Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 listopada 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Łodzi I Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2013 r. w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W.

przeciwko Z. W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Okręgowego w Sieradzu

z dnia 17 stycznia 2013 r., sygn. akt I C 207/12

uchyla zaskarżony wyrok, znosi postępowanie w zakresie rozprawy z dnia 17 stycznia 2013 roku i sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu w Sieradzu do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania apelacyjnego.

I ACA 479/13

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 17 stycznia 2013r Sąd Okręgowy w Sieradzu zasądził od pozwanego Z. W. na rzecz powoda (...) z siedzibą w W. kwotę 422 253,58 (czterysta dwadzieścia dwa tysiące złotych z odsetkami:

a/ umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP, które

dzień wniesienia pozwu wynoszą 24 % w skali roku, liczonymi od kwoty

139.494,64 złotych od dnia 8 marca 2012 roku do dnia zapłaty;

b/ ustawowymi liczonymi od kwoty 282 758,94 złotych od dnia 8 marca 2012

roku do dnia zapłaty oraz zasądził od pozwanego Z. W. na rzecz powoda (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. kwotę 12 507,70 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Powyższy wyrok Sąd Okręgowy oparł na ustaleniach faktycznych z których wynika, że

Wierzytelność dochodzona przez powoda wynika z umowy o udzielenie kredytu

W walucie polskiej w rachunku bieżącym zawartej w dniu 12 września 1997 roku pomiędzy K. W. (1) a (...) SA Oddział w Z.. Umowa zawarta została na okres od 12 września 1997 roku do 12września 1998 roku. Kredyt został udzielony na pokrycie wymagalnych zobowiązań kredytobiorcy wynikających z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. (...) w związku z nieuregulowaniem przez pozwanego zobowiązań wystawił w dniu 31 maja 2010 roku bankowy tytuł egzekucyjny w którym wskazano, że na wymagalne zadłużenie pozwanego składa się należność główna w wysokości 139 949,64 zł i odsetki liczone do dnia 30 maja 2010 roku w wysokości 241 331,07 zł . W dniu 30 czenwca 2010 roku uzyskano do niego sądową klauzulę wykonalności.

W oparciu o ten tytuł prowadzone było przeciwko pozwanemu postępowanie egzekucyjne które zostało umorzone.

Na podstawie umowy o przelew wierzytelności zawartej pomiędzy (...)

A powodem z dnia 17 września 2010 roku powód nabył wierzytelność wobec pozwanego wraz z wszelkimi innymi prawami związanymi z nabywanymi wierzytelnościami i zabezpieczeniami, a w szczególności roszczenia o zaległe odsetki, koszty i kary .

Na podstawie powyższych ustaleń Sąd Okręgowy uznał ,że strona

Powodowa jest legitymowana do wytoczenia powództwa w oparciu o umowę

Sprzedaży wierzytelności z dnia 17 września 2010 roku, która z mocy art. 510 § 1 kc przeniosła na nią wierzytelność przysługująca zbywcy w stosunku do pozwanego , a wynikającą z niedotrzymania przez pozwanego warunków umowy o udzielenie kredytu w walucie polskiej w rachunku bieżącym zawartej w dniu 12 września 1997 roku. Podstawę prawną powództwa stanowi art. 471 kc. Pozwany ponosi odpowiedzialność z tytułu niewykonania w terminie zobowiązania spłaty udzielonego mu kredytu. Z mocy art. 510 § 1 kc wierzytelność z tego tytułu przeszła na obecnego powoda i to wobec niego

pozwany jest aktualnie zobowiązanym do spłacenia swego zadłużenia.

Mając na uwadze powyższe rozważania i wskazane w treści uzasadnienia przepisy prawa materialnego sąd uwzględnił roszczenie powoda w całości. Apelację od wyroku wniósł pozwany zaskarżając wyrok w całości. Skarżący zarzucił wyrokowi naruszenie treści:

a): art. 518 & 1 KC w zw. Z art. 6 KC – poprzez przyjęcie, że Powód nabył spłaconą Bankowi wierzytelność w całości w sytuacji, gdy nie ma na to w aktach sprawy dowodu w postaci umowy z dnia 17 września 2010r.wraz ze wszystkimi załącznikami – w sytuacji, gdy prawo zastrzega, że nabywca nabywa wierzytelność do wysokości dokonanej zapłaty – w pozostałym zakresie nie nabywa;

b): art. 482 & 2 KC w zw. Z art. 509 KC – poprzez przyjęcie, że Powód ma prawo pobierać odsetki od odsetek w sytuacji, gdy sam nie jest instytucją kredytową;

d): 214 & 1 KPC w zw. Z art. 379 pkt 5 KPC – poprzez odmowę odroczenia

rozprawy na mój wniosek, ponieważ w dniu 15 stycznia 2013r. zmarła moja matka, o czym powiadomiłem Sąd jeszcze dnia 15 stycznia 2013r. wnosząc o odroczenie rozprawy wyznaczonej na dzień 17 stycznia 2013r. –tj. na dzień pogrzebu;

e): art. 369 & 1 KPC w zw. z art. 379 pkt 5 KPC .

Sąd Apelacyjny zważył co następuje;

Apelacja zasługuje na uwzględnienie:

W pierwszej kolejności, z uwagi na swoje znaczenie procesowe, podlegały rozpoznaniu zarzuty naruszenia przepisów postępowania, które zdaniem skarżącego spowodowały pozbawienie pozwanego możliwości obrony jego praw. Tego rodzaju sytuacja powoduje nieważność postępowania (art. 379 pkt 5) , a zatem jest zarzutem najdalej idącym..

W dniu 17 stycznia 2013r Sąd Okręgowy wyznaczył rozprawę , na którą nie stawiły się strony prawidłowo zawiadomione o terminie posiedzenia. Wobec niestawiennictwa stron i zakończenia postępowania dowodowego Sąd I instancji zamknął rozprawę i ogłosił wyrok.

W dniu 18 stycznia 2013r do akt zostało załączone pismo pozwanego z dnia 15 stycznia 2013r( data wpływu do biura podawczego Sądu Okręgowego w Sieradzu k.184), w którym pozwany wnosi o odroczenie rozprawy wyznaczonej na dzień 17 stycznia 2013r z uwagi na śmierć jego matki w dniu 15 stycznia i pogrzeb matki w dniu rozprawy tj. 17 stycznia. Do wniosku o odroczenie rozprawy został załączony akt zgonu K. W. (2). Pozwany poinformował także Sąd , że w sprawie nie ma ustanowionego pełnomocnika.

Zgodnie z treścią art. 214 k.p.c. rozprawa ulega odroczeniu, jeżeli sąd stwierdzi nieprawidłowość w doręczeniu wezwania albo nieobecność strony jest wywołana nadzwyczajnym wydarzeniem lub inną znaną sądowi przeszkodą, której nie można przezwyciężyć. Niewątpliwie śmierć osoby bliskiej i udział w jej pogrzebie jest wydarzeniem nadzwyczajnym , a zatem przeszkodą do uczestniczenia w rozprawie tego rodzaju , która winna skutkować jej odroczeniem. Pozwany zachował wszelkie akty staranności i niezwłocznie , dwa dni przed terminem rozprawy zawiadomił sąd o niemożności stawienia się na rozprawie oraz złożył wniosek o jej odroczenie. Pomimo tego na skutek błędu organizacyjnego sądu, wniosek ten nie został rozpoznany a rozprawa , która winna zostać odroczona została zamknięta i doszło do wydania wyroku. Udział w rozprawie jest prawem strony i w zasadzie nie pociąga za sobą obowiązku stawiennictwa. Prawo to jest jednakże, elementem prawa strony do obrony. Dlatego art. 214 § 1 k.p.c. nakłada na sąd obowiązek odroczenia rozprawy, jeżeli nieobecność strony jest wywołana nadzwyczajnym wydarzeniem lub inną znaną sądowi przeszkodą, której nie można przezwyciężyć. Nieodroczenie przez sąd rozprawy z przyczyn wymienionych w art. 214 stanowi uchybienie procesowe skutkujące nieważnością postępowania z powodu pozbawienia strony możności obrony swoich praw (art. 379 pkt 5). Stanowisko to podzielił Sąd Najwyższy uznając , że wadliwe oddalenie wniosku o odroczenie rozprawy, na której zapadło orzeczenie kończące postępowanie, stanowi uchybienie przepisom postępowania, które pozbawia stronę domagającą się odroczenia rozprawy możliwości obrony jej praw (wyrok SN z dnia 4 września 2008 r., IV CSK 189/08). Podobny pogląd wyraził Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 13 sierpnia 2013 r.sygn. akt I ACa 247/13 stwierdzając, że strona jest pozbawiona możliwości obrony swych praw, gdy wskutek uchybień procesowych nie może brać udziału w istotnej części postępowania i nie ma możliwości usunięcia skutków tych uchybień na rozprawie poprzedzającej wydanie wyroku. Jeżeli strona na skutek wadliwości procesowych sądu nie mogła uczestniczyć i nie uczestniczyła w rozprawie bezpośrednio poprzedzającej wydanie wyroku, to zachodzą podstawy, by przyjąć, że strona ta została pozbawiona możności obrony swych praw.

Podzielając w pełni powyżej zaprezentowane stanowiska Sąd Apelacyjny uznał za zasadny zarzut naruszenia przez Sąd Okręgowy treści art. 214k.p.c. , który skutkował naruszeniem treści art. 379pkt 5 k.p.c. przez pozbawienie możności obrony pozwanego swych praw i nieważnością postępowania w zakresie rozprawy w dniu 17 stycznia 2013r.

Ponieważ za skuteczny uznany został najdalej idący zarzut nieważności postępowania Sąd Apelacyjny zwolniony był od rozpatrywania pozostałych zarzutów naruszenia prawa materialnego.

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny na podstawie art. 386§2 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku.