Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Kalisz, dnia 06 października 2017 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Berczyńska – Bruś

Protokolant: Anna Woźniakowska

po rozpoznaniu w dniu 04 października 2017 r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa – A. K.

przeciwko – (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

1. zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda A. K. kwotę 9 959,88 złotych (dziewięć tysięcy dziewięćset pięćdziesiąt dziewięć złotych osiemdziesiąt osiem groszy) z ustawowymi odsetkami od dnia 29 września 2013 roku do dnia zapłaty,
2. oddala powództwo w pozostałym zakresie,

3. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4 596,71 złotych (cztery tysiące pięćset dziewięćdziesiąt sześć złotych siedemdziesiąt jeden groszy) tytułem zwrotu kosztów postępowania,

4. nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Kaliszu kwotę 25,59 złotych (dwadzieścia pięć złotych pięćdziesiąt dziewięć groszy) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

SSR Magdalena Berczyńska – Bruś

Sygn. akt V GC 1447/16

UZASADNIENIE

Powód A. K. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...) A. K. w T. wniósł w dniu 12 kwietnia 2016r. do Sądu Rejonowego w Tarnobrzegu pozew przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W. o zapłatę kwoty 10.174 zł zł z ustawowymi odsetkami od dnia 29 września 2013r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że powód w dniu 16 lutego 2016r. w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej nabył na podstawie umowy cesji wierzytelności z tytułu odszkodowania za szkodę rzeczową w pojeździe marki A. o nr rej. (...) od pierwotnego poszkodowanego H. K. i M. K. w stosunku do pozwanego. Zbywcy wierzytelności byli w dniu szkody, tj. 28 sierpnia 2013r. właścicielami pojazdu. Sprawca szkody kierował pojazdem, którego posiadacz zawarł umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego. Pozwany po zgłoszeniu faktu powstania szkody dokonał oględzin przedmiotowego pojazdu i sporządził kosztorys naprawy na podstawie którego złożył poszkodowanemu oświadczenie o przyznaniu odszkodowania w kwocie 5.596,92 zł. Z kosztorysu wynika, że pozwany zaniżył stawki roboczogodzin prac naprawczych, a także bezpodstawnie obniżył wartość materiałów i zastosował amortyzację cen części, które miały być wykorzystane do naprawy. Powód przed złożeniem pozwu zlecił oszacowanie wysokości szkody, a po uzyskaniu opinii określił różnicę należną do wypłaty od strony pozwanej na kwotę 10.174 zł, tj. części odszkodowania nie wypłaconej przez pozwanego. Pismem z dnia 10 marca 2016r. wezwał pozwanego do zapłaty tej kwoty, przekazując jednocześnie zawiadomienie o dokonanym przelewie wierzytelności.

Do pozwu załączono umowę przelewu wierzytelności z dnia 16 lutego 2016r., zawiadomienie o przelewie wierzytelności, decyzję pozwanego o wypłacie odszkodowania, Kosztorys – E.`s (...) z dnia 6 września 2013r., kalkulacja naprawy wykonanej przez (...) Sp. z o.o. dla pozwanego z dnia 6 marca 2016r. z fakturą (...) z 10 marca 2016r. za wykonanie kalkulacji szkody na kwotę 553,50 zł.

W dniu 19 kwietnia 2016r. Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Tarnobrzegu wydała nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, zgodnie z żądaniem pozwu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i zwrot kosztów postępowania.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany zakwestionował w całości żądanie pozwu. Pozwany ustalając odszkodowanie uwzględnił fakt, iż uszkodzony pojazd był pojazdem 11 – letnim, znacznie już wyeksploatowanym, bez gwarancji producenta. Ponadto powód nie wykazał, że dotychczasowe naprawy lub wymiany części odbywały się wyłącznie przy użyciu oryginalnych części zamiennych.

Naprawa uszkodzonego pojazdu mogła być dokonana także w oparciu o części zamienne pozostające w sprzedaży poza siecią serwisu oznaczone indeksem (...) i (...), tj. części od producentów dostarczających je na pierwszy montaż producentom pojazdów. Części oznaczone indeksem (...) są tej samej jakości co części oryginalne z logo producenta pojazdu (oznaczone indeksem O) ale znacznie tańsze. Uznana przez pozwanego kwota odszkodowania, ustalona została w oparciu o kalkulację kosztów naprawy sporządzonej w systemie eksperckim E.`s. Zastosowane w sporządzonej przez (...) SA kalkulacji koszty naprawy, opierają się na średnich cenach części zamiennych i usług naprawczych ukształtowanych przez rynek.

W ocenie pozwanego kwota wypłaconego odszkodowania jest wystarczająca do przywrócenia pojazdu do stanu przed szkody. Żądanie zapłaty dalszej kwoty należy uznać za nieuzasadnione.

Postanowieniem z dnia 30 czerwca 2016r. Sąd Rejonowy w Tarnobrzegu stwierdził swą niewłaściwość miejscową i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Kaliszu

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Uszkodzony pojazd A. (...) nie był objęty gwarancją producenta. Był wyprodukowany w 2002r. Został sprowadzony od właściciela z Niemiec w 2010 lub 2011r. Z książki pojazdu nie wynikało aby był naprawiany. Wszystkie części miał oryginalne. Nie był nawet malowany. Właściciel pojazdu H. K. dokonywał w nim jedynie normalnych napraw eksploatacyjnych takich jak wymiana rozrządu, klocków hamulcowych, tarcz, wymiany oleju. Poważniejszych awarii nie było. Samochód się nie psuł. W wyniku kolizji w dniu 28 sierpnia 2013r. uszkodzeniu uległa maska, zderzak, pas przedni i inne elementy. Wypłacone przez pozwanego odszkodowanie pozwoliło na naprawę uszkodzonego pojazdu, ale nie na oryginalnych częściach. H. K. ustalił w (...) serwisie (...) w K., że kwota przeznaczona na naprawę przy użyciu części oryginalnych była trzykrotnie wyższa niż przyznane odszkodowanie. Z tego względu naprawiał samochód w warsztacie nieautoryzowanym. Naprawiał samochód u różnych osób, najpierw u blacharza, potem u lakiernika. Starał się zaoszczędzić i wyszukiwał osoby, które dokonałyby naprawy za niskie wynagrodzenie. Drzwi do samochodu kupił sam w autokomisie.

Dowód: zeznania świadka H. K. (00:07:29 – 00:22:25 minuta

rozprawy z dnia 4 stycznia 2017r.)

Pozwany w dniu 16 września 2013r. przyznał poszkodowanemu H. K. odszkodowanie w wysokości 5.596,92 zł, zgodnie z kalkulacją z dnia 6 września 2013r.

Dowód: decyzja pozwanego z dnia 16.09.2013r. (k. 16 akt) kalkulacja

naprawy (k. 17 – 19 akt)

Właściciele pojazdu H. K. i M. K. w dniu 16 lutego 2016r. zawarli z powodem umowę przelewu wierzytelności, której przedmiotem była cesja wierzytelności przysługującej zbywcy w stosunku do pozwanego, wynikającej z dochodzenia należności z tytułu uszkodzenia pojazdu marki A. o numerze rejestracyjnym (...), powstałej na skutek zdarzenia z dnia 28 sierpnia 2013r. Pozwany został zawiadomiony o dokonaniu przelewu wierzytelności w dniu 16 lutego 2016r.

Dowód: umowa przelewu wierzytelności z 16.02.2016r. (k. 14 akt),

zawiadomienie o dokonaniu przelewu wierzytelności (k. 15 akt).

W dniu 6 marca 2016r. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w K. opracował Kalkulację naprawy (...), w której wyliczono koszty naprawy na kwotę 15.770 zł (12.821,89 zł netto). Za wykonanie kalkulacji szkody ustalono wynagrodzenie w kwocie 553,50 zł, które objęto fakturą (...) z 10 marca 2016r.

Dowód: kalkulacja z 6.03.206r. (k.20 – 26 akt), faktura VAT nr (...) (k. 27

akt)

W dniu 10 marca 2016r. pełnomocnik powoda wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 10.174 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 29 września 2013r. do dnia zapłaty i kwoty 450 zł tytułem kosztów niezbędnych do celowego dochodzenia praw jako zwrotu wydatków poniesionych na wykonanie przez zewnętrznego usługodawcę prywatnej opinii opartej na kalkulacji naprawy w systemie A. w terminie siedmiu dni pod rygorem skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego.

Dowód: wezwanie do zapłaty z 10.03.2016r. (k. 48 – 49 akt )

Części zakwalifikowane do wymiany w samochodzie A. (...) występują tylko jako części oryginalne z logo producenta pojazdu, czemu dał wyraz przedstawiciel pozwanego w sporządzonym Kosztorysie E.`s nr 31. Z kosztorysu tego wynika jednoznacznie, że jako część nieoryginalna istnieje jedynie „osłona lusterka zewnętrznego prawego”, który to element dostępny jest jako część o porównywalnej jakości (PJ).Opiniujący stoi na stanowisku, że be względu na to, czy naprawa zostanie przeprowadzona w (...) serwisie (...), czy też w nieautoryzowanym przedsiębiorstwie naprawczym, z którym podpisana jest umowa przez Towarzystwo (...), to w obu tych wypadkach winny być użyte do naprawy części oryginalne z logo producenta pojazdu. Dla zakresu uszkodzeń samochodu A. (...) koszt likwidacji szkody wynosi 15.106,80 zł..

Dowód: opinia biegłego sądowego mgr. inż. K. J. (k. 180–

194 akt)

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie powołanych wyżej dokumentów, zeznań świadka H. K. oraz opinii biegłego sądowego K. J..

Zarzuty pełnomocnika pozwanego do treści opinii biegłego w zakresie uwzględnienia w niej kosztów wymiany i polakierowania felgi w miejsce ujętej w kosztorysie pozwanego naprawy felgi zostały odparte przez biegłego w czasie wysłuchania biegłego na rozprawie w dniu 4 października 2017r. Wymiana uszkodzonej felgi na nową zamiast jej naprawy była uzasadniona bezpieczeństwem, a wyliczenie kosztów pomalowania felgi wynikało z automatyzmu systemu A., który jest opracowany na bazie technologii producenta.

Sąd zważył co następuje:

Podstawą niekwestionowanej przez pozwanego odpowiedzialności za szkodę powstałą w dniu 28 sierpnia 2013r. była umowa ubezpieczenia OC, zgodnie z którą pozwany przyjął na siebie odpowiedzialność za szkody wyrządzone osobom trzecim wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający lub ubezpieczony (art. 822 § 1 kodeksu cywilnego).

Odpowiedzialność sprawcy szkody wynika zaś z przepisu art. 435 § 1 k.c., zgodnie z którym prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody (pary, gazu elektryczności, paliw płynnych itp.) ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła na skutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

Naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej (art. 363 §1 zd.1 k.c.).

„Zakład ubezpieczeń zobowiązany jest a żądanie poszkodowanego do wypłaty, w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu. Jeżeli ubezpieczyciel wykaże, że prowadzi to do wzrostu wartości pojazdu, odszkodowanie może ulec obniżeniu o kwotę odpowiadającą temu wzrostowi” (uchwała składu 7 sędziów SN z 12 kwietnia 2012r., III CZP 80/11, OSNC 2012, nr 10, poz. 112)

W niniejszej sprawie poszkodowany dokonał naprawy pojazdu. W toku postępowania dowodowego ustalono wysokość odszkodowania z uwzględnieniem niekwestionowanego przez strony zakresu napraw i po ustaleniu wartości nowych części podlegających wymianie i kosztów robocizny z uwzględnieniem przyjętych w miejscu zamieszkania poszkodowanego stawek robocizny za tego rodzaju usługi. Sąd przyjął, w oparciu o opinię biegłego, że wysokość szkody wynosi 15.106,80 zł brutto. Jest to kwota zbliżona do wyliczeń powoda na kwotę 15.770,92 zł.

Powód stał się wierzycielem pozwanego na skutek umowy przelewu wierzytelności. Zgodnie bowiem z art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Pozwany wypłacił odszkodowanie poszkodowanemu zaniżając wartość kosztów naprawy, co zostało potwierdzone opinią biegłego sądowego. Pozwany zastosował 60% potrącenie na części zamienne, tzw. amortyzację która jest niedopuszczalna, nazywając ją w kalkulacji naprawy urealnieniem na części zamienne.

Różnica pomiędzy ustalonym przez Sąd odszkodowaniem, a odszkodowaniem wypłaconym przez pozwanego podlegała uwzględnieniu przez Sąd. Uwzględnieniu podlegało również żądanie powoda zasądzenia kwoty 450 zł stanowiącej koszty powoda poniesione na uzyskanie kalkulacji naprawy przez podmiot zewnętrzny, jako niezbędne do celowego dochodzenia praw.

W pozostałym zakresie żądanie powoda podlegało oddaleniu.

O odsetkach rozstrzygnięto na podstawie art. 817 §1 k.c.

Orzeczenie o kosztach postępowania wydano na podstawie art. 100 zd.1 k.p.c., zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone, stosunkowo je rozdzielając.

Powód wygrał sprawę w 93,75 %. Na koszty postępowania złożyły się opłata sądowa liczona od wartości przedmiotu sporu w kwocie 10.624 zł w kwocie 532 zł (uiszczona przez powoda w kwocie 509 zł), wynagrodzenie biegłego w kwocie 1502,59 zł i wynagrodzenia pełnomocników stron ustalone w kwocie po 4.800 zł w oparciu o § 2 pkt 5 rozporządzeń Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 5 listopada 2015r., poz. 1800) i w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( Dz.U. z 5 listopada 2015r. poz. 1804 ) wraz z opłatami skarbowymi od pełnomocnictw. Łącznie koszty postępowania wyniosły 11.668,59 zł, co oznacza, że powód powinien ponieść kwotę 729,29 zł kosztów, a poniósł 5.326 zł (częściowo opłata sądowa od pozwu i wynagrodzenie pełnomocnika). Różnica tych kwot podlegała zwrotowi powodowi od pozwanego. Ponadto Sąd nakazał ściągnięcie od pozwanego kwoty 25,59 zł stanowiącej sumę częściowej opłaty sądowej od pozwu, nieuiszczonej przez powoda w wysokości 23 zł i kwoty 2,59 zł pokrytej przez Skarb Państwa części wynagrodzenia biegłego.

/-/ SSR Magdalena Berczyńska-Bruś