Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 listopada 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku

VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Ewa Piotrowska

Protokolant: sekr. sądowy Anna Wielgosz

po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2017 r. w Gdańsku na rozprawie

sprawy I. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania I. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

z dnia 2 grudnia 2016 r. nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i zobowiązuje organ rentowy do naliczenia dla ubezpieczonej I. W. emerytury z uwzględnieniem kapitału początkowego ustalonego przed waloryzacją na kwotę 113.516,26zł. (sto trzynaście tysięcy pięćset szesnaście zł 26/100).

SSO Ewa Piotrowska

VII U 2249/17

UZASADNIENIE

Decyzjąz dnia 2 grudnia 2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. przyznał ubezpieczonej I. W. emeryturę na podstawie art. 24 ustawy emerytalnej od dnia 23 października 2016 r., tj. od daty osiągnięcia wieku emerytalnego.

Podstawę obliczenia emerytury stanowiła kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego Zakład wyznaczył na 228 828,20 zł (k. 28 t. III akt ZUS)

Ubezpieczona odwołała się od powyższej decyzji z dnia 2 grudnia 2017 r., odwołanie z dnia 29 grudnia 2016 r. (data wpływu do organu rentowego).

Ubezpieczona zakwestionowała, że w kolejnej decyzji o przeliczeniu kapitału początkowego z dnia 1 grudnia 2016 r. Zakład nie uwzględnił okresów nieskładkowych – sprawowanie opieki nad dziećmi w liczbie 5 lat, 6 miesięcy i 9 dni, tj. 66 miesięcy.

Nadto ubezpieczona wskazała, że ostatnio obliczony kapitał początkowy (decyzja z dnia 1 grudnia 2016 r.) jest o połowę pomniejszony w stosunku do poprzednio wyliczonego, z uwagi na nieścisłości w dokumentacji osobowej i płacowej, dostrzeżone przez organ (dokumenty poświadczające zatrudnienie za okres od 1 lutego 1974 r. do 2 marca 1991 r.) (k. 2-2v akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wniósł o jego oddalenie oraz o zasądzenie od ubezpieczonej na rzecz pozwanego kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wskazał, że brak podstaw do uwzględnienia odwołania skarżącej z uwagi na następujące okoliczności:

- pismem z dnia 18 stycznia 2017 r. ubezpieczona poinformowała organ rentowy o cofnięciu odwołania w części dotyczącej braku zaliczenia do okresów nieskładkowych urlopu wychowawczego

- w części dotyczącej niezaliczenia wynagrodzeń za I, II, III i IV kwartał 1990 r. wykazanych w Rp-7 z dnia 12 lutego 1991 r. z uwagi na fakt, iż dokument ten ma charakter nieformalny, dokument ten nie został opatrzony podpisem osoby upoważnionej (podpis osoby działającej w zastępstwie); organ rentowy nie uznał także oryginalnych kartotek zarobkowych za lata 1989-1991 r., gdyż nie zostały one potwierdzone za zgodność z oryginałem przez archiwum upoważnione do przechowywania dokumentacji płacowo-osobowej po likwidacji pracodawcy (k. 3-4 akt sprawy).

Na rozprawie w dniu 11 października 2017 r. ubezpieczona I. W. oświadczyła, że nie domaga się ustalenia kapitału początkowego z uwzględnieniem 66 miesięcy okresów nieskładkowych z tytułu opieki nad dziećmi, w tym zakresie zgadza się z decyzją organu rentowego (protokół elektroniczny od 00:01:13 – k. 40).

Na rozprawie w dniu 23 listopada 2017 r. pełnomocnik ubezpieczonej oświadczył, że nie kwestionuje wyliczenia przez organ rentowy kapitału początkowego na kwotę 113 516,26 zł, tj. bez omyłkowo uwzględnionej podwójnie premii w kwocie 180 000 zł. (protokół elektroniczny od 00:01:11 – k. 53)

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Decyzją z dnia 2 marca 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. – na wniosek ubezpieczonej I. W. – ustalił ponownie kapitał początkowy. Pozwany przyjął 18 lat, 6 miesięcy i 1 dzień, tj. 222 miesięcy okresów składkowych oraz 5 lat, 6 miesięcy i 9 dni okresów nieskładkowych – sprawowania opieki nad dzieckiem, tj. 66 miesięcy. Wysokość kapitału początkowego na dzień 1.1.1999 r. Zakład ustalił na kwotę 140 025,82 zł.

Ubezpieczona I. W. urodziła się (...), w dniu 23 września 2016 r. (data wpływu do organu rentowego) złożyła w pozwanym organie rentowym wniosek o emeryturę.

Decyzją z dnia 1 grudnia 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. – działając z urzędu – ustalił ponownie kapitał początkowy. Pozwany przyjął 18 lat, 6 miesięcy i 1 dzień, tj. 222 miesięcy okresów składkowych. Wysokość kapitału początkowego na dzień 1.1.1999 r. Zakład ustalił na kwotę 66 367,95 zł.

W Załączniku do decyzji o ponownym ustaleniu kapitału początkowego Zakład wskazał, że w związku z brakiem dokumentów potwierdzających wysokość dochodu w okresach zatrudnienia w:

- Gminna Spółdzielnia (...) w S. za okres od 1 lutego 1974 r. do 30 kwietnia 1982 r.

- Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) w S. za okres od 3 maja 1982 r. do 28 lutego 1989 r.

przyjęto minimalne wynagrodzenie.

Nadto Zakład wskazał, że do podstawy wymiaru nie przyjęto kwot wskazanych w zaświadczeniu o zatrudnieniu i wynagrodzeniu (Rp-7) wystawionego w dniu 12 lutego 1991 r. przez Przedsiębiorstwo Budowlano-Produkcyjne (...) sp. z o.o. za okres zatrudnienia od 1 marca 1989 r. do 2 marca 1991 r., ponieważ dokument ten jest nieformalny, tj. Rp-7 zostało podpisane w zastępstwie za osobę upoważnioną do podpisu w/w dokumentu. Za powyższy okres Zakład przyjął wynagrodzenie minimalne.

Zaskarżoną w niniejszym postępowaniu decyzją z dnia 2 grudnia 2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. przyznał ubezpieczonej I. W. emeryturę na podstawie art. 24 ustawy emerytalnej od dnia 23 października 2016 r., tj. od daty osiągnięcia wieku emerytalnego.

Podstawę obliczenia emerytury stanowiła kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego Zakład wyznaczył na 228 828,20 zł.

Pismem z dnia 26 stycznia 2017 r. (data wpływu do organu rentowego) ubezpieczona złożyła dodatkowe dokumenty w postaci:

- zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu ZUS RP-7 z Gminnej Spółdzielni (...)

- zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu ZUS Rp-7 ze Spółdzielni Mieszkaniowej (...)

- zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu ZUS Rp-7 z Przedsiębiorstwa Budowlano-Produkcyjnego za rok 1990

- karty płac wynagrodzeń z Przedsiębiorstwa Budowlano-Produkcyjnego za lata 1989, 1990, 1991

- potwierdzenie zmiany stanowiska i uposażenia w Przedsiębiorstwie Budowlano-Produkcyjnym z dnia 1.8.1989 r., 1.12.1989 r., 1.5.1990 r., 1.10.1990 r., 1.2.1991 r.

Decyzją z dnia 14 lutego 2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. – działając z urzędu – ustalił ponownie kapitał początkowy. Pozwany przyjął 18 lat, 6 miesięcy i 1 dzień, tj. 222 miesięcy okresów składkowych. Wysokość kapitału początkowego na dzień 1.1.1999 r. Zakład ustalił na kwotę 85 692,09 zł.

W Załączniku do decyzji o ponownym ustaleniu kapitału początkowego Zakład podał, że za okres z Przedsiębiorstwa Budowlano-Produkcyjnego (...) od 1 marca 1989 r. do 31 lipca 1989 r. zostało przyjęte wynagrodzenie minimalne obowiązujące w tamtym okresie. Natomiast od 1 sierpnia 1989 r. do 2 marca 1991 r. przyjęto wynagrodzenie minimalne.

Decyzją z dnia 17 lutego 2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. w związku z przedłożonymi nowymi dowodami w sprawie tj. zaświadczeniami o zatrudnieniu i wynagrodzeniu RP-7 ze SM (...), z GS (...) oraz angażami z PP-B (...) przeliczył emeryturę od 23 października 2016 r., tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego.

/okoliczności bezsporne, a nadto: decyzja z dnia 2 marca 2016 r. – k. 38 t. II akt ZUS; decyzja z dnia 1 grudnia 2016 r. – k. 45 t. II akt ZUS; decyzja z dnia 14 lutego 2017 r. – nienumerowane akta t. II akt ZUS; wniosek o emeryturę - k. 1 t. III akt ZUS; decyzja z dnia 2 grudnia 2016 r.; decyzja z dnia 17 lutego 2017 r. – nienumerowane karty t. III akt ZUS/

Postanowieniem z dnia 11 października 2017 r. Sąd zobowiązał organ rentowy do wydania w terminie 14 dni decyzji hipotetycznej o wysokości kapitału początkowego obliczając go w najkorzystniejszym wariancie z uwzględnieniem danych wynikających z RP7 z 12.02.1991 r. wydanego przez Przedsiębiorstwo Budowlano Produkcyjne (...) oraz z uwzględnieniem RP7 przedłożonych przez ubezpieczoną do organu rentowego wraz z pismem z 26.01.2017r. z Gminnej Spółdzielni (...) i ze Spółdzielni Mieszkaniowej (...) bez uwzględnienia okresów nieskładkowych w ilości 66 miesięcy z tytułu sprawowania opieki nad dziećmi. W przypadku jeśli dane wynikające z RP-7 z 12.02.1991 r. różnią się w stosunku do danych wynikających z przedłożonych przez ubezpieczoną kartotek zarobkowych z Przedsiębiorstwa Budowlano Produkcyjnego (...) Sąd zobowiązał organ rentowy do wskazania, w jakim zakresie występują różnice oraz wydania decyzji hipotetycznej w 2. wariancie z uwzględnieniem danych wynikających ze złożonej kartoteki zarobkowej.

W wydanej decyzji hipotetycznej w I wariancie Zakład Ubezpieczeń Społecznych uwzględnił zarobki z Rp-7 z dnia 12 lutego 1991 r., wysokość kapitału początkowego wyniosła 114 162,07 zł.

W wydanej decyzji hipotetycznej w II wariancie Zakład Ubezpieczeń Społecznych uwzględnił zarobki z kartoteki płacowej, wysokość kapitału początkowego wyniosła 112 516,26 zł.

Różnica wynikała z tego, że w podsumowaniu zarobków wykazanych na kartotece nie uwzględniono kwoty 180 000, tj. dodatkowej premii wykazanej w październiku 1990 r., która została doliczona do III kw. 1990 r.

/okoliczności bezsporne, a nadto: pismo pozwanego z dnia 25 października 2017 r. – k. 44-44v. akt sprawy, decyzja hipotetyczna w wariancie I – k. 45, decyzja hipotetyczna w wariancie II – k. 46 akt sprawy/

Na rozprawie w dniu 23 listopada 2017 r. pełnomocnik ubezpieczonej oświadczył, że nie kwestionuje wyliczenia przez organ rentowy kapitału początkowego na kwotę 113 516,26 zł, tj. bez omyłkowo uwzględnionej podwójnie premii w kwocie 180 000 zł. (protokół elektroniczny od 00:01:11 – k. 53)

***

Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem w orzecznictwie - w sprawie z odwołania od decyzji organu rentowego zakres rozpoznania sprawy przez Sąd wyznacza treść zaskarżonej decyzji oraz treść odwołania od tej decyzji (tak m.in. wyrok SN z dnia 1 września 2010r., III UK 15/10, postanowienie SN z dnia 2 marca 2011 r., II UZ 1/11).

W przedmiotowej sprawie jest to o tyle istotne, że zaskarżoną decyzją z dnia 2 grudnia 2016 r. ZUS dokonał przeliczenia wysokości emerytury ubezpieczonej I. W., ustalając uprzednio z urzędu ponownie kapitał początkowy wnioskodawczyni. Ubezpieczona zakwestionowała z kolei wysokość emerytury, w oparciu o ponowne wyliczenie kapitału początkowego z urzędu na niekorzyść, w oparciu o te same dowody.

Stan faktyczny był w zasadzie bezsporny pomiędzy stronami. Sąd ustalił go w oparciu o dokumenty zgromadzone w aktach organu rentowego, tj. w zasadniczej części w oparciu o decyzje pozwanego odnośnie ponownego wyliczenia kapitału początkowego i emerytury.

Podstawą ustaleń były nadto okoliczności wskazane przez pozwanego w piśmie procesowym z dnia 25 października 2017 r. oraz powołane w nim decyzje hipotetyczne.

Początkowo przedmiot sporu pomiędzy stronami dotyczył:

1.  niezaliczenia przez pozwanego 66 miesięcy okresów nieskładkowych ubezpieczonej (sprawowanie opieki nad dzieckiem) – ubezpieczona cofnęła odwołanie w tym zakresie

2.  przyjęcia przez pozwanego minimalnego wynagrodzenia w okresach zatrudnienia w GS (...) od 1 lutego 1974 r. do 30 kwietnia 1982 r. oraz w Spółdzielni Mieszkaniowej (...) od 3 maja 1982 r. do 28 lutego 1989 r. – organ rentowy w oparciu o przedłożone dokumenty przeliczył wysokość kapitału początkowego i emerytury (decyzja z dnia 14 stycznia 2017 r. i z 17 stycznia 2017 r.)

3.  nieprzyjęcia przez pozwanego kwot wynagrodzenia wskazanych na druku Rp-7 z dnia 12 lutego 1991 r. przez (...) sp. z o.o.

Ostatecznie przedmiot sporu pomiędzy stronami sprowadzał się do wyjaśnienia kwestii, czy organ rentowy w decyzji z dnia 1 grudnia 2016 r. o ponownym ustaleniu kapitału początkowego z urzędu oraz decyzji z dnia 2 grudnia 2016 r. o przeliczeniu emerytury prawidłowo przyjął minimalne wynagrodzenie za I, II, III i IV kwartał 1990 r. – z tytułu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Produkcyjno-Budowlanym (...) sp. z o.o.

Organ rentowy wskazał w tym zakresie, że dokument – zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z dnia 12 lutego 1991 r. wystawione przez zakład pracy jest dokumentem nieformalnym, gdyż dokument ten nie został opatrzony podpisem osoby upoważnionej (podpis osoby działającej w zastępstwie). Nadto organ wskazał, że nie uznał oryginalnych kartotek zarobkowych za lata 1989-1991, gdyż nie zostały poświadczone za zgodność przez upoważnione archiwum. Organ rentowy wskazał, że w związku z brzmieniem art. 114 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2016 r. poz. 887) ponowne ustalenie kapitału początkowego dla ubezpieczonej w decyzji z dnia 1 grudnia 2016 r. zmienionej decyzją z dnia 17 grudnia 2017 r. nastąpiło w związku z weryfikacją kapitału początkowego, który jest elementem emerytury, o którą ubiega się ubezpieczona i do czasu ustalenia wysokości tej emerytury może podlegać weryfikacji. Ubezpieczona I. W. wskazała natomiast, że w uprzednich decyzjach o przeliczeniu kapitału początkowego organ rentowy nie kwestionował przedstawionego druku Rp-7.

W ocenie Sądu Okręgowego odwołanie skarżącej było zasadne i jako takie winno skutkować zmianą zaskarżonej decyzji pozwanego organu rentowego w kierunku postulowanym przez skarżącą z dwóch przyczyn.

Po pierwsze wskazać należy, że zgodnie z art. 173 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tj. Dz. U. z 2017r., poz. 1778), dalej: ustawa, dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., którzy przed dniem wejścia w życie ustawy opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek ustala się kapitał początkowy. Kapitał początkowy stanowi równowartość kwoty obliczonej według zasad określonych w art. 174 pomnożonej przez wyrażone w miesiącach średnie dalsze trwanie życia ustalone zgodnie z art. 26. Wartość kapitału początkowego ustala się na dzień wejścia w życie ustawy tj. na dzień 1 stycznia 1999r.

Stosownie do art. 175 ust. 1 ustawy ubezpieczeni oraz płatnicy składek byli zobowiązani do przekazywania Zakładowi, w terminie i trybie ustalonym przez organ rentowy, dokumentacji umożliwiającej ustalenie kapitału początkowego nie później niż do dnia 31 grudnia 2006 r. Zgodnie z ust. 3 ustalenie kapitału początkowego następuje w formie decyzji organu rentowego. Organ rentowy wydaje decyzję w sprawie kapitału początkowego w terminie do dnia 31 grudnia 2006 r. Od decyzji organu rentowego przysługują osobie zainteresowanej środki odwoławcze określone w odrębnych przepisach.

Zgodnie z przepisami § 21 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz. U. z 2011 r. nr 237 poz. 1412), dalej: rozporządzenie, środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia.

Należy także zwrócić uwagę na to, że zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem i utartą praktyką w postępowaniu przed sądem ubezpieczeń społecznych nie obowiązują ograniczenia, co do środków dowodowych stwierdzających wysokość zarobków lub dochodów stanowiących podstawę wymiaru emerytury lub renty a także kapitału początkowego określone w § 20 powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 lipca 1997r., sygn. akt II UKN 186/97). W postępowaniu sądowym mogą być więc przeprowadzone dowody z innych dokumentów niż wymienione w § 21 rozporządzenia.

Art. 174 ust. 4 cyt. ustawy stanowi natomiast, że ponowne ustalenie wysokości kapitału początkowego następuje w okolicznościach określonych w art. 114. Art. 114 ust. 1 w brzmieniu obowiązującym w dniu wydania zaskarżonej decyzji umożliwiał ponowne ustalenie prawa do świadczeń czy też ich wysokości, jeżeli po ich przyznaniu zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawnione okoliczności istniejące przed ustaleniem prawa, które mają wpływ na prawo do świadczeń (ich wysokość). Ze wskazanego przepisu prawa wynikało, że przesłanką ponownej oceny uprawnień ubezpieczonych są "nowe dowody" i "ujawnione okoliczności" istniejące przed podjęciem decyzji organu rentowego mające wpływ na wysokość świadczenia. W uchwale siedmiu sędziów z dnia 5 czerwca 2003 r., III UZP 5/03, Sąd Najwyższy zajął stanowisko, że odmienna ocena dowodów dołączonych do wniosku o świadczenie, przeprowadzona przez organ rentowy po uprawomocnieniu się decyzji przyznającej świadczenie, nie jest już okolicznością uzasadniającą wszczęcie z urzędu postępowania o ponowne ustalenie prawa do świadczeń na podstawie art. 114 ust. 1 cyt. ustawy.

Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 26 lipca 2013 r. (III UK 145/12, LEX nr 1408199) – podkreślił, że art. 114 nie może służyć weryfikowaniu przez organ rentowy z urzędu popełnionych uprzednio przez siebie błędów. Przede wszystkim podstawy takiej nie może stanowić ponowna i odmienna ocena przedłożonych uprzednio przez ubezpieczonego dowodów

Do poglądów tych przychylił się także Sąd Apelacyjny w Gdańsku w uzasadnieniu wyroku z dnia 25.03.2015r. (III AUa 1818/14). Sąd Okręgowy także podziela to stanowisko.

W analizowanej sprawie asumptem do ponownej weryfikacji wartości ustalonego kapitału początkowego ubezpieczonej I. W. był fakt złożenia przez ubezpieczoną wniosku o emeryturę. Weryfikacji tej w zakresie odnoszącym się do wysokości wynagrodzenia okresu pracy ubezpieczonej w Przedsiębiorstwie Produkcyjno-Budowlanym (...) sp. z o.o. w kolejnych kwartałach 1990 r. organ dokonał z urzędu. Organ oparł wydanie zaskarżonej decyzji o te same dowody, które zostały złożone przez ubezpieczoną wraz z pierwotnym wnioskiem z 17 marca 2009 r. o ustalenie kapitału początkowego. Przy ponownej analizie tych samych dokumentów, co uprzednio przed wydaniem decyzji z dnia 2 grudnia 2016 r., dostrzeżono błąd polegający na uznaniu zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeni Rp-7 mimo nieformalnego podpisu (brak upoważnieniu osoby zastępującej).

W związku z tym organ rentowy przyjął za ten okres wynagrodzenie minimalne.

Zdaniem Sądu przyczyny ponownego ustalenia przez organ rentowy kapitału początkowego dla ubezpieczonej nie stanowią realizacji przesłanek wznowienia postępowania przewidzianych w art. 114 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Nie zostały bowiem ujawnione żadne nowe okoliczności nieznane organowi przed wydaniem decyzji z dnia 2 grudnia 2016 r., ani też nie zostały natenczas przedłożone żadne nowe dowody odnoszące się do wysokości wynagrodzenia ubezpieczonej w spornym okresie. Organ dokonał jedynie korekty własnych ustaleń. W ocenie Sądu Okręgowego organ rentowy niezasadnie dokonał z urzędu ponownego ustalenia kapitału początkowego i nie zaliczył wynagrodzeń za kolejne kwartały 1990 r. zgodnie z drukiem Rp-7 z 12 lutego 1991 r.

Zdaniem Sądu Okręgowego prawidłowo wyliczony kapitał początkowy skarżącej, co przekłada się na wysokość świadczenia emerytalnego I. W., winien uwzględniać kwoty wynagrodzeń w poszczególnych kwartałach 1990 r. zgodnie niekwestionowanym wcześniej przez organ rentowy w uprzednio wydanych decyzjach zaświadczeniem o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z dnia 12 lutego 1991 r. – jedynie zaś z korektą wynagrodzenia (pomniejszenie o kwotę 180 000 zł z tytułu podwójnie naliczonej premii) wynikającą z kartotek zarobkowych z zakładu pracy - z uwagi na treść żądania zgłoszonego przez pełnomocnika ubezpieczonej na rozprawie w dniu 23.11.2017r., który wskazał, że nie domaga się zaliczenia owej omyłkowo zdublowanej premii do kapitału początkowego, a w dalszej konsekwencji do wysokości emerytury.

Tym samym w ocenie Sądu Okręgowego prawidłowo wyliczony kapitał początkowy na dzień 1.1.1999 r. wynikał z decyzji hipotetycznej w wariancie II wydanej przez pozwany organ rentowy (załącznik do pisma z dnia 15 października 2017 r. – por. k. 46) i wyniósł 113 516,26 zł.

Mając na uwadze powyższy stan faktyczny i prawny Sąd Okręgowy, działając na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. w związku z przywołanymi wyżej przepisami orzekł jak w sentencji wyroku – zmieniając zaskarżoną decyzję pozwanego organu rentowego i zobowiązując go do wyliczenia ubezpieczonej I. W. emerytury z uwzględnieniem kapitału początkowego ustalonego przed waloryzacją na kwotę 113 516,26 zł.

SSO Ewa Piotrowska