Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 października 2017 roku

Sąd Rejonowy II Wydział Karny w Ś. w składzie:

Przewodniczący SSR Joanna Zaganiacz

Protokolant Barbara Lesiak

po rozpoznaniu dnia 12 października 2017 roku sprawy karnej

M. J.

urodzonego (...) w Ś., syna K. i E. z domu J.

oskarżonego o to, że:

w dniu 8 lipca 2017 roku w Ś., woj. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości przy zawartości 1,23mg/l (I badanie) i 1,20 mg/l (II badanie) alkoholu w wydychanym powietrzu prowadził w ruchu lądowym samochód marki L. (...) o nr rej. (...),

tj. o czyn z art. 178a§1 kk

I.  oskarżonego M. J. uznaje za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 178 a § 2 kk i za to na podstawie powołanego przepisu wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69 § 1 kk i art. 70 § 1 kk warunkowo zawiesza wykonanie kary pozbawienia wolności wymierzonej oskarżonemu M. J. w pkt. I wyroku na okres próby lat 2 (dwóch);

III.  na podstawie art. 42 § 2 kk orzeka wobec oskarżonego M. J. zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 (trzech) lat;

IV.  na podstawie art. 43a § 2 kk orzeka od oskarżonego M. J. na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 5 000 (pięciu tysięcy) złotych;

V.  na podstawie art. 63 § 4 kk na poczet orzeczonego w pkt II środka karnego zalicza oskarżonemu M. J. okres zatrzymania prawa jazdy nr (...) wydanego przez Starostę (...) od dnia 8 lipca 2017 roku;

VI.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki powstałe od chwili wszczęcia postępowania w kwocie 70 (siedemdziesięciu) złotych i zobowiązuje go do uiszczenia 120 (stu dwudziestu) złotych tytułem opłaty.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 8 lipca 2017 roku oskarżony M. J. wypił sam butelkę wina. Wieczorem po godz. 23.00 wsiadł do samochodu marki L. (...) o nr rej. (...) i w trakcie jazdy został w rejonie ul. (...) w Ś. zatrzymany przez Policję do kontroli drogowej. Badanie stanu trzeźwości ujawniło w jego organizmie obecność alkoholu o wartości 1,25 mg alkoholu w litrze wydychanego powietrza (II badanie – 1,20 mg alkoholu).

Dowód:

-

wyjaśnienia oskarżonego, k. 7-8

-

protokół z badania stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym, k. 2

-

notatka urzędowa, k. 1

M. J. jest żonaty, wychowuje dwoje dzieci w wieku 2 i 9 lat. Oskarżony jest z zawodu stolarzem, bez stałego zatrudnienia, utrzymuje się z pracy dorywczej i z tego tytułu osiąga miesięczny dochód w deklarowanej wysokości ok. 1000 zł. Nie był dotychczas karany sądownie.

Dowód:

-

dane osobo – poznawcze, k. 7

-

dane o karalności, k. 14

Oskarżony M. J. w toku postępowania przygotowawczego, jak i na rozprawie, przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, składając wyjaśnienia zgodne z opisanym wyżej stanem faktycznym. Nadto oskarżony wystąpił o zwrócenie się przez prokuratora do sądu z wnioskiem o skazanie oskarżonego za zarzucane mu przestępstwo bez przeprowadzenia rozprawy i wymierzenie mu kary 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszenie jej wykonania na okres próby wynoszący 2 lata, orzeczenie zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 lat, zasądzenie świadczenia na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 5000 zł oraz nałożenie obowiązku informowania sądu o przebiegu okresu próby. W dniu 8 sierpnia 2017 roku prokurator Prokuratury Rejonowej w Świdnicy wystąpił do sądu z wnioskiem tej treści w trybie art. 335 § 1 kpk.

-

wyjaśnienia oskarżonego, k. 7-8

-

wniosek oskarżonego – k. 11

-

wniosek prokuratora w trybie art. 335 § 1 kpk – k. 19

Nadto Sąd zważył, co następuje:

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozostawia żadnych wątpliwości, że oskarżony M. J. dopuścił się zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu.

Oceniając wyjaśnienia oskarżonego, Sąd stwierdził, że nie sposób kwestionować ich wiarygodności. Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, a jego wyjaśnienia stały się podstawą poczynienia przez Sąd ustaleń faktycznych.

Sąd uznał za wykazane okoliczności dotyczące poziomu nietrzeźwości oskarżonego w dniu zdarzenia oraz jego wcześniejszej karalności, wynikające z dokumentów w postaci: protokołu z badania stanu trzeźwości i danych o karalności oskarżonego. Zostały one sporządzone przez powołane do tego organy w zakresie ich właściwości, a ich treść nie była przez strony kwestionowana, do czego i Sąd nie znalazł podstaw.

Zgodnie z dyspozycją art. 115 § 16 kk stan nietrzeźwości zachodzi, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.

Zawartość alkoholu w organizmie M. J. w dniu 8 lipca 2017 roku przekroczyła wskazany poziom. Oskarżony będąc tego dnia w stanie nietrzeźwości prowadził samochód, a wiedząc o uprzednio spożytym alkoholu musiał zdawać sobie sprawę z tego, że nie powinien tego robić.

Analiza zgromadzonych dowodów doprowadziła Sąd do jednoznacznego przyjęcia, iż zdarzenie z dnia 8 lipca 2017 roku miało miejsce w ustalonym powyżej przebiegu. Wina oskarżonego nie budzi żadnych wątpliwości. Oskarżony działaniem swoim zrealizował znamiona występku z art. 178a § 1 kk.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 § 1 i 2 kk, a zwłaszcza miał na uwadze społeczną szkodliwością czynu, stopień winy, osobowość sprawcy oraz postawą po dokonaniu przestępstwa. Sąd uwzględnił przy tym wniosek prokuratora złożony w trybie art. 335 § 1 kpk o skazanie oskarżonego za zarzucany mu czyn bez przeprowadzenia rozprawy i przy wymiarze kary oraz środków karnych miał na względzie wyniku konsensusu pomiędzy stronami.

Czyn, którego oskarżony się dopuścił godził w bezpieczeństwo w komunikacji, czyli w innych uczestników ruchu drogowego. Po stronie okoliczności łagodzących Sąd dostrzegł i uwzględnił okoliczność, że oskarżony nie był dotychczas karany sądownie, a nadto wziął pod uwagę prawidłową postawę oskarżonego w toku całego postępowania, a w szczególności okoliczność, iż przyznał się do winy.

Oceniając stopień zawinienia oskarżonego oraz stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu Sąd uznał, że kara zaproponowana we wniosku o skazanie bez przeprowadzenia rozprawy będzie odpowiednią sankcją w okolicznościach danego przypadku. Jest ona zdaniem Sądu adekwatna do stopnia zawinienia sprawcy oraz cechuje się dolegliwością wystarczającą do zadośćuczynienia poczuciu sprawiedliwości, jak też do wdrożenia oskarżonego do przestrzegania w przyszłości porządku prawnego. Warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności będzie wystarczające dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary.

Orzeczenie środka karnego – zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym – w wypadku oskarżonego ma charakter obligatoryjny (art. 42 § 2 kk). Oskarżony w sposób istotny naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym, zatem konieczna jest jego czasowa eliminacja z ruchu drogowego. W ocenie Sądu orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów na wskazany okres winno uczynić zadość wymogom prewencyjnym. Na poczet orzeczonego środka karnego zaliczono oskarżonemu okres zatrzymania mu prawa jazdy.

Zgodnie z wnioskiem prokuratora Sąd orzekł wobec oskarżonego świadczenie pieniężne na rzecz (...) rozstrzygnięcie w tym zakresie również było obligatoryjne w świetle treści art. 43a § 2 kk.

Wskutek przeoczenia Sąd pominął rozstrzygnięcie w przedmiocie środka probacyjnego z art. 72 § 1 pkt. 1 kk.

O kosztach sądowych, w tym o opłacie, rozstrzygnięto w pkt. VI wyroku w oparciu o art. 627 kpk i art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych, obciążając oskarżonego wydatkami poniesionymi w związku z wszczęcie i prowadzeniem procesu karnego z jego udziałem, kierując się w tym zakresie jego sytuacją osobistą i majątkową.