Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 08 grudnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Nidzicy w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SR Krzysztof Bieńkowski

Protokolant sekretarka Milena Borowska

Przy udziale oskarżyciela publicznego: za KPP w Nidzicy st. sierż. Arkadiusz Schodzińki

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 08 grudnia 2017r.

sprawy przeciwko B. B.

synowi K. i M. z d. T., ur. (...) w P.,

obwinionemu o to, że w dniu 26 lipca 2017 roku około godziny 16:11 na drodze (...) pomiędzy miejscowościami F. – W., pomimo obowiązującej decyzji administracyjnej o zatrzymaniu uprawnień do kierowania pojazdami i pomimo obowiązku korzystania podczas jazdy z okularów lub szkieł kontaktowych, kierował pojazdem marki P. o nr rej. (...) w kierunku G. z prędkością 157 km/h, przekraczając dopuszczalną prędkość jazdy o 37 km/h, a ponadto będąc leasingobiorcą wymienionego pojazdu nie poddał go w wyznaczonym terminie okresowemu badaniu technicznemu,

tj. o wykroczenie z art. 94 § 1 kw i art. 92a kw, 97 kw

w zw. z art. 81 ust. 1 Prawa o ruchu drogowego.

o r z e k a:

I.  Obwinionego B. B. uznaje za winnego popełnienia zarzuconych mu wykroczeń i za to z mocy art. 94 § 1 kw i art. 92a kw, 97 kw w zw. z art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku - Prawo o ruchu drogowego (Dz. U. z 2017 r., poz. 1260 ze zm.) skazuje go, a na podstawie art. 94 § 1 kw w zw. z art. 9 § 2 kw wymierza mu łącznie karę grzywny w wysokości 2.000,00 (dwóch tysięcy) złotych;

II.  Na zasadzie art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych ( Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 ze zm.) i art. 118 ust. 1 kpw zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa (kasa Sądu Rejonowego w Nidzicy) zryczałtowane wydatki postępowania w kwocie 100 (stu) złotych oraz kwotę 200 (dwustu) złotych tytułem opłaty.

ZARZĄDZENIE

1. (...)

2. (...).

I.  Sygn.akt II W 494/17

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy ustalił , co następuje :

Wobec obwinionego B. B. w dniu 12-04-2017r. wydana została decyzja administracyjna Prezydenta Miasta T. o nr (...) o zatrzymaniu prawa jazdy na okres 3 miesięcy.

W dniu 26 lipca 2017r. wymieniony kierował samochodem osobowym P. o nr rej.(...) drogą krajową (...) w kierunku G..

Na odcinku F.-W. samochód ten napotkał radiowóz z wideorejestratorem marki S. z policjantami z KPP N..

Jadąc za pojazdem obwinionego funkcjonariusze stwierdzili, że P. poruszał się z prędkością co najmniej 157 km/h.

Po podjęciu interwencji i zatrzymaniu pojazdu okazało się, że obwiniony nie posiada wymaganych badań technicznych użytkowanego pojazdu.

Ponadto funkcjonariusze stwierdzili , że obwiniony nie używał w czasie kierowania samochodem okularów korekcyjnych.

B. B. nie posiadał prawa jazdy i oświadczył funkcjonariuszom, że nie odebrał dokumentu po upływie okresu wynikającego z decyzji administracyjnej.

(dow : notatka k.1, świadectwo legalizacji k.3, zapis zdarzenia CD k.4, odpis zawiadomienia k.11, zezn.śwd.K. Z. k.34-35, zapis rozprawy k.37)

W złożonych wyjaśnieniach w toku postępowania wyjaśniającego obwiniony B. B. nie kwestionował przekroczenia prędkości , natomiast odnośnie braku dokumentu stwierdził , że „oświadczył policjantom , że go zagubił lub mu go skradziono”.

Odnośnie okularów obwiniony stwierdził , że kierował pojazdem w okularach , ale w momencie kontroli ściągnął je „bo ma je do dali a nie bliży”.

Ponadto jak stwierdził , z uwagi na fakt nie użytkowania pojazdu przez 3 miesiące „zapomniał” o badaniach technicznych.

(dow : wyjaśn.obwin. B. B. k.10)

Na rozprawie przesłuchany w charakterze obwinionego B. B. zasadniczo potwierdził składane wcześniej wyjaśnienia.

Przyznał się do przekroczenia prędkości , natomiast w odniesieniu do pozostałych zarzucanych czynów obwiniony stwierdził , że „nie był w żaden sposób świadomy tego, że popełnia inne wykroczenia.

Ponadto złożył wyjaśnienia analogiczne do podanych do protokołu przesłuchania w toku postępowania wyjaśniających.

(dow : wyjaśn.obwin. B. B. k.33)

Sąd zważył , co następuje :

Wyjaśnienia obwinionego uznać należy za jedynie częściowo wiarygodne.

Dotyczy to części , w której obwiniony przyznał się do winy w zakresie przekroczenia prędkości.

Relacja obwinionego znajduje potwierdzenie w pozostałych zgromadzonych w niniejszej sprawie dowodach.

Jak wynika ze spójnych i logicznych zeznań świadka – funkcjonariusza Policji obwiniony ewidentnie przekroczył dozwoloną prędkość.

Fakt przekroczenia prędkości dokumentuje zapis nagrania (k.4).

W świetle przeprowadzonych dowodów nie nasuwa zastrzeżeń technika przeprowadzenia pomiaru i sprawność techniczna urządzenia pomiarowego (k.3)

W związku z powyższym fakt popełnienia wykroczenia wypełniającego znamiona czynu z art.92a k.w. nie może budzić najmniejszych wątpliwości.

Rzecz jasna rejestrator prędkości zamontowany w radiowozie dokumentuje prędkość radiowozu jednak z nagrania jasno wynika , że P. poruszał się z prędkością równą bądź większą od radiowozu.

Natomiast w pozostałym zakresie wyjaśnienia obwinionego uznać należy za całkowicie niewiarygodne.

W świetle innych zgromadzonych dowodów uznać należy wyjaśnienia B. B. o rzekomej nieświadomości popełnienia wykroczeń za zmierzające w oczywisty sposób do uniknięcia odpowiedzialności.

Wskazać należy , że posiadanie prawa jazdy jest jednym z podstawowych obowiązków kierującego , podobnie jak poddanie pojazdu badaniom technicznym i posiadanie ważnego potwierdzenia przeprowadzenia tego rodzaju badań.

Twierdzenia przedstawione w wyjaśnieniach dotyczące rzekomego zagubienia bądź utracenia prawa jazdy stoją w wyraźnej sprzeczności z relacją przedstawioną w momencie zatrzymania , gdzie stwierdził ,że dokumentu nie odebrał.

Można jedynie spekulować odnośnie rzeczywistych motywów obwinionego składającego tak wewnętrznie sprzeczne i nielogiczne oświadczenia, jednak nie budzi wątpliwości , że obwiniony prawa jazdy nie posiadał, i że brak uprawnień do kierowania wynikał z orzeczonego zatrzymania prawa jazdy na drodze decyzji administracyjnej.

Z kolei wyjaśnienia odnośnie rzekomego zdjęcia okularów „do dali” w momencie zatrzymania do kontroli ocenić należy jako rażąco naiwne i nieprawdziwe.

Tego rodzaju zachowanie byłoby absolutnie nielogiczne , a ze spójnych i konsekwentnych relacji wiarygodnego świadka oraz notatki służbowej wynika , że obwiniony przyznał , że „ w trakcie jazdy okulary zdjął”, a na miejscu kontroli je założył.

(dow : zezn.śwd.K. Z. k.34-35, notatka k.1)

W ocenie Sądu zgromadzony materiał dowodowy nie pozostawia wątpliwości , że obwiniony zarzucanych mu czynów się dopuścił, a czyny te wyczerpują znamiona wykroczeń opisanych w art.94 § 1 kw i art. 92a kw, 97 kw w zw. z art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku - Prawo o ruchu drogowego (Dz. U. z 2017 r., poz. 1260 ze zm.).

Biorąc pod uwagę , że obwiniony jest osobą dorosłą, znającą normy prawne i konsekwencje ich nieprzestrzegania , a czyn mu zarzucany ma charakter prosty ze społecznego punktu widzenia, uznać należy że obwinionemu można i należy przypisać winę.

Wymierzając karę grzywny za przypisane obwinionemu wykroczenie Sąd brał pod uwagę całokształt okoliczności obciążających i łagodzących, w szczególności stopień społecznej szkodliwości popełnionych przez niego czynów i stopień winy.

Przy wymiarze kary Sąd wziął po uwagę stosunkowo znaczny stopień naruszenia zakazu administracyjnego o 37 km/h.

Podkreślić również należy , że wykroczenie miało miejsce na stosunkowo ruchliwej drodze w godzinach znacznego natężenia ruchu.

Ponadto jako okoliczność obciążającą uznać należy wagę pozostałych naruszonych obowiązków kierowcy.

Z kolei jako okoliczności łagodzące uwzględnić należało przyznanie się do winy i deklarowaną niekaralność sprawcy i stabilny tryb życia (k.33).

W ocenie Sądu uwzględnienie wszystkich okoliczności przypisanych obwinionemu czynów powoduje , że wymierzona kara grzywny w wysokości 2000zł jawi się jako adekwatna i powinna spełnić cele wskazane 33§1 k.w.

Ponadto Sąd obciążył obwinionego kosztami postępowania , wobec braku podstaw do zwolnienia od ich ponoszenia.

SSR Krzysztof Bieńkowski

ZARZĄDZENIE

1.(...)

2.(...)

3.(...)

N.02.01.2018r.