Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powodowie wnieśli sprzeciw od orzeczenia Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia 4 kwietnia 2012 r. w sprawie SKO-4210/145/2012, zaskarżając je w całości. W uzasadnieniu zarzucili Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w B. naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię art. 73 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2010 r., Nr 102, poz. 651 ze zm., dalej: ustawa) i uznanie, że zawarcie przez użytkownika wieczystego umowy cywilnoprawnej nie może prowadzić do trwałej zmiany sposobu korzystania z nieruchomości. Skarżący nie zgodzili się z tym stanowiskiem i wskazali, że w przedmiotowej sprawie, na podstawie umowy użyczenia, biorący w użyczenie zobowiązał się używać nieruchomości wyłącznie do celów charytatywnych. Dlatego nastąpiła trwała zmiana sposobu użytkowania nieruchomości.

W piśmie procesowym z dnia 25 lipca 2012 r. pozwany Skarb Państwa reprezentowany przez Starostę (...) wniósł o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu podniósł, że nie nastąpiła trwała zmiana sposobu użytkowania nieruchomości będącej przedmiotem wieczystego użytkowania. Zdaniem pozwanego trwała zmiana sposobu korzystania z nieruchomości powodująca zmianę celu, na który nieruchomość została oddana, może nastąpić dopiero po np. uzyskaniu decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu zmieniającej sposób użytkowania budynków.

Wyrokiem z dnia 17 grudnia 2012 r. Sąd Rejonowy w Szubinie w sprawie o sygn. akt I C 162/12 oddalił powództwo i zasądził od powodów solidarnie na rzecz pozwanego kwotę 1.200 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd Rejonowy ustalił i zważył, co następuje.

W dniu 7 stycznia 1997 r. powodowie nabyli mienie po byłym Przedsiębiorstwie Państwowym (...). W skład mienia byłego przedsiębiorstwa państwowego wchodziło także prawo wieczystego użytkowania nieruchomości gruntowej stanowiącej działki nr (...) położonej w K. gmina (...) Nieruchomości te zostały oddane przez Skarb Państwa w użytkowanie wieczyste z przeznaczeniem na działalność gospodarczą. Powodowie uiszczają opłatę roczną za wieczyste użytkowanie obliczoną według stawki 3 % ceny nieruchomości.

Powyższe nieruchomości są częściowo zabudowane. Stoją na nich zabudowania po byłym przedsiębiorstwie państwowym, m.in. garaże, hale produkcyjne wykorzystywane obecnie jako magazyny oraz budynek socjalno-biurowy.

W dniu 1 października 2005 r. powód J. L. zawarł ze Stowarzyszeniem (...)w K. umowę użyczenia nieruchomości będącej przedmiotem wieczystego użytkowania. Biorący w użyczenie wykorzystuje nieruchomość na działalność noclegowni dla osób bezdomnych.

Sąd Rejonowy przywołał treść art. 73 ust. 2 ustawy i wskazał, że w jego ocenie w przedmiotowej sprawie nie nastąpiła trwała zmiana sposobu korzystania z nieruchomości, powodująca zmianę celu, na który nieruchomość została oddana. Nie spełnia powyższej cechy oddanie nieruchomości na podstawie umowy cywilnoprawnej we władanie podmiotowi, który zaadaptował cześć budynków na noclegownię dla osób bezdomnych. Taki sposób korzystania z nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste ma charakter czasowy, incydentalny i nie powoduje trwałej zmiany celu, na który nieruchomość została oddana użytkownikowi wieczystemu. Za trwałą zmianę sposobu korzystania z nieruchomości powodów można uznać np. dokonanie nakładów inwestycyjnych na budownictwo mieszkaniowe i faktyczne wykorzystywanie nieruchomości w tym celu.

O kosztach procesu Sąd I instancji orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. i § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 490).

Apelację od powyższego wyroku wnieśli powodowie zaskarżając go w całości i wnosząc o jego zmianę poprzez określenie stawki opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego w wysokości 0,3%.

Zaskarżonemu rozstrzygnięciu zarzucili:

-

naruszenie prawa procesowego, tj. art. 233 k.p.c. polegające na dokonaniu przez Sąd Rejonowy ustaleń sprzecznych z zebranym materiałem dowodowym poprzez błędne przyjęcie, że nie nastąpiła trwała zmiana sposobu korzystania z nieruchomości,

-

naruszenie prawa materialnego, tj. art. 73 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami poprzez jego błędną wykładnię i uznanie, że zawarcie przez użytkownika wieczystego umowy cywilnoprawnej z osoba prawną nie może prowadzić do trwałej zmiany sposobu korzystania z nieruchomości.

Odpowiedź na apelację złożył pozwany wnosząc o jej oddalenie i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

Sąd Rejonowy należycie ustalił stan faktyczny, które to ustalenia Sąd Okręgowy przyjmuje za własne i czyni je podstawą swojego rozstrzygnięcia bez potrzeby ponownego ich przytaczania. Również analiza materiału dowodowego została przeprowadzona prawidłowo, zebrane dowody zostały oceniona właściwie – bez naruszenia art. 233 § 1 k.p.c.

Sąd Okręgowy podzielił stanowisko Sądu Rejonowego, iż w tej sprawie nie nastąpiła trwała zmiana sposobu korzystania z nieruchomości.

Zgodnie z art. 71 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2010 r., Nr 243, poz. 1623 ze zm.), zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części wymaga zgłoszenia właściwemu organowi. W aktualnym stanie prawnym zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego (lub jego części) nie wymaga już nawet uzyskania stosownej decyzji administracyjnej, a odbywa się w trybie zgłoszenia. Do zgłoszenia należy dołączyć dokumenty wymienione w ust. 2 pkt 1-6 w/w ustawy. W odniesieniu do omawianego przepisu obowiązuje zasada tzw. milczącej zgody organu, co oznacza, że jeżeli organ nie zgłosi w odpowiednim terminie sprzeciwu, to tym samym akceptuje zgłoszenie. W określonych przypadkach organ jest jednak zobowiązany do wniesienia sprzeciwu, w szczególności, gdy zamierzona zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części wymaga wykonania robót budowlanych. Co istotne, zmiana sposobu korzystania z nieruchomości powinna być zgłoszona przed jej dokonaniem, w przeciwnym razie nie wywołuje ona skutków prawnych.

Abstrahując od oceny charakteru umowy łączącej powoda ze Stowarzyszeniem (...)prowadzącym działalność na przedmiotowej nieruchomości, należy stwierdzić, że zagospodarowanie terenu na cel inny niż gospodarczy nie stanowi, w świetle przywołanych powyżej przepisów, trwałej zmiany sposobu korzystania z nieruchomości. W tej sytuacji nie znajdzie zastosowania art. 73 ust. 2 ustawy dotyczący zmiany wysokości stawki procentowej.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy, na podstawie art. 385 k.p.c., oddalił apelację jako niezasadną.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c., art. 99 k.p.c. i § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 490).

Na oryginale właściwe podpisy

Za zgodność z oryginałem