Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 stycznia 2018 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Bartek Męcina

Protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Ławniczak

po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2018 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa Zakładu (...) spółka z o.o. w Ł.

przeciwko M. B.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej M. B. na rzecz powódki Zakładu (...) spółka z o.o. w Ł. kwotę 1799,74 zł (jeden tysiąc siedemset dziewięćdziesiąt dziewięć złotych siedemdziesiąt cztery grosze) z ustawowymi odsetkami, przy czym od dnia 1 stycznia 2016 r. z ustawowymi odsetkami za opóźnienie, od dnia 14 listopada 2015 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 647 zł (sześćset czterdzieści siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

2.  ustala, że odpowiedzialność pozwanej M. B. jest solidarna z odpowiedzialnością W. B. wynikającą z nakazu zapłaty wydanego przez Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi w dniu 12 czerwca 2017 r. w sprawie VIII Nc 4922/17 w zakresie kwoty 1799,74 zł (jeden tysiąc siedemset dziewięćdziesiąt dziewięć złotych siedemdziesiąt cztery grosze) z ustawowymi odsetkami, przy czym od dnia 1 stycznia 2016 r. z ustawowymi odsetkami za opóźnienie, od dnia 14 listopada 2015 roku do dnia zapłaty oraz kwoty 647 zł (sześćset czterdzieści siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VIII C 1863/17

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym w dniu 6 czerwca 2017 roku powód Zakład (...) spółka z o.o. w Ł., reprezentowany przez radcę prawnego, wniósł o zasądzenie od W. B. i M. B. solidarnie kwoty 1.799,74 zł. z ustawowymi odsetkami od dnia 14 listopada 2015 r. do dnia zapłaty. Nadto powód wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanych kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu powód wskazał, że w dniu 29 kwietnia 2014 r. zawarł z pozwanymi umowę o zaopatrzenie w wodę i odprowadzanie ścieków nr (...) do/z nieruchomości położonej w Ł. przy ul. (...). Pozwani uregulowali tylko część należności objętej fakturą VAT nr (...), a do zapłaty pozostała kwota dochodzona pozwem.

(pozew k. 2- 3)

Nakazem zapłaty z dnia 12 czerwca 2017 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi- Widzewa w Łodzi zasądził od W. B. i M. B. solidarnie na rzecz powoda kwotę 1.799,74 zł. z ustawowymi odsetkami od dnia 14 listopada 2015 r. do dnia zapłaty i kosztami postępowania.

(nakaz zapłaty k. 32)

Powyższy nakaz zapłaty zaskarżyła w całości M. B., wnosząc o oddalenie powództwa. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana wskazała, że nie jest stroną umowy z dnia 29 kwietnia 2011 r., gdyż nie upoważniała W. B. do zawarcia umowy o zaopatrzenie w wodę i odprowadzanie ścieków, a widniejący na dokumencie podpis nie został nakreślony przez pozwaną. Ponadto pozwana wskazała, że jej związek małżeński z W. B. został rozwiązany w grudniu 2015 r., a od następnego miesiąca pozwana nie zamieszkuje z byłym mężem.

(sprzeciw k. 45- 49)

W odpowiedzi na sprzeciw, powód podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko podnosząc, że nieruchomość przy ul. (...), do której była dostarczana woda oraz odprowadzane ścieki, stanowi wspólność ustawową małżeńską obojga pozwanych. Zdaniem strony powodowej zawarcie umowy o zaopatrzenie w wodę oraz odprowadzanie ścieków stanowi czynność zwykłego zarządu. Powód powołał się na treść art. 36 § 2 krio, zgodnie z którym każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy krio stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku. Natomiast w myśl art. 30 § 1 krio oboje małżonkowie są odpowiedzialni solidarnie za zobowiązania zaciągnięte przez jednego z nich w sprawach wynikających z zaspokajania zwykłych potrzeb rodziny . W związku z tym, nawet gdyby uznać, że powyższa umowa została zawarta wyłącznie przez jednego z małżonków- pozwanego, to również drugi małżonek- pozwana, będzie odpowiadać solidarnie za zapłatę należności z tytułu dostarczanej przez powoda wody i odprowadzanie ścieków. Poza tym dochodzona przez powoda należność dotyczy okresu sprzed orzeczenia rozwodu pomiędzy pozwanymi.

(odpowiedź na sprzeciw k. 53)

Do dnia zamknięcia rozprawy stanowisko stron nie uległo zmianie.

(protokół rozprawy k. 73- 75)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 29 kwietnia 2011 r. Zakład (...) spółka z o.o. w Ł. zawarł z W. B., umowę o zaopatrzenie w wodę i odprowadzanie ścieków nr (...) do/z nieruchomości położonej w Ł. przy ul. (...). Przedmiotem umowy była realizacja przez powoda dostawy wody na cele gospodarstwa domowego i odprowadzanie ścieków bytowych za wynagrodzeniem naliczanym według obowiązujących taryf opłat.

(umowa o zaopatrzenie w wodę i odprowadzanie ścieków k. 11, załącznik nr 1 do umowy k. 12, załącznik nr 2 do umowy k. 13, załącznik nr 4 b do umowy k. 14)

W dniu 23 października 2015 r. Zakład (...) spółka z o.o. w Ł. wystawił fakturę VAT nr (...) z tytułu opłaty abonamentowej, eksploatacji przyłącza kanalizacyjnego, dostawy wody i odprowadzania ścieków za okres od 24 lipca 2015 r. do 16 października 2015 r. na kwotę 2.825,74 zł.

(faktura VAT nr (...) k. 6, załącznik do faktury k. 7)

W styczniu 2016 r. M. B. wraz z dziećmi wyprowadziła się z domu położonego w Ł. przy ul. (...).

(zeznania pozwanej k. 74)

W dniu 2 lutego 2016 r. W. B. dokonał wpłaty na rzecz powoda kwoty 1.044,22 zł., z czego kwota 1.026 zł. została zaliczona na poczet należności objętej fakturą VAT nr (...).

(potwierdzenie k. 9, pismo k. 10)

Pismem z dnia 31 marca 2017 r. powód wezwał W. B. do zapłaty kwoty 1.799,74 zł. tytułem należności objętej fakturą VAT nr (...).

(wezwanie do zapłaty k. 15, potwierdzenie odbioru k. 16- 17)

W dniu 22 sierpnia 2017 r. M. B. złożyła do Prokuratury Rejonowej Ł. w Ł. zawiadomienie o posłużeniu się przez W. B. podrobionym dokumentem w postaci upoważnienia z dnia 30 marca 2011 r. do zawarcia umowy z Zakładem (...) spółka z o.o. w Ł..

(zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa k. 43)

Postanowieniem z dnia 14 grudnia 2017 r. asesor Prokuratury Rejonowej Ł. umorzył dochodzenie przeciwko W. B. podejrzanemu o to, że w dniu 30 marca 2011 r. posłużył się jako autentycznym dokumentem w postaci upoważnienia do zawarcia umowy, na którym uprzednio podrobił podpis M. B., a następnie przedłożył w (...) spółka z o.o. w Ł., przy czym czyn ten stanowił wypadek mniejszej wagi, wobec stwierdzenia, że nastąpiło przedawnienie karalności czynu zabronionego.

(postanowienie k. 71- 72)

Nieruchomość położona w Ł. przy ul. (...) należy do wspólności majątkowej małżeńskiej M. B. i W. B..

(wydruk treści księgi wieczystej k. 55- 59)

Do dnia wyrokowania pozwana nie uregulowała zadłużenia dochodzonego przedmiotowym powództwem.

(okoliczności bezsporne)

Opisany stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie znajdujących się w sprawie dokumentów, których prawidłowość i rzetelność sporządzenia nie budziła wątpliwości, nie była również kwestionowana przez strony postępowania, a także na podstawie zeznań pozwanej.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w całości.

W przedmiotowej sprawie Zakład (...) spółka z o.o. w Ł. wniósł o zasądzenie od W. B. i M. B. solidarnie kwoty 1.799,74 zł. z ustawowymi odsetkami od dnia 14 listopada 2015 r. do dnia zapłaty tytułem części należności objętej fakturą VAT nr (...), wynikającej z zawartej w dniu 29 kwietnia 2011 r. umowy o zaopatrzenie w wodę i odprowadzanie ścieków nr (...) do/z nieruchomości położonej w Ł. przy ul. (...). Pozwana wnosząc o oddalenie powództwa podniosła, że nie była stroną powyższej umowy, gdyż nie upoważniła W. B. do jej zawarcia. Strona powodowa nie podważając możliwości podrobienia podpisu pozwanej przez jej byłego męża, ani też nie potwierdzając powyższego faktu podniosła, że wskazana okoliczność nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy. W zakresie podrobienia przez W. B. podpisu pozwanej na upoważnieniu do zawarcia umowy, a następnie posłużeniu się tym upoważnieniem do zawarci umowy z powodem na dostawę wody i odprowadzanie ścieków, należy zauważyć, że M. B. złożyła zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa. Postanowieniem z dnia 14 grudnia 2017 r. umorzono dochodzenie prowadzone przeciwko W. B., wobec stwierdzenia, że nastąpiło przedawnienie karalności czynu zabronionego. W uzasadnieniu postanowienia asesora Prokuratury Rejonowej Ł. można przeczytać, że na podstawie m. in. wyjaśnień samego W. B. ustalono, że dopuścił się on popełnienia zarzucanego mu czynu. Jednak nawet gdyby przyjąć, że umowa z dnia 29 kwietnia 2011 r. została zawarta wyłącznie przez W. B. to mimo tego, roszczenie skierowane wobec pozwanej należy uznać za zasadne.

Zgodnie z art. 36 § 2 krio każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku. Nie było sporu co do tego, że nieruchomość położona w Ł. przy ul. (...) należała w okresie, za który powód dochodzi zapłaty, do wspólności majątkowej małżeńskiej pozwanej i W. B.. Zatem W. B. miał uprawnienie do zawarcia w dniu 29 kwietnia 2011 r. umowy z powodem. M. B. nie mogła sprzeciwić się zawarciu powyższej umowy, gdyż w myśl 36 ¹ § 1 krio małżonek może sprzeciwić się czynności zarządu majątkiem wspólnym zamierzonej przez drugiego małżonka, z wyjątkiem czynności w bieżących sprawach życia codziennego lub zmierzającej do zaspokojenia zwykłych potrzeb rodziny albo podejmowanej w ramach działalności zarobkowej. W ocenie Sądu nie ulega wątpliwości, że zawarta w dniu 29 kwietnia 2011 r. umowa o dostarczanie wody i odprowadzanie ścieków służyła zaspokajaniu zwykłych potrzeb rodziny, gdyż M. B. zamieszkiwała wraz ze swoim małżonkiem oraz dziećmi w domu znajdującym się na nieruchomości położonej w Ł. przy ul. (...). Co istotne powyższą nieruchomość pozwana opuściła wraz z dziećmi po rozwodzie, w styczniu 2016 r. Zatem pozwana mieszkała w domu położonym na przedmiotowej nieruchomości przez cały okres czasu, za który powód dochodzi zapłaty. Podobnej oceny charakteru zobowiązań wynikających z umowy o zaopatrzenie w wodę i odprowadzanie ścieków dokonał Sąd Apelacyjny w Łodzi w uzasadnieniu wyroku z dnia 10 września 2015 r. wydanego w sprawie I ACa 329/15, w którym stwierdził, że za zobowiązania służące zaspokojeniu zwykłych potrzeb rodziny uznaje się przykładowo: zakupy w normalnych ilościach artykułów żywnościowych i odzieżowych, zakupy w normalnych ilościach drobnych przedmiotów urządzenia domowego, opłaty z tytułu korzystania z mediów, opłaty z tytułu czynszu za lokal mieszkalny, który małżonkowie zajmują lub wynajmują, wydatki na naprawę i konserwację urządzeń domowych. Czynności te zazwyczaj będą miały charakter powtarzalny, gdyż związane będą z czynionymi okresowo koniecznymi wydatkami, zmierzającymi do zaspokajania zwykłych potrzeb rodziny, a zatem takich, które wymagają bezwzględnego uczynienia bez potrzeby podejmowania przez małżonków specjalnych decyzji. W związku z tym, jak słusznie zauważyła strona powodowa, podstawę odpowiedzialności M. B. za zobowiązanie wynikające z umowy o zaopatrzenie nieruchomości w wodę oraz odprowadzanie ścieków stanowi art. 30 § 1 krio, zgodnie z którym oboje małżonkowie są odpowiedzialni solidarnie za zobowiązania zaciągnięte przez jednego z nich w sprawach wynikających z zaspokajania zwykłych potrzeb rodziny. M. B. nie kwestionowała wysokości dochodzonego roszczenia, a na rozprawie pełnomocnik powoda wyjaśnił, że kwota wskazana w pozwie obejmuje faktycznie opłaty za cały rok. Dlatego też Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 1.799,74 zł.

Podkreślić należy, że strona powodowa miała prawo, oprócz żądania należności głównej, żądać odsetek za czas opóźnienia, jako że zgodnie z treścią przepisu art. 481 § 1 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności, przy czym dłużnik jest w opóźnieniu jeżeli nie spełnia świadczenia w określonym terminie. Dlatego też Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powoda odsetki ustawowe, przy czym od dnia 1 stycznia 2016 r. odsetki ustawowe za opóźnienie zgodnie z żądaniem pozwu, czyli od dnia 14 listopada 2015 r. do dnia zapłaty.

Ponieważ nakaz zapłaty wydany przez Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi w dniu 12 czerwca 2017 r. w sprawie VIII Nc 4922/17 nie został zaskarżony przez pozwanego, w związku z czym stał się prawomocny w tym zakresie podmiotowym, Sąd w punkcie 2 wyroku ustalił, że odpowiedzialność M. B. jest solidarna z odpowiedzialnością W. B. wynikającą z powyższego orzeczenia w zakresie kwoty 1799,74 zł. z ustawowymi odsetkami, przy czym od dnia 1 stycznia 2016 r. z ustawowymi odsetkami za opóźnienie, od dnia 14 listopada 2015 roku do dnia zapłaty oraz kwoty 647 zł. tytułem zwrotu kosztów procesu.

Zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu wyrażoną w art. 98 § 1 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Roszczenie powoda zostało uwzględnione w całości. Wobec tego Sąd w całości obciążył pozwaną obowiązkiem zwrotu powodowi kosztów procesu w łącznej kwocie 647 zł. Poniesione przez stronę powodową koszty to opłata od pozwu w wysokości 30 zł, opłata skarbowa od udzielonego pełnomocnictwa w wysokości 17 zł oraz koszty zastępstwa procesowego powoda w stawce minimalnej w wysokości 600 zł.