Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 stycznia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Puławach II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Marek Stachoń

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Anita Szczepanik

Bez udziału Prokuratora -

po rozpoznaniu na rozprawie dnia 19.09.2017 r., 21.11.2017 r., 11.01.2018 r.

sprawy D. S. syna A. i D. z domu P., urodzonego dnia (...) w H.,

oskarżonego o to, że: w dniu 28 marca 2017 roku w P. woj. (...), prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki M. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości prowadzącym do stężenia alkoholu we krwi w przedziale od 1,36‰ do 1,26‰

tj. o czyn z art. 178a§1 kk

1. oskarżonego D. S. uznaje winnym dokonania zarzucanego mu czynu z art. 178a§1 kk i za to na mocy art. 178a§1 kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

2. na mocy art. 69§1 i 2 kk i art. 70§1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na 2 (dwa) lata tytułem próby;

3. na mocy art. 71§1 kk wymierza oskarżonemu grzywnę w wysokości 100 (stu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na 20 (dwadzieścia) złotych;

4. na mocy art. 42§2 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzech) lat;

5. na mocy art. 63§4 kk na poczet orzeczonego zakazu zalicza okres zatrzymania prawa jazdy od 28 marca 2017 roku do 17 stycznia 2018 roku;

6. na mocy art. 43a§2 kk orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 5000 (pięciu tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej;

7. na mocy art. 627 kpk obciąża oskarżonego kosztami sądowymi w kwocie 254,50 (dwieście pięćdziesiąt cztery 50/100) złotych tytułem zwrotu wydatków oraz 320 (trzysta dwadzieścia) złotych tytułem opłaty.

II K 576/17

UZASADNIENIE

Prokuratura Rejonowa w Puławach oskarżyła D. S. o to, że w dniu 28 marca 2017 roku w P., województwa (...) prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki M. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości prowadzącym do stężenia alkoholu we krwi w przedziale od 1,36 ‰ do 1,26 ‰, tj. o przestępstwo z art. 178a § 1 k.k.

Po przeprowadzeniu rozprawy sąd ustalił i zważył, co następuje:

Dnia 28 marca 2017 roku o godzinie 0:26 w P. na ulicy L. D. S.znajdując się w stanie nietrzeźwości prowadzącym do stężenia alkoholu we krwi od 1,36 ‰ do 1,26 ‰ prowadził samochód osobowy marki M. (...) o nr rej. (...) i zajechał na stację benzynową znajdującą się przy tej ulicy. Pracownicy stacji benzynowej M. S.i Ł. W.zauważyli niepewny chód D. S. i jego problemy z wyjęciem portfela z kieszeni, więc zapytali go, czy pił alkohol, na co odpowiedział, że wypił dwa piwa. Kiedy zabronili mu jechać dalej samochodem, o godzinie 0:30 oddalił się pieszo zostawiając samochód na stacji. Wówczas Ł. W. zadzwonił po policję. W godzinach 0:32, 0:35 i 0:36 migały światła samochodu, a o godzinie 0:43 D. S. wrócił na stację, a po chwili pojawiła się policja w składzie K. O.i G. S.. Policjantom D. S. oświadczył, że wypił jedno piwo przed jazdą, a drugie jak oddalił się ze stacji. Następnie D. S. został zatrzymany i przewieziony do budynku Komendy Powiatowej Policji w P., gdzie przebadano go na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu z wynikami: 0,60 mg/l, 0,63 mg/l, 0,62 mg/l i 0,57 mg/l. D. S. zatrzymano prawo jazdy. D. S. nie był dotychczas skazany za przestępstwa, ale był kilkakrotnie ukarany za wykroczenia drogowe, jest żonaty, ma dwuletnie dziecko, jest z zawodu krawcem, a pracuje w firmie (...) z/s w R. za wynagrodzeniem 5000 zł netto miesięcznie.

Ustalając powyższy stan faktyczny sąd obdarzył wiarą zeznania świadków: M. S. – k. 78-78v, 8-9, 26-27, Ł. W. – k. 78v, 21-22, 24-25 i K. O. – k. 89-89v, 42-43, ponieważ są logiczne, konsekwentne i znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym tworząc jeden spójny stan faktyczny. Świadek K. O. jedynie wykonywał swoje obowiązki służbowe, a świadkowie M. S. i Ł. W. byli przypadkowymi świadkami zdarzenia, więc nie są zainteresowani treścią rozstrzygnięcia. Ponadto sąd obdarzył wiarą dowody zgromadzone w aktach sprawy w postaci: protokołu zatrzymania – k. 2, protokołu badania stanu trzeźwości – k. 3, kserokopii prawa jazdy – k. 4, pokwitowania – k. 5, protokołu zatrzymania rzeczy – k. 11, opisu rzezy – k. 12, nagrania na płycie – k. 13, protokołu badania – k. 14, danych osobo-poznawczych – k. 29, protokołu oględzin – k. 34-35, dokumentacji fotograficznej – k. 36-38, wykazu dowodów rzeczowych – k. 39, świadectwa wzorcowania – k. 41, opinii biegłych – k 44-47, danych z Krajowego Rejestru Karnego – k. 50, 80, danych z rejestru wykroczeń drogowych – k. 54-55, ponieważ dowody te zostały sporządzone przez uprawnione do tego osoby i w przewidzianej prawem formie, a żadna z zainteresowanych stron nie zakwestionowała skutecznie ich prawdziwości. D. S. przedstawił własną ekspertyzę, ale nie mogła ona stanowić podstawy rozstrzygnięcia, gdyż powołany ekspert nie dysponował pełnym materiałem dowodowym, a jedynie kserokopią wyników badania stanu trzeźwości, kserokopią opinii i wersją przedstawioną tylko przez zainteresowanego, a ponadto ekspert stwierdza, że dostępne dane nie pozwalają na ustalenie stanu trzeźwości. Przedstawiona przez obrońcę pozycja z literatury prawniczej potwierdza wynik wynikający z opinii biegłych, gdyż dla przedziału stwierdzonego stężenia alkoholu we krwi wskazuje na lekkie zaburzenia równowagi ciała i koordynacji ruchów, co stwierdzili pracownicy stacji benzynowej i co widać na nagraniach z monitoringu.

Oskarżony D. S. nie przyznał się do winy i wyjaśnił, że przyjeżdżając na stację paliw był trzeźwy, a dopiero kiedy spacerował po znajdującej się w pobliżu stacji ulicy (...) wypił 200 ml wódki (...), ale nie pamięta, gdzie wyrzucił butelkę, bo był już pijany. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, ponieważ stoją w sprzeczności z obdarzonym wiarą obiektywnym materiałem dowodowym oraz zasadami logiki i doświadczenia życiowego. Oskarżony najpierw powiedział pracownikom stacji benzynowej przed opuszczeniem stacji, że wypił dwa piwa, a policjantom, że przed jazdą wypił jedno piwo, a drugie wypił już po opuszczeniu stacji, a składając wyjaśnienia mówił już o 200 ml wódki. Gdyby rzeczywiście była to wódka wypita w pobliżu stacji, to mógł bez problemu wskazać, gdzie wyrzucił butelkę, gdyż ulica (...) znajduje się bardzo blisko stacji, jest oświetlona, a oskarżony nie miał aż tak dużego stężenia alkoholu, by nie pamiętać, co zrobił przed kilkoma minutami tym bardziej, że od jego odejścia ze stacji do powrotu upłynęło około 12 minut, podczas których musiałby wypić całą wódkę, a znajdował się w pobliżu stacji o czym świadczą migające światła jego samochodu, to znaczy, że samochód był w zasięgu jego pilota. Fakt, że nie wskazał miejsca wyrzucenia butelki świadczy o tym, że wersja o wypiciu wódki po opuszczeniu stacji benzynowej jest jedynie wymyśloną przez oskarżonego linią obrony. Nie sposób też uwierzyć, że obaj pracownicy stacji benzynowej mieli równoczesne przywidzenie co do stanu nietrzeźwości oskarżonego, albo obaj równocześnie okazali się jasnowidzami i przewidzieli, że oskarżony będzie nietrzeźwy, a oskarżony pomimo, że był, jak twierdzi, trzeźwy, posłuchał się obcych osób, które nie mają żadnych uprawnień do wydawania poleceń kierowcom i zostawił swój samochód na stacji. Jedynym wytłumaczeniem takiego zachowania się oskarżonego jest fakt, że był nietrzeźwy, miał tego świadomość i przyznał rację pracownikom stacji benzynowej, że nie powinien prowadzić w takim stanie samochodu lub po prostu uznał, że jeżeli się ich posłucha, to nie wezwą policji, która z pewnością stwierdzi stan nietrzeźwości.

Wina oskarżonego nie budzi wątpliwości, ponieważ jest on osobą świadomą swoich czynów i nie zachodzą żadne inne okoliczności wyłączające jego odpowiedzialność karną.

Zarzucany oskarżonemu czyn polegający na kierowaniu pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym w stanie nietrzeźwości, czyli przy stężeniu przekraczającym 0,5 promila alkoholu w wydychanym powietrzu stanowi przestępstwo określone zarówno w art. 178a § 1 k.k.

Przy wymiarze kary jako okoliczności obciążające sąd wziął pod uwagę popełnianie wykroczeń drogowych, zagrożenie jakie stwarzają nietrzeźwi kierowcy dla zdrowia i życia innych uczestników ruchu oraz nagminność tego typu zachować w okręgu Sądu Rejonowego w Puławach, a jako okoliczności łagodzące i przesłanki warunkowego zwieszenia kary pozbawienia wolności: dotychczasową niekaralność oskarżonego za przestępstwa oraz fakt, że pracuje i utrzymuje rodzinę. Biorąc powyższe okoliczności pod uwagę sąd wymierzył oskarżonemu karę i środki karne, których wysokość jest adekwatna do stopnia winy oskarżonego i społecznej szkodliwości czynu i spowoduje, że oskarżony nie popełni więcej podobnego czynu, a dla innych będzie stanowiła przestrogę przed podobnym postępowaniem.

Orzeczenie o kosztach uzasadnia art. 616 § 1 pkt 2 k.p.k., art. 616 § 2 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 2 i art. 3 ust. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych oraz art. 616 § 2 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 618 § 1 pkt 1 i 10 k.p.k., w zw. z § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 roku w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym i w zw. z § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2014 roku w sprawie określenia wysokości opłaty za wydanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego.