Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 grudnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2017 r. w Giżycku

na rozprawie

sprawy z powództwa G. J.

przeciwko (...) S.A. V. (...) w W.

o zapłatę

1.Zasądza od pozwanego (...) S.A. V. (...) w W. na rzecz powoda G. J. kwotę 15.700 zł (piętnaście tysięcy siedemset złotych) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 05.04.2017r do dnia zapłaty.

2.Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.985,28 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

3.Nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Giżycku kwotę 811,69 zł tytułem brakujących kosztów sądowych.

SSR Anna Kurzynowska - Drzażdżewska

Sygn. akt I C 512/17

UZASADNIENIE

Powód G. J. domagał się zasądzenia na jego rzecz od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej V. (...) z siedzibą w W. kwoty 10.800 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 5.04.2017 r. do dnia zapłaty. Nadto wniósł o zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu podał, że w dniu 11.02.2017 r. doszło do pożaru, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd, należący do powoda, objęty od tego typu zdarzeń ochroną ubezpieczeniową w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń. Wskazał, że pozwany w trakcie postępowania likwidacyjnego zakwalifikował przedmiotową szkodę jako całkowitą i ustalił wartość pojazdu w stanie uszkodzonym na kwotę 39.300,00 zł, wypłacając powodowi odszkodowanie w kwocie 56.700,00 zł, stanowiące różnicę wartości pojazdu przed i po szkodzie (96.000,00 zł - 39.300,00 zł). Zdaniem powoda zaproponowana przez pozwanego kwota odszkodowania jest rażąco zaniżona, bowiem niezależny rzeczoznawca wycenił pojazd powoda wg stanu po zdarzeniu na kwotę znacznie odbiegającą od ustalonej przez pozwanego ubezpieczyciela.

W toku postępowania powód ostatecznie rozszerzył powództwo, domagając się zasądzenia kwoty 15.700,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 5.04.2017 r. do dnia zapłaty.

Pozwany (...) Spółka Akcyjna V. (...) siedzibą w W. nie uznał powództwa i wniósł o jego oddalenie w całości oraz o zasądzenie na jego rzecz od powoda kosztów procesu według nom przepisanych. Nie kwestionował wprawdzie, że z powodem łączyła go umowa ubezpieczenia AC posiadaczy pojazdów mechanicznych, ale jednocześnie wskazał, że brak jest podstaw do przyznania powodowi odszkodowania ponad kwotę już wypłaconą. Precyzując swoje stanowisko podał, że wypłacone odszkodowanie odpowiada rzeczywistej szkodzie poniesionej przez powoda i zostało ustalone zgodnie z polisą ubezpieczeniową oraz Ogólnymi Warunkami Ubezpieczenia (...) Komunikacja, zaś to na powodzie ciąży udowodnienie szkody i jej wysokość. Wskazywał nadto, że przedłożona przez powoda wycena rzeczoznawcy nie determinuje prawdziwości oświadczeń w niej zawartych, bowiem ma charakter dokumentu prywatnego i nie może stanowić podstawy do ustalenia wysokości odszkodowania. Nie zgodził się wreszcie z rozszerzonym przez powoda powództwem, wskazując, że wypłacił już odszkodowanie powodowi.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 11.02.2017 r. doszło do pożaru, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód osobowy, marki J. (...) nr rej. (...), należący do powoda G. J..

(dowód: okoliczności bezsporne)

Pojazd powoda ubezpieczony był od w/w typu zdarzeń w zakresie dobrowolnego ubezpieczenia Autocasco posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym (...) Spółce Akcyjnej V. (...) z siedzibą w W., nr polisy (...). Suma ubezpieczenia w zakresie ubezpieczenia Autocasco została ustalona na kwotę 96.000 zł brutto.

(dowód: polisa- k. 8-11, ogólne warunki ubezpieczenia- k. 36- 46)

W toku postępowania likwidacyjnego ubezpieczyciel, uznając swoją odpowiedzialność co do zasady zakwalifikował szkodę w pojeździe powoda jako całkowitą i decyzją z dnia 5.04.2017 r. określił wysokość odszkodowania na kwotę 56.700 zł. Wypłacona powodowi kwota stanowiła różnicę między ustaloną przez strony sumą ubezpieczenia, tj. kwotą 96.000 zł, a ustaloną przez pozwanego wartością pojazdu w stanie uszkodzonym, tj. kwotą 39.300 zł.

(dowód: decyzja o przyznaniu odszkodowania- k. 12)

Powód, uznając wypłacone odszkodowanie za zaniżone, zlecił niezależnemu rzeczoznawcy techniki motoryzacyjnej sporządzenie ekspertyzy w przedmiocie wyceny wartości pojazdu w stanie uszkodzonym oraz różnicy wartości pojazdu przed i po szkodzie. Rzeczoznawca wycenił wartość pojazdu po szkodzie na kwotę 28.500 zł, zaś różnicę wartości pojazdu przed i po szkodzie na kwotę 67.500 zł.

(dowód: ekspertyza prywatnego rzeczoznawcy- k. 13-19)

W toku postępowania stwierdzono, że wartość pojazdu powoda w stanie uszkodzonym wynosi 23.600 zł, zaś różnica wartości pojazdu przed i po szkodzie stanowi kwotę 72.400 zł. Biegły sądowy dokonując wyceny w/w wartości uwzględnił drzwi przednie do naprawy oraz fotele przednie, kanapę tylną, poduszki powietrzne oraz kurtyny boczne do wymiany. Przy wycenie uwzględniono nadto uszkodzenie poduszek powietrznych.

(dowód: opinia biegłego sądowego M. P.- k. 58-88, opinia uzupełniająca biegłego M. P.- k. 106-124, zeznania biegłego M. P.- k. 145-145v

Sąd zważył, co następuje:

Bezspornym w sprawie jest ustalony wyżej stan faktyczny w zakresie okoliczności zdarzenia z dnia 11.02.2017 r. oraz poniesionych w jego wyniku szkód w pojeździe, należącym do powoda. Bezspornym był także fakt obowiązującej w dniu zdarzenia ochrony ubezpieczeniowej w ramach dobrowolnego ubezpieczenia Autocasco posiadacza pojazdu mechanicznego oraz przebieg postępowania likwidacyjnego, przeprowadzonego przez pozwanego po dokonanym przez powoda zgłoszeniu. W szczególności w tym kontekście bezsporną pozostała kwota 96.000 zł, stanowiąca stałą sumę ubezpieczenia, określoną w polisie nr (...), uwzględniona przy ustalaniu wysokości odszkodowania jako wartość pojazdu w stanie nieuszkodzonym. Bezspornym było wreszcie sporządzenie prywatnej opinii przez rzeczoznawcę M. D. na zlecenie powoda. Owe bezsporności wynikają tak z niekwestionowanych przez strony dokumentów, jak i z twierdzeń samych stron.

Kwestią sporną w niniejszej sprawie pozostała wysokość należnego powodowi odszkodowania. Twierdzenia bowiem stron w tym zakresie wzajemnie się wykluczały. O ile bowiem pozwany nie kwestionował prawa powoda do odszkodowania, czego dowodem była zresztą zapłata na rzecz powoda kwoty 56.700 zł z tego tytułu, o tyle nie zgodził się już z wysokością odszkodowania, dochodzonego przez powoda ponad wypłaconą kwotę. Sporną w tym kontekście pozostała wartość pojazdu powoda w stanie uszkodzonym, którą pozwany ustalił na kwotę 39.300 zł, zaś z ekspertyzy niezależnego rzeczoznawcy, wykonanej na zlecenie powoda wynika, że owa wartość kształtuje się na poziomie 28.500 zł.

Wskazać należy na wstępie, że zgodnie z brzmieniem art. 805 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku. Pomiędzy wypadkiem ubezpieczeniowym a szkodą musi istnieć związek przyczynowy, który poza wystąpieniem samej szkody powinien udowodnić poszkodowany.

Odpowiedzialność ubezpieczyciela wynikająca z umowy ubezpieczenia majątkowego wyraża się w obowiązku spełnienia świadczenia pieniężnego polegającego na wypłacie odszkodowania za szkodę powstałą w wyniku przewidzianego w umowie wypadku. Jej powstanie uzależnione jest zatem od wystąpienia przewidzianego umową zdarzenia, a także od powstania wskutek tego wypadku szkody w majątku ubezpieczonego. Wątpliwości co do wystąpienia przewidzianego w umowie wypadku, a tym samym wątpliwości co do wystąpienia szkody oznaczają, że wątpliwa jest też sama odpowiedzialność ubezpieczyciela.

Analizując zdiagnozowaną wyżej kwestię sporną, dotyczącą wartości pojazdu powoda w stanie uszkodzonym, Sąd dostrzegł przede wszystkim treść opinii biegłego sądowego z zakresu techniki motoryzacyjnej M. P. (2). O ile pozwany ostatecznie wskazał, że nie kwestionuje opinii sporządzonej przez biegłego, w tym opinii uzupełniającej, to jednak podnosił, że owa opinia zawiera dużo stwierdzeń prawdopodobieństwa wystąpienia szkody, a nie pewności. Biegły sądowy w sposób szczegółowy odniósł się do zarzutów pozwanego dotyczących niesłusznego uwzględnienia w wycenie, drzwi przednich do naprawy oraz foteli przednich, kanapy tylnej, poduszki powietrznej oraz kurtyn bocznych do wymiany. Zdaniem pozwanego wymienione elementy nie powinny zostać uwzględnione w sporządzanej wycenie, zważywszy na okoliczność, że biegły nie dokonywał oględzin uszkodzonego pojazdu, a oględziny dokonane przez pozwanego nie doprowadziły do stwierdzenia uszkodzeń w/w elementów. W ocenie pozwanego tak zastosowana przez biegłego metoda stopnia uszkodzenia wartości pozostałości pojazdu była nieprawidłowa i wymagała zmiany. Biegły w kontekście tak sformułowanych zarzutów wyjaśnił, że uszkodzenie wymienionych elementów było pewne z uwagi na działanie wysokiej temperatury w pojeździe, mimo, że owych uszkodzeń nie ujawniono na zdjęciach. Wskazał przy tym, że temperatura ognia w palącym się pojeździe to ok. 1000 stopni i widać w nim spaloną podsufitkę, popalone boki, potopione górne części pojazdu, które to z kolei determinowały uszkodzenia innych elementów, m.in. poduszek powietrznych, czy foteli. Biegły podkreślił, że powłoka lakierowa, na którą kapał topiony plastik musiała zostać uszkodzona, a na przednich częściach drzwi były powłoki chropowate, czyli nadpalenia. Powyższe czyni zarzuty pozwanego w zakresie zastosowanej przez biegłego metody wyceny całkowicie bezzasadnymi. Tym samym uznać należy, że w zaistniałych okolicznościach szkody z pewnością doszłoby do uszkodzeń elementów uwzględnionych przez biegłego przy wycenie.

W konkluzji zdaniem tut. Sądu do ustalenia wysokości należnego powodowi odszkodowania, przyjąć należało wartość pojazdu powoda w stanie uszkodzonym na kwotę 23.600 zł, ustaloną przez biegłego. Zważyć w tym miejscu należy, iż specyfika oceny dowodu z opinii biegłego wyraża się w tym, że sfera merytoryczna opinii kontrolowana jest przez Sąd, który nie posiada wiadomości specjalnych, tylko w zakresie zgodności z zasadami logicznego myślenia, doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej. Kryteria oceny tego dowodu stanowią również: poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania sformułowanych w nich stanowisk oraz stopień stanowczości wyrażonych w nich ocen. Opinie sporządzone w niniejszej sprawie są – w ocenie Sądu – wnikliwe i wyczerpujące, logiczne i spójne, a wnioski w nich zawarte prawidłowo uzasadnione. Biegły w sposób wyczerpujący i przekonywujący wskazał dlaczego wydał opinie powyższej treści, zatem Sąd nie widzi jakichkolwiek podstaw do podważenia wyprowadzonych przez biegłego wniosków. Sąd wobec powyższego uznał wspomnianą opinię biegłego za fachową, rzetelną i obiektywną, mogącą stanowić opokę dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Rozstrzygając w kontekście powyższych rozważań sporne zagadnienie dotyczące wysokości odszkodowania należnego powodowi Sąd, uwzględniając wartość pojazdu po zdarzeniu na kwotę 23.600 zł oraz wartość auta przed zdarzeniem (stałą sumę ubezpieczenia) na 96.000 zł (bezsporną między stronami) ustalił wysokość należnego powodowi odszkodowania na łączną kwotę 72.400 zł. Biorąc pod uwagę dotychczas wypłacone przez pozwanego odszkodowanie, roszczenie powoda pozostało zasadne co do kwoty 15.700 zł (72.400 zł – 56.700 zł). Z tych względów Sąd orzekł po myśli powołanych przepisów jak w pkt I sentencji. O odsetkach Sąd orzekł po myśli art. 817 § 1 k.c. w zw. z art. 481 k.c., uwzględniając przy tym żądanie pozwu oraz fakt częściowej likwidacji szkody dokonanej w dniu 5.04.2017 r.

Jedynie na marginesie w związku z powyższym wskazać należy, że zarzuty pozwanego odnoszące się do sporządzonej na zlecenie powoda prywatnej wyceny rzeczoznawcy nie mogły spotkać się z uznaniem. To na pozwanym ciążył obowiązek ustalenia wysokości odszkodowania we właściwej kwocie, gdyż to pozwany, jako profesjonalista podejmuje postępowanie dotyczące ustalenia stanu faktycznego spornego zdarzenia, zasadności zgłoszonych roszczeń i wysokości świadczenia. Wobec niewywiązania się przez pozwanego z tego obowiązku powód musiał skorzystać z opinii niezależnego rzeczoznawcy. Opinia prywatna posiada walor dowodowy jako dokument prywatny i w tym charakterze mogła zostać zaliczona w poczet materiału postępowania, a wskutek tego mieć znaczenie dla oceny innych dowodów zaoferowanych w sprawie. Wobec tego, że treść tej opinii była kwestionowana, ustalenie okoliczności sprawy wymagało wiadomości specjalnych, konieczne wiec było przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego (por. m.in. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17.11.2010 r., I CSK 57/10, Lex nr 688661). W szczególności dopiero opinia biegłego umożliwiła powodowi ostateczne sprecyzowanie dochodzonej kwoty, której wypłaty pozwany odmawiał, zaś przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe jednoznacznie wskazuje, że pozwany w toku postępowania likwidacyjnego zaniżył wysokość wypłaconego powodowi odszkodowania. Czyni to zarzuty w kontekście w/w wyceny i jej mocy dowodowej całkowicie bezprzedmiotowymi na gruncie rozpoznawanej sprawy.

Biorąc pod uwagę, że roszczenie powoda w ostatecznym kształcie zostało uwzględnione w całości, o kosztach procesu należało orzec po myśli art. 98 k.p.c., zasądzając od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.985,28 zł, na którą składają się kwoty: 540 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu, 500 zł tytułem zaliczki na wydatki, kwota 3.600 zł stanowiąca wynagrodzenie pełnomocnika oraz kwota 345,28 zł tytułem wydatków pełnomocnika w związku z dojazdem do sądu (k. 144). O powyższym Sąd orzekł jak w pkt II sentencji.

Na podstawie art. 113 ust.1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz.1025 ze zm.) w zw. z art. 98 k.p.c. Sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego w Giżycku kwotę 811,69 zł tytułem brakujących kosztów sądowych, na którą składa się kwota 245 zł tytułem brakującej opłaty sądowej od pozwu oraz kwota 566,69 zł tytułem wydatków w związku z ustną opinią biegłego wydaną na rozprawie. W związku z tym Sąd orzekł jak w pkt III sentencji.