Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 maja 2017r .

Sąd Rejonowy w Kaliszu Wydział VII Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Joanna Urbańska - Czarnasiak

Protokolant: st. sekr. sąd. Małgorzata Łuczak

w obecności oskarżyciela z K. w K. sierż. M. M.

po rozpoznaniu w dniu 9 marca 2017r.; 18 maja 2017r.

sprawy przeciwko

C. M.

synowi J. i A. zd. Z.

ur. (...) w K.

obwinionego o to, że:

w dniu 16 lipca 2016r. ok. godz. 09:55 w K. na ul. (...) spożywał alkohol w postaci piwa marki Ż. o poj. 0,5 l. w miejscu zabronionym. Ponadto w tym samym miejscu podczas wykonywania z nim czynności nie udzielił funkcjonariuszom upoważnionym z mocy prawa do legitymowania wiadomości co do swojej tożsamości oraz używał słów nieprzyzwoitych. Dodatkowo poprzez zbicie butelki zaśmiecił miejsce publiczne

- tj. za wykroczenie z art. 43’ ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, art. 141 kw , art. 145 kw oraz art. 65 § 2 kw

1.  obwinionego C. M. uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów wypełniających znamiona wykroczeń z art. 43’ ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, art. 141 kw, art. 145 kw oraz art.65 § 2 kw i za to na podstawie art. 141 kw w zw. z art. 9 § 2 kw wymierza mu karę grzywny w kwocie 200,00 /dwieście/ złotych,

2.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. W. O. – Kancelaria Adwokacka w K. kwotę 180 /sto osiemdziesiąt/ złotych wraz z należnym podatkiem VAT tytułem kosztów pomocy prawnej udzielonej obwinionemu z urzędu,

3.  na podstawie art. 119 kpw w zw. z art. 624 § 1 kpk zwalnia obwinionego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa zryczałtowanych wydatków postępowania i nie wymierza mu opłaty.

SSR J. C.

Sygn. akt VII W 1019/16

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2016r. w okolicy ulicy (...) obwiniony C. M. przebywał wraz z innymi osobami przy ławeczce w pobliżu sklepu spożywczego. Byli tam również T. K. oraz K. D. i M. D..

(dowód: wyjaśnienia obwinionego k. 71v , zeznania świadka T. K. k. 79 – 79v , zeznania świadka K. D. k. 79v - 80 , protokół rozprawy na płycie CD k. 74 ,

protokół rozprawy na płycie CD k. 74 )

Około godziny 09:55 z polecenia dyżurnego K. w K. na miejscu pojawili się funkcjonariusze policji, którzy mieli polecenie sprawdzenia otrzymanej informacji, że w tym miejscu (miejscu publicznym), grupa osób spożywa alkohol. Policjanci zaparkowali samochód na parkingu koło sklepu spożywczego. Po wyjściu ruszyli w kierunku grupy osób zgromadzonych koło ławeczki. Idąc w ich kierunku zaobserwowali, że dwie osoby spożywały alkohol w postaci piwa Żubr w butelce. Były nimi T. K. i obwiniony C. M.. W momencie gdy funkcjonariusze zbliżali się do grupy osób, obwiniony odłożył szybko butelkę pod ławkę udając, że nie spożywał w tym czasie piwa.

(dowód: zeznania świadka N. B. k. 2- 3 , 71v – 72v, zeznania świadka S. T. k. 13-14 , 72v – 73, notatka urzędowa k. 1 , protokół rozprawy na płycie CD k. 74 )

Na T. K. nałożono mandat w wysokości 100,- złotych. Ten przyjął mandat i oddalił się z miejsca zdarzenia.

(dowód: zeznania świadka N. B. k. 2-3 , 71v – 72v, zeznania świadka S. T. k. 13- 14 , 72v – 73, zeznania świadka T. K. k. 79 – 79v, notatka urzędowa k. 1 , protokół rozprawy na płycie CD k. 74 )

Obwiniony C. M. odmówił przyjęcia mandatu. Nie chciał również podać funkcjonariuszom swoich danych osobowych, do momentu gdy uprzedzili go o zabraniu na komisariat celem ustalenia jego danych. Podczas legitymowania obwiniony zachowywał się głośno i przeklinał zarówno zwracając się do funkcjonariuszy, jak i w kierunku osób przechodzących, wyzywając ich od „donosicieli i konfidentów”. W trakcie interwencji obwiniony rzucił butelką w stronę kosza powodując jej rozbicie i zaśmiecenie miejsca publicznego. Podczas interwencji twierdził, że jest byłym policjantem i powoływał się na znajomości w komendzie i w sądzie. Funkcjonariusze sporządzili wobec C. M. wniosek o ukaranie.

(dowód: zeznania świadków: N. B. k. 2-3 , 71v – 72v, zeznania świadka S. T. k. 13-14 , 72v – 73, notatka urzędowa k. 1 , protokół rozprawy na płycie CD k. 74 )

W sprawie została sporządzona opinia biegłego psychiatry, który rozpoznał u C. M. zaburzenia lekowe, które nie miały wpływu na jego poczytalność w chwili dokonania czynu. Według biegłego obwiniony może uczestniczyć w postępowaniu i prowadzić swoją obronę w sposób samodzielny i rozsądny.

(dowód: opinia sądowo – psychiatryczna k. 32- 35 )

Obwiniony C. M. ma 56 lat. Posiada wykształcenie średnie techniczne. Z zawodu jest mechanikiem. Jest wdowcem, ojcem dwójki dorosłych dzieci. Utrzymuje się z zasiłku rehabilitacyjnego w wysokości 440 zł. i wynagrodzenia w wysokości 500 – 600 zł. z tytułu zatrudnienia na ½ etatu w Poradni P. – Pedagogicznej nr 1 w K.. Nie posiada majątku. Leczył się uprzednio psychiatrycznie. Nie był uprzednio karany.

(dane osobo – poznawcze k. 71 )

Obwiniony C. M. przesłuchiwany w postępowaniu przygotowawczym nie przyznał się do zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień podając jedynie, że leczy się psychiatrycznie. Przed Sądem wyjaśnił, że nie pił w tym dniu alkoholu i nie podał swoich danych jedynie dlatego, że nie miał przy sobie dowodu osobistego. Twierdził, że mówił policjantom, iż mieszka niedaleko i może przynieść swój dowód osobisty, jednak funkcjonariusze nie wyrazili na to zgody. Według obwinionego uważali oni, że jest pijany i w sytuacji, gdy nie zgodzi się na mandat zostanie zatrzymany, bo nie ma przy sobie dowodu osobistego. Twierdził nadto, że nie używał słów nieprzyzwoitych, ale przyznał, że mógł krzyczeć bo był zdenerwowany, a poza tym to jest w jego sytuacji normalne, gdyż bierze środki antydepresyjne. Z względu na ich zażywanie nie pił alkoholu. Wyjaśnił również, że jest trochę niedosłyszący, co powoduje że mówi dość głośno, dlatego funkcjonariusze mogli myśleć, że krzyczy.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego, bowiem sprzeczne są ustalonym przez Sąd stanem faktycznym w niniejszej sprawie, a w szczególności z logicznymi i konsekwentnymi zeznaniami świadków N. B. i S. T.. O wiarygodności zeznań tych właśnie świadków – funkcjonariuszy policji świadczy chociażby fakt, że na miejscu interwencji pojawili się z polecenia dyżurnego K. w K., gdyż wcześniej ktoś zgłosił spożywanie alkoholu przez grupę osób w miejscu publicznym. To wynika jednoznacznie z notatki urzędowej. Ich zeznania są spójne i nie istnieją żadne powody, aby poddać w wątpliwość zeznania tych świadków.

Jeśli chodzi o pozostały materiał osobowy Sąd uznał za polegające na prawdzie zeznania T. K. i K. D.. Świadek T. K. potwierdził zeznania funkcjonariuszy w zakresie wymierzenia mu mandatu za spożywanie alkoholu w miejscu publiczny, jednak nie pamiętał, czy tylko on spożywał, czy też inni. Natomiast K. D. przyznał, że około 3-4 metrów od niego funkcjonariusze przeprowadzali jakąś rozmowę z obwinionym, jednak nie pamiętał czego ona dotyczyła. Wskazać też należy, iż obwiniony przed Sądem nie mówił podniesionym głosem, co stawia w wątpliwość jego wyjaśnienia, iż z uwagi na niedosłuch mówi dość głośno i dlatego funkcjonariusze mogli pomyśleć że krzyczy.

Za wiarygodne należało uznać także zaliczone w poczet materiału dowodowego dokumenty albowiem zostały one sporządzone przez uprawnione organy w ramach przysługujących im kompetencji, w sposób rzetelny i fachowy.

Sąd zważył, co następuje:

Przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe wykazało, że obwiniony C. M. w dniu 16 lipca 2016r. ok. godz 09:55 w K. przy ul. (...) spożywał w miejscu publicznym alkohol w postaci piwa marki Ż. o poj. 0,5 l w miejscu zabronionym. Swoim zachowaniem wypełnił znamiona wykroczenia z art. 43 ¹ ustawy o wychowaniu w trzeźwości. Ponadto w tym samym miejscu i czasie dopuścił się kolejnych wykroczeń, bowiem podczas interwencji funkcjonariuszy policji podczas wykonywania przez nich czynności nie udzielił upoważnionym z mocy prawa funkcjonariuszom informacji co do swojej tożsamości oraz używał słów nieprzyzwoitych. Dodatkowo przez zbicie butelki zaśmiecił miejsce publiczne. Tym zachowaniem obwiniony C. M. wypełnił znamiona wykroczeń z art. 141 kw, art. 145 kw oraz art. 65 § 2 kw.

Przepis art. 43 ¹ ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi stanowi, że kto, spożywa napoje alkoholowe wbrew zakazom określonym w art. 14 ust. 1 i 2a-6 albo nabywa lub spożywa napoje alkoholowe w miejscach nielegalnej sprzedaży, albo spożywa napoje alkoholowe przyniesione przez siebie lub inną osobę w miejscach wyznaczonych do ich sprzedaży lub podawania, podlega karze grzywny. W myśl natomiast art. 141 kw kto w miejscu publicznym umieszcza nieprzyzwoite ogłoszenie, napis lub rysunek albo używa słów nieprzyzwoitych, podlega karze ograniczenia wolności, grzywny do 1500 złotych albo karze nagany. Zgodnie z art. 145 kw kto zanieczyszcza lub zaśmieca miejsca dostępne dla publiczności, a w szczególności drogę, ulicę, plac, ogród, trawnik lub zieleniec, podlega karze grzywny do 500 złotych albo karze nagany. W myśl przepisu art. 65 § 2 kw kto wbrew obowiązkowi nie udziela właściwemu organowi państwowemu lub instytucji, upoważnionej z mocy ustawy do legitymowania, wiadomości lub dokumentów co do okoliczności wymienionych w § 1 podlega karze grzywny.

Jak wynika z poczynionych przez Sąd ustaleń obwiniony swoim zachowaniem wypełnił znamiona wszystkich tych przepisów. Czynów tych dopuścił się w sposób zawiniony, przy w pełni zachowanej świadomości i dobrowolności podejmowanego działania – w sprawie nie zostały ujawnione żadne okoliczności świadczące o wyłączeniu lub ograniczeniu możliwości pokierowania swoim zachowaniem lub rozpoznania jego znaczenia przez C. M..

Opisany wyżej czyn obwinionego odznaczał się stosunkowo znacznym stopniem społecznej szkodliwości, bowiem należy pamiętać, że swym zachowaniem obwiniony prezentował postawę nie tylko niezgodną z prawem, ale również lekceważącą w stosunku do funkcjonariuszy organu państwa.

Wymierzając obwinionemu karę grzywny w wysokości 200,00 zł Sąd kierował się zasadami wynikającymi z art. 33 § 1 i 2 kw. Należało uwzględnić wyżej opisany stopień społecznej szkodliwości czynu oraz względy wychowawcze i zapobiegawcze w stosunku do sprawcy oraz postulat jej społecznego oddziaływania – by uświadamiać tak obwinionemu jak i innym osobom, że takie zachowanie, a w szczególności niestosowanie się do poleceń funkcjonariusz państwowych,

Biorąc pod uwagę sytuacje materialna obwinionego Sąd zwolnił go od uiszczania kosztów sadowych poniesionych w niniejszym postępowaniu obciążając nimi Skarb Państwa. Jednocześnie Sąd zasadził od Skarbu Państwa na rzecz adw. W. O. kwotę 180,- złotych wraz z należnym podatkiem VAT tytułem pomocy prawnej udzielonej obwinionemu z urzędu, a które to koszty nie zostały przez obwinionego uiszczone.

/-/ J. C.

ZARZĄDZENIE

1.  Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczy obrońcy obwinionego,

2.  Przedłożyć z apelacją lub za 7 dni.