieczysto-księgowy jest niezgodny z rzeczywistym stanem prawnym i faktycznym, a powodowie zmierzają do uregulowania tej sytuacji i wyeliminowania sprzeczności powodującej ograniczenie sfery ich prawa własności.

Pozwani M. N. (1) i I. N. (1) w odpowiedzi na pozew wnosili o oddalenie żądania pozwu i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania. Uzasadniając swoje stanowisko pozwani zaprzeczyli jakoby w okresie 10 lat nie korzystali ze swojej służebności gruntowej. Służebność ta była wykonywana i nie wygasła. Pozwani na stałe zamieszkują w Niemczech i nie mogą wykonywać służebności codziennie. Pozew o ustalenie wygaśnięcia służebności pozwani odbierają jako kolejny krok powodów zmierzający do przejęcia całej nieruchomości na własność. Powodowie wystąpili do sądu o zniesienie współwłasności nieruchomości ale wniosek ten został oddalony. Powodowie uniemożliwiają pozwanym rozdzielenie w budynku, do czego Sąd upoważnił już pozwanych wiele lat temu.

Sąd Rejonowy wyrokiem z dnia 28.07.2017r. w sprawie I C 1727/16 oddalił powództwo oraz orzekł o kosztach procesu.

Sąd I instancji orzekając w powyższy sposób ustalił, iż powodowie są współużytkownikami wieczystymi działki nr (...) położonej przy ulicy (...) w U.. Z działką tą sąsiaduje działka nr (...), której współwłaścicielami są pozwani. Działka pozwanych nie ma dostępu do drogi publicznej, położona jest znacznie niżej niż reszta nieruchomości. Przy granicy działek (...) i (...) posadowiony jest budynek mieszkalny, dla którego została wyodrębniona działka nr (...) znajdująca się bezpośrednio pod budynkiem. W budynku została ustanowiona odrębna własność lokali i lokal położony na parterze stanowi własność pozwanych a lokal na piętrze własność powodów. Pozwani faktycznie nie korzystają z prawa własności tego lokalu albowiem nie ma tam wody i energii elektrycznej. Brak zgody powodów na rozdzielenie instalacji wodnej powoduje, że lokal ten nie nadaje się do zamieszkania. Działka nr (...) stanowiąca własność pozwanych przylega do budynku od północnej jego ściany. Z kolei północna granica działki sąsiaduje ze ścieżką biegnącą wzdłuż potoku G.. Ścieżka ta nie jest drogą publiczną, stanowi szlak turystyczny i nie możliwości dojazdu nią. Od tej strony urządzone jest wejście na działkę nr furtką, jednak nikt z tego wejścia nie korzysta.

Działka powodów w części, w której została urządzona furtka wejściowa na całą nieruchomość znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie drogi publicznej - u. (...), a w pozostałej części, od strony południowo-zachodniej, działka ta przylega do działki nr (...), która nie jest drogą publiczną, jednak faktycznie jest wykorzystywana jako droga publiczna -chodnik. /Dowód: oględziny i zdjęcie k - 90/ Aktem notarialnym z dnia 2.10.1962 r. rep. A nr (...) poprzedni właściciele nieruchomości ustanowili dla działki nr (...) po działce nr (...) służebność drogową, która biegnie od ulicy (...) zachodnim skrajem działki obciążonej. Akt notarialny nie zawiera postanowień dotyczących szerokości pasa drogi służebnej, nie uwzględnia też działki nr (...). /Dowód: odpis aktu notarialnego w aktach (...)/

Szerokość między zachodnią granica działki powodów a budynkiem wynosi 4,20 m. Teren między ulicą (...) a działką uprawnioną charakteryzuje się znacznym spadkiem, urządzony jest tarasowo i nie ma tam śladu drogi dojazdowej. Pozwani do swojej nieruchomości dostają się chodnikiem urządzonym wzdłuż zachodniej elewacji budynku a zaczynającym się od furtki od ulicy (...). Pozwani nie mają możliwości w inny sposób dostać się do swej nieruchomości i do swego lokalu.

Pozwani są właścicielami działki i lokalu mieszkalnego od 26.07.2002r.. Pozwani na stałe mieszkają w Niemczech i do Polski przyjeżdżają raz na miesiąc. Za każdym pobytem pozwani przychodzą na działkę (...) i do swojego lokalu aby zobaczyć, w jakim jest stanie. Pozwani w minionych latach mieli zamiar wynająć lub udostępnić na innych zasadach swój lokal zaprzyjaźnionej osobie, jednak z uwagi na brak mediów nie było to możliwe.

Działka nr (...) wykorzystywana jest w celach rekreacyjnych. Na działce tej rośnie jedynie trawa. Pozwani nie koszą tej trawy, gdyż robią to powodowie w czasie nieobecności pozwanych. Od strony działki uprawnionej znajduje się wejście do piwnicy budynku.

Powodowie proponowali pozwanym wykup ich części nieruchomości a wobec braku zgody pozwanych wystąpili do sądu z wnioskiem o zniesienie współwłasności. Wniosek ten został oddalony. Między stronami istnieje konflikt i toczyło się między nimi szereg postępowań sądowych.

Powyższy stan faktyczny Sąd I instancji ustalił na podstawie dowodów zaoferowanych przez strony. Sąd ten dał wiarę tym dowodom za wyjątkiem zeznań powodów złożonych na okoliczność ustalenia, że pozwani nie wykonują służebności albowiem zeznaniom tym przeczą pozostałe dowody zebrane w sprawie. Sąd dał również wiarę zeznaniom świadków. Świadek M. N. (2) zeznał, że miał zamiar zamieszkać w mieszkaniu pozwanych ale do tego nie doszło z powodu braku mediów. Sąd ocenił zeznania tego świadka jako logiczne, spójne i szczegółowe, co przemawia za ich wiarygodnością. Wskazany Sąd dał również wiarę zeznaniom świadków A. S. (1) i A. S. (2). Jednak Sąd uznał, że świadkowie ci na tyle rzadko przebywali na spornej nieruchomości, że mogli nie widzieć pozwanych. Dokumenty przedstawione w sprawie nie budziły wątpliwości Sądu.

Na podstawie tak poczynionych ustaleń faktycznych Sąd Rejonowy stwierdził, iż art. 293 § 1 kc mówi, że służebność gruntowa wygasa wskutek niewykonywania przez lat dziesięć. Z treści tego przepisu wynika, że dzieje się tak z mocy samego prawa. Rzeczą Sądu było ustalenie, czy faktycznie pozwani przez 10 lat nie wykonywali służebności.

Powodowie twierdzą, że służebność ta nigdy nie była wykonywana. Z przeprowadzonych oględzin wynika, że po południowo-zachodniej części działki nr prawdopodobnie nigdy nie urządzono przejazdu. Teren ten ma szerokość 4 metrów i został urządzony tarasowo. W obecnym stanie nie ma możliwości przejechania tamtędy pojazdem mechanicznym. Jednak jest to jedyny szlak prowadzący od ulicy (...) do działki uprawnionej i był i jest wykorzystywany w zakresie przejścia wzdłuż ściany budynku mieszkalnego. Należy podkreślić, że w akcie notarialnym, w którym ustanowiono służebność nie określono jej szerokości, a szerokość 4 metry jest normalną szerokością służebności gruntowej. Dlatego Sąd I instancji stanął na stanowisku, że cały obszar od zachodniej granicy działki nr do ściany budynku jest objęty służebnością. Przemawia za tym poglądem również wzgląd celowości. Racją ustanowienia służebności było niewątpliwie zapewnienie działce nr dostępu do drogi publicznej. Było to możliwe tylko po zachodniej stronie działki obciążonej. Sąd ustalił, że pozwani jako właściciele działki uprawnionej korzystali z tej działki urządzając tam spotkania towarzyskie. Jedynym sposobem aby tam się dostać było przejście służebnym szlakiem, chociaż nie na całej jego szerokości. Sąd ustalił na podstawie zeznań pozwanego, że poprzednicy prawni pozwanych również wykonywali służebność w sposób taki sam jak pozwani. Służebność gruntowa była wykonywana jako służebność przechodu. Ponadto zdaniem Sądu nie można czynić pozwanym zarzutu niewykonywania służebności, skoro doznają oni od powodów istotnych utrudnień w korzystaniu z lokalu mieszkalnego. Pozwani zostali zmuszeni aby sprawę dostępu do mediów skierować do sądu. Prawdą jest, że lokal znajduje się na innej działce, jednak działka uprawniona stanowi funkcjonalną i gospodarczą całość z tym lokalem. Tylko wchodząc na tę działkę można dostać się do piwnicy budynku.

Sąd Rejonowy miał również na uwadze, że służebność została ustanowiona w 1962 r., kiedy to dokładność pomiarów geodezyjnych była zupełnie inna niż obecnie. Sąd ten zwrócił uwagę, że działka znajdująca się między drogą publiczną i wykorzystywana jako jej część, a działką obciążoną, jest niezwykle mała i ma kształt klina. Jej pominięcie przy ustalaniu drogi koniecznej jest prawdopodobnie wynikiem błędu w pomiarach geodezyjnych. Okoliczność ta zdaniem Sądu nie może przesądzać o utracie przez działkę uprawnioną dostępu do drogi publicznej.

Mając na uwadze powyższe Sąd niższej instancji powództwo oddalił uznając, że nie zostały wypełnione przesłanki z art. 293 § 1 kc.

O kosztach Sąd orzekł na zasadzie art. 98kpc. Powodowie jako strona przegrywająca sprawę zostali obciążeni obowiązkiem zwrotu pozwanym poniesionym przez nich kosztów postępowania, w tym wypadku

Apelację od powyższego wyroku wnieśli powodowie. Zaskarżyli wyrok sądu I instancji w całości.

Na podstawie art. 368 § 1 pkt 2 k.p.c. zaskarżonemu wyrokowi zarzucili:

I. naruszenie przepisów prawa procesowego, które miało wpływ na treść zaskarżonego rozstrzygnięcia, a to:

a)  art. 233 §1 k.p.c. poprzez:

wybiórczą i całkowicie dowolną z przekroczenie zasad logicznego rozumowania ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i w konsekwencji błędne uznanie, iż bezpłatna służebność drogi wzdłuż południowo - zachodniej granicy działki liczba (...) w U., wchodzącej w skład nieruchomości objętej księgą wieczystą KW (...) prowadzoną przez Sąd Rejonowy w Cieszynie V Wydział Ksiąg Wieczystych, ustanowiona w § 3 umowy o przeniesienie własności lokalu i nieruchomości sporządzonej w dniu 2 października 1962 r. w formie aktu notarialnego w Państwowym Biurze Notarialnym w C. przed notariuszem Mgr. F. Z. numer repertorium A: (...) na rzecz właścicieli działki liczba (...) w U. objętej księgą wieczystą numer KW (...) prowadzoną przez Sąd Rejonowy w Cieszynie V Wydział Ksiąg Wieczystych nie wygasła pomimo, że z zeznań świadków powołanych przez powodów: A. S. (2) i A. S. (1) przebywający na nieruchomości codziennie, przeprowadzonych wizji obrazujących stan nieruchomości obciążonej, i władnącej, wyjaśnień pozwanych, okoliczności, że pozwani od daty wydania przez Sąd Rejonowy w Cieszynie postanowienia w sprawie o sygn. akt I Ns 995/04 nie wykonywali go, jak i z zeznań świadka pozwanych M. N. (2), na których jedynie i dowolnie oparł się Sąd I instancji, a który jednoznacznie stwierdził, iż nieruchomością ( wyodrębnionym lokalem) interesował się dopiero od 2014 r., oraz z zeznań świadka A. P. bezsprzecznie wynika, że pozwani nie wykonywali ustanowionej służebności przez okres ponad 10 lat i błędne ustalenie, że powodowie utrudniali pozwanym wykonywanie służebności.

b)  nierozpoznanie istoty sprawy oraz wyjście poza żądanie pozwu (art. 321 k.p.c.) poprzez:

zaniechanie przez Sąd I instancji zbadania materialnej i faktycznej podstawy żądania pozwu i prowadzenie postępowania dowodowego w zakresie wykonywania przez pozwanych swoich praw do wyodrębnionego lokalu, dla którego prowadzona jest przez Sąd Rejonowy w Cieszynie V Wydział Ksiąg Wieczystych księga wieczysta numer (...), w której nie ujawnione są jakiekolwiek wpisy władcze wobec nieruchomości obciążonej nr (...), i nie rozpoznanie, że żądanie pozwu nie pozostaje w jakimkolwiek związku z wyodrębnionym lokalem pozwanych a jedynie z uprawnieniem ujawnionym w księdze wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Cieszynie V Wydział Ksiąg Wieczystych numer KW (...) dla nieruchomości rolnej oznaczonej nr (...), w której wpisana jest służebność władcza o treści „ prawo służebności drogi do par. grunt (...) wpisane w dziale III nieruchomości KW Nr (...) pod nr 2.";

II. naruszenie przepisów prawa materialnego, a to: c) art. 293 § 1 k.c. poprzez:

błędne przyjęcie, że służebności gruntowa ustanowiona w dniu 2 października 1962 r., w formie aktu notarialnego nr Rep. (...) w Państwowym Biurze Notarialnym w C. przed notariuszem mgr. F. Z. w § 3 umowy o przeniesienie własności lokalu o treści: „ Małżonkowie P. i Z. I., jako właściciele działki liczba (...) (...) wchodzącej w skład nieruchomości objętej księgą wieczystą KW. Numer (...) ustanawiają niniejszym na rzecz właścicieli działki liczba (...) w U., bezpłatną służebność drogi wzdłuż południowo -zachodniej granicy działki liczba (...) i wyrażają zgodę na wpis tej służebności we właściwych księgach wieczystych. Małżonkowie F. i E. K. ustanowienie tej służebności przyjmują" a wpisana do księgi wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Cieszynie V Wydział Ksiąg Wieczystych KW numer (...), dla nieruchomości obciążonej o numerze (...) położonej w U. oraz w księdze wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Cieszynie V Wydział Ksiąg Wieczystych KW numer (...), dla nieruchomości władnącej o numerze (...) położonej w U. - nie wygasła wobec faktycznego jej nie wykonywania oraz nie urządzenia przez okres ponad 10 lat i nie zastosowania powołanego przepisu art. 293 § 1 k.c;

d) art. 285 § 1 i § 2 k.c, art. 288 k.c. art. 291 k.c, 289 k.c. w związku z art. 65

§ 1 k.c poprzez:

błędne przyjęcie, że cały obszar od zachodniej granicy działki bez podania jej numeru do ściany budynku jest objęty służebnością, jak i, że tak określona służebność była wykonywana w takim zakresie wykonywana w sytuacji gdy wolą stron składających oświadczenie o ustanowieniu służebności, jej jednoznacznym i precyzyjnie określonym zakresem było jej ustanowienie wzdłuż południowo -zachodniej granicy działki liczba (...).

Mając na uwadze powyższe zarzuty na podstawie art. 386 k.p.c. skarżący wnieśli o:

-

zmianę zaskarżonego wyroku i ustalenie, że objęta sporem służebność wygasła;

-

zasądzenie od pozwanych na rzecz powodów kosztów postępowania za obie instancje, tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych,

ewentualnie

-

uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania pozostawiając mu rozstrzygnięcie o kosztach postępowania wobec nierozpoznana przez Sąd I instancji istoty sprawy.

Pozwani wnieśli o oddalenie apelacji za przyznaniem kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jako bezzasadna podlegała oddaleniu.

Oddalenie apelacji wszakże nastąpiło zasadniczo z innych przyczyn, niż zostały podniesione w apelacji, czy też w odpowiedzi na apelację.

Mianowicie, w sprawie po stronie wszystkich powodów występował brak interesu poprawnego w rozumieniu art. 189 kpc w ustaleniu wygaśnięcia służebności, na co nie zwrócił uwagi zarówno Sąd Rejonowy, jak i strony procesu.

Wprawdzie wygaśnięcie służebności w rozumieniu art. 293 kc następuje z mocy samego prawa i w razie potrzeby stwierdzenia wygaśnięcia służebności można wytoczyć powództwo w trybie art. 189 kpc (zob. E. Gniewek Komentarz do KC, C.H. Beck, wyd. 2, 2006r., s. 446), jednakże w niniejszej sprawie roszczenie procesowe skonstruowane na podstawie art. 189 kpc nie było właściwą (skuteczną) drogą do zaspokojenia roszczeń powodów, gdyż powodowym służyło dalej idące roszczenie. Mianowicie, Sąd Okręgowy podziela ten kierunek orzecznictwa, który w ocenie sądu odwoławczego jest dominujący i znajduje zastosowanie do realiów niniejszej sprawy, że sytuacja, w której powód może wystąpić z żądaniem uzgodnienia treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym, co do zasady wyklucza możliwość przyjęcia, że ma on interes prawny w zgłoszeniu żądania ustalania prawa własności nieruchomości, której stan prawny jest przedmiotem sporu (w niniejszej sprawie spornym było, czy doszło do wygaśnięcia służebności, jako ograniczonego prawa rzeczowego). Powództwo o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym nie jest szczególnym rodzajem powództwa o ustalenie, ale powództwem służącym zaspokojeniu roszczenia typu rzeczowego (actio in rem), przy pomocy którego powód domaga się nie tylko ustalenia prawa (w tym wygaśnięcia ograniczanego prawa rzeczowego) lub stosunku prawnego, lecz także wydania orzeczenia zastępującego oświadczenie woli osoby błędnie wpisanej do księgi wieczystej (por. wyrok Sądu Najwyższego z 16 lutego 2011 r., I CSK 305/10, OSN-ZD 2012, Nr 1, poz. 7 i przytoczone tam orzecznictwo) (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 czerwca 2015 r., III CSK 372/14, LEX nr 1745578; por. wyroki Sądu Najwyższego z 11 grudnia 2007 r., II CSK 361/07, nie publ., z 19 listopada 2004 r., II CK 152/04, nie publ.). Wskazać również
należało, że wyrok wydany w sprawie wniesionej na podstawie art. 189 k.p.c., nie mógłby stanowić podstawy wpisu (w niniejszym przypadku wykreślenia ograniczonego prawa rzeczowego obciążającego nieruchomość stanowiącą współwłasność powodów) w księdze wieczystej (Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 lutego 2011 r. I CSK 305/10, LEX nr 798231). Jak wyjaśnił, to w uzasadnieniu S.A. w Katowicach w wyroku z dnia 11.02.2015r., V Ca 553/14 powództwo z art. 189 kpc mogłoby by być uzasadnione jedynie w sytuacji, gdy dany podmiot (występujący po stronie powodowej) poszukuje ochrony prawnej poza treścią księgi wieczystej, mając interes prawny w zgłoszeniu powództwa o ustalenie np. współwłasności nieruchomości, zwłaszcza gdy nie należy do kręgu osób legitymowanych czynnie do wniesienia powództwa z art. 10 ust.1 ukwh, jakimi są osoby uprawnione do złożenia wniosku o dokonanie wpisu w księdze wieczystej na podstawie art. 626 ² § 5 k.p.c. (uchwała 7 sędziów Sądu Najwyższego z 15 marca 2006 r., III CZP 106/05, OSNC 2006 r., Nr 10, poz. 160). W niniejszej sprawie taka sytuacja jednak nie zachodziła, gdyż powodowie D. D., jak i B. D., jak i współmałżonek A. D. (będąca uprzednio wpisana do KW, jako współwłaściciel, na zasadzie wspólności ustawowej małżeńskiej) są osobami uprawnionymi do składania wniosków o dokonanie wpisu w księdze wieczystej na podstawie art. 626 ² § 5 k.p.c., skoro należą do kręgu spadkobierców ustawowych po T. D. (por. akt poświadczenia dziedziczenia, k. 69-73), widniejącym w dalszym ciągu w dziale II Kw nr (...), a pozwani są również osobami ujawnionymi we władnącej księdze wieczystej nr (...). Zatem nikt ze stron niniejszego procesu nie był osobą nie posiadającą tytułu prawnego do omawianych nieruchomości, jak i nie posiadającą uprawnienia do złożenia wniosku o dokonanie wpisu w omawianych księgach wieczystych.

W niniejszej sprawie, zatem już od momentu wytoczenia powództwa, w dziale III KW nr (...), dotyczącym działki nr (...) była wpisana służebność drogowa obciążająca nieruchomość oddaną powodom w użytkowanie wieczyste. A zatem, co zostało już powiedziane właściwą drogą do usunięcia tego wpisu (na skutek wygaśnięcia prawa, co stanowi zasadniczą podstawę prawną powództwa), a taki był przecież cel wytoczonego powództwa, jak i odpowiadającego go wpisu zamieszczonego w dziale I-SP księgi wieczystej KW nr (...) dotyczącej prawa własności nieruchomości (władnącej) o nr (...) było wytoczenie powództwa w trybie art. 10 ust.1 ustawy o księgach wieczystych i hipotece, zważywszy również na fakt, iż wszystkie strony procesu są wpisane do wskazanych ksiąg wieczystych lub są osobami uprawnionymi (dotyczy to powodów, jako spadkobierców ustawowych po T. D.) do złożenia wniosku o dokonanie wpisu w księdze wieczystej na podstawie art. 626 ² § 5 k.p.c. (uchwała 7 sędziów Sądu Najwyższego z 15 marca 2006 r., III CZP 106/05, OSNC 2006 r., Nr 10, poz. 160), a na dzień orzekania przez sąd odwoławczy stan prawny uwidoczniony w powyższych księgach wskazuje, że omawiana służebność jest w nich zamieszczona.

Sąd Okręgowy, wobec braku zmiany żądanie pozwu w toku całego procesu, nie mógł orzekać ponad żądanie (art. 321§1 kpc w zw. z art. 391§1kpc), gdyż był związany żądaniem.

Z tych też względów rozpoznanie zarzutów naruszenia prawa procesowego, jak i materialnego określonych w apelacji okazało się bezprzedmiotowe.

Z powyższych względów apelacja podlegała oddaleniu na podstawie art. 385 kpc.

O kosztach postępowania Sąd Okręgowy orzekł według norm przepisanych, zgodnie z odpowiedzialnością za wynik postępowania apelacyjnego na podstawie art. 98§1, 3, 99kpc, 108§1 kpc w zw. z art. 391§1kpc.

SSO Joanna Banaś-Paluch SSO Andrzej Roman SSO Piotr Łakomiak

sędzia ref. I inst. SSR A. Trybuła