Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 6 kwietnia 2017 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi oddalił wniosek o ustanowienie służebności przesyłu za wynagrodzeniem , którego treść dotyczyła obciążenia nieruchomości będącej własnością J. R., F. R. i E. J. , położonej w Ł. przy ul. (...) stanowiące działkę nr (...) .

Swoje rozstrzygnięcie Sąd oparła na następującym stanie faktycznym : w dniu 8 marca 1968 roku została wydana decyzja Prezydium Dzielnicowej Rady Narodowej Ł. nr I.SW.6-60/8/68 zezwalająca Przedsiębiorstwu (...) na przeprowadzenie kanału żelbetonowego biegnącego przez nieruchomości położone w Ł. od ul. (...) do wylotu kanału deszczowego z osiedla (...) na nieruchomości położonej w Ł. przy ul. (...) , stanowiącej własność J. K. , z zastrzeżeniem prawa dostępu do urządzeń w celu wykonywania czynności związanych z ich konserwacją . Uzasadnieniem podjętej decyzji była konieczność przeprowadzenia kanału niezbędnego do odprowadzania wód opadowych z osiedla mieszkaniowego T. oraz projektowanego osiedla (...) . Objęta wnioskiem działka nr (...) o powierzchni (...) kw opisana w dziale I kw (...) stanowi część byłej większej nieruchomości o powierzchni 3 ha 35arów 88 m kw stanowiącej własność J. K. objętej zbiorem dokumentów ZD 16687 i jest tożsama z nieruchomością oznaczoną w zezwoleniu byłego Prezydium Dzielnicowej Rady Narodowej Ł. z dnia 8 czerwca 1968 roku nr I.SW 6-60/8/68 oznaczonej jako nieruchomość położona w Ł. przy ulicy (...) . J. K. część swojej nieruchomości stanowiącej działki nr (...) sprzedała aktem notarialnym z dnia 17 października 1984 roku Rep A -356/84 Stowarzyszeniu (...) Oddział w Ł. . Następnie na podstawie aktu notarialnego z dnia 6 kwietnia 2001 roku umowy sprzedaży odłączono z kw (...) działkę nr (...) o powierzchni (...) kw i przeniesiono do kw (...) , gdzie jako współwłaścicieli ujawniono obecnych wnioskodawców .

Projektowany w zezwoleniu Prezydium Dzielnicowej Rady Narodowej Ł. z dnia 8 czerwca 1968 roku kolektor deszczowy jest tożsamy z kolektorem przebiegającym przez nieruchomość wnioskodawców , a przedstawionym na mapie zasadniczej , stanowiącej załącznik graficzny do dokumentacji zawierającej zezwolenie . Powyższe ustalenia pozwoliły Sądowi I instancji przyjąć , że ostateczna decyzja administracyjna wydana na podstawie art. 35 ustawy z dnia 12 marca 1958 roku o zasadach i trybie wywłaszczenia nieruchomości była ograniczeniem prawa własności nieruchomości przez ustanowienie trwałego obowiązku znoszenia przez właściciela , w strefie , w której może być wykonywana własność nieruchomości , stanu ukształtowanego przebiegiem zainstalowanego urządzenia przesyłowego .

Apelację od tego rozstrzygnięcia wniósł wnioskodawca J. R. zaskarżając postanowienie w całości i wnosząc o uchylenie postanowienia Sądu I instancji i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania ewentualnie o jego zmianę i uwzględnienie wniosku .

Zaskarżonemu postanowieniu skarżący zarzucił błędne ustalenia w zakresie uzgodnienia Prezydium Rady Narodowej m. Łodzi , bowiem przedmiotem uzgodnienia był przebieg projektowanej trasy regulacji cieku Z. od ulicy (...) do wylotu kanału deszczowego T. C. Z. jest poniżej kanału żelbetowego O 125 cm i został uregulowany tuż przed ul. (...) w miejscu gdzie brakuje fragmentu załącznika złożonego w dokumentacji dostarczonej przez (...) i Urząd Miasta Ł. . Z tego , według skarżącego , należy wywieść wniosek , że uzgodnienie , o którym mowa na mapie nie dotyczy kanału żelbetowego stanowiącego kanał deszczowy wybudowany bez wymaganego pozwolenia , a jedynie fragment regulacji cieku Z. na odcinku od tego cieku do wylotu O 150 cm tuż przed ul. (...) . Tak więc załącznik ten , jak i dokonane na podstawie niego uzgodnienia nie dotyczą kanału deszczowego biegnącego przez nieruchomości (...), (...) i (...) . Załącznik ten nie stanowi więc załącznika do projektu , bowiem jest tylko szkicem i dotyczy przewodu kanalizacyjnego , a nie przykrycia cieku Z., chociaż dokumenty te są z tej samej daty . Uczestnik załączył jedynie przekrycie cieku wodnego , a nie ujawnił szkicu sytuacyjnego dla przewodu kanalizacyjnego . W tym stanie rzeczy apelujący powołał się na błędnie ustalony przez Sad stan faktyczny przez co rozstrzygnięcie sądu I instancji nie jest prawidłowe.

Sąd Okręgowy zważył , co następuje :

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie i podlega oddaleniu .

Wprawdzie w zarzutach apelacji nie zostały wskazane podstawy prawne , na których apelujący wywodzi swoje żądanie , tym niemniej w treści apelacji skarżący powoduje się na błędnie dokonane ustalenia faktyczne Sądu I instancji .

W tym zakresie przede wszystkim należy odnieść się do zarzutów naruszenia przepisów postępowania , bowiem jedynie nie obarczone błędem ustalenia faktyczne , będące wynikiem należycie przeprowadzonego postępowania mogą być podstawą oceny prawidłowości kwestionowanego rozstrzygnięcia w kontekście twierdzeń o naruszeniu prawa materialnego .

Ocena wiarygodności i mocy dowodów , przeprowadzonych w sprawie została przez Sąd Rejonowy dokonana w sposób rzetelny , zgodnie z kryteriami zakreślonymi w art. 233 § 1 kpc Przepis ten stanowi, że sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału . Zgodnie z utrwaloną wykładnią kryteria oceny wiarygodności i mocy dowodów grupuje się następująco : 1/ doświadczenie życiowe, 2/ inne źródła wiedzy 3/ poprawność logiczna 4/ prawdopodobieństwo wersji .

Dokonując oceny zasadności apelacji strony wnioskującej należy wskazać , że wskazany przepis art. 233 § 1 kpc jest adresowany do stron postępowania , gdyż określa ich obowiązki w zakresie wykazywania faktów , z których wywodzą skutki prawne .

W apelacji strona wnioskująca nie wykazała , aby doszło do oceny dowodów zgromadzonych w sprawie z uchybieniem któregokolwiek z kryteriów , o których mowa powyżej . Skuteczne postawienie takiego zarzutu nie może bowiem polegać na stawianiu odmiennych ustaleń faktycznych pozostających subiektywną oceną skarżącego . Podnieść należy , że jeżeli z określonego materiału dowodowego sąd wyprowadza wnioski logicznie poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym , to ocena sądu nie narusza reguł swobodnej oceny dowodów i musi się ostać , choćby w równym stopniu , na podstawie tego materiału dowodowego dawały się wysnuć wnioski odmienne. Tylko w wypadku , gdy brak jest logiki w wiązaniu wniosków z zebranymi dowodami lub gdy wnioskowanie sądu wykracza poza schematy logiki formalnej albo , wbrew zasadom doświadczenia życiowego , jednoznacznych praktycznych związków przyczynowo – skutkowych , to przeprowadzona przez Sąd ocena dowodów może być skutecznie podważona ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 września 2002 II CKN 817/00 LEX nr 56906 )

W ocenie Sądu Okręgowego apelacja wnioskodawcy nie zawiera argumentacji , która mogłaby skutecznie podważyć dokonaną przez Sąd I instancji ocenę materiału dowodowego . W utrwalonej linii orzeczniczej wskazywano bowiem , że swobodna sędziowska ocena dowodów może być podważona jedynie wówczas , gdyby okazała się rażąco wadliwa lub oczywiście błędna ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 lutego 1997 II UKN 77/96 , z dnia 27 lutego 1997 I PKN 25/97 OSNAPiUS nr 21 poz. 420 )

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy uznał , że w niniejszej sprawie nie doszło do przekroczenia granicy swobodnej oceny dowodów , a Sąd I instancji na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne , zgodnie z zasadami doświadczenia życiowego i logicznego myślenia . Żadnych zastrzeżeń nie wzbudza przy tym oparcie rozstrzygnięcia na opinii dwóch biegłych sądowych geodetów , którzy zgodnie potwierdzili , że przebieg kolektora deszczowego znajdującego się na działce wnioskodawców pokrywa się z przebiegiem kolektora , co do którego wydane zostało zezwolenie Prezydium Dzielnicowej Rady Narodowej Ł. z dnia 8 czerwca 1968 roku Biegły M. C. wykonał również mapę porównawczą przebiegu kanalizacji według mapy zasadniczej z wersją projektowaną , również w zakresie części mapy załączonej w toku sprawy przez wnioskodawcę .

Należy wskazać , że na podstawie art. 382 kpc sąd odwoławczy ma obowiązek rozważenia na nowo całego zebranego w sprawie materiału dowodowego oraz dokonania jego własnej , samodzielnej i swobodnej oceny , w tym oceny zgromadzonych dowodów ( postanowienie Sądu najwyższego z dnia 17 kwietnia 1998 II CKN 704/97 publ. OSNC nr 12/1998 poz. 214 ) Sąd II instancji nie ogranicza się zatem do kontroli sądu I instancji , lecz bada ponownie całą sprawę , rozważając wyniki postępowania przed sądem I instancji , władny jest ocenić je samoistnie , a co za tym idzie podstawą rozstrzygnięcia nie mogą być wadliwe dowody . Jak wynika z postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 19 sierpnia 2009 roku sygn.. akt III CSK 7/09 ( opublik . LEX (...) ) dowód z opinii biegłego jak i instytutu na szczególny charakter , gdyż korzysta się z niego w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych , czyli takich , które wykraczają poza zakres wiadomości i doświadczenia życiowego ogółu osób inteligentnych i ogólnie wykształconych . Tak jest w niniejszej sprawie . Biegły geodeta legitymujący się specjalistyczną wiedzą w zakresie odczytywania map geodezyjnych potrafi w sposób dokładny i przy zbadaniu szeregu opracowań geodezyjnych dokonać w sposób rzetelny porównań tego co na tych mapach zostało przedstawione . Biegły miał za zadanie dokonanie oceny czy przedstawiona przez uczestników mapa przebiegu kolektora deszczowego po pierwsze dotyczy nieruchomości będącej obecnie własnością wnioskodawców , po drugie czy przebieg tego kolektora odpowiada decyzji z dnia 8 czerwca 1968 roku . Biegły , po wnikliwych badaniach , jak również po kilkukrotnym uzupełnianiu swojej opinii na rozprawie , wobec uwag i coraz to nowych zastrzeżeń wnioskodawcy sprostał temu zadaniu . Przeciwstawieniem tego nie mogą wiec być załączone przez wnioskodawcę pisma Wydziału Ochrony (...) z dnia 8 stycznia 2010 roku , czy odpowiedzi Głównego Geodety Kraju z dnia 7 grudnia 2015 roku bowiem pisma te oderwane są od zasadniczego wątku będącego przedmiotem postępowania w niniejszej sprawie . Należy również podnieść , że nawet we wniosku brak jest ustalenia i danych zgłoszonych przez wnioskodawcę jaki jest przebieg kanału deszczowego , w związku z którym wnioskodawca wystąpił do sądu o ustalenie służebności przesyłu .

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 kpc oddalił apelacje wnioskodawcy .