Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 25 października 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w następującym składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Magdalena Balion - Hajduk

Sędziowie: SO Leszek Dąbek (spr.)

SO Marcin Rak

Protokolant Beata Michalak

po rozpoznaniu w dniu 25 października 2017 r. na rozprawie sprawy

z wniosku I. L.

z udziałem G. M.

o podział majątku wspólnego

na skutek apelacji wnioskodawczyni

od postanowienia częściowego Sądu Rejonowego w Zabrzu

z dnia 13 lutego 2017 r., sygn. akt I Ns 698/05

postanawia:

oddalić apelację.

SSO Marcin Rak SSO Magdalena Balion – Hajduk SSO Leszek Dąbek

Sygn. akt III Ca 1112/17

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Zabrzu w postanowieniu częściowym z dnia 13 02 2017r. ustalił, że w skład majątku wspólnego wnioskodawczyni I. L. i uczestnika postępowania G. M. wchodzi niezabudowana nieruchomość gruntowa położona w miejscowości S. o urządzonej księdze wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Żywcu po numerem (...) o wartości 5.630zł, dokonał podziału majątku wspólnego w ten sposób, że prawo własności tej nieruchomości przyznał uczestnikowi postępowania oraz zasądził od niego na rzecz wnioskodawczyni spłatę w wysokości 2.815zł, płatną w terminie 1 miesiąca od uprawomocnienia się postanowienia.

W ustalonym stanie faktycznym w motywach orzeczenia stwierdził, że w sprawie bezsporne było, że wskazana w sentencji nieruchomość wchodzi w skład majątku wspólnego uczestników postępowania oraz jej wartość i jedynym zagadnieniem spornym było komu ma ona zostać przydzielona w wyniku dokonanego częściowego podziału majątku wspólnego. Następnie wskazał, że nieruchomość ta, co prawda sąsiaduje z nieruchomością wnioskodawczyni na której posadowiony jest jej dom (przyznanie jej nieruchomości prowadziłoby do wyłącznie do polepszenia komfortu wypoczynku wskutek poszerzenia powierzchni jej działki), to równocześnie sąsiaduje ona bezpośrednio z nieruchomością stanowiącą własność córki uczestników postępowania. Następnie wziął pod uwagę silne więzi łączące uczestnika postępowania z córką, dał mu wiarę, że pozyskanie przez niego własności tej nieruchomości ma mu umożliwić w przyszłości scalenie jej z nieruchomością córki i wybudowanie na niej domu i za zasadne uznał przyznanie prawa własności dzielonej nieruchomości uczestnikowi postępowania.

Orzeczenie zaskarżyła wnioskodawczyni I. L., która wnosiła o jego zmianę przez przyznanie jej „przedmiotowej działki” i zasądzenie od niej na rzecz uczestnika postępowania spłaty, bądź jego uchylenie i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.

Zarzuciła, że przy ferowaniu orzeczenia naruszono prawo procesowe, regulacje art. 233 § 1 k.p.c. w związku z art. 13 § 2 k.p.c. i art. 328 § 2 k.p.c. w sposób wskazany w apelacji oraz że istnieje sprzeczność pomiędzy istotnymi ustaleniami Sądu pierwszej instancji a zebranym w sprawie materiałem dowodowym, polegająca na przyjęciu,

że uczestnik postępowania w przyszłości scali przedmiotową działkę z działką córki uczestników postępowania po czym zostanie na niej wybudowany dom.

Uczestnik postępowania G. M. wnosił o oddalenie apelacji i zasądzenie na jego rzecz od wnioskodawczyni zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje :

Sąd pierwszej instancji trafnie zakwalifikował wniosek, a następnie orzekając w sprawie.

Ustalenia składające się na podstawę faktyczną zaskarżonego orzeczenia

w części dotyczą okoliczności bezspornych pomiędzy stronami, a w pozostałym zakresie w informacjach zawartych we wskazanych w uzasadnieniu wiarygodnych źródłach dowodowych.

Wbrew zarzutom apelacji nie naruszył on wskazanych w apelacji regulacji prawa procesowego ustalając w motywach orzeczenia, że uczestnik postępowania po uzyskaniu prawa własności przedmiotowej nieruchomości zamierza scalić ją z nieruchomością stanowiącą własność córki uczestników postępowania i wybudować na niej dom.

Z całokształtu materiału sprawy, w tym z zeznań córki i uczestnika postępowania wynika, iż łączą ich silne więzi emocjonalne, co wiarygodnymi czyni zeznania uczestnika postępowania, że po uzyskaniu prawa własności spornej nieruchomości zamierza ją podarować córce, w celu powiększenia jej działki i umożliwienia wybudowania na niej domu (zeznania uczestnika postępowania k. 1001 i 1002 akt).

W oparciu o zgromadzony w sprawie materiał uzupełniono i zmieniono podstawę faktyczną orzeczenia ustalając, że nieruchomość o urządzonej księdze wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Żywcu pod numerem (...) składa się z działki gruntu o numerze geodezyjnym (...) i jej współwłaścicielami we wspólności majątkowej małżeńskiej są wnioskodawczyni i uczestnik postępowania (dowód z wydruku k- 791 – 793).

Działka ta nie graniczy ze stanowiącą własność wnioskodawczyni działką

o numerze geodezyjnym (...), gdyż obie działki oddzielają od siebie działki gruntu:

o numerze geodezyjnym (...) – stanowiąca własność uczestnika postępowania i o numerze geodezyjnym (...) stanowiąca własność osoby trzeciej oraz przylegająca bezpośredniodo niej działka gruntu o numerze geodezyjnym (...) stanowiąca własność córki uczestników postępowania (okoliczności bezsporne, niezaprzeczone twierdzenia zawarte w doręczonej pełnomocnikowi wnioskodawczyni odpowiedzi uczestniczki postępowania na apelację, wywiedzionej także na rozprawie odwoławczej w obecności pełnomocnika skarżącej oraz mapa k- 822 akt).

Z tych też względów z powyższą modyfikacją Sąd odwoławczy przyjął za własne ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji.

W ich świetle dokonana przez Sąd Rejonowy ocena prawna w swym zasadniczym zarysie jest prawidłowa i ze wskazanymi poniżej zmianami Sąd odwoławczy ją podziela.

Zgodnie bowiem z mającą w sprawie zastosowanie regulacją 212 § 2 k.c. rzecz, która nie daje się podzielić, może być przyznana stosownie do okoliczności jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych albo sprzedana stosownie do przepisów kodeksu postępowania cywilnego.

Regulacja ta określa zatem kolejność sposobów zniesienia współwłasności, który jest dla Sądu wiążący ( w pierwszej kolejności przez fizyczny podział rzeczy, w drugiej przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, w kolejnej przez jej sprzedaż stosownie do przepisów kodeksu postępowania cywilnego).

Uczestnicy postępowania w toku postępowania konsekwentnie wnosili o dokonanie częściowego podziału majątku wspólnego przez przyznanie jednemu z nich własności spornej nieruchomości ze spłatą na rzecz drugiego uczestnika, w konsekwencji czego preferowali drugi ze wskazanych powyżej sposobów podziału ich majątku wspólnego.

Ich stanowisko znajduje merytoryczne uzasadnienie w materiale sprawy,

gdyż z uwagi na konfigurację terenu oraz powierzchnię nieruchomości podlegającej podziałowi, jej fizyczny podział jest ekonomicznie i funkcjonalnie nieuzasadniony.

Z poczynionych przez Sad odwoławczy ustaleń wynika, że nieruchomość ta

nie graniczy z nieruchomością wnioskodawczyni, lecz z nieruchomością córki uczestników postępowania, której uczestnik postępowania zamierza darować tę nieruchomość.

W tej sytuacji zasadne było przyznanie mu w wyniku dokonanego podziału własności tej nieruchomości, co ostatecznie znalazło prawidłowe odzwierciedlenie w zaskarżonym postanowieniu.

Czyni to apelację wnioskodawczyni bezzasadną w rozumieniu art. 385 k.p.c.

w związku z art. 13 § k.p.c. a to z mocy zawartej w nim regulacji prawnej prowadziło do jej oddalenia.

Reasumując zaskarżone postanowienie odpowiada prawu i dlatego apelację wnioskodawczyni jako bezzasadną oddalono w oparciu o regulację art. 386 § 4 k.p.c. w związku z art. 13 § 2 k.p.c.

SSO Marcin Rak SSO Magdalena Balion – Hajduk SSO Leszek Dąbek