Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Kz 17/13

POSTANOWIENIE

Dnia 8 maja 2013 r.

Sąd Okręgowy w Łomży II Wydział Karny w składzie :

Przewodniczący: SSO Małgorzata Mieczkowska

Sędziowie: SSO Jan Leszczewski

SSR ( del. do SO ) Jolanta Małachowska (spr.)

Protokolant: Katarzyna Fabiszewska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Łomży - J. C.

po rozpoznaniu

zażalenia skazanego D. T.

na postanowienie Sądu Rejonowego w Zambrowie z dnia 17 stycznia 2013 r.

sygn. akt II K 495/12

w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie o wydanie wyroku łącznego

na podstawie art. 437§1 kpk

postanawia:

zaskarżone postanowienie utrzymać w mocy.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 17 stycznia 2013 r. Sąd Rejonowy w Zambrowie w sprawie II K 495/12 na podstawie art. 572 kpk umorzył postępowanie w sprawie wydania wyroku łącznego obejmującego kary orzeczone wobec D. T. wyrokami: Sądu Rejonowego w Zambrowie z dnia 20.12.2001 r. sygn. akt II K 416/01 oraz wyrokiem łącznym z dnia 16.05.2006 r. sygn. II K 208/05 obejmującym kary orzeczone w sprawach o sygn. akt IIK 209/03 i IIK274/03 Sądu Rejonowego w Zambrowie.

Powyższe postanowienie zażaleniem zaskarżył skazany D. T. wskazując, iż jego zdaniem zachodzą w sprawie podstawy do wydania wyroku łącznego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie skazanego jest bezzasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.

Zważyć należy, iż Sąd pierwszej instancji zasadnie umorzył postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego obejmującego kary orzeczone wskazanymi przez skazanego we wniosku wyrokami z uwagi na brak warunków formalnych do jego wydania. Przepis art. 85 k.k. zawierający w swej treści warunki orzekania kary łącznej nie odnosi się bowiem do kar orzeczonych wszystkimi wyrokami skazującymi, jakie zapadły w stosunku do danej osoby, a jedynie do kar orzeczonych wyrokami skazującymi za przestępstwa popełnione zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju lub inne podlegające łączeniu. Tak więc granicą wyznaczającą możliwość łączenia kar w wyroku łącznym jest data wydania pierwszego chronologicznie wyroku skazującego, który zapadł przed popełnieniem przez sprawcę kolejnych przestępstw. Wobec tego o możliwości połączenia decyduje chronologia zapadłych orzeczeń, a nie osobisty wybór wnioskodawcy.

Zgodnie z powyższym, wyroki o połączenie których wnioskował skazany, nie mogły zostać połączone z uwagi na fakt, iż wyrok w sprawie II K 416/01 wydany został w dniu 20.12.2001r., a czyny, za które został skazany w sprawach II K 209/05 i IIK274/03 zostały popełnione już po dacie wydania tego wyroku bo w 2003 r. Ponadto kary orzeczone w sprawie II K 209/03 oraz II K 274/03, zostały już połączone wyrokiem łącznym w sprawie II K 208/05 i w tym zakresie postępowanie zostało już prawomocnie zakończone.

Na decyzję Sądu pierwszej instancji nie mogły mieć przy tym jakiegokolwiek wpływu podawane przez skazanego okoliczności dotyczące eksponowanego w zażaleniu jego postępu w resocjalizacji, którego ewentualne istnienie ma znaczenie dopiero na etapie wyboru określonej zasady wymiaru kary łącznej, co jest bezprzedmiotowe w sytuacji, gdy nie zostały spełnione wymogi formalne dopuszczające orzeczenie takiej kary.

Nie sposób również podzielić argumentu skarżącego, iż został przez Sąd pozbawiony prawa do obrony, ponieważ, jak stwierdził w zażaleniu, każdy ma prawo do korzystania z pomocy wyznaczonego przez Sąd obrońcy z urzędu. W przedmiotowej sprawie nie zachodzi bowiem przypadek obrony obligatoryjnej, zaś z akt nie wynika, iżby skazany składał wniosek o wyznaczenie mu w tej sprawie obrońcy z urzędu.

Kierując się powyższymi względami Sąd Okręgowy orzekł jak w części dyspozytywnej postanowienia.

II Kz 17/13

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE