Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 stycznia 2018 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział I Cywilny w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 9 stycznia 2018 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z powództwa I. K.

przeciwko (...) Szpitalowi Wojewódzkiemu im. (...) w P.

o zadośćuczynienie w kwocie 100 000 zł

1.  oddala powództwo;

2.  nie obciąża powódki I. K. kosztami procesu;

3.  przyznaje radcy prawnemu P. K., wykonującemu zawód w Kancelarii Radcy Prawnego w P. przy ulicy (...) kwotę 3600 (trzy tysiące sześćset) zł, która zostanie powiększona o odpowiednią stawkę podatku VAT tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powódce I. K. z urzędu i nakazuje jej wypłacenie z rachunku Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego
w P..

UZASADNIENIE

Powódka I. K. w pozwie wniesionym w dniu 19 sierpnia 2015 r. przeciwko (...) Szpitalowi Wojewódzkiemu im. (...) w P., sprecyzowanym w piśmie przygotowawczym z dnia 14 marca 2016 r., domagała się zasądzenia od pozwanego na jej rzecz zadośćuczynienia w kwocie 100 000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od 26 stycznia 2015 r..

Na uzasadnienie żądania podała, że podczas pobytu w pozwanym Szpitalu w okresie od 28 grudnia 2014 r. do 26 stycznia 2015 r. została zakażona chorobą zakaźną – gronkowcem złocistym, a zakażanie to utrzymuje się nadal. Wskazała, że wcześniej nie stwierdzono u niej tej choroby, co uzasadnia domniemanie istnienia zawiązku przyczynowo – skutkowego pomiędzy pobytem w szpitalu i wystąpieniem zakażenia, jak również domniemanie niedbalstwa personelu strony pozwanej w zakresie przestrzegania zasad higieny.

Pozwany Szpital wnosił o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powódki na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Przyznał, że w dniu 28 grudnia 2014 r. w trybie pilnym przyjęto powódkę do jego placówki, z uwagi na martwicę palucha prawego, która wywołała infekcję utrzymującą się od dwóch tygodni. Pobrany od powódki materiał do badań bakteriologicznych przed upływem dwunastu godzin od przyjęcia, wykazał istnienie bakterii gronkowca złocistego, co oznacza, że tkanki objęte martwicą były zakażone tą bakterią już w czasie przyjęcia do szpitala. Wcześniejsze pobranie materiału do badań bakteriologicznych nie było możliwe ze względu na blokowanie dostępu do ropnia podstawy palucha przez suchą martwicę palucha. Ponadto w czasie pobytu powódki na oddziale w żadnym z posiewów u innych chorych nie wyhodowano gronkowca złocistego.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 28 grudnia 2014 r. o godz. 17.27 powódka została przyjęta do Oddziału Chirurgicznego pozwanego Szpitala z rozpoznaniem suchej martwicy palucha prawego i ropnia okolicy podstawy palucha prawego w przebiegu cukrzycy typu drugiego. W dniu 29 grudnia 2014 r. w godz. 10.30 – 10.55 wykonano u powódki zabieg amputacji palucha stopy prawej wraz z główką kości śródstopia. Z ropnia pobrano wymaz do badania bakteriologicznego i antybiogramu. W dniu 2 stycznia 2015 r. po rozpoznaniu martwicy tkanek śródstopia prawego oraz nacieku zapalnego śródstopia przechodzącego na staw skokowy, wykonano u powódki zabieg głębokiego wycięcia martwicy tkanek śródstopia prawego wraz z amputacją reszty główki I kości śródstopia prawego oraz 1/3 jej trzonu. W trakcie dalszego pobytu powódki w pozwanym Szpitalu włączono leczenie cukrzycy insuliną i zastosowano antybiotykoterapię, uzyskując oczyszczenie stopy ze zmian martwiczych. W badaniu bakteriologicznym wykonanym w dniu 2 stycznia 2015 r. o godz. 12.23, na podstawie materiału pobranego w dniu 29 grudnia 2014 r. o godz. 10.40, jak również w badaniu bakteriologicznym przeprowadzonym w dniu 16 stycznia 2015 r. o godz. 07.31, na podstawie materiału pobranego w dniu 14 stycznia 2015 r. o godz. 09.50 - stwierdzono obecność S. aureus, typ (...), wzrost obfity. W dniu 5 stycznia 2015 r. powódka została przeniesiona na izolatkę. W dniu 26 stycznia 2015 r. powódka została wypisana w stanie optymalnej poprawy z zaleceniem kontroli w Poradni Chirurgicznej.

/dowód: karta informacyjna leczenia szpitalnego k. 3 -4, historia leczenia powódki w Oddziale Chirurgicznym k. 90/

Materiał do badania bakteriologicznego pobrano od powódki w czasie zabiegu amputacji palucha. W okresie pobytu powódki w pozwanym Szpitalu nie wyhodowano gronkowca złocistego u innego pacjenta.

/dowód: zeznania świadka Z. K. k. 105, notatka służbowa z 8.04.2016 r. k. 117/

Po stwierdzeniu zakażenia powódka została umieszczona w odrębnej sali, w której przebywała sama.

/dowód: zeznania świadka S. F. k. 119 odwrót, zeznania świadka M. W. k. 140/

W dniu 20 lutego 2015 r. powódka została ponownie przyjęta do Oddziału Chirurgicznego pozwanego Szpitala ze względu na podejrzenie zakrzepicy żył goleni lewej. Na podstawie wykonanych badań diagnostycznych wykluczono zakrzepicę i rozpoznano ranę/owrzodzenie pięty prawej oraz wysiękowe zapalenie kolana lewego. W materiałach biologicznych pobranych podczas pobytu w szpitalu wyhodowano E. coli, typ (...), wzrost obfity. Zastosowano leczenie zachowawcze, uzyskując stopniową poprawę stanu zdrowia powódki. Powódka została wypisana ze Szpitala w 3 marca 2015 r. na własną prośbę z zaleceniem dalszego leczenia i kontroli w Poradniach Chirurgicznej i Ortopedycznej .

/dowód: karta informacyjna leczenia szpitalnego k. 5 -6 odwrót, historia leczenia powódki w Oddziale Chirurgicznym k. 90/

Na Oddziale Chirurgicznym pozwanego Szpitala w okresie od 1 grudnia 2014 r. do 27 grudnia 2014 r. stwierdzono sześć przypadków S. aureus, typ (...) oraz dwa przypadki S. aureus, typ (...). W okresie od 28 grudnia 2014 r. do 26 stycznia 2015 r. stwierdzono dwa przypadki S. aureus, typ (...) (oba u powódki na podstawie skierowań na badania bakteriologiczne z 29 grudnia 2014 r. i 14 stycznia 2015 r.) oraz nie stwierdzono przypadków S. aureus, typ (...). W okresie od 26 stycznia 2015 r. do 28 lutego 2015 r. stwierdzono jeden przypadek S. aureus, typ (...) oraz nie stwierdzono przypadków S. aureus, typ (...).

/dowód: informacja pozwanego z 8.04.2016 r. k. 89/

W pozwanym Szpitalu funkcjonuje Zespół (...), który dokonuje kontroli wewnętrznych w celu oceny ryzyka występowania zakażeń związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych, oceny monitorowania czynników alarmowych i zakażeń związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w zakresie wykonywanych świadczeń, oceny jakości realizacji procedur higienicznych, procedur zapobiegania zakażeniom i chorobom zakaźnym związanym z udzielaniem świadczeń zdrowotnych, w tym procedur dekontaminacji, oceny stosowania środków ochrony indywidulanej i zbiorowej, oceny analizy lokalnej sytuacji epidemiologicznej, oceny przygotowania narzędzi i sprzętu medycznego do sterylizacji Kontrole przeprowadzone w Oddziale Chirurgicznym i B. Operacyjnym w dniach 2 lipca 2013 r., 9 lipca 2013 r., 5 grudnia 2013 r., 39 grudnia 2013 r., 26 czerwca 2014 r., 16 grudnia 2014 r., 22 grudnia 2014 r. - nie wykazały nieprawidłowości.

/dowód: raporty z kontroli wewnętrznych k. 56 -62, k. 67 -73, k. 78 -83, zeznania świadka M. C. k. 105 -105 odwrót/

W Oddziale Chirurgicznym i B. Operacyjnym pozwanego Szpitala są również przeprowadzane kontrole Powiatowego Inspektora Sanitarnego w zakresie stanu sanitarno –technicznego, procesów dezynfekcji i sterylizacji, postępowania ze sprzętem, bielizną i odpadami, prowadzenia kontroli wewnętrznej. Kontrole przeprowadzone w dniach: 15 listopada 2013 r. i 25 listopada 2014 r. - nie wykazały nieprawidłowości.

/dowód: protokoły kontroli k. 65 -66, 74 -77 odwrót/

Zakażenie szpitalne miejsca operowanego musi spełniać następujące kryteria: zakażenie rozwinęło się do 30 dni od zabiegu chirurgicznego, stan zapalny obejmuje skórę lub tkankę podskórną w okolicy nacięcia w przypadku zakażenia powierzchownego lub głębiej położonych tkanek w okolicy nacięcia (powięzi, mięśnie, narząd, jama) w przypadku zakażenia głębokiego (kryterium główne), występuje ropny wyciek z miejsca nacięcia, wyizolowano drobnoustrój z miejsca nacięcia w posiewie pobranym w warunkach aseptycznych, występuje co najmniej jeden z następujących objawów : gorączka > 38° C, ból, tkliwość uciskowa, stwierdza się obecność ropnia w badaniu przedmiotowym lub podczas reoperacji albo w badaniu histopatologicznym, rozpoznanie zostało postawione przez lekarza (kryteria uzupełniające).

Zakażenie w miejscu operowanym, które stwierdzono u powódki. nie odpowiada kryterium głównemu pozwalającemu do zakwalifikowania zakażenia gronkowcem lub innego zakażenia jako zakażenie szpitalne. Jak wykazują dane z historii i badania laboratoryjnego zakażenie stopy istniało przed przyjęciem powódki do szpitala. Brak również danych pozwalających na określenie zakażenia kolana pałeczką okrężnicy jako zakażenia szpitalnego. Powódka trafiła do szpitala z objawami stopy cukrzycowej i objawami ropnymi i martwiczymi. Wykonane badania bakteriologiczne wykazały, że przyczyną zmian infekcyjnych stopy prawej są gronkowce. Zakażenie to rozwinęło się dużo wcześniej przed hospitalizacją.

Gronkowce złociste są drobnoustrojami kolonizującymi skórę, błony śluzowe , szczególnie nozdrzy przednich u około 30%, a według niektórych autorów przejściowo u około 70-90 % zdrowych ludzi, przy czym u około 20-30 % zdrowych mogą się znajdować się przez dłuższy czas. Gronkowiec złocisty jest dość częstym czynnikiem etiologicznym powodującym zakażenia szpitalne. Zakażanie to przenosi się od człowieka do człowieka i może do niego dojść także w warunkach pozaszpitalnych. W warunkach prawidłowego działa systemu odpornościowego człowieka tj. prawidłowego współdziałania limfocytów B (odporność humoralna), limfocytów T i wielu elementów układu siateczkowo - śródbłonkowego ( (...)) do rozwoju zakażenia nie dochodzi. Dość często do powstawania gronkowców złocistych opornych na metycylinę ( (...)) dochodzi w warunkach szpitalnych, ale obecnie w warunkach szerokiego stosowania antybiotyków, do ich powstawania dochodzi również w warunkach pozaszpitalnych.

U powódki w przebiegu cukrzycy doszło do zmian niedokrwiennych prawej stopy, a następnie do zmian ropnych i martwiczych tj. zgorzeli. Zakażenie bakteryjne powstało zatem jeszcze przed przyjęciem do szpitala i z przeważającym prawdopodobieństwem zostało wywołane gronkowcem złocistym.

/dowód: opinia biegłego w dziedzinie chorób zakaźnych dr n. med. A. B. k. 151 -155, opinia uzupełniająca biegłego dr n. med. A. B. k. 174 -176/

Powódka od wielu lat cierpi na cukrzycę, początkowo leczoną tabletkami, a obecnie insuliną. W przebiegu długotrwałej cukrzycy może dochodzić do szeregu powikłań dotyczących układu nerwowego i naczyniowego. W przypadku powódki wystąpiły powikłania naczyniowe, pod postacią uszkodzenia drobnych naczyń tętniczych kończyn dolnych i powstania zmian martwiczych określanych jako „stopa cukrzycowa". W niedokrwionych obszarach tkanek miękkich stopy powstają zmiany martwicze, które są znakomitą pożywką dla różnego rodzaju bakterii, które w stanach pełnego zdrowia saprofitują na skórze człowieka. Bakterie przez zmienioną chorobowo skórę, która traci w wyniku niedokrwienia zdolności ochronne, wnikają w głąb tkanek i rozwija się wilgotna martwica określana jako zgorzel. W takim stanie zdrowia powódka została przyjęta do pozwanego szpitala. Jedynym i właściwym postępowaniem w przypadku głębokiej martwicy, zainfekowanej jest amputacja zmienionego chorobowo fragmentu kończyny. Powódka dnia następnego po przyjęciu była operowana, a ze zmienionych tkanek położonych w głębi stopy (po amputacji palucha) pobrano wymaz, w którym wyhodowano S. aureus typ (...). Odnotowano w badaniu bakteriologicznym obfity wzrost bakterii. W trakcie dalszego leczenia włączono leczenie cukrzycy insuliną i zastosowano antybiotykoterapię. Doprowadzono do oczyszczenia zmian martwiczych, a powódka została wypisana do dalszego leczenia ambulatoryjnego. Postępowanie lekarskie zastosowane w stosunku do powódki było prawidłowe, zgodne z zasadami leczenia stopy cukrzycowej.

Człowiek jest nosicielem wielu bakterii, które w warunkach zmniejszonej oporności organizmu ulegają aktywacji. Do stwierdzenia obecności bakterii w organizmie człowieka potrzebny jest czas rozwoju tych bakterii tzw. czas kolonizacji. Posiewy u powódki pobrane zostały podczas zabiegu, w momencie odcięcia tkanek martwiczych i dotarcia do miejsca lokalizacji treści ropnej. Skóra nad ropniem może nie być zainfekowana bakteriami znajdującymi się w głębi ropnia. Po przecięciu tkanek pozornie zdrowych ponad ropniem, możliwe jest pobranie treści do badania, a więc materiał do badania pobierany jest w trakcie zabiegu. Podobnie było w przypadku powódki. Dowodzi to, że powódka przyjęta została do Oddziału Chirurgicznego pozwanego szpitala w stanie zainfekowania gronkowcem złocistym, a wykonane badanie z treści uzyskanej w czasie amputacji palucha umożliwiły stwierdzenie obecności gronkowca złocistego.

Stwierdzone gronkowce u innych chorych nie mogły być przyczyną zainfekowania powódki. Musi istnieć czas na rozwój flory bakteryjnej w ilości możliwej do pobrania materiału na posiew i antybiogram.

Do czasu otrzymania wyniku z posiewu nie jest znany rodzaj flory bakteryjnej i trudno natychmiast takiego chorego izolować. Jest to postępowanie ogólnie przyjęte. Czas trwania kolonizacji bakterii w organizmie człowieka odpowiada okresowi namnażania się bakterii na płytce, na której dokonuje się posiewu bakterii. U człowieka czas kolonizacji jest mniej więcej podobny, a w wielu przypadkach nawet dłuższy. W związku z tym uważam, że czas pomiędzy przyjęciem powódki do leczenia, a czasem pobrania materiału do badania był zbyt krótki, aby sądzić, iż została zainfekowana w szpitalu.

/dowód: opinia biegłego w dziedzinie chirurgii ogólnej i naczyniowej dr n. med. A. K. k. 207 -212, opinia uzupełniająca biegłego dr n. med. A. K. k. 227 -228/

Sąd oddalił wniosek pozwanego o dopuszczenie dowodu z kolejnej opinii uzupełniającej biegłego w dziedzinie chirurgii ogólnej i naczyniowej, albowiem sporządzone przez tego biegłego opinie główna oraz uzupełniająca są jasne i kompletne, w pełni odnoszą się do zagadnień będących ich przedmiotem, a wnioski końcowe nie budzą wątpliwości w świetle zasad logiki, wiedzy oraz doświadczenia życiowego. Opinia została sporządzona w sposób umożliwiający prześledzenie toku rozumowania biegłego. W kwestii czasookresu kolonizacji bakterii gronkowca w organizmie powódki biegły odwołał się do okresu namnażania się bakterii na płytce, na której dokonuje się posiewu. Zapisy dokumentacji leczenia powódki wskazują, że w przypadku obu badań bakteriologicznych przeprowadzonych u powódki, czas pomiędzy wykonaniem posiewu, a stwierdzeniem obecności bakterii wyniósł w przypadku pierwszego badania ponad trzy doby, a w przypadku drugiego badania - prawie dwie doby. Był to okresy znacznie dłuższe od okresu między przyjęciem powódki do szpitala, a pobraniem pierwszego materiału biologicznego, w którym występowała już bakteria gronkowca, wynoszącym niecałą dobę. Należy podkreślić, że Sąd nie ma obowiązku dopuścić dowodu z kolejnej opinii tego samego bądź innego biegłego w każdym przypadku, gdy złożona opinia jest dla strony niekorzystna. Jak bowiem przyjęto w orzecznictwie potrzeba powołania innego biegłego powinna wynikać z okoliczności sprawy, a nie z samego niezadowolenia strony z dotychczasowej złożonej opinii. Przy czym potrzebą taką nie może być przeświadczenie strony, że dalsze opinie pozwolą na udowodnienie korzystnej dla niej tezy (por. wyrok SN z dnia 5 listopada 1974 r., I CR 562/74, LEX nr 7607; uzasadnienie wyroku SN z dnia 4 sierpnia 1999 r., I PKN 20/99, OSNAPiUS 2000, nr 22, poz. 807; uzasadnienie wyroku SN z dnia 10 stycznia 2001 r., II CKN 639/99, LEX nr 53135, wyrok SN z dnia 27 czerwca 2001 r., II UKN 446/00, OSNAPiUS 2003, nr 7, poz. 182).

Sąd oddalił również wnioski dowodowe powódki na okoliczność zmian w zapisach dokumentu, którego kserokopia znajduje się na karcie 84 akt sprawy, albowiem wnioski te były spóźnione. Zostały zgłoszone dopiero na ostatniej rozprawie w dniu 9 stycznia 2018 r., podczas gdy przedmiotowy dokument został złożony do akt sprawy już w dniu 19 kwietnia 2016 r. wraz z odpowiedzią na pozew. Powódka nie uprawdopodobniła, że nie zgłosiła ich wcześniej bez swojej winy. Uwzględnienie tych wniosków wymagałoby odroczenia rozprawy, a tym samym spowodowałoby zwłokę w rozpoznaniu sprawy. Nie wystąpiły też żadne inne wyjątkowe okoliczności uzasadniające uwzględnienie spóźnionych wniosków. Dotyczą one bowiem dokumentu wewnętrznego strony pozwanej zawierającego kwalifikację charakteru zakażenia rozpoznanego u powódki, która nie ma wiążącego charakteru w tej sprawie i podlegała ustaleniu za pomocą dowodów z opinii biegłych sądowych w dziedzinie medycyny.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest niezasadne.

Roszczenie zgłoszone w pozwie ma charakter odszkodowawczy i opiera się na twierdzeniu o popełnieniu deliktu przez pracowników pozwanego (...) Szpitala Wojewódzkiego im. (...) w P. przy wykonywaniu powierzonych im czynności polegających na świadczeniu opieki zdrowotnej w czasie pobytu powódki na Oddziale Chirurgicznym w okresie od 28 grudnia 2014 r. do 26 stycznia 2015 r. Bezprawne zachowanie personelu pozwanego Szpitala miało polegać na zaniechaniu odpowiedniej profilaktyki przeciwzakaźnej, na skutek czego doszło do powstania u powódki zakażenia bakteriami gronkowca złocistego.

Odpowiedzialność odszkodowawcza w ramach reżimu ex delicto opiera się na trzech przesłankach określonych w art. 415 k.c. to jest: bezprawności działania lub zaniechania, winie osoby, która dopuściła się bezprawnego działania lub zaniechania oraz szkodzie będącej normalnym następstwem bezprawnego i zawinionego działania bądź zaniechania.

W ustalonym stanie faktycznym nie budzi sporu, że w materiale biologicznym pobranym od powódki w czasie pobytu na Oddziale Chirurgicznym pozwanego Szpitala wyhodowano bakterie gronkowca złocistego typu (...). Brak jest jednak podstaw do stwierdzenia istnienia związku przyczynowo –skutkowego pomiędzy pobytem powódki w Szpitalu, a stwierdzonym zakażeniem.

Zaznaczyć należy, że w przypadku szkód związanych z leczeniem, poszkodowany z reguły nie jest w stanie w sposób ścisły udowodnić oddziaływania czynnika szkodzącego. W celu ułatwienia poszkodowanym dochodzenia odszkodowania w orzecznictwie przyjmowana jest konstrukcja tzw. dowodu prima facie, który polega na wykazaniu prawdopodobieństwa istnienia związku przyczynowego. W wyroku z 17 czerwca 1969 r. (II CR 165/69, L.) Sąd Najwyższy stwierdził, że istnienie takiego związku, gdy chodzi o zdrowie ludzkie z reguły nie może być absolutnie pewne, to też do przyjęcia go wystarcza, gdy jest on ustalony z dostateczną dozą prawdopodobieństwa. Natomiast w wyroku z 4 października 1974 r. (II CR 415/74, L.) Sąd Najwyższy uznał, że dla ustalenia odpowiedzialności za zakażenie w trakcie pobytu w szpitalu wystarczające jest udowodnienie złego stanu sanitarnego placówki, który stwarzał prawdopodobieństwo takiego zakażenia, nierealne jest stawianie przed poszkodowanym wymogu ścisłego udowodnienia, jakimi drogami infekcja przedostała się do organizmu. Podobnie w wyroku z 4 listopada 2005 r. (V CK 182/05, L.) Sąd Najwyższy przyjął, że dla przyjęcia istnienia związku przyczynowego między pobytem pacjenta w szpitalu a doznanym zakażeniem wystarczające jest ustalenie istnienia "prawdopodobieństwa wysokiego stopnia".

Z poczynionych ustaleń wynika, że nie istnieje prawdopodobieństwo szpitalnego zakażenia powódki. Powołani w sprawie biegli lekarze w dziedzinach chorób zakaźnych oraz chirurgii ogólnej i naczyniowej zgodnie ustalili, że do zakażenia powódki doszło przed jej przyjęciem do Oddziału Chirurgicznego pozwanego Szpitala. Obaj biegli przekonująco i wyczerpująco uzasadnili swoje stanowisko wskazując, że powódka już w chwili przyjęcia do Szpitala miała objawy zakażenia bakteryjnego w postaci zmian martwiczych i ropnych stopy prawej w przebiegu cukrzycy. Zmiany te są wywoływane przez bakterie kolonizujące skórę ludzką, w tym również gronkowca złocistego. Skóra powódki w wyniku niedokrwienia jest pozbawiona naturalnych właściwości ochronnych, co umożliwiło bakteriom wniknięcie w głąb tkanek i rozwój wilgotnej martwicy. Skóra nad ropniem może przy tym nie być zainfekowana bakteriami znajdującymi się w głębi ropnia. Biegły w dziedzinie chorób zakaźnych z powołaniem się na literaturę i przeprowadzone badania statystyczne wyjaśnił, że gronkowiec złocisty jest drobnoustrojem kolonizującymi skórę, błony śluzowe, szczególnie nozdrzy przednich u około 30%, a według niektórych autorów przejściowo u około 70-90 % zdrowych ludzi, a zakażanie to przenosi się od człowieka do człowieka także w warunkach pozaszpitalnych. Obaj biegli wskazali również, że obecność bakterii stwierdzono w materiale biologicznym pobranym od powódki podczas pierwszego zabiegu operacyjnego, co wyklucza prawdopodobieństwo zakażenia szpitalnego ze względu na czas niezbędny do rozwoju zakażenia, które przebiegało w głębi tkanek.

Należy podkreślić, że pierwszy zabieg operacyjny został przeprowadzony u powódki w krótkim czasie po przyjęciu do szpitala. Skoro pobrany wówczas materiał biologiczny z głębi tkanek był już zainfekowany bakterią gronkowca, oczywiste jest, że bakterie nie mogły przedostać się do organizmu przez ranę operacyjną. W dacie przyjęcia do szpitala powódka nie miała również otwartych ran, przez które bakterie gronkowca mogły przeniknąć w krótkim czasie z otoczenia. Ponadto w okresie pobytu powódki w Oddziale Chirurgicznym pozwanego nie stwierdzono bakterii gronkowca złocistego w materiale biologicznym pobranym od innych pacjentów, co wyklucza, aby źródłem zakażenia byli inni pacjenci pozwanego. Nie został również wykazany zły stan sanitarny placówki pozwanego, który stwarzałby prawdopodobieństwo zakażenia szpitalnego.

Z tych wszystkich względów brak było podstaw do przyjęcia, że zachodzi wysokie prawdopodobieństwo istnienia związku przyczynowo –skutkowego pomiędzy pobytem powódki w placówce pozwanego, a wystąpieniem u niej zakażenia gronkowcem złocistym. Wobec braku związku przyczynowo –skutkowego między zachowaniem personelu pozwanego, a doznaniem zakażenia przez powódkę, zbędne stało się rozważanie pozostałych przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej to jest bezprawności, winy oraz wysokości szkody (zakresu krzywdy) doznanej przez powódkę.

Podstawę rozstrzygnięcia o kosztach procesu stanowi art. 102 k.p.c. Ponieważ strona pozwana wygrała proces, w następstwie stosowania zasady odpowiedzialności za wynik postępowania, należałoby zasądzić od powódki na rzecz pozwanego kwotę 3 617 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Sąd odstąpił jednak od obciążenia powódki powyższą kwotą, albowiem powódka znajduje się w trudnej sytuacji materialnej, a ponadto wymaga stałego leczenia. Ponadto Sąd uwzględnił, że ocena zasadności zgłoszonego roszczenia wymagała wiedzy specjalistycznej, a powódka nie posiadając jej, mogła być subiektywnie przekonana, że dochodzone roszczenie jej przysługuje.

Stosownie do przepisów §§ 15 -17 w zw. z § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r. poz. 490 ze zm.) Sąd przyznał pełnomocnikowi powódki koszty nieopłaconej pomocy prawnej od Skarbu Państwa, obejmujące opłatę w kwocie 3 600 zł, podwyższoną o stawkę podatku od towarów i usług zgodnie z treścią § 2 ust. 3 rozporządzenia.

ZARZĄDZENIE

doręczyć pełnomocnikowi powódki odpis wyroku z dnia 9 stycznia 2018 r. wraz z uzasadnieniem.