Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 11 lipca 2017r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., działając na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2016r., poz. 887 ze zm.) przeliczył ubezpieczonej I. G. emeryturę począwszy od dnia 1 czerwca 2017r., czyli, jak podano, od miesiąca, w którym ubezpieczona złożyła wniosek.

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła ubezpieczona, domagając się jej zmiany i dokonania przeliczenia świadczenia od października 2015r., czyli od miesiąca, w którym dokonano poprzedniego przeliczenia świadczenia.

W uzasadnieniu odwołania ubezpieczona podała, że już składając wniosek o ponowne przeliczenie emerytury w październiku 2015r. domagała się przeliczenia emerytury z uwzględnieniem okresu nauki zawodu i zatrudnienia w (...) od 1 września 1969r. do 20 czerwca 1972r., jednak wówczas organ rentowy odmówił uwzględnienia tego okresu, a po złożeniu kolejnego wniosku, na podstawie tych samych dokumentów, które złożone zostały już w 2015r. wspomniany okres uwzględnił.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania podnosząc, że decyzją z dnia 27 października 2015r. doliczono ubezpieczonej okres sprawowania opieki nad dzieckiem w wymiarze 3 lat, nie doliczono natomiast okresu nauki zawodu i pracy w (...), wyjaśniając w piśmie dołączonym do decyzji, że umowa o pracę jest dokumentem niewystarczającym i nie pozwala ustalić, od kiedy trwało zatrudnienie oraz, czy nie nastąpiły przerwy w zatrudnieniu.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W dniu 8 października 2015r. ubezpieczona złożyła w ZUS-ie Inspektoracie w I. wniosek o ponowne przeliczenie emerytury z uwzględnieniem okresu sprawowania opieki nad dzieckiem oraz pracy w (...) w związku z załączonymi do wniosku dokumentami, tj. umową z dnia 1 września 1969r. o zatrudnieniu robotnika młodocianego w celu nauki zawodu zawartą między (...) Przedsiębiorstwem Budownictwa (...) w B. a ubezpieczoną, umową zawartą w dniu 28 czerwca 1971r. pomiędzy powyższym Przedsiębiorstwem a ubezpieczoną o odbycie wstępnego stażu pracy, kartą pracownika, legitymacją ubezpieczeniową, w której potwierdzono zatrudnienie ubezpieczonej w (...) 1 września 1969r. oraz w latach 1970, 1971 i 1972.

Decyzją z dnia 27 października 2017r. ZUS dokonał ponownego ustalenia kapitału początkowego ubezpieczonej – doliczając ubezpieczonej 3 – letni okres opieki nad dzieckiem, nie uwzględniono natomiast podnoszonego przez ubezpieczoną okresu pracy w (...). Do decyzji załączono pismo z tej samej daty, co decyzja, w której ZUS informował ubezpieczoną, że okres pracy w (...) nie został jej uwzględniony, gdyż „ umowa zawarta z zakładem pracy nie jest dokumentem wystarczającym, gdyż nie można jednoznacznie stwierdzić do kiedy trwało zatrudnienie, a także czy w trakcie zatrudnienia wystąpiły przerwy w wykonywaniu pracy takie jak urlop bezpłatny lub wychowawczy”. Ubezpieczona przyjęła wyjaśnienia ZUS rozumiejąc, że nie ma możliwości doliczenia jej wskazanego wyżej okresu pracy w (...). Dopiero podczas zajęć (...) prowadzonych przez pracowników ZUS dowiedziała się, że wbrew twierdzeniom zawartym w zacytowanym wyżej piśmie ZUS istnieje możliwość doliczenia okresu pracy w Przedsiębiorstwie (...) i w dniu 13 czerwca 2017r. złożyła kolejny wniosek o przeliczenie kapitału początkowego i emerytury z uwzględnieniem dodatkowych dokumentów, dołączając do wniosku pismo z dnia 17 grudnia 2015r. skierowane do niej przez (...) Urząd Wojewódzki w B., w którym podano, że w jej aktach osobowych z okresu zatrudnienia w (...) nie ma świadectwa pracy, dlatego też nie można sporządzić kopii tego dokumentu, jednocześnie przesłano ubezpieczonej uwierzytelnione kopie umowy o pracę z dnia 1 września 1969r., karty ewidencyjne i pismo z dnia 20 czerwca 1972r. dot. rozwiązania stosunku pracy, które ubezpieczona przedstawiła organowi rentowemu. W konsekwencji ZUS wydał w dniu 11 lipca 2017r. decyzję, zaskarżoną w niniejszej sprawie, w której uwzględniono ubezpieczonej okres pracy w (...) i dokonano przeliczenia emerytury od 1 czerwca 2017r.

Zgodnie z art. 133 ust.1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych – w razie ponownego ustalenia przez organ rentowy prawa do świadczeń lub ich wysokości, przyznane lub podwyższone świadczenia wypłaca się, poczynając od miesiąca, w którym powstało prawo do tych świadczeń lub do ich podwyższenia, jednak nie wcześniej niż :

1)  od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy lub wydano decyzję z urzędu, z zastrzeżeniem art. 107a ust.3;

2)  za okres 3 lat poprzedzających bezpośrednio miesiąc, o którym mowa w pkt 1, jeżeli odmowa lub przyznanie niższych świadczeń były następstwem błędu organu rentowego lub odwoławczego.

Na podstawie poczynionych w sprawie ustaleń, które oparto głównie na dokumentach znajdujących się w aktach ZUS i przedstawionych przez ubezpieczoną, co do prawdziwości których żadna ze stron nie wniosła zastrzeżeń, należy jednoznacznie stwierdzić, iż w następstwie błędu organu rentowego, który w chwili złożenia przez ubezpieczoną w dniu 8 października 2015r. wniosku, nie przeprowadził należytego postepowania wyjaśniającego, do czego był zobowiązany, nadal obliczano ubezpieczonej świadczenie w wysokości niższej niż należało. Dodatkowo należy zauważyć, iż załączone przez ZUS do decyzji z dnia 27 października 2015r. pismo, którego treść przytoczono wyżej dodatkowo wprowadzało ubezpieczoną w błąd sugerując, iż nie ma możliwości zaliczenia jej okresu pracy w (...), w konsekwencji czego ubezpieczona nie złożyła odwołania od tej decyzji, mając zaufanie do organu rentowego i nie przypuszczając nawet, że zadziałał on na jej niekorzyść bądź na skutek niefrasobliwości swego pracownika, bądź też z innych, nieznanych Sądowi powodów.

Mając powyższe na uwadze, Sąd uznał wniesione przez ubezpieczoną odwołanie za uzasadnione i na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję, jak w sentencji.

SSO Karolina Chudzinska - Koczorowicz