Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 stycznia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie II Wydział Karny w składzie:

Przewodnicząca: SSR Małgorzata Olejarczyk

Protokolant: st. sekr. sądowy Ewelina Kazberuk

Prokurator Prok. Rej. w K.: T. N. (1)

po rozpoznaniu w dniach: 09.11.2017r. i 11.01.2018r.

sprawy R. N.

s. E. i T. z domu W.

ur. (...) w R.

oskarżonego o to, że:

I. W dniu 08 lutego 2017 roku w K. na ul. (...) z wnętrza samochodu m-ki V. (...) o nr rej. (...), dokonał zaboru w celu przywłaszczenia plecaka wraz zawartością kompletu noży m-ki F., nitów ozdobnych do noży, noża kuchennego, ozdobnego noża na szyję, ładowarki do telefonu koloru białego, notatnika, kopciucha z fajką i tytoniem o wartości łącznej 1.130 zł na szkodę S. C. (1) oraz dokumentów stwierdzających jego tożsamość w postaci paszportu o nr (...) i dowodu osobistego o nr (...), przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności, będąc skazanym za umyślne przestępstwo podobne,

tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k. w zb. z art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art.
64 § 1 k.k.

II. W nocy na 22 marca 2017 roku w K. na ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, dokonał kradzieży z włamaniem do urządzeń do konkursów wiedzy powszechnej - quizomatów, w ten sposób, że za pomocą siekiery wyłamał obudowę urządzeń o nazwie A. o nr (...) i o nr (...), a następnie z ich wnętrza dokonał kradzieży dwóch kaset z pieniędzmi w banknotach oraz w bilonie o łącznej wartości 1465 zł na szkodę (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. przy ul. (...), oraz dokonał uszkodzenia powyższych urządzeń na łączną kwotę 5222,24 zł na szkodę tego samego pokrzywdzonego, a także za pomocą siekiery dokonał uszkodzenia dwóch kamer monitoringu przemysłowego i drzwi łazienkowych o łącznej wartości 450 zł na szkodę S. C. (2), przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności, będąc skazanym za umyślne przestępstwo podobne,

tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k. w zb. z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

I.  oskarżonego R. N. uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów i za to:

-.

-

za czyn z pkt I a/o, z mocy art. 278 § 1 k.k. w zb. z art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. skazuje, zaś na podstawie art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności,

-

za czyn z pkt II a/o, z mocy art. 279 § 1 k.k. w zb. z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. skazuje, zaś na podstawie art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza mu karę
1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 85 § 1 k.k., art. 86 § 1 k.k. łączy orzeczone wobec oskarżonego jednostkowe kary pozbawienia wolności i w ich miejsce orzeka karę łączną 1 (jednego) roku i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

III.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary łącznej pozbawienia wolności zalicza okres zatrzymania od dnia 28.03.2017r. godz. 09:30 do dnia 30.03.2017r. godz. 08:35, co równoważne jest 2 (dwóm) dniom kary pozbawienia wolności;

IV.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę:

-

kwoty 1.130,00 (jeden tysiąc sto trzydzieści) złotych na rzecz pokrzywdzonego S. C. (1),

-

kwoty 6.687,24 (sześć tysięcy sześćset osiemdziesiąt siedem i 24/100) złotych na rzecz pokrzywdzonego (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O.,

-

kwoty 450,00 (czterysta pięćdziesiąt) złotych na rzecz pokrzywdzonego S. C. (2);

V.  na podstawie art. 44 § 1 k.k. orzeka przepadek na rzecz Skarbu państwa poprzez pozostawienie w aktach sprawy dowodów rzeczowych zapisanych pod numerem 86/17 księgi przechowywanych przedmiotów tut. Sądu;

VI.  na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26.05.1982 roku Prawo o Adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. P. B. kwotę 504 (pięćset cztery) złote tytułem wynagrodzenia za obronę oskarżonego wykonywaną z urzędu oraz kwotę 115,92 (sto piętnaście i 92/100) złotych tytułem podatku VAT od przyznanego wynagrodzenia;

VII.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w całości.

Sygn. akt. II K 278/17

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny w sprawie:

W dniu 08 lutego 2017 r. S. C. (1) przy ul. (...) w K. zaparkował swój samochód marki V. (...) o nr rej. (...), a wychodząc nie zamknął go na klucz. Sytuację tę zauważył R. N., który poruszał się ulicą (...) w K.. Mężczyzna otworzył drzwi samochodu i dokonał zaboru plecaka wraz z całą jego zawartością. W plecaku znajdowały się: komplet noży marki F., nity ozdobne do noży, nóź kuchenny, ozdobny nóź na szyję, ładowarka do telefonu koloru białego, notatnik, kopciuch z fajką i tytoniem oraz dokumenty w postaci paszportu o nr (...) i dowodu osobistego o nr (...) stwierdzające tożsamość S. C. (1).

S. C. (1) nie odzyskał skradzionych przedmiotów. Podał, iż łączna wartość szkody na jego rzecz wynosi 1130 złotych

S. C. (2) był właścicielem lokalu przy ul. (...), w którym znajdowały się 4 urządzenia do konkursów wiedzy powszechnej – quizomaty należące do (...) Sp. z .o.o. z siedzibą w O.. R. N. był stałym klientem tego lokalu. Przychodził do niego, by pograć na automatach i spożywać alkohol.

W nocy na 22 marca 2017 roku R. N. wspólnie z inną nieznaną osobą włamał się do tego lokalu przy ul. (...), gdzie za pomocą siekiery wyłamał obudowę do 2 quizomatówo nazwie A. o nr (...) i A. o nr (...), po czym z ich wnętrza dokonał kradzieży dwóch kaset z pieniędzmi w banknotach oraz w bilonie o łącznej wartości 1465 zł. W wyniku włamania zostały uszkodzone 2 automaty na łączną kwotę 5222,24 złotych. Ponadto w trakcie włamania sprawcy za pomocą siekiery dokonali uszkodzenia dwóch kamer monitoringu przemysłowego i drzwi łazienkowych o łącznej wartości 450 zł na szkodę S. C. (2).

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny w oparciu o: zeznania świadka S. C. (1) k.235v-236, częściowe wyjaśnienia oskarżonego w których przyznał się do popełnienia czynu z pkt. I k.59,142, protokół oględzin nagrania monitoringu z dnia 08.02.2017 r. k. 16-17, protokół oględzin miejsca ujawnienia paszportu i dowodu osobistego k. 35-36, zeznania świadków: S. C. (2) k.80, 112, 110v, 236, U. B. k.95, odpisy wyroków k. 63-74, 135, karta karna k.161-162, protokół oględzin lokalu ul. (...) wraz z dokumentacją fotograficzną k. 82-84, umowa dzierżawy powierzchni k. 86, pismo od Prezesa H. Quiz (...) Sp z .o.o. k. 184, kosztorys naprawy quizomatów k. 186-187, protokół oględzin płyty DVD-R z zapisem monitoringu z lokalu W. 16a z dnia 22.03.2017 r. wraz dokumentacją fotograficzną k. 105-109.

Oskarżony R. N. w trakcie postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia kradzieży w dniu 8 lutego 2017 roku z samochodu V. (...) zaparkowanego przy ul. (...) w K. plecaka z zawartością dokumentów i innych rzeczy. Wyjaśnił, iż tego dnia szedł ul. (...) w K. w dół do ul. (...). Przechodząc koło budynku ZUSu zauważył, że mężczyzna, który kierował samochodem i zaparkował go koło chodnika nie zamknął drzwi do samochodu. Wrócił się i z wnętrza tego nie zamkniętego samochodu zabrał plecak. Następnie zszedł ul. (...) w dół i plecak zostawił przy przedszkolu na ul. (...). Nie zabierał z jego wnętrza nic, zerknął tylko do środka, gdzie były jakieś noże, notes, ładowarka do telefonu. Wyjaśnił, iż żadnych dokumentów nie zabiera, jak również nie wyrzucał dokumentów z tego plecaka do pojemnika na psie odchody. Zostawił go na tym trawniku koło przedszkola, bo myślał, że będą tam pieniądze albo jakieś inne cenne rzeczy. (k.59)

W trakcie kolejnych wyjaśnień oskarżony przyznał się, do tego że z otwartego samochodu na ul. (...) w K. ukradł plecak z różnymi przedmiotami i dokumentami. Po sprawdzeniu plecaka i stwierdzeniu że nie zawiera on żadnych cennych przedmiotów zostawił go na trawniku koło przedszkola.

Oskarżony nie przyznał się natomiast do dokonania włamania do wnętrza lokalu przy ul. (...) w K. i do znajdujących się tam automatów do gier. Oskarżony wskazał, iż zna ten lokal, bywał w nim kilka razy, ostatni raz może z tydzień temu. Chodził tam, by pograć na automatach i wypić piwo. Bywał tam sam, ale w lokalu spotkał kolegów, zna też właściciela tego lokalu. Wie, że on ma nazwisko C.. W dniu 27 marca 2017 r. C. przysłał mu SMSa o treści „ładnie wyszedłeś na kamerze”. Oskarżony podał, iż wtedy skontaktował się z C., który kazał mu się rozliczyć i oddać pieniądze. Odpowiedział, że nie wie o co chodzi. (k.142, k.190)

Oskarżony R. N. składając wyjaśnienia na rozprawie przyznał się do popełnienia zarzutu z pkt I a/o, ale wskazał, iż nie wie co było w plecaku, bo wyrzucił go. Nie wie czy w plecaku były dokumenty. Do czynu z pkt. II nie przyznał się (k. 235v).

Sąd zważył, co następuje:

Wyjaśnienia oskarżonego w części, w której przyznał się do kradzieży w dniu 8 lutego 2017 roku z samochodu V. (...) zaparkowanego przy ul. (...) w K. plecaka z zawartością dokumentów i innych rzeczy zasługują na uwzględnienie, bowiem znajdują potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowym. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, w których zaprzecza, iż w plecaku były dokumenty. Oskarżony w swoich wyjaśnieniach złożonych w postępowaniu przygotowawczym wyjaśnił, iż wyrzucił plecak, bowiem nie znalazł żadnych cennych przedmiotów, co oznacza, że dokładnie zapoznał się z zawartością plecaka. Ponadto dokumenty stwierdzające tożsamość S. C. (1) zostały znalezione w pojemniku na psie odchody (protokół oględzin miejsca ujawnienia paszportu i dowodu osobistego k. 35-36), co wskazuje, że oskarżony pozbył się dokumentów porzucając je, a pozostałą zawartość plecaka przywłaszczył.

Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania zeznań świadka S. C. (1). Świadek opisał, że w przedmiotowym dniu musiał dostarczyć dokumenty do ZUS, śpieszył się i nie zamknął drzwi w samochodzie. Wszedł do budynku ZUS, a gdy po 5 – 10 minut wyszedł z budynku, to zauważył, że drzwi jego samochodu są uchylone, a w środku nie ma plecaka. Świadek podkreślił, iż oprócz rzeczy materialnych zginął mu notatnik, w którym były dane jego klientów, które stracił oraz zapisane procesy technologiczne obróbki stali, co jest dla niego wielką stratą. Świadek wycenił wartość skradzionych przedmiotów na kwotę 1130 złotych i wniósł o orzeczenie wobec oskarżonego obowiązku naprawienia szkody. (k.235v-236)

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego R. N., w których nie przyznał się do kradzieży z włamaniem do automatów do gier przy ul. (...) w K. jako sprzecznym ze zgromadzonymi w sprawie dowodami, w tym w szczególności zeznaniami świadka S. C. (2).

Świadek opisał, iż przed przedmiotowym zdarzeniem był sam w lokalu pomiędzy godziną 24:00 a godziną 01:00, a gdy wychodził przymknął drzwi do lokalu (nie zamykał na klucz) i opuścił roletę antywłamaniową. Rano około godziny 07:00 przyjechał do lokalu i zobaczył, że roleta na drzwiach wejściowych do lokalu jest odsunięta do połowy. Kiedy uchylił drzwi do lokalu stwierdził, że dwie maszyny są rozbite, zaś pieniądze znajdujące się w tych maszynach są zabrane. Ponadto świadek podał, iż sprawcy dokonali uszkodzenia 1/3 drzwi do pomieszczenia gospodarczego, w którym znajdował się monitoring. (k. 80)

S. C. (2) w złożonych zeznaniach konsekwentnie wskazywał na oskarżonego jako jednego ze sprawców zdarzenia, podając okoliczności uzasadniające jego przekonanie. Świadek po przejrzeniu nagrań z monitoringu, ustalił, że jednym ze sprawców był R. N., który bardzo często przesiadywał w tym lokalu. Świadek wskazał, iż rozpoznał oskarżonego przeglądając monitoring z wcześniejszych dni. Oskarżony był inaczej ubrany, jednakże miał te same jasne buty. Świadek dodał, iż rozpoznał go również po wzroście. Świadek wskazał, iż oskarżony w dzień poprzedzający zdarzenie był w lokalu, gdzie widział jak na pierwszej i czwartej maszynie grały osoby na wysokich stawkach, dlatego włamał się właśnie do tych dwóch konkretnych maszyn. (k. 110v)

Ponadto świadek w trakcie przeprowadzonego okazania rozpoznał na tablicy twarz R. N.. Podkreślił on, iż na nagraniu z włamania rozpoznał oskarżonego po jego ruchach i ogólnym wyglądzie wskazując, iż to on wchodził jako drugi do lokalu.Za sprawstwem oskarżonego według świadka, przemawia również fakt, iż wiedział on, że w pomieszczeniu gospodarczym jest monitoring i dlatego chciał dostać się do tego drugiego pomieszczenia. Świadek podał, iż w chwili zdarzenia monitor był wyłączony, ale komputer dalej nagrywał. Według świadka sprawcy pomyśleli, że jest wyłączony cały monitoring i dlatego nie forsowali drzwi. (k. 112)

Po okazaniu pary sznurowanych butów koloru białego marki N. świadek S. C. (2) wskazał, iż te buty rozpoznaje jako takie same, w jakich był jeden ze sprawców włamania tj. N. R.. Świadek zeznał, iż oskarżony często przychodził grać na automatach w jego lokalu i bardzo często był w takich samych białych butach marki N.. (k. 147)

S. C. (2) rozprawie podtrzymał swoje zeznania złożone w trakcie postępowania przygotowawczego. Zeznał, iż oglądając nagranie z monitoringu rozpoznał oskarżonego po jego ruchach oraz po butach, które miał na sobie. Jego twarz była zamazana albo czymś zakryta. Oskarżony był dzień wcześniej na automatach w tych samych butach, które miał podczas włamania do lokalu. Świadek dodał, iż zna oskarżonego od paru miesięcy i z pewnością stwierdził, że to on włamał się do jego lokalu. Ponadto nagranie z monitoringu przeglądali również jego znajomi, którzy znają oskarżonego i nie mieli wątpliwości, że to był R. N.. (k.236- 236v)

Świadek zeznał, iż pieniądze, które skradziono nie należały do niego, tylko do spółki (...). Do niego należały tylko kamery i drzwi, które sprawcy uszkodzili. Łączną wartość uszkodzeń wycenił na kwotę 450 złotych i wniósł o orzeczenie wobec oskarżonego obowiązku naprawienia szkody(k.236)

W ocenie Sądu, brak jest w niniejszej sprawie okoliczności świadczących, iż świadek S. C. (2) miałby bezpodstawnie obciążać oskarżonego i kierować w jego stronę fałszywe oskarżenia. W ocenie Sądu, świadek w sposób wyczerpujący i przekonujący przedstawił okoliczności świadczące o tym, iż jednym ze sprawców był oskarżony.

Sąd podzielił w całości zeznania świadka U. B., nie znajdując podstaw do ich zakwestionowania. Świadek jako przedstawiciel firmy (...) Sp. z .o.o. z siedzibą w O. zeznała, iż w dniu 22.03.2017 r. pan S. C. (2) poinformował ją, że do dwóch automatów A. numer (...), A. numer (...) było włamanie, gdzie sprawca po uprzednim wyłamaniu przednich drzwi z wnętrza automatów dokonał kradzieży dwóch kaset z pieniędzmi oraz wysypał część bilonu z hoppera. W wyniku włamania zostały uszkodzone obudowy automatów. Pierwszy z nich został uszkodzony na kwotę 2611, 12 złotych, drugi z nich również został uszkodzony na kwotę 2611, 12 złotych. (k. 95v, 236v)

Pismem z dnia 27 marca 2017 r. Prezes Zarządu (...) Sp. z.o.o. A. G. poinformowała, iż w urządzeniach typu quizomat o nr seryjnych (...) i (...) w dniu 21.03.2017 r. na 22.03.2017 r. znajdowały się pieniądze w kwocie odpowiednio 630 złotych i 835 złotych. Dodatkowo dołączyła kosztorysy naprawy w/w urządzeń, uszkodzonych w wyniku włamania (k. 90-93)

Świadek T. N. (2) (matka oskarżonego) złożyła oświadczenie o odmowie składania zeznań. (k.245)

Za wiarygodne w całości Sąd uznał również dowody w postaci załączonych do akt sprawy dokumentów. Sporządzono je w odpowiedniej formie przez podmioty uprawnione do ich wystawienia. Nie były kwestionowane przez żadną ze stron, nie budziły również wątpliwości co do ich autentyczności. Odnośnie sporządzonej opinii antroposkopijnej to Sąd nie kwestionował jej wniosków. Biegły ustalił, że jakość wizualna i techniczna materiału dowodowego nie pozwala na przeprowadzenie badań ( k. 202-209).

W ocenie Sądu fakt ten w żaden sposób nie podważa ustaleń Sądu, co do sprawstwa oskarżonego w zakresie czynu z pkt. II. Podnieść bowiem należy, że biegły opierał swą wiedzę na przedłożonym mu do badania materiale, natomiast pokrzywdzony S. C. (2) rozpoznał oskarżonego na nagraniach, albowiem jak zeznał, znał go jako częstego bywalca lokalu przy ulicy (...). Wiedział jak się porusza i jak zwykle się ubiera.

Przestępstwo z art. 278 § 1 kk polega na zaborze w celu przywłaszczenia cudzej rzeczy ruchomej. W rozumieniu tego przepisu przez zabór należy rozumieć wyjęcie rzeczy spod władztwa osoby nią władającej (właściciela, posiadacza lub dzierżyciela) i objęcie we własne władanie. Chodzi tutaj o faktyczne władztwo nad rzeczą, które w wyniku zaboru zostaje wbrew woli posiadacza naruszone. Stanowiący istotę kradzieży zabór następuje bezprawnie, bez żadnej ku temu podstawy i bez zgody właściciela lub osoby, której mienie (rzecz) zabrano (wyr. SN z 18 XII 1998 r., IV KKN 98/98, Orz. Prok. i Pr. 1999, nr 7-8). Kradzież jest przestępstwem umyślnym o charakterze kierunkowym. Cel przywłaszczenia oznacza zamiar postąpienia z przedmiotem zaboru tak, jakby się było jego właścicielem (włączenia do swego stanu posiadania, sprzedaży, zużycia, podarowania innej osobie, a nawet porzucenia).Do wypełnienia znamion przestępstwa z art. 278 § 1 k.k. „nie wystarcza zatem, aby sprawca godził się na możliwość przywłaszczenia. Niezbędne jest tu wykazanie, że sprawca miał świadomość znaczenia swojego działania, tzn. zmierzał do przywłaszczenia rzeczy i jednocześnie chciał przywłaszczyć sobie cudzą rzecz” ( wyrok SN z 5 maja 1999 r., V KKN 406/97, Prok. i Pr. 2000, nr 4, poz. 6).

Przyjmuje się w orzecznictwie, że przepis art. 278 § 1 KK może pozostawać w zbiegu kumulatywnym z przepisem art. 275 § 1 KK, jeżeli sprawca kradnie dokument stwierdzający tożsamość danej osoby ( wyr. SN z 20.4.1978 r., VII KZP 1/78, OSNKW 1978, Nr 6, poz. 58). Mając powyższe na uwadze należało uznać kwalifikacje czynu popełnionego przez oskarżonego z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 275 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk za właściwą.

Natomiast przedmiotem ochrony przepisu art. 279 kk jest cudza rzecz ruchoma. Włamanie polega na przełamaniu zabezpieczeń chroniących przedmiot czynności wykonawczej przed kradzieżą. Nie ma znaczenia, czy zabezpieczenie przedmiotu przed kradzieżą jest efektywne i jakich środków należy użyć, by je sforsować. Stronę podmiotową stanowi zamiar bezpośredni. Jest to przestępstwo kierunkowe, ponieważ sprawca działa w celu przywłaszczenia. Ponadto zgodnie z wyrok SN z dnia 9 września 2004 r., V KK 144/04 dla kradzieży z włamaniem nie ma znaczenia, czy rzecz ruchoma znajduje się w pomieszczeniu zamkniętym, czy na otwartej przestrzeni, dostępnej dla każdego.

Natomiast art. 288 § 1 kk chroni integralność i nienaruszalność cudzej rzeczy oraz związaną z daną rzeczą zdolność do niezakłóconego użytkowania jej zgodnie z jej przeznaczeniem. Przestępstwo z art. 288 kk należy do przestępstw materialnych, wymagających spowodowania skutku w postaci zniszczenia lub uszkodzenia rzeczy czy też uczynienia jej niezdatną do użytku. Jest to przestępstwo umyślne, które można popełnić w obu formach zamiaru.

Ważne jest, aby sprawca swoim zachowaniem przed dokonaniem zaboru musiał przełamać zabezpieczenie tej rzeczy, która to sytuacja niewątpliwie nastąpiła w niniejszej sprawie. Jak wskazuje zgromadzony materiał dowodowy, oskarżony R. N. działając w warunkach współsprawstwa z nieznaną osobą uprzednio pokonał zabezpieczanie wyłamując obudowę quziomatów wyrządzając tym samym w mieniu pokrzywdzonego szkodę w wysokości 5222,24 złotych, kolejno dokonał kradzieży dwóch kaset z pieniędzmi w łącznej wysokości 1465 złotych. Ponadto oskarżony wraz z nieznanym sprawcą dokonał uszkodzenia dwóch kamer przemysłowych i drzwi łazienkowych o łącznej wartości 450 złotych.

Sąd podzielił pogląd według, którego „kumulatywny zbieg przepisów art. 279 § 1 KK i art. 288 § 1 KK uzasadniony jest wówczas, gdy dochodzi do zasadniczego odwrócenia dysproporcji dóbr chronionych przez te przepisy, a więc gdy szkoda wyrządzona włamaniem jest zdecydowania wyższa od szkody wyrządzonej kradzieżą " (wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 12 lipca 2013 r., II AKa 126/13).

Sąd uznał, że w realiach przedmiotowej sprawy dla oddania całej kryminologicznej zawartości czynu i zachowania oskarżonego zasadnym było zastosowanie kumulatywnej kwalifikacji prawnej czynu na podstawie art. 279 § 1 KK i art. 288 § 1 KK przy zastosowaniu art. 11 § 2 KK z uwagi na wysokość szkody wyrządzonej zniszczeniem mienia.

Konkludując należy stwierdzić, iż kompleksowa ocena całości materiału dowodowego zgromadzonego w przedmiotowej sprawie, dokonana w świetle zasad doświadczenia życiowego, w ocenie Sądu, pozwoliła na niewątpliwe stwierdzenie sprawstwa i winy oskarżonego w zakresie zarzucanych mu czynów.

W tym stanie rzeczy, Sąd uznał oskarżonego za winnego wszystkich zarzucanych mu czynów, a swoim zachowaniem wypełnił normę art. 278§1 kk w zb.z art. 275§1kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 64§1 kk w zakresie czynu z pkt. I i normę art. 279§1 kk w zb. z art. 288§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12kk w zw. z art. 64§1 kk w zakresie czynu z pkt. II.

Oskarżony wymienionych czynów dopuścił się działając w warunkach powrotu do przestępstwa określonego przepisem art. 64 § 1 kk. A mianowicie wyrokiem Sądu Rejonowego w Kętrzynie z dnia 12 października 2012 r. w sprawie sygn. akt. II K 91/12 zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 21.02.2013 r. w sprawie VII Ka 1270/12 R. N. został skazany za ciąg przestępstw z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 12 kk na karę 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności oraz za czyn z art. 278 § 1 kk na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności. W miejsce orzeczonych kar jednostkowych orzeczono karę łączną 1 roku i 6 miesięcy(wyrok k. 65-68). Wymieniona kara pozbawienia wolności 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności wymierzona za ciąg przestępstw art. 279 § 1 kk w zw. z art. 12 kk została objęta wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Kętrzynie z dnia 7 listopada 2013 r. w sprawie sygn. akt. II K 410/13, w którym wymierzono wobec skazanego kara łączną 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności. R. N. karę tę odbywał od dnia 16.11.2010 r. do 18.11.2010 r. i od 16.01.2012 r. do 13.11.2014 r. (wyrok k. 63-64)

Oskarżony zakończył odbywanie ostatniej z wymienionych kar w dniu 13 listopada 2014 r., natomiast przypisanych mu w niniejszej sprawie czynów zabronionych dokonał w dniu 08 lutego 2017 r. i 22 marca 2017 r. czyli przed upływem 5 lat od odbycia w części lub w całości ostatniej kary pozbawienia wolności.

Sąd uznając oskarżonego za winnego popełnienia przypisanych mu czynów wymierzył mu za czyn z pkt I karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, natomiast za czyn z pkt II karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd połączył orzeczone wobec oskarżonego jednostkowe kary pozbawienia wolności i w ich miejsce orzekł karę łączną 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności.

Zarówno przy wymiarze oskarżonemu R. N. jednostkowych kar pozbawienia wolności, jak i kary łącznej Sąd miał w pierwszym rzędzie na uwadze wysoki stopień społecznej szkodliwości zarzucanych mu czynów, dotychczasową, kilkukrotną karalność oskarżonego (karta karna k. 161-162, wyroki k. k. 63-74, 135) oraz popełnienie czynów zabronionych w warunkach powrotu do przestępstwa określonego przepisem art. 64 § 1 kk.

Dotychczasowy sposób życia oskarżonego oraz fakt uprzedniej karalności, wskazuje jednoznacznie, że oskarżony jest osobą wyjątkowo niepoprawną, niepotrafiącą wyciągać konsekwencji z przebytych doświadczeń życiowych oraz wykazującym wysoce lekceważący stosunek do przepisów prawnych i norm społecznych. W momencie popełnienia czynu oskarżony był osoba dorosłą i w pełni świadomą ciążących na nim obowiązków i obowiązujących przepisów. Oskarżony nie znajdował się w żadnej szczególnej sytuacji, mogącej jeśli nawet nie usprawiedliwić, to przynajmniej logicznie wytłumaczyć jego postępowanie. Wszystkie powyższe czynniki nakazują ocenić stopień winy oskarżonego jako wysoki, podobnie jak stopień społecznej szkodliwości czynów oskarżonego – swoim czynem oskarżony naruszył bowiem podstawowe dobra prawne w postaci prawa własności. Oskarżony działał umyślnie, z zamiarem bezpośrednim ukierunkowanym na cel osiągnięcia korzyści majątkowej.Za jedyną okoliczność łagodzącą Sad uznał przyznanie się oskarżonego do popełnienia czynu z pkt I a/o.

Zdaniem Sądu kara wymierzona oskarżonemu spełni swe cele zarówno w zakresie prewencji indywidualnej, a także w zakresie prewencji ogólnej czyniąc zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości. Ponadto w środowisku lokalnym oskarżonego, winna odnieść oddźwięk, wskazując że zachowania sprzeczne z porządkiem prawnym i moralnym nie uchodzą sprawcom bezkarnie.

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary łącznej pozbawienia wolności Sąd zaliczył okres zatrzymania od dnia 28.03.2017r. godz. 09:30 do dnia 30.03.2017r. godz. 08:35, co równoważne jest 2 (dwóm) dniom kary pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 46 § 1 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody, zgodnie z wnioskami pokrzywdzonych. Obowiązek naprawienia szkody, obok funkcji kompensacyjnej spełnia również zadania represyjne i prewencyjne. Konieczność zrekompensowania szkód wyrządzonych przestępstwem i związane z tym konsekwencje majątkowe mają nie tylko znaczenie szczególno – prewencyjne, ale mogą przyczynić się do kształtowania postawy poszanowania dla prawa w społeczeństwie.

Na podstawie art. 44 § 1 k.k. Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu państwa poprzez pozostawienie w aktach sprawy dowodów rzeczowych zapisanych pod numerem 86/17 księgi przechowywanych przedmiotów tut. Sądu.

Natomiast na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26.05.1982 roku Prawo o Adwokaturze zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. P. B. kwotę 504 złote tytułem wynagrodzenia za obronę oskarżonego wykonywaną z urzędu oraz kwotę 115,92 złotych tytułem podatku VAT od przyznanego wynagrodzenia.

Uwzględniając sytuację finansową oskarżonego, Sąd zwolnił go od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w całości.