Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 października 2017 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 12 października 2017 r. w Giżycku na rozprawie

sprawy z powództwa Banku (...) S.A. z siedzibą w W.

przeciwko S. G.

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanego S. G. na rzecz powoda Banku (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 1.201,61 (jeden tysiąc dwieście jeden 61/100) złotych z ustawowymi odsetkami od kwoty 1.012,30 zł od dnia 14.10.2016 r. do dnia zapłaty.

II.  Odstępuje o obciążania pozwanego kosztami procesu.

Sygn. akt I C 791/17 upr.

UZASADNIENIE

Powód Bank (...) S.A. z siedzibą w W. domagał się zasądzenia od pozwanego S. G. kwoty 1.201,61 zł wraz z odsetkami i kosztami procesu. Roszczenie swoje wywiódł z umowy o kredyt odnawialny w karcie, zawartej z pozwanym, wskazując, że pozwany nie wywiązał się z warunków w niej określonych. Argumentował, że próby polubownego rozwiązania sporu z pozwanym nie doprowadziły do dobrowolnego uregulowania zadłużenia.

Nakazem zapłaty z dnia 20.04.2017 r. wydanym w postępowaniu upominawczym w sprawie I Nc 592/17 tut. Sąd uwzględnił powództwo w całości (k. 31). Wskutek złożonego przez pozwanego sprzeciwu sprawa została przekazana do rozpoznania w trybie zwykłym.

Pozwany S. G. w sprzeciwie od wydanego w sprawie nakazu zapłaty podał, iż z uwagi na przebyty w grudniu 2016 r. udar mózgu nie pamięta, by brał od powodowego banku jakiekolwiek pieniądze. Całkowicie niezrozumiałym zatem zdaniem pozwanego jawi się wynikające z w/w nakazu zapłaty wezwanie do uregulowania roszczenia. Wskazywał, że posiada konto w banku (...) w W. i podejmował bezskuteczne próby uzyskania kredytu. Podnosił wreszcie, iż utrzymuje się jedynie z renty w kwocie ok. 900 zł, brakuje mu pieniędzy na życie, w tym na leki. Twierdził, iż jest schorowany i wymaga pomocy żony.

Sąd ustalił, co następuje:

(...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. (obecnie Bank (...) S.A. z siedzibą w W.) w ramach bankowości detalicznej udziela kredytobiorcom kredytów w formie elektronicznej bądź pisemnej. Jedną z oferowanych usług jest kredyt w formie limitu kredytowego i udzielenie karty kredytowej na zasadach opisanych w umowie i regulaminie umowy o limit kredytowy i o kartę kredytową oraz serwis bankowości internetowej S. O., stanowiących integralną część zawieranej umowy.

( dowód: okoliczności bezsporne)

Powód (...) S.A. z siedzibą w W. przedłożył umowę, z której wynika, że w dniu 30.09.2015 r. pozwany S. G. zawarł z (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. umowę o odnawialny limit kredytowy i o kartę kredytową M. nr (...), na mocy której Bank przyznał pozwanemu limit kredytowy w wysokości 1.000 zł, z którego pozwany mógł korzystać na warunkach określonych w umowie, zobowiązując się do jego zwrotu wraz z należnym oprocentowaniem, prowizjami oraz kosztami i opłatami w terminie i na zasadach określonych w umowie. Całkowita kwota do zapłaty przez kredytobiorcę w dniu zawarcia umowy wynosiła 1.134,15 zł.

Zgodnie z § I ust. 7 pkt 4 całkowita kwota limitu kredytowego została wypłacona od razu i w całości jednorazowo przez zapłatę przy użyciu karty u akceptanta i z zastosowaniem opcji spłaty w minimalnych ratach z ostatnią ratą będącą ratą wyrównującą.

Przedmiotowa umowa została zawarta na okres jednego roku, tj. do dnia 30.09.2016 r., przy czym miała być automatycznie przedłużana na kolejne okresy roczne, za warunkach określonych w umowie.

Pozwany nie spłacił udzielonej kwoty kredytu w żadnym zakresie.

( dowód : umowa o limit kredytowy – k. 12-14, tabela opłat i prowizji – k. historia rachunku- k. 15, zestawienie transakcji- k. 52-52v)

W dniu 31.05.2016 r. nastąpiło połączenie Banku (...) S.A. z (...) Bank (...) S.A. w trybie art. 492 § 1 pkt 1 k.s.h. poprzez przeniesienie całego majątku spółki przejmowanej (...) Bank (...) S.A. na spółkę przejmującą Bank (...) S.A. Spółka przejmująca, zgodnie z treścią art. 494 § 1 k.s.h., wstąpiła z dniem 31.05.2016 r. we wszystkie prawa i obowiązki spółki przejmowanej.

( dowód : okoliczności bezsporne)

W dniu 29.06.2016 r. powód wypowiedział pozwanemu przedmiotową umowę o limit kredytowy i kartę kredytową ze skutkiem na 60 dni kalendarzowych od otrzymania przez pozwanego wypowiedzenia.

W dniu 14.09.2016 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty zadłużenia, wynikającego z zawartej umowy o kredyt odnawialny w karcie. Pomimo prób polubownego załatwienia sprawy nie doszło do uregulowania zadłużenia.

( dowód : wypowiedzenie- k. 16, wezwanie do zapłaty- k. 17)

Pozwany S. G. w okresie od 18.12.2016 r. do 23.12.2016 r. przebywał na Oddziale Neurologicznym Szpitala (...) z rozpoznaniem udaru niedokrwiennego mózgu. Stan pozwanego w czasie pobytu w szpitalu był stabilny, wypisany został w stanie ogólnym dobrym, z utrzymującym się niedowładem połowicznym lewostronnym i tożstronną niedoczulicą.

Pozwany obecnie utrzymuje się z renty w wysokości 900 zł, korzysta z pomocy żony.

( dowód : karta informacyjna leczenia szpitalnego- k. 37-38)

Sąd zważył, co następuje:

Sporny w całości okazał się stan faktyczny przedmiotowej sprawy. W szczególności sporne pozostawało, czy powoda i pozwanego wiązał jakikolwiek węzeł obligacyjny, a jeśli tak, to czy pozwany wywiązał się z zawartej z powodem umowy. Z jednej strony bowiem powód wskazywał, że zawarł z pozwanym umowę o limit kredytowy i korzystanie z karty kredytowej a pozwany nie wywiązał się z ich postanowień, z drugiej zaś strony pozwany zaprzeczał zawarciu z powodem umowy o korzystanie z karty kredytowej z dnia 30.09.2015 r. oraz udostępnieniu mu przez bank jakichkolwiek środków finansowych w postaci przedmiotu umowy. Wskazywał przy tym, że nie pamięta owych okoliczności z uwagi na przebyty w 2016 r. udar. Rozstrzygając powyższe kwestie Sąd rozważał zatem, czy strony umowy dopełniły wszelkich formalności warunkujących skuteczność zawarcia umowy oraz czy przedłożone przez powoda dowody z dokumentów dowodzą istnienia całego roszczenia dochodzonego pozwem, zarówno co do istoty, jak i co do wysokości.

Stosownie do treści art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne, zaś zgodnie z art. 232 k.p.c. strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. W procesie ciężar dowodu stanowi wymaganie dostarczenia sądowi dowodów potwierdzających przytoczone fakty pod rygorem przegrania procesu. Odnosi się on zarówno do powoda, jak i pozwanego.

Zgodnie z dyspozycją art. 720 § 1 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Rozstrzygając zasadniczą kwestię sporną, jaką jest skuteczność zawarcia umowy kredytu między stronami, Sąd dostrzegł dowody z dokumentów przedłożonych przez stronę powodową, w szczególności: umowę o limit kredytowy i kartę kredytową, historię rachunku dla konta pozwanego oraz zestawienie transakcji. Wiarygodność owych dokumentów nie została skutecznie zakwestionowana przez pozwanego. Pod dokumentem umowy kredytu złożony jest podpis pozwanego, którego autentyczności nie kwestionował, na co wskazuje wprost jego stanowisko wyrażone na rozprawie w dniu 12.10.2017 r. (vide: k. 56). Pozwany nie przeczył nadto, by posiadał konto w powodowym banku. Wskazywał, że brakuje mu środków do życia, co sugeruje, że mógł poszukiwać środków na zaspokajanie owych potrzeb. Nie kwestionował także zalegających w aktach sprawy zestawień transakcji, z których wynika, że bezsprzecznie otrzymał przedmiot umowy i nie regulował zadłużenia w żadnym zakresie.

Powyższe, zdaniem tut. Sądu dowodzi, że strony łączył sporny stosunek obligacyjny, zaś na pozwanym ciążył obowiązek wywiązania się z postanowień umowy zawartej z powodem. Zarzut pozwanego dotyczący braku pamięci w przedmiocie zawarcia umowy w kontekście jego problemów zdrowotnych nie może spotkać się z uznaniem w realiach przedmiotowej sprawy. Strony nie prowadziły postępowania dowodowego co do tego, by pozwany w chwili zawierania umowy znajdował się w stanie wyłączającym świadome powzięcie decyzji i wyrażenie woli. Pozwany sam przyznawał, że brakuje mu pieniędzy na życie i nie przeczył, by ubiegał się o kredyt w powodowym banku. Twierdzenia pozwanego co do przebytego udaru znajdują potwierdzenie w zalegającej w aktach karcie informacyjnej leczenia szpitalnego. Nie wdając się jednak w ocenę, czy przebyty w 2016 roku udał mógł spowodować zanik pamięci w zakresie zawartej w 2015 r. umowy kredytu, czy też nie, wskazać należy, że okoliczność ta nie może zwolnić pozwanego od skutków zawartej z bankiem umowy. Na marginesie jedynie wskazać należy, że ani z karty leczenia szpitalnego, ani z twierdzeń samego pozwanego nie wynika, by przebyty udar spowodował u niego trwały uszczerbek w zakresie funkcji poznawczych oraz pamięciowych. Powyższe czyni twierdzenia pozwanego całkowicie lakonicznymi i bezzasadnymi, stanowiącymi jedynie zdaniem tut. Sądu próbę uniknięcia odpowiedzialności wynikającej z zawartej z powodowym bankiem umowy.

Mając na uwadze powyższe, Sąd nabrał przekonania, że strony zawarły sporną umowę kredytu, zaś pozwany przekazał pozwanemu, wynikający z umowy przedmiot umowy. Z zestawień transakcji wynika, że pozwany nie uregulował zadłużenia, zaciągniętego w powodowym banku. Wysokość dochodzonego pozwem roszczenia wynika wprost z historii rachunku, prowadzonego dla konta pozwanego (vide: k. 15), oraz z zestawienia transakcji (vide: k. 52-52v). Wiarygodności owych dokumentów pozwany nie kwestionował.

Powyższe, zdaniem tut. Sądu czyni roszczenie powoda usprawiedliwionym zarówno co do zasady, jak i co do wysokości, co skutkowało orzeczeniem jak w pkt I sentencji wyroku. O odsetkach ustawowych Sąd orzekł po myśli art. 359 k.c. , zgodnie z żądaniem pozwu.

Na podstawie art. 102 k.p.c. Sąd postanowił nie obciążać pozwanego kosztami postępowania. Pozwany jest niewątpliwie w ciężkiej sytuacji majątkowej. Posiada skromne dochody, które pozwalają na pokrycie jedynie podstawowych potrzeb życiowych. Co prawda sama sytuacja ekonomiczna strony przegrywającej, nawet tak niekorzystna, że strona bez uszczerbku dla utrzymania własnego i członków rodziny nie byłaby w stanie ponieść kosztów, nie stanowi podstawy zwolnienia – na podstawie art. 102 – z obowiązku zwrotu kosztów przeciwnikowi, chyba że na rzecz tej strony przemawiają dalsze szczególne okoliczności, które same mogłyby być niewystarczające, lecz łącznie z trudną sytuacją ekonomiczną wyczerpują znamiona wypadku szczególnie uzasadnionego (tak w postanowieniu SN z dnia 8 grudnia 2011 r., IV CZ 111/11). Jako dalsze szczególne okoliczności Sąd uznał obecną sytuację zdrowotną pozwanego, w szczególności związaną z przebytym w 2016 r. udarem i przymusem ciągłego dalszego leczenia i rehabilitacji. Na uwadze należało też mieć, wynikające ze stanu zdrowia i wieku pozwanego, nieporadność i konieczność funkcjonowania w oparciu o pomoc osób trzecich, co widoczne było w trakcie rozprawy w dniu 12.10.2017 r. W związku z tym Sąd orzekł jak w pkt II sentencji.